Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Przemysław Palka

Protokolant: p.o. sekr. sąd. Katarzyna Bogusz – Trojanowska

przy udziale Asesora Prokuratury Rejonowej Olsztyn Północ del do PR w Szczytnie Roberta Rumińskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2019 r. sprawy:

P. G., s. S. i B. z d. D., ur. (...) w S.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1)  Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 27 listopada 2017 r. w sprawie II K 529/17 za przestępstwo z art. 178a §4 k.k.w zw. z art. 64 §1 k.k. popełnione w dniu 14 sierpnia 2017 r. na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności oraz środek karny dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów;

2)  Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 27 marca 2018 r. w sprawie II K 666/17 za przestępstwo z art. 288 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. w zw. z art. 57a §1 k.k. popełnione w dniu 14 sierpnia 2017 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności;

3)  Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 30 października 2018 r. w sprawie II K 543/18:

a)  za przestępstwo z art. 209 §1a k.k. popełnione w okresie od 07 września 2017 r. do 08 czerwca 2018 r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

b)  za przestępstwo z art. 288 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. popełnione w dniu 22 czerwca 2018 r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

c)  łącznie na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

4)  Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 17 czerwca 2019r. w sprawie II K 239/19 za przestępstwo z art. 209 § 1a k.k. popełnione w okresie od 1 października 2018 r. do dnia 24 marca 2019r. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności;

I.  na podstawie art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k., art. 569 § 1 k.p.k., art. 85 § 1, 2 k.k., art. 85a k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec skazanego wyrokami Sądu Rejonowego w Szczytnie z 27 listopada 2017 r.
w sprawie II K 529/17, z dnia 27 marca 2018 r. w sprawie II K 666/17, z dnia 30 października 2018 r. w sprawie II K 543/18 i z dnia 17 czerwca 2019r. w sprawie
II K 239/19 i w ich miejsce orzeka karę łączną 2 (dwóch) lat i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej zalicza okres odbytej dotąd kary w sprawie II K 529/17 od dnia 25 marca 2019 r. godz. 13:20 do dnia 13 sierpnia 2019 r.;

III.  na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. w pozostałym zakresie łączone wyroki pozostawia do odrębnego wykonania;

IV.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 624 §1 k.p.k. zwalnia skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2019 r. (data wpływu) skazany P. G. złożył do Sądu Rejonowego w Szczytnie wniosek (z dniem 18 kwietnia 2019 r. uzupełniony o datę i podpis) o wydanie wyroku łącznego obejmującego orzeczenia wydane wobec niego przez Sąd Rejonowy w Szczytnie w sprawach II 543/18, II K 529/17 i II K 666/17.

O podstawach do wydania wyroku łącznego w odniesieniu do kar pobawienia wolności, zasądzonych wyrokami SR w Szczytnie w sprawach II K 529/17 z 27 listopada 2017 r., II K 543/18 z 30 października 2018 r., II K 666/17 z 27 marca 2018 r., II K 239/19 z 17 czerwca 2019 r., zawiadomił Sąd Rejonowy w Szczytnie w dniu 4 lipca 2019 r., Zastępca Dyrektora Zakładu Karnego w D..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 listopada 2017 roku P. G. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawie II K 529/17 za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 14 sierpnia 2017 r. na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności,

(vide odpis wyroku na k. 11-11v, informacja Krajowego Rejestru Karnego na k. 20-21V, informacja o pobytach i orzeczeniach na k. 17).

W dniu 27 marca 2018 roku wobec skazanego zapadł wyrok Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawie II K 666/17 za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k., popełniony 14 sierpnia 2017 r., za który wymierzono P. G. karę 1 roku pozbawienia wolności,

(vide odpis wyroku na k. 12-12v, informacja Krajowego Rejestru Karnego na k. 20—21v, informacja o pobytach i orzeczeniach na k. 17).

