Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z 15 kwietnia 2019 r. powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K. wniósł o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym orzekając, że pozwani M. Z. (1), M. Z. (2), (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł., (...) SP. z o.o. z siedzibą w Ł., (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. mają w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu zapłaty zapłacić powodowi (...) Bankowi (...) S.A. w K. solidarnie kwotę 5.140.630,88 zł wraz z umownymi odsetkami podwyższonymi, wynoszącymi dwukrotność wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 3.779.871,70 zł od dnia 9 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz koszty postępowania, w tym koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych z zastrzeżeniem na rzecz pozwanych (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł., (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł., (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. prawa do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do obciążonych hipotekami nieruchomości, albo wnieść w powyższym terminie zarzuty. W razie skutecznego wniesienia przez pozwanych zarzutów powodowy bank wniósł o utrzymanie wydanego nakazu w całości w mocy oraz zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powoda zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na zasadach ogólnych.

W uzasadnieniu powodowy bank podał, że swoje roszczenie wywodzi z faktu zawarcia w dniu 6.09.2013 r. przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. umowy nr (...) o korporacyjny kredyt złotowy na refinansowanie kredytu inwestycyjnego udzielonego przez inny bank oraz – w okresie późniejszym – dalszych aneksów do tej umowy , która to umowa została poręczona przez pozwanych M. Z. (1), M. Z. (2) a także zabezpieczona poprzez ustanowienie hipotek umownych na nieruchomościach należących do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł., (...) SP. z o.o. z siedzibą w Ł., (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P., a także do M. Z. (1) i M. Z. (2).

(pozew k. 4-6)

Nakazem zapłaty z dnia 4 czerwca 2019 r. wydanym w sprawie I Nc 159/19 Sąd Okręgowy w Łodzi I Wydział Cywilny orzekł, że pozwani M. Z. (1), M. Z. (2), (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. mają zapłacić solidarnie na rzecz powoda (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. kwotę 5.140.630,88 zł wraz z odsetkami umownymi liczonymi od kwoty 3.779.871,70 zł w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 9 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty zastrzegając prawo do powoływania się w toku egzekucji orzeczonego niniejszym nakazem świadczenia pieniężnego na ograniczenie odpowiedzialności:

a)  pozwanemu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. do udziału w wysokości (...) w prawie użytkowania wieczystego wraz z budynkiem stanowiącym, własność na nieruchomości położonej w P. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Pabianicach prowadzi księgę wieczystą nr (...) nieruchomości położonej w P. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Pabianicach prowadzi księgę wieczystą o nr (...) oraz do wysokości ustanowionych na rzecz powoda hipotek umownych na tej nieruchomości, tj. do kwoty 9.750.000 zł oraz do kwoty 6.086.402,19 zł;

b)  pozwanemu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. do udziału w wysokości ½ w lokalu stanowiącym odrębną nieruchomość, położonym w Z. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Zakopanem prowadzi księgę wieczystą nr (...) oraz do wysokości ustanowionej na rzecz powoda hipoteki umownej zwykłej na tej nieruchomości, tj. do kwoty 9.726.112 zł

c)  pozwanemu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. do udziału w wysokości ½ w lokalu stanowiącym odrębną nieruchomość, położonym w Z. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Zakopanem prowadzi księgę wieczystą nr (...) oraz do wysokości ustanowionej na rzecz powoda hipoteki umownej zwykłej na tej nieruchomości, tj. do kwoty 9.729.112 zł

oraz kwotę 32.217 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu albo wnieść w tymże terminie zarzuty do Sądu.

(nakaz k. 103)

Pismem z dnia 27 czerwca 2019 r. pozwani M. Z. (1), (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. wnieśli zarzuty od nakazu zapłaty, zaskarżając wydany nakaz zapłaty w całości. Pozwani podnieśli zarzut przedawnienia dochodzonego przez powodowy bank roszczenia w całości oraz przedawnienia dochodzonych pozwem odsetek. Zgodnie bowiem ze wskazaną przez powoda w piśmie procesowym z dnia 23 kwietnia 2019 r. datą wymagalności roszczenia wobec pozwanych jest dzień 30 kwietnia 2015 r. W związku z powyższym zdaniem pozwanych powoda roszczenie przedawniło się najpóźniej w dniu 30 kwietnia 2018 r., stad powód utracił możliwość skutecznego dochodzenia tego roszczenia na drodze sądowej. Nadto podnieśli brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, gdyż księgi rachunkowe banku załączone do niniejszej sprawy, na podstawie których Sąd wydał nakaz zapłaty nie zostały opatrzone pieczęcią banku, co jest wymogiem formalnym uznania wyciągu z ksiąg rachunkowych banku dokumentem urzędowym. Nadto pozwani podnieśli, że powód nie udowodnił roszczenia ani co do zasady, ani co do wysokości.

(zarzuty k. 108-112)

Nakaz zapłaty wobec ART. - (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. uprawomocnił się w dniu1 2 lipca 2019 r. i został wydany wierzycielowi tytuł wykonawczy.

(tytuł k. 217)

Postanowieniem z dnia 6 września 2019 r. w przedmiocie wniosków pozwanych M. Z. (1), M. Z. (2), (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. oraz (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. o zwolnienie od kosztów sądowych w całości oraz o wstrzymanie wykonania w stosunku do M. Z., M. Z. (2), (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. oraz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. do czasu rozpoznania przez Sąd zarzutów od nakazu zapłaty wniesionych przez tych pozwanych zwolnił pozwanych M. Z. (1), M. Z. (2), pozwaną (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. oraz pozwaną (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. od kosztów sądowych w całości. Sąd również wstrzymał wykonanie nakazu zapłaty z dnia 4 czerwca 2019 roku wydanego w sprawie I Nc 159/19 w stosunku do M. Z., M. Z. (2), (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. oraz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P..

