Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2019r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Liliana Wojciechowska

Protokolant: Kamila Sienkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2019 r. w Świnoujściu

na rozprawie

sprawy z powództwa B. Z. (1)

przeciwko B. Z. (2)

o zmianę orzeczenia w zakresie alimentów

I.  oddala powództwo

II.  zasądza od powódki B. Z. (1) na rzecz pozwanego B. Z. (2) kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

III.  odstępuje od obciążania powódki B. Z. (1) nieuiszczonymi kosztami sądowymi.

Sygn. akt III RC 230/18

UZASADNIENIE

Powódka B. Z. (1) w pozwie skierowanym przeciwko B. Z. (2) wniosła o podwyższenie od pozwanego alimentów orzeczonych wyrokiem Sądu Apelacyjnego w(...) z dnia 22.11.2006 r. wydanego w sprawie o (...) z kwoty po 300 zł miesięcznie do kwoty po 800 zł poczynając od dnia 01 listopada 2018r. płatne do dnia 15-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat do rąk powódki oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że wyrokiem z dnia 09.02.2006r. wydanym w sprawie (...) Sąd Okręgowy w (...)rozwiązał przez orzeczenie rozwodu z wyłącznej winy pozwanego związek małżeński stron zasądzając równocześnie na rzecz powódki od pozwanego rentę alimentacyjną w kwocie po 250 zł, a wyrok ten został następnie zmieniony przez Sąd Apelacyjny w Szczecinie, który wyrokiem z dnia 22.11.2006r. orzekł, iż pozwany jest obowiązany regulować na rzecz powódki rentę alimentacyjną w kwocie po 300 zł. W rezultacie rozpadu związku małżeńskiego stron, powódka znalazła się w chwili obecnej w poważnym niedostatku. W okresie pozostawania we wspólnym pożyciu małżeńskim pomiędzy stronami istniał pewnego rodzaju podział ról, w ramach którego zapewnienie zaplecza finansowego dla utrzymania rodziny obciążało pozwanego, natomiast powódka, zgodnie z wolą męża zajmowała się przede wszystkim domem i wychowaniem córki, nie pracując przy tym zawodowo. Stopa życiowa rodziny była ustabilizowana, kształtując się na wysokim poziomie. Na skutek rozwodu powódka utraciła możliwość korzystania z dochodów męża, co niewątpliwie wpłynęło na jej sytuację majątkową i zawodową na rynku pracy. Dotychczasowy brak aktywności zawodowej powódki oraz częściowa niezdolność do pracy znacznie ograniczyły jej możliwości zarobkowe. Po orzeczeniu rozwodu powódka przez pewien czas pracowała zawodowo, co w chwili obecnej nie ma już miejsca. W konsekwencji aktualnie powódka nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Obecnie jedynym źródłem dochodu powódki jest emerytura w wysokości 1.070 zł oraz alimenty od pozwanego w kwocie po 300 zł miesięcznie. Natomiast na zaspokojenie podstawowych usprawiedliwionych potrzeb powódki niezbędna jest co miesiąc kwota wynosząca 1.900 zł miesięcznie, na którą składają się: wyżywienie 600 zł miesięcznie, zakup odzieży i obuwia – 150 zł, zakup niezbędnych środków higieniczno-sanitarno- kosmetycznych oraz niezbędne zabiegi higieniczno-kosmetyczne - minimum 250 zł, zakup leków oraz koszty leczenia i rehabilitacji – 150 zł, koszt utrzymania lokalu mieszkalnego stanowiącego współwłasność stron - 500 zł, koszt spłaty pożyczki na remont i utrzymanie lokalu mieszkalnego – 250 zł. Powódka wskazała, że na wysokość świadczeń alimentacyjnych zasądzonych przez Sąd Apelacyjny miało wpływ zobowiązanie pozwanego do pokrywania całości kosztów utrzymania lokalu mieszkalnego stanowiącego współwłasność stron z którego pozwany nie wywiązuje się w sposób należyty. P., że pozwany obecnie utrzymuje się zarówno ze świadczenia emerytalnego wypłacanego przez Wojskowe Biuro Emerytalne Oddział w S. oraz dochodów z pracy jaką świadczy na terenie (...). W zaspokojeniu codziennych podstawowych potrzeb życiowych powódce pomaga jej córka i przyjaciele.

