Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 23 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Mariola Wojtkiewicz

SO Marzenna Ernest

SO Zbigniew Ciechanowicz (spr.)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 października 2013 roku w S.

sprawy z powództwa A. Z.

przeciwko P. Z.

o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Gryfinie z dnia 3 kwietnia 2013 roku w przedmiocie kosztów procesu, sygn. akt I C 39/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem zawartym w punkcie III wyroku z dnia 24 lipca 2012 r. Sąd Rejonowy w Gryfinie zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów procesu i odstąpił od obciążenia pozwanej tymi kosztami w pozostałym zakresie.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pozwany.

Postanowieniem z dnia 5 grudnia 2012 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie uchylił zaskarżone postanowienie w części dotyczącej rozliczenia kosztów procesu ponad kwotę 300 zł zasądzoną na rzecz pozwanego od powódki i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Rejonowemu w Gryfinie do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego.

W uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał na braki uzasadnienia Sądu Rejonowego, w szczególności w zakresie ustalenia jakie koszty zostały przez stronę poniesione oraz ustalenia proporcji w jakich strony wygrały proces. Brak także w uzasadnieniu szczegółowego odniesienia się do okoliczności faktycznych uzasadniających zastosowanie przepisu art. 102 k.p.c.

Zaskarżonym obecnie postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2013 roku Sąd Rejonowy w Gryfinie zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że rozstrzygnięcie oparte zostało na treści art. 102 k.p.c. Wskazał, że powódka wystąpiła przeciwko pozwanemu z czterema żądaniami. Dwa żądania – odnośnie zobowiązania do złożenia określonych oświadczeń woli zostały cofnięte na skutek zaspokojenia przez pozwanego. Żądania wydania rzeczy były zaś zasadne od chwili wytoczenia powództwa. Zdaniem Sądu Rejonowego, pozwany swoją postawą przyczynił się do konieczności wytoczenia procesu i dlatego też powinien ponieść część jego kosztów.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pozwany zaskarżając je w części w jakiej Sąd odstąpił od obciążania powódki kosztami procesu ponad kwotę 300 zł. Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu w całości oraz kosztów postępowania zażaleniowego.
W uzasadnieniu skarżący podniósł, że z samej treści wyroku wynika że pozwany wygrał niniejszą sprawę w 70%. Zdaniem skarżącego, Sąd ogólnikowo odniósł się do przyczyn przemawiających za odstąpieniem od obciążania powódki kosztami w pozostałym zakresie. W ocenie pozwanego, to nie działanie pozwanego a zachowanie powódki było powodem wytoczeniem całkiem nieracjonalnego i zbędnego procesu. Powódka mogła bowiem udać się po odbiór dokumentów do kancelarii, w której te dokumenty zostały przez pozwanego zdeponowane. Odnośnie pozostałych roszczeń, choć nie zostały one zaspokojone po doręczeniu pozwu, to pozwany od początku wykazywał dobrą wolę i podejmował działania, które ostatecznie doprowadziły do zaspokojenia żądań powódki.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Przede wszystkim stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy nie wykonał wszystkich wskazań zawartych w uzasadnieniu Sądu Okręgowego z dnia 5 grudnia 2012 r., w szczególności zaś nie ustalił, jakie koszty zostały poniesione przez strony, w tym także jakie koszty poniesione zostały w postępowaniu zażaleniowym, do których rozliczenia został zobowiązany wskazanym powyżej postanowieniem Sądu drugiej instancji.

Pomimo wskazanych powyżej uchybień, Sąd Okręgowy uznał, iż sprawa nadaje się do merytorycznego orzekania zaś ustalenia, których zaniechał Sąd Rejonowy, poczynić może Sąd Odwoławczy.

Na poniesione przez powódkę koszty procesu złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 30 zł. Pozwany, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł zaś o zwrot kosztów według spisu tj. w wysokości 1 230 zł, która to kwotę stanowiło wynagrodzenie pełnomocnika. Poniósł także koszty postępowania zażaleniowego w postaci opłaty sądowej od zażalenia w kwocie 48 zł oraz wynagrodzenia adwokackiego w stawce minimalnej – 60 zł, obliczonej na podstawie § 6 pkt 2 w zw. z § 13 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 461 ze zm.).

Zauważyć należy, iż z postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 5 grudnia 2012 r. wynika, iż uprawomocniło się orzeczenie Sądu pierwszej instancji zasądzające od powódki na rzecz pozwanego kwotę 300 zł. Zaskarżonym postanowieniem zasądzono od powódki na rzecz pozwanego dodatkowo kwotę 300 zł, a zatem łącznie pozwany ma otrzymać od powódki tytułem kosztów procesu kwotę 600 zł, czyli blisko połowę poniesionych kosztów postępowania.

Zdaniem Sądu Okręgowego, brak jest podstaw do obciążenia powódki wyższa kwotą niż zasądzona.

Powódka domagała się w niniejszym procesie wydania kluczy oraz dokumentacji a także złożenia określonych oświadczeń woli. Żądania złożenia oświadczeń woli zostały zaspokojone w toku postępowania, co pozwany przyznaje i już ta tylko okoliczność uzasadniała przyjęcie, iż w tym zakresie powódka wygrała proces. Pozwany nie może bronić się skutecznie zapewnieniem, że wykazywał w tym zakresie dobrą wolę skoro żądania spełnił dopiero w toku procesu mimo, że powódka wskazywała mu na konieczność podjęcia działań w celu zrealizowania jej roszczeń jeszcze przed wytoczeniem powództwa (vide wiadomość e-mail z dnia 8 września 2011 r. – k. 17), zaś sam pozwany oświadczył na rozprawie, że unikał bezpośredniego kontaktu z powódką (k.78). Podkreślić należy, iż uwzględnione zostało także żądanie w zakresie wydania dokumentacji. W tym zakresie wyrok nie został zakwestionowany przez żadną ze stron a zatem przyjąć należy, iż w tej uwzględnionej przez Sąd Rejonowy części, powódka również wygrała niniejszy proces.

Z powyższego wynika, że rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajdowało swoje oparcie w treści art. 100 zd. 1 k.p.c. Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 600 zł stanowiącą około połowę poniesionych przez pozwaną kosztów bowiem żądania pozwu zostały częściowo uwzględnione w stopniu uzasadniającym przyznanie stronie pozwanej jedynie połowy poniesionych przez nią kosztów. Podkreślić należy, iż w sprawie niniejszej Sąd Rejonowy zaniechał precyzyjnego ustalenia wartości przedmiotu sporu co do poszczególnych roszczeń stąd trudności rodzi obecnie ustalenie ciężaru i doniosłości każdego z nich.

Dlatego też, działając na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

5.  (...)

(...)