Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Julia Kuciel

Protokolant: Anna Ciechanowicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej G. – Ś. w G. – D. S.

po rozpoznaniu w dniach 20 lipca 2015 roku, 21 września 2016 roku, 21 listopada 2016 roku, 28 kwietnia 2017 roku na rozprawie sprawy

T. W., syna J. i B. z domu W., urodzonego (...) w G.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 21.11.2003r. w sprawie XIV K 988/03 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony dniu 29.01.2003r. na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 4 (czterech) lat tytułem próby; postanowieniem z dnia 17.09.2007r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności; 22 kwietnia 2009 roku wykonano w całości karę pozbawienia wolności;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 28.02.2007r. w sprawie VIII K 21/07 za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 15.10.2006r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; 06 czerwca 2009 roku wykonano karę pozbawienia wolności;

3.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 20.07.2010r. w sprawie VIII K 255/10 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 22.09.2009r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz grzywnę 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda; 23 września 2013 roku wykonano w całości karę pozbawienia wolności; karę grzywny wykonano w formie zastępczej kary pozbawienia wolności w wysokości 35 dni w okresie od 25 lipca 2012 roku do 29 sierpnia 2012 roku (Ko 981/12);

4.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 09.06.2011r. w sprawie X K 79/11 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 06.06.2010r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 5 (pięciu) lat oraz grzywnę 30 (trzydzieści) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda; postanowieniem z dnia 01 marca 2016 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności (Wp 124/16); początek wykonywania kary pozbawienia wolności przypada na 16 marca 2016 roku, kara ma być wykonywana do 16 marca 2018 roku;

oraz wobec którego Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku wyrokiem łącznym z dnia 14 maja 2013 roku w sprawie o sygn. akt X K 816/12 orzekł karę łączna w wysokości 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości, łącząc kary pozbawienia wolności orzeczone przez Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w sprawach VIII K 255/10 i X K 268/10 oraz karę łączną grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda, łącząc kary grzywny orzeczone przez Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w sprawach VIII K 255/10, X K 357/10, X K 79/11; 29 września 2013 roku wykonano w całości karę pozbawienia wolności; 06 lutego 2016 roku kara grzywny została wykonana w całości;

i którego następnie skazano prawomocnymi wyrokami:

5.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 21 kwietnia 2015 roku, wydanego w sprawie o sygn. akt X K 98/13 za: (i) popełniony w dniu 17 czerwca 2012 roku czyn z art. 278 § 1 k.k., za który wymierzono mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności; (ii) popełniony w dniach 23/25 lipca 2021 roku czyn z art. 278 § 1 k.k. i inne, za który wymierzono mu karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz wobec którego orzeczono karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

6.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 888/15, za: (i) czyn z art. 288 § 1 k.k. popełniony w dniu 07 stycznia 2015 roku, za który wymierzono mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności; (ii) popełniony w dniu 27 lutego 2014 roku czyn z art. 278 § 1 k.k. i inne za który wymierzono mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i na mocy art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 10 złotych każda; ( (...)) za czyny z art. 278 § 1 k.k. popełnione w dniach 23/24 grudnia 2014 roku, 30/31 grudnia 2014 roku i 04/05 stycznia 2015 roku, pozostające w ciągu przestępstw o którym mowa w art. 91 § 1 k.k., za które wymierzono mu karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych po 10 złotych każda oraz gdzie wymierzono mu na mocy art. 91 § 2 k.k. karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda;

7.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 25 sierpnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 451/16 za: (i) popełniony nie później niż w dniu 8 marca 2016 roku czyn z art. 278 § 1 k.k. i inne, za który wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności, (ii) popełniony nie później niż w dniu 19 maja 2015 roku czyn z art. 278 § 1 k.k. i inne, za który wymierzono mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz gdzie wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności;

8.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 25 sierpnia 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt X K 212/15 za popełniony w dniu 28 października 2014 roku czyn z art. 278 § 1 k.k. i inne, za który wymierzono mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

9.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 09 września 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 1238/15 za popełniony w dniu 21/22 sierpnia 2015 roku czyn z art. 278 § 1 k.k. i inne, za który wymierzono mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 10 złotych każda.

orzekając na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw (Dz.U. z dnia 20 marca 2015 roku, poz. 396) i art. 4 § 1 k.k.

