Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym

w składzie: Przewodniczący: SSR Radosław Myka

Protokolant: Michał Mastalerz

w obecności Prokuratora: Aleksandra Krasuska-Szewczak

po rozpoznaniu na rozprawie głównej w dniu 16 maja 2019 r.

sprawy M. Ś. (1) syna B. i B. z d. R., ur. (...) w M.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dn. 28 sierpnia 2012 r. o sygn. II K 632/12 gdzie za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione w okresie od dn. 8 do 10 maja 2012 r. został skazany na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 3 lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł; kara grzywny została wykonana w dn. 11 listopada 2013 r.; postanowieniem Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dn. 15 grudnia 2014 r. w sprawie o sygn. II 2 Ko 2700/14 zarządzono wykonania kary pozbawienia wolności; kara pozbawienia wolności została wykonana w dn. 5 maja 2016 r.;

2.  Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dn. 10 grudnia 2015 r. o sygn. II K 291/15 gdzie za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione w dn. 15 lutego 2015 r. został skazany na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem na poczet kary okresu pozbawienia wolności w dn. 26 lutego 2015 r.; kara pozbawienia wolności została w dn. 1 października 2016 r. wykonana w całości;

3.  Łącznym Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dn. 3 czerwca 2016 roku o sygn. akt II K 1010/15, w treści którego połączono kary orzeczone wobec skazanego przez:

⚫

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dn. 22 sierpnia 2012 r. o sygn. II K 641/12, gdzie za przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnione w okresie od dn. 20/21 grudnia 2011 r. do dn. 28 lutego 2012 r. został skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 5 lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wymiarze 120 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 15 zł; Kara grzywny została wykonana w dn. 18 grudnia 2013 r; postanowieniem Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dn. 24 czerwca 2015 r. w sprawie o sygn. II Ko 888/15 zarządzono wykonania kary pozbawienia wolności;

⚫

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dn. 26 września 2014 r. o sygn. II K 613/14, gdzie za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dn. 5 maja 2014 r. został skazany na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 3 lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wymiarze 70 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł; Kara grzywny została wykonana w dn. 10 kwietnia 2015 r; postanowieniem Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dn. 13 maja 2015 r. o sygn. II 2 Ko 879/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

⚫

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dn. 29 stycznia 2015 r. o sygn. II K 1298/14, gdzie za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dn. 16 – 17 października 2014 r. został skazany na karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 3 lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł z zaliczeniem na poczet kary grzywny okresu zatrzymania w dn. 24 października 2014 r.;

⚫

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dn. 6 października 2015 r. o sygn. II K 90/15, gdzie za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dn. 27 listopada 2014 r. został skazany na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 3 lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł;

i wymierzono kary łączne w wymiarze 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz w wymiarze 150 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł z zaliczeniem na poczet kary łącznej pozbawienia wolności okresu wykonania kary w sprawie o sygn. II K 641/12 od dnia 21 marca 2012 r. do dn. 23 marca 2012 r. i od dn. 4 czerwca 2012 r. do dn. 5 czerwca 2012 r., w sprawie o sygn. II K 613/14 od dn. 5 maja 2016 r. do dn. 3 czerwca 2016 r. oraz w dn. 18 czerwca 2014 r., w sprawie o sygn. II K 1298/14 w dn. 24 października 2014 r.;

4.  Łącznym Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dn. 23 marca 2016 roku o sygn. akt II K 1183/16, w treści którego połączono kary orzeczone wobec skazanego przez:

⚫

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim wyrokiem łącznym z dn. 3 czerwca 2016 r. o sygn. II K 1010/15 w wymiarze 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz w wymiarze 150 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł ;

