Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, dnia 22 stycznia 2020 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia–Śródmieścia we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Kochan

Protokolant: Bartosz Kauf

przy udziale –––––- Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia-Śródmieście

po rozpoznaniu sprawy

L. B. (B.)

syna S. i M. z domu M.

urodzonego (...) w miejscowości K.

(PESEL: (...)) oskarżonego o to, że

w dniu 8 października 2018 roku około godziny 10:00 na 71 kilometrze autostrady (...) jezdni relacji W. - O. (Z.), rejonu (...), województwa (...), kierując zespołem pojazdów (...)marki R. o numerze rejestracyjnym (...) oraz naczepy marki S. o numerze rejestracyjnym (...), naruszył podstawowe zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że poruszając się w rzędzie pojazdów prawym pasem ruchu, nie ocenił należycie sytuacji drogowej związanej ze spowolnieniem ruchu na tym pasie ruchu oraz przy rozwijanej prędkości nie zachował zawczasu odpowiedniej odległości za poprzedzającymi go pojazdami, wskutek czego podczas ich zwalniania nie zdołał bezpiecznie skierować zespołu pojazdów na sąsiedni, lewy pas ruchu i w efekcie najechał na tył samochodu osobowego marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...), przemieszczając ten pojazd do kolejnego kontaktu z tyłem i podwoziem naczepy ciągniętej przez ciągnik siodłowy marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), w wyniku czego kierująca samochodem osobowym marki P. B. J. (1) doznała obrażeń ciała skutkujących jej zgonem,

tj. o czyn z art. 177 § 2 k.k.

* * *

I.  uznaje L. B. za winnego czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 177 § 1 k.k. w związku z art. 177 § 2 k.k., i za to na podstawie art. 177 § 2 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 3 (trzech) lat próby;

III.  na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzeka od oskarżonego grzywnę w wysokości 100 (stu) stawek, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) zł;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres zatrzymania i w dniach 8 października 2018 r., godz. 14.15 – 9 października 2018 r. godz. 12.07, przyjmując że jeden dzień pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny;

V.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci żarówki (k. 95) i pozostawia go w aktach sprawy;

VI.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka środek kompensacyjny w postaci zadośćuczynienia poprzez zapłatę przez oskarżonego na rzecz A. W. kwoty 10 000 (dziesięć tysięcy) zł;

VII.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do informowania Sądu o przebiegu próby;

VIII.  na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze i na podstawie § 11 ust. 1 pkt 3 i 7, § 15 ust. 1 i § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądza od oskarżonego na rzecz A. W. kwotę (...) (jeden tysiąc i osiem) zł tytułem zwrotu koszów zastępstwa procesowego;

IX.  na podstawie art. 627 k.p.k. i 624 k.p.k. oraz art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego koszty sądowe w wysokości 10 000 (dziesięć tysięcy) zł, zwalniając od zapłaty pozostałej kwoty oraz od wniesienia opłaty.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1 Sygnatura akt II K 587/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1. L. B. W dniu 8 października 2018 roku około godziny 10:00 na 71 kilometrze autostrady (...) jezdni relacji W.-O. (Z.), rejonu (...), województwa (...), L. B., kierując zespołem pojazdów złożonych(...)marki R. o numerze rejestracyjnym (...) oraz naczepy S. o numerze rejestracyjnym (...), naruszył podstawowe zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że poruszając się w rzędzie pojazdów prawym pasem ruchu, nie ocenił należycie sytuacji drogowej związanej ze spowolnieniem ruchu na tym pasie ruchu oraz przy rozwijanej prędkości nie zachował zawczasu odpowiedniej odległości za poprzedzającymi go pojazdami, wskutek czego podczas ich zwalniania nie zdołał bezpiecznie skierować zespołu pojazdów na sąsiedni, lewy pas ruchu i w efekcie najechał na tył samochodu osobowego marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...), przemieszczając ten pojazd do kolejnego kontaktu z tyłem i podwoziem naczepy ciągniętej przez ciągnik siodłowy marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), w wyniku czego kierująca samochodem osobowym marki P. B. J. (2) doznała obrażeń skutkujących jej zgonem

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty

1.1.1.1. wykonywanie przez L. B. zawodu kierowcy, posiadanie prawa jazdy na samochody ciężarowe od 2011 r. wyjaśnienia oskarżonego k. 53-57, 284-286, 382-383

1.1.1.2. sprawność techniczna pojazdów marki R. o nr rej. (...), marki (...) o nr rej. (...) i marki P. (...) o nr rej. (...) bezpośrednio przed wypadkiem protokół oględzin pojazdu marki R. k. 99-101

opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego k. 209-240

1.1.1.3. dobre warunki drogowe w dniu 8 października 2018 r. na 71 kilometrze drogi (...) protokół oględzin miejsca wypadku k. 11-14

