Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 17 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Paweł Hochman
Sędziowie:	SSO Arkadiusz Lisiecki (spr.) SSO Grzegorz Ślęzak
Protokolant:	st. sekr. sąd. Anna Owczarska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2014 roku

sprawy z wniosku E. K.

z udziałem K. K. (1)

o podział majątku wspólnego

na skutek apelacji uczestnika

od postanowienia Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 3 grudnia 2013 roku, sygn. akt I Ns 372/12

postanawia:

1.  umorzyć postępowanie apelacyjne w części dotyczącej rozstrzygnięcia zawartego w punkcie I ppkt 1 zaskarżonego postanowienia;

2.  zmienić zaskarżone postanowienie w punkcie II (drugim) w ten sposób, że zasądzoną od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika kwotę 244.244,00 złotych podwyższyć do kwoty 244.622 (dwieście czterdzieści cztery tysiące sześćset dwadzieścia dwa) złote tytułem dopłaty płatne w dwóch ratach w kwotach po 122.311 (sto dwadzieścia dwa tysiące trzysta jedenaście) złotych bez zmiany terminu ich płatności, a w pozostałej części apelację oddalić;

3.  ustalić, iż każdy z uczestników ponosi koszty postępowania odwoławczego związane ze swoim udziałem w sprawie.

Sygn. akt: II Ca 53/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 3 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. dokonał podziału majątku wspólnego E. K. i K. K. (1), których wspólność majątkowa małżeńska ustała na skutek rozwodu orzeczonego wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 22 grudnia 2010 roku w sprawie sygn. akt IC 1193/10 w sposób szczegółowo opisany w sentencji.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego:

E. K. i K. K. (1) zawarli związek małżeński w dniu 17.04.1999 r., a rozwód został orzeczony wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 22.12.2010 r., który uprawomocnił się dnia 9.08.2011 roku. Strony mają dwoje dzieci: O. K. urodzoną (...) i K. K. (2) urodzoną (...). Sąd ustalił miejsce pobytu dzieci przy matce.

E. K. mieszkała z K. K. (1) do lipca 2009 roku. W czasie małżeństwa strony nie zawierały małżeńskich umów majątkowych.

W trakcie trwania małżeństwa E. K.i K. K. (1)nabyli nieruchomość położoną w P. (...). przy ul. (...)oznaczoną w ewidencji gruntów nr działki (...)o pow. 0,0427 ha. Nieruchomość ta została zabudowana, najpierw budynkiem gospodarczym, a następnie domem mieszkalnym.

Przed wprowadzeniem się do domu E. K.i K. K. (1)mieszkali przez 9 lat w mieszkaniu jej rodziców znajdującym się na ul. (...)w P. (...). E. K.i K. K. (1)ponosili koszty utrzymania lokalu, płacili za media. Strony w latach 2001-2002 przeprowadziły w tym mieszkaniu remont. Koszt remontu ponosiły strony.

Pracownik M. L.- P. U.wykonał montaż instalacji elektrycznej w domu mieszkalnym stron na zlecenie M. L. (1). Była to pomoc M. L. (1)obu stronom.

W dniu 24 stycznia 2008 r. i 16 sierpnia 2008 r. M. L. (1) darował córce E. K. pieniądze w kwocie 50.000,00 zł i 55.000,00 zł z przeznaczeniem na budowę budynku mieszkalnego. Pieniądze zostały przekazane na wspólne konto małżonków.

P. K. na nieruchomości stron wykonał wszystkie prace instalacji hydraulicznej, instalację centralnego odkurzania, instalację ogrzewania podłogowego, instalację centralnego ogrzewania w domu, przesył ciepła budynek gospodarczy - dom mieszkalny, instalację centralnego ogrzewania w budynku gospodarczym, kotłownię węglową w budynku gospodarczym, drenaż odwadniający dach, 2 rynny budynku mieszkalnego, montaż armatury sanitarnej, modernizację kotłowni poprzez zamontowanie wymiennika ciepła i dodatkowego zestawu pompowego. Przed zakończeniem robót strony już mieszkały w tym domu. Koszt wykonania tych wszystkich instalacji w budynku mieszkalnym i gospodarczym na ul. (...), wyniósł 104.753 zł. K. K. (1) zapłacił należność. E. i K. K. (1) przeprowadzili się do nowo wybudowanego domu w 2009 roku i mieszkali razem do lipca 2010 r. K. K. (1) mieszkał w nim do lutego-marca 2013 roku. Korzystał również z budynku gospodarczego. Wartość nieruchomości przy ulicy (...) wynosi 500.000 zł.

