Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2018 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR del. Agnieszka Wlekły - Pietrzak:

Protokolant: protokolant sądowy Joanna Rapita

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2018 roku w Warszawie

sprawy z powództwa J. B. (1)

przeciwko (...) S.A. w W.

o ochronę dóbr osobistych i nakazanie

1.  zobowiązuje (...) S.A. w W. do przeproszenia J. B. (1) poprzez złożenie na piśmie oświadczenia o treści następującej:

(...) S.A. w W. przeprasza Pana J. B. (1) za dokonaną uchwałą Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki (...) S.A. z dnia 28 czerwca 2016 r. odmowę udzielenia mu jako członkowi Zarządu (...) S.A. absolutorium z wykonania obowiązków w roku obrotowym 2015 jako nieopartą na uzasadnionych podstawach faktycznych i krzywdzącą dla J. B. (1).”,

2.  zobowiązuje (...) S.A. w W. do zamieszczenia w wydaniu wtorkowym dziennika „(...)” na stronie 1 wydania ogólnopolskiego oraz na stronie (...) i utrzymywania na stronie przez okres 6 miesięcy przy użyciu czcionki Times New Roman nr 14 oświadczenia o następującej treści:

(...) S.A. w W. przeprasza Pana J. B. (1) za dokonaną uchwałą Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki (...) S.A. z dnia 28 czerwca 2016 r. odmowę udzielenia mu jako członkowi Zarządu (...) S.A. absolutorium z wykonania obowiązków w roku obrotowym 2015 jako nieopartą na uzasadnionych podstawach faktycznych i krzywdzącą dla J. B. (1).”,

3.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

4.  zasądza od (...) S.A. w W. na rzecz J. B. (1) kwotę 2777 zł (dwa tysiące siedemset siedemdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XXV C 1503/16

UZASADNIENIE

Powód J. B. (1) złożonym pozwem wniósł o ustalenie, że pozwana (...) S.A. z siedzibą w W., w sposób nieuzasadniony odmówiła powodowi jako byłemu członkowi zarządu (...) S.A. z siedzibą w W. udzielenia absolutorium za 2015 r., co nastąpiło uchwałą nr (...) zwyczajnego walnego zgromadzenia akcjonariuszy (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 28 czerwca 2016 r. ewentualnie o ustalenie, że przedmiotowa uchwała pozostaje w sprzeczności z oceną pracy zarządu pozwanej spółki, w tym pracy J. B. (1), dokonaną w sprawozdaniu finansowym pozwanej za rok 2015, sprawozdania zarządu z działalności spółki za 2015 r., a także w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym grupy (...) w 2015 r., które to sprawozdania zostały zatwierdzone przez zwyczajne walne zgromadzenie akcjonariuszy (...) S.A. z siedzibą w W., jak też nakazanie pozwanemu złożenia powodowi pisemnego oświadczenia, podpisanego przez wszystkich członków zarządu o treści wskazanej w petitum pozwu oraz opublikowania, przy użyciu czcionki Times New Roman nr 14 oświadczenia o treści wskazanego w petitum pozwu w terminie miesiąca od uprawomocnienia się wyroku w wydaniu poniedziałkowym (...) na stronie 1 wydania ogólnopolskiego, w wydaniu wtorkowym (...) na stronie 1 wydania ogólnopolskiego, w wydaniu środowym (...) na stronie 1 wydania ogólnopolskiego oraz na oznaczonej stronie internetowej i utrzymywanie tej informacji na przedmiotowej stronie przez okres 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku, jak też o zasądzenie od pozwanej spółki na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych (pozew - k. 2-12).

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż z treści sprawozdań z działalności pozwanej spółki za 2015 r. wynikało, że zarząd wywiązał się w pełni z postawionych przed nim zadań, nie było też zastrzeżeń do zarządu jako organu, jak też poszczególnych jego członków w składzie aktualnym do dnia 12 grudnia 2015 r. Tym samym, także do powoda. Jednocześnie, w zaistniałej sytuacji, zarząd rekomendował podjęcie uchwały o nieudzieleniu absolutorium poszczególnym członkom tego organu, w tym J. B. (1). W rezultacie też do takiego nieudzielania absolutorium doszło. W ocenie powoda, przedmiotowa decyzja była jednak warunkowana względami politycznymi, uchybiała dobrym obyczajom, wprowadzała niepewność co do kryteriów oceny osób odpowiedzialnych za zarząd majątkiem spółki oraz uchybiała dobrom osobistym powoda w postaci: czci, godności, dobrego imienia. Takie postępowanie było ponadto arbitralne i jako takie nieuczciwe oraz sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i słuszności. Powód zgodził się z poglądem, że udzielenie absolutorium było decyzją uznaniową, niemniej jednak nie dowolną. Powód podkreślił, że w orzecznictwie wskazuje się na niemożność podważenia uchwał przez byłego członka zarządu na gruncie art. 422 k.s.h., jak też na podstawie art. 189 k.p.c. Taka możliwość jednak istnieje w związku z ochroną dóbr osobistych powoda. Usunięcie bezprawnego naruszenia może więc nastąpić poprzez nakazanie przez Sąd złożenia określonego oświadczenia odpowiedniej treści i formie. W ocenie powoda, roszczeniem mu przysługującym jest też roszczenie o ustalenie.