⚫

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dn. 13 kwietnia 2016 r. o sygn. II K 1150/15, gdzie za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dn. 25 stycznia 2015 r. został skazany na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł;

i wymierzono kary łączne w wymiarze 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz w wymiarze 200 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł z zaliczeniem na poczet kary łącznej pozbawienia wolności okresu wykonania kary w sprawie o sygn. II K 1010/15 od dnia 21 marca 2012 r. do dn. 23 marca 2012 r., od dn. 4 czerwca 2012 r. do dn. 5 czerwca 2012 r., w dn. 18 czerwca 2014 r., w dn. 24 października 2014 r.; oraz w sprawie o sygn. II K 1150/15 od dn. 1 października 2016 r. do dn. 23 marca 2017 r. Kara pozbawienia wolności jest wykonywana od dn. 24 kwietnia 2018 r.;

5.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 11 października 2018 roku o sygn. akt VIII K 532/18 za przestępstwo z art. 242 § 1 k.k. popełnione w dn. 21 kwietnia 2018 r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Kara pozbawienia wolności nie została wykonana;

Orzeka

I.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 86 § 1 k.k., w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. orzeczone w wyrokach opisanych w pkt 4 i 5 jednostkowe i łączne kary pozbawienia wolności łączy i wymierza M. Ś. (1) karę łączną 3 (trzech) lat i 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w pkt I. kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okresu wykonania kary w sprawie o sygn. II K 1183/16 od dnia 21 marca 2012 r. do dn. 23 marca 2012 r., od dn. 4 czerwca 2012 r. do dn. 5 czerwca 2012 r., w dn. 18 czerwca 2014 r., w dn. 24 października 2014 r.; od dn. 1 października 2016 r. do dn. 23 marca 2017 r.; od dn. 24 kwietnia 2018 r. do dn. 16 maja 2019 r.;

III.  na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. w pozostałym zakresie wyżej wymienione wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. K. kwotę 288 (dwieście osiemdziesiąt osiem) zł plus podatek VAT tytułem zwrotu kosztów obrony wykonywanej z urzędu;

V.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego.

Sygn. akt IV K 1039/18

UZASADNIENIE

Dyrektor Aresztu Śledczego W. B. w W. w dniu 15 listopada 2018r. nadesłał do tut. Sądu informację o przesłankach do wydania wyroku łącznego w stosunku do M. Ś. (1).

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie i ujawnionego w toku rozprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. Ś. (1) został skazany prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim w sprawie sygn. akt II K 632/12 z dnia 28 sierpnia 2012 roku za czyn z art. 278 § l kk. popełniony w okresie od 8 do 10 maja 2012 roku na podstawie art. 278 § l kk. i art. 33 § 2 kk na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 10 (dziesięć) złotych; na podstawie art. 69 § l kk. i art. 70 § l pkt l kk. wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres 3 (trzech) lat tytułem próby; na podstawie art. 46 § l kk. orzeczono solidarny obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonego kwoty 2700zł; postanowieniem Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 15 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt II 2 Ko 2700/14 zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wykonano w dniu 5 maja 2016 roku, karę grzywny wykonano w dniu 11 listopada 2013 roku;

2.  Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dn. 10 grudnia 2015 r. o sygn. II K 291/15 gdzie za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione w dn. 15 lutego 2015 r. został skazany na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem na poczet kary okresu pozbawienia wolności w dn. 26 lutego 2015 r.; kara pozbawienia wolności została w dn. 1 października 2016 r. wykonana w całości;

3.  Łącznym Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dn. 3 czerwca 2016 roku o sygn. akt II K 1010/15, w treści którego połączono kary orzeczone wobec skazanego przez:

•

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dn. 22 sierpnia 2012 r. o sygn. II K 641/12, gdzie za przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnione w okresie od dn. 20/21 grudnia 2011 r. do dn. 28 lutego 2012 r. został skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 5 lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wymiarze 120 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 15 zł; Kara grzywny została wykonana w dn. 18 grudnia 2013 r; postanowieniem Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dn. 24 czerwca 2015 r. w sprawie o sygn. II Ko 888/15 zarządzono wykonania kary pozbawienia wolności;

•.