***

1.  na mocy art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 85a k.k., art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 i 3 k.k. łączy kary i kary łączne pozbawienia wolności prawomocnie orzeczone:

a)  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 09 czerwca 2011 roku w sprawie X K 79/11,

b)  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 21 kwietnia 2015 roku w sprawie o sygn. akt X K 98/13,

c)  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 888/15,

d)  w pkt I (pierwszym) wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 25 sierpnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 451/16,

e)  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 25 sierpnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 212/15,

f)  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 09 września 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 1238/15

i w ich miejsce wymierza skazanemu T. W. karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności,

2.  na mocy art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. oraz art. 91 § 2 k.k. łączy kary grzywny orzeczone prawomocnymi wyrokami:

a)  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 888/15,

b)  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 09 września 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 1238/15

i w to miejsce wymierza T. W. karę łączną grzywny w wysokości 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych grzywny, a na mocy art. 86 § 2 k.k. w zw. z art. 33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej ustala na kwotę 10, 00 złotych (dziesięć złotych),

3.  na mocy art. 577 k.p.k. zalicza skazanemu na poczet orzeczonej w punkcie I (pierwszym) niniejszego wyroku łącznej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie X K 79/11 w okresie od 16 marca 2016 roku do dnia 11 maja 2017 roku uznając, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie równa się jednemu dniowi pozbawienia wolności,

4.  na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w pozostałym zakresie,

5.  na mocy art. 576 § 1 k.p.k. a contrario pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach podlegających połączeniu pozostawia do odrębnego wykonania,

6.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 ze zm.) oraz § 2, 3 4 ust. 1 i 17 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S. z Kancelarii Adwokackiej w G. kwotę 354, 24 złotych (trzysta pięćdziesiąt cztery złote i 24/100) brutto tytułem nie uiszczonych kosztów pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu,

7.  na mocy art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983, poz. 49/223 ze zm.) zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, a wydatkami tego postępowania obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. W. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 21.11.2003r. w sprawie XIV K 988/03 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony dniu 29.01.2003r. na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 4 (czterech) lat tytułem próby; postanowieniem z dnia 17.09.2007r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności; 22 kwietnia 2009 roku wykonano w całości karę pozbawienia wolności;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 28.02.2007r. w sprawie VIII K 21/07 za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 15.10.2006r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; 06 czerwca 2009 roku wykonano karę pozbawienia wolności;

3.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 20.07.2010r. w sprawie VIII K 255/10 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 22.09.2009r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz grzywnę 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda; 23 września 2013 roku wykonano w całości karę pozbawienia wolności; karę grzywny wykonano w formie zastępczej kary pozbawienia wolności w wysokości 35 dni w okresie od 25 lipca 2012 roku do 29 sierpnia 2012 roku (Ko 981/12);

4.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 09.06.2011r. w sprawie X K 79/11 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 06.06.2010r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 5 (pięciu) lat oraz grzywnę 30 (trzydzieści) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda; postanowieniem z dnia 01 marca 2016 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności (Wp 124/16); początek wykonywania kary pozbawienia wolności przypada na 16 marca 2016 roku, kara ma być wykonywana do 16 marca 2018 roku;

oraz wobec którego Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku wyrokiem łącznym z dnia 14 maja 2013 roku w sprawie o sygn. akt X K 816/12 orzekł karę łączna w wysokości 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości, łącząc kary pozbawienia wolności orzeczone przez Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w sprawach VIII K 255/10 i X K 268/10 oraz karę łączną grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda, łącząc kary grzywny orzeczone przez Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w sprawach VIII K 255/10, X K 357/10, X K 79/11; 29 września 2013 roku wykonano w całości karę pozbawienia wolności; 06 lutego 2016 roku kara grzywny została wykonana w całości;

i którego następnie skazano prawomocnymi wyrokami:

5.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 21 kwietnia 2015 roku, wydanego w sprawie o sygn. akt X K 98/13 za: (i) popełniony w dniu 17 czerwca 2012 roku czyn z art. 278 § 1 k.k., za który wymierzono mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności; (ii) popełniony w dniach 23/25 lipca 2021 roku czyn z art. 278 § 1 k.k. i inne, za który wymierzono mu karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz wobec którego orzeczono karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

6.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 888/15, za: (i) czyn z art. 288 § 1 k.k. popełniony w dniu 07 stycznia 2015 roku, za który wymierzono mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności; (ii) popełniony w dniu 27 lutego 2014 roku czyn z art. 278 § 1 k.k. i inne za który wymierzono mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i na mocy art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 10 złotych każda; ( (...)) za czyny z art. 278 § 1 k.k. popełnione w dniach 23/24 grudnia 2014 roku, 30/31 grudnia 2014 roku i 04/05 stycznia 2015 roku, pozostające w ciągu przestępstw o którym mowa w art. 91 § 1 k.k., za które wymierzono mu karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych po 10 złotych każda oraz gdzie wymierzono mu na mocy art. 91 § 2 k.k. karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda;

7.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 25 sierpnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 451/16 za: (i) popełniony nie później niż w dniu 8 marca 2016 roku czyn z art. 278 § 1 k.k. i inne, za który wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności, (ii) popełniony nie później niż w dniu 19 maja 2015 roku czyn z art. 278 § 1 k.k. i inne, za który wymierzono mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz gdzie wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności;

8.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 25 sierpnia 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt X K 212/15 za popełniony w dniu 28 października 2014 roku czyn z art. 278 § 1 k.k. i inne, za który wymierzono mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

9.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 09 września 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 1238/15 za popełniony w dniu 21/22 sierpnia 2015 roku czyn z art. 278 § 1 k.k. i inne, za który wymierzono mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 10 złotych każda.

dowody: dane o karalności k. 7-9,72-74,k.132-135; informacjach o pobytach k. 2-8,28-51,54-60,76-83; odpisy wyroków k.98-101,128-130v,141-142v; dane dotyczące wyroków oraz wykonania kar w sprawach X K 79/11, X K 98/13, X K 888/15, X K 451/16, X K 212/15 i X K 1238/15 oraz X K 816/12

Zachowanie T. W. w trakcie odbywania kary utrzymuje się na poziomie dobrym, był raz nagrodzony za wyróżniające się zachowanie, nie występowano wobec niego z wnioskami o wymierzenie kary dyscyplinarnych. Skazany karę odbywa w systemie zwykłym. Był zatrudniony nieodpłatni, posiada pozytywną opinię z zakładu pracy. Przyjęta względem niego prognoza penitencjarna jest pozytywna.

dowody: opinia o skazanym k. 53-v

Sąd zważył co następuje:

Na początku swoich rozważań Sąd chce podkreślić, że od dnia 1 lipca 2015 roku ustawodawca gruntownie przebudował model orzekania w przedmiocie wyroku łącznego i kar łącznych, konstruując również przepisy intertemporalne, które wskazują jakie przepisy stosować po dacie 1 lipca 2015 roku w związku z wejściem w życie w dniu 1 lipca 2015 roku przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks Karny oraz niektórych innych. I tak, norma art. 19 ust 1 wyżej wymienionej ustawy stanowi, że przepisów rozdziału IX kodeksu karnego, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. W niniejszej sprawie T. W. został skazany wyrokami Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku w sprawach o sygn. akt X K 888/15, X K 451/16, X K 212/15, X K 1238/15 oraz w sprawie o sygn. akt X K 98/13 wydano wobec niego wyroku łączny (wyrok uprawomocnił się 26.01.2016 roku). Tym samym prawomocne orzeczenia w/w sprawach zapadły wobec skazanego już pod rządami kodeksu karnego po jego nowelizacji stosownie do przepisów z dnia 20 lutego 2015 roku, a w rezultacie w przedmiotowej sprawie zachodziła możliwość orzekania wobec niego co do kary łącznej w oparciu o nowe przepisy rozdziału IX ustawy – Kodeks karny.

