Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Targu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2018 r. w Nowym Targu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko M. K. i H. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanych M. K. i H. K. solidarnie na rzecz strony powodowej (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 21 790,81 zł (dwadzieścia jeden tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt złotych 81/100) w tym:

- 18 943,50 zł (osiemnaście tysięcy dziewięćset czterdzieści trzy złote 50/100) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 7 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty;

- 929,95 zł (dziewięćset dwadzieścia dziewięć złotych 95/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty;

- 1 644,40 zł (tysiąc sześćset czterdzieści cztery złote 40/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty;

- 272,96 zł (dwieście siedemdziesiąt dwa złote 96/100);

II.  zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz strony powodowej kwotę 294,92 zł (dwieście dziewięćdziesiąt cztery złote 92/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

III.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Przemysław Mościcki

Sygn. akt I C 412/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 grudnia 2018 roku

Strona powodowa G. (...) Bank z siedzibą w W. domagała się zasądzenia od pozwanych H. K. i M. K. w elektronicznym postępowaniu upominawczym kwoty 21.790,81 w tym:

- 18 943,50 zł (osiemnaście tysięcy dziewięćset czterdzieści trzy złote 50/100) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 7 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty;

- 929,95 zł (dziewięćset dwadzieścia dziewięć złotych 95/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty;

- 1 644,40 zł (tysiąc sześćset czterdzieści cztery złote 40/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty;

- 272,96 zł (dwieście siedemdziesiąt dwa złote 96/100).

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, iż wierzytelność dochodzona przez stronę powodową pozostaje w związku z umową o kredyt, którą pozwani zawarli z G. (...) Bank z siedzibą w W. w dniu 17 listopada 2014 roku, nr umowy (...). Pozwani nie wywiązali się z warunków przedmiotowej umowy, pomimo ustalonych warunków kontraktu.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 11 maja 2018 roku, sygn. akt VI Nc-e 776311/18 wydał przeciwko pozwanym nakaz zapłaty, od którego pozwani skutecznie wnieśli sprzeciw.

W złożonym sprzeciwie pozwani wskazali, że nakaz zapłaty dotyczy pozwu, w którym pozwani mieli otrzymać od strony powodowej aktualną wycenę wartości przedmiotu sporu, a ponadto miały zostać wykonane przez stronę powodową czynności, mające na celu ustalenie realnej kwoty do spłaty, po odliczeniu wpłaconej dotychczas kwoty przez pozwanych.

Postanowieniem Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie z dnia 2 lipca 2018 roku sprawa została przekazana do rozpoznania tut. Sądowi.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwani H. K. i M. K. zawarli w dniu17 listopada 2014 roku G. (...) Bank w W. umowę kredytu gotówkowego nr (...). Umowa została zawarta w Oddziale w K.. Na podstawie zawartej umowy Bank udzielił kredytobiorcom kredytu na okres 60 miesięcy w kwocie 28.690,47 złotych. Kredyt miał zostać przeznaczony na sfinansowanie: refinansowanie kosztów zakupu pojazdu w kwocie 24.100,00 złotych, prowizja bankowa w kwocie 2.008,33 złotych, koszty pośrednictwa kredytowego 1.434,52 złotych, opłaty za ochronę ubezpieczeniową 1.147,62 złotych. Pozwani zobowiązali się do spłaty należności wraz z prowizją i odsetkami w sześćdziesięciu ratach, przy czym pierwsza rata miała być płatna do dnia 25 grudnia 2014 roku, a ostatnia do dnia 25 maja 2017 roku, z tym zastrzeżeniem, że wysokość pierwszej i ostatniej raty może się od siebie różnić.

(dowód – umowa kredytu gotówkowego nr (...) k. 33-36).

W umowie przedmiotowego kredytu (§ 4 pkt 8) znalazł się harmonogram spłaty kredytu. W przypadku zwłoki kredytobiorcy z zapłatą pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu, stwierdzenia nieważności bądź nieskuteczności umowy w trakcie jej trwania, wprowadzenia banku w błąd co do tożsamości klienta poprzez podanie nieprawidłowych danych osobowych, wystąpienia kredytobiorcy na liście ostrzeżeń publicznych (...), Bank zastrzegł sobie możliwość wypowiedzenia umowy z zachowaniem 3-dniowego okresu wypowiedzenia.

(dowód – umowa kredytu gotówkowego nr (...) k. 33-36).

Wobec niewywiązania się przez pozwanych z warunków umowy, G. (...) Bank z siedzibą w W. pismem z dnia 11 kwietnia 2017 roku wypowiedział umowę o kredyt zawartą z pozwanymi w dniu 17 listopada 2014 roku, nr (...) z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia, informując jednocześnie pozwaną o obowiązku spłaty całego zobowiązania wynikającego z zawartej umowy o kredyt.