•

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dn. 26 września 2014 r. o sygn. II K 613/14, gdzie za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dn. 5 maja 2014 r. został skazany na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 3 lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wymiarze 70 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł; Kara grzywny została wykonana w dn. 10 kwietnia 2015 r; postanowieniem Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dn. 13 maja 2015 r. o sygn. II 2 Ko 879/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

•

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dn. 29 stycznia 2015 r. o sygn. II K 1298/14, gdzie za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dn. 16 – 17 października 2014 r. został skazany na karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 3 lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł z zaliczeniem na poczet kary grzywny okresu zatrzymania w dn. 24 października 2014 r.;

•

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dn. 6 października 2015 r. o sygn. II K 90/15, gdzie za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dn. 27 listopada 2014 r. został skazany na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 3 lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł;

•

i wymierzono kary łączne w wymiarze 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz w wymiarze 150 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł z zaliczeniem na poczet kary łącznej pozbawienia wolności okresu wykonania kary w sprawie o sygn. II K 641/12 od dnia 21 marca 2012 r. do dn. 23 marca 2012 r. i od dn. 4 czerwca 2012 r. do dn. 5 czerwca 2012 r., w sprawie o sygn. II K 613/14 od dn. 5 maja 2016 r. do dn. 3 czerwca 2016 r. oraz w dn. 18 czerwca 2014 r., w sprawie o sygn. II K 1298/14 w dn. 24 października 2014 r.;

4.  Łącznym Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dn. 23 marca 2016 roku o sygn. akt II K 1183/16, w treści którego połączono kary orzeczone wobec skazanego przez:

•

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim wyrokiem łącznym z dn. 3 czerwca 2016 r. o sygn. II K 1010/15 w wymiarze 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz w wymiarze 150 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł ;

•

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dn. 13 kwietnia 2016 r. o sygn. II K 1150/15, gdzie za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dn. 25 stycznia 2015 r. został skazany na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł; i wymierzono kary łączne w wymiarze 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz w wymiarze 200 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 zł z zaliczeniem na poczet kary łącznej pozbawienia wolności okresu wykonania kary w sprawie o sygn. II K 1010/15 od dnia 21 marca 2012 r. do dn. 23 marca 2012 r., od dn. 4 czerwca 2012 r. do dn. 5 czerwca 2012 r., w dn. 18 czerwca 2014 r., w dn. 24 października 2014 r.; oraz w sprawie o sygn. II K 1150/15 od dn. 1 października 2016 r. do dn. 23 marca 2017 r. Kara pozbawienia wolności jest wykonywana od dn. 24 kwietnia 2018 r.;

5.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 11 października 2018 roku o sygn. akt VIII K 532/18 za przestępstwo z art. 242 § 1 k.k. popełnione w dn. 21 kwietnia 2018 r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Kara pozbawienia wolności nie została wykonana;

Z opinii o skazanym Dyrektora Aresztu Śledczego W. B. z dnia 21 stycznia 2019r. wynika, iż M. Ś. (1) posiada wykształcenie podstawowe. Pozostawał w związku małżeńskim, z którego posiada córkę. W warunkach wolnościowych nie podsiadał stałego zatrudnienia. Jak wynika z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego z dnia 20 grudnia 2016r. ogólna postawa skazanego była negatywna. Wykazywał lekceważący stosunek do ciążących na nim zobowiązań sądowych, uchylał się od dozoru kuratora. Jest osobą uzależnioną od alkoholu, a pod jego wpływem zachowywał się agresywnie i wulgarnie.

