Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 893/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 14 czerwca 2018r., sygn. akt II K 834/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. P. (1)

parokrotna karalność oskarżonego za czyny przeciwko mieniu, a także wielokrotna, począwszy od roku 2013, za przestępstwa z art. 107 § 1 kks

dane o karalności oskarżonego

322-338

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

dane o karalności

dokument nie budził wątpliwości co do swojej autentyczności i prawdziwości

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść orzeczenia, a to przepisów art. 17 § 1 pkt 7 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks poprzez zaniechanie umorzenia postępowania przez Sąd I instancji w sytuacji gdy na mocy prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 26 lipca 2018r., sygn. akt VII K 353/17, A. P. (1) został uznany za winnego występku z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks, który miał zostać popełniony w okresie od 18 sierpnia 2016r. do 4 listopada 2016r., a czyn zarzucany oskarżonemu w niniejszym postępowaniu miał zostać popełniony w dniu 22 września 2016r., a więc mieści się w okresie, za który oskarżony został już skazany, co winno było skutkować umorzeniem postępowania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W niniejszej sprawie nie zaistniała także przeszkoda procesowa w postaci powagi rzeczy osądzonej, która miałaby prowadzić do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania. Podstawą takiego poglądu skarżącego było ustalenie, że oskarżony został przed wydaniem zaskarżonego w niniejszym postępowaniu wyroku skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu, w sprawie o sygn. akt VII K 353/17, w którym został on uznany za winnego czynu z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks, popełnionego od 18 sierpnia 2016r. do 4 listopada 2016r., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru i z wykorzystaniem takiej samej sposobności. Czasookres popełnienia tego zatem przestępstwa obejmował (zawierał) czas popełnienia przestępstwa skarbowego przypisanego zaskarżonym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu, popełnionego w dniu 22 września 2016r. Oskarżony w apelacji podkreślał, iż skoro data popełnienia czynu przypisanego mu zaskarżonym wyrokiem mieści się w czasookresie uprzednio przypisanego mu czynu ciągłego, nadto zachowanie objęte niniejszym postępowaniem zostało podjęte w wykonaniu tego samego zamiaru i z wykorzystaniem takiej samej sposobności, stanowiąc fragment dłuższej aktywności oskarżonego i będąc częścią prawomocnego już skazania za czyn ciągły popełniony w okresie od 18 sierpnia do 4 listopada 2016r., to stanowi on część prawomocnego już skazania za czyn ciągły popełniony we wskazanym wyżej okresie. W ocenie Sądu odwoławczego czyn zarzucony aktem oskarżenia w niniejszej sprawie nie jest tożsamy z czynem, za który oskarżony został skazany przez Sąd Rejonowy w Zabrzu wskazanym wyżej wyrokiem w sprawie o sygn. VII K 353/17. Przypisane oskarżonemu w niniejszej sprawie zachowanie, mające miejsce w Z. w dniu 22 września 2016r., a polegające na urządzaniu w ściśle wskazanym miejscu (sklep wielobranżowy w Z. przy ul. (...)) gier na opisanym szczegółowo automacie do gier (o nazwie (...) nr (...)), wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych, nie stanowi zachowania normatywnie tożsamego z czynem, za który skazano go wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 26 lipca 2017r., a tym samym nie stanowi od strony normatywnej części (elementu) czynu ciągłego już osądzonego. Oskarżonemu w niniejszej sprawie przypisano urządzanie gier hazardowych poza kasynem gry (wbrew przepisowi art. 14 ust. 1 ugh), w konkretnej miejscowości i konkretnym lokalu, z wykorzystaniem konkretnego automatu (z nazwą własną i numerem identyfikacyjnym), a zatem tego typu zachowanie było przez niego podejmowane ze świadomością naruszenia swoim działaniem po raz kolejny przepisów ustawy, nawet jeśli wcześniej takie same gry urządzane były przez niego w innych miejscowościach lub nawet w tej samej miejscowości, ale w innym położonym geograficznie miejscu. Oskarżony, jako doświadczony już przedsiębiorca, miał świadomość tego, że na każde nowe miejsce podjęcia tego typu działalności wymagana jest nowa koncesja na kasyno gry, a taka koncesja udzielana jest każdorazowo w odniesieniu do jednego kasyna, prowadzonego w ściśle określonym miejscu. Jego zachowanie zatem jako osoby urządzającej gry hazardowe poza kasynem gry, jako jedynym dozwolonym ku temu miejscem, i podejmującej działanie w postaci urządzania gry na automacie w różnych miejscach (miejscowościach, lokalach), stanowi każdorazowo – od strony prawnokarnej – inny czyn, podjęty z zamiarem naruszenia tych samych przepisów w każdym z tych miejsc. Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w postanowieniu z 17 V 2017r., (IV KO 34/17) na tle ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (gdzie mimo jednolitości czasu, zdaniem tego Sądu nie będzie tym samym czynem obrót różnymi narkotykami, popełniony w różnych miejscowościach), a następnie już na gruncie ustawy o grach hazardowych w orzeczeniach z dnia 4 IV 2018r (V KS 5/18), z dnia 22 V 2018r. (III KK 331/17), z dnia 19 IX 2018r. (V KK 415/18), z dnia 15 XI 2018r. (V KK 268/18), z dnia 4 IV 2019r. (IV KK 359/18), z dnia 4 IV 2019r. (IV KK 359/18), z dnia 8 V 2019r. (III KK 77/18) oraz z dnia 30 V 2019r. (IV KK 583/18), w których podzielono w zupełności stanowisko SN zawarte w wyroku z 19 IX 2018r. W niniejszej sprawie podobnie także wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 września 2019r. (IV KK 41/19), stąd Sąd Okręgowy - podzielając zapatrywania prawne tam zawarte - także uznał, iż objęty niniejszym postępowaniem czyn popełniony przez A. P. (1) nie jest tożsamy ze względu na jego miejsce popełnienia i rodzaj użytego automatu z czynem ciągłym, za który przypisano mu odpowiedzialność wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 26 lipca 2017r., w sprawie o sygn. VII K 353/17.

