Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Okręgowego Ewa Malinowska

Protokolant – stażysta Joanna Nande

po rozpoznaniu 17 września 2019 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w E.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 9 czerwca 2017 r. znak: (...)

1)  oddala odwołanie;

2)  zasądza od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w E. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Ewa Malinowska

Sygn. akt XVII AmE 301/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 9 czerwca 2017 r. (znak: (...)) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki - działając w oparciu o art. 56 ust. l pkt 2 i ust. 2, w związku z art. 10 ust. l ustawy z 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (dalej: PE) oraz na podstawie art. 104 k.p.a., w związku z art. 30 ust. l PE, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej przedsiębiorstwu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w E. – orzekł, że:

1)  przedsiębiorca naruszył postanowienie art. 10 ust. l PE, nie przestrzegając obowiązku utrzymywania zapasów paliw w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości dostaw energii elektrycznej i ciepła do odbiorców, określonej zgodnie z § 2 ust. l rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z 12 lutego 2003 r. w sprawie zapasów paliw w przedsiębiorstwach energetycznych (dalej: rozporządzenie z 12 lutego 2003 r.), a ujawniony niedobór stanu zapasów paliw w stosunku do poziomu wymaganego przez rozporządzenie 2 stycznia 2017 r. wyniósł 4 Mg oleju opałowego dla elektrociepłowni w E.;

2)  za działanie opisane w pkt 1 wymierzył przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości 10.000 zł.

( decyzja, k. 4-9).

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w E. odwołała się od powyższej decyzji do tutejszego Sądu, zaskarżając tę decyzję w części – tj. w zakresie pkt 2, w którym wymierzono powodowi karę pieniężną. Strona wniosła o uwzględnienie odwołania poprzez zmianę decyzji w części - w zakresie pkt 2 decyzji i orzeczenie o odstąpieniu od wymierzenia kary, ewentualnie, wniosła o uchylenie decyzji w części – w zakresie pkt 2. Nadto, strona powodowa wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania sądowego, w tym kosztu zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Zaskarżonej decyzji zarzucono:

1.  naruszenie prawa materialnego – art. 56 ust. 1 pkt 2 PE w zw. z art. 56 ust. 6 PE – poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na wymierzeniu kary pieniężnej w stopniu nieusprawiedliwionym okolicznościami sprawy, jak również przyjęcie istotnego stopnia zawinienia, przyjęcie znacznej szkodliwości czynu zarzuconego powodowi oraz jednocześnie całkowite pominięcie przy wymiarze kary dotychczasowego zachowania powoda;

2.  naruszenie prawa materialnego – art. 56 ust. 1 pkt 2 PE w zw. z art. 56 ust. 6a PE – poprzez jego niewłaściwą wykładnię i w rezultacie niezastosowanie, podczas gdy okoliczności sprawy wskazują na to, że stopień szkodliwości czynu zarzuconego powodowi jest znikomy, a jednocześnie powód niezwłocznie zaprzestał naruszania prawa i zrealizował obowiązek wynikający z art. 10 ust. 1 PE.

( odwołanie, k. 12-18).

Po dokonaniu ponownej analizy akt sprawy oraz zarzutów zawartych w odwołaniu Prezes URE stwierdził brak podstaw do uchylenia, jak też zmiany zaskarżonej decyzji. W związku z powyższym, organ podtrzymał stanowisko zawarte w decyzji i wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

( odpowiedź na odwołanie, k. 33-38).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w E. (dalej: Spółka (...), (...) Sp. z o.o.) posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej, uzyskaną na mocy decyzji Prezesa URE z 4 marca 2010 r. (nr (...)) oraz koncesję na wytwarzanie ciepła, na podstawie decyzji Prezesa URE z 30 października 1998 r. (nr (...)).

dowód: okoliczności bezsporne.

W piśmie z 3 stycznia 2017 r. Spółka (...) poinformowała Prezesa URE, że 2 stycznia 2017 r. wielkość zapasów oleju opałowego zużywanego jako paliwo rozpałkowe w Elektrociepłowni (...) była poniżej wielkości wymaganej przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z 12 lutego 2003 r. w sprawie zapasów paliw w przedsiębiorstwach energetycznych.

Wobec powyższego, pismem z 8 lutego 2017 r. Prezes URE zawiadomił Spółkę o zamiarze wszczęcia kontroli w zakresie realizacji przez nią obowiązku z art. 10 ust. 1 PE, tj. utrzymywania zapasów paliw - oleju opałowego w ilości określonej zgodnie z ww. rozporządzeniem z 12 lutego 2003 r. Przedsiębiorca został jednocześnie wezwany do przedstawienia informacji w zakresie zapasów oleju opałowego utrzymywanych przez niego według stanu na dzień 1 stycznia, 2 stycznia i 3 stycznia 2017 r.

W odpowiedzi na wezwanie organu, wraz z pismem z 20 lutego 2017 r. Spółka (...) przedstawiła żądane informacje, z których wynika, że w dniu 2 stycznia rzeczywisty stan zapasów oleju opałowego wynosił 11,1 Mg, przy stanie wymaganym wielkości 15,1 Mg.

dowód: pismo (...) Sp. z o.o. z 3.01.2017 r., k. 3 akt admin.; zawiadomienie o zamiarze wszczęcia kontroli, k. 6-7 akt admin.; pismo (...) Sp. z o.o. z 20.02.2017 r. wraz z formularzami dotyczącymi informacji o posiadanych zapasach paliw wg stanu na dzień 1-3 stycznia 2017 r., k. 12-15 akt admin.

Z kontroli stanu zapasów paliw w przedsiębiorstwie energetycznym (...) Sp. z o.o., przeprowadzonej przez Prezesa URE, dnia 24 lutego 2017 r. został sporządzony protokół, który został doręczony Spółce wraz z pouczeniem o możliwości składania wyjaśnień lub zastrzeżeń co do treści protokołu. W protokole podano, że w wyniku kontroli wg stanu na dzień 2 stycznia 2017 r. ustalono, że w przedsiębiorstwie rzeczywisty stan zapasów oleju opałowego wynosił 11,1 Mg, przy wymaganym stanie zapasów oleju opałowego wynoszącym 15,1 Mg, co oznacza, że niedobór zapasów tego surowca wynosił 4,0 Mg. Przedsiębiorca nie złożył wyjaśnień, ani zastrzeżeń do protokołu.

dowód: okoliczności bezsporne; Protokół z kontroli stanu zapasów paliw w przedsiębiorstwie energetycznym (...) Sp. z o.o. wraz z pismem przewodnim i zwrotnym potwierdzeniem odbioru, k. 16-18 akt admin.

W związku ze stwierdzeniem powyższej nieprawidłowości w zakresie nieprzestrzegania obowiązku utrzymywania wymaganego poziomu zapasów paliw w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości dostaw ciepła i energii elektrycznej do odbiorców, Prezes URE w piśmie z dnia 20 marca 2017 r. zawiadomił (...) Sp. z o.o. o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia temu przedsiębiorcy kary pieniężnej.

W piśmie z 18 kwietnia 2017 r. przedsiębiorca złożył wyjaśnienia w sprawie, wskazując na następujące okoliczności, które spowodowały obniżenie zapasów oleju opałowego 2 stycznia 2017 r.:

1) w piątek 30 grudnia 2016 podjęto decyzję o uruchomieniu kotła Nr 6. W tym czasie stan oleju rozpałowego wynosił 19.261 kg i o 38,1% przekraczał zapas minimalny. Do uruchomienia kotła zużyto 2012 kg oleju, którego stan obniżył się do 17.247 kg, tj. 23,7% powyżej zapasu minimalnego. W tym czasie nic nie wskazywało na konieczność zakupu oleju, więc zlecenia do dostawcy nie wystawiono.