Sąd zważył dalej, że treść owego art. 19 ust. 1 w/w ustawy niewątpliwie rodzi pewne trudności interpretacyjne. Dotyczy to w szczególności rozumienia znaczenia zapisu "zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po tym dniu". Sąd, orzekając w przedmiotowej sprawie, rozważał jego dwojaką interpretację. I tak, pierwsza z nich sprowadza się do uznania, iż samo wydanie (lub uprawomocnienie się) wyroku po 1 lipca 2015 roku umożliwia w sprawie o wydanie wyroku łącznego orzekanie w tym przedmiocie na podstawie przepisów rozdziału IX ustawy – Kodeks karny w jej znowelizowanym brzmieniu (tj. obowiązującym po 1 lipca 2016 roku i ze zmianami wprowadzonymi w dniu 15 kwietnia 2016 roku). Ów sposób rozumienia tego zapisu oznaczałby, że samo wydanie po 1 lipca 2015 roku prawomocnego orzeczenia, bez względu na rodzaj wymierzonej w nim kary, otwiera swoistą „furtkę”, pozwalającą na zastosowanie znowelizowanych przepisów art. 85 k.k. i kolejne (chyba, że Sąd uzna, iż korzystniejsze, stosownie do art. 4 § 1 k.k., są przepisy w ich uprzednim brzmieniu, tj. obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku). Druga z interpretacji tego zapisu jest w ocenie Sądu następująca: w przypadku wydania wobec skazanego po 1 lipca 2015 roku prawomocnego wyroku (tj. również uprawomocnienia się po tym dniu orzeczenia zapadłego przed tą datą), Sąd, orzekając w sprawie o wydanie wyroku łącznego, obowiązany jest wpierw stwierdzić, czy w oparciu o znowelizowane przepisy rozdziału IX ustawy – Kodeks karny możliwe jest orzeczenie kary łącznej z karami, prawomocnie wymierzonymi skazanemu do 30 czerwca 2015 roku, a dopiero następnie ma możliwość prowadzenia rozważań w oparciu o art. 4 § 1 k.k., czy winno nastąpić orzekanie w oparciu o uprzednio obowiązujące przepisy tego rozdziału czy też przepisy znowelizowane i która z kar łącznych (tj. wydanych w oparciu o tzw. przepisy nowe czy też stare) jest wobec niego korzystniejsza.

W ocenie Sądu, tylko ta druga interpretacja zapisu „zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy” jest prawidłowa i winna być stosowana. Warto przy tym zwrócić uwagę na zapis art. 575 § 1 k.p.k. Sąd miał na uwadze, że stosownie do utrwalonego orzecznictwa, art. 575 § 1 k.p.k. rozumie się w taki sposób, iż „ o potrzebie wydania nowego wyroku łącznego w miejsce dotychczasowego, który wówczas traci moc, nie decyduje fakt ujawnienia się jakiegokolwiek kolejnego skazania tej samej osoby, nieobjętego dotychczasowym wyrokiem łącznym, lecz tylko takiego, który spełnia przesłanki z art. 85 k.k. i w związku z tym nadaje się do połączenia, bądź to ze wszystkimi, bądź co najmniej z jednym ze skazań objętych istniejącym wyrokiem łącznym, co powoduje, że dotychczasowy węzeł prawomocnie połączonych kar ulega rozwiązaniu. Tylko przy braku podstaw do zastosowania art. 575 k.p.k. uprzednie prawomocne zakończenie postępowania o wydanie wyroku łącznego obejmującego kary orzeczone w obu sprawach stanowi negatywną przesłankę procesową w postaci powagi rzeczy osądzonej” (tak też Sąd Najwyższy w postanowieniu z 10 lipca 2013 roku, sygn. akt II KK 14/13). Zwrócić należy uwagę, iż „wydanie wyroku łącznego” oznacza w przepisie art. 575 § 1 k.p.k. de facto „orzeczenie nowej kary łącznej”, albowiem w przypadku braku podstaw dla orzeczenia nowej kary łącznej wydane orzeczenie nie ma charakteru wyroku łącznego (patrz choćby art. 572 k.p.k.). Ustawodawca nie mówi przy tym o „wszczęciu postępowania o wydanie wyroku łącznego” albo o „orzekaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego”, lecz o „wydaniu wyroku łącznego”. W ocenie Sądu ową interpretację należy, per analogia, stosować również do zapisu art. 19 ust. 1 w/w ustawy nowelizującej. Użycie przez ustawodawcę stwierdzenia „orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem” oznacza zatem, iż ów nowy, prawomocny wyrok wymaga wydania nowego wyroku łącznego i orzeczenia nowej kary łącznej. Warto przy tym zauważyć, że treść art. 575 § 1 k.p.k. ulegała zmianie z dniem 01 lipca 2015 roku w sposób, który potwierdza powyższe konkluzje Sądu – jego uprzednie brzmienie mówiło bowiem o tym, że jeżeli po wydaniu wyroku łącznego zachodziła potrzeba wydania nowego wyroku łącznego, z chwilą jego wydania poprzedni wyrok łączny tracił moc. Oczywistym jest przy tym, iż owa potrzeba wydania nowego wyroku łącznego i wydania nowej kary łącznej musi ujawnić się na tle znowelizowanych przepisów rozdziału IX ustawy – Kodeks karny; jest to szczególnie jasne przy uwzględnieniu cytowanego już art. 575 § 1 k.p.k. (choć ten ostatni ma charakter procesowy). Konkludując, w ocenie Sądu, prawomocne skazanie po 1 lipca 2015 roku (w tym również uprawomocnienie się orzeczenia wydanego przed tą datą) umożliwia stosowanie przy orzekaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego przepisów rozdziału IX ustawy – Kodeks karny w ich znowelizowanym brzmieniu (tj. obowiązującym po 1 lipca 2015 roku) jedynie wówczas, gdy według owych „nowych przepisów” kara wymierzona tym wyrokiem podlega łączeniu z karami prawomocnie wymierzonymi skazanemu wyrokami wydanym przed 30 czerwca 2015 roku (tak też Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt II AKz 124/16 z dnia 31.05.2016 roku).

Jak zaznaczona na wstępie, w przedmiotowej sprawie po dniu 1 lipca 2015 roku prawomocne stały się orzeczenia wydane wobec niego w sprawach X K 98/13, X K 888/15, X K 451/16, X K 212/15 i XK (...). Ponadto, kary wymierzone w tych sprawach nie zostały w całości wykonane, natomiast w sprawach o sygn. akt X K98/13, X K 888/15, X K 212/15 mogły również podlegać, zgodnie z art. 85 § 1 – 2 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k., łączeniu z karami z prawomocnych orzeczeń wydanych wobec skazanego do 30 czerwca 2015 roku. Niewątpliwie zatem Sąd dysponował możliwością stosowania wobec T. W. przepisów ustawy – kodeks karny, w jego brzmieniu obowiązującym po 1 lipca 2016 roku i zmodyfikowanym przez przepisy ustawy z dnia 11 marca 2016 roku 0 zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego i niektórych innych ustaw. Sąd badał przy tym, stosownie do art. 4 § 1 k.k., możliwość połączenia kar wymierzonych skazanemu również w oparciu o przepisy ustawy – Kodeks karny w jej brzmieniu obwiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku, uznał jednakże, że nie byłoby to względniejsze; warto zauważyć, że w takiej sytuacji konieczne byłoby rozwiązanie wydanego wobec skazanego w sprawie o sygn. akt X K 816/12 wyroku łącznego, a możliwe stałoby się połączenie kar w dwóch ciągach kar: pierwszym, obejmującym wyroki wydane w sprawach VIII K 255/10 i X K 79/11 oraz w drugim, obejmującym wyroki wydane w sprawach XK 98/13, X K 888/15 i XK 212/15. W rezultacie możliwe stałoby się wymierzenie skazanemu dwóch kar łącznych od 2 do 4 lat pozbawienia wolności i od 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności do 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Natomiast przepisy ustawy – Kodeks karny w ich brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku w ogóle nie miałby zastosowania do kar wymierzonych w wyrokach wydanych w sprawach X K 451/16 (z punktu pierwszego) i XK (...) – albowiem w tych sprawach czyny zostały popełnione przez skazanego odpowiednio 8 marca 2016 roku i 21/22 sierpnia 2015 roku. Oznaczałoby to konieczność połączenia w/w kar na podstawie przepisów ustawy – Kodeks karny w ich brzmieniu obowiązującym po 1 lipca 2015 roku, co w ocenie Sądu jest na gruncie wyrokowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego możliwe na gruncie art. 4 § 1 k.k. Powyższe oznaczałoby, że z tego ciągu skazanemu możliwe byłoby wymierzenie kary łącznej od 1 roku pozbawienia wolności do 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. W rezultacie wymiar kar łącznych, które mogłyby zapaść w takiej sytuacji wobec skazanego znacząco przewyższa wymiar kary łącznej, która była możliwa do wymierzenia na podstawie obecnie obowiązujących przepisów ustawy – Kodeks karny. Przyjmując zatem prymat ustawy obowiązującej obecnie oraz fakt, że uprzednio obowiązuje przepisy nie były korzystniejsze, Sąd w oparciu o art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw i art. 4 § 1 k.k., orzekał w oparciu o obecnie obowiązuje przepisy rozdziału IX ustawy – Kodeks karny.

