Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 883/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

R. K.

I. w dniu 1 czerwca 2018r. w P. woj. (...) wypowiadał pod adresem J. Ż. groźby karalne uszkodzenia ciała, które wzbudziły u niej uzasadniona obawę, iż mogą być spełnione

II. w miesiącu lutym 2018r. (daty dziennej bliżej nieustalonej) w P. woj. (...) wypowiadał pod adresem J. Ż. groźby karalne uszkodzenia ciała, które wzbudziły u niej uzasadniona obawę, iż mogą być spełnione.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1/wypowiadanie pod adresem J. Ż. gróźb karalnych uszkodzenia ciała w dniu 1 czerwca 2018e. oraz w lutym 2018r. (dotyczy czynu I-II).

zeznania J. Ż.

77v-79v,4-6,15-15v,42-43,48v

protokół oględzin

7-8

zaświadczenie lekarskie

16

kserokopia księgi pacjenta

17-20

dokumentacja fotograficzna

21-32

2/groźby wzbudziły w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, iż mogą być spełnione( dotyczy czynu I-II).

zeznania J. Ż.

77v-79v,4-6,15-15v,42-43,48v,81v-82

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

R. K.

I. w dniu 1 czerwca 2018r. w P. woj. (...) wypowiadał pod adresem J. Ż. groźby karalne uszkodzenia ciała, które wzbudziły u niej uzasadniona obawę, iż mogą być spełnione

II. w miesiącu lutym 2018r. (daty dziennej bliżej nieustalonej) w P. woj. (...) wypowiadał pod adresem J. Ż. groźby karalne uszkodzenia ciała, które wzbudziły u niej uzasadniona obawę, iż mogą być spełnione.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1/twierdzenie oskarżonego, iż nie wypowiadał wobec pokrzywdzonej gróźb karalnych.

wyjaśniania oskarżonego

76v-77,36-37,45-46,81v

zeznania D. K.

80-81v,12v

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-2

zeznania J. Ż.

Sąd w pełni obdarzył wiarą zeznania: J. Ż. uznając je za spontaniczne, szczere, szczegółowe, rzeczowe i konsekwentne a nadto korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym a w szczególności w postaci dokumentacji fotograficznej, protokołem oględzin, kserokopią księgi pacjenta , zaświadczaniem lekarskim.

1

protokół oględzin, zaświadczenie lekarskie, księga pacjenta, dokumentacja fotograficzna

Sąd przyznał pełną wartość dowodową wszystkim dowodom z dokumentów załączonych do akt niniejszej sprawy. Treść powyższych dokumentów nie budzi żadnych wątpliwości, Sąd nie znalazł też podstaw do kwestionowania prawdziwości zawartych w nich danych, jak również żadna ze stron niniejszego postępowania karnego nie kwestionowała żadnego z przytoczonych wyżej dowodów.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego zakresie jakim nie przyznał się do popełniania zarzucanych mu przestępstw. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego są tylko prostą negacją zaistniałych faktów, nie popartą żadnym materiałem dowodowym. Wyjaśnienia oskarżonego stoją w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonej, które Sąd obdarzył wiarą. Tezę przypisanych oskarżonemu przez Sąd w wyroku czynów potwierdzają ponadto dowody z dokumentów tj. protokołu oględzin, kserokopii księgi pacjenta , zaświadczania lekarskiego a także w postaci dokumentacji fotograficznej.

1

zeznania D. K.

Zeznania D. K. zostały uznane za niewiarygodne. Świadek w swych zeznaniach, z uwagi na związek osobisty z oskarżonym, wybielała zachowanie oskarżonego, wręcz twierdziła, iż to pokrzywdzona ponosi odpowiedzialność za zdarzenia i ona je sprowokowała.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

R. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 190 § 1 k.k. kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2, przy czym zgodnie z art. 190 § 2 k.k. ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Dokonując prawnokarnej oceny czynów przypisanych oskarżonemu, Sąd miał na uwadze, że dla zaistnienia przestępstwa określonego w art. 190 § 1 k.k. niezbędne jest wykazanie, iż wymienione w nim przesłanki – groźba popełnienia przestępstwa oraz obawa zagrożonego, iż ta groźba popełnienia przestępstwa będzie spełniona, występują łącznie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21.01.1998 r., V KKN 19/97, opubl. Prok. i Pr z 1998, nr 7-8, poz. 4). Do wypełnienia stanu faktycznego z art. 190 § 1 k.k. nie jest konieczne, aby sprawca miał rzeczywiście groźbę wykonać, ani też, by istniały obiektywne możliwości jej spełnienia. Wskazać bowiem należy, iż znamię występku z art. 190 § 1 k.k. polegające na wzbudzeniu w zagrożonym obawy spełnienia groźby, należy oceniać subiektywnie, z punktu widzenia zagrożonego i wystarczy, aby groźba wzbudziła w zagrożonym przekonanie, że jest poważna i zachodzi prawdopodobieństwo jej ziszczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17.04.1997 r., II KKN 171/96, opubl. Prok. i Pr. z 1997, nr 10, poz. 4). Nadto, groźba ta może być wyrażona nie tylko słownie, lecz przez każde zachowanie sprawcy, jeżeli w sposób nie budzący wątpliwości uzewnętrznia ono groźbę popełnienia przestępstwa na szkodę osób wymienionych w tym przepisie i wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę jej spełnienia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24.08.1987 r., I KR 225/87, opubl. OSNKW z 1988, nr 3-4, poz. 21).

Akceptując powyższe poglądy Sądu Najwyższego, Sąd Rejonowy uznał, że oskarżony dopuścił się czynów opisanych w art. 190 § 1 k.k., ponad wszelką wątpliwość ustalił też, iż groźby faktycznie wzbudziły u pokrzywdzonej obawę ich spełnienia, i jednocześnie wskazać należy, iż obawa ta była uzasadniona. Nadto pokrzywdzona jasno i wyraźnie przyznała, że obawia się o swoje życie, zdrowie. Stwierdzić też należy, iż każdy przeciętny człowiek o porównywalnych do pokrzywdzonej cechach osobowości, psychiki, intelektu i umysłowości w porównywalnych warunkach uznałby te groźby za realne i wzbudzające obawę (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16.02.2007 r., opubl. OSNKW 2007, nr 1, poz. 465). Podkreślić należy, iż w skład znamion przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. nie wchodzi istnienie zamiaru spełnienia groźby, ani nawet nie jest konieczne obiektywne niebezpieczeństwo realizacji groźby. Nie ma zatem znaczenia, czy oskarżony chciał w przyszłości zrealizować groźby uszkodzenia ciała pokrzywdzonej. Istotne jest, aby zagrożony nie wiedział o tym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 03.04.2008 r., IV KK 471/07, opubl. Prok. i Pr. - wkł. 2008, Nr 10, poz. 9; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23.02.2006 r., III KK 262/05, LEX nr 180801). Jednocześnie zauważyć należy, iż w niniejszej sprawie nie można uznać, jakoby groźby oskarżonych miały charakter żartu, czy tylko postraszenia pokrzywdzonej skoro zrodziły u niej uzasadnioną obawa ich spełnienia, a więc obiektywnie było możliwe spełnienia.

W ocenie Sądu przestępstwa, jakich dopuścił się oskarżony cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości. Taka ocena społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, odpowiada dyrektywom z art. 115 § 2 k.k. Postawa oskarżonego, który dopuścił się również uszkodzenia mienia na rzecz pokrzywdzonej, która ze względu na fakt naprawienia szkody przez ojca oskarżonego nie złożyła wniosku o ściganie oskarżonego o czyn z art. 288 § 1 k.k. , świadczy o braku poszanowania dla obowiązujących norm prawnych. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości ww. czynów przypisanych oskarżonemu Sąd miał w szczególności na uwadze rodzaj i charakter naruszonego dobra, okoliczności ich popełnienia.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala w ocenie Sądu na przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się popełnienia czynów mu zarzucanych, umyślnie, z zamiarem bezpośrednim. W ustalonym bowiem stanie faktycznym oskarżony mógł zachować się zgodnie z prawem i nie zachodziły żadne okoliczności, które wyłączałyby jego winę. Ze względu na popełnienie czynów przez oskarżonego w warunkach ciągu przestępstw uzasadniona była kwalifikacja z art. 91 § 1 k.k.

☐

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. K.