W dniu 30 października 2018 r. P. G. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawie II K 543/18, za występek z art. 209 § 1a k.k., popełniony w okresie od 7 września 2017 r. do 8 czerwca 2018 r. i za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełniony 22 czerwca 2018 r., na karę łączną 1 roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności,

(vide odpis wyroku na k. 10-10v, Informacja Krajowego Rejestru Karnego na k. 20-21v, informacja o pobytach i orzeczeniach na k. 17)

W dniu 17 czerwca 2019 roku P. G. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawie II K 239/19 za przestępstwo z art. 209 § 1a k.k., popełnione w okresie od 1 października 2018 roku do 24 marca 2019 roku, na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

(vide odpis wyroku na k. 28-28v)

Skazany odbywanie orzeczonej kary ze sprawy II K 529/17 rozpoczął w dniu 25 marca 2019 r. w ZK w B.. Od 9 maja 2019 r. przebywa w Zakładzie Karnym w D., jego zachowanie w warunkach izolacji penitencjarnej jest oceniane jako dobre. W okresie osadzenia w ZK w D. nie był karany dyscyplinarnie, raz nagrodzony regulaminowo za wykonywaną pracę. Karę pobawienia wolności odbywa w systemie programowego oddziaływania od 10 czerwca 2019 r. Zatrudniony nieodpłatnie na rzecz ZK jako pracownik gospodarczy.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 k.p.k. sąd wydaje wyrok łączny, jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 85 § 1 i § 2 k.k., obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r., sąd orzeka karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, zaś podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary lub kary łączne za te przestępstwa. W kontekście uchylenia z dniem 1 lipca 2015 r. przepisu art. 92 k.k., umożliwiającego łączenie kar wykonanych w całości, połączeniu w konsekwencji podlegać będą tylko kary dotychczas nie wykonane.

Z art. 85 § 3 k.k. wynika, że jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu.

W przypadku skazanego P. G. wszystkie wyroki zapadły po dniu 1 lipca 2015 roku. W myśl art. 19 ust. 1 ustawy z 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2015, poz. 396) do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie tej ustawy, tj. 01 lipca 2015 r., stosuje się przepisy w brzmieniu nadanym ustawą.

Przedstawiona na wstępie konfiguracja wyroków oraz zasada łączenia kar określona w art. 85 § 1 i § 2 k.k., w połączeniu z zasadami wynikającymi z art. 87 § 1 i § 2 k.k., pozwalała na orzeczenie w niniejszej sprawie kary łącznej przez połączenie kary łącznej pozbawienia wolności z wyroku w sprawie II K 543/18 z karą pozbawienia wolności z wyroku w sprawie II 529/17, II K 666/17 i II K 239/19. W każdej bowiem z tych spraw orzeczono wobec skazanego kary podlegające łączeniu, nadto przestępstw skazany dopuścił się zanim rozpoczął odbywać karę orzeczoną w sprawie II K 529/17.

Sąd orzekając karę łączną, czy to w wyroku skazującym, czy to w wyroku łącznym związany jest tymi samymi dyrektywami i zasadami jej wymierzania. Należy zauważyć jednak, że art. 86 § 1 k.k. nie wyklucza możliwości wymiaru kary łącznej według zasad kumulacji, nie istnieje też żadne ustawowe wymaganie orzekania kary łącznej w sposób korzystny dla skazanego (wyrok SN z 21 sierpnia 2007 r., II KK 96/07, OSNKW 2008, nr 1, poz. 6.).

Orzekając karę łączną, Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przyjęte w art. 85a k.k. rozwiązanie rozstrzyga wprost kwestie statusu, kształtu i przede wszystkim możliwości wykorzystania w procesie wymiaru kary łącznej dyrektyw prewencyjnych (indywidualno-prewencyjnej oraz generalno-prewencyjnej) odpowiadających w swej treści dyrektywom wyrażonym w art. 53 § 1 k.k. Przepis art. 85a k.k., odnosząc się do obu trybów wymiaru kary, nie pozostawia wątpliwości zarówno co do tego, że dyrektywy prewencyjne uwzględniane powinny być przez sąd wówczas, gdy kara łączna orzekana jest w wyroku skazującym, jak i wtedy, gdy wymiar kary łącznej następuje w wyroku łącznym, ale też co do tego, że przyjęta w art. 85a k.k. regulacja stanowi samoistną podstawę stosowania dyrektyw prewencyjnych w procesie wymiaru kary łącznej.