2) w godzinach nocnych, na przełomie 31 grudnia i 1 stycznia doszło do szeregu usterek na kotle Nr 6, które spowodowały jego wyłączenie i problemy z późniejszym rozpaleniem. W nocy 1 stycznia kocioł ponownie wprowadzono do ruchu, ale do jego rozpalenia zużyto 2.041 kg oleju osiągając zapas 15.206 kg przy wymaganym zapasie minimalnym 15.106 kg. W tym czasie, ani do końca weekendu, nie było możliwości zakupu i dostawy oleju od naszego kontrahenta. Zgodnie z umową z Grupą (...) dostawy są realizowane tylko w dni robocze, następnego dnia po złożeniu zlecenia zakupu.

3) w poniedziałek 2 stycznia 2017 roku złożono do Grupy (...) zlecenie zakupu cysterny oleju opałowego z dostawą na 3 stycznia.

4) z powodu spodziewanego obniżenia temperatury zewnętrznej, 2 stycznia zdecydowano się na uruchomienie kolejnego kotła, tj. kotła K-1 bloku (...). Usterki podczas rozruchu doprowadziły do ponadnormatywnego zużycia oleju, na skutek czego stan oleju opałowego w dniu 2 stycznia osiągnął wielkość 11.102 kg przy wymaganym zapasie minimalnym 15.106 kg.

5) dnia 3 stycznia dostarczona została partia oleju opałowego zamówiona 2 stycznia. Po uzupełnieniu magazynu, zapas wyniósł 21.590 kg.

W ocenie przedsiębiorcy, główną przyczyną obniżenia zapasu oleju opałowego poniżej wielkości obowiązkowej 2 stycznia 2017 r. były usterki na kotłach K-6 i K-1, które pociągnęły za sobą zużycie paliwa rozpałowego większe niż planowano w dniach od 30 grudnia 2016 r. do 2 stycznia 2017 r. Spółka stwierdziła, że pomimo obniżenia zapasu oleju opałowego, jego ilość nadal zapewniała bezpieczne prowadzenie urządzeń produkcyjnych, a ciągłość dostaw ciepła i energii elektrycznej do odbiorców nie została zagrożona.

dowód: zawiadomienie o wszczęciu postępowania, k. 1 akt admin.; pismo (...) Sp. z o.o. z 18.04.2017 r., k. 19 akt admin.

(...) Sp. z o.o. oświadczyła, że w roku 2016 uzyskała z działalności koncesjonowanej przychody w wysokości (...) zł.

dowód: oświadczenie (...) Sp. z o.o., k. 19 verte akt admin.

Pismem z 21 kwietnia 2017 r. Prezes URE zawiadomił (...) Sp. z o.o. o zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie, informując jednocześnie o możliwości zapoznania się przez przedsiębiorcę z zebranym materiałem dowodowym oraz złożenia ewentualnych uwag i wyjaśnień. W dniu 9 czerwca 2017 r. organ wydał decyzję, która została zaskarżona w ramach niniejszego postępowania sądowego.

dowód: zawiadomienie o zakończeniu postępowania dowodowego, k. 20 verte akt admin.

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej wskazane dowody, zgromadzone w toku postępowania administracyjnego, jak i w oparciu o twierdzenia i oświadczenia stron. Sąd przyznał moc dowodową wszystkim zebranym w sprawie dokumentom, które nie były kwestionowane przez strony, a i Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im mocy dowodowej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie podlegało oddaleniu.

Decyzja Prezesa URE z 9 czerwca 2017 r. została zaskarżona przez powoda jedynie w części odnoszącej się do kary pieniężnej. Oznacza to, że w punkcie 1 decyzja ta stała się prawomocna.

Stan faktyczny niniejszej sprawy nie był sporny między stronami, w szczególności zaś nie była sporna okoliczność wystąpienia 2 stycznia 2017 r. w elektrociepłowni w E. niedoboru - wielkości 4 Mg - stanu zapasów paliw (oleju opałowego) w stosunku do poziomu wymaganego przez rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z 12 lutego 2003 r. w sprawie zapasów paliw w przedsiębiorstwach energetycznych. Zatem powód niewątpliwie dopuścił się naruszenia art. 10 ust. 1 PE, który to przepis nakłada na przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub ciepła, obowiązek utrzymywania zapasów paliw w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości dostaw energii elektrycznej lub ciepła do odbiorców. Za naruszenie tego obowiązku przewidziana została sankcja administracyjna. Mianowicie, w myśl art. 56 ust. 1 pkt 2 PE, kto nie przestrzega obowiązku utrzymywania zapasów paliw, o którym mowa w art. 10 ust. 1, podlega karze pieniężnej. Zgodne z ust. 2 przywołanego przepisu, karę tę wymierza Prezes URE, przy czym orzeczenie kary ma w tym przypadku charakter obligatoryjny, nie uznaniowy, na co wskazuje użycie przez ustawodawcę sformułowań „podlega karze”, „karę wymierza”. Wysokość kary nie może w tym przypadku przekroczyć 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym (art. 56 ust. 3 PE). Przy ustalaniu wysokości kary Prezes URE uwzględnia przesłanki wymienione w art. 56 ust. 6 PE, tj. stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe.

Sąd Okręgowy w pełni podziela ocenę Prezesa URE, co do zasadności orzeczenia wobec Spółki (...) kary pieniężnej, jak i jej wysokości, w związku z naruszeniem obowiązku utrzymywania zapasów paliw w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości dostaw energii elektrycznej lub ciepła do odbiorców.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (str. 10) Prezes URE wprost i jednoznacznie wskazał, że ustalając wysokość kary pieniężnej uwzględnił wszystkie przesłanki wskazane w art. 56 ust. 6 PE. Tym samym za chybiony należało uznać zarzut pominięcia przy wymiarze kary dotychczasowego zachowania powoda. Przesłanka ta, jako okoliczność łagodząca, znajduje odzwierciedlenie w wysokości orzeczonej kary, która stanowi zaledwie około (...) przychodu stanowiącego podstawę wymiaru kary.

Zdaniem Sądu Okręgowego, wszystkie wymienione kryteria z art. 56 ust. 6 PE zostały ocenione przez pozwanego prawidłowo. W szczególności, organ trafnie ocenił stopień szkodliwości czynu, który w danym przypadku nie mógł być uznany za znikomy. Powód dopuścił bowiem do wystąpienia niedoboru w zapasach oleju opałowego, który wyniósł 4 Mg, co stanowiło ponad 25% zapasu normatywnego, tj. wymaganego zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem z 12 lutego 2003 r. Jak trafnie zauważył pozwany, niedobór ten stanowił zagrożenie dla podstawowego dobra w postaci ciągłości dostaw ciepła, umożliwiającej realizację potrzeb socjalno-bytowych odbiorców, którzy nie mają alternatywnego źródła ciepła zabezpieczającego ich potrzeby. Wymaga przy tym podkreślenia, że sankcji administracyjnej podlega nie przestrzeganie obowiązku utrzymywania zapasów paliw, o którym mowa w art. 10 ust. 1, nie zaś faktyczne wstrzymanie dostaw paliw z uwagi na nie posiadanie ich wystarczających zapasów. Z tego względu, bez znaczenia dla sprawy pozostaje - podniesiona przez powoda - okoliczność, że pomimo obniżenia zapasu oleju opałowego, ciągłość dostaw ciepła i energii elektrycznej do odbiorców nie została zagrożona. Jednocześnie, mając na uwadze przesłankę stopnia zawinienia, należy uwzględnić, że powód jest profesjonalistą, wykonującym działalność regulowaną, wymagającą uzyskania koncesji. Dotyczą go zatem podwyższone reguły staranności i zwiększone oczekiwania co do umiejętności, wiedzy, rzetelności, zapobiegliwości, zdolności przewidywania, jak również znajomości obowiązujących przepisów prawa oraz konsekwencji wynikających z niego dla wykonywanej działalności gospodarczej. Powód powinien zatem w taki sposób prowadzić działalność gospodarczą, aby nie naruszać przepisów prawa, w szczególności zaś przepisów stanowiących normy bezwzględnie obowiązujące. Na marginesie zasadniczych rozważań Sąd pragnie zauważyć, że w Jego ocenie, nieprawidłowe było odwoływanie się przez Prezesa URE w danym przypadku do art. 355 § 2 k.c., ponieważ przepis ten odwołuje się do miernika należytej staranności wymaganej od dłużnika w stosunkach zobowiązaniowych, cywilnoprawnych. Natomiast w niniejszej sprawie mamy do czynienia z wymierzeniem przez Prezesa URE sankcji w ramach postępowania administracyjnego (stosunek publicznoprawny) z tytułu naruszenia obowiązku utrzymywania zapasów paliw w odpowiedniej ilości (tak też Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 1 czerwca 2009 r., sygn. akt III SK 5/10, System Informacji Prawnej Legalis nr 395086 oraz wyroku z 5 lutego 2015 r., sygn. akt III SK 36/14, System Informacji Prawnej Legalis nr 1187402). Wracając do przesłanki stopnia zawinienia, nie można się zgodzić z powodem co do tego, że w analizowanym przypadku ubytek paliwa miał podstawę w zdarzeniu (usterki w kotłach), które można uznać za losowe, nie zawsze możliwe do przewidzenia nawet przy zachowaniu należytej staranności. Z wyjaśnień przedsiębiorcy przedstawionych w piśmie z 20 lutego 2017 r. (k. 12 akt admin.) oraz w toku postępowania administracyjnego i w odwołaniu wynika, że obniżenie, wymaganego przepisami prawa, poziomu zapasów oleju opałowego wynikło na skutek uruchamiania między 1 a 2 stycznia 2017 r. bloku biomasowego po długim, 3-miesięcznym okresie postoju. W piątek 30 grudnia 2016 r. podjęto decyzję o uruchomieniu kotła Nr 6. W tym czasie stan oleju rozpałowego wynosił 19.261 kg i o 38,1% przekraczał zapas minimalny. Do uruchomienia kotła zużyto 2012 kg oleju, którego stan obniżył się do 17.247 kg, tj. 23,7% powyżej zapasu minimalnego. Następnie, w godzinach nocnych, na przełomie 31 grudnia 2016 r. i 1 stycznia 2017 r. doszło do szeregu usterek na kotle Nr 6, które spowodowały jego wyłączenie i problemy z późniejszym rozpaleniem. W nocy 1 stycznia kocioł ponownie wprowadzono do ruchu, ale do jego rozpalenia zużyto 2.041 kg oleju osiągając zapas 15.206 kg przy wymaganym zapasie minimalnym 15.106 kg. Ponadto, z powodu spodziewanego obniżenia temperatury zewnętrznej, 2 stycznia 2017 r. zdecydowano się na uruchomienie kolejnego kotła, tj. kotła K-1 bloku (...). Usterki podczas jego rozruchu doprowadziły do ponadnormatywnego zużycia oleju, na skutek czego stan oleju opałowego w dniu 2 stycznia osiągnął wielkość 11.102 kg przy wymaganym zapasie minimalnym 15.106 kg. Według wyjaśnień powoda, tym czasie, ani do końca weekendu, nie było możliwości zakupu i dostawy oleju od stałego kontrahenta, ponieważ zgodnie z umową z Grupą (...) dostawy są realizowane tylko w dni robocze, następnego dnia po złożeniu zlecenia zakupu. Zlecenie zakupu cysterny oleju opałowego z dostawą na 3 stycznia złożono zatem w poniedziałek 2 stycznia 2017 r., a po uzupełnieniu magazynu, zapas wyniósł 21.590 kg.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia powoda, które nie były kwestionowane przez pozwanego, w ocenie Sądu, charakter i rodzaj wykonywanej przez powoda działalności nie pozwalają na uznanie awarii kotła za zdarzenie nadzwyczajne, a zwiększone zużycie paliwa za niemożliwe do wcześniejszego przewidzenia. Rację ma natomiast Prezes URE co do tego, że decyzja o uruchomieniu bloku biomasowego po długim okresie postoju, powinna skłonić powoda do zabezpieczenia odpowiedniej ilości paliwa na wypadek jego zwiększonego zużycia w takiej sytuacji, zaś wystąpienie w danych okolicznościach usterek lub awarii nie stanowi zdarzeń wyjątkowych i należy się liczyć z ich zaistnieniem. Nieutrzymanie 2 stycznia 2017 r. wymaganego poziomu zapasów oleju opałowego w elektrociepłowni w E. było zatem spowodowane nieprawidłowym ustaleniem przez Spółkę (...) zapotrzebowania na to paliwo w odniesieniu do planowanych działań. Decydując się bowiem na uruchamianie bloku po dłuższej przerwie, która to czynność generuje zwiększone zużycie paliwa, powód powinien był zadbać o zabezpieczenie ilości paliwa adekwatnej do zamierzonych czynności. Nie czyniąc tego i w efekcie doprowadzając do obniżenia wymaganego poziomu zapasów paliwa, powód nie dochował wymaganej staranności i naraził się na sankcję przewidzianą w art. 56 ust. 1 pkt 2 PE.

Pomimo wskazania przez powoda, że niedobór zapasu oleju opałowego występował tylko przez jeden dzień, a ciągłość dostaw ciepła i energii elektrycznej do odbiorców została zachowana, to w opinii Sądu, okoliczności te nie mogą stanowić usprawiedliwienia dla faktu nieutrzymania obowiązkowych zapasów paliw i w rezultacie skutkować zwolnieniem powoda z poniesienia odpowiedzialności za naruszenie przepisów prawa o charakterze bezwzględnie obowiązującym. Obowiązkiem powodowej Spółki - jako podmiotu profesjonalnego, wykonującego działalność koncesjonowaną - było właśnie właściwe zabezpieczenie dostaw ciepła i energii elektrycznej do odbiorców, zwłaszcza w czasie trwania sezonu grzewczego. W prawie energetycznym przewidziana została wprawdzie instytucja odstąpienia przez Prezesa URE od wymierzenia kary, jednak zdaniem Sądu – wbrew zarzutom odwołania - w danym przypadku pozwany słusznie jej nie zastosował. Zgodnie z art. 56 ust. 6a PE, Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek. Istotne jest przy tym, że obie ww. przesłanki muszą zostać spełnione łącznie. Natomiast, jak już wcześniej stwierdzono, w niniejszej sprawie nie można przyjąć znikomego stopnia szkodliwości czynu zarzuconego powodowemu przedsiębiorcy.

W ocenie Sądu, powód nie przedstawił okoliczności, które podważałyby wymiar nałożonej na niego kary za ww. czyn. Pozwany organ trafnie ocenił możliwości finansowe powodowego przedsiębiorcy. Biorąc pod uwagę wysokość przychodu, osiągniętego przez powoda z działalności koncesjonowanej w roku 2016 oraz maksymalną wysokość kary, jaka mogła być wymierzona w danym przypadku, kara w wysokości 10.000 zł nie jest nadmiernie dolegliwa i nie wpłynie negatywnie na kondycję finansową Spółki. Kara w wysokości około (...)przychodu stanowiącego podstawę wymiaru kary, nie jest wygórowana, a jednocześnie pozwoli na osiągnięcie celów kary, która ma pełnić funkcje represyjną, prewencyjną i wychowawczą.

Z tych wszystkich względów, wobec braku podstaw do uwzględnienia odwołania, zgodnie z art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c., Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że powód – jako przegrywający sprawę - zobowiązany jest do zwrotu pozwanemu kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Ewa Malinowska