Podczas odbywania kary w Zakładzie Karnym jego zachowanie jest określane jako poprawne. Raz był karany dyscyplinarnie z uwagi na nie powrócenie w wyznaczonym terminie z zezwolenia na opuszczenie Zakładu Karnego. Wielokrotnie nagradzany kodeksowo. W warunkach izolacji obecnie jest zatrudniony w (...) w jednostce. Nie został objęty nauczeniem. Skazany stara się przestrzegać obowiązujących przepisów regulaminowych i porządkowych odnośnie odbywania kary pozbawienia wolności. W grupie współosadzonych funkcjonuje bezkonfliktowo, nie deklaruje uczestnictwa w podkulturze przestępczej, odcinając się od tego zjawiska. Wobec przełożonych i funkcjonariuszy stara się przyjmować postawy regulaminowe. Nie przejawia zachowań agresywnych ani autoagresywnych, nie były stosowane wobec niego środki przymusu bezpośredniego. Skazany w sposób czynny korzysta z zajęć kulturalno- oświatowych i sportowych organizowanych przez jednostkę penitencjarną. Kontakt zewnętrzy utrzymuje przede wszystkim z konkubiną poprzez rozmowy telefoniczne i korespondencje. Z uwagi na zdiagnozowanie zespołu zależności alkoholowej ukończył program krótkiej interwencji z zakresu uzależnienia od alkoholu. Następnie przebywał na Oddziale Terapeutycznym dla skazanych uzależnionych od alkoholu gdzie ukończył program podstawowej psychoterapii uzależniania w formie programu standardowego. Ogólna ocena zachowania skazanego obecnie jest poprawna.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: dane o karalności k.32-34, opinii o skazanym k. 12-16, wydruki z systemu NOE-SAD k. 17-23, oraz dokumenty ze spraw w których M. Ś. (2) był skazany, tj. Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim o sygn.. II K 632/12, II K 641/12, II K 613/14, II K 1298/14, II K 90/15, II K 291/15, II K 1150/15, II K 010/15, II K 1183/16 i Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie o sygn.. VIII K 532/18.

Powyżej opisane dokumenty nie budzą wątpliwości i stanowią wiarygodny materiał dowodowy.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie zważył, co następuje.

W niniejszej sprawie zbadać należało, czy na podstawie aktualnie obowiązujących przepisów zachodziły podstawy do wydania wyroku łącznego. W myśl art. 569 § 1 k.p.k. i art. 85 § 1 i 2 k.k. przesłanki wydania wyroku łącznego spełnione są wtedy, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej i gdy sprawca czynu zabronionego został już prawomocnie skazany, lub gdy orzeczono wobec niego karę łączną wyrokami różnych sądów. Natomiast warunki do orzeczenia kary łącznej uznaje się za spełnione wówczas, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, przy czym podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne. Zwrot „podlegające wykonaniu” w sposób bezsprzeczny wyłącza możliwość objęcia węzłem kary łącznej tych kar, które zostały wykonane lub uznane za wykonane. Możliwość połączenia orzeczonych kar zachodzi wówczas, gdy są to kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Sąd zważył ponadto, że w myśl art. 86 § 1 kk Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Jeżeli suma orzeczonych kar pozbawienia wolności wynosi 25 lat albo więcej, a chociażby jedna z podlegających łączeniu kar wynosi nie mniej niż 10 lat, sąd może orzec karę łączną 25 lat pozbawienia wolności. Wymierzając karę łączną grzywny, sąd określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami określonymi w art. 33 § 3; wysokość stawki dziennej nie może jednak przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio. Jeżeli chociażby jedna z podlegających łączeniu grzywien jest wymierzona kwotowo, karę łączną grzywny wymierza się kwotowo. Jeżeli chociażby jedna z podlegających łączeniu grzywien została orzeczona na podstawie przepisu przewidującego wyższą górną granicę ustawowego zagrożenia tą karą niż określona w art. 33 § 1, sąd wymierza karę łączną grzywny w granicach od najwyższej z kar tego rodzaju wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 4500 stawek dziennych grzywny lub najwyższej z kar grzywny, jeżeli przekracza ona 4500 stawek dziennych. Wymierzając karę łączną ograniczenia wolności, sąd określa na nowo obowiązki lub wymiar potrącenia, o których mowa w art. 34 § 1a, a także może nałożyć na sprawcę obowiązki wymienione w art. 72 § 1 pkt 2-7a, jak również orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7.

Sądem właściwym do wydania wyroku łącznego, stosownie do treści art. 569 § 1 k.p.k. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 2015, poz. 396) jest zaś sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu. Sąd Rejonowy miał na uwadze, iż w myśl art. 85 kk, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną.

W stosunku do M. Ś. (1) ostatni wyrok skazujący zapadł w dniu 11 października 2018 roku w sprawie sygn. akt VIII K 532/18 Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie, zatem wobec skazanego zastosowanie znajdą przepisy rozdziału IX kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym od dnia l lipca 2015 roku. Zgodnie z art. 85 § l kk. w brzmieniu obowiązującym od 01.07.2015r. „jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną". Stosownie do treści art. 85 § 2 kk. w brzmieniu obowiązującym od 01.07.2015r. „podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

Rozważając, która z zasad wymiaru kary łącznej powinna być zastosowania wobec skazanego Sąd kierował się m. in. poglądami wyrażonymi w orzecznictwie Sądu Najwyższego, w tym również tym zapatrywaniem, iż „wydając wyrok łączny Sąd orzekający powinien rozważyć przede wszystkim czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto powinien rozważyć czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej” (wyrok SN z dnia 25 października 1983 r., sygn. akt IV KR 213/83, OSNKW 1984 z. 5-6, poz. 65). Sąd rozpoznający sprawę uwzględnił jednak również pogląd, zgodnie z którym orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, to jest orzeczenia kary łącznej w wymiarze niższym od arytmetycznej sumy poszczególnych kar, czy też poprzez zastosowanie zasady absorpcji. Wymiar kary łącznej zależy bowiem od stopnia związku przedmiotowego i podmiotowego zbiegających się przestępstw. Decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma także wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie przez skazanego wielu przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzeczeniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 20 września 2001 r., sygn. akt II AKa 154/01).

Odnosząc się do sytuacji skazanego M. Ś. (2) tut. Sąd Rejonowy miał na uwadze, iż w niniejszej sprawie zachodziły przesłanki do połączenia kar pozbawienia wolności wymierzonych wyżej wymienionymi wyrokami: Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 23 marca 2016r. o sygn.. akt II K 1183/16 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie z dnia 11 października 2018r. o sygn. VIII K 532/18.

Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 85 k.k. w brzmieniu nadanym powyższą ustawą Sąd mógł orzec karę łączną wobec kar wymierzonych skazanemu, które nie zostały dotychczas w całości wykonane. Wobec M. Ś. (1) wykonywana jest obecnie kara 3 lat i 8 pozbawienia wolności orzeczona na podstawie wyroku opisanego w punkcie 9 (data końca odbycia tej kary przypada na dzień 24-05-2020); w dalszej kolejności ma być wykonywana 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona na podstawie wyroku opisanego w punkcie 10 (od dnia 24 maja 2020r. do dnia 22 sierpnia 2020 roku). Żadna z wyżej opisanych kar nie została jeszcze w całości wykonana. Zgodnie z art. 86 k.k. Sąd wymierza karę łączną od najwyższej z kar wymierzonych za przestępstwa uwzględnione w wyrokach podlegających łączeniu, do sumy kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa w łączonych wyrokach.

Odnośnie kar pozbawienia wolności -najwyższa wymierzona oskarżonemu kara za wskazane wyżej czyny to 3 lata i 8 miesięcy pozbawienia wolności, zaś suma objętych łączeniem kar pozbawienia wolności wynikając z matematycznego sumowania (3 lata 8 miesięcy i 3 miesiące) to 4 lata i 1 miesiąc pozbawienia wolności.

Dokonując wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie zastosował asperację, czyli wybrał metodę pomiędzy kumulacją i absorpcją, gdyż zastosowanie kumulacji lub absorpcji byłoby w przypadku skazanego M. Ś. (1) nieuzasadnione. Odnośnie kumulacji ze względu na pozytywny czynnik prognostyczny, natomiast jeśli chodzi o absorbcję z uwagi na wielokrotną karalność skazanego. Jednocześnie Sąd miał na względzie, iż kumulacja kar na zasadzie sumowania również powinna być rzadkością, gdyż z reguły kara taka stanowi dolegliwość przekraczającą potrzeby resocjalizacyjne.

