Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2019 roku

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Monika Zmysłowska-Sołowiej

Protokolant Bożeny Oblińskiej

w obecności oskarżyciela Prokuratora Moniki Kobryś

po rozpoznaniu dnia 21.02.2018, 28.05.2018. 16.07.2018r, 03.08.2018r. 11.09.2018r. 08.10.2018r. 08.11.2018r. 11.12.2018r. 04.03.2019r. 27.03.2019, 13.05.2019 roku

sprawy P. P. (1) , urodz. (...) w N.

syna P. i W. z d. (...)

oskarżonego o to, że:

W okresie od dnia 06 kwietnia 2010 r. do 16 kwietnia 2010 r. w L. działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma ustalonymi osobami w celu osiągniecia korzyści majątkowej doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13.659,72 zł w ten sposób, iż w celu uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia spowodował zdarzenie będąc podstawą do wypłaty takiego odszkodowania, tj. kolizji z dnia 06 kwietnia 2010 r. na ul. (...) w L. z udziałem samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) i samochodu marki S. (...) nr rej. (...), a następnie dokonał zgłoszenia szkody i wprowadził w błąd towarzystwo ubezpieczeniowe co do faktu rzeczywistej przyczyny powstania uszkodzeń pojazdu oraz tożsamości uczestników kolizji poprzez wskazanie, że samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) kierowała A. P., uzyskał nienależne odszkodowanie poprzez wypłatę A. P. odszkodowania z ubezpieczenia OC w kwocie 13.569,72 zł; -

tj. o czyn z art.298§1kk w zb. z art.286§1kk w zw. z art.11§2kk

orzeka:

1.  Oskarżonego P. P. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od dnia 06 kwietnia 2010 r. do 16 kwietnia 2010 r. w L. oraz w W., działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma ustalonymi osobami, w celu osiągniecia korzyści majątkowej doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 20.617,72 zł w ten sposób, iż w celu uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia spowodował fikcyjne zdarzenie będące podstawą do wypłaty takiego odszkodowania, tj. podając iż do kolizji doszło dnia 06 kwietnia 2010 r. na ul. (...) w L. z udziałem samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) i samochodu marki S. (...) nr rej. (...), a następnie dokonał zgłoszenia szkody i wprowadził w błąd towarzystwo ubezpieczeniowe co do faktu rzeczywistej przyczyny powstania uszkodzeń oraz tożsamości uczestników kolizji poprzez wskazanie, że samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) kierowała A. P., w wyniku czego uzyskał nienależne odszkodowanie, poprzez wypłatę oskarżonemu kwoty 6.958 zł tytułem odszkodowania z ubezpieczenia autocasco oraz wypłatę A. P. odszkodowania z ubezpieczenia OC w kwocie 13.569,72 zł przez (...) S.A. i czynem tym oskarżony wyczerpał dyspozycję z art.298§1kk w zb. z art.286§1kk w zw. z art.11§2kk i za to na podstawie art. 11§3k.k. w zw. z art. 286§1kk wymierza oskarżonemu karę 7(siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  Na podstawie art.33§2 i §3kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 15 zł (piętnaście) każda;

3.  na podstawie art.69§1 i §2kk i art.70§1kk w zw. z art. 4§1k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat;

4.  Na podstawie art.46§1kk zasadza od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. kwotę 6.958 zł (sześć tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt osiem) tytułem naprawienia szkody w części;

5.  Na podstawie art.627kpk zasądza od oskarżonego P. P. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 6030 zł (sześć tysięcy trzydzieści) tytułem kosztów sądowych w tym 390 zł (trzysta dziewięćdziesiąt) tytułem opłaty.

Sygn. akt II K 635/17

UZASADNIENIE

Na podstawie ujawnionego w toku rozprawy materiału dowodowego Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Od 2012 roku Prokuratora Okręgowa W. – P. w W. prowadziła postępowanie w sprawie sygn. akt V Ds. 33/12, dotyczące działalności zorganizowanej grupy przestępczej dokonującej różnego rodzaju przestępstw tj. kradzieże samochodów, wyłudzenia odszkodowań komunikacyjnych i wyłudzeń pożyczek na terenie aglomeracji (...). W zabezpieczonym podczas przeszukania w domu R. G.- członka tej grupy notatniku odnaleziono zapiski odnośnie podejmowanych przez niego i pozostałych współsprawców działań w zakresie podziału ról w ramach poszczególnych przestępstw oraz uzyskiwanych w ten sposób kwoty pieniędzy.