W odpowiedzi na pozew, pozwana wniosła o oddalenie powództwa, wskazując na jego bezzasadność oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W pierwszej kolejności zakwestionowała okoliczność wykazania przez powoda roszczenia o naruszenie dóbr osobistych. Nie wykazał bowiem, jej zdaniem, rodzaju naruszonego dobra osobistego, ani konkretnego i rzeczywistego sposobu jego naruszenia związanego z podjęciem przez zwyczajne walne zgromadzenie pozwanej spółki uchwały nr (...) z dnia 28 czerwca 2016 r. Ogólnikowe stwierdzenia, w tym zakresie, należy uznać za niewystarczające. Całkowicie chybione jest też twierdzenie powoda o naruszenie przez rzeczoną uchwałę dobrych obyczajów. Pozwana podkreśliła, że sama treść w/w uchwały nie narusza jakichkolwiek dóbr osobistych powoda, zaś sam fakt jej powzięcia leży w gestii akcjonariuszy i to oni podejmują w tym przedmiocie pełnoprawną decyzję. Nie uzasadniono jej zaś w związku z tym, iż uzasadnienie do tej uchwały mogłoby stawiać w złym świetle powoda. Ponadto, samo podjęcie zaskarżonej uchwały jest zgodne z prawem, gdyż akcjonariusze wykonujący prawo głosu działali w ramach przysługującego im prawa podmiotowego inkorporowanego w akcjach pozwanej spółki. Co więcej, wbrew twierdzeniom powoda, uchwała nr (...) nie jest też sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, a w chwili jej powzięcia istniały uzasadnione powody nieudzielenia absolutorium J. B. (1). Do tych powodów należało m.in. zainwestowaniu znacznej wysokości środków w budowę biurowca jako siedziby (...) sp. z o.o. i jego sprzedaży bez ekonomicznego uzasadnienia. Powyższa kwestia była tematem licznych artykułów prasowych. Ponadto, podjęcie m.in. przez powoda na posiedzeniu zarządu (...) w dniach 11 i 13 marca 2014 r. ekonomicznie nieuzasadnionej oraz niepoprzedzonej analizami ekonomicznymi, prawnymi i eksperckimi decyzji polegającej na nakazaniu dyrektorowi Departamentu Zarządzania Grupą (...) wystąpienia do Zarządu (...) sp. z o.o. z wnioskiem o wstrzymanie procesu przeniesienia siedziby ostatniego ze wskazanych podmiotów do biurowca (...) stanowiło nadużycie uprawnień i niedopełnienie obowiązków przez osobę zajmującą się sprawami majątkowymi spółki (powoda), na podstawie art. 296 par. 3 kk w zw. z art. 296 par. 1 kk względnie o czyn z art. 296 par. 1a kk w zw. z art. 296 par. 1 kk. W tym zakresie złożyła zawiadomienie do prokuratury w dniu 21 września 2016 r. Z wewnętrznych pism pozwanej spółki wynika również, że działania powoda podejmowane w ramach (...) były negatywnie oceniane. Nie rekomendowano np. wypłaty mu premii rocznej (...) za rok obrotowy 2015.W tym przedmiocie wskazano na znaczące opóźnienia i rażące zaniedbania w nadzorze nad realizacją projektu (...) S.A., w którym (...) posiada pośrednio ponad 50 % - owy udział właścicielski. Pozwana podkreśliła ponadto, że żądanie z pozwu o nakazanie złożenia oświadczenia nie zostało dostatecznie sprecyzowane. Musi być też dostosowane do charakteru i rodzaju naruszenia dobra osobistego, czego powód nie dopełnił w tej sprawie.

Pismem z dnia 20 lipca 2017 r. powód wniósł o to, aby Sąd ponad żądania z pkt. 2 i 3 pozwu, nakazał podjęcie przez walne zgromadzenie pozwanej spółki, w terminie dwóch miesięcy od uprawomocnienia się wyroku, uchwały uchylającej w całości uchwałę nr (...) zwyczajnego walnego zgromadzenia akcjonariuszy (...) S.A. z dnia 28 czerwca 2016 r. w sprawie nieudzielenia J. B. (1), członkowi zarządu (...) S.A. absolutorium z wykonania obowiązków w roku obrotowym 2015, a także podjęcie przez ten sam organ i w tym samym terminie uchwały udzielającej powodowi absolutorium z wykonania rzeczonych obowiązków.

W dalszych pismach strony podtrzymały przedstawione w sprawie stanowiska. Pismem z dnia 8 września 2017 r. pozwana wskazała, że roszczenie o nakazanie pozwanej spółce podjęcia przez walne zgromadzenie uchwały uchylającej w całości uchwałę nr (...) oraz podjęcia przez ten sam organ i w tym samym terminie uchwały udzielającej powodowi absolutorium z wykonania rzeczonych obowiązków jest bezzasadne, z uwagi na niedopuszczalność tego roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. B. (1), który od dnia 30 grudnia 2013 r. do dnia 12 grudnia 2016 r. pełnił funkcję członka zarządu (...) S.A. w W., z zawodu jest (...), doktorem nauk (...), pracujący jako manager różnych podmiotów gospodarczych. Był również ministrem finansółw (zeznania powoda – k. 327 - 328, wydruk CEiDG – k.73).

Sprawozdania finansowe za okresy czasu kiedy powód sprawował przedmiotową funkcję zostały zatwierdzone. Powód uzyskał również absolutorium za 2014 r. (bezsporne).

(...) S.A. jest to spółka stojąca na czele grupy podmiotów, powiązanych z nią kapitałowo lub personalnie, które podejmowały liczne inwestycje w dziedzinie produkcji i sprzedaży paliw oraz energii, oraz innych usług. W skład tej grupy wchodziły między innymi: (...) sp. z o. o., (...) S.A. (bezsporne).

Jedną z takich inwestycji była budowa bloku gazowo – parowego w S. zasady kontraktu zostały ustalone w 2012 r., z końcem 2011 r. została powołana spółka (...). W 2015 r. zaczęły pojawiać się problemy związane z budową. W kwietniu tego roku była katastrofa budowlana, osunęły się estakady, doszło do naturalnego zapadnięcia się ziemi, pojawiły się też problemy z transportem. Wykonawca zeszli z budowy, zarząd (...) S.A. i zarząd (...) w 2016 r. podjęli decyzję o wypowiedzeniu kontraktu. Elektrownia nie zaczęła działać (zeznania świadka D. J. (1) – k. 329 – 331, zeznania powoda J. B. – k., zeznania w charakterze strony pozwanej P. W. – k. ).