Kodeks karny nie przewiduje reguł wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności. W polu widzenia Sądu wymierzającego karę łączną musi pozostawać stosunkowo niewielka rozpiętość czasowa pomiędzy przestępstwami, podobieństwo przestępstw, liczba przestępstw, sposób ich popełnienia, a wreszcie motywy, jakimi przy popełnianiu przestępstw sprawca się kierował. Przy orzekaniu kary łącznej Sąd również powinien mieć na uwadze stopień zawinienia oraz właściwości i warunki osobiste skazanego.

W realiach niniejszej sprawy za zastosowaniem asperacji (a tym samym zanegowaniu kumulacji i absorpcji) przemawia nie tylko sposób i charakter popełnianych przestępstw, ale także ich liczba oraz motywy, jakimi przy ich popełnianiu skazany się kierował. Pamiętać należy, że zastosowanie absorpcji jest wyjątkowe i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy związek podmiotowo-przedmiotowy zbiegających się przestępstw jest tak ścisły, iż upodabnia je do jednego przestępstwa, jak w przypadku zbiegu pomijalnego lub ciągu przestępstw i nie ma potrzeby podwyższania progu represji karnej.

Biorąc pod uwagą powyższe uznać należy, że w niniejszej sprawie brak jest takich okoliczności, które uzasadniałyby orzeczenie wobec skazanego kary łącznej z zastosowaniem zasady zarówno pełnej absorpcji, jak i pełnej kumulacji. W orzecznictwie ukształtował się pogląd, iż jakkolwiek przy orzekaniu kary łącznej możliwe jest zastosowanie zarówno zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, to obie te zasady są rozstrzygnięciem skrajnym, które może być stosowane jedynie wyjątkowo (wyrok SN z dnia 2 grudnia 1975r., Rw 628/75).

Przy wymiarze kar łącznych w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wskazać należy na wielokrotną karalność skazanego, fakt popełnienia przez niego wielu przestępstw skierowanych przeciwko mieniu.

Przy wymiarze kary łącznej Sąd miał na względzie treść opinii Dyrektora Aresztu Śledczego W. B. dotyczącej skazanego. Z opinii tej wynika, iż zachowanie skazanego podczas jego pobytu w jednostce oceniane jest jako dobre, a prognoza penitencjarna kształtuje się pozytywnie.

Zastosowanie zasady absorpcji nie było możliwe z uwagi na dotychczasowy sposób życia skazanego M. Ś. (1). Podkreślenia wymaga, że skazany był wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu i raz karany za przestępstwo przeciwko wymiarowi sprawiedliwości. Podkreślić należy także fakt, iż za przypisane skazanemu przestępstwa wymierzono mu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszaniem (V K 261/08, II K 254/11, II K 632/12, II K 641/12, II K 613/14, II K 1298/14, II K 90/15), które następnie zostały zarządzone do wykonania. Należy zauważyć, iż sądy orzekające w poszczególnych sprawach, w których M. Ś. (1) został skazywany z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na różne okresy próby jakkolwiek dostosowały wymiary kar nie tylko do celów prewencyjnych, ale także do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów, to jednak nie spełniły swojej roli. Sąd obecnie orzekający w przedmiocie kary łącznej wobec skazanego nie jest uprawniony do ponownego rozważania tych okoliczności, które legły u podstaw wymiaru kar w sprawach prawomocnie zakończonych, jednakże uznał, iż wszystkie powyższe okoliczności dotyczące trybu życia skazanego świadczą o niepoprawności zachowania skazanego, a w konsekwencji przemawiają również przeciwko stosowaniu przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji. W tym miejscu zaznaczyć należy, iż analizując przedmiotowe wyroki nie umknęło uwadze sądu, iż kary orzeczone w niniejszych sprawach były karami pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Niemniej jednak nie bez znaczenia jednak jest fakt, iż aktualnie wobec zarządzenia wykonania tych kar, kary te należy traktować jako bezwzględne kary pozbawienia wolności i jako takie kary podlegają łączeniu. W świetle zatem regulacji art. 85 § 1 i 2 kk w zw. z art. 89 § 1 kk, kary pozbawienia wolności w wymiarze bezwzględnym oraz kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania podlegają połączeniu, przy uwzględnieniu - w razie orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia wykonania kary - zasady „przeliczania” kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, wynikającej z przepisu art. 89 § 1b KK (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 sierpnia 2016 r., sygn. II AKa 309/16, OSA Kat 2016 nr 4, poz. 9, Legalis Numer 1564543).