Na podstawie informacji z akt szkodowych uzbepieczycieli, zapisków w notatniku R. G. oraz zeznań P. J. ustalono, że oskarżony P. P. (1) w okresie pomiędzy 06.04.2010 roku a 16.04.2010 roku dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z A. P. oszustwa wprowadzając w błąd towarzystwo (...) S.A., co do zaistnienia kolizji z dnia 06 kwietnia 2010roku oraz okoliczności powstania uszkodzeń w samochodach T. (...) i S. jak również poprzez wskazanie, że samochodem marki T. (...) nr rej. (...) kierowała A. P.. W toku postępowania na podstawie opinii biegłych ustalono, że uszkodzenia samochodów T. (...) o nr rej. (...) oraz S. (...) o nr rej. (...) nie korelują wzajemnie i powstały w innych okolicznościach niż opisali to P. P. (1) oraz A. P..

Na podstawie akt szkodowych (...) S.A. ustalono, że w dniu 08 kwietnia 2010roku A. P. zgłosiła telefonicznie do (...) S.A. w W. szkodę z ubezpieczenia OC w należącym do niej pojeździe T. (...) o nr rej. (...), nr nadwozia (...). W zgłoszeniu podała, że w dniu 06 kwietnia 2010r około godziny 11:30 oskarżony P. P. (1) kierując samochodem marki S. (...) o nr rej. (...) w L. na skrzyżowaniu ulic (...) w L. wymusił pierwszeństwo, w wyniku czego uderzył prawym bokiem w przód kierowanej przez nią T. (...). A. P. w zgłoszeniu podała również, że w jej samochodzie uszkodzeniu uległy również poduszki powietrzne a jej pojazd marki T. (...) nie miał wcześniej uszkodzeń. Do akt szkodowych nr (...) A. P. dołączyła też sporządzony i podpisany przez oskarżonego szkic sytuacyjny z zaznaczonym miejscem kolizji na skrzyżowaniu ulic (...) w L.. Oskarżony zaznaczył w nim iż w momencie rzekomej kolizji pojazd marki T. (...) jechał ulicą (...) w kierunku ulicy (...), i zderzył się z pojazdem S. (...), jadącym z przeciwnego kierunku i skręcającym w lewo w ulicę (...). Oskarżony P. P. (1) oświadczenie opatrzył datą 06 kwietnia 2010r., w którym podał swoje dane osobowe oraz dane swojego samochodu, którym kierował. Oświadczył, że to on jest sprawcą przedmiotowej kolizji, z uwagi na fakt iż wymusił pierwszeństwo przejazdu na skrzyżowaniu.

Oskarżony P. P. (1) występując o odszkodowanie do swojego ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia AC samochodu podał, że kierując S. wymusił pierwszeństwo przejazdu, w wyniku czego uderzył przodem swojego pojazdu w przód jadącej T. (...). Na skutek tego zdarzenia jego samochód marki S. posiada uszkodzenia z przodu. Oskarżony wskazał, że przed zgłoszeniem szkody należący do niego samochód miał uszkodzony jedynie tylny zderzak. Po przeprowadzeniu postępowania odszkodowawczego w sprawie sygnatura (...) z ubezpieczenia AC samochodu oskarżonego w dniu 20 kwietnia 2010r. oraz 30 kwietnia 2010r. wypłaciło oskarżonemu łącznie 6.958 złotych tytułem kwoty odszkodowania.

W dniu 15 kwietnia 2010r. rzeczoznawca (...) dokonał oględzin w/w pojazdu T. i stwierdził m.in., że pokrywa silnika jest powgniatana punktowo i w przypadku dodatkowych oględzin szkoda zostanie rozliczona, jako całkowita. Koszty naprawy z VAT rzeczoznawca wyliczył na kwotę 13.659,72 zł. Wyliczeni to nie było podważane przez żadną ze stron i w dniu 16 kwietnia 2010r. (...) przesłało zawiadomienie do A. P. o wypłacie odszkodowania z obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w związku ze zdarzeniem z dnia 06 kwietnia 2010r. w kwocie 13.659,72 zł.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie zeznań świadków:

-częściowo wyjaśnień P. P. (1) (k.237-238, 265, 328, 732-733)