W latach 2009 – 2014 miała miejsce inwestycja przy ul. (...), polegająca na wybudowaniu przez zależną od (...) sp. z o.o., następcę prawnego spółkę (...), spółkę (...) sp. z o. o. biurowca pod siedzibę (...) sp. z o.o.., oraz kompleksu mieszkaniowego, składającego się z 4 apartamentowców. Przy budowie tej biurowiec oraz apartamentowce zostały wyposażone w unikatowy układ kogeneracyjny, pozwalający na jednoczesne wytwarzanie energii elektrycznej i użytkowego ciepła. Po wybudowaniu i oddaniu biurowca do użytkowania w 2014 r. nie doszło do zasiedlenia budynku biurowego przez (...), bowiem podjęto decyzję o wstrzymaniu przeniesienia siedziby (...) sp. z o. o. Natomiast lokale wybudowane w apartamentowcach zostały zbyte na rynku. Były przeprowadzane przez zarząd (...) analizy, dotyczące rentowności utrzymywania nieruchomości i wykorzystania na potrzeby (...) wraz z wynajmem pozostałej powierzchni biurowej, oraz „komercjalizacji” budynku biurowego, pod którym to pojęciem rozumiano wynajem i sprzedaż powierzchni, oraz sprzedaż budynku niezasiedlonego, przedstawione następnie zarządowi (...) S.A. Osobną kwestią było dalsze funkcjonowanie układu kogeneracji. W rezultacie podjęto decyzję o sprzedaży budynku (prezentacja z dnia 19 czerwca 2015 r. – k. 632 - 659, wyciąg operatu szacunkowego – k. 630 – 631, zeznania świadka J. W. – k. 395-397, zeznania świadka D. J. (2) – k. 414 – 419, zeznania powoda J. B. (1) – k. 417).

Ponadto, zarząd (...) S.A. podjął w 2015 r. decyzję o negocjacjach z rosyjskim dostawcą gazu sposobu ustalania cen za gaz dostarczany do spółki, oraz o podjęciu postępowania arbitrażowego w razie fiaska tych negocjacji, które były warunkiem przystąpienia stron do arbitrażu. Dokonano wyboru kancelarii prawnej, która reprezentowała (...) S.A. oraz przygotowywała strategię i dokumenty. Następny zarząd pozwanej kontynuował realizację powyższej decyzji i wystąpił do trybunału arbitrażowego, uzyskując satysfakcjonujący wyrok tymczasowy arbitrażu (zeznania w charakterze strony pozwanej P. W. – k. 741-747, zeznania powoda J. B. (1) – k. ).

W dniu 31 maja 2016 r. zarząd (...) S.A. podjął uchwałę o wystąpieniu do rady nadzorczej (...) S.A. z wnioskiem o zaopiniowanie wniosku do walnego zgromadzenia w sprawie nieudzielenia absolutorium J. B. (1) oraz o wystąpieniu do walnego zgromadzenia o nieudzieleniu absolutorium z wykonania obowiązków w roku obrotowym 2015. Wniosek nie zawierał uzasadnienia (odpis uchwały – k. 721).

W dniu 13 czerwca 2016 r. odbyło się posiedzenie rady nadzorczej, na którym jednym z punktów porządku obrad był wniosek w sprawie absolutorium członków zarządu z wykonywania przez nich obowiązków w roku 2015. Podczas tego zebrania głos zabrał członek zarządu J. K. (1), który ustnie przedstawił swoje opinie dotyczące działań poprzedniego zarządu. Uchwałą z dnia 13 czerwca 2016 r. rada nadzorcza postanowiła pozytywnie zaopiniować wniosek zarządu o nieudzielenie absolutorium z wykonania obowiązków J. B. (1) (wyciąg protokołu – k. 6936 – 695, odpis uchwały – k. 720).

W dniu 17 czerwca 2016 r. na stronie internetowej (...) S.A. opublikowano projekty uchwał na walne zgromadzenie akcjonariuszy w dniu 28 czerwca 2016 r., również nie zawierające uzasadnienia (bezsporne).

W dniu 19 czerwca 2016 r. został opublikowany artykuł na stronie „(...)” zawierający omówienie wypowiedzi udzielonej przez prezesa zarządu (...) S.A. P. W., w której wskazał on przyczyny rekomendacji zarządu spółki odnośnie nieudzielenia absolutorium byłym członkom zarządu. Zostały w nich wymienione błędy dotyczące strategii działania (...) sp. z o. o., sposób prowadzenia inwestycji w S., oraz stan współpracy z partnerem rosyjskim (kopia artykułu – k. 260 – 265).

W dniu 20 czerwca 2016 r. (...) sp. z o.o. złożyła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa poprzez podjęcie decyzji o sprzedaży budynku biurowego przy ul. (...) w W. (kopia pisma z dnia 14c czerwca 2016 r. – k. 212 – 238).

W dniu 28 czerwca 2016 r. zwyczajne walne zgromadzenie spółki (...) S.A. w W. podjęło uchwałę nr (...) o nieudzieleniu J. B. (1), członkowi Zarządu (...) S.A. z siedzibą w W. absolutorium z wykonania obowiązków w roku obrotowym 2015 r. Wskazano, iż rzeczoną uchwałę podjęto na podstawie art. 393 pkt. 1 k.s.h., art. 395 § 2 pkt. 3 k.s.h. oraz § 56 ust. 1 pkt. 2 statutu spółki Nie było też żadnej dyskusji przed jej powzięciem. Po przedstawieniu treści uchwały została natychmiast przegłosowana. Uchwała została podjęta z zachowaniem wymaganej większości głosów do jej uchwalenia (odpis aktu notarialnego – k. 15 – 40, kopia listy obecności na zwyczajnym walnym zgromadzeniu – k. 438 - 486).

Postanowieniem z dnia 28 lipca 2016 r. prokurator Prokuratury Okręgowej w W. wszczął śledztwo pod sygnaturą (...) w sprawie nadużycia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków przez członków zarządów (...) sp. z o. o. i (...) sp. z o.o. w okresie od marca 2014 r. do września 2015 r. poprzez szereg nieuzasadnionych gospodarczo decyzji dotyczących budynku biurowego przy ul. (...) w W. (kopia zawiadomienia – k. 257).

