Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IC 406/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Sokółce I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Daniel Czech

Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Laszuk

po rozpoznaniu dnia 06 czerwca 2016 r. w S.

sprawy z powództwa G. K.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki G. K. kwotę 8.000 zł (słownie: osiem tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami w stosunku rocznym w wysokości 13 % od dnia 13 czerwca 2014 r. do dnia 22 grudnia 2014 r., w wysokości 8 % od dnia 23 grudnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r., w wysokości 7% od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, z uwzględnieniem dalszych zmian ustawowych odsetek;

2. oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3. zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki G. K. kwotę 623,80 zł (słownie: sześćset dwadzieścia trzy złote i osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu,

4. tytułem zwrotu różnicy między kosztami pobranymi od powódki, a kosztami należnymi nakazuje wypłacić G. K. ze Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Sokółce kwotę 352,40 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt dwa złote i czterdzieści groszy), stanowiącej pozostałość zaliczki uiszczonej na poczet opinii biegłego i zapisanej pod poz. 500003235254.

(...)_01

[Przewodniczący Daniel Czech 00:01:42.381] Pełnomocnik G. K. w pozwie z dnia 30 marca 2015 roku skierowanym przeciwko (...) S.A. w W. wniósł o zasądzenie na rzecz powódki G. K. od pozwanego kwoty szesnastu tysięcy złotych tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od 13 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty. Zasądzenie na rzecz powódki G. K. od pozwanego kosztów procesów w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Przeprowadzenie rozprawy także w nieobecności powódki lub jej pełnomocnika. W uzasadnieniu powództwa pełnomocnik powoda podał iż w dniu 13 czerwca 2103 roku w S. na wysokości bloku numer 2 przy ulicy (...) powódka wchodząc na chodnik potknęła się o nierówność krawężnika i upadła. W wyniku tego zdarzenia doznała obrażeń ciała w postaci złamania trójkoskowego goleni prawej. Jako podmiot odpowiedzialny za o zdarzenie pełnomocnik powódki wskazał Gminę S. jako odpowiedzialną za utrzymanie w należytym stanie traktu pieszego. Jako pozwany został wskazany Zakład (...) bowiem zdarzenie to zostało objęte ochroną ubezpieczeniową ubezpieczyciela. Pełnomocnik powódki opisał również iż powódka była hospitalizowana przez kilka dni nosiła opatrunek gipsowy, poddana została również zabiegom fizjoterapeutycznym. Przyjmowała leki przeciwbólowe, zaś przy wykonywaniu codziennych czynności pomagał jej syn. W odpowiedzi na pozew z dnia 27 kwietnia 2015 roku pełnomocnik pozwanego (...) S.A.z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów na rzecz pozwanego od powódki. W uzasadnieniu zakwestionował istnienie podstaw do przypisania odpowiedzialności Gminie S.. Wskazywał iż powódka nie wykazała przesłanek odpowiedzialności Gminy S. i jednocześnie z ostrożności procesowej strona pozwana zakwestionowała również wysokość należnego zadośćuczynienia. Wyrokiem z dnia 10 lipca 2015 roku Sąd Rejonowy w Sokółce w spawie sygnatura akt (...) oddalił powództwo i tytułem zwrotu koszów procesu zasądził od powódki G. K. na rzecz pozwanego (...) z siedzibą w W. kwotę dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych tytułem zwrotów kosztów zastępstwa procesowego kwotę dwa tysiące czterysta złotych. Od tegoż wyroku została wywiedziona przez powódkę apelacja. I wyrokiem Sądu Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 27 listopada 2015 roku wydany w sprawie (...) uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Sokółce do ponownego rozpoznania pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego. W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy obie strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie. Sąd ustalił i zważył co następuję. W dniu 13 czerwca 2013 roku powódka G. K. idąc przy ulicy (...) w S. kierując się w stronę skrzyżowania z ulicą (...) w trakcie wchodzenia na chodnik w okolicach bloku nr 2 potknęła się o wystający krawężnik tracąc tym samym równowagę i upadła. Zdarzenie to widział przechodzący J. L. który podniósł powódkę i przeniósł ją do miejsca zamieszkania. W dniu 14 czerwca 2013 roku to jest na dzień następny w dniu następnym w związku z odczuwanym przez powódkę bólem prawej nogi zgłosiła się ona do samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej w S. gdzie stwierdzono u niej złamanie trójkoskowego trójskokowe goleni prawej. W trakcie zastosowanego leczenia powódka przez okres około sześciu tygodni nosiła opatrunek gipsowy który unieruchomił jej prawą nogę. Jednocześnie w okresie od 14 czerwca do 19 czerwca 2013 roku powódka była hospitalizowana zaś w okresie od 2 października 2013 roku do dnia 15 października 2013 roku poddawana była