I-II

na podstawie art.190 § 1 k.k. w zw. z art. 91§ 1k.k. wymierzono oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawieszono wykonanie kary na okres 2 (dwóch) lat próby

Przy wyborze rodzaju kary i rozmiaru kary, Sąd baczył, aby była ona współmierna do wagi i okoliczności popełnionych przez oskarżonego czynów oraz do stopnia naruszonych przez niego dóbr prawnie chronionych, a nadto aby jej dolegliwość nie przekroczyła stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynów przez niego popełnionych. Zważyć zatem należało na okoliczności czynów popełnionych przez oskarżonego (a w tym fakt, że choć czyny te są występkami o stosunkowo niewysokim ciężarze gatunkowym godziły jednak w poczucie bezpieczeństwa pokrzywdzonej, czyli dobro, które w sensie fizycznym nie jest zmierzalne), stopień ich społecznej szkodliwości, naganną motywację oskarżonego, jak i sposób życia przed ich popełnieniem, w tym jego niekaralność i stabilizowaną sytuację, czy podłoże zajścia z udziałem pokrzywdzonego, a nadto właściwości i warunki osobiste oskarżonego.

A zatem, przy wymiarze kary Sąd uwzględnił ogólne dyrektywy zawarte w treści przepisu art. 53 k.k., przy czym za okoliczność łagodzącą uznał właściwości osobiste sprawcy oraz uprzednią jego niekaralność. W aspekcie powyższego, Sąd uznał za adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów opisanych w punkcie I -II wyroku wyczerpującego dyspozycję art. 190 § 1 k.k. wymierzoną na podstawie art. 190 § 1 k.k. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Przepisy art. 69 § 1 i 2 k.k. stanowią, że Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nie przekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełniania przestępstwa nie był skazany na karę pozbawiania wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Zawieszając wykonanie kary, Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa.

Przepis art. 70 § 1 k.k. stanowi, że zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby, który wynosi od roku do trzech lat i biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia.

Sąd orzekający doszedł do wniosku, że dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary a w szczególności dla zapobieżenia powrotowi przez nią do przestępstwa wystarczającym będzie wymierzenie mu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata, za czym przemawia zwłaszcza fakt uprzedniej niekaralności. Z tych względów uznać należy, że wymierzenie mu kary izolacyjnej za przypisane mu obecnie czyny, byłoby nadmiernie surowe i zawierało nie tyle element wychowawczy, ile retorsyjny. Umożliwi to, w ocenie Sądu, pełną kontrolę przebiegu procesu resocjalizacyjnego i ewentualną korektę prognozy kryminologicznej. W ocenie Sądu, groźba zarządzenia wykonania kary zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa.

Zdaniem Sądu, w celu należytego oddziaływania na postawę oskarżonego wymierzona kara zasadnicza w postaci kary pozbawienia wolności wymierzona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania stanowi dolegliwość nieprzekraczającą stopnia winy oskarżonego i uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynów mu przypisanych, w tym rangę naruszonych dóbr prawnie chronionych. Poza spełnieniem funkcji prewencji indywidualnej wobec oskarżonego, kara mu wymierzona stanowić będzie także środek represji i ostrzeżenia, że podobna postawa musi spotkać się ze zdecydowaną reakcją organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości. Wymierzona oskarżonym kara spełnia również funkcję prewencji generalnej wobec społeczeństwa stanowiąc ostrzeżenie przed konsekwencjami naruszania norm prawno – karnych.

R. K.

III

na podstawie art. 72 § 1 pkt 1,7ak.k zobowiązano oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby i powstrzymania od kontaktowania i zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość 100 metrów

Celem zapewnienia bezpieczeństwa, ochrony pokrzywdzonej Sąd nałożył na oskarżonego obowiązek probacyjny określony w art. 72 § 1 pkt 7a k.k., tym bardziej, iż pokrzywdzona obawia oskarżonego, którego zachowanie dotyczące okoliczności popełnienia przypisanych mu czynów należy ocenić jako agresywne i nieprzewidywane. Uzasadnione było również orzeczenie obowiązku z pkt I cytowanego przepisu, celem kontrolowania zachowania oskarżonego w okresie próby.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu uzasadnia art. 627 k.p.k., bowiem oskarżony pracuje zarobkowo, nie ma nikogo na utrzymaniu.

1Podpis