W dniu 20 września 2016 r. osoby reprezentujące spółki zależne od (...) wniosły do Prokuratury Okręgowej w W. pismo, w którym zawiadomili o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez M. Z., J. B. (1), J. K. (2), Z. S.. Wskazali, że dokonane przestępstwa polegały na podjęciu na zarządzie (...) w dniach 11 i 13 marca 2014 r. ekonomicznie nieuzasadnionej oraz niepoprzedzonej analizami ekonomicznymi, prawnymi i eksperckimi decyzji polegającej na nakazaniu dyrektorowi Departamentu Zarządzania Grupą (...) wystąpienia do zarządu (...) sp. z o.o. z wnioskiem o wstrzymanie procesu przeniesienia siedziby ostatniego ze wskazanych podmiotów do biurowca (...) co stanowiło nadużycie uprawnień i niedopełnienie obowiązków przez osobę zajmującą się sprawami majątkowymi spółki lub działalnością gospodarczą osoby prawnej, czym wyrządzili spółce oraz spółkom jej podległym szkodę majątkową w wielkich rozmiarach, tj. o czyn z art. 296 § 3 k.k. w zw. z art. 296 § 1 k.k. ewentualnie, w razie nieuwzględnienia w/w zarzutów, przyjęcia że podane osoby popełniły czyn z art. 296 par. 1a kk w zw. z art. 296 par. 1 kk. W ocenie zawiadamiających bowiem działania zarządu spółek podległych wymagały akceptacji bądź polecenia ze strony ówczesnego zarządu spółki pozwanej (zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa – k.192 - 236).

Pismem z dnia 26 września 2016 r. Prokurator Prokuratury Okręgowej w W. poinformował, iż również działania członków zarządu (...) S.A. polegające na poleceniu zarządom (...) Sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. zostaną w toku postępowania przygotowawczego rozważone pod kątem sprawstwa kierowniczego lub podżegania do czynów zabronionych (kopia zawiadomienia – k. 432).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym dokumenty urzędowe i prywatne. Znajdujące się w aktach sprawy dokumenty urzędowe zostały wydane przez powołane do tego organy, w granicach ich kompetencji i nie był kwestionowany przez żadną ze stron – korzystają, zatem z domniemania zgodności z prawdą tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Za wiarygodne Sąd uznał także dokumenty prywatne z uwzględnieniem, że stanowią one jedynie dowód złożenia oświadczenia w nich zawartego.

Sąd przyjął zeznania świadkow J. W., D. J. (1), D. J. (2), a także P. W. w charakterze strony pozwanej w zakresie, w jakim przedstawili swoją wiedzę o inwestycjach i przedsięwzięciach prowadzonych przez pozwaną, oraz jej spółki zależne w okresie, kiedy powód był członkiem zarządu pozwanej. Jednakże w ocenie Sądu, zeznania te mają charakter ogólny, niekonkretny, świadkowie jasno wskazywali, iż wiedza ich pochodzi od osób trzecich, których nie byli w stanie zidentyfikować w toku procesu, a także z dokumentów, które z kolei nie zostały w niniejszym postępowaniu ujawnione, a zatem brak jest możliwości weryfikacji zarówno zeznań świadków, jak i danych zawartych w tych dokumentach. Zeznania zatem tych świadków, jak również w charakterze pozwanego zeznania P. W. nie mogą stanowić wiarygodnej podstawy ustaleń faktycznych w zakresie prawdziwości zarzutów stawianych powodowi.

Sąd uwzględnił zeznania powoda J. B. (1) w zakresie, w jakim przedstawił on przebieg swojej kariery zawodowej, wiedzy w zakresie okoliczności dotyczących nieudzielenia mu absolutorium, bowiem są zbieżne w tym zakresie z pozostałym materiałem dowodowym, uznanym za wiarygodny. Natomiast, jego zeznania w zakresie sposobu wykonywania przez niego funkcji członka zarządu, opisu decyzji i ich przesłanek dotyczących przedsięwzięć w S., nieruchomości przy ul. (...), oraz postępowania w relacjach z partnerem rosyjskim, nie mogą stanowić wystarczającego dowodu, zawierają bowiem twierdzenia powoda, nie poparte innymi dowodami. Jako wyjątek należy tu wskazać jedynie dokument przedstawiony przez powoda zawierający prezentację z dnia 19 czerwca 2015 r. dotyczącą analizy wariantów postępowania z budynkiem przy ul. (...). Jednakże na podstawie tego dokumentu można stwierdzić, iż takie analizy były dokonywane, jednakże, bez wiadomości specjalnych, a także informacji i danych szczegółowych dotyczących tej inwestycji trudno odnieść się do zawartości tego raportu, a następnie uznać, iż decyzja dotycząca sprzedaży budynku biurowego była żadna i prawidłowa pod względem gospodarczym.

Materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, poza zeznaniami P. W., nie została też poparta okoliczność dokonania audytu przez firmę (...), w konsekwencji którego miało dojść do sporządzenia raportu otwarcia, stanowiącego w ocenie P. W., jedną z podstaw do podjęcia decyzji o rekomendowaniu nieudzielenia powodowi absolutorium przez zarząd. Taki dokumentu nie został jednak złożony do akt tej sprawy, również inne dowody nie potwierdzają jego istnienia, ani treści.

Sąd oddalił ponadto, jako spóźnione wnioski zgłoszone przez pozwanego na rozprawie z dnia 18 czerwca 2018 r. o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu wyceny nieruchomości na okoliczność wyceny nieruchomości przy ul. (...) na moment jej sprzedaży, celem wykazania że decyzja o sprzedaży nie była opłacalna ekonomicznie, oraz dowodu z opinii biegłego z zakresu przedsiębiorczości celem ustalenia, czy decyzja o sprzedaży była decyzją uzasadnioną z puntu widzenia ekonomicznego. , zawnioskowany dopiero

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części dotyczącej zobowiązania pozwanej do złożenia oświadczenia o określonej treści i formie oraz zamieszczenia oświadczenia o określonych parametrach w dzienniku (...).

