Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2019 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR P. Nowak

Protokolant: J. Żak

w obecności oskarżyciela asp. E. K.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2019 roku

sprawy przeciwko I. B. , s. A. i K. z domu N., urodzonego (...) w K.

obwinionego o to, że

I w dniu 02.11.2018r. około g. 17.10 w B., prosząc postronnego przechodnia, fałszywą informacją powiadomił telefonicznie (...) w Ł. o złym stanie swojego zdrowia, zagrażającemu jego życiu i zdrowiu, wprowadzając w błąd i wywołując niepotrzebną czynność służb ratunkowych z Pogotowia (...) przy ul. (...) w B.

tj. za wykroczenie z art. 66 § 2 kw

II w dniu 03.11.2018r. około g. 14.54 w B., prosząc postronnego przechodnia, fałszywą informacją powiadomił telefonicznie (...)w Ł. o złym stanie swojego zdrowia, zagrażającemu jego życiu i zdrowiu, wprowadzając w błąd i wywołując niepotrzebną czynność służb ratunkowych z Pogotowia (...) przy ul. (...) w B.

tj. za wykroczenie z art. 66 § 2 kw

1.  obwinionego I. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów wyczerpujących dyspozycję art. 66 § 2 kw każdy i za to na podstawie art. 66 § 2 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu karę 200 (dwieście) złotych grzywny;

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokat M. Ś. kwotę 221,40 (dwieście dwadzieścia jeden 40/100) złotych tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną świadczoną obwinionemu z urzędu;

3.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 510,40 (pięćset dziesięć 40/100) tytułem zwrotu wydatków sądowych.

Sygn. akt II W 69/19

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 02 listopada 2018 roku obwiniony I. B. o godzinie 17.14 poprosił przypadkowego przechodnia, aby wezwał karetkę pogotowia, gdyż źle się poczuł. Na miejsce na ulicę (...) w B. przybyła karetka z zespołem ratownictwa medycznego pod kierownictwem A. P.. Zastali obwinionego siedzącego na ławce. Skarżył się na ból kończyn i niedowład nóg. Po przepadaniu obwinionego zespół ratownictwa stwierdził, iż nic mu nie dolega, a ich interwencja była niepotrzebna. Wobec powyższego na miejsce wezwano patrol Straży Miejskiej, który przeprowadził stosowną interwencję.

dowód: zeznania świadka A. P. k. 6 – 7, 56 – 57, pismo k. 10, karta zlecenia wyjazdu k. 11, wydruk rozmowy telefonicznej k. 20

W dniu 03 listopada 2018 roku obwiniony I. B. zaczepił przechodzącą parę starszych osób i poprosił o wezwanie karetki pogotowia, gdyż źle się czuje. Centrum (...) odebrało zgłoszenie o godz. 14.52, a jako przyczynę interwencji wskazano zasłabnięcie i padaczkę. Na miejsce, tj. rondo gen. J. W. w B. udał się zespół ratownictwa medycznego pod kierownictwem A. P.. Po przyjeździe ratownicy stwierdzili, iż obwiniony znajduje się pod silnym działaniem alkoholu, zaś jego stan zdrowia jest dobry i w żaden sposób nie uzasadniał wezwania karetki pogotowia. Dlatego też na miejsce wezwano patrol Policji.

dowód: zeznania świadka A. P. k. 6 – 7, 56 – 57, pismo k. 10, karta zlecenia wyjazdu k. 12, wydruk rozmowy telefonicznej k. 25 – 26.

Po przyjeździe funkcjonariuszy Policji obwiniony stwierdził, iż nie potrzebuje żadnej pomocy i chce iść w swoją stronę. Był niezadowolony, wielokrotnie używał słów wulgarnych. Był pod silnym działaniem alkoholu, miał problemy z poruszaniem się i bełkotliwą mowę. Po przeprowadzonych czynnościach obwiniony został umieszony w Policyjnej Izbie Zatrzymań KPP w B. do wytrzeźwienia.

dowód: notatka urzędowa k. 1, protokół doprowadzenia k. 2.