(postanowienie k. 180-181)

Na rozprawie bezpośrednio poprzedzającej wyrokowanie pełnomocnik powodowego banku poparł powództwo, z kolei pełnomocnik pozwanych wniósł o oddalenie powództwa.

(głosy stron e-protokół rozprawy z 19.02.2020 r. czas nagrania: 00:02:56-00:02:58 k. 249)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 września 2013 r. w Ł. pomiędzy (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w K. a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. została zawarta umowa nr (...) o korporacyjny kredyt złotowy na refinansowanie kredytu inwestycyjnego udzielonego przez inny bank. Zgodnie z umową został udzielony kredytobiorcy kredyty inwestycyjny w łącznej wysokości 6.486.074,65 zł. Udzielony był on na okres od dnia 6.09.2013 r. do dnia 31.07.2020 r. Strony udzielił zabezpieczenia kredytu w postaci hipoteki umownej do kwoty 9.750.000,00 zł na nieruchomości, w której udziały posiadała (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. oraz ART-DOM MM Z. Spółka (...), położonej w P. przy ul. (...), objętej księgą wieczystą KW nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Pabianicach. Kolejnymi aneksami zwiększano ilość zabezpieczeń przedmiotowej umowy. I tak aneksem nr (...) z dnia 2 kwietnia 2014 r. ustanowiono zabezpieczenie w postaci hipoteki umownej do kwoty 9.729.112,00 zł na lokalu stanowiącym odrębną nieruchomość, będącym własnością M. Z. (1) i M. Z. (2), położonego w Z. przy ul. (...), objętym księgą wieczystą KW nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Zakopanem wraz z roszczeniem przeniesienia opisanej hipoteki na wyższe miejsce hipoteczne oraz na nieruchomości będącej własnością M. Z. (1) i M. Z. (2) położonej w Ł. przy ul. (...) i przy ul. (...), objętej księgą wieczystą KW nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi. Aneksem nr (...) ustanowiono hipotekę umowną do kwoty 6.086.402,19 zł na udziale (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w P. przy ul. (...), objętej księgą wieczystą KW nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Pabianicach.

W dniu 12 września 2013 r. zawarto pomiędzy (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w K. a M. Z. (2) umowę poręczenia, mocą której M. Z. (2) udzielił poręczenia i zobowiązał się wykonać wszelkie zobowiązania pieniężne (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. wynikające z umowy kredytu nr (...) z dnia 6.09.2013 r. obejmujące w szczególności całkowitą spłatę kwoty głównej, wszelkie odsetki, prowizje, opłaty i koszty w przypadku, gdy Kredytobiorca nie wywiąże się z zobowiązań w terminie i w sposób przewidziany umową kredytu. Umowa poręczenia była aneksowana wraz z kolejnymi aneksami umowy kredytowej.

W dniu 12 września 2013 r. zawarto pomiędzy (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w K. a M. Z. (1) umowę poręczenia, mocą której M. Z. (1) udzielił poręczenia i zobowiązał się wykonać wszelkie zobowiązania pieniężne (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. wynikające z umowy kredytu nr (...) z dnia 6.09.2013 r. obejmujące w szczególności całkowitą spłatę kwoty głównej, wszelkie odsetki, prowizje, opłaty i koszty w przypadku, gdy Kredytobiorca nie wywiąże się z zobowiązań w terminie i w sposób przewidziany umową kredytu. Umowa poręczenia była aneksowana wraz z kolejnymi aneksami umowy kredytowej.

(umowa kredytowa k. 41-44, aneks nr (...) k. 45-46, aneks nr (...) k. 47, aneks nr (...) k. 48-49, aneks nr (...) k. 50-51, aneks nr (...) k. 52-53, umowa poręczenia M. Z. (2) oraz aneksy k. 59-64, umowa poręczenia M. Z. (1) oraz aneksy k. 65-71)

Pismem z dnia 20 lipca 2015 r. powodowy bank poinformował poręczycieli o wypowiedzeniu umowy nr (...). Z kolei dłużnik główny (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. otrzymała wypowiedzenie w dniu 24 lipca 2015 r. Zgodnie z wypowiedzeniem bank wskazał spółce 30-dniowy okres wypowiedzenia, który upływał 23 sierpnia 2015 r. i wezwał spółkę do spłaty zadłużenia najpóźniej do dnia następnego po upływie okresu wypowiedzenia.

(wypowiedzenie umowy k. 55, (...) k. 56-58)

W dniu 29 września 2015 r. powodowy bank wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), którym stwierdził, że na dzień 29.09.2015 r. figuruje w księgach (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. wymagalne zadłużenie dłużnika (...): Sp. z o.o. z siedzibą w P. z tytułu Umowy nr (...) o korporacyjny kredyt złotowy na refinansowanie kredytu inwestycyjnego udzielonego przez inny bank z dnia 6.09.2013 r., zmienionej aneksem nr (...) z dnia 4.11.2013 r., aneksem nr (...) z dnia 17.02.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 2.04.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 9.06.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 1.04.2015 r.

Na płatne i wymagalne zadłużenie w kwocie 4.137.453,23 zł składał się:

- niespłacony kapitał kredytu w kwocie 4.037.601,46 zł

- odsetki umowne naliczone za okres od dnia 31.03.2015 r. do dnia 24.08.2015 r. w kwocie 59.205,44 zł;

- odsetki podwyższone od niespłaconego w terminie zadłużenia z tytułu kapitału kredytu za okres od dnia 30.04.2015 r. do dnia 28.09.2015 r. (włącznie) w kwocie 40.646,33 zł.

