s ygn. akt II Ka 25/20
dnia 2 lipca 2020 r.
Sąd Okręgowy w Sieradzu – II Wydział Karny, w składzie:
Przewodniczący |
- |
sędzia Jacek Klęk |
Protokolant |
- |
staż. Magdalena Tomczyk |
przy udziale prokuratora Włodzimierza Klimaszewskiego, po rozpoznaniu w dniu 2 VII 2020 r. sprawy B. G. (1) oskarżonego o czyny z art. 270§1 k.k. oraz art. 286§1 k.k. i in. na skutek apelacji obrońcy oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego w Łasku z 23 października 2019 r. w sprawie II K 275/18,
1. Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;
2. Zasądza od B. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa:
a) 300 (trzysta) złotych tytułem opłaty oraz
b) 20 (dwadzieścia) złotych tytułem wydatków postępowania odwoławczego.
UZASADNIENIE |
|||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 25/20 |
|||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
0 |
||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
|||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego w Łasku z 23 października 2019 r. wydany w sparwie II K 275/18. |
|||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
|||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
|||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
|||||||||||||||||||
☒ obrońca |
|||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|||||||||||||||||||
☐ inny |
|||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||||||||||||||||
1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||||||||||||||||
☐ |
co do kary |
||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||||||||||||||||
1.1.2. Podniesione zarzuty |
|||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu |
||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||||||||||||||||
☐ |
|||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
|||||||||||||||||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
||||||||||||||||
2.
Ustalenie faktów w związku z dowodami |
|||||||||||||||||||
1.5. Ustalenie faktów |
|||||||||||||||||||
1.1.3. Fakty uznane za udowodnione |
|||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||
2.1.1.1. |
|||||||||||||||||||
1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||
2.1.2.1. |
|||||||||||||||||||
1.6. Ocena dowodów |
|||||||||||||||||||
1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||||||||||
1.1.6.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
|||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
|||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
||||||||||||||||||
3.1. |
Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wydanego w sprawie orzeczenia, a to art. 2§2 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k., art. 5§2 k.p.k. i art. 7 k.p.k., oraz art. 410 k.p.k., przez wybiórczą oraz całkowicie dowolną analizę zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego, bez uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, co w konsekwencji doprowadziło do poczynienia ustaleń faktycznych niezgodnie z rzeczywistym stanem rzeczy, z naruszeniem zasady prawdy materialnej, co skutkowało przyjęciem, iż wina oskarżonego w zakresie popełnienia przestępstw nie budzi wątpliwości, w sytuacji gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego nie dawała ku temu podstaw, nierozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego, w tym w szczególności: a) bezzasadnym oparciu tezy o sprawstwie i winie oskarżonego o niespójnie, nielogiczne zeznania świadka (...); b) bezzasadnym uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego B. G. (1); c) bezzasadnym uznaniu za wiarygodne zeznania świadków (...) i (...). |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||||||||||||||||||
Jest niezbywalnym prawem obrońcy oskarżonego kwestionowanie wyroku Sądu I Instancji apelacją. Istotą środka zaskarżenia jest zarzut odwoławczy. Ustawodawca nie stawia wymogów formalnych, co do treści zarzutu. Wystarczy więc, gdy skarżący wskaże nieprawidłowość, którą jego zdaniem obarczone jest zaskarżone orzeczenie, przy czym – poprzestając na gruncie apelacji – nie ma obowiązku wyjaśnienia już w zarzucie, na czym polegała owa nieprawidłowość lub błąd. Nie oznacza to jednak, by samo wyartykułowanie zarzutu wystarczało do skutecznego podważenia kwestionowanego orzeczenia. Rzecz w tym, że skarżący zobligowany jest uprawdopodobnić zaistnienie uchybienia, a kiedy ustawa tego wymaga, także wykazać, że owo uchybienie było istotne i mogło mieć wpływ na treść orzeczenia. Analiza treści zarzutów i uzasadnienia apelacji wywiedzionej przez obrońcę w niniejszej sprawie upoważnia do konstatacji, że skarżąca nie uprawdopodobniła istnienia podniesionych defektów. W zakresie czynu z pkt. I skarżąca stwierdziła wyłącznie to, że z zebranego materiału dowodowego „nie wynika aby oskarżony w jakikolwiek sposób próbował użyć go za autentyczny". Skarżąca przechodzi do porządku dziennego nad różnorodnością znamion modalnych przestępstwa z art. 270§1 k.k. Argumentacja skarżącej byłaby na miejscu, w sytuacji gdyby Sąd przypisał oskarżonemu użycie, a ściślej usiłowanie użycia podrobionego dokumentu. Tymczasem Sąd przypisał B. G. podrobienie dokumentu w celu użycia za autentyczny, a w przypadku tej postaci do znamion czynu nie należy ani użycie podrobionego dokumenty ani nawet „próba” użycia. Uważne zapoznanie się i z treścią wyroku i uzasadnieniem Sądu Rejonowego rozwiewa w tym zakresie wszelkie wątpliwości, zwłaszcza, że sam oskarżony przyznał zarówno fakt podrobienia zaświadczenia jak i skonkretyzował własną motywację dookreślając cel działania dowodząc własnego sprawstwa i winy. Wyłącznie kategoriach osobliwości Sąd traktuje część uzasadnienia apelacji poświęconą czynowi przypisanemu oskarżonemu w pkt. 2. Samo napisanie w apelacji, że zeznania świadków (bez ich skonkretyzowania i bez wskazania konkretnych twierdzeń) są sprzeczne z logiką niczemu nie służy, a na pewno szkodzi, choćby środowisku. Warto przy tym przypomnieć, że oskarżony nie kwestionował powołania się wobec pracowników (...) na rzekome upoważnienie braci (...). Kwestią sporną w sprawie było to, czy takowe upoważnienie faktycznie zostało mu udzielone, a nie to czy oskarżony się na nie powołał i czy okoliczność ta skutkowała obciążeniem pokrzywdzonych za zakupy dokonane przez oskarżonego. Także i uzasadnienie apelacji w części odnoszącej się do czynu przepisanego oskarżonemu w pkt. 3. nie uprawdopodabnia zarzutu wadliwej oceny wiarygodności wyjaśnień B. G. oraz zeznań I. O.. Skarżąca twierdzi, że Sąd meriti nie dążył do wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy – jednak nie precyzuje, jakich to istotnych okoliczności sąd nie wyjaśnił. Nie wskazuje także i na to jakie to wątpliwości w sprawie dostrzega, i jakie jej zdaniem sąd winien uznać za niedające się usunąć. Kluczowym jest jednak to, że skarżąca kwestionując ocenę wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w zakresie czynu III i zeznań J. O. nie odniosła się do żadnego z argumentów Sądu Rejonowego (str.5-6 uzasadnienia), w tym do ustaleń wynikających z nieosobowego materiału dowodowego w zakresie adresów IP wykorzystywanych do popełnienia tegoż czynu. |
|||||||||||||||||||
Wniosek |
|||||||||||||||||||
ewentualnie o:
|
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
|||||||||||||||||||
Polemiczny charakter podniesionych zarzutów w oczywisty sposób przesądza o uznaniu wniosków odwoławczych za bezzasadne. |
|||||||||||||||||||
3.2. |
Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, a polegający na bezzasadnym przypisaniu oskarżonemu sprawstwa i winy w zakresie przypisany czynu w sytuacji gdy zgromadzony i prawidłowo oceniony materiał dowodowy nie dostarcza ku temu jednoznacznych i przekonywujących podstaw. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||||||||||||||||||
Zarzut ma charakter wtórny wobec zarzutu przytoczonego w pkt. 3.1 stąd nie wymaga odrębnego omówienia. W następstwie analizy poczynionych w sprawie relewantnych ustaleń faktycznych oraz oceny dowodów omówionych w uzasadnieniu Sądu Rejonowego, Sąd Okręgowy nie stwierdza, by w zakresie któregokolwiek z czynów przypisanych oskarżonemu rozstrzygnięcie oparto na ustaleniach nieznajdujących oparcia w uznanych za wiarygodne dowodach. |
|||||||||||||||||||
Wniosek |
|||||||||||||||||||
ewentualnie o:
|
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
|||||||||||||||||||
Bezpodstawność zarzutu wynikając wprost z logiki stanowi o niezasadności żądania opartych na nim wniosków odwoławczych. |
|||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|||||||||||||||||||
4.1. |
Nie ujawniono. |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|||||||||||||||||||
1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego w Łasku z 22 października 2020 r. wydany w sprawie II K 275/18. |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||
Bezzasadność zarzutów podniesionych w apelacji oraz nieujawnienie w toku rozpoznania apelacji okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu, które nakazywałyby lub mogłyby skutkować uchyleniem lub zmianą zaskarżonego wyroku. Dotyczy to zarówno okoliczności z art. 440 i 439 k.p.k., jak i rezultatu oceny orzeczenia w ramach art. 447§1 k.p.k. W ocenie Sądu zarówno kary jednostkowe (każdy z czynów był zagrożony wyłącznie kara pozbawienia wolności i takiego rodzaju kary zostały wymierzone), wespół z środkami kompensacyjnymi, jak i kara łączna czynią zadość wymogom określonym w art. 53 k.k. Dolegliwość skazania kształtowana rozstrzygnięciami penalnymi zaskarżonego orzeczenia spełnia kryteria sprawiedliwej i współmiernej do stopnia zawinienia, jak i stopnia społecznej szkodliwości każdego z przypisanych oskarżonemu czynów. Samą karę łączną orzeczono w oparciu o zasadę asperacji z dominantą absorbcji (spectrum od roku i 6 miesięcy po 2 lata i 6 m-cy), co zważywszy czas dokonania czynów (od 06 sierpnia 2016 r. po 25 września 2017 r.), ich wielość, iloczynowość czynu przypisanego w pkt. 3. (art. 12§1 k.k.) oraz odrębność rodzajową czynu przypisanego w pkt. 1. nakazuje ocenić wymierzoną karę zasadniczą za łagodną. |
|||||||||||||||||||
1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
|||||||||||||||||||
1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||
1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||||||||||||||||||
5.3.1.1.1. |
Nie ujawniono. |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||
Nie stwierdzono. |
|||||||||||||||||||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||||||||||||||||||
Nie stwierdzono. |
|||||||||||||||||||
5.3.1.4.1. |
Nie stwierdzono. |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||
1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||||||||||||||||||
1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||
6. Koszty Procesu |
|||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||
2. |
O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 636§1 k.p.k., którego zastosowania wynika wprost z nieuwzględnienia apelacji wywiedzionej wyłącznie na korzyść oskarżonego. Ogół kosztów stanowią: ustalona w oparciu o art. 2 ust. 1 pkt. 4 w zw. z art. 8 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) opłata w kwocie 300 zł oraz wydatki w kwocie 20 zł obejmujące wyłącznie zryczałtowane koszty doręczeń w postępowaniu oddawczym (§1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym - t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 663). |
||||||||||||||||||
7. PODPIS |
|||||||||||||||||||