zabiegom rehabilitacyjnym. W trakcie okresu leczenia jak i rehabilitacji odczuwała ona znaczne dolegliwości bólowe, miała problemy z samodzielnym poruszaniem się i przy wykonywania codziennych czynności wymagała pomocy osób trzecich. Właścicielem nieruchomości drogowej oznaczonej numerem (...) w S. na którym doszło do zdarzenia w dniu 13 czerwca 2013 roku pozostaje Gmina S.. Jak wynika z informacji Burmistrza Gminy S. karta 63 oraz okoliczność bezsporna niekwestionowana przez żadną ze stron. Na postawie zawartej umowy Gmina S. była ubezpieczona w (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. i podmiot ten co do zasady przejął odpowiedzialność cywilną w zakresie odpowiedzialności deliktowej i kontraktowej z tytułu prowadzonej przez Gminę działalności oraz tytułu posiadanego użytkowania lub administrowania mienia w tym zarządzania drogami publicznymi w okresie od 1 kwietnia 2013 roku do dnia 31 marca 2014 roku okoliczność ta również pozostawała poza sporem. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów załączonych do pozwu, dokumentów z akt szkodowych, dowodu z zeznań świadków przesłuchanych w sprawie J. S. i J. L. zeznający w dniu 15 lutego 2016 roku. Wypowiedzi, informacji, wyjaśnień informacyjnych złożonych przez G. K. oraz złożonej przez nią zeznań w charakterze strony postępowania karta 177, opinii specjalisty chirurga ortopedy traumatologa W. S. karta 143-145, karta 162 I w ocenie Sądu nie budził ten stan faktyczny żadnych wątpliwości. Podstawa odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego w zakresie ubezpieczona, ubezpieczenie wykupiona w pozwanym Towarzystwie (...) nie budziła również wątpliwości pozostawała jak już Sąd wcześniej wspomniał między stronami poza sporem który dotyczył odpowiedzialności co zasady jakiej wysokości należnego zadośćuczynienia pozwany wskazywał bowiem w trakcie toczącego się procesu iż strona powodowa nie udowodniła iż Gmina dopuściła się zaniedbań w zakresie sprawowania nadzoru nad stanem drogi w którym doszło do upadku powódki. Zdaniem Sądu wytoczone powództwo zasługiwało w części na uwzględnienie podstawę prawną dochodzonego w sprawie roszczenia stanowiły regulacje z artykułu 415-416 kodeksu cywilnego i artykułu 445 w związku z artykułem 444 kodeksu cywilnego, artykułu 19 ustęp 1 i ustęp 2 punkt 4artykułu 20 punkt 4, ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych tekst jednolity dziennik ustaw z 2015 roku pozycja 460 z późniejszymi zmianami oraz artykuł 822 kodeksu cywilnego. Ten ostatni przepis wskazuje na podstawę odpowiedzialności pozwanego Zakładu (...) stanowiąc iż przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej Zakład (...) zobowiązuję się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim względem których odpowiedzialność za szkody ponosił ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Stosownie zaś do artykułu 415kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę obowiązany jest do jej naprawienia. Artykuł 416 kodeksu cywilnego stanowi, iż osoba prawna jest zobowiązana do naprawienia szkody wyrządzonej z winy jej organu. Zgodnie zaś z artykułem 445 paragraf 1 kodeksu cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężną za doznaną krzywdę. Powszechnie zakłada się że zadośćuczynienie jest swoistą postacią odszkodowania którego celem jest zrekompensowanie uszczerbku w dobrach osobistych a zatem szkody niemajątkowej, stanowiąc jedynie przybliżony ekwiwalent za doznaną przez poszkodowanego szkodę niemajątkową ma ono przede wszystkim pełnić funkcję kompensacyjną. Jest to wynagrodzenie za doznane cierpienie, ból fizyczny, utratę z radości życia i przezwyciężenie ujemnych przeżyć psychicznych. Tak kodeks cywilny komentarz do artykułu 1 na 534 pod redakcją E. Gniewka tom I teza 2 i 3 do artykułu 445 storna 1128 do 1129. Przypisanie pozwanemu Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z siedzibą w W. odpowiedzialności cywilnej za delikt Gminy wymagało wykazanie przez stronę powodową wszystkich przesłanek odpowiedzialności deliktowej sprawcy szkody to jest Gminy S. odpowiadającej na zasadzie artykułu 416 kodeksu cywilnego w związku z artykułem 415 kodeksu cywilnego a mianowicie wykazania zaistnienia szkody , działania lub zaniechania osoby odpowiedzialnej za szkodę oraz normalnego związku przyczynowego pomiędzy tym działaniem zaniechaniem a powstaniem szkody a także odpowiedzialności które dadzą podstawę do powstania sprawcę szkody zarzutu zawinionego działania lub zaniechania. Dla wykazania niniejszych przesłanek należy odwołać się do powołanej wyżej ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych która to stanowi, iż drogi gminne stanowią własność właściwego samorządu gminy i zgodnie z artykułem 19 ustęp 2 punkt 4 zarządcą drogi gminnej jest wójt , burmistrz odpowiednio prezydent miast których obowiązkiem jest między innymi utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą. A ponadto przeprowadzanie okresowych kontroli stanu dróg i drogowych obiektów inżynierskich w tym