(dowód – oświadczenie o wypowiedzeniu umowy k. 41, 43 potwierdzenie odbioru k. 42, 44).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów, które nie budziły wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W sprawie bezspornym jest, iż pomiędzy stronami doszło do zawarcia umowy kredytu bankowego w dniu 17 listopada 2014 roku nr (...), z której pozwani się nie wywiązali się.

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zgodnie z art. 75 prawa bankowego (Dz.U.2017.1876) przewiduje, że w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu. Termin wypowiedzenia, o ile strony nie określą w umowie dłuższego terminu, wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy - 7 dni (ust. 2).

Z kolei § 12 zawartej pomiędzy stronami umowy z dnia 17 listopada 2014 roku wynika, iż bankowi przysługuje prawo do wypowiedzenia umowy w każdym czasie, z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia, w przypadkach określonych w bezwzględnie obowiązujących przepisach prawa, a w szczególności w razie zwłoki kredytobiorcy z zapłatą pełnych rat kredytu, wynikających z harmonogramu spłat, za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim pisemnym wezwaniu kredytobiorcy do spłaty wymaganych należności w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania.

W przedmiotowej sprawie bezspornym było, że pozwani nie wywiązali się z zawartej umowy o kredyt. Stąd też strona powodowa była uprawniona do jej wypowiedzenia, co też zrobiła, kierując do pozwanych pismo z dnia 11 kwietnia 2017 roku (odpowiednio do pozwanej H. K. i M. K.), stanowiące oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o kredyt nr (...), które zostało doręczone pozwanym na adres zamieszkania w dniu 18 kwietnia 2017 roku (k. 42 i 44). Pismem z dnia 14 czerwca 2017 roku zostało skierowane do pozwanych ostateczne wezwanie do zapłaty. Okoliczność ta jest bezsporna.

Stosownie do treści art. 353 § 1 kodeksu cywilnego, podstawowym obowiązkiem dłużnika jest spełnienie świadczenia. Prowadzi ono do zaspokojenia interesu wierzyciela, wskutek czego zobowiązanie wygasa.

Strony w ramach umowy o kredyt uzgodniły elementy przedmiotowo i podmiotowo istotne oraz w sposób jednoznaczny i indywidualny określiły prawa i obowiązki podmiotów zobowiązań.

Strona powodowa w sposób właściwy przekazała pozwanej umówione świadczenie, natomiast pozwani nie wykonali zobowiązania, wbrew treści umowy, poprzez zaniechanie spłaty należności wynikających z istniejącego stosunku obligacyjnego.

Zgodnie z treścią art. 213 § 2 kodeksu postępowania cywilnego Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności pozwanego, który za zasadne uznaje zarówno roszczenie powoda, jak i przyznaje uzasadniające je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, a w konsekwencji godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie pozwu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 2 grudnia 2016 roku, sygn. I ACa 657/16, lex 2229153).

Skutkiem uznania powództwa jest pominięcie postępowania dowodowego w zakresie okoliczności objętych uznaniem i wydanie wyroku uwzględniającego powództwo.

Norma art. 213 § 2 kodeksu postępowania cywilnego nie stanowi dla sądu, w ramach wyznaczonej nim kontroli uznania, podstawy do badania czy roszczenie zgłoszone w pozwie rzeczywiście powodowi przysługuje, a wyjaśnienie przyczyn skłaniających pozwanego do dokonania uznania pozwala na ocenę przesłanek jego skuteczności (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 12 stycznia 2016 roku, sygn. I ACa 1383/15, lex 2006002).

Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że jest ono sprzeczne z prawem, przez co rozumie się sprzeczność z przepisami bezwzględnie obowiązującymi, albo zmierza do obejścia prawa lub jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Jeżeli żadna z tych okoliczności nie zachodzi sąd jest obowiązany wydać wyrok zgodny z uznaniem powództwa, bez względu na to, czy uznanie znajduje uzasadnienie w okolicznościach sprawy (por. wyrok SN z dnia 22.02.2010 r., sygn. IV CSK 436/09, lex 585879).

Pozwani H. K. i M. K. na rozprawie w dniu 21 grudnia 2018 roku uznali w całości żądanie pozwu. Oświadczyli, że zawarli oni przedmiotową umowę pożyczki oraz wyrazili obawę o zapłatę roszczenia z uwagi na jej wysokość, bowiem otrzymują wezwania do zapłaty od firm windykacyjnych.

W ocenie Sądu uznanie powództwa przez pozwanych nie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego ani nie zmierza do obejścia prawa. Dodatkowo zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie budzi żadnych wątpliwości i potwierdza okoliczności przyznane przez pozwanych, a zawarte w pozwie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na zasadzie art. 213 § 2 kodeksu postępowania cywilnego orzekł jak w pkt I wyroku.

Rygor natychmiastowej wykonalności wynika z tego, że jeżeli pozwani uznają żądanie pozwu, to Sąd zgodnie z przepisami k.p.c. taki rygor musi nadać.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kodeksu postępowania cywilnego, obciążając nimi w całości pozwanych jak przegrywających proces.

SSR Przemysław Mościcki