P. J. (k.355-336, 5-7, 12-14, 16-18, 58, 121-122, 139,769), M. W. (k.580-581,769), J. S. (k.581,770), R. R. (k.586,770), T. P. (k.362-363, 770) oraz na podstawie następujących dowodów;

k. 3, 145, 154, 493 - notatka urzędowa

k. 21-30 - protokół przeszukania

k. 31-46, 63-67 - protokół oględzin

k. 59-62 - protokół zatrzymania

k. 68-103, 432-491 - kserokopia akt szkodowych

k. 113 - wykaz dowodów rzeczowych

k. 147-149 - wydruk z PESEL

k. 150, 252, 369, 415, 539, 577, 719, 1311 - karta karna

k. 156-167 - wydruk z bazy KSIP

k. 168-169 - pismo z ZUS z załącznikami

k. 172, 176 - pismo urzędu pracy

k. 175 - oświadczenie

k. 321-326 - postanowienie

k. 375-388, 503-510 - opinia

k. 394-406, 521-534 - wniosek pokrzywdzonego z załącznikami

k. 431, 737 - pismo (...)

k. 511 - pismo Sądu Rejonowego w Wołominie

k. 514-515 - kserokopia dowodu rzeczowego

k. 739 – 752- opinia biegłego T. D.

k. 781 – 1301, – kserokopia akt sprawy II K 572/15 SR w Wołominie wraz z dokumentacją ubezpieczeniową.

k. 1315 – 1323 – prywatna opinia rzeczoznawcy samochodowego H. S.

k. 1335 – 1347 – opinia biegłego R. K..

Świadek R. G. wraz z A. P. w sprawie sygn. akt VIII K 755/14 zostali oskarżeni o tożsamy czyn i korzystając z treści art.182§3kpk odmówili składania zeznań w przedmiotowej sprawie(k.733,).

Oskarżony P. P. (1) słuchany przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że brał udział w kolizji, ale to zdarzenie nie było pozorowane, żadnych pieniędzy nie uzyskał z tego tytułu. Podał, że uszkodzenia jego samochodu nie były duże, bo „dotyczyły zderzaka, lampy, a lusterko było lekko obrysowane i błotnik lekko zarysowany”. Oskarżony przyznał, że wystąpił o odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia AC swojego samochodu i przyznano mu wówczas około 6000 zł, ale za tą kwotę nie naprawiał tego pojazdu. Będąc przesłuchiwany po raz kolejny przed Sądem podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśniania jednak dodał, że kiedy mówił o uszkodzeniach pojazdu pomylił się i powiedział o uszkodzeniach samochodu jakie jego auto miało po kolizji w dniu 28.03.2010 roku. Sąd nie dał wiary jego wyjaśnieniom jako niespójnym, nielogicznym i sprzecznym z zebranymi w sprawie dowodami w tym opiniami biegłych, którym Sąd dał wiarę. Jak wynika z akt szkodowych oraz z opinii biegłego narożnik S. łącznie z belką zderzaka i wzmocnieniem czołowym były zdeformowane na głębokości około 45 cm, co wyklucza aby mogło dojść do kontaktu prawego przedniego narożnika S. z belką samochodu T. w części środkowej w miejscu gdzie w pojeździe T. stwierdzono jedynie niewielkie załamanie. Poza tym, w tym samym miejscu na zderzaku T. nie było widać praktycznie żadnych śladów kontaktu z innym pojazdem. Ma to o tyle istotne znaczenie, że A. P. w zgłoszeniu szkody do ubezpieczyciela podała, że jej pojazd przed przedmiotową kolizją nie miał nie naprawionych uszkodzeń. W ocenie Sądu złożone przez P. P. (1) wyjaśnienia są wzajemnie sprzeczne i wynikają jedynie z przyjętej przez niego linii obrony, zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności za popełniony czyn.

Świadek T. P. zeznał, że nie był świadkiem kolizji a jej przebieg znał jedynie z relacji żony A. P.. Podał, że jego żona uczestniczyła w kolizji za której winę ponosił kierowca drugiego samochodu. Podał, że w wyniku zdarzenia T. miała uszkodzony przód samochodu i poduszki powietrzne. Sąd uznał za wiarygodne zeznania w/w świadka, ponieważ są one spójne, logicznie nie był on bezpośrednim świadkiem zdarzeń a jedynie przekazał relację opowiedzianą przez A. P..

Świadek P. J. zeznał, że „auto o rej. (...) formalnie było zarejestrowane na A. P., a faktycznie należało do R. G., jednakże podał iż były to informacja przez niego zasłyszana. P. J. w swoich zeznaniach szczegółowo opisał zasady działalności przestępczej prowadzonej przez R. G. oraz jego znajomych, która m.in. polegała na tworzeniu fikcyjnych kolizji i wyłudzaniu w ten sposób odszkodowań komunikacyjnych od różnych ubezpieczycieli. Świadek zeznał jednak, że nie zna oskarżonego P. P. (1). Sąd uznał za wiarygodne zeznania w/w świadka, ponieważ są one spójne, logicznie i uzupełniają się z innymi dowodami ujawnionymi w niniejszej sprawie tj. akta szkodowe, opinie biegłych którym Sąd dał wiarę. Należy podkreślić, że zarówno biegli z zakresu rekonstrukcji wypadków samochodowych wskazali iż samochód T. miał poważne uszkodzenia nie odpowiadające uszkodzeniom S., zaś P. J. zeznał, że przedmiotowa T. uczestniczyła w kilku kolizjach, w tym także z udziałem świadka i jego samochodu, co wyjaśnia dlaczego uszkodzenia samochodu są poważne ale nie odpowiadają uszkodzeniom auta S.. Poza tym, zeznania P. J. znajdują potwierdzenie w zapiskach z notatnika zatrzymanego w trakcie przeszukania mieszkania R. G.. Odnośnie naprawy samochodu T. (...) jest w nim zapis, że otrzymano kwotę 13.600 zł (co odpowiada kwocie wypłaconego odszkodowania)i po odliczeniu kosztów „zostało na głowę 6.050 zł” (k.515). W ocenie Sadu zeznania P. J., dokumentacja szkodowa uzyskana z (...) S.A. w połączeniu z treścią w/w notatek R. G. oraz opiniami biegłych łącznie tworzą jedną spójną całość i przekonują, że zgłoszenie przedmiotowej kolizji zmierzało do wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego.

Świadkowie M. W. oraz J. S. zeznały, że w 2010 roku pracowały w (...) i przedstawiły ogólną procedurę zgłaszania szkody przez klientów. M. W. zeznała, że jeśli były jakieś wątpliwości to zgłaszał je technik dokonujący oględzin pojazdu i przekazywał sprawę do dalszego badania. Jeśli zaś „technik nie miał wątpliwości po oględzinach samochodu, dokumenty były do likwidatora który zlecał wypłatę”.

Świadek R. R. zeznał, że w czasie zdarzenia pracował w (...) S.A. na stanowisku rzeczoznawcy i zajmował się likwidacją szkód komunikacyjnych, opisywaniem uszkodzonych pojazdów. Podał, że nie pamięta przebiegu oględzin żadnego z przedmiotowych pojazdów, ale jednocześnie stwierdził, że gdyby miał jakieś wątpliwości, to w dokumentacji byłaby jakaś notatka.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania w/w świadków, ponieważ są one spójne, tworząc tym samy jedną spójną całość, przedstawili oni przedmiotowe zdarzenia zgodnie z tym, jako je zapamiętali. Poza tym, żadna ze stron nie podważała wiarygodności tych świadków.

Świadek H. S. zeznał, że na zlecenie oskarżonego P. P. (1) sporządził opinię prywatną w sprawie, z której wynika, że nie można wykluczyć iż doszło do kolizyjnego spotkania samochodu S. oskarżonego i T. (...) A. P.. Świadek zeznał, że ponieważ na miejsce nie była wzywana policja i nie sporządzono szkicu miejsca zdarzenia nikt poza uczestnikami zdarzenia nie może stwierdzić czy do kolizji doszło. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka albowiem są one niespójne i zostały skutecznie zakwestionowane przez wnioski z opinii biegłego T. D. oraz w opinii biegłego R. K., którym Sąd dał wiarę.

Zasadnicze znaczenie dla ustalenia sprawstwa P. P. (1) miały opinie pisemne i ustne uzupełniające biegłych sądowych z zakresu rekonstrukcji wypadków samochodowych T. D. (2) i R. K. którzy po przeanalizowaniu akt szkodowych obu pojazdów i akt zgromadzonych w przedmiotowej sprawie, jednoznacznie obaj spójnie w swoich opiniach podali, że uszkodzenia samochodów T. (...) nr rej. (...) i S. (...) nr rej. (...) nie korelują wzajemnie i powstały w innych od deklarowanych przez oskarżonego okolicznościach. Sąd dał wiarę obu opiniom biegłych jako rzetelnym, pełnym, kompleksowym, skorelowanym z zebranymi w sprawie dowodami. W ocenie Sądu przedmiotowe opinie są jasne, pełne i pozwalają na zrozumienie wyrażonych w nich ocen i poglądów. Obie opinie zasadniczo podzielają wnioski opinii J. K. który jako pierwszy wydał opinię w sprawie choć Sąd uznał ją za niepełną. Obaj biegli T. D. i R. K. nie mieli także wątpliwości, że uszkodzenia T. pochodziły z różnych zdarzeń drogowych, a w zgłoszeniu szkody A. P. podała, że jej samochód w dniu zdarzenia nie posiadał nie naprawionych uszkodzeń. Z kolei oskarżony P. P. (1) przed Sądem sam stwierdził, że pomylił uszkodzenia swojego pojazdu jakie podał z uszkodzeniami auta z innej kolizji, co zasadniczo potwierdza stwierdzenia biegłych że podane przez oskarżonego i A. P. uszkodzenia pochodzą z różnych kolizji.

Sąd dał także w pełni wiarę dowodom z dokumentów, albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia . Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Analiza całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwala stwierdzić, że wina i sprawstwo P. P. (3) nie budzą w sprawie żadnych wątpliwości i czynem swoim wyczerpał przypisywane mu w akcie oskarżenia przestępstwa. Dyspozycja artykułu 286§1kk stanowi iż podlega karze kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym za pomocą wprowadzenia w błąd. Oskarżony P. P. (1) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami swoim działaniem niewątpliwie zmierzał do osiągnięcia korzyści majątkowej. Sąd na podstawie zebranego w sprawie materiału ustalił i jednocześnie zmodyfikował przypisany oskarżonemu zarzut przyjmując, że w okresie od dnia 06 kwietnia 2010 r. do 16 kwietnia 2010 r. w L. oraz w W., działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma ustalonymi osobami, w celu osiągniecia korzyści majątkowej doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 20.617,72 zł w ten sposób, iż w celu uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia spowodował fikcyjne zdarzenie będące podstawą do wypłaty takiego odszkodowania, tj. podając iż do kolizji doszło dnia 06 kwietnia 2010 r. na ul. (...) w L. z udziałem samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) i samochodu marki S. (...) nr rej. (...), a następnie dokonał zgłoszenia szkody i wprowadził w błąd towarzystwo ubezpieczeniowe co do faktu rzeczywistej przyczyny powstania uszkodzeń oraz tożsamości uczestników kolizji poprzez wskazanie, że samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) kierowała A. P., w wyniku czego uzyskał nienależne odszkodowanie, poprzez wypłatę kwoty 6.958 zł tytułem odszkodowania z ubezpieczenia autocasco oraz wypłatę A. P. odszkodowania z ubezpieczenia OC w kwocie 13.569,72 zł przez (...) S.A. W ocenie Sądu oskarżony swoim czynem wyczerpał dyspozycję z art.298§1kk w zb. z art.286§1kk w zw. z art.11§2kk. Za przypisany mu czym Sąd na podstawie art. 11§3k.k. w zw. z art. 286§1kk wymierzył mu karę 7 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony niewątpliwie działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym doprowadzenia pokrzywdzonego towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd w zakresie zaistnienia zgłaszanej przez niego i A. P. kolizji będącej podstawą wypłaty odszkodowania. Z tych względów zarówno okoliczności jak i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości. Przy wymiarze kary Sąd jako okoliczność obciążającą uznał duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu przejawiający się w charakterze naruszonego przez niego dobra oraz okoliczności jego działania. Oskarżony P. P. (1) nie był dotychczas karany, dlatego Sąd wymierzając mu karę 7 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat uznał, że istnieje wobec niego pozytywna prognoza kryminologiczna. Sąd wymierzył wobec niego karę w dolnej granicy ustawowego zagrożenia za przypisane mu przestępstwa. Aby oskarżony nie poczytywał sobie wymierzonej wobec niego kary jako zbyt łagodnej Sąd na podstawie art.33§2 i §3kk wymierzył wobec niego również karę grzywny w wysokości 70 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 15 zł każda a na podstawie art.46§1kk zobowiązał go do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. kwoty 6.958 zł tytułem naprawienia szkody w części. Sytuacja majątkowa oskarżonego przemawiała w ocenie Sądu za obciążeniem go kosztami postępowania dlatego Sąd na podstawie art.627kpk zasądził od oskarżonego P. P. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 6030 zł tytułem kosztów sądowych w tym 390 zł tytułem opłaty.