Wniosek

uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zachodziły podstawy do skazania oskarżonego za przypisane przestępstwo skarbowe

3.2.

obraza przepisu prawa materialnego, a to przepisu art. 107 § 1 kks w zw. z art. 14 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 ustawy o grach hazardowych poprzez ich błędną wykładnię i nieuzasadnione zastosowanie do ustalonego stanu faktycznego polegającego na urządzaniu gry o charakterze losowym w celach komercyjnych na urządzeniach do gier o nazwie (...) o nr (...) wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wskazać należy, iż zgodnie z treścią zaskarżonego wyroku, a konkretnie z opisem czynu przypisanego oskarżonemu, jego postępowanie wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych wyrażać się miało w naruszeniu zakazów wypływających z art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ugh, według których urządzanie gier na automatach dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry i na podstawie udzielonej koncesji.na jej prowadzenie. Tymczasem oskarżony miał tego rodzaju działalność prowadzić poza lokalem mającym taki status, co w obliczu poczynionych przez Sąd orzekający ustaleń faktycznych nie budzi przecież żadnych wątpliwości, nadto bez posiadania koncesji na prowadzenie kasyna gry. W ten sposób faktycznie naruszone zostały zakazy płynące z powyższych przepisów, jak i z przepisu art. 23a ugh. Nieporozumieniem było twierdzenie skarżącego, iż błędnie zostało przyjętym przez Sąd orzekający, że oskarżony urządzał w celach komercyjnych gry o charakterze losowym na przedmiotowym automacie w dniu 22 września 2016r. Zgodnie z umową najmu zawartą 1 lipca 2016r. z A. P. (2) chodziło o wykorzystanie niewielkiej części lokalu mieszczącego się przy ul. (...) w Z. do prowadzenia działalności hazardowej. Zgodnie z panującym w doktrynie poglądem urządzaniem gry jest również wynajęcie i przystosowanie lokalu do tego celu. Należy w tym miejscu zatem podkreślić, że w opisie czynu zabronionego określonego w art. 107 § 1 kks ustawodawca posłużył się znamionami „urządzanie” i „prowadzenie”, co oznacza penalizację tak „urządzania”, jak i „prowadzenia” gier na automatach wbrew przepisom ustawy albo warunkom koncesji lub zezwolenia. Jest prawdą, że w literaturze jedni jej przedstawiciele wskazują, że zakres pojęcia „prowadzić” jest szerszy od pojęcia „urządza”, gdyż obejmuje także np. ułożenie systemu gry, zasad jej prowadzenia, rozliczanie przedsięwzięcia (tak. F. Prusak: Prawo i postępowanie karne skarbowe, Warszawa 2002, s. 167). Inni z kolei wywodzą, że to pojęcie „urządza” ma zakres szerszy niż „prowadzi” (tak G. Skowronek: Prawne aspekty hazardu, Wrocław 2012, s. 310-313). Sąd odwoławczy w ślad za Sądem Najwyższym, a także poglądami doktryny, podziela jednak pogląd, że „urządzać” to więcej niż tylko „prowadzić”, a zatem „urządzanie” jest pojęciem szerszym. Obejmuje całość podjętych działań (por. wyrok SN z