W dniu 4 czerwca 2013 r. E. K.zapłaciła podatek od nieruchomości w wysokości 509,24 zł. W skład majątku wspólnego stron wchodzą: meble w okleinie drewnianej: 2 komody oraz stolik kawowy, zmywarka S., dwie komody w okleinie drewnianej wenge, łóżko, wypoczynek w bibliotece, meble w pralni, pralka (...), wypoczynek W., telewizor(...), meble lakierowane (...)kuchenne, lodówka (...), kuchnia B., telewizor (...), meble i wyposażenie w toalecie, regały w garderobie, meble w pokoju starszej córki, stół i krzesła dębowe.

Na wyposażenie warsztatu stolarskiego w chwili rozwiązania związku małżeńskiego stron składało się: 2 wkrętarki, 1 wiertarka, 2 wyrzynarki, kompresor, które nie mają wartości ekonomicznej. W skład warsztatu wchodziła jeszcze piła elektryczna, która została sprzedana w trakcie trwania małżeństwa.

Strony nabyły w trakcie małżeństwa samochód dostawczy R. (...) wykorzystywany do prowadzonej przez K. K. (1) działalności gospodarczej. Wartość samochodu R. (...) wynosi 10.000 zł. K. K. (1) zapłacił za części samochodowe w dniu 28 sierpnia 2011 r. kwotę 102,00 zł, w dniu 8 września 2011 r. kwotę 285,02 zł, w dniu 25 października 2011 r. kwotę 443,69 zł, w dniu 8 listopada 2011 r. kwotę 156,00 zł oraz w dniu 11 kwietnia 2012 r. kwotę 3.849,08 zł - łącznie 4735,79zł. Po ustaniu małżeństwa K. K. (1) płacił za wodę, prąd oraz opał.

Wnioskodawczyni pracuje jako nauczyciel utrzymuje się z wynagrodzenia w kwocie średnio miesięcznie 2634,51 zł netto.

K. K. (1)osiągnął dochód za 2012 r. w wysokości 11.733,94 zł oraz za 2012 rok uzyskał przychód w wysokości 64.288,53 zł. Za rok 2011 osiągnął przychód 195.731,02 zł. Jest właścicielem nieruchomości gruntowej położonej P. (...). o pow. 0,1094 ha.

Sąd Rejonowy odmówił wiary zeznaniom K. K. (1) co do twierdzeń, że darowizna 50.000zł miała stanowić rekompensatę za wyremontowanie mieszkania, a druga została przez wnioskodawczynię zwrócona ponieważ są sprzeczne z zeznaniami E. K., zeznaniami świadka M. L. (1), zeznaniami świadka M. K. (1), zeznaniami świadka J. W., z treścią dokumentów w postaci umów darowizn. W umowach darowizn wskazano jako obdarowaną jedynie E. K. oraz wskazano przeznaczenie darowizny - budowy budynku mieszkalnego. Poza tym zeznania samego uczestnika są w tej kwestii wewnętrznie sprzeczne, najpierw zeznaje teść „przeleje na nasze wspólne konto 50.000zł za to, że zostawia to mieszkanie dla siebie łącznie z meblami", później, że „teść przeleje na konto żony jakieś pieniądze, żeby US się nie przyczepił do nas, z czego my stawiamy dom" Na rozprawie w dniu 15 grudnia 2010 roku w sprawie o rozwód SO w/m sygn. akt IC 1193/10 K. K. (1) sam zeznał : ..." Był budowany z moich oszczędności z 10 lat pracy i kwoty 110.000zł, którą przelali żonie teściowie".

Sąd Rejonowy mając tak poczynione ustalenia faktyczne uznał, iż wniosek o podział majątku jest zasadny z uwagi na ustanie wspólności majątkowej małżeńskiej stron.