[koniec części (...)_01] (...)_02

[Przewodniczący 00:16:57.227] i weryfikacji cech i usterek które wymagają prac konserwacyjnych lub naprawczych ze względu na bezpieczeństwo ruchu drogowego, wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających oraz przeciwdziałanie niszczeniu dróg przez ich użytkowników. Zdaniem Sądu strona powodowa wykazała za pośrednictwem zwłaszcza załączonych do pozwu materiału zdjęciowego karta 9, 2, 13 oraz zeznań świadków jak też zeznań samej powódki, że Gmina S. ponosząca odpowiedzialność za stan drogi w obrębie skrzyżowania ulicy (...) z ulicą (...) w S.. Dnia 13 czerwca 2013 roku nie dopełniła należytych starań do tego aby był odpowiedni stan drogi zwłaszcza krawężnika. Ze wskazanych dowodów wyraźnie wynika iż częściowo krawężnik wystawał ponad drugi z elementów krawężnika co spowodowało bezpośrednio wypadek i pozostaje on w adekwatnym związku przyczynowym w ramach tego zdarzenia. I należy przyjąć iż zaniechanie to jak też i wadliwe wypełnienie obowiązków wskazanych powyżej doprowadziło do powstania odpowiedzialności zarządcy drogi a więc Gminy S.. Okolicznością bezsporną w przedmiotowej sprawie potwierdzoną zarówno złożoną do akt sprawy dokumentacją medyczną powódki jak i treścią opinii opracowaną przez biegłego z zakresu chirurgii ortopedii traumatologii lekarza W. S. karta 143-145 oraz opinią uzupełniającą do niej karta 162. W opinii swojej biegły stwierdził iż powódka w wyniku upadku doznała złamania trójkostkowego podudzia prawego z niewielkim przemieszczeniem tylnej krawędzi piszczeli i złamanie to spowodowało trwały uszczerbek na zdrowiu powódki w wysokości 8 procent i wysokość tego trwałego uszczerbku biegły ustalił na podstawie rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku. Zdaniem biegłego powódka w związku z doznanym złamaniem trójkostkowym podudzia prawego leczona była opatrunkiem gipsowym udowym przez okres sześciu tygodni i następnie odbywało się leczenie rehabilitacyjne oraz fizykoterapii. Według biegłego określenie czasu