Pozwany B. Z. (2) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa; zasądzenie od powódki kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że powódka podjęła pracę zarobkową w latach 2015-2017. Dochód uzyskany z wykonywanej pracy polepszył sytuację majątkową powódki, a nadto powódka zdobyła doświadczenie zawodowe, które może pozwolić jej na ponowne podjęcie przez nią zatrudnienia. Podniósł, że powódka nie ponosi kosztów związanych z utrzymaniem lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem współwłasności stron. Pomimo iż pozwany od 13 lat nie mieszka we wspólnym mieszkaniu stron, po tym jak powódka bez wiedzy i zgody pozwanego wymieniła zamki w drzwiach, to wyłącznie pozwany regularnie, pokrywa opłaty za wspólne mieszkanie stron. Do kosztów utrzymania mieszkania ponoszonych przez pozwanego należą opłaty za czynsz oraz fundusz remontowy. Pozwany zaprzeczył, że w mieszkaniu, które stanowi współwłasność stron był przeprowadzony remont. Pozwany wskazał, że wraz z żoną, A. Z., mieszkają przy ul. (...) w Ś. i dochód małżeństwa stanowią świadczenia emerytalne wypłacane pozwanemu przez Wojskowe Biuro Emerytalne w wysokości około 4400 zł miesięcznie. Zarówno pozwany, jak i jego żona nie są aktywni zawodowo. Miesięcznie na utrzymanie lokalu przy ul. (...) pozwany przeznacza około 450 zł, na co składają się m.in. opłaty za czynsz ok.325 zł, prąd ok. 58 zł, gaz ok. 20 zł. Nadto, pozwany miesięcznie reguluje zobowiązanie zaciągnięte przez żonę na potrzeby remontu wspólnego mieszkania. Miesięczna rata kredytu wynosi około 335 zł. Łączny koszt wydatków ponoszonych przez pozwanego na mieszkanie przy ul. (...) wynosi miesięcznie około 800 zł. Oprócz ciężaru ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem dwóch mieszkań oraz regularnego wywiązywania się z obowiązku alimentacyjnego względem powódki, pozwany ponosi koszty związane z koniecznością zaspokojenia podstawowych, codziennych potrzeb małżeństwa w wysokości ok. 2500 zł miesięcznie. Na tę kwotę składa się wyżywienie: 1200 zł, zakup odzieży i obuwia 300 zł, środków kosmetycznych, higienicznych - 500 zł oraz lekarstw -300 zł. Pozwany wraz z małżonką służy pomocą schorowanej siostrze G. R., zamieszkałej w H., w województwie (...). Krewna pozwanego, z uwagi na zły stan zdrowia, jest osobą trwale niezdolną nie tylko do pracy, ale również do samodzielnej egzystencji i potrzebuje stałej pomocy w codziennym życiu. Suma miesięcznych kosztów ponoszonych przez pozwanego wynosi około 4200 zł, co niemalże w całości wyczerpuje uzyskiwany przez pozwanego dochód. Pozwany podał, że powódka domagając się podwyższenia świadczeń alimentacyjnych otrzymywanych od pozwanego, nie wykazuje żadnego zaangażowania w celu poprawienia swojej sytuacji materialnej i pozostaje w stanie zależności od pozwanego, uchylając się do podjęcia zatrudnienia, z której uzyskany dochód zaspokoiłby jej codzienne potrzeby oraz uniezależnił od pomocy osób trzecich.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 9 lutego 2006 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie rozwiązał przez rozwód małżeństwo B. Z. (2) i B. Z. (3) z domu D., zawarte 17 grudnia 1988r. w Urzędzie Stanu Cywilnego w W. i wpisane do księgi małżeństw pod numerem (...) z winy powoda. Sąd zasądził od B. Z. (2) na rzecz B. Z. (1) alimenty w kwocie po 250 zł miesięczne, płatne z góry do 15-go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności każdej z rat. Sąd Okręgowy ustalił sposób korzystania z mieszkania położonego w Ś. przy ul. (...) w ten sposób, że przyznał na wyłączne użytkowanie B. Z. (2) pokój położony po lewej stronie od wejścia a B. Z. (1) dwa pokoje położone po stronie prawej od wejścia. Na wspólne użytkowanie stron przyznał kuchnię, łazienkę i przedpokój.