dnia 13 X 2016r., IV KK 174/16, Lex nr 2142039; L. Wilk, J. Zagrodnik: Prawo karne skarbowe, Warszawa 2009, s. 236; W. Kotowski, B. Kurzępa: Kodeks karny skarbowy. Komentarz, Warszawa 2006, s. 368), zorganizowanie działalności i doprowadzenie do tego, by mogła ona się odbyć. Niemniej trzeba jednak odnotować, że oskarżony nie tylko zawarł przedmiotową umowę najmu, ale również jako dyrektor oddziału zagranicznego przedsiębiorcy (...) Sp. z o. o. oddział w Polsce zawiadywał działalnością kierowanego przez niego oddziału. Musiał zatem przynajmniej decydować w ogólności, jakim rodzajem działalności w danym czasie się zajmuje i w jaki sposób się to odbywa. Nawet więc jeśli nie musiał wiedzieć szczegółowo, gdzie i jakie konkretnie automaty do gier hazardowych były wstawiane przez pracowników i następnie eksploatowane, musiał co najmniej orientować się, iż to odbywa się to w miejscach pozostających w dyspozycji zarządzanej przez niego spółki, a więc choćby w wymienionym lokalu. Nadto osoby bezpośrednio odpowiedzialne za wstawienie tam i serwisowanie urządzeń musiały czynności z tym związane wykonywać z polecenia i przy aprobacie osoby organizującej działalność spółki, a więc samego oskarżonego. Wynajęcie w ramach prowadzonej działalności powierzchni lokalu i doprowadzenie w ten sposób do umieszczenia tam przedmiotowego urządzenia celem jego komercyjnego użytkowania, a także zapewnienie warunków do jego eksploatowania tam zgodnie z przeznaczeniem (poprzez organizowanie np. ich serwisu), stanowi zatem „urządzanie” gry w rozumieniu przepisu art. 107 § 1 kks. Nie może w realiach tej sprawy także budzić wątpliwości charakter gier urządzanych na urządzeniu elektronicznym (...) nr (...), które miały charakter losowy, co wynika z przebiegu eksperymentu przeprowadzonego przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego oraz z zeznań jednego z nich. Podkreślić bowiem należy, że cała ingerencja gracza w przebieg gry polegała, po jej uruchomieniu, na naciśnięciu jednego przycisku „Start”, w czasie gdy ten był podświetlony (aktywny). Wskazania doświadczenia życiowego podpowiadają, iż urządzenie to nie było po to tylko udostępniane jego graczom, by naciskali oni przycisk „Start” w momencie jego podświetlenia, lecz po to, by w zależności od rodzaju gry uzyskali oni taki a nie inny układ grafik na ekranie, a ten był już tylko zależny od przypadku. Nie mogło tu być zatem mowy o żadnej zręczności czy choćby sprawności manualnej, a wynik gry nie był zależny w pełni od umiejętności gracza. Grający, po uruchomieniu gry, nie był bowiem w stanie w żaden sposób wpłynąć na jej wynik, ani przewidzieć jaki będzie końcowy układ symboli uzyskany na zatrzymanych bębnach, a o wyniku gry decydował algorytm gry i przypadek. W tym niewątpliwie wyrażał się jej losowy charakter. Dodatkowo gra taka była organizowana w celach komercyjnych, tj. wymagana była opłata za nią, co spełnia wymogi z art. 2 ust. 5 omawianej ustawy.