1.1.1.4. rozwinięcie przez L. B. prędkości około 87 km/h na autostradzie (...), na około 5 sekund przed zdarzeniem przyspieszenie do 89 km/h, pozostawanie w odległości około 50-80 metrów za samochodem osobowym marki P. wyjaśnienia oskarżonego k. 53-57, 284-286, 382-383

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków k. 143-161

opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego k. 209-240

1.1.1.5. rozpoczęcie przez S. K., w związku z sytuacją na drodze, manewru łagodnego hamowania o godzinie 09:42:32, przy prędkości 83 km/h, aż do uzyskania o godzinie 09:42:40 prędkości 5 km/h zeznania świadka S. K. k. 22-23

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków k. 143-161

opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego k. 209-240

1.1.1.6. włączenie przez B. J. (2) świateł pozycyjnych i świateł hamowania w samochodzie osobowym marki P. oraz wykonywanie przez nią manewru hamowania opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego k. 209-240

1.1.1.7. spoglądanie przez dłuższą chwilę przez L. B. w lusterko boczne prawe celem ustalenia czy nic się nie dzieje z kołem jego pojazdu, które było naprawiane kilka dni wcześniej wyjaśnienia oskarżonego k. 53-57, 284-286, 382-383

1.1.1.8. rozpoczęcie przez L. B. manewru hamowania awaryjnego i intensywnego i skrętu w kierunku lewego pasa ruchu o godzinie 09:43:36, przy prędkości 89 km/h, tj. w momencie, w którym jadąca przed nim ciężarówka marki (...) oraz jadąca za nim ciężarówka marki V. już się prawie zatrzymały, a odległość kierowanego przez niego pojazdu do samochodu osobowego marki P. wynosiła około 61,2 metra wyjaśnienia oskarżonego k. 53-57, 284-286, 382-383

protokół oględzin miejsca wypadku k. 11-14

zeznania świadka K. G. k. 19-20

zeznania świadka S. K. k. 22-23

szkic z miejsca wypadku drogowego k. 91-92

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków k. 143-161

opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego k. 209-240

1.1.1.9. wymagana droga do zatrzymania zespołu pojazdów marki R. przy rozwijanej prędkości 80 km/h wynosiłaby 66,9 metra (przy uwzględnieniu długości pojazdu marki P.) opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego k. 209-240

1.1.1.10. uderzenie w dniu 8 października 2018 r. o godzinie 9:43:38 z prędkością 65 km/h ciągnika siodłowego marki R. o numerze rejestracyjnym (...) oraz naczepy S. o numerze rejestracyjnym (...) w jadący bezpośrednio przed nim samochód osobowy marki P. (...) o nr rej. (...) i następnie w kolejny samochód znajdujący się na drodze – ciężarówkę marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), która w wyniku powyższego uderzyła z stojący przed nią samochód ciężarowy marki V. z naczepą, w konsekwencji czego doszło do zmiażdżenia pojazdu marki P. o nr rej. (...) zeznania świadka K. G. k. 19-20

zeznania świadka S. K. k. 22-23

zeznania świadka P. F. k. 25-26

protokół oględzin pojazdu marki R. k. 99-101

protokół oględzin naczepy marki S. nr rej. (...) k. 102-103

protokół oględzin pojazdu marki (...) k. 104-105

protokół oględzin naczepy marki S. k. 106-108

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków k. 143-161

protokół oględzin pojazdu marki P. k. 182-183

opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego k. 209-240

dokumentacja fotograficzna k. 258

notatki urzędowe k. 1-2, 5-7, 10, 27, 36

1.1.1.11. brak zderzenia się pojazdu marki P. z naczepą pojazdu marki (...) przed najechaniem na tenże pojazd zespołu pojazdów marki R. opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego k. 209-240

1.1.1.12. brak możliwości uniknięcia wypadku przez B. J. (2) i S. K., kierujących pojazdami marki P. i (...), oraz możliwość uniknięcia zdarzenia przez L. B. pod warunkiem dokładnej obserwacji i oceny sytuacji drogowej oraz zachowania odpowiedniego odstępu od poprzedzających go pojazdów i uwzględnienie rozwijanej prędkości opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego k. 209-240