Bezsporne, a nadto: wyrok SO w (...) z 9.02.2006 r. - k. 12

Sąd Okręgowy ustalił, że strony są małżeństwem od 1988r., mają dorosłą córkę. Koszty utrzymania rodziny pokrywał powód z wynagrodzenia za prace oraz zajęć dodatkowych, pozwana od 1987 r. nie pracowała, zajmowała się domem oraz wychowaniem córki. W 2004r. powód poznał obecną partnerkę, a rok później zamieszkał z nią. Pożycie stron ustało. W czasie orzekania przez Sądem Okręgowym B. Z. (1) miała 52 lata, nie pracowała, we wrześniu 2000r. została uznana za osobę trwale częściowo niezdolną do pracy uczestniczyła w szkoleniu organizowanym przez PUP w Ś.. Nie posiada renty z uwagi na brak spełnienia przesłanek przyznania tego świadczenia. B. Z. (1) poszukiwała pracy. Sąd Okręgowy uznał, że między stronami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia oraz nie zachodzą negatywne przesłanki rozwodowe. Przyjął, iż winę za rozkład pożycia ponosi powód, gdyż w czasie trwania związku małżeńskiego nawiązał bliższe stosunki z inną kobietą. Sąd Okręgowy stwierdził, że B. Z. (2) w całości wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe, jednakże na faktyczny zakres tych możliwości majątkowych mają wpływ liczne obciążenia finansowe: kredytowe, alimentacyjne - na rzecz córki stron ustalone orzeczeniem sądowym oraz na rzecz córki z pierwszego małżeństwa świadczone dobrowolnie w kwocie 300 zł. Sąd uwzględnił także fakt pokrywania przez powoda w całości opłat mieszkaniowych wskazując, że spełnienie obowiązku alimentacyjnego polega na zaspokojeniu potrzeb osoby uprawnionej a nie na zapłacie, a nadto, iż pozwana posiada - choć ograniczone - możliwości zarobkowe. Na postawie tych okoliczności uwzględnił roszczenie alimentacyjne do kwoty uznanej przez powoda tj. 250 zł.

Dowody:

- uzasadnienie wyroku SA w Szczecinie -k.67-70,

- uzasadnienie wyroku SO w (...) -k. 128-135 akt sprawy (...)

Sąd Apelacyjny w(...) wyrokiem z dnia 22 listopada 2006r. w sprawie o sygn. (...) na skutek apelacji B. Z. (1) zmienił zaskarżony wyrok w punkcie II w ten sposób, że zasądzone alimenty podwyższył do kwoty po 300 zł miesięcznie a w pozostałej części apelację odrzucił.

Bezsporne, a nadto: wyrok SA w Szczecinie z 22.11.2006 r. - k. 13

Strony nie dokonały podziału majątku wspólnego. Obecnie przed (...) Sądem toczy się sprawa o podział majątku pomiędzy stronami w sprawie(...)

Bezsporne

Powódka B. Z. (1) ma obecnie 65 lat i utrzymuje się z emerytury w wysokości 1131,46 zł netto miesięcznie i alimentów od powoda w kwocie 300 zł miesięcznie. Zamieszkuje w lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej 50 m2 składającym się z trzech pokoi, kuchni, łazienki, wc i przedpokoju, położonego w Ś. przy ulicy (...) nabytym w trakcie trwania związku małżeńskiego. Usprawiedliwione koszty miesięcznego utrzymania powódki wynoszą: 600 zł na wyżywienie, nie ma specjalnej diety, leki - 150 zł, kosmetyki około 60 zł, odzież i obuwie około 150 zł. Koszty utrzymania mieszkania: prąd- 60 zł, gaz-20 zł, telewizja – 70 zł, telefon - 50 zł, wizyty u lekarza - 250 zł raz w roku (21 zł miesięcznie). Powódka pracowała po rozwodzie przez prawie 10 lat do 2016r. na ½ etatu w sklepie, zarabiała 700-800 zł. Od dwóch i pół roku nie pracuje. Jak przeszła na emeryturę okazało się, że ma wnuka z niepełnosprawnością i pomaga córce w opiece nad wnukiem, który cierpi na afazję z lekkim upośledzeniem. Córka przekazuje powódce na utrzymanie wnuka 300 zł. Łącznie miesięczne koszty utrzymania powódki wynoszą 1180 zł. Nie korzysta z pomocy finansowej rodziny. Powódka zaciągnęła pożyczkę na remont mieszkania w wysokości 8500 zł z wysokością miesięcznej raty w kwocie 250 zł. Powódka wymieniła wszystkie drzwi (wejściowe i w pokojach), wyremontowała sypialnię i korytarz odmalowała ściany, sufity, kupiła szafy. Remont został zrobiony ze względu na bezpieczeństwo wnuka, bo drzwi były oszklone, wymieniła drzwi na pełne. Powódka nie uzgadniała przeprowadzenia remontu z pozwanym, bo nie utrzymuje z nim żadnego kontaktu.

Dowody:

- przesłuchanie powódki k.100-102

- odcinka emerytury k. 9

- zaświadczenie o wysokości emerytury - k.

- potwierdzenie wpłaty - k.10, 26

- umowy karty kredytowej k. 24

- potwierdzenia limitu na karcie kredytowej k.25

- zawiadomienia k. 23

- faktury - k.

- zaświadczenie k.

- decyzji ZUS k.27

- decyzji o waloryzacji emerytury k.28

- zeznań podatkowych powódki k.78-96

Pozwany B. Z. (2) ma 61 lat, obecnie utrzymuje się z emerytury, której wysokość wynosi 4446,60 zł netto. Nie posiada oszczędności. Pozwany w 2006r. zawarł drugi związek małżeński, żona pozwanego A. Z. nie pracuje. Pozwany zamieszkuje w mieszkaniu stanowiącym własność drugiej żony. Miesięcznie koszty związane z utrzymaniem pozwanego, który razem z żoną prowadzi gospodarstwo domowe są następujące: wyżywienie pozwanego i żony – 1200 zł, kosmetyki i środki czystości – 120 zł, odzież i obuwie dla pozwanego i żony – 300 zł, telefon 38 zł miesięcznie, prąd - 80 zł miesięcznie, gaz 20 zł, czynsz 355 zł miesięcznie, leki dla siebie i żony -350 zł, rehabilitacja – 200 zł. Pozwany posiada zobowiązania finansowe: kredyt z miesięczną ratą 355 zł miesięcznie, kredyt wynosił 20.000 zł. Miesięczne koszty utrzymania pozwanego wynoszą 3870 zł. Pozwany płaci powódce alimenty w kwocie po 300 zł miesięcznie. Pozwany płaci również czynsz za mieszkanie, w którym zamieszkuje powódka na ul. (...) w wysokości 600 zł miesięcznie. B. Z. (2) choruje na kręgosłup i nadciśnienie. Pozwany pomaga finansowo siostrze, która choruje na słoniowatość i mieszka w H.. Pozwany pomaga siostrze w zakupie opatrunków i wspomaga ją kwotą do 200 zł miesięcznie. Siostra dostaje zasiłek chorobowy w kwocie 600-700 zł. Siostra pozwanego potrzebuje opieki, bo jej mąż jest kierowcą i często przebywa w trasie. Rodzice pozwanego mają po 80 lat i nie są w stanie jej pomagać.