Interwencje zespołu ratownictwa medycznego z udziałem obwinionego miały miejsce również w dniach 08 (dwukrotnie), 09 i 10 listopada 2018 roku. Zakończyły się one odmową obwinionego udania się do szpitala (dwukrotnie) lub wezwaniem organów porządkowych z uwagi na bezzasadność interwencji medycznej (również dwukrotnie).

dowód: karta zlecenia wyjazdu k. 13 – 16.

Obwiniony nie cierpi na (...). Wykazuje inne zakłócenia (...) pod postacią (...) i (...). W chwili popełnienia zarzucanych mu czynów był pod wpływem alkoholu. Z tego powodu jego zdolność zrozumienia ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem była ograniczona, ale nie w stopniu znacznym. Spożywając alkohol skutki jego działania mógł przewidzieć. Wiek obwinionego, jak i stwierdzone (...)mogą stanowić przeszkodę, aby mógł on prowadzić rozsądną obroną bez udziału obrońcy.

dowód: opinia sądowo – psychiatryczna k. 38 - 40

Przesłuchany na etapie czynności sprawdzających I. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że jest chory na padaczkę pourazową i miał jej atak. To przechodnie wzywali pogotowie ratunkowe, a nie on. Obwiniony posiada telefon komórkowy, ale nie dzwonił z niego na pogotowie.

dowód: wyjaśnienia obwinionego I. B. k. 3 – 4.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób nie budzący wątpliwości pozwala przyjąć, iż obwiniony I. B. popełnił zarzucane mu wykroczenia.

I chociaż I. B. werbalnie nie przyznał się do jego popełnienia, to treść jego wyjaśnień jednoznacznie wskazuje, iż nie kwestionuje on faktu, że interwencje zespołu ratownictwa medycznego miały miejsce, a jedynie kwestionuje swoją winę, wskazując że miał atak padaczki poalkoholowej, a wezwanie karetki pogotowia było inicjatywą przypadkowych przechodniów, którzy ten fakt widzieli.

Fakt, iż obie interwencje zespołu ratownictwa medycznego miały miejsce jest w zasadzie bezsporny, albowiem wynika nie tylko z zeznań A. P. – kierowniczki tego zespołu, ale także z treści notatki urzędowej k. 1, kart zlecenia wyjazdu k. 11 i 12 oraz wyjaśnień samego obwinionego.

W ocenie Sądu niekwestionowany jest również fakt, iż stan zdrowia obwinionego zarówno w dniu 02 listopada 2018 roku, jak i dzień później nie uzasadniał wezwania na miejsce zdarzenia karetki pogotowia. Również i ta okoliczności wynika z zeznań A. P., a przede wszystkim z zapisów w kartach zleceń wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego, gdzie jednoznacznie stwierdzono, iż stan zdrowia obwinionego był dobry i nie uzasadniał leczenia szpitalnego, zaś wezwanie karetki pogotowia było bezzasadne. Obie interwencje zespołu ratownictwa medycznego z uwagi na stan nietrzeźwości obwinionego zakończyły się zresztą interwencją służb porządkowych – odpowiednio Straży Miejskiej w dniu 02 listopada 2018 roku i Policji w dniu 03 listopada 2018 roku. W tym drugim przypadku I. B. został zatrzymany w policyjnej izbie zatrzymań do wytrzeźwienia.

Zeznania A. P. Sąd uznał za wiarygodne, albowiem są one spójne w swojej treści i logiczne, a nadto znajdują potwierdzenie w treści notatki urzędowej k. 1, protokołu doprowadzenia k. 2 oraz kart zlecenia wyjazdu k. 11 i 12.

Wbrew twierdzeniom obwinionego nie mogą zwalniać go od odpowiedzialności podnoszona przez niego okoliczność, iż wezwanie karetki pogotowia było inicjatywą przypadkowo przechodzących osób, które widząc jego stan uznały, że zachodzi taka potrzeba. Sąd dysponuje bowiem stenogramem nagrań rozmów osób wzywających karetkę pogotowia z dyspozytorem służb ratunkowych. W obu przypadkach z zapisów tych jednoznacznie wynika, iż telefon do Wojewódzkiego Centrum (...) wykonany był z inicjatywy I. B. – w dniu 02 listopada 2018 r. „ … siedzi tutaj pan na ławce i chce karetkę, co nie może chodzić” (k. 20), zaś w dniu 03 listopada 2018 r. „ … ale mówi, że ma padaczkę i więcej się w sumie nie dowiedzieliśmy. Leży na razie. Pytaliśmy, czy wezwać pogotowie, po poprosił”. Tym samym brak jest podstaw do kwestionowania zarzutu stawianego przez Policję, iż inicjatorem obu wyjazdów karetki zespołu ratownictwa medycznego był obwiniony I. B..