W pierwszej kolejności wskazania wymaga, iż strona powodowa zasadza swoje roszczenie na okoliczności podjęcia w dniu 28 czerwca 2016 r. uchwały nr (...)
o nieudzieleniu J. B. (1), członkowi zarządu (...) S.A. z siedzibą w W. absolutorium z wykonania obowiązków w roku obrotowym 2015 r. Sama okoliczność jej powzięcia była bezsporna, podobnie jak zachowanie wymaganej większości głosów do jej uchwalenia. Bezsprzecznym było też to, że nie zawierała uzasadnienia. Spór dotyczył natomiast kwestii związanych z zasadnością jej podjęcia oraz spełnienia obowiązków informacyjnych spółki wobec członka zarządu w sytuacji nieudzielenia absolutorium. Powód podniósł ponadto, że uchwała ta naruszała dobre imię, godność i cześć powoda, jako uznanego managera.

Zgodnie z treścią przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie w pełni podziela zaś stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 roku (sygn. akt I CKU 45/96, Legalis nr 30454), że rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

Dokonując analizy sprawy Sąd, odniósł się w pierwszym rzędzie, do roszczenia o nakazaniu podjęcia przez walne zgromadzenie pozwanej spółki, w terminie dwóch miesięcy od uprawomocnienia się wyroku, uchwały uchylającej w całości uchwałę nr (...) zwyczajnego walnego zgromadzenia Akcjonariuszy (...) S.A. z dnia 28 czerwca 2016 r. w sprawie nieudzielenia J. B. (1), członkowi zarządu (...) S.A. absolutorium z wykonania obowiązków w roku obrotowym 2015, a także podjęcie przez ten sam organ i w tym samym terminie uchwały udzielającej powodowi absolutorium z wykonania rzeczonych obowiązków. Żądanie to zostało zgłoszone pismem z dnia 20 lipca 2017 r. zamiast roszczenia o ustalenie, że pozwany w sposób nieuzasadniony odmówił powodowi jako byłemu członkowi zarządu (...) udzielenia absolutorium. Wskazane roszczenie z pisma z dnia 20 lipca 2017 r., jak zasadnie podniosła pozwana, należy uznać za niedopuszczalne.

Rację ma pozwana, że brak jest podstawy materialnoprawnej przemawiającej za zasadnością w/w roszczenia powoda. Zgodnie bowiem z treścią art. 64 k.c. prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające obowiązek danej osoby do złożenia oznaczonego oświadczenia woli, zastępuje to oświadczenie (tak też art. 1047 k.p.c.). Przepis powołanego wyżej artykułu nie jest jednak samoistną podstawą dla kreowania obowiązku złożenia oznaczonego oświadczenia woli. Stanowi on jedynie podstawę prawną do przymusowej realizacji obowiązku, który wynika z innego źródła. Obowiązek złożenia oznaczonego oświadczenia woli może wynikać natomiast z czynności prawnej, z ustawy albo z aktu administracyjnego. Tymczasem, w tej sprawie, z żadnej normy prawnej, jak też innych źródeł wskazanych powyżej nie wynika by spółka zobowiązana była do udzielenia absolutorium J. B. (1). Poza powyższymi względami, nakazanie pozwanej spółce podjęcia przez walne zgromadzenie uchwały uchylającej w całości uchwałę nr (...) oraz podjęcia przez ten sam organ i w tym samym terminie uchwały udzielającej powodowi absolutorium z wykonania rzeczonych obowiązków naruszałoby podmiotowe, jak i korporacyjne prawa poszczególnych akcjonariuszy, którzy podejmują decyzję w tej kwestii w ramach walnego zgromadzenia. Ponadto, podkreślenia wymaga też, że wyrok w tym zakresie nie nadaje się do egzekucji, gdyż nie ma możliwości by wymusić na członkach zgromadzenia podjęcia uchwały o określonej treści. Wskazanie w pozwie żądanie o nakazaniu podjęcia przez walne zgromadzenie pozwanej spółki, w terminie dwóch miesięcy od uprawomocnienia się wyroku, uchwały uchylającej w całości uchwałę nr (...) zwyczajnego walnego zgromadzenia akcjonariuszy (...) S.A. z dnia 28 czerwca 2016 r. w sprawie nieudzielenia J. B. (1), członkowi zarządu (...) S.A. absolutorium z wykonania obowiązków w roku obrotowym 2015, a także podjęcie przez ten sam organ i w tym samym terminie uchwały udzielającej powodowi absolutorium z wykonania rzeczonych obowiązków, nakłada w istocie zobowiązanie na akcjonariuszy, a nie spółkę. Uwzględnienie tego roszczenia powodowałoby też obejście art. 425 k.s.h. Wobec powyższego, brak było podstaw do stwierdzenia zasadności roszczenia z pisma powoda z dnia 20 lipca 2017 r.

Przechodząc, w dalszej kolejności do roszczenia powoda przytoczonego w punkcie
2 i 3 petitum pozwu, wskazania wymaga, iż wbrew twierdzeniu pozwanej, powód dookreślił dobra osobiste, które miały podlegać naruszeniu zgodnie z treścią art. 24 § 1 k.c. Podniósł, że brak merytorycznej oceny managera i członka zarządu uchybia jego dobrom osobistym w postaci: czci, godności oraz dobrego imienia. W sposób wystarczający doprecyzował też treść oświadczenia pozwanego, do którego złożenia miałby zostać zobowiązany przez Sąd. Zasadne również okazały się twierdzenia powoda, co do ziszczenia przesłanek z art. 24 § 1 k.c., uzasadniających zobowiązanie pozwanej do złożenia oświadczenia o określonej treści i formie oraz zamieszczenia oświadczenia o oznaczonych parametrach w dzienniku (...).

Zgodnie z treścią art. 24 § 1 k.c. ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.

Do dóbr osobistych człowieka zaś, na gruncie art. 23 k.c. zalicza się w szczególności: zdrowie, wolność, cześć, swobodę sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnicę korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukową, artystyczną, wynalazczą i racjonalizatorską. Przy czym, w orzecznictwie wskazuje się, że cześć, dobre imię, dobra sława człowieka są pojęciami obejmującymi wszystkie dziedziny jego życia osobistego, zawodowego i społecznego. Naruszenie czci może więc nastąpić zarówno przez pomówienie o ujemne postępowanie w życiu osobistym i rodzinnym, jak i przez zarzucenie niewłaściwego postępowania w życiu zawodowym, naruszające dobre imię danej osoby i mogące narazić ją na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu lub innej działalności (wyrok Sądu najwyższego z dnia 29 października 1971 r., sygn. akt II CR 455/17).