Dowody:

- przesłuchanie pozwanego k.102-103

- potwierdzeń przelewów k. 38-45,

- poświadczenia odbioru k. 46,

- zeznań podatkowych k. 47-51,

- faktur k. 52, 54-56,

- wysokości opłat k. 53,

- harmonogramu spłat kredytu k. 57,

- pisma wspólnoty k. 74

- orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 15.05.2018r. k.97-98

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

W niniejszej sprawie wyrokiem z dnia (...) Sąd Okręgowy w (...) rozwiązał przez rozwód małżeństwo stron i zasądził od B. Z. (2) na rzecz B. Z. (1) alimenty w kwocie po 250 zł miesięczne, płatne z góry do 15-go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności każdej z rat. Sąd Apelacyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 22 listopada 2006r. zmienił zaskarżony wyrok w przedmiocie alimentów i podwyższył alimenty do kwoty po 300 zł miesięcznie.

Zgodnie z art. 60 k.r.o. małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego (§ 1). Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku (§ 2). Obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży wymieniony termin pięcioletni (§ 3).

Wskazać należy, że obowiązek alimentacyjny między byłymi małżonkami ma uzasadnienie w istniejącym wcześniej stosunku małżeństwa. Obowiązek alimentacyjny między rozwiedzionymi małżonkami stanowi kontynuację obowiązku, o którym mowa w art. 27 k.r.o., w tym znaczeniu, że „stanowi instytucję prawną pozostającą w ścisłym związku z obowiązkiem przyczyniania się do zaspokojenia potrzeb materialnych rodziny" (wyrok TK z 11 kwietnia 2006 r., SK 57/04, LEX nr 189578. W uzasadnieniu uchwały z 24 lutego 2011 r. (III CZP 134/10, LEX nr 707477) Sąd Najwyższy podkreślił, że: „obowiązek alimentacyjny obok realizacji celu ekonomicznego, jakim jest zapewnienie uprawnionemu niezbędnych środków materialnych pozwalających zaspokoić jego potrzeby, służy kształtowaniu właściwych, z punktu widzenia powszechnie akceptowanych w społeczeństwie wzorców, zasad postępowania w rodzinie, wpływa na umocnienie łączących rodzinę więzi i kształtuje wzajemne relacje między jej członkami. Realizacja tych celów jest możliwa jedynie w relacji między osobami, z kręgu uprawnionych i zobowiązanych do alimentacji, które określają przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego". Obowiązek alimentacyjny między byłymi małżonkami podlega ocenie co do zgodności z zasadami współżycia społecznego (art. 5 k.c.).

W myśl art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Sąd jest zobowiązany do ustalenia czy zachodzą określone w art. 138 k.r.o. przesłanki do zmiany prawomocnego orzeczenia dotyczącego alimentów. W myśl tego przepisu można zmienić orzeczenie lub umowę dotyczącą obowiązku alimentacyjnego w razie zmiany stosunków. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie się lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania - przez stosowne zwiększenie lub zmniejszenie wysokości świadczeń alimentacyjnych (wyrok Sądu Okręgowego w Nowym Sączu z dnia 7 listopada 2013 r. III Ca 699/13, LEX nr 1716512).

W niniejszej sprawie bezspornym pozostaje, że pozwany został uznany w wyroku rozwodowym za wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego, a powódka nie wyszła ponownie za mąż. Nadto powódka domagając się podwyższenia alimentów powinna wykazać, że jej sytuacja materialna uległa pogorszeniu w stosunku do tej jaka istniała w momencie rozwodu, zwiększyły się jej potrzeby, których nie jest w stanie zaspokoić ze swoich dochodów i alimentów uzyskiwanych od pozwanego w kwocie 300 zł miesięcznie.

W ocenie Sądu tak nie jest i z tej przyczyny powództwo jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.