Sąd zważył dalej, że postępowanie o wydanie wyroku łącznego ma na celu urzeczywistnienie zasady łączenia jednostkowych kar podlegających łączeniu, a wymierzonych prawomocnymi wyrokami w różnych postępowaniach. Przesłanki dopuszczalności łączenia kar jednostkowych, także w wyroku łącznym, wskazuje art. 85 k.k. Zgodnie z art. 85 § 1 i 2 k.k. w obecnym brzmieniu, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną (§1). Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

W niniejszej sprawie przesłanki warunkujące możliwość wydanie wyroku łącznego i orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności, w ocenie Sądu, zachodzą zatem w stosunku do następujących wyroków:

g)  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 09 czerwca 2011 roku w sprawie X K 79/11,

h)  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 21 kwietnia 2015 roku w sprawie o sygn. akt X K 98/13,

i)  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 888/15,

j)  z pkt I (pierwszego) wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 25 sierpnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 451/16,

k)  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 25 sierpnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 212/15,

l)  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 09 września 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 1238/15.

Natomiast na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. oraz art. 91 § 2 k.k. możliwe było wymierzenie kary łącznej grzywny obejmującej kary orzeczone prawomocnymi wyrokami:

c)  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 888/15,

d)  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 09 września 2016 roku w sprawie o sygn. akt X K 1238/15.

W tych przypadkach T. W. wymierzono kary pozbawienia wolności, które można ze sobą połączyć. Nadto, żadna z tych kar w dniu 11 maja 2017 roku, tj. w dacie wyrokowania, nie została jeszcze w całości wykonana.

Sąd w sprawie o sygn. akt X 451/16 nie miał możliwości objęcia wyrokiem łącznym kary wymierzonej skazanemu za czyn, za który skazano go w pkt III sprawy X K 451/16, z uwagi na wydanie postanowienia w trybie art. 2a § 1 k.w. Z tego też względu do orzekania nie uwzględniono kary łącznej, orzeczonej tym wyrokiem, wobec rozwiązania węzła kary łącznej.

Rozważając kwestię wysokości kary łącznej pozbawienia wolności oraz kary łącznej grzywny, jaka winna zostać orzeczona względem T. W. w miejsce kar objętych wyżej wymienionymi wyrokami Sąd miał na względzie treść art. 86 § 1 k.k. oraz art. 89 § 1 i 1b k.k. wyznaczające jej granice. Z przepisu tego wynika, że Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (ewentualnie - kar łącznych, podlegających łączeniu, vide art. 86 § 4 k.k.) do ich sumy, nie przekraczając jednak w odniesieniu do kary pozbawienia wolności – 15 lat. Co do zasady zatem, kara łączna pozbawienia wolności w tym wypadku powinna mieścić się w granicach od 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności do 10 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Natomiast kara łączna grzywny mogła kształtować się od 100 stawek dziennych do 150 stawek dziennych, przy czym wysokość stawki dziennej nie mogła przekroczyć, stosownie do art. 86 § 2 k.k., 10 złotych.

Nadmienić należy, że wymierzając karę łączną Sąd nie rozważa ponownie kwestii społecznej szkodliwości czynów, za które zostały orzeczone kary jednostkowe, ani też stopnia zawinienia przy popełnieniu wyżej wymienionych czynów. W doktrynie prawa karnego podkreślano dotąd, że przy wymiarze kary łącznej decydujące znaczenie ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej (M. Szewczyk, Kara łączna w polskim prawie karnym, Kraków 1981, s. 78). Zastosowanie właściwej zasady łączenia kar (absorpcji, kumulacji, asperacji) w głównej mierze zależy od związku podmiotowego i przedmiotowego pomiędzy zbiegającymi się czynami. W aspekcie przedmiotowym związek realnie zbiegających się przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych przestępstw, tj. bliskość czasowa ich popełnienia (największa, gdy przestępstwa popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), tożsamość osób pokrzywdzonych (największa ścisłość związku zachodzi, gdy kilkoma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaj naruszonego dobra prawnego (im bardziej zbliżone dobra prawne, tym większa przedmiotowa bliskości przestępstw), sposób działania sprawcy. W aspekcie podmiotowym chodzi o motywy bądź pobudki kierujące sprawcą, rodzaj i formę jego zawinienia. Im ściślejszy związek podmiotowy i przedmiotowy pomiędzy zbiegającymi się czynami, tym bardziej zasadne jest zastosowanie zasady absorpcji. (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 18 marca 1981 r. VI KZP 5/81, OSNPG 1981, z. 5, poz. 43 oraz uchwale w składzie 7 sędziów z dnia 25 lutego 2005 roku, I KZP 36/04, OSNKW 2005, Nr 2, poz. 13). Dodany nowelizacją obowiązującą od 1 lipca 2015 roku przepis art. 85a kk wprost wskazuje zaś, że orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Mając na uwadze powyższe względy Sąd doszedł do przekonania, iż wymiar kary łącznej za pozostające w zbiegu przestępstwa w tym wypadku winien zostać ukształtowany na zasadzie asperacji. W tam zakresie znaczenie miał fakt, iż przestępstwa te choć godziły w tożsame dobra prawne (czyny przeciwko mieniu) i częściowo popełnione zostały na szkodę tych samych pokrzywdzonych, to jednak popełnione zostały w pewnej odległości czasowej. Z tego względu w ocenie Sądu nie było możliwe zastosowania wobec skazanego zasady absorpcji. Natomiast przeciwko zastosowaniu zasady kumulacji stała postawa skazanego podczas wykonywania kary pozbawienia wolności. Z tego też względu Sąd uznał, że wymierzona skazanemu kara łączna 5 lat pozbawienia wolności, będzie karą adekwatną i sprawiedliwą. Sąd miał przy tym na uwadze również całość przestępczej działalności skazanego. Z tych samych względów w odniesieniu do kary łącznej grzywny Sąd określił ją na poziomie 120 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10,00 złotych.

W pkt III wyroku Sąd w oparciu o treść art. 577 k.p.k. zaliczył skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie X K 79/11 w okresie od dnia 16 marca 2016 roku do daty wyrokowania, uznając, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie równa się jednemu dniowi pozbawienia wolności.

Sąd, w dalszej części orzeczenia, na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postepowanie w pozostałym zakresie.

W punkcie V wyroku na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. ( a contrario) pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach określonych w punkcie I wyroku łącznego Sąd pozostawił do odrębnego wykonania.

Dodatkowo Sąd na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 ze zm.) oraz § 2, 3 4 ust. 1 i 17 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S. z Kancelarii Adwokackiej w G. kwotę 354, 24 złotych (trzysta pięćdziesiąt cztery złote i 24/100) brutto tytułem nie uiszczonych kosztów pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu.

Sąd na mocy art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983, poz. 49/223 ze zm.) zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, a wydatkami tego postępowania obciążył Skarb Państwa. Sąd miał na uwadze to, że pozostaje w izolacji penitencjarnej, a jego obecne możliwości zarobkowe są znacznie ograniczone.