Ustalił, że w skład majątku dorobkowego byłych małżonków E. K.i K. K. (1)podlegającego podziałowi wchodzą: zabudowana nieruchomość położona w P. (...). przy ul. (...), o wartości 500.000zł oraz ruchomości: samochód osobowy R. (...)o nr rej. (...)o wartości 10.000zł co strony zgodnie ustaliły, meble w okleinie drewnianej: 2 komody oraz stolik kawowy, zmywarka S., dwie komody w okleinie drewnianej wenge, łóżko, wypoczynek w bibliotece, meble w pralni, pralka B., wypoczynek W., telewizor S., meble lakierowane (...)kuchenne, lodówka (...), kuchnia B., telewizor (...), meble i wyposażenie w toalecie, regały w garderobie, meble w pokoju starszej córki, stół i krzesła dębowe, co do których ostatecznie nie było sporu ani co do wartości ani co do sposobu podziału oraz wyposażenie warsztatu stolarskiego w tym: 1 piła, 2 wkrętarki, 1 wiertarka, 2 wyrzynarki, kompresor, co do których wobec stanowiska uczestnika wnoszącego o przyznanie tego wyposażenia wnioskodawczyni bez żadnej spłaty na jego rzecz z tych składników wniosek o wycenę został cofnięty. Strony zgodnie ustaliły wartość zabudowanej nieruchomości na kwotę 500.000zł, samochodu osobowego R. (...)na kwotę 10.000zł. Strony zgodnie ustaliły sposób podziału ruchomości bez dopłat.

Sąd Rejonowy rozliczył nakład z majątku odrębnego wnioskodawczyni na majątek wspólny w postaci darowizn od jej rodziców w łącznej kwocie 105.000zł. Sam uczestnik przyznał w sprawie o rozwód, że takie darowizny miały miejsce na rzecz żony i były wykorzystane na budowę domu.

Sąd rozliczył też zapłacony w dniu 4 czerwca 2013 r. przez E. K. podatek od nieruchomości wspólnej stron w kwocie 509,24 zł, który obciąża wszystkich współwłaścicieli.

Jeśli chodzi o nakłady uczestnika to Sąd Rejonowy rozliczył zapłatę przez uczestnika po ustaniu wspólności majątkowej stron za wykonaną instalację centralnego ogrzewania i wodno­kanalizacyjną oraz pozostałe prace wykonane przez firmę (...) w kwocie 104.753zł.

Sąd Rejonowy nie rozliczył zapłaconej przez uczestnika kwoty 36.226,07zł z tytułu faktury z dnia 29.01.2010 roku za: stół konferencyjny, taśma L., zasilacz do L., poręcz drewniana, bowiem po pierwsze faktura wystawiona jest na firmę prowadzoną przez uczestnika i dotyczy rozliczeń usług jakie zlecał uczestnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonując sam usługi na rzecz swoich klientów, uczestnik zeznał, że zamawiał półfabrykaty z których montował meble dla klientów, a z zeznań wnioskodawczyni wynika, że we wspólnym domu stron nie ma drewnianej poręczy, stół konferencyjny też nie stanowił majątku wspólnego stron.

Sąd nie rozliczył dokonanej przez uczestnika zapłaty kwoty 4.735,79 zł za faktury, bowiem po pierwsze samochód R. (...) wyceniony wg stanu na dzień 09.08.2011 roku, uczestnikowi przypadł w podziale ten samochód, to nawet jeśli remont zwiększył wartość tego samochodu to dostał to uczestnik, po drugie uczestnik w żaden sposób nie udowodnił, że rzeczywiście wykonał remont tego samochodu, że wyszczególnione na fakturach części były przeznaczone do tego samochodu i w nim wymienione, po trzecie tylko uczestnik używał samochodu po rozwodzie to zobowiązany jest ponosić koszty jego utrzymania.

Sąd I instancji nie rozliczył zapłaconych przez uczestnika rachunków za wodę i prąd i opał bowiem od ustania wspólności majątkowej małżeńskiej tyko uczestnik korzystał z domu i tylko on sam zużywał energię, wodę i opał. Są to koszty związane z utrzymaniem wyłącznie uczestnika i niezrozumiałym jest żądanie pokrycia ich w połowie przez wnioskodawczynię.

Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku w ten sposób, że przyznał wnioskodawczyni na własność nieruchomość objętą wnioskiem natomiast przyznał uczestnikowi na własność samochód R. (...). W zakresie podziału pozostałych ruchomości objętych wnioskiem orzekł zgodnie z wnioskiem stron.

Łączna wartość części majątku wspólnego stron podlegającego podziałowi, co do której strony zobowiązane są do spłat wynosi 510.000,00 zł. W niniejszej sprawie udziały stron są równe, a zatem na każdego z małżonków przypada udział w wysokości 255.000,00 zł.