Wskazać należy, że Sąd Okręgowy orzekając w zakresie możliwości zarobkowych i wydatków powódki w lutym 2006r. ustalił, że B. Z. (1) nie pracuje, nie posiada prawa do renty ani do emerytury i została trwale częściowo uznana za niezdolną do pracy. Natomiast obecnie pobiera emeryturę w wysokości 1131,46 zł a razem z alimentami dysponuje kwotą 1431,46 zł miesięcznie, natomiast jej miesięczne usprawiedliwione koszty utrzymania wynoszą 1180 zł, a łącznie ze spłatą pożyczki - 1430 zł, a zatem wystarczają jej na zaspokojenie codziennych potrzeb życiowych. Sąd do usprawiedliwionych kosztów utrzymania powódki nie zaliczył wydatków na fryzjera 140 zł miesięcznie oraz na kosmetyki w kwocie 110 zł miesięcznie uznając je za zawyżone. Powódka zaciągnęła zobowiązanie finansowe na remont mieszkania, który miał dostosować jej mieszkanie do przebywania u niej niepełnosprawnego wnuka, którym powódka się opiekuje jednakże ten remont nie był konieczny i niezbędny a ponadto nie został skonsultowany z pozwanym, który jest współwłaścicielem mieszkania. Dodatkowo należy wziąć pod uwagę okoliczność, że pozwany dobrowolnie uiszcza w całości czynsz za mieszkanie w kwocie 600 zł miesięcznie, z którego korzysta powódka, a zatem również w ten sposób realizuje on wobec byłej żony obowiązek alimentacyjny. Pozwany na zaspokojenie potrzeb powódki przeznacza miesięcznie kwotę 900 zł, a zatem wyższą niż dochodziła ona niniejszym pozwem. Z powyższego wynika, że dochody powódki wzrosły w porównaniu z datą orzekania o alimentach w 2006r. o kwotę emerytury - 1130 zł. Ponadto powódka jeszcze dwa lata temu pracowała na pół etatu, obecnie zaś nie pracuje bo pomaga córce w opiece nas niepełnosprawnym synem i pomiędzy stronami przed tutejszym Sądem w sprawie o sygn. akt I Ns 197/19 toczy się postępowanie o podział majątku wspólnego.

Dalej Sąd zwraca uwagę, że pozwany B. Z. (2) jest osobą w wieku 61 lat, nie pracuje zarobkowo. Źródłem jego dochodu jest emerytura w kwocie 4446,60 zł, jednak ma na utrzymaniu drugą żonę, która nie posiada uprawnień emerytalnych, choruje i pozostaje na utrzymaniu pozwanego. Pozwany ponadto spłaca swoje zobowiązania finansowe i ponosi wydatki na swoje leczenie i rehabilitację. Dodatkowo pozwany pomaga finansowo swojej chorej siostrze. Po uwzględnieniu wszystkich wydatków zostaje mu do dyspozycji kwota około 370 zł , która stanowi rezerwę na wypadek innych, nieprzewidzianych wydatków.

W tej sytuacji Sąd ocenił, że nie doszło do zmiany stosunków uzasadniających zmianę obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec powódki i z tej przyczyny oddalił powództwo.

Powyższe ustalenia faktyczny oraz rozważania Sąd oparł na dowodach z dokumentów szczegółowo wskazanych przy stanie faktycznym oraz z przesłuchania powódki i pozwanego. Przedłożone przez strony dowody z dokumentów w ocenie Sądu są jednoznaczne co do swej treści; strony im nie zaprzeczały, a Sąd nie znalazł przesłanek aby odmówić i waloru wiarygodności. Z tej przyczyny Sąd oparł swe ustalenia na dowodach z dokumentów.

Sąd jako wiarygodne ocenił twierdzenia pozwanego, które okazały się spójne i logiczne oraz korespondowały z dowodami z dokumentów. Sąd uznał za niezgodne z prawdą twierdzenia powódki w części w jakiej zeznawała o braku środków do życia i złej sytuacji materialnej.

Orzekając o kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł kierując się zasadą odpowiedzialnością za wynik procesu wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. stanowiącego, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Sąd ustalił, że koszty procesu w przedmiotowej sprawie obejmują wynagrodzenie adwokata reprezentującego pozwanego albowiem zgodnie z art.108 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwolnienie od kosztów sądowych nie zwalnia strony od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi. Zgodnie z § rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie opłaty w sprawach z zakresy prawa rodzinnego w sprawach o alimenty wynoszą 120 zł.

Sąd na podstawie art.102 k.p.c. zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami odstąpił od obciążania powódki nieuiszczonymi kosztami sądowymi tj. opłaty od pozwu w kwocie 300 zł.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd orzekł jak w sentencji.