Za wiarygodną uznano także opinię sądowo – psychiatryczną dotyczącą obwinionego, bowiem sporządzona została przez uprawnionego lekarza, w zgodzie z wiedzą i doświadczeniem lekarskim, a jej treść nie budziła wątpliwości.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd uznał, iż wina I. B. nie budzi żadnych wątpliwości. Stopnia tej winy nie umniejsza treść opinii sądowo – psychiatrycznej, gdzie stwierdzono u obwinionego (...) z powodu stanu upojenia alkoholowego. Spożywając bowiem alkohol I. B. mógł przewidzieć skutki jego działania.

Zachowania obwinionego polegające na tym, że:

- w dniu 02.11.2018r. około g. 17.10 w B., prosząc postronnego przechodnia, fałszywą informacją powiadomił telefonicznie (...) w Ł. o złym stanie swojego zdrowia, zagrażającemu jego życiu i zdrowiu, wprowadzając w błąd i wywołując niepotrzebną czynność służb ratunkowych z Pogotowia (...) przy ul. (...) w B.

- w dniu 03.11.2018r. około g. 14.54 w B., prosząc postronnego przechodnia, fałszywą informacją powiadomił telefonicznie Wojewódzką (...) w Ł. o złym stanie swojego zdrowia, zagrażającemu jego życiu i zdrowiu, wprowadzając w błąd i wywołując niepotrzebną czynność służb ratunkowych z Pogotowia (...) przy ul. (...) w B.,

wyczerpały dyspozycję art. 66 § 2 kw.

Odpowiedzialności z tego przepisu podlega osoba, która wywołała niepotrzebną czynność instytucji użyteczności publicznej albo organu ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia. Sytuacja taka zachodzi w przedmiotowej sprawie, albowiem na skutek inicjatywy obwinionego dwukrotnie doszło do wyjazdu karetki zespołu ratownictwa medycznego (a więc organu ochrony zdrowia), który to wyjazd okazał się nieuzasadniony stanem zdrowia obwinionego.

Ponieważ zachowania I. B. wyczerpało stanowiły dwa odrębne wykroczenia, sankcjonowane na podstawie przepisów Kodeksu Wykroczeń, Sąd wymierzył jedną karę – stosownie do dyspozycji art. 9 § 2 kw – na podstawie art. 66 § 2 kw, albowiem ten przepis przewiduje surowszą sankcję karną.

Wymierzona obwinionemu kara zasadnicza 200 złotych grzywny jest współmierna do stopnia społecznej szkodliwości czynu mu zarzucanego oraz stopnia winy I. B. oraz spełni cele kary w zakresie jest oddziaływania ogólno - społecznego oraz cele kary w zakresie represji indywidualnej. Jest ona również współmierną reakcją na potencjalne niebezpieczeństwo jakie niosło za sobą zachowanie obwinionego stanowiące możliwość braku udzielenia pomocy innym osobom potrzebującym, przez zespół ratownictwa medycznego, który wyjechał na jego wezwanie.

O wynagrodzeniu za obronę obwinionego wykonywaną z urzędu orzeczono w oparciu o przepisy art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Prawo o adwokaturze (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2368 z późn. zm.) oraz § 2 pkt 1 i 2, § 4 ust. 1 i 3, § 17 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714) i zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokat M. Ś. kwotę 221,40 złotych z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Na podstawie art. 627 KPK w zw. z art. 119 KPW Sąd obciążył I. B. obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania w łącznej kwocie 540,40 złotych, na którą składają się zryczałtowane wydatki w kwocie 100 złotych, koszty opinii sądowo – psychiatrycznej i koszty związane z wynagrodzeniem obrońcy z urzędu oraz opłata w kwocie 30 złotych wymierzona na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych /tekst jednolity Dz. Ust. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm./.