[ns 00:20:49.185]oraz intensywności polowych jest trudne do oceny z uwagi na to że każdy człowiek ma inny próg wrażliwości bólowej z pewnością bezpośrednio po doznanym urazie stawu skokowego prawego powódka mogła odczuwać silne dolegliwości bólowe które dnia następnego po nastawieniu złamania oraz założonego opatrunku gipsowego i zastosowaniu leków stopniowo ulegały zmniejszaniu się. Obecnie G. K. odczuwa nasilanie się dolegliwości bólowych stawu skokowego po dłuższym chodzeniu jak też pojawiają się obrzęki stawu skokowego. Z przyszłości może ona nadal odczuwać dolegliwości bólowe po przeciążeniu. Istnieje możliwość że przebyte złamanie trójkostkowe podudzia prawego w przyszłości może spowodować powstanie wczesnych zmian zwyrodnieniowych stawu. W opinii uzupełniającej biegły szczegółowo ustosunkował się do zarzutów opinii pierwotnej. Wskazał iż trudno jest jednoznacznie stwierdzić czy powódka po doznanym urazie chodziła na załamanej nodze czy też opierała się głównie na kończynie zdrowej nieznacznie podpierając się na kończynie prawej. Jednakże w ocenie biegłego niema większego znaczenia czy zgłosiła się powódka w dniu urazu czy też dnia następnego a zwiększenie dolegliwości na zwiększenie dolegliwości bólowych czy też pogorszenie efektu leczenia. Wydłużenie leczenia i rehabilitacji podwyższenie uszczerbku na zdrowiu. Wskazuje na to okres sześciu tygodniu który jest typowym okresem na przy złamaniach tego typu. Biorąc pod uwagę okres oczekiwania na rehabilitację w ramach narodowego funduszu zdrowia po przebytych urazach powódka bardzo wcześnie rozpoczęła rehabilitację w chwili zakończenia leczenia w poradni ortopedycznej. Także cały okres leczenia powódki przy złamaniu trójkostkowym podudzia prawego trwała tylko niespełna pięć miesięcy. Biorąc to pod uwagę Sąd podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w opinii pierwotnej. To jest opinii sporządzonej w dniu 21 marca 2016 roku. Zdaniem Sądu sporządzonym w niniejszej sprawie i opisana powyżej opinia stanowi wyjątkowy materiał pomocniczy do rozstrzygnięcia rozstrzygnięć dla podjęcia rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie i należy ten materiał oceniać jako zupełny i kompletny. Rzeczoznawca do zleconej mu czynności podszedł ze szczególną starannością a sporządzona przez niego opracowanie jak i opinia uzupełniająca wskazują na właściwe zaangażowanie z jego strony kompetencję oraz predyspozycje do zajmowania stanowiska odnośnie postawionych mu pytań. W związku z tym opinia jak i opinia uzupełniająca nie budziła żadnych wątpliwości szczególnie iż biegły ustosunkował się szczegółowo i skrupulatnie do zgłoszonych zarzutów. Jednocześnie w celu ustalenia okoliczności doznanych cierpień fizycznych i psychicznych powódki jak i okoliczności zdarzenia Sąd przeprowadził dowody z zeznań świadków. Zeznających na rozprawie w dniu 15 lutego 2016 roku. Świadek J. L. opisał okoliczności, w których pomógł on powódce udać się do domu, zaniósł ją na plecach gdyż powódka nie była w stanie przejść o własnych siłach. Zeznanie tego świadka mają szczególną wartość dowodową albowiem wskazują one na miejsce zdarzenia i pozwoliły na pełna korelacje wypowiedzi powódki co do miejsca zdarzenia jak i zaniedbań ze strony Gminy S.. W zakresie oceny doznanej przez powódkę krzywdy Sąd wziął również zeznania świadka J. S. która jest znajomą powódki i przychodziła do powódki pomagając jej w tym okresie przychodząc codziennie, chodząc na zakupy, wykupując leki jak i posiłki sporządzając. Świadkowi Ci jednocześnie zgodnie potwierdzili uskarżanie się powódki na silne ból i na okres w jakim powódka pozostawała w gipsie jak i następnie poruszając się za pomocą kul, tutaj zeznania świadka J. S.. Sąd w pełni dal wiarę zeznaniom wszystkim świadków, potwierdzili oni zakres cierpień odczuwanych przez poszkodowaną jej stan psychiczny, kłopoty ze snem. Świadkowie Ci nie są członkami najbliżej rodziny i zasługują w pełni na danie im wiary. Mając na względzie w poczynionej w sprawie ustalenia potwierdzające tak fakt zaistnienia uszczerbku na zdrowiu powódki w wyniku zdarzenia jak też i istnienie podstaw do przypisania odpowiedzialności pozwanemu ustalając zakres finansowej powinności świadczenia pozwanego wobec powódki. Sąd za adekwatną do rozmiaru doznanego przez nią uszczerbku niemajątkowego krzywdy uznała kwotę ośmiu tysięcy złotych. Zdaniem Sądu kwota stanowi zadośćuczynienie adekwatne do zakresu doznanej przez inicjatorkę postępowania krzywdy. Nie jest to kwota symboliczna lecz stanowiąca wymierną rekompensatę całokształtu zaistniałego uszczerbku. Podkreślić bowiem należy iż okres leczenia kilkutygodniowy został potwierdzony tak w wypowiedziach samej powódki jak i wypowiedzi zawartej w opiniach medycznych przez biegłego lekarza sporządzającego dowody w niniejszej sprawie z opinii biegłego i wynika z nich, iż wypadek któremu uległa powodował u niej trwałe następstwa dla zdrowia skutkujące dalej idącą krzywdą co nakazuje rekompensatę o której orzekł Sąd w sprawie. Sąd miał na uwadze również to iz powódka poruszała się o kulach a jednocześnie zdaniem Sądu okres leczenia nie był na tyle długi aby Sąd miał przyjąć iż okres krzywdy którą doznała byłby na poziomie wskazanym w pozwie. W związku z tym Sąd uwzględnił powództwo w części w zakresie opisanym w punkcie 1 wyroku. W opinii Sądu datą wymagalności roszczenia o zapłatę zadośćuczynienia tym samym datą początkową obowiązku zapłaty odsetek z tytułu opóźnienia się przez pozwane biuro była data 13 czerwca 2014 roku. Błędnie zapewne omyłkowo wskazana przez pełnomocnika powódki jako data 13 czerwca 2013 roku. Bowiem Sąd miał na uwadze termin określony a artykule 817 kodeksu cywilnego a mianowicie termin trzydziestodniowy na likwidację szkody i wypłatę świadczenia. Data zgłoszenia szkody pozwanemu nastąpiła w dniu 13 maja 2014 roku a nie 2013 roku i z tą data pozwany