1.1.1.13. śmierć B. J. (2) w wyniku wgniecenia jej samochodu osobowego marki P. (...) o nr rej. (...) przez zespół pojazdów złożonych (...)marki R. o numerze rejestracyjnym (...) oraz naczepy S. o numerze rejestracyjnym (...) w tył i podwozie naczepy ciągniętej przez ciągnik siodłowy marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) protokół zgonu k. 3-4

protokół oględzin i otwarcia zwłok k. 65-68

dokumentacja fotograficzna k. 186

notatki urzędowe k. 1-2, 5-7, 10, 27, 36

1.1.1.14. pozostawanie przez L. B. w chwili zdarzenia w stanie trzeźwości, bez obecności środków odurzających czy substancji psychoaktywnych w jego organizmie, w dobrym stanie psychomotorycznym wyjaśnienia oskarżonego k. 53-57, 284-286, 382-383

sprawozdanie z badań krwi nr H-V-AL- (...)- (...) wraz z protokołem pobrania krwi k. 165-166

opinia L4T 689/19 k. 375

notatki urzędowe k. 1-2, 5-7, 10, 27, 36

1.1.1.15. pozostawanie B. J. (2) w stanie trzeźwości w chwili wypadku, bez obecności środków odurzających czy substancji psychoaktywnych w organizmie, opinia nr 3844/2018/TA wraz z protokołem pobrania krwi k. 135-136

opinia nr 3843/2018/TT k. 246-249

1.1.1.16. pozostawanie przez P. F. i S. K. w chwili zdarzenia w stanie trzeźwości sprawozdania z badań krwi nr H-V-AL- (...)- (...), H-V-AL- (...)- (...) i H-V-AL- (...)- (...) wraz z protokołami pobrania krwi k. 169-174

sprawozdanie z badań krwi nr H-V-AL- (...)- (...) i H-V-AL- (...)- (...) wraz z protokołami pobrania krwi k. 175-180

notatki urzędowe k. 1-2, 5-7, 10, 27, 36

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1. wyjaśnienia oskarżonego dowód ten należało uznać za wiarygodny: oskarżony od początku postępowania nie kwestionował swojego sprawstwa, jego wyjaśnienia są logiczne i spójne z faktami ustalonymi na podstawie pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności z zeznaniami naocznych świadków oraz opiniami biegłych; nadto wyjaśnienia w zakresie, w jakim oskarżony wskazał przyczyny spóźnionej reakcji na zmieniające się warunki na drodze, należało uznać za zgodne z zasadami doświadczenia życiowego

protokół oględzin pojazdu marki R. protokół został sporządzony przez funkcjonariuszy Policji, którzy precyzyjnie i szczegółowo opisali stan i wygląd pojazdu w chwili dokonywanej czynności, co można ustalić także na podstawie dowodu z dokumentacji fotograficznej, a pośrednio także na podstawie wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków, którzy opisali sposób, w jaki doszło do zderzenia pojazdów

opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego opinia została sporządzona przez biegłego posiadającego wiedzę specjalną, jest wewnętrznie spójna, prezentuje zastosowane przez biegłego metody badawcze, jest poprawna metodologicznie, nadto nie była kwestionowana w toku postępowania

protokół oględzin miejsca wypadku protokół został sporządzony przez funkcjonariuszy Policji, którzy precyzyjnie i szczegółowo opisali wygląd miejsca zdarzenia po wypadku, co można ustalić także na podstawie dowodu z dokumentacji fotograficznej, a pośrednio także na podstawie wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków, którzy opisali sposób, w jaki doszło do zderzenia pojazdów

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków opinia została sporządzona przez biegłego posiadającego wiedzę specjalną, jest wewnętrznie spójna, jest poprawna metodologicznie, prezentuje zastosowane przez biegłego metody badawcze, nie była ponadto kwestionowana w toku postępowania

zeznania świadka S. K. świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, nie istnieją żadne podstawy, by poddawać w wątpliwość jego zeznania, które są także zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym; świadek został przesłuchany bezpośrednio po zdarzeniu będącym przedmiotem niniejszego postępowania, przez co potrafił szczegółowo opisać zaobserwowane przez siebie wydarzenia, a jego depozycje nie są obarczone skutkami upływu czasu i tym samym pozbawione zniekształceń związanych z niepamięcią szczegółów

zeznania świadka K. G. świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, nie istnieją żadne podstawy, by poddawać w wątpliwość jego zeznania, które są także zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym; świadek został przesłuchany bezpośrednio po zdarzeniu będącym przedmiotem niniejszego postępowania, przez co potrafił szczegółowo opisać zaobserwowane przez siebie wydarzenia, a jego depozycje nie są obarczone skutkami upływu czasu i tym samym pozbawione zniekształceń związanych z niepamięcią szczegółów

szkic z miejsca wypadku drogowego szkic został sporządzony przez funkcjonariuszy Policji, przeprowadzających czynności na miejscu zdarzenia, szczegółowo odzwierciedla usytuowanie pojazdów, co można ustalić także na podstawie dowodu z dokumentacji fotograficznej, a pośrednio także na podstawie wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków, którzy opisali sposób, w jaki doszło do zderzenia pojazdów

zeznania świadka P. F. świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, nie istnieją żadne podstawy, by poddawać w wątpliwość jego zeznania, które są także zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym; świadek został przesłuchany bezpośrednio po zdarzeniu będącym przedmiotem niniejszego postępowania, przez co potrafił szczegółowo opisać zaobserwowane przez siebie wydarzenia, a jego depozycje nie są obarczone skutkami upływu czasu i tym samym pozbawione zniekształceń związanych z niepamięcią szczegółów

protokół oględzin naczepy marki S. nr rej. (...) protokół został sporządzony przez funkcjonariuszy Policji, którzy precyzyjnie i szczegółowo opisali stan i wygląd naczepy w chwili dokonywanej czynności, co można ustalić także na podstawie dowodu z dokumentacji fotograficznej, a pośrednio także na podstawie wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków, którzy opisali sposób, w jaki doszło do zderzenia pojazdów

protokół oględzin pojazdu marki (...) protokół został sporządzony przez funkcjonariuszy Policji, którzy precyzyjnie i szczegółowo opisali stan i wygląd pojazdu w chwili dokonywanej czynności, co można ustalić także na podstawie dowodu z dokumentacji fotograficznej, a pośrednio także na podstawie wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków, którzy opisali sposób, w jaki doszło do zderzenia pojazdów

protokół oględzin naczepy marki S. protokół został sporządzony przez funkcjonariuszy Policji, którzy precyzyjnie i szczegółowo opisali stan i wygląd naczepy w chwili dokonywanej czynności, co można ustalić także na podstawie dowodu z dokumentacji fotograficznej, a pośrednio także na podstawie wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków, którzy opisali sposób, w jaki doszło do zderzenia pojazdów

protokół oględzin pojazdu marki P. - protokół został sporządzony przez funkcjonariuszy Policji, którzy precyzyjnie i szczegółowo opisali stan i wygląd pojazdu w chwili dokonywanej czynności, co można ustalić także na podstawie dowodu z dokumentacji fotograficznej, a pośrednio także na podstawie wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków, którzy opisali sposób, w jaki doszło do zderzenia pojazdów

dokumentacja fotograficzna dowód z dokumentacji fotograficznej należało ocenić jako wiarygodny i istotny jako, że został sporządzony na miejscu zdarzenia i pomaga ocenić wiarygodność takich źródeł dowodowych, jak protokoły oględzin, wyjaśnienia oskarżonego czy zeznania świadków

protokół zgonu dokument ten został sporządzony przez uprawnionego lekarza, stanowi niekwestionowany dowód okoliczności w nim stwierdzonych

protokół oględzin i otwarcia zwłok protokół został sporządzony przez uprawnionego lekarza, stanowi niekwestionowany dowód okoliczności w nim stwierdzonych

sprawozdanie z badań krwi nr H-V-AL- (...)- (...) wraz z protokołem pobrania krwi sprawozdanie (opinia z badań toksykologicznych) została sporządzona przez biegłego posiadającego wiedzę specjalną, jest wewnętrznie spójna, w sposób jednoznaczny prezentuje wyniki przeprowadzonego badania krwi, nie była ponadto kwestionowana w toku postępowania

opinia (...) 689/19 sprawozdanie (opinia z badań toksykologicznych) została sporządzona przez biegłego posiadającego wiedzę specjalną, jest wewnętrznie spójna, w sposób jednoznaczny prezentuje wyniki przeprowadzonego badania, nie była ponadto kwestionowana w toku postępowania

opinia nr (...) wraz z protokołem pobrania krwi sprawozdanie (opinia z badań toksykologicznych) została sporządzona przez biegłego posiadającego wiedzę specjalną, jest wewnętrznie spójna, w sposób jednoznaczny prezentuje wyniki przeprowadzonego badania krwi, nie była ponadto kwestionowana w toku postępowania

opinia nr (...) sprawozdanie (opinia z badań toksykologicznych) została sporządzona przez biegłego posiadającego wiedzę specjalną, jest wewnętrznie spójna, w sposób jednoznaczny prezentuje wyniki przeprowadzonego badania, nie była ponadto kwestionowana w toku postępowania

sprawozdania z badań krwi nr H-V-AL- (...)- (...), H-V-AL- (...)- (...) i H-V-AL- (...)- (...) wraz z protokołami pobrania krwi sprawozdania (opinie z badań toksykologicznych) zostały sporządzone przez biegłego posiadającego wiedzę specjalną, są wewnętrznie spójne, w sposób jednoznaczny prezentują wyniki przeprowadzonych badań krwi, nie były ponadto kwestionowane w toku postępowania