W tej sprawie, należało przenalizować czy podejmując uchwałę z dnia 28 czerwca
2016 r. o nr (...) zwyczajne walne zgromadzenie akcjonariuszy (...) S.A. w W. naruszyło dobra osobiste powoda.

Wskazania wymaga, że walne zgromadzenie ma niezaprzeczalne prawo głosowania w przedmiocie absolutorium dla członka zarządu. Podstawę prawną dla tej uchwały stanowi art. 393 pkt 1 k.s.h., stanowiąc, iż uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy wymaga rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania zarządu z działalności spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy oraz udzielenie absolutorium członkom organów spółki z wykonania przez nich obowiązków. Charakter prawny uchwały dotyczącej absolutorium nie jest jednoznaczny. W doktrynie prawa spółek wskazuje się, iż stanowi ona akceptację całokształtu działalności członka organu spółki w rozpatrywanym roku obrotowym. Absolutorium należy niewątpliwie traktować jako zatwierdzenie przez walne zgromadzenie sposobu sprawowania funkcji przez członków zarządu i rady nadzorczej. Uchwała w przedmiocie udzielenia absolutorium członków zarządu ma charakter oświadczenia wiedzy opartego na uznaniu, a nie oświadczenia woli wywołującego skutki cywilno - prawne (czynność prawna). Nadto, nie ma też charakteru zwolnienia z długu.

Natomiast, jeżeli chodzi o skutki udzielenia absolutorium dla odpowiedzialności członka zarządu wobec spółki, to prezentowane są w piśmiennictwie stanowiska (m. in. A. Kidyba oraz K. Strzelczyk), iż w świetle art. 483 k.s.h. oraz art. 487 k.s.h. udzielenie absolutorium członkowi zarządu stanowi co do zasady okoliczność zwalniającą z odpowiedzialności wobec spółki, pod warunkiem, że fakty stanowiące ewentualnie podstawę tej odpowiedzialności były znane w dniu udzielenia absolutorium., a więc że absolutorium zostało udzielone na podstawie rzetelnych informacji.

A zatem udzielenie absolutorium oznacza przyznanie podmiotowi zarzutu wygaśnięcia jego odpowiedzialności wobec spółki z uwagi na skwitowanie. Jednakże, w piśmiennictwie został również wyrażony odmienny pogląd przez A. Szajkowskiego w Komentarzu do KSH wyd. 2005 r, który zauważył, iż udzielenie absolutorium oznacza jedynie akceptację działań członków organu, ale nie zwalnia ich z odpowiedzialności wobec spółki, co mogłoby nastąpić jedynie w przypadku zrzeczenia się roszczenia. Z powyższych wywodów wynika zatem, iż uchwała o absolutorium lub nieudzieleniu absolutorium stanowi oświadczenie wiedzy złożone kolegialnie przez akcjonariuszy, które powinno być oparte na rzetelnych informacjach.

Jak zauważył Sąd Najwyższy w swoim wyroku z dnia 25 listopada 2004 r. III CK 592/04, uchwała w przedmiocie absolutorium dotyka też materii dóbr osobistych, zaś w wyroku z dnia 19 października 2012 r. V CSK 439/11 Sąd Najwyższy wskazał, iż jeżeli uchwała wspólników np. o nieudzieleniu absolutorium z określonych przyczyn narusza dobra osobiste zainteresowanego, to przysługuje mu ochrona prawna w oparciu o przepisy art. 23 i 24 k.c.

W świetle powyższego trzeba wskazać, iż uchwała o nieudzieleniu absolutorium stanowi wypowiedź ocenną, rozumianą jednoznacznie jako brak akceptacji działań członka zarządu i nieprzyznanie mu zarzutu wygaśnięcia odpowiedzialności wobec spółki z uwagi na skwitowanie. Zaś zgodnie z art. 24 k.c. ten, czyje dobro osobiste zostało naruszone działaniem innego podmiotu, polegającym na złożeniu oświadczenia wiedzy zawierającego ocenę postępowania danej osoby, może domagać się usunięcia skutków tego naruszenia, chyba że nie jest ono bezprawne. Bezprawność polega w tym wypadku na zachowaniu niezgodnym z obowiązującym porządkiem prawnym, obejmującym zakazy i nakazy wynikające z normy prawnej, oraz wynikające z zasad współżycia społecznego, w tym uczciwego obrotu. W orzecznictwie Sądu Najwyższego dotyczącym dozwolonej krytyki, a zatem wypowiedzi zawierającej negatywną ocenę postępowania danej osoby wskazuje się, że negatywna ocena nie narusza dóbr osobistych osoby krytykowanej, jeżeli jest rzetelna, oparta na faktach i wypowiedziana w sposób zgodny z regułami danego rodzaju wypowiedzi (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 stycznia 2013 r. w sprawie IV CSK 270/12).

W związku z powyższym, przyjmując argumentację Sądu Najwyższego zawartą w przytoczonych powyżej uzasadnieniach orzeczeń, należy zdaniem Sądu, uznać, iż wypowiedź ocenna, która nie została oparta na rzetelnych podstawach, jest bezprawna. Taki przymiot posiadają bowiem nie tylko te działania sprzeczne z powszechnie obowiązującymi normami imperatywnymi, ale także zachowania naruszające zasady słuszności, a za takie musi uchodzić odmowa skwitowania bez ważnego powodu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2002 r., sygn. akt II CKN 167/01).

Można przy tym, zdaniem Sądu, przystać, iż ocena wobec członka zarządu może być bardziej surowa niż na przykład wobec członka rady nadzorczej.

Zgodnie z treścią art. 370 k.s.h. członek zarządu, którego mandat wygasł przed dniem walnego zgromadzenia ma prawo uczestniczyć w zgromadzeniu, przeglądać dokumenty (sprawozdania zarządu z działalności spółki, sprawozdania finansowego, sprawozdania rady nadzorczej i opinii biegłego rewidenta) oraz przedkładać do nich uwagi na piśmie. A zatem, z powyższej normy wynika prawo członka zarządu, podlegającego ocenie, do uzyskania informacji, z jakich przyczyn nie udzielono mu absolutorium, a nawet ma on prawo odnoszenia się do konkretnych dokumentów, z których wynikać miałyby podstawy jego nieprawidłowego zachowania jako członka zarządu.

Jednakże, jak to wynika z akt sprawy, doszło do głosowania za nieudzieleniem absolutorium bez podania przyczyny takiego głosowania, jak też bez możliwości wypowiedzenia się przez powoda w kwestii stawianych mu zarzutów przed jej podjęciem. Powyższe wynika z brzmienia protokołu z walnego zgromadzenia z dnia 28 czerwca 2018 r., rep. (...) Na powyższą okoliczność wskazał też sam powód. Istotnie, uchwała dotycząca podniesionej kwestii nie musi zostać uzasadniona na piśmie, niemniej jednak jej treść (udzielenie bądź odmowa udzielenia absolutorium) winna odzwierciedlać wynik ogólnej oceny absolutoryjnej pracy członka zarządu. Osoba ta winna też mieć możliwość wypowiedzenia się w tej sprawie, a przynajmniej zostać poinformowana co do przyczyn odmowy udzielenia absolutorium, tak jak ma to miejsce chociażby przy rozpoznawaniu sprawozdania finansowego za dany rok finansowy. Prawdą jest też, że decyzja w przedmiocie absolutorium jest dyskrecjonalną kompetencją akcjonariuszy, tym niemniej musi znajdować merytoryczne oparcie w działaniach bądź zaniechaniach konkretnego członka zarządu.

W realiach tej sprawy, pozwana spółka nie wykazała, by w momencie podejmowania zaskarżonej uchwały istniały podstawy takiej oceny oraz, że były one znane akcjonariuszom w dacie powzięcia uchwały.

Pozwana powołuje się na nieprawidłowości w działaniu powoda na stanowisku prezesa ds. finansowych za lata 2013 - 2015. W odpowiedzi na pozew, pozwana podniosła, że powód był odpowiedzialny za nieprawidłowości w inwestycji polegającej na budowie (...), czy związanych z zaniechaniem przeniesienia siedziby (...) sp. z o.o. na ul. (...) w W.. Podniosła też, że zostało złożone zawiadomienie do prokuratury w dniu 20 czerwca 2016 r. o popełnieniu przestępstwa w związku z decyzją o sprzedaży tej nieruchomości na rzecz (...). Tym samym, w jej ocenie, należy stwierdzić, że nieudzielenie powodowi absolutorium było jak najbardziej umotywowane.

Z takim stwierdzeniem nie sposób się zgodzić. Przede wszystkim z zeznań świadków: J. W., D. J. (1) oraz w charakterze strony pozwanej P. W. wynika jedynie, że miały miejsce problemy na budowie bloku gazowo – parowego w S. w postaci naturalnego zapadnięcia się ziemi oraz problemów z transportem, wymagające podjęcia decyzji związanych z procesem budowlanym oraz finansowania przedsięwzięcia. W kwestii zaś szkody związanej z nieprzeniesieniem siedziby (...) sp. z o. o. do biurowca (...), oraz podjęciem decyzji o komercjalizacji budynku biurowego, które miały spowodować szkodę w majątku spółki (...) sp. z o.o. lub (...) S.A., również odpowiedzialność powoda nie została wykazana. Samo bowiem wskazanie takich okoliczności, oraz ich przedstawienie za pomocą zeznań świadków, nie jest w stanie wykazać zasadności zarzutów, których analiza i uwzględnienie wymaga wiedzy specjalnej oraz przedstawienia dokumentów związanych z powyższymi inwestycjami, a tych w aktach sprawy brak.

Natomiast, co trzeba podkreślić, pozwana nie wykazała, że treść tych zarzutów była znana akcjonariuszom w dacie podejmowania uchwały o nieudzieleniu absolutorium. Na tę okoliczność przedstawiono jedynie wycinki doniesień prasowych opublikowanych w dziennikach (...), „(...)” oraz w wywiadzie udzielonym przez P. W. „(...)” w dniach 15 czerwca 2016 r. oraz 19 czerwca 2016 r. Natomiast, w ocenie Sądu, samego faktu istnienia takich publikacji nie można uznać za wystarczającą podstawę do uznania, że akcjonariusze znali treść tych zarzutów, weryfikowali je lub, że władze spółki w jakiś sposób powyższe zarzuty oparły na faktycznych podstawach. Trudno, bowiem w świetle zasad logiki oraz płynących z doświadczenia życiowego uznać, iż zarząd tak znaczącej na rynku polskim spółki porozumiewał się z akcjonariuszami i przekazywał w sposób wiążący informacje dotyczące spółki za pośrednictwem środków masowego przekazu, poprzez udzielenie wywiadu, czy poinformowanie dziennikarzy o zarzutach nowych członków zarządu wobec byłych członków zarządu. Taki sposób trudno uznać za skuteczne powiadomienie akcjonariuszy o sprawach spółki, nawet biorąc pod uwagę znaczną liczbę akcjonariuszy oraz okoliczność, iż są to także podmioty instytucjonalne.

Także sam fakt złożenia zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa nie wskazuje na istnienie podstaw do takiej oceny działań członków zarządu (...) S.A., bowiem śledztwo w tej sprawie zostało wszczęte dopiero w lipcu 2016 r. i dotyczyło działań lub zaniechań przede wszystkim członków zarządów spółek (...) sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o.

Pozwana nie udowodniła ponadto, by decyzja o podjęciu uchwały o nieudzieleniu absolutorium powodowi znajdowała swoją podstawę w raporcie sporządzonym po rzekomym audycie dokonanym przez firmę (...), o którym zeznawał P. W., prezes (...), wskazując, iż „decyzja o rekomendowaniu nieudzielenia absolutorium była decyzją zarządu w formie uchwały. Wpłynęły na nią wyniki poprzedniego zarządu w oparciu o ocenę własną oraz audytu otwarcia. Audyt ten był wykonywany na przełomie 2015/2016. To był dokument. Wynajęliśmy zawodowców od audytu organizacyjnego, finansowego. Firma (...) przygotowała audyt. Takie było założenie, żeby skończyła audyt przed walnym zgromadzeniem w 2016 r. Rada nadzorcza zwróciła się o te dokumenty i je otrzymała. Audyt nie został opublikowany”. Jednakże, żadne środki dowodowe na okoliczność przeprowadzenia powyższego audytu oraz sporządzenia i treści raportu otwarcia nie zostały przedstawione przez stronę pozwaną. Brak jest też dowodów na okoliczność, iż ów raport, metodologia jego stworzenia, źródła, na jakich się opierał oraz wnioski (negatywne dla powoda) były znane akcjonariuszom. Przede wszystkim z zeznań świadka D. J. (2) nie wynika, że takie dokumenty istniały i były mu znane jako piastunowi udziałów należących do Skarbu Państwa. Jego ogólnego stwierdzenia, iż z pewnością istniały jakieś analizy i opracowania, ale on nie wie jakie, bo opierał się na konkluzjach przedstawionych mu przez podległych pracowników, również nie można uznać za wystarczające.

Natomiast, w ocenie Sądu, faktycznie, istnienie i prezentacja członkom rady nadzorczej oraz akcjonariuszon takiego raportu, jako obrazu stanu wiedzy o działaniach powoda jako członka zarządu, stanowiłaby istotny i wystarczający dowód na istnienie rzetelnych podstaw krytycznej oceny powoda. Trzeba bowiem podkreślić, iż do uznania za rzetelny, wyrażonego przez uchwałę walnego zgromadzenia akcjonariuszy, sądu o działalności powoda jako członka zarządu, wystarczające jest ustalenie, że okoliczności podnoszone przez pozwanego w odpowiedzi na pozew były oparte na dostatecznych podstawach i znane członkom organu podejmującego uchwałę, natomiast nie zależy od uznania za prawdziwe faktów wskazanych przez pozwanego jako podstaw nieudzielenia absolutorium.

Skoro więc, rekomendacje stanowiące opinie zarządu oraz raport, którego istnienie nie zostało wykazane, nie mogą wskazywać na zaistnienie przyczyn uzasadniających treść uchwały nr (...), trzeba stwierdzić, iż brak jest w aktach sprawy dowodu na to, że pozwana miała podstawy, aby negatywnie ocenić pracę powoda. Tym bardziej też, że ujawnienie rzekomych przyczyn nieudzielenia powodowi absolutorium miało miejsce już po podjęciu, w tym zakresie, zaskarżonej uchwały.

Wobec powyższego, należało też uznać, że działanie (...) S.A. z siedzibą w W., a polegające na powzięciu uchwały o nieudzieleniu powodowi absolutorium było też działaniem bezprawnym. Taki przymiot posiadają bowiem nie tylko te działania sprzeczne z powszechnie obowiązującymi normami imperatywnymi, ale także zachowania naruszające zasady słuszności, a za takie musi uchodzić odmowa skwitowania bez ważnego powodu. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2002 r., sygn. akt II CKN 167/01).

Ponadto, poprzez podjęcie zaskarżonej uchwały zostały naruszone dobra osobiste powoda w postaci dobrego imienia. Sąd uznał, że ocena wyrażona w uchwale odmawiającej absolutorium dotykała dóbr osobistych powoda, gdyż stawiała go w złym świetle w odbiorze społecznym, zwłaszcza że brak było rzeczywistych przyczyn dla jej podjęcia. Ponadto, nieposzlakowana opinia jest też bardzo istotna dla wysokiej klasy managera. Jak wynika zaś z odpisu CEiDG załączonego do pozwu, powód prowadzi zaś tego typu działalność, której powodzenie zależy w dużej mierze od reputacji powoda. Tym samym, powzięcie uchwały, która miała wydźwięk pejoratywny, dotyczącej jego działalności, rzutuje też na prestiż powoda na gruncie zawodowym.

Reasumując wskazania wymaga więc, że wszystkie przesłanki z art. 24 k.c. ziściły się w tej sprawie. Stwierdzić należało więc, że przez powzięcie zaskarżonej uchwały, bezprawnie zostały naruszone dobra osobiste powoda.

Sąd Okręgowy uznał też, że środkiem niezbędnym i adekwatnym do usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych powoda będzie zobowiązanie pozwanej do wystosowania przeprosin J. B. (1) w formie listu, na stronie internetowej pozwanej oraz w dzienniku o ogólnopolskim zasięgu. W realiach niniejszej sprawy bowiem doszło do upublicznienia faktu wydania takiej uchwały w prasie oraz w internecie. W ten sposób, winno więc zostać rozpowszechnione oświadczenie zawierające przeprosiny pozwanej, o czym orzekł Sąd w pkt. 2 sentencji wyroku. Podkreślenia wymaga też, że uznał za wystarczające jego opublikowanie w jednej z gazet o zasięgu ogólnopolskim, oddalając powództwo co do publikacji oświadczenia w (...) oraz Gazecie (...).

Konsekwencją rozstrzygnięcia głównego żądania jest rozstrzygnięcie przez Sąd
w przedmiocie kosztów procesu i kosztów zastępstwa procesowego. Sąd rozstrzygnął
o kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz na podstawie § 2 ust.
1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokatów (DZ.U. z 2015, poz.1800). Po wzięciu pod uwag charakteru sprawy, stopnia jej skomplikowania i nakładu pracy pełnomocnika, Sąd zasądził podwójną stawkę tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Na zasądzoną w punkcie 4 sentencji wyroku kwotę 2.777 zł tytułem zwrotu kosztów procesu poniesionych przez powoda składały się: koszt opłaty od pozwu w kwocie 600 zł, koszty wynagrodzenia radcy prawnego w wysokości 2.160 zł (2x1.080 zł) oraz opłaty od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

Z tych przyczyn, Sąd orzekł jak w sentencji.