[ns 00:30:44.998]uzyskał informację o powstałej szkodzie. W związku z tym pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo orzekając jak w punkcie 2 wyroku. W punkcie 3Sąd orzekł o kosztach procesu a mianowicie zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielania na podstawie artykułu 100 kodeksu postępowania cywilnego w związku z artykułem 98 paragraf 3 kodeksu postępowania cywilnego. Z dochodzonej przez powódkę kwoty została zasądzona od pozwanego na jej rzecz typem zadośćuczynienia ośmiu tysięcy złotych. W związku z tym strony procesu powinny ponieść koszty procesu w takim stopniu w jakim przegrały niniejsza sprawę. Jednocześnie Sąd orzekł w trybie ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych dziennik ustaw 2014 tekst jednolity z 2014 roku pozycja 1025z późniejszymi zmianami. O zwrocie kwoty 352 złotych 40 groszy w związku z różnicą pomiędzy wpłaconą przez powódkę zaliczką na poczet opinii biegłego a kwotą faktycznie wydatkowaną na poczet opinii biegłego a zatem należało nadpłatę zwrócić stronie powodowej.

[koniec części (...)_02]

Sygn. akt II Ca 798/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Urszula Wynimko (spr.)

Sędziowie:

SSO Barbara Puchalska

SSO Bożena Sztomber

Protokolant:

st. sekr. sąd. Monika Gąsowska

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r. w Białymstoku

na rozprawie

sprawy z powództwa G. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą

w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Sokółce

z dnia 20 czerwca 2016 r. sygn. akt I C 406/15

I. zmienia zaskarżony wyrok:

1. w punkcie 1 i 2 i zasądzoną kwotę podwyższa do 8.500 (osiem tysięcy pięćset) złotych,

2. w punkcie 3 i zasądzoną kwotę podwyższa do 1.302,19 (jeden tysiąc trzysta dwa 19/100) złote;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 725 (siedemset dwadzieścia pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu w postępowaniu odwoławczym.

****** poczatektekstu

[Przewodniczący U. W. 00:00:01.078]

Uzasadnienie. G. K. wnosiła o zasądzenie od pozwanego kwoty 16 000 złotych tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od 13 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty. Wnosiła również o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych. Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wnosił o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów na rzecz pozwanego od strony powodowej. Wyrokiem z dnia 10 lipca 2015 roku Sąd Rejonowy w Sokółce w sprawie sygnatura akt (...) oddalił powództwo i tytułem zwrotu kosztów procesu zasądził od powódki G. K. na rzecz pozwanego (...) Zakładu (...) w W. kwotę 2417 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 27 listopada 2015 roku wydanym w sprawie (...) uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Sokółce do ponownego rozpoznania pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego. W wyniku ponownego rozpoznania sprawy strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska, w związku z tym Sąd Rejonowy w Sokółce wyrokiem z dnia 20 czerwca 2016 roku w punkcie 1 zasądził od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powódki G. K. kwotę 8000 złotych z ustawowymi odsetkami w stosunku rocznym w wysokości 13% od 13 czerwca 2014 roku do dnia 22 [ns 00:01:36.757] w wysokości 8% od dnia 23 grudnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i w wysokości 7% od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty z uwzględnieniem dalszych zmian ustawowych odsetek. W punkcie 2 oddalił powództwo w pozostałym zakresie, w punkcie 3 zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 623 złote 80 gr tytułem zwrotu kosztów procesu. W punkcie 4 zwrócił na rzecz powódki ze Skarbu Państwa kwotę 352 złote 40gr stanowiącą pozostałość zaliczki uiszczonej przez powódkę na poczet opinii biegłego. Sąd rejonowy ustalił, że w dniu 13 czerwca 2013 roku powódka G. K. idąc przy ulicy (...) w S. kierując się w stronę skrzyżowania z ulicą (...) w trakcie wchodzenia na chodnik w okolicach bloku nr 2 potknęła się o wystający krawężnik, tracąc tym samym równowagę i upadła. Zdarzenie to widział przechodzący J. L., który podniósł powódkę i przeniósł ją do miejsca zamieszkania. W dniu 14 czerwca 2013 roku powódka zgłosiła się do Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w S. gdzie stwierdzono u niej złamanie trójskokowe goleni prawej. W trakcie zastosowanego leczenia powódka przez okres około 6 tygodni nosiła opatrunek gipsowy, który unieruchomił jej prawą nogę. Jednocześnie w okresie od 14 czerwca do 19 czerwca 2013 roku powódka była hospitalizowana, zaś w okresie od dnia 2 października 2013 roku do dnia 15 października 2013 roku poddawana była zabiegom rehabilitacyjnym. Właścicielem nieruchomości drogowej jak wynika z ustaleń Sądu Rejonowego oznaczonej numerem (...) w S., na której doszło do zdarzenia w dniu 13 czerwca 2013 roku pozostawała gmina S., która zawarła umowę ubezpieczenia z pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W.. Zdaniem sądu rejonowego wytoczone powództwo zasługiwało w części na uwzględnienie. Jako podstawę prawną dochodzonego roszczenia sąd rejonowy wskazał artykuł 415, 416 kodeksu cywilnego, jak również artykułu 445 kodeksu cywilnego w związku z artykułem 444 kodeksu cywilnego, jak również artykuł 19 ustęp 1 i ustęp 2 punkt 4 i artykuł 20 punkt 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych, również, jako podstawę prawną sąd wskazał artykuł 822 kodeksu cywilnego. Jednocześnie w celu ustalenia okoliczności doznanych cierpień fizycznych i psychicznych powódki jak również okoliczności zdarzenia sąd rejonowy przeprowadził postępowanie dowodowe i na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego uznał, że powódka doznała uszczerbku niemajątkowego, to znaczy krzywdy w związku z tym uznał, że kwota 8000 złotych w pełni rekompensuje tą krzywdę. W związku z tym sąd uwzględnił powództwo do kwoty 8000 złotych, w pozostałym zakresie sąd rejonowy oddalił powództwo, jako niezasadne. O kosztach postępowania orzekł na mocy artykułu 100 kodeksu postępowania cywilnego, jak również ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku dotyczącej kosztów sądowych w sprawach cywilnych. Z tym orzeczeniem nie zgodziła się strona powodowa. Zaskarżyła orzeczenie w części, co do punktu 2 oddalającego powództwo ponad kwotę 8000 złotych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie artykułu 445 paragraf 1 kodeksu cywilnego, w związku z artykułem 444 paragraf 1 kodeksu cywilnego, jak również naruszenie artykułu 233 kodeksu postępowania cywilnego poprzez błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz niedokonanie wszechstronnego jego rozważenia, co