sprawozdanie z badań krwi nr H-V-AL- (...)- (...) i H-V-AL- (...)- (...) wraz z protokołami pobrania krwi sprawozdania (opinie z badań toksykologicznych) zostały sporządzone przez biegłego posiadającego wiedzę specjalną, są wewnętrznie spójne, w sposób jednoznaczny prezentują wyniki przeprowadzonych badań krwi, nie były ponadto kwestionowane w toku postępowania

notatki urzędowe Sąd wykorzystał sporządzone notatki urzędowe w celu poznawczym, mając na uwadze, iż z treści tychże notatek nie wynikają ustalenia odmienne od tych poczynionych na podstawie wskazanych dowodów, w zakresie w jakim dano im wiarę (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2009 r., sygn. akt II KK 83/09, LEX nr 532383)

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem I. L. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie oskarżonego w sposób niebudzący wątpliwości wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 177 § 2 k.k. Oskarżony w toku postępowania nie kwestionował swojego sprawstwa, zaś rodzaj i waga naruszonych przez niego zasad ruchu drogowego wynika także z treści opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego. L. B., po pierwsze, zaniechał należytej obserwacji sytuacji na drodze, przez co nie spostrzegł z odpowiednim wyprzedzeniem manewrów hamowania wykonywanych przez pojazdy znajdujące się przed nim. Oskarżony przyznał fakt, nadto można go ustalić także na podstawie sposobu hamowania przez niego pojazdem, które, jak wynika z opinii biegłego, było hamowaniem gwałtownym, awaryjnym i jak wynika ze wskazań tachografów – zgodnie z ustaleniami opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków – podjętym znacznie później niż hamowanie kierującego pojazdem ciężarowym marki (...) S. K.. Po drugie, L. B. nie zachował należytej odległości od poprzedzającego go samochodu osobowego. Jak wynika z wyjaśnień oskarżonego posiadał on świadomość odległości, jakiej potrzebuje, aby bezpiecznie wyhamować kierowany przez siebie pojazd, co wynika także z posiadanego przez niego doświadczenia zawodowego. Tymczasem odległość, jaka dzieliła go od pojazdu marki P. była w chwili podejmowania manewru hamowania niewystarczająca, ażeby możliwe było uniknięcie zderzenia. Oskarżony ponadto przekroczył dopuszczalną prędkość (o maks. 9 km/h), jadąc z prędkością 89 km/h na drodze, na której obowiązuje ograniczenie do 80 km/h. Zachowanie oskarżonego stanowiło naruszenie obowiązujących przepisów prawa o ruchu drogowym, tj. art. 3 ust. 1 w zw. z art. 19 ust. 2 pkt 3 oraz art. 20 ust. 3 pkt 2a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Stanowiło ono również wyłączną przyczynę wypadku, jako że opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego wykluczyła, ażeby postawa innych uczestników ruchu miała jakikolwiek wpływ na zderzenie pojazdów. Naruszenie przez oskarżonego podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym nastąpiło umyślnie, oskarżony znał bowiem zasady ruchu drogowego, będąc zawodowym kierowcą. Jednocześnie nie budzi wątpliwości, że oskarżony L. B. mógł i powinien przewidywać, że jego zachowanie, polegające na braku należytej obserwacji jezdni i niezachowaniu bezpiecznej odległości od poprzedzających go pojazdów, może doprowadzić do śmierci uczestnika ruchu, szczególnie biorąc pod uwagę rodzaj i gabaryty prowadzonego przez siebie pojazdu.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I

ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku Punkt z wyroku odnoszący się

do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności

L. B. I - wina i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego są duże;

- na ocenę stopnia winy oskarżonego wpływa to, że będąc osobą dorosłą i poczytalną miał on możliwość pokierowania swoim postępowaniem,

- na ocenę stopnia społecznej szkodliwości wpływa przede wszystkim rodzaj naruszonego czynem oskarżonego dobra, jakim jest życie człowieka (przy czym należało mieć na uwadze nieumyślne naruszenie tegoż dobra), a także bezpieczeństwo w ruchu drogowym;

- biorąc pod uwagę okoliczności zdarzenia należało przyjąć, że zachowanie L. B., poza wyrządzeniem szkody w postaci utraty życia przez B. J. (2), spowodowało znaczne szkody w mieniu poprzez zniszczenie samochodu osobowego marki P., uszkodzenia pojazdów marki (...) i R., jak również groziło powstaniem innych, dużych szkód;