Dalsze należne odsetki obciążające dłużnika powinny być obliczane od dnia 29.09.2015 r. do dnia zapłaty:

- od kwoty kapitału tj. 4.037.601,46 zł według zmiennej stropy procentowej określonej w Zarządzeniu Prezesa Zarządu (...) Banku (...) S.A., stanowiącej czterokrotną wysokość stopy kredytu lombardowego NBP, wynoszącej na dzień sporządzenia niniejszego tytułu egzekucyjnego 10% w stosunku rocznym.

Bank oświadczył, że roszczenie objęte tytułem egzekucyjnym jest w pełni wymagalne i egzekucja objętych nimi zobowiązań ma być prowadzona na rzecz (...) Banku (...) S.A. z siedzibą w K..

(bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) k. 189)

Postanowieniem z dnia 9 listopada 2015 r. wydanym w sprawie XII GCo 460/15 Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi, XII Wydział Gospodarczy nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu o numerze (...) wystawionemu przez (...) Bank (...) Spółkę Akcyjną w K. w dniu 29 września 2015 r. stwierdzającemu istnienie wymagalnego zadłużenia (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. wobec tego banku wynikającego z Umowy numer (...) o korporacyjny kredyt złotowy na refinansowanie kredytu inwestycyjnego udzielonego przez inny bank z dnia 6 września 2013 roku z późniejszymi zmianami co do:

a)  niespłaconego kapitału kredytu w kwocie 4.037.601,46 zł

b)  Dalszych odsetek liczonych od dnia 29 września 2015 roku do dnia zapłaty od kwoty kapitału 4.037.601,46 zł według zmiennej stopy procentowej określonej w Zarządzeniu Prezesa Zarządu (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej w K. stanowiącej czterokrotną wysokość stopy kredytu lombardowego NBP, wynoszącej na dzień sporządzenia tytułu egzekucyjnego 10% w stosunku rocznym

z ograniczeniem odpowiedzialności dłużnika do kwoty 9.729.111,98 zł.

(postanowienie k. 188)

W dniu 13 stycznia 2016 r. powodowy bank złożył wniosek do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Pabianicach M. K. o wszczęcie postępowania egzekucyjnego.

(wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego k. 190-191)

Postanowieniem z dnia 12 października 2016 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Pabianicach M. K. umorzył postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

(postanowienie k. 192)

W dniu 24 lipca 2017 r. powodowy bank złożył ponowny wniosek do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Pabianicach M. K. o wszczęcie postępowania egzekucyjnego.

(wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego k. 193)

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2017 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Pabianicach M. K. umorzył postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

(postanowienie k. 194)

Właścicielami nieruchomości stanowiących zabezpieczenie udzielonego (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. kredytu wynikające z umowy kredytu nr (...) z dnia 6.09.2013 r. co do nieruchomości położonej w Z., przy ul. (...) dla której Sąd Rejonowy w Zakopanem prowadzi KW nr (...) jest (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. (udział w ½ nieruchomości) oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. (udział w ½ nieruchomości). Właścicielami nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...) oraz przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi prowadzi KW nr (...) są M. Z. (2) (udział w ½ nieruchomości) i M. Z. (1) (udział w ½ nieruchomości). Użytkownikami wieczystymi nieruchomości położonej w P. przy ul. (...) dla której Sąd Rejonowy w Pabianicach prowadzi KW nr (...) są (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. (udział w 5988/24114 nieruchomości) oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. (udział w 18126/24114 nieruchomości).

(odpis KW nr (...) k. 28-30, odpis KW nr (...) k. 31-33, odpis KW nr (...) k.34-40)

W dniu 8 maja 2017 r. powodowy bank wystosował do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. (wcześniej (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o.), (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł., M. Z. (2) oraz M. Z. (1) ostateczne wezwanie przedsądowe do zapłaty wymagalnych wierzytelności, które pozwana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. odebrała 10.05.2017 r., pozwana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. odebrała w dniu 10.05.2017 r. oraz 12.05.2017 r., pozwany M. Z. (2) odebrał w dniu 12.05.2017 r. oraz M. Z. (1) odebrał w dniu 12.05.2017 r. Wcześniej i później powodowy bank do niektórych pozwanych również kierował pisma stanowiące ostateczne wezwanie do zapłaty.

(wezwania oraz (...) k. 72-99)

W dniu 9 kwietnia 2018 r. powodowy bank wystawił wyciągi z ksiąg banku wobec pozwanych M. Z. (1), M. Z. (2), (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. oraz wobec (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P..

Na podstawie ksiąg (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K. stwierdził, że na dzień 08.04.2018 r. figuruje w nich wymagalne zadłużenie dłużnika M. Z. (1) z tytułu umowy poręczenia zawartej w dniu 12.09.2013 r. zmienionej aneksem nr (...) z dnia 04.11.2013 r., aneksem nr (...) z dnia 11.02.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 02.04.2014 r. na zabezpieczenie wierzytelności wynikających z tytułu umowy nr (...) o korporacyjny kredyt złotowy na refinansowanie kredytu inwestycyjnego udzielonego przez inny bank z dnia 06.09.2013 r. zmienionej aneksem nr (...) z dnia 04.11.2013 r., aneksem nr (...) z dnia 17.02.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 02.04.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 09.06.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 01.04.2015 r. zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. a Bankiem na zadłużenie w kwocie 5.140.630,88 zł w tym:

- niespłacony kapitał kredytu w kwocie: 3.779.871,70 zł

- odsetki podwyższone od niespłaconego w terminie zadłużenia z tytułu kapitału kredytu za okres od dnia 30.04.2015r. do dnia 08.04.2018r. (włącznie) w kwocie: 1.360.759,18 zł.

Na podstawie ksiąg (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K. stwierdził, że na dzień 08.04.2018 r. figuruje w nich wymagalne zadłużenie dłużnika M. Z. (2) z tytułu umowy poręczenia zawartej w dniu 12.09.2013 r. zmienionej aneksem nr (...) z dnia 04.11.2013 r., aneksem nr (...) z dnia 11.02.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 02.04.2014 r. na zabezpieczenie wierzytelności wynikających z tytułu umowy nr (...) o korporacyjny kredyt złotowy na refinansowanie kredytu inwestycyjnego udzielonego przez inny bank z dnia 06.09.2013 r. zmienionej aneksem nr (...) z dnia 04.11.2013 r., aneksem nr (...) z dnia 17.02.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 02.04.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 09.06.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 01.04.2015 r. zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. a Bankiem na zadłużenie w kwocie 5.140.630,88 zł w tym:

- niespłacony kapitał kredytu w kwocie: 3.779.871,70 zł

- odsetki podwyższone od niespłaconego w terminie zadłużenia z tytułu kapitału kredytu za okres od dnia 30.04.2015r. do dnia 08.04.2018r. (włącznie) w kwocie: 1.360.759,18 zł.

Na podstawie ksiąg (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K. stwierdził, że na dzień 08.04.2018 r. figuruje w nich wymagalne zadłużenie dłużnika rzeczowego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. z tytułu hipoteki umownej do kwoty 9.750.000,00 PLN obciążającej nieruchomość, położoną w P. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Pabianicach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW Nr (...), stanowiącej zabezpieczenie spłaty wierzytelności Banku wynikającej z Umowy nr (...) o korporacyjny kredyt złotowy na refinansowanie kredytu inwestycyjnego udzielonego przez inny bank z dnia 06.09.2013 r. zmienionej aneksem nr (...) z dnia 04.11.2013 r., aneksem nr (...) z dnia 17.02.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 02.04.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 09.06.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 01.04.2015 r., zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. a Bankiem. Zadłużenie Kredytobiorcy na dzień 08.04.2018r. wynosi ogółem 5.140.630,88 zł w tym:

- niespłacony kapitał kredytu w kwocie: 3.779.871,70 zł

- odsetki podwyższone od niespłaconego w terminie zadłużenia z tytułu kapitału kredytu za okres od dnia 30.04.2015 r. do dnia 08.04.2018 r. (włącznie) w kwocie: 1.360.759,18 zł

Zadłużenie Dłużnika Rzeczowego na dzień 08.04.2018 r. wynosi ogółem 5.140.630,88 zł, w tym:

- niespłacony kapitał kredytu w kwocie: 3.779.871,70 zł

- odsetki podwyższone od niespłaconego w terminie zadłużenia z tytułu kapitału kredytu za okres od dnia 30.04.2015 r. do dnia 08.04.2018 r. (włącznie) w kwocie: 1.360.759,18 zł.

Na podstawie ksiąg (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K. stwierdził, że na dzień 08.04.2018 r. figuruje w nich wymagalne zadłużenie dłużnika rzeczowego:

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. z tytułu hipoteki umownej do kwoty 6.086.402,19 PLN obciążającej udział w wysokości (...) w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej wraz ze znajdującym się na niej i stanowiącym przedmiot współwłasności budynkiem, położonej w P. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Pabianicach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW Nr (...), stanowiącej zabezpieczenie spłaty wierzytelności Banku wynikającej z Umowy nr (...) o korporacyjny kredyt złotowy na refinansowanie kredytu inwestycyjnego udzielonego przez inny bank z dnia 06.09.2013 r. zmienionej aneksem nr (...) z dnia 04.11.2013 r., aneksem nr (...) z dnia 17.02.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 02.04.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 09.06.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 01.04.2015 r., zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. a Bankiem.

Zadłużenie Kredytobiorcy na dzień 08.04.2018 r. wynosi ogółem 5.140.630,88 zł, w tym:

- niespłacony kapitał kredytu w kwocie: 3.779.871,70 zł

- odsetki podwyższone od niespłaconego w terminie zadłużenia z tytułu kapitału kredytu za okres od dnia 30.04.2015 r. do dnia 08.04.2018 r. (włącznie) w kwocie: 1.360.759,18 zł

Zadłużenie Dłużnika Rzeczowego na dzień 08.04.2018 r. wynosi ogółem 5.140.630,88 zł, w tym:

- niespłacony kapitał kredytu w kwocie: 3.779.871,70 zł

- odsetki podwyższone od niespłaconego w terminie zadłużenia z tytułu kapitału kredytu za okres od dnia 30.04.2015r. do dnia 08.04.2018r. (włącznie) w kwocie: 1.360.759,18 zł

Na podstawie ksiąg (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K., stwierdził, że na dzień 08.04.2018 r. figuruje w nich wymagalne zadłużenie dłużnika:

M. Z. (1) z tytułu ustanowienia hipoteki umownej do kwoty 9.729.112,00 PLN, obciążającej udział w wysokości 1/2 w nieruchomości, położonej w Ł. przy ul. (...) i ulicy (...), dla której Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi XVI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW Nr (...), stanowiącej zabezpieczenie spłaty wierzytelności Banku wynikającej z tytułu umowy nr (...) o korporacyjny kredyt złotowy na refinansowanie kredytu inwestycyjnego udzielonego przez inny bank z dnia 06.09.2013 r. zmienionej aneksem nr (...) z dnia 04.11.2013 r., aneksem nr (...) z dnia 17.02.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 02.04.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 09.06.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 01.04.2015 r. zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. a Bankiem.

Na zadłużenie w kwocie 5.140.630,88 zł, składa się:

- niespłacony kapitał kredytu w kwocie: 3.779.871,70 zł

- odsetki podwyższone od niespłaconego w terminie zadłużenia z tytułu kapitału kredytu za okres od dnia 30.04.2015r. do dnia 08.04.2018r. (włącznie) w kwocie: 1.360.759,18 zł

Na podstawie ksiąg (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K. stwierdził, że na dzień 08.04.2018 r. figuruje w nich wymagalne zadłużenie dłużnika M. Z. (2) z tytułu ustanowienia hipoteki umownej do kwoty 9.729.112,00 PLN, obciążającej udział w wysokości 1/2 w nieruchomości, położonej w Ł. przy ul. (...) i ulicy (...), dla której Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi XVI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW Nr (...), stanowiącej zabezpieczenie spłaty wierzytelności Banku wynikającej z tytułu umowy nr (...) o korporacyjny kredyt złotowy na refinansowanie kredytu inwestycyjnego udzielonego przez inny bank z dnia 06.09.2013 r. zmienionej aneksem nr (...) z dnia 04.11.2013 r., aneksem nr (...) z dnia 17.02.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 02.04.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 09.06.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 01.04.2015 r. zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. a Bankiem.

Na zadłużenie w kwocie 5.140.630,88 zł składa się:

- niespłacony kapitał kredytu w kwocie: 3.779.871,70 zł

- odsetki podwyższone od niespłaconego w terminie zadłużenia z tytułu kapitału kredytu za okres od dnia 30.04.2015r. do dnia 08.04.2018r. (włącznie) w kwocie: 1.360.759,18 zł

Na podstawie ksiąg (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K. stwierdził, że na dzień 08.04.2018r. figuruje w nich wymagalne zadłużenie dłużnika rzeczowego:

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. ul. (...), (...)-(...) P. (poprzednio działająca pod firmą: (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. ul. (...), (...)-(...) P., KSIĘGOWE" Sp. z o.o. z siedzibą w W. ul. (...), lok. 273, (...)-(...) W.) z tytułu hipoteki umownej do kwoty 9.729.112,00 PLN obciążającej udział w wysokości 1/2 w lokalu stanowiącym odrębną nieruchomość, położonym w Z., przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy w Zakopanem V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW Nr (...), stanowiącej zabezpieczenie spłaty wierzytelności Banku wynikającej z tytułu Umowy nr (...) o korporacyjny kredyt złotowy na refinansowanie kredytu inwestycyjnego udzielonego przez inny bank z dnia 06.09.2013 r. zmienionej aneksem nr (...) z dnia 04.11.2013 r., aneksem nr (...) z dnia 17.02.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 02.04.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 09.06.2014 r., aneksem nr (...) z dnia 01.04.2015 r. zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. a Bankiem.

Zadłużenie Kredytobiorcy na dzień 08.04.2018 r. wynosi ogółem 5.140.630,88 zł w tym:

- niespłacony kapitał kredytu w kwocie: 3.779.871,70 zł

- odsetki podwyższone od niespłaconego w terminie zadłużenia z tytułu kapitału kredytu

za okres od dnia 30.04.2015r. do dnia 08.04.2018r. (włącznie) w kwocie: 1.360.759,18 zł.

Zadłużenie Dłużnika Rzeczowego na dzień 08.04.2018 r. wynosi ogółem 5.140.630,88 zł, w tym:

- niespłacony kapitał kredytu w kwocie: 3.779.871,70 zł

- odsetki podwyższone od niespłaconego w terminie zadłużenia z tytułu kapitału kredytu za okres od dnia 30.04.2015r. do dnia 08.04.2018r. (włącznie) w kwocie: 1.360.759,18 zł

(wyciągi z ksiąg banku k. 16-27)

W dniu 23 lipca 2018 r. powodowy bank złożył do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, które toczyło się pod sygnaturą II Co 130/18.

(wniosek k. 100-101)

W dniu 15 listopada 2018 r. M. Z. (1), (...) Sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o. poinformowali powodowy bank, że są zainteresowani zawarciem ugody w zakresie spłaty zobowiązań kredytowych wynikających z umowy nr (...) zawartych z G. Sp z o.o.

(wniosek o zawarcie umowy k. 202)

Kwota, jaka pozostała do wyegzekwowania od (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. wynosi 3.779.871,70 zł niespłaconego kapitału, odsetki umowne 59.205,43 zł, odsetki karne 2.152.245,24 zł oraz opłaty w wysokości 29.990,66 zł.

(wyciąg z rachunku kredytu k. 195-200v, 215)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w całości w oparciu o złożone do akt sprawy dokumenty, które wzajemnie ze sobą korelowały, tworząc spójną, logiczną całość.

Sąd oddalił wniosek pozwanych o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości na okoliczność określenia rzeczywistej wysokości wpłat dokonanych przez pozwanych, bowiem pozwani nie wykazali żadnym dowodem, aby dokonali jakichkolwiek wpłat innych, ponad te wynikające z dokumentów przedstawionych przez powodowy bank w postaci wyciągu z rachunku kredytowego. W ocenie Sądu nie jest więc niezbędna wiedza specjalistyczna, aby ustalić wysokość spłat dokonanych przez pozwanych, bowiem ich wysokość wynika wprost z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy.

Sąd zważył co następuje:

(...) Banku (...) S.A. z siedzibą w K. jest zasadne i jako takie podlegało uwzględnieniu w całości.

Swoje roszczenia powodowy bank wywodzi z zawartej przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. umowy nr (...) o korporacyjny kredyt złotowy na refinansowanie kredytu inwestycyjnego udzielonego przez inny bank. Pozwani M. Z. (1) i M. Z. (2) zawarli z powodowym bankiem umowy poręczenia za wszelkie zobowiązania wynikające z przedmiotowej umowy. Z kolei (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł., (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. są dłużnikami rzeczowymi, w związku z ustanowieniem zabezpieczeń spłaty wierzytelności powoda z umowy nr (...) w postaci hipotek umownych. Jednocześnie M. Z. (1) i M. Z. (2) są również dłużnikami rzeczowymi, w związku z ustanowieniem zabezpieczeń spłaty wierzytelności powoda z umowy nr (...) w postaci hipoteki umownej na posiadanej przez nich nieruchomości.

W niniejszej sprawie zasadnym wydaje się więc w pierwszej kolejności omówienie zarzutu przedawnienia roszczenia względem pozwanych.

Gdy chodzi o zarzut przedawnienia roszczenia względem pozwanych będących dłużnikami rzeczowymi w niniejszej sprawie, to należy wskazać, że istotą zabezpieczenia hipotecznego jest to, że wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (art. 65 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece - u.k.w.h.), a przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie narusza uprawnienia wierzyciela hipotecznego do uzyskania zaspokojenia z nieruchomości obciążonej, za wyjątkiem przedawnionych roszczeń o świadczenia uboczne (art. 77 u.k.w.h.). W tej sytuacji należy wskazać, że nie ma podstaw do uwzględnienia podniesionego przez pozwanych M. Z. (1), M. Z. (2) (jako dłużników rzeczowych), (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. zarzutu przedawnienia. Przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką odnosi skutki wyłącznie w sferze obligacyjnej. Nie uniemożliwia natomiast wierzycielowi hipotecznemu zaspokojenia się z nieruchomości, a w rezultacie właścicielowi nieruchomości obciążonej nie przysługuje zarzut przedawnienia, bez względu na to, czy jest też dłużnikiem osobistym, czy tylko rzeczowym. Odpowiedzialność rzeczowa jest wyłączna, dłużnik osobisty może bowiem obronić się zarzutem przedawnienia, jeżeli nie jest jednocześnie dłużnikiem rzeczowym (art. 117 k.c.). Jeżeli z kolei nim jest, a dojdzie do przedawnienia i dłużnik zgłosi taki zarzut, to będzie odpowiadał tylko rzeczowo.

W niniejszej sprawie należało w związku z powyższym rozstrzygnąć, czy M. Z. (1) i M. Z. (2), jako poręczyciele, będą odpowiadać jedynie z przedmiotu hipoteki, czy również jako dłużnicy osobiści, których zobowiązanie wynika z umowy poręczenia zawartej z powodowym bankiem i czy podniesiony przez nich zarzut przedawnienia roszczenia jest zasadny.

Należy zauważyć, że bezspornie M. Z. (1) i M. Z. (2) w niniejszej sprawie są poręczycielami za wszelkie zobowiązania wynikające z umowy (...), bezspornym jest również fakt, że (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. swojego roszczenia nie spełniła, a zobowiązanie stało się. Przedmiotem sporu pozostaje natomiast, czy roszczenie to jest przedawnione oraz jego wysokość.

Akcesoryjność umowy poręczenia oznacza, że zobowiązanie poręczyciela zależy od istnienia wierzytelności, która zabezpiecza poręczenie. W braku odmiennego uregulowania poręczyciel jest odpowiedzialny jak współdłużnik solidarny (art. 881 k.c.), w konsekwencji stosujemy do niego regulacje zawarte w art. 372 k.c. zgodnie z którym przerwanie lub zawieszenie biegu przedawnienia w stosunku do jednego z dłużników solidarnych nie ma skutku względem współdłużników oraz art. 375 § 3 k.c. zgodnie z którym wyrok zapadły na korzyść jednego z dłużników solidarnych zwalnia współdłużnika, jeżeli uwzględnia zarzuty, które są im wspólne. Regulacja ta obejmuje tylko rozstrzygnięcia na korzyść współdłużnika, ale nie obejmuje rozstrzygnięć zapadłych na korzyść wierzyciela.

Instytucja przedawnienia z kolei wiąże z upływem czasu, ściśle określone skutki. Roszczeniu wierzyciela, po stronie dłużnika, odpowiada jego zobowiązanie, składające się dwóch elementów: długu (powinność spełnienia świadczenia) oraz odpowiedzialności (gotowość majątku dłużnika do spełnienia świadczenia). Podstawowym skutkiem przedawnienia jest to, że po stronie dłużnika odpada element odpowiedzialności, co powoduje, ze dotychczasowe zobowiązanie cywilne przekształca się w zobowiązanie naturalne. Samo roszczenie, jako takie nie wygasa, gdyż nadal istnieje dług, ale nie ma możliwości jego przymusowego wyegzekwowania. Wprawdzie wierzyciel może dochodzić swojego roszczenia na drodze przymusowej, ale będzie to skuteczne tylko wtedy, gdy pozwany dłużnik nie uchyli się od zaspokojenia i nie podniesie zarzutu przedawnienia.

Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Sąd w niniejszej sprawie wziął pod uwagę nowelizację wskazanego artykułu, która weszła w życie z dniem 9 lipca 2018 r., bowiem jak wynika z art. 5 ust. 2 Ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw jeżeli zgodnie z ustawą zmienianą, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, termin przedawnienia jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Jeżeli jednak przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, to przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

Mając na uwadze brzmienie art. 118 k.c. roszczenia banku – jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą – przedawniają się po upływie 3 lat. Zgodnie z art. 120 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Mając na uwadze wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 23 kwietnia 2014 r. wydany w sprawie I ACa 1361/13 należy podkreślić, że w przypadku rat kredytu należy uznać, że poszczególne z nich przedawniają się po upływie trzech lat licząc od dnia, w którym rata powinna zostać spłacona zgodnie z zawartą umową kredytową, w związku z czym okres przedawnienia biegnie tu oddzielnie w stosunku do każdej z nich. Jednakże w sytuacji niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo gdy kredyt nie jest spłacany, bank może wypowiedzieć zawartą umowę kredytową. W takim przypadku całość niespłaconego kredytu staje się wymagalna, a pozostałe do spłaty raty, stają się natychmiast wymagalne. Tym samym do rozwiązania umowy między powodowym bankiem a spółką (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. doszło w dniu 23 sierpnia 2015 r., a kredyt w całości stał się wymagalny z dniem 24 sierpnia 2015 r. Dlatego też termin przedawnienia roszczenia względem pozwanych M. Z. (2) i M. Z. (1) upływał z dniem 31 grudnia 2018 r. na mocy nowych obowiązujących od 9 lipca 2018 r. przepisów, bowiem na podstawie starych przepisów upłynąłby 24 sierpnia 2018 r., tj. po dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej art. 118 k.c., tym samym do niniejszego roszczenia stosujemy już znowelizowane przepisy.

Nie ulega jednak wątpliwości, że do upływu terminu przedawnienia nie doszło, bowiem powodowy bank przerwał bieg terminu przedawnienia poprzez złożenie w dniu 23 lipca 2018 r. wniosku o zawezwanie do próby ugodowej wobec pozwanych M. Z. (1) i M. Z. (2), ale także wobec (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.. Bowiem, jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 17 czerwca 2014 r. zawezwanie do próby ugodowej przerywa bieg terminu przedawnienia na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 k.c., ale jedynie co do wierzytelności w zawezwaniu tym precyzyjnie określonej zarówno co do przedmiotu, jak i jej wysokości. Powodowy bank precyzyjnie określił w zawezwaniu do próby ugodowej jakich wierzytelności zawezwanie dotyczy, tym samym przerwanie biegu terminu przedawnienia wobec pozwanych w niniejszym postępowaniu stało się faktem. Jak wynika z kolei z art. 124 k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo, tym samym w związku z tym, że postępowanie w sprawie wynikającej z powyższego zawezwania toczyło się w 2018 r., a do dnia wniesienia pozwu w niniejszej sprawie, tj. 15 kwietnia 2019 r. 3-letni bieg terminu przedawnienia nie upłynął. Tym samym mimo twierdzeń pozwanych nie doszło do przedawnienia przedmiotowego roszczenia, ani w stosunku do pozwanych M. Z. (2) i M. Z. (1) jako poręczycieli, ani również wobec (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P..

Sąd określając wartość zadłużenia pozwanych oparł się na przedstawionym przez powoda wyciągu z ksiąg banku, a także na harmonogramie spłat kredytu przedstawionym przez powodowy bank. Należy przede wszystkim zauważyć, że w myśl przepisu art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe ( Dz.U. z 2002 r., Nr 72, poz. 655) księgi rachunkowe banków i sporządzone na ich podstawie wyciągi oraz inne oświadczenia podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banków i opatrzone pieczęcią banku, jak również sporządzone w ten sposób pokwitowania odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych oraz ustanowionych na rzecz banku zabezpieczeń i mogą stanowić podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych. Powyższy przepis z dniem 5 kwietnia 2011 r. w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, został uznany za niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji RP wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 marca 2011 r. – sygn. P 7/09 (Dz.U. z 2011, Nr 72, poz. 388). W powołanym wyroku Trybunał Konstytucyjny stwierdził „zgodnie z regulacją art. 244 § 1 k.p.c. szczególną moc dowodową mają tylko dokumenty urzędowe, a więc sporządzone przez organy władzy publicznej oraz inne organy państwowe. Jednoznacznym zamiarem ustawodawcy jest powiązanie na gruncie postępowania cywilnego mocy prawnej dokumentu urzędowego ze sferą władztwa państwowego i realizacji zadań publicznych. Oceniając z tego punktu widzenia charakter banków, należy stwierdzić, że są to osoby prawne uprawnione do wykonywania czynności bankowych (art. 2 prawa bankowego). Definicja legalna czynności bankowych, zawarta w art. 5 prawa bankowego, jednoznacznie wskazuje, że czynności te nie stanowią zadań publicznych. Wykonywane przez banki czynności nie mieszczą się w sferze wykonywania władzy publicznej, a przymiot instytucji zaufania publicznego ma w ich wypadku, jak wskazano w pkt 2.2, wymiar pozaprawny, a zatem w żaden sposób nie może mieć przełożenia na sferę czysto jurydyczną, jaką jest postępowanie sądowe. W takiej sytuacji Trybunał Konstytucyjny nie znalazł racjonalnego uzasadnienia nadania wyciągom z ksiąg rachunkowych banków mocy dowodowej dokumentów urzędowych. Konsekwencją art. 95 ust. 1 prawa bankowego jest uzyskanie przez jedną ze stron stosunku prawnego o charakterze cywilnym, do których należą czynności bankowe, uprzywilejowanej pozycji w ewentualnym sporze sądowym”. Należy stwierdzić, że faktycznie wystawiony przeciwko pozwanym wyciąg z ksiąg banku wprawdzie obecnie nie ma mocy dokumentu urzędowego w postępowaniu cywilnym, ale jednocześnie wskazać należy, że jest on dokumentem prywatnym, do którego znajduje zastosowanie art. 245 k.p.c. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 13.12.2013 r., III CSK 66/13, art. 245 k.p.c. zawiera domniemanie, które powinien uwzględnić sąd, iż osoba, która złożyła podpis na dokumencie złożyła zawarte w nim oświadczenie. Do domniemania tego stosuje się art. 234 k.p.c., według którego domniemania ustanowione przez prawo wiążą sąd, dopóki nie zostaną obalone. W zakresie nie objętym domniemaniem z art. 245 k.p.c., moc dowodowa dokumentu prywatnego podlega ocenie przez sąd zgodnie z regułami zawartymi w art. 233 § 1 k.p.c., tak jak każdego innego dowodu. Podobnie, jak w wypadku innych dowodów, sąd ocenia czy dowód ten ze względu na okoliczności sprawy zasługuje na wiarę, czy też nie. Biorąc pod uwagę, że pozwani zarzut nieudowodnienia roszczenia sformułowali bardzo ogólnie, nie przedstawiając jednocześnie żadnych konkretnych zarzutów odnośnie wysokości zadłużenia, Sąd uznał przedstawione przez powoda dokumenty w postaci umowy kredytowej, wyciągu z ksiąg bankowych i historii rachunku kredytu, za wystarczające i w pełni wiarygodne dowody na okoliczność wysokości roszczenia powoda. Pozwany kwestionując zasadność powództwa w ogólności, nie zaprzeczył w istocie okolicznościom zawarcia przedmiotowej umowy kredytu, umów poręczenia czy też treści wynikających z wyciągu, w szczególności nie można uznać, iż podważył ich wiarygodność, czy też rzetelność. Nie zostało wykazane, iż pozwani spłacali swoje zobowiązanie w całości lub innej części, zarówno w odniesieniu do kapitału, jak i do odsetek. W tym zakresie nie została podjęta przez pozwanych żadna inicjatywa dowodowa. W tych okolicznościach, mając na uwadze treści powołanego wyciągu z ksiąg bankowych, jak również złożoną do akt sprawy umowę kredytu oraz inne wskazane dokumenty, nie wystąpiły przesłanki do zanegowania zasadności powództwa jedynie w oparciu o gołosłowne twierdzenia strony przeciwnej. Zdaniem Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na pozytywne zweryfikowanie okoliczności podnoszonych w pozwie. Powód wykazał źródło zobowiązania pozwanego, jego istnienie oraz wysokość. Wymieniony wyciąg, jak również treść umowy kredytu dokumentują sposób, okres i podstawę naliczenia odsetek. Podkreślenia wymaga również, że powód poparł swe żądania również innymi dokumentami (wydruk historii uznań rachunku kredytowego, wydruk szczegółowy historii rachunku kredytowego).

Podsumowując należy stwierdzić, iż zgromadzony materiał dowodowy uzasadniał żądanie powoda w całości. W myśl art. 359 § 1 k.c. odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu. W niniejszej sprawie źródłem roszczenia o odsetki jest art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym dłużnik, który nie spełnia świadczenia w odpowiednim terminie dopuszcza się opóźnienia i wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego. Z tych względów Sąd orzekł zgodnie z żądaniem powoda, jak w punkcie 2 sentencji wyroku.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw w sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy rozpoznawanych w postępowaniu nakazowym, w których powód wniósł o wydanie nakazu zapłaty wyłącznie na podstawie dokumentów określonych w art. 485 § 3 k.p.c. nieprawomocny nakaz zapłaty sąd z urzędu uchyla w całości postanowieniem, po czym rozpoznaje sprawę w dalszym ciągu z pominięciem przepisów o postępowaniu nakazowym. Dlatego też Sąd uchylił z urzędu nakaz zapłaty w postpowaniu nakazowym z dnia 4 czerwca 2019 r. Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie I Nc 159/19 w stosunku do M. Z. (1), M. Z. (2), (...) Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.. (punkt 1 wyroku)

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 §1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Mając na uwadze, że na koszty powoda złożyła się opłata od pozwu w kwocie 25.000 zł, koszty pełnomocnika ustalone na podstawie §2 pkt. 9 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w kwocie 25.000 zł oraz opłaty za pełnomocnictwo w kwocie 17 zł, Sąd zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 50.017 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. (punkt 3 wyroku)

Na podstawie art. 380 §2 k.c. w braku odmiennej umowy dłużnicy zobowiązani do świadczenia podzielnego są odpowiedzialni za jego spełnienie solidarnie, jeżeli wzajemne świadczenie wierzyciela jest niepodzielne. Należy zauważyć, że jeżeli w umowie wzajemnej jedna ze stron zobowiązana jest do spełnienia świadczenia niepodzielnego, a druga, złożona z wielu podmiotów, ma spełnić świadczenie podzielne, obowiązek spełnienia tego ostatniego jest objęty odpowiedzialnością solidarną. Przepis ten chroni wierzyciela uprawnionego do świadczenia podzielnego, dając mu prawo do żądania całego świadczenia podzielnego od dłużnika, który domaga się spełnienia wzajemnego świadczenia niepodzielnego, albo od kilku spośród tych dłużników lub nawet wszystkich, według wyboru wierzyciela (por. Ciszewski Jerzy (red.), Nazaruk Piotr (red.), Kodeks cywilny. Komentarz) Dlatego też Sąd ustalił, że (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., w stosunku do której nakaz zapłaty z dnia 4 czerwca 2019 r. uprawomocnił się, odpowiada solidarnie wobec (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. z pozostałymi pozwanymi. (punkt 4 wyroku)

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskiem.

30.03.2020 r.