Sens zapobiegawczego oddziaływania kary sprowadza się do odstraszenia sprawcy od ponownego wejścia na drogę przestępstwa. Wychowawcze cele kary realizowane są przez kształtowanie postawy sprawcy, do której należy krytyczny stosunek do własnego czynu oraz przestępstwa w ogóle. W konsekwencji chodzi o wychowanie sprawcy na pełnowartościowego członka społeczeństwa. Wskazując natomiast na potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa ustawodawca wskazuje na prewencję generalną, jako jedną z ogólnych dyrektyw sądowego wymiaru kary. Chodzi o to, aby fakt wymierzenia kary oddziaływał nie tylko na sprawcę, ale także na innych potencjalnych sprawców przestępstw, których wymierzanie kar powinno z jednej strony odstraszyć, z drugiej zaś – kształtować postawy społecznie akceptowane.

Przyjęcie, że szczególną rolę przy wymierzaniu kary łącznej odgrywają określone w art. 53 § 1 k.k. dyrektywy prewencji indywidualnej i generalnej, jak też traktowanie kary łącznej jako swoistego podsumowania działalności przestępczej sprawcy, pozwala opowiedzieć się za poglądem wedle którego surowość kary łącznej powinna wzrastać wraz z liczbą popełnionych przez niego przestępstw (wyrok SA w Warszawie z 12 lipca 2000r , II Aka 171/00, w: OSA 2001, nr 2, poz. 5), co z jednej strony stanowić będzie wyraz potępienia owej przestępczej działalności sprawcy, z drugiej zaś – podkreśli nieopłacalność tej działalności.

Jakkolwiek, Sąd nie powinien brać pod uwagę okoliczności wymienionych w art. 53 § 2 k.k., jeżeli odnoszą się one do okoliczności zaistniałych przed wydaniem wyroków jednostkowych, to jednak, uwzględniane przy orzekaniu kary łącznej w wyroku łącznym powinny być te okoliczności, które zaistniały po wydaniu poprzednich wyroków (kar łącznych) i które dają sądowi możliwość badania przebiegu procesu resocjalizacji skazanego, poznania jego warunków rodzinnych czy też zebrania informacji dotyczących jego stanu zdrowia (wyrok SN z 4 października 20111 r., II KK 112/11, Lex nr 1084712). Na wymiar kary łącznej w wyroku łącznym, poza zasadami określonymi w art. 86 § 1 k.k., istotnym będzie zatem ustalenie zachowania się skazanego w zakładzie karnym czy w środowisku, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami. W odniesieniu do skazanego P. G. jego zachowanie się w warunkach izolacji penitencjarnej oceniane jest jako dobre, o czym zaświadcza opinia o skazanym wystawiona 25 maja 2019 r. przez dyrektora Zakładu Karnego w D. (k. 18). Z treści opinii wynika, że skazany swoim zachowaniem nie sprawia problemów natury wychowawczej, w grupie współosadzonych jest zgodny, nie jest uczestnikiem podkultury przestępczej a w stosunku do przełożonych przyjmuje postawę regulaminową. Co istotne, skazany w stosunku do popełnionych przestępstw jest deklaratywnie krytyczny. Kontakt z konkubiną i dziećmi utrzymuje w formie widzeń a także prowadzonej z nimi korespondencji, rozmów telefonicznych i paczek.

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że nie zachodzi potrzeba orzeczenia maksymalnie długiego okresu resocjalizacji skazanego, bowiem jego obecne zachowanie wskazuje, że czyni on zauważalne postępy w procesie readaptacji społecznej i dlatego wymierzył mu karę łączną w wymiarze 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd uznaje, że tak wymierzona kara łączna pozbawienia wolności uwzględnia wszystkie wskazane okoliczności, jest zgodna z zasadą trafnej reakcji karnej i w sposób właściwy zrealizuje swoje funkcje wychowawcze i zapobiegawcze.

Na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczono skazanemu okres częściowo odbytej kary w sprawie II K 529/17 od dnia 25 marca 2019 r. godz. 13.20 do dnia 13 sierpnia 2019 r.

Zgodnie z treścią art. 576 § 1 k.p.k. pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach, z których kary połączono, podlegają odrębnemu wykonaniu. Zgodnie z art. 90 § 1 k.k., środki karne, przepadek, środki kompensacyjne, środki zabezpieczające czy dozór, stosuje się, chociażby orzeczono je tylko co do jednego ze zbiegających się przestępstw.

W pkt IV wyroku orzeczono o kosztach sądowych, zwalniając skazanego od obowiązku ich ponoszenia. Sąd uznał, że wobec odbywania przez P. G. kary pozbawienia wolności ich ponoszenie byłoby dla niego nadmiernie dolegliwe.