- okoliczności popełnienia czynu przez oskarżonego i waga naruszonych przez niego reguł ostrożności również podwyższyły stopień społecznej szkodliwości czynu: należy bowiem zauważyć, iż każda osoba kierująca pojazdem obowiązana jest do zachowania na drodze należytej ostrożności i czynienia dokładnej obserwacji sytuacji na tej drodze, celem podjęcia zawczasu właściwego manewru. W szczególności w ocenie Sądu obowiązki te powinni zachowywać zawodowi kierowcy dużych pojazdów, takich jak samochód ciężarowy prowadzony w chwili zdarzenia przez L. B.. Z zasad doświadczenia życiowego wynika, że skutki naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez takich kierowców są o wiele bardziej dotkliwe z uwagi na gabaryty pojazdów. Kolejno podkreślić należy, iż kierowca tira, widząc przed swoim pojazdem samochód osobowy, znajdujący się pomiędzy dwoma tirami winien zachować wzmożone środki ostrożności, przewidując, że dynamiczna sytuacja na drodze może powodować konieczność wykonania gwałtownego manewru hamowania. Oskarżony winien był zatem zachować należytą odległość między swoim pojazdem a samochodem osobowym kierowanym przez B. J. (2), jak również przy rozwijaniu prędkości niemalże 90 km/h obserwować uważnie jezdnię, nie zaś przez dłuższą chwilę spoglądać w boczne lusterko;

- oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu należało uwzględnić fakt umyślnego naruszenia przepisów prawa o ruchu drogowym przez oskarżonego – wiedział on bowiem, że rozwija prędkość i powinien starannie obserwować drogę, a tymczasem zogniskował swoją uwagę na obserwacji koła w bocznym lusterku. Mając świadomość odległości niezbędnej do wykonania bezpiecznego manewru hamowania, utrzymywał swój pojazd zbyt blisko auta B. J. (2);

- mając na uwadze treść art. 53 § 1 k.k. Sąd jako okoliczność łagodzącą uwzględnił brak uprzedniej karalności oskarżonego (informacja z KRK, k. 363), w tym w szczególności brak karalności za czyny skierowane przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym;

- nie można także tracić z pola widzenia skutków, jakie objęte niniejszym postępowaniem zdarzenie wywołało dla oskarżonego (kwestie rodzinne);

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd uwzględnił nadto jego postawę w toku postępowania – L. B. od początku nie kwestionował swojego sprawstwa i winy, współpracował z organami ścigania oraz nie utrudniał toczącego się przeciwko niemu postępowania;

- należało ocenić, iż wobec oskarżonego istnienie pozytywna prognoza kryminologiczn;

- w świetle powyższego zdaniem Sądu karą adekwatną do winy oskarżonego będzie kara 1 roku pozbawienia wolności; – w realiach niniejszej sprawy cele postępowania nie mogłyby zostać skutecznie wypełnione poprzez zastosowanie kary innego rodzaju, zaś w kwestii wymiaru kary pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze, iż pomimo dużego stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, właściwości osobiste L. B. i wyrażana przez niego postawa uzasadniają stwierdzenie, że kara 1 roku pozbawienia wolności skutecznie wypełni względem niego cele prewencji indywidualnej; kara pozbawienia wolności miałaby wyłącznie charakter wykluczający, stanowiłaby rozwiązanie drastyczne, niewspółmierne i nieadekwatne (dla sprawcy przestępstwa nieumyślnego), uniemożliwiałaby skuteczne wykonanie środka kompensacyjnego;

- w świetle prewencji generalnej kara taka jawi się jako odpowiednia, zadośćuczyniwszy społecznemu poczuciu sprawiedliwości, zwłaszcza wobec wymierzenia środka kompensacyjnego.

L. B. II - mając na uwadze pozytywną prognozę kryminologiczną wobec oskarżonego, w szczególności jego uprzednią niekaralność, w ocenie Sądu zasadne stało się warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata;

- w niniejszej sprawie, uwzględniając warunki osobiste L. B., celowym jest danie mu możliwości uniknięcia izolacji więziennej i kontrola jego zachowania w maksymalnym ustawowym okresie próby,

- wizja możliwości zarządzenia wykonania zawieszonej kary pozbawienia wolności w ocenie Sądu stymulować będzie oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego, w szczególności zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, co winno stanowić priorytetowy cel wymierzonej mu kary

L. B. III - w ocenie Sądu stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynu wymagał jednakże tego, aby oskarżony odczuł dolegliwość wymierzonej mu kary;

- uznając, iż pozytywna prognoza kryminologiczna uzasadnia warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, aby zadośćuczynić społecznemu poczuciu sprawiedliwości i tym samym wypełnić cele prewencji generalnej kary, zasadne stało się orzeczenie na podstawie art. 71 k.k. kary grzywny,