Nakłady do rozliczenia z majątku odrębnego wnioskodawczyni na majtek wspólny wyniosły 105.509,00 zł, a więc uczestnik zobowiązany jest zwrócić wnioskodawczyni kwotę 52.754,50zł. Natomiast nakłady z majątku odrębnego uczestnika na majtek wspólny wyniosły 104.753,00 zł, a więc wnioskodawczyni zobowiązana jest zwrócić uczestnikowi kwotę 52.376,50zł.

Mając powyższe ustalenia i rozważania na uwadze, Sąd Rejonowy na podstawie art. 212 § 3 k.c. zasądził od wnioskodawczyni od na rzecz uczestnika dopłatę w kwocie 244.244,00 zł i rozłożył ją na dwie raty zgodnie z żądaniem wnioskodawczyni.

Na podstawie art. 520 § 2 k.p.c. Sąd zasądził od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni kwotę 500 zł tytułem zwrotu połowy opłaty od wniosku, uznając, że strony były tak samo zainteresowane końcowym wynikiem sprawy, a zatem powinny ponosić koszty opłaty sądowej w równych częściach oraz ustalił, że strony ponoszą pozostałe koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie na podstawie art. 520 § 1 k.p.c., wobec braku podstaw do ich stosunkowego rozliczenia.

Apelację od powyższego postanowienia wniósł uczestnik postępowania

I.  zaskarżył ww. postanowienie w części, tj.:

a)  co do jego pkt I w zakresie przyznania na wyłączną własność wnioskodawczyni składnika majątku wspólnego w postaci zabudowanej nieruchomości położonej w P. przy ul. (...), oznaczonej w ewidencji gruntów nr działki (...) o pow. 0,0427 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta (...) o wartości 500.000,00 zł,

b)  co do jego pkt II w zakresie wysokości dopłaty z tytułu podziału majątku wspólnego zasądzonej od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika poniżej kwoty 318.747,40 zł dochodzonej z tego tytułu przez uczestnika,

II.  zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:

1.  naruszenie prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przeprowadzenie wadliwej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego skutkującej przyjęciem, iż:

a)  wnioskodawczyni otrzymała od rodziców darowiznę pieniężną w wysokości 105.000,00 zł, która weszła do jej majątku osobistego, podczas gdy rodzice wnioskodawczyni przekazali obojgu małżonkom (stronom postępowania) przedmiotową darowiznę, co potwierdzają zeznania świadka zgłoszonego przez wnioskodawczynię - Pani M. K. (1), która stwierdziła, iż darowizna „była przekazana małżonkom, czyli wnioskodawczyni i uczestnikowi (...) Darowizna była przekazana dla nich, tj. dla córki i dla zięcia, bo byli wtedy małżeństwem",

b)  zapłacona przez uczestnika kwota 36.226,07 zł z tytułu faktury z dnia 29 stycznia 2010 roku nie stanowi nakładu na majątek wspólny stron, a jedynie dotyczy rozliczenia jakiego miał dokonał uczestnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podczas gdy przedmiotowa kwota stanowiła zapłatę z majątku osobistego uczestnika za wykonanie we wspólnym domu stron usług elektryczno-stolarskich,

c)  kwota 2.288,97 zł z tytułu zapłaconych przez uczestnika po ustaniu wspólności majątkowej rachunków za wodę, prąd i opał dotyczy zobowiązań, które winien ponieść wyłącznie uczestnik, bowiem tylko on korzystał ze wspólnej nieruchomości po rozwodzie, podczas gdy opłaty związane z utrzymaniem nieruchomości nie są zależne od faktycznego jej zajmowania (np. konieczność ogrzewania domu, pobór energii elektrycznej związany z pracą urządzeń stale pracujących na nieruchomości),

d)  wnioskodawczyni nie jest właścicielką żadnego domu czy mieszkania, nie ma gdzie mieszkać, co skutkowało przyznaniem jej nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego, podczas gdy wnioskodawczyni jest właścicielką (bądź uprawnioną z tytułu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu) mieszkania położonego w P. przy ul. (...), gdzie jest zameldowana na pobyt stały od dnia 2 listopada 2012 roku,

e)  wnioskodawczyni osiąga dochody umożliwiające skorzystanie przez nią z kredytu i spłatę uczestnika z przedmiotowej nieruchomości w większym stopniu aniżeli uczestnik, podczas gdy dochody osiągane przez uczestnika dają większą gwarancję spłaty przez niego wnioskodawczyni z nieruchomości, co uzasadnia przyznanie tej nieruchomości uczestnikowi z obowiązkiem spłaty na rzecz wnioskodawczyni,

2.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 45 § 1 zd. 2 k.r.o. poprzez niedokonanie rozliczenia nakładu poczynionego przez uczestnika w kwocie 4.735,79 zł pochodzącej z jego majątku osobistego na majątek wspólny stron w postaci samochodu R. (...) (zapłata za remont pojazdu),

3.  naruszenie prawa procesowego, tj. art. 231 k.p.c. poprzez uznanie, iż wnioskodawczyni otrzymała od rodziców darowiznę pieniężną w wysokości 105.000,00 zł, która weszła do jej majątku osobistego, podczas gdy z faktu, iż rodzice przekazali przedmiotową kwotę na wydatki związane z budową wspólnego domu stron, do tego na ich wspólne konto wynika co najmniej domniemanie faktyczne, iż pieniądze zostały darowane obojgu małżonkom,

III.  wskazując na powyższe zarzuty w konsekwencji wnosił o:

1.  zmianę zaskarżonego postanowienia:

a)  w jego punkcie I poprzez przyznanie na wyłączną własność uczestnika postępowania składnika majątku wspólnego w postaci zabudowanej nieruchomości położonej w P. przy ul. (...), oznaczonej w ewidencji gruntów nr działki (...) o pow. 0,0427 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta (...) o wartości 500.000,00 zł,

b)  w jego punkcie II poprzez zasądzenie od uczestnika postępowania na rzecz wnioskodawczyni kwoty 181.252,60 zł tytułem dopłaty, płatnej w dwóch ratach w kwotach po 90.626,30 zł w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, druga rata w terminie 8 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat,

ewentualnie - w przypadku przyznania przedmiotowej nieruchomości na wyłączną własność wnioskodawczyni:

c)  zmianę punktu II postanowienia poprzez zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika kwoty 318.747,40 tytułem dopłaty, płatnej w dwóch ratach w kwotach po 159.373,70 zł w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, druga rata w terminie 8 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat,

2.  zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika zwrotu kosztów postępowania przed Sądem II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego w tym postępowaniu według norm przepisanych,

3.  względnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Trybunalskim do ponownego rozpoznania.

Pełnomocnik wnioskodawczyni w odpowiedzi na apelację wnosił o jej oddalenie.

Pełnomocnik uczestnika na rozprawie przed Sądem Okręgowym cofnął apelację w zakresie rozstrzygnięcia zawartego w punkcie I podpunkt 1.

Pełnomocnik wnioskodawczyni na powyższe wyraził zgodę.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: apelacja nie jest uzasadniona.

Nie można podzielić zarzutu apelującego obrazy przez Sąd Rejonowy przepisu art. 233 § 1 i 2 k.p.c. Zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Granice swobodnej oceny dowodów wyznaczają w szczególności: obowiązek wyprowadzenia przez sąd z zebranego materiału dowodowego wniosków logicznie prawidłowych, ocena dowodów musi respektować pewne warunki określone przez prawo procesowe, w szczególności przepisy art. 227-234 k.p.c., wreszcie poziom świadomości prawnej sędziego oraz dominujące poglądy na sądowe stosowanie prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 1999 r., II UKN 685/98, OSNAPiUS 2000, nr 17, poz.655). W kontekście tych uwag zdaniem Sądu Okręgowego brak jest podstaw do kwestionowania przeprowadzonej w niniejszej sprawie oceny dowodów. Z przeprowadzonych bowiem przez Sąd I instancji w niniejszej sprawie dowodów z dokumentów tj. umów darowizny wynika, iż obdarowaną była wyłącznie E. K.. W tym miejscu należy w ślad za Sądem I instancji podnieść, że zeznania uczestnika na okoliczność darowizn są wewnętrznie sprzeczne. Najpierw uczestnik zeznaje, że w/w pieniądze były przelane na konto małżonków za pozostawione rodzicom wnioskodawczyni mieszkanie wraz z meblami później, że teść przelał pieniądze na ich konto, aby nie mieli problemów z urzędem skarbowym w razie wyjaśniania źródła pochodzenia pieniędzy przeznaczonych na budowę domu. Z kolei przed sądem rozwodowym uczestnik zeznał, że dom był budowany z jego oszczędności z 10 lat pracy oraz kwoty 110000 zł, którą przekazali żonie teściowie.

W toku postępowania przed Sądem Rejonowym uczestnik stosownie do treści art. 6 k.c. nie przedstawił dowodów, że darowizna w/w kwoty była przeznaczona nie dla wnioskodawczyni ale dla obojga małżonków. Faktu powyższego nie mogą bowiem uzasadniać zeznania świadka M. K., która nie była obecna przy czynności dokonywania przez M. L. (1) darowizny dla wnioskodawczyni. Jako krewna rodziny wnioskodawczyni posiadała jedynie ogólną wiedzę o przekazanych pieniądzach na budowę domu. Na podstawie jej zeznań nie można budować twierdzenia, że skoro wiadomym było świadkowi, że rodzice przekazali pieniądze na budowę domu, to darowizna była przekazana dla córki i jej męża, bo byli małżeństwem. Zeznania tego świadka pozostają w sprzeczności z treścią wyżej omówionych umów darowizny, wzmianką uczynioną na przelewie bankowym oraz zeznaniem świadka M. L..

Nie ma racji uczestnik, kiedy kwestionuje brak zaliczenia kwoty 4735,79 zł wydatkowanej na remont samochodu R. (...). Jak wynika z niespornych ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Rejonowy, to wyłącznie uczestnik korzystał z w/w samochodu. Poniesione zaś wydatki na samochód związane są z jego eksploatacją tj. koniecznymi naprawami. Nie zostały bowiem poniesione w celu ulepszenia tego pojazdu, czy też zwiększenia jego wartości. Skoro uczestnik po ustaniu wspólności ustawowej był jedynym dysponentem tego pojazdu, to koszty napraw wynikające z eksploatacji muszą go obciążać i nie stanowią nakładu na majątek wspólny.

Brak jest również podstaw by kwotę 32 226,07 zł zaliczyć jako nakład uczestnika na majątek dorobkowy. Trafnie zauważa w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd Rejonowy, że faktura VAT na w/w kwotę została wystawiona na przedsiębiorstwo, które prowadzi uczestnik. Koszty poniesione przez uczestnika z tytułu prac elektryczno-stolarskich stanowią bowiem rozliczenia z kontrahentami uczestnika w ramach jego działalności gospodarczej. Uczestnik nie przedstawił dowodów pozwalających na ustalenie, że omawiane usługi elektryczno-stolarskie zostały wykonane w domu byłych małżonków przez wystawcę tej faktury. Jak wynika z ustaleń stół był wykonany przez byłych małżonków, instalacja taśmy L. wraz z zasilaczem została wykonana przez firmę ojca wnioskodawczyni, zaś w budynku stron nie są zainstalowane drewniane poręcze ale stalowe.

Także nie ma podstaw by w niniejszym postępowaniu rozliczać poniesione przez uczestnika opłaty z tytułu zużytej wody, prądu i opału. Trafnie zauważa pełnomocnik wnioskodawczyni w odpowiedzi na apelację, że te wydatki nie stanowią kosztów koniecznych do zachowania wspólnego prawa. Obowiązek ich zapłaty związany jest faktem korzystania przez uczestnika z mediów jakie znajdują się w budynku.

Reasumując zarzutu naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisu art. 45 § 1 zd.2 k.r.o. Sąd II instancji w świetle w/w rozważań nie podziela.

Zasadnie zauważa natomiast autor apelacji, że Sąd Rejonowy popełnił przy obliczeniu wysokości dopłaty zasądzonej od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika błąd rachunkowy. Różnica pomiędzy rozliczonymi kwotami z tytułu nakładów poczynionych przez wnioskodawczynię oraz uczestnika wynosi 378,00 zł, a nie jak to błędnie ustala Sąd meriti 756,00 zł. Skutkiem tego uchybienia doszło do pomniejszenia wysokości należnej uczestnikowi dopłaty o 378,00 zł. Dlatego na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone postanowienie w punkcie II sentencji postanowienia w ten sposób, że zasądzoną od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika dopłatę w kwocie 244244,00 zł podwyższył do kwoty 244 622,00 zł i rozłożył na dwie raty po 122311,00 zł płatne w ustalonych przez Sąd Rejonowy terminach.

Apelacja w pozostałej części została przez Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. jako niezasadna oddalona.

Ponieważ apelacja przez pełnomocnika uczestnika została cofnięta w części tj. w zakresie punktu I podpunkt1, to Sąd Okręgowy z mocy art. 391 § 2 k.p.c. postępowanie apelacyjne w tej części umorzył.

O kosztach postępowania apelacyjnego między zainteresowanymi orzeczono na podstawie art. 520 § 1 k.p.c.