doprowadziło do uznania, iż doznaną przez powódkę krzywdą rekompensuje zasądzona przez sąd kwota 8000 złotych, jako niewspółmierna kwota tytułem zadośćuczynienia. Jednocześnie zarzucił naruszenie artykułu 108 paragraf 2 kodeksu postępowania cywilnego w związku z artykułem 98 kodeksu postępowania cywilnego i artykułem 99 kodeksu postępowania cywilnego, poprzez jego niezastosowanie i nierozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego w sytuacji uchylenia przez Sąd Okręgowy w Białymstoku wyroku Sądu Rejonowego w Sokółce z dnia 10 lipca 2015 roku. Z uwagi na te zarzuty strona powodowa wnosiła o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 500 złotych tytułem zadośćuczynienia, wraz z ustawowymi odsetkami, jak również zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie w kosztach postępowania kosztów związanych z postępowaniem przed sądem drugiej instancji, w którym to wyrok poprzedni wydany w przedmiotowej sprawie został uchylany, uchylony, jak również rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w postępowaniu odwoławczym. Sąd okręgowy zważył, co następuje. Apelacja strony powodowej zasługiwała na uwzględnienie. Analiza przepisów mających zastosowanie przy rozstrzyganiu stanu faktycznego i prawnego [ns 00:07:13.193] przed sądem okręgowym w przedmiotowej sprawie prowadzi do konieczności uwzględnienia zgłaszanych przez skarżącą zarzutów. Sąd odwoławczy nie podziela rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji dotyczącego ustalenia wysokości należnego powódce zadośćuczynienia ustalonego w wysokości 8000 złotych. Poza wątpliwościami pozostawało, iż w wyniku wypadku powódka doznała krzywdy, co uzasadnia w świetle przepisów artykułu 445 paragraf 1 kodeksu cywilnego w związku z artykułem 444 kodeksu cywilnego przyznanie jej odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia. W artykule 445 paragraf 1 kodeksu cywilnego, który stanowi podstawę prawną zasądzenia zadośćuczynienia ustawodawca posłużył się pojęciem sumy odpowiedniej, które w istocie ma charakter niedookreślony. Kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia zostały wypracowane w dużej mierze przez judykaturę. Pozostawia ona z jednej strony kwestię wysokości zadośćuczynienia w sferze swobodnego uznania sędziowskiego, z drugiej strony zakreśla pewne ramy nakazujące uwzględniać to, iż zadośćuczynienie ma wymiar kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Zasądzone tytułem zadośćuczynienia kwota musi pozostawać w rozsądnych granicach adekwatnych z punktu widzenia doznanej krzywdy, w tym nasilenia cierpień, długości ich trwania oraz następstw zdarzenia. Zadośćuczynienie nie może stanowić również zapłaty symbolicznej, lecz również nie współmiernej. Mając na uwadze powyższe wytyczne sąd okręgowy uznał, iż odpowiednią rekompensatą za doznaną przez powódkę krzywdę będzie ustalenie wysokości zadośćuczynienia w kwocie 8500 złotych z uwagi tylko i wyłącznie na zakres zaskarżenia. Sąd pierwszej instancji ustalając należne zadośćuczynienie wziął pod uwagę wszystko, a więc charakter, rozmiar urazów doznanych przez powódkę, skutki związane z doznanym urazem, trwały uszczerbek na zdrowiu, jak również okres leczenia, czy stan powódki po zdarzeniu, jak również przeżycia traumatyczne. Należy zastrzec, że zadośćuczynienie ma jak już wyżej wspominałam charakter uznaniowy i jego zmiana wysokości jest możliwa tylko wtedy, gdy stwierdza się oczywiste naruszenie ogólnych zasad ustalania wysokości zadośćuczynienia. Korygowanie, więc przez sąd odwoławczy wysokości zasądzonego zadośćuczynienia może być aktualne w zasadzie tylko wtedy, gdy przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy mające wpływ na jego wysokość jest ono niewspółmiernie nieodpowiednie a więc rażąco wygórowane, albo rażąco niskie. Biorąc pod uwagę, więc okoliczności niniejszej sprawy, nie tylko sam przebieg zdarzenia, zakres uszkodzeń jak również sposób leczenia, jak i również powstały uszczerbek na zdrowiu sąd okręgowy doszedł do przekonania, że w przedmiotowej sprawie zasądzone przez sąd rejonowy zadośćuczynienie w kwocie 8000 złotych jest rażąco zaniżone. Jednakże biorąc pod uwagę, że strona skarżąca skarży tylko i wyłącznie kwotę 500 złotych sąd uwzględnił tą kwotę w całości, albowiem tak naprawdę okoliczności sprawy, jak i również zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań świadków jak i również opinii biegłego sądowego dają podstawy do tego, aby uznać, że te zadośćuczynienie żądane przez stronę powodową w kwocie 16000 złotych było roszczeniem adekwatnym do tych okoliczności i taka wysokość zadośćuczynienia po prostu odpowiadała krzywdzie, jakiej doznała powódka w wyniku tego zdarzenia. W związku z tym