Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2018 roku w sprawie z powództwa P. L. przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę, Sąd Rejonowy w Kutnie zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2214 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 23 października 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 441,50 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kutnie kwotę 136,78 złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożył pozwany zaskarżając wyrok w części tj. co do punktów 1 i 3 i zarzucając;

I.  naruszenie przepisów prawa materialnego:

1) art. 436 w zw. z art. 415 k.c. oraz art. 822 k.c, 361 k.c. przez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że zasądzona kwota pozostaje w związku z normalnymi następstwami zdarzenia objętego odpowiedzialnością odszkodowawczą pozwanego Towarzystwa,

2) art. 826 k.c. poprzez zwolnienie poszkodowanego z obowiązku minimalizacji szkody,

II. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału wskutek naruszenia przepisów postępowania, które miały wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 233 k.p.c. – przez dokonanie oceny dowodów w sposób niewszechstronny, bowiem z pominięciem znaczenia faktów, że poszkodowany winien współdziałać z ubezpieczycielem i minimalizować szkodę, bowiem z pominięciem dowodu z opinii biegłego sądowego, który wskazał, że: „czas naprawy pojazdu (…) powinien trwać nie dłużej niż 15 dni roboczych’’ oraz w sposób niewiarygodny, skoro Sąd posłużył się argumentacją niewynikającą z żadnego niezaprzeczonego twierdzenia ani też dowodu.

W związku z tym skarżący wniósł o zmianę wyroku Sądu Rejonowego w Kutnie w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu za obie instancje.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanego nie jest zasadna i podlega oddaleniu.

Wbrew zapatrywaniom apelującej, zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego. Sąd Okręgowy podziela poczynione przez Sąd pierwszej instancji ustalenia i w konsekwencji przyjmuje za swoje, uznając za zbędne powielanie ich w całości w treści niniejszego uzasadnienia. W ocenie Sądu odwoławczego Sąd I instancji w sposób właściwy zastosował również odpowiednie przepisy prawne do stanu faktycznego niniejszej sprawy.

Za niezasadny uznać należy zarzut przekroczenia przez Sąd I instancji granicy swobodnej oceny dowodów, bowiem skuteczna obrona stanowiska skarżącej w tym zakresie wymagałaby wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego oraz brak jest wszechstronnej oceny wszystkich istotnych dowodów (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 29 lipca 1998 r. II UKN 151/98 - OSNAPiUS 1999/15/492; z 4 lutego 1999 r. II UKN 459/98 - OSNAPiUS 2000/6/252; z 5 stycznia 1999 r. II UKN 76/99 - OSNAPiUS 2000/19/732). Jeżeli z określonego materiału dowodowego Sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.) i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo - skutkowych, to przeprowadzona przez Sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (por. wyrok SN z dnia 27 września 2002 r., II CKN 817/00 LEX nr 56906). Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy w sposób należyty wyjaśnił sprawę, a przeprowadzona ocena dowodów jest prawidłowa i odpowiada powyższym kryteriom. Apelacja pozwanego nie wykazuje uchybień w rozumowaniu Sądu które podważałyby prawidłowość dokonanej oceny.

Ustaleń w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy, tj. w zakresie czasu potrzebnego do dokonania naprawy uszkodzonego pojazdu, Sąd dokonał m.in. na podstawie opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej. Wskazać przy tym należy, że opinia biegłego również podlega swobodnej ocenie dowodów. W rozpatrywanej sprawie opinia ta miała charakter pomocniczy wskazując uzasadniony czas naprawy pojazdu, ale Sąd nie mógł pominąć okoliczności szczególnych, polegających na konieczności sprowadzenia uszkodzonej szyby z W., na którą to okoliczność powód nie miał wpływu, a która pogłębiła jego szkodę powodując konieczność dalszego wynajmowania samochodu zastępczego. Nie można w tej sytuacji uczynić zarzutu, że Sąd nie oparł się wyłącznie na opinii biegłego dla ustalenia czasu niezbędnego do naprawienia pojazdu. Dlatego też za całkowicie niezasadny należy uznać zarzut naruszenia przepisu art. 826 k.c. poprzez zwolnienie poszkodowanego z obowiązku minimalizacji szkody, skoro powód nie miał żadnego wpływu na okoliczność kiedy warsztat zamówił szybę i kiedy została ona dostarczona. Odpowiedzialność pozwanego za poniesioną przez powoda szkodę wynika z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody i korzystanie przez niego z pojazdu zastępczego na czas trwania naprawy uszkodzonego samochodu, w sytuacji, gdy samochód służył do prowadzenia działalności gospodarczej w czasie pozostawania samochodu w naprawie, jest normalnym następstwem zdarzenia objętego odpowiedzialnością odszkodowawczą pozwanego Towarzystwa.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 kpc, oddalił apelację orzekając o kosztach postępowania apelacyjnego na podstawie art. 98 kpc.