Mając na uwadze podniesione powyżej okoliczności Sąd połączył wskazane wcześniej (niewykonane) kary pozbawienia wolności i wymierzył M. Ś. (1) karę łączną 3 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności, stosując system asperacji, tj. system mieszany, pośredni pomiędzy zasadami absorbcji i kumulacji. Na korzyść skazanego przemawiało przede wszystkim jego dobre zachowanie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności. Sąd wziął, zatem pod rozwagę, iż w przypadku skazanego resocjalizacja przynosi skutek, ale jeszcze nie maksymalny, jako że w opinii z zakładu karnego jego zachowanie określono jako dobre, nie zaś jako bardzo dobre, czy wyróżniające. Jednocześnie podkreślono, że stara się przestrzegać porządku i dyscypliny oraz stara się przyjmować postawy regulaminowe wobec przełożonych. Należy również kategorycznie podkreślić, że popełnianie wielu przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji.

Wymienione wyżej okoliczności legły u podstaw uznania, że orzeczona wobec skazanego kara łączna 3 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności jest karą słuszną i adekwatną, biorąc pod uwagę czyny popełnione przez skazanego. Zdaniem Sądu, tak ukształtowana kara pozbawienia wolności będzie odpowiednio dolegliwa i odczuwalna dla skazanego, a jednocześnie spełni swój cel w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a także zapobiegawczo i wychowawczo będzie oddziaływać na skazanego. Wymierzając karę łączną Sąd miał również na uwadze potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara, także orzeczona w wyroku łącznym, powinna wpływać na przekonanie, że popełnianie przestępstw nie może ujść bezkarnie i spotyka się ze sprawiedliwą represją.

Analiza dotychczasowego zachowania skazanego M. Ś. (1), który był uprzednio wielokrotnie karany, nie pozostawia wątpliwości, co do tego, że wymierzenie mu łagodniejszej kary łącznej byłoby nieuzasadnione żadnymi względami.

Sąd zaliczył M. Ś. (1) na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okresy wykonania kary w sprawie o sygn. II K 1183/16 od dnia 21 marca 2012 r. do dn. 23 marca 2012 r., od dn. 4 czerwca 2012 r. do dn. 5 czerwca 2012 r., w dn. 18 czerwca 2014 r., w dn. 24 października 2014 r.; od dn. 1 października 2016 r. do dn. 23 marca 2017 r.; od dn. 24 kwietnia 2018 r. do dn. 16 maja 2019 r.;

W wyroku stwierdzono również, że w zakresie, w jakim wyroki nie zostały połączone, podlegają odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, Sąd zasądził na rzecz adw. P. K. kwotę 288,00 zł, zawierającą należny podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną skazanej z urzędu w sprawie o wydanie wyroku łącznego.

Sąd na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwolnił skazanego M. Ś. (1) od zapłaty kosztów sądowych ustalając, że wydatki ponosi Skarb Państwa, uznając, że uiszczenie przez skazanego wydatków, zważywszy na jego sytuację materialną oraz fakt odbywania kary pozbawienia wolności wiązałoby się dla niego ze zbyt dużą uciążliwością. W polu widzenia Sądu pozostawał również przepis art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 z 1983 roku, poz. 223 z późn. zm.), zgodnie, z którym jeżeli kara łączna została orzeczona wyrokiem łącznym odrębnej opłaty od tej kary nie pobiera się.