- ustalając wysokość stawek dziennych grzywny Sąd wziął pod uwagę przesłanki leżące u podstaw wymiaru kary, uznając tym samym jako adekwatną karę 100 stawek dziennych grzywny

- oceniając dochody sprawcy, jego warunki rodzinne, osobiste i majątkowe, jak również koszty jakie oskarżony będzie musiał ponieść w związku z wydanym w niniejszej sprawie orzeczeniem, Sąd uznał, iż wysokość stawki dziennej grzywny należało ustalić na poziomie minimalnym, tj. 10 zł

L. B. V w ocenie Sądu konieczne stało się orzeczenie przepadku żarówki, tj. elementu pojazdu marki P., przedmiot ten stanowi dowód w sprawie, wskazując na prawidłowe zachowanie się kierującej samochodem osobowym bezpośrednio przed zdarzeniem i pozwala wykluczyć jej przyczynienie się do powstania wypadku

L. B. VI w niniejszej sprawie A. W., będący konkubentem zmarłej B. J. (2), wniósł o zasądzenie od oskarżonego na jego rzecz zadośćuczynienia w wysokości 10.000 zł; zgłoszone żądanie obligowało Sąd do wydania rozstrzygnięcia w tym zakresie; w ocenie Sądu wskazana wysokość zadośćuczynienia jest odpowiednia, dlatego zasadne było uwzględnienie tego żądania w całości: B. J. (2) była kobietą w średnim wieku, zdrową, pełną życia, pozostającą w długoletnim związku konkubenckim, zaś jej śmierć była zdarzeniem nagłym, co powiększało ból związany z jej stratą, zaś okoliczności zdarzenia i stan, w jakim zwłoki B. J. (2) znajdowały się po wypadku, dodatkowo zwiększało krzywdę oskarżyciela posiłkowego

L. B. VII w związku z zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności Sąd zobligowany był do orzeczenia jednego z obowiązków wskazanych w art. 72 § 1 k.k., a mając na uwadze konieczność kontrolowania postawy oskarżonego w okresie próby zasadnym stało się zobowiązanie L. B. do informowania Sądu o przebiegu okresu próby

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności

L. B. IV w związku z zatrzymaniem oskarżonego konieczne stało się zaliczenie okresu jego zatrzymania, a to od 8 października 2018 r., godz. 14:15 do 9 października 2018 r., godz. 12:07 na poczet efektywnie wykonywanej kary grzywny

L. B. VIII w niniejszej sprawie A. W. działając w charakterze oskarżyciela posiłkowego korzystał z pomocy zawodowego pełnomocnika w postaci adwokata oraz wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów ustanowienia tegoż pełnomocnika w wysokości 13.000 zł

- podstawę prawną żądania oskarżyciela posiłkowego stanowi art. 627 k.p.k. w zw. z art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k., który posługuje się sformułowaniem „uzasadnionych wydatków stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego pełnomocnika”,

- w realiach niniejszej sprawy brak było podstaw, aby żądaną kwotę uznać za uzasadnioną, a ponadto za rzeczywiście przez A. W. poniesioną: w sprawie nie został przedłożony przez pełnomocnika spis kosztów, nie załączono faktury czy też umowy wskazującej wysokość wynagrodzenia ustalonego za reprezentowanie oskarżyciela posiłkowego w postępowaniu – nie można było zatem zweryfikować zasadności żądanej kwoty, zaś opierając się na zasadach doświadczenia życiowego oraz biorąc pod uwagę zasadniczo mało skomplikowany charakter sprawy (oskarżony od początku nie negował swojego sprawstwa) nie sposób kwoty 13.000 zł uznać za uzasadniony wydatek, oceniając żądanie w tym zakresie jako rażąco wygórowane;

z tego powodu Sąd zasądził wydatki z tytułu ustanowienia pełnomocnika według stawki minimalnej określonej w § 11 ust. 2 pkt 3, § 15 ust. 1 i § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie: postępowanie przed Sądem zakończyło się bowiem na jednym terminie rozprawy (pierwszy nieefektywny w związku z wnioskiem dowodowym złożonym przez pełnomocnika, który finalnie nie miał znaczenia dla sprawy), zaś drugi termin odbył się w związku z odroczeniem wydania wyroku, jak również nie było skomplikowane wobec postawy oskarżonego,

- Sąd miał na uwadze, iż A. W. korzystał z pomocy (innego) adwokata już na etapie postępowania przygotowawczego (wstąpienie do sprawy w dniu 30 października 2018 r.), jednakże w toku tego postępowania nie było żadnych czynności dowodowych z jego udziałem, składany przez niego wniosek dowodowy i wniosek o zastosowanie środka zapobiegawczego nie były zasadne w świetle ustaleń prowadzącego śledztwo, przez co udział pełnomocnika w postępowaniu przygotowawczym był de facto iluzoryczny,

- żądanie wykonania kserokopii całych akt sprawy i poniesiony w związku z tym wydatek rzędu 343 zł (k. 201, 295-296) nie może zostać uznany za wydatek uzasadniony – pełnomocnik mógł bowiem zapoznać się z tymi aktami osobiście w siedzibie prokuratury i w razie potrzeby wykonać zdjęcia tychże akt, co nie skutkowałoby koniecznością wydatkowania tychże kwot, w szczególności, że nie wszystkie dokumenty w aktach sprawy należało uznać za niezbędne dla obrony interesów oskarżyciela posiłkowego w postępowaniu karnym

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,

a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie orzekał o zakazie prowadzenia pojazdów: okoliczności sprawy nie wskazują, by dalsze prowadzenie pojazdów przez oskarżonego zagrażało bezpieczeństwu w ruchu drogowym: wprawdzie w postępowaniu przygotowawczym oskarżonemu prawo jazdy zatrzymano, ale następnie – w trakcie tegoż postępowania przygotowawczego – zwrócono mu je i w chwili przekazania sprawy do Sądu oraz w toku postępowania przed Sądem oskarżony je posiadał i nadal wykonywał zawód kierowcy. Orzeczenie takiego środka karnego byłoby obecnie nieracjonalne i uniemożliwiłoby oskarżonemu wywiązanie się z obowiązków nałożonych przez Sąd (w tym grzywny i zadośćuczynienia) oraz zapłaty kosztów, niwecząc sens okresu próby.

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności

IX Mając na uwadze treść art. 627 k.p.k. oraz art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych Sąd zwolnił częściowo oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym nie wymierzył mu opłaty, uznając, że w obecnej sytuacji osobistej i majątkowej oskarżony nie byłaby w stanie uiścić tychże kosztów ponad kwotę 10.000 zł.

W niniejszej sprawie koszty postępowania przygotowawczego wyniosły łącznie 11.603,68 zł, w tym 4.788,56 zł tytułem należności biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego, 1.480,01 zł tytułem należności biegłego z zakresu toksykologii, 190 zł tytułem należności techników, 1.005,35 zł tytułem kosztów czynności w związku z sekcją zwłok i ich przewozu, 3.440 zł tytułem należności za parkingi i holowanie zabezpieczonych pojazdów, 30 zł tytułem uzyskania informacji z KRK, 20 zł tytułem ryczałtu za doręczenia oraz 190 zł tytułem innych kosztów postępowania.

Wydatki poniesione w toku postępowania sądowego wyniosły łącznie 813,52 zł, na co składa się: 30 zł tytułem uzyskania informacji z KRK, 20 zł tytułem ryczałtu za doręczenia oraz 763,52 zł tytułem należności biegłego z zakresu toksykologii.

Biorąc pod uwagę wymierzoną oskarżonemu karę należna opłata wyniosłaby 280 zł (art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych).

Łączne koszty sądowe w sprawie wyniosły 12.697,20 zł.

W ocenie Sądu aktualna sytuacja osobista i majątkowa oskarżonego nie pozwala mu na pokrycie kosztów sądowych w całości. L. B. posiada dziecko w wieku 3 lat, obecnie pozostaje na etapie postępowania rozwodowego. Pracuje jako zawodowy kierowca, zarabiając według oświadczenia z dnia 16 maja 2019 r., 1.600 zł netto miesięcznie. Ma 33 lata, jest w bardzo dobrym stanie zdrowia. Zauważyć także należało, iż w poprzednio składanych wyjaśnieniach, z dnia 9 października 2018 r. oskarżony podkreślił, iż jego zarobki wynoszą około 4.000 zł. Mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego oraz zawód L. B., należało przyjąć, iż pomimo aktualnie uzyskiwanych niższych dowodów, jego możliwości zarobkowe wynoszą około 3.500-4.000 zł miesięcznie.

Pomimo powyższego nie sposób było uznać, ażeby był on w stanie ponieść owe koszty sądowe w całości. Uwzględniając bowiem orzeczone w niniejszym postępowaniu zadośćuczynienie, a także wymierzoną karę grzywny, jego realna sytuacja majątkowa zdecydowanie jest zbyt trudna, aby ponieść pełne koszty. Wobec powyższego zasadnym stało się w ocenie Sądu obciążenie L. B. wydatkami w wysokości 10.000 zł oraz zwolnienie go od obowiązku ponoszenia pozostałych kosztów sądowych.

7. PODPIS

SSR Anna Kochan