Wniosek

uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zachodziły podstawy do skazania oskarżonego za przypisane mu przestępstwo skarbowe

3.3.

obraza przepisu postępowania, mogąca mieć wpływ na treść wyroku, tj. art. 443 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks poprzez wymierzenie oskarżonemu po przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania kary surowszej w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności w sytuacji gdy w postępowaniu w sprawie o sygn. VII K 913/16 wymierzono oskarżonemu karę grzywny, zaś apelacja od wyroku w sprawie VII K 913/16 została wniesiona wyłącznie na korzyść oskarżonego - przez obrońcę i osobiście przez oskarżonego

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ma rację obrońca w zupełności gdy podnosi, iż Sąd Rejonowy, wbrew treści przepisu art. 443 kpk, wydał orzeczenie surowsze od poprzedniego w sytuacji, gdy orzeczenie było zaskarżone jedynie na korzyść oskarżonego. Sąd, któremu przekazano sprawę do ponownego rozpoznania, nie może w dalszym postępowaniu wydać orzeczenia surowszego niż uchylone, gdy orzeczenie to było zaskarżone jedynie na korzyść oskarżonego. Tymczasem Sąd Rejonowy rozpoznając sprawę ponownie i wymierzając oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności naruszył regułę, o której mowa w art. 443 kpk, wydał bowiem orzeczenie surowsze aniżeli to, które zapadło przy pierwszym rozpoznaniu sprawy, tj. w dniu 16 maja 2017r., kiedy to wymierzono oskarżonemu karę grzywny.

Wniosek

uniewinnienie oskarżonego, względnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

przebieg dotychczasowego postępowania uzasadniał zmianę wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze i wymierzenie kary grzywny

3.4.

zarzut rażącej surowości kary orzeczonej wobec oskarżonego poprzez orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności, co jest karą zbyt surową zważywszy na okoliczności czynu, gdy oskarżony został uznany za winnego urządzania gier w jednym dniu, w jedynym miejscu i na jednym urządzeniu. Dodatkowo oskarżony za taki sam czyn został już skazany, gdyby kara była orzekana w jednym postępowaniu niewątpliwie byłaby łagodniejsza niż przy rozbijaniu działalności firmy oskarżonego na poszczególne lokale

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut słuszny w zakresie naruszenia przepisu art. 443 kpk, o czym była mowa wyżej. Dodatkowo gdy zważy się na podnoszone przez oskarżonego okoliczności związane z popełnionym czynem, tj. popełnienie przypisanego mu występku w ciągu jednego dnia, w jednym miejscu i przy wykorzystaniu jednego automatu do gier, w ocenie Sądu odwoławczego kara grzywny w wysokości 80 stawek dziennych jest karą współmierną do stopnia zawinienia oskarżonego, przystaje do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, jak też należycie uwzględnia wszystkie cele, jakie kara ma osiągnąć względem sprawcy, nie wyłączając potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara wymierzona w takim kształcie będzie także czytelnym sygnałem dla innych, którzy skorzy byliby naśladować oskarżonego dla osiągnięcia korzyści kosztem interesów fiskalnych Skarbu Państwa. Ustalając natomiast wysokość jednej stawki dziennej grzywny Sąd odwoławczy w odpowiednim stopniu uwzględnił sytuację osobistą i majątkową sprawcy, przy równoczesnym zważeniu na treść art. 23 § 3 kks.

Wniosek

orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

w związku z treścią art. 443 kpk konieczne było orzeczenie kary grzywny wobec oskarżonego, w wysokości 80 stawek dziennych po 80 złotych każda

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

W punkcie 1 zaskarżonego wyroku uchylono zawarte tam rozstrzygnięcie o karze i na mocy art. 107 § 1 kks wymierzono oskarżonemu karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 80 złotych

Zwięźle o powodach zmiany

Oskarżony popełnił przypisane mu przestępstwo skarbowe, jego kwalifikacja prawna jest prawidłowa. Rozpoznając sprawę po raz drugi Sąd Rejonowy naruszył jedynie regułę, o której mowa w art. 443 kpk, co stanowiło podstawę zmiany rozstrzygnięcia w zakresie orzeczenia o karze.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3 i 4

Oskarżony korzystał z pomocy prawnej obrońcy z urzędu, który uczestniczył przed Sądem Okręgowym w Gliwicach na rozprawie apelacyjnej w dniu 5 października 2018r., stąd konieczne stało się zasądzenie na jego rzecz stosownej kwoty od Skarbu Państwa tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Oskarżony w czasie wyrokowania był pozbawiony wolności, odbywał karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, stąd zastosowano względem niego instytucję przewidzianą w art. 624 § 1 kpk, zwalniając go od zapłaty kosztów sądowych postępowania odwoławczego.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego A. P. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie za przestępstwo skarbowe z wszystkimi tego konsekwencjami

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie za przestępstwo skarbowe z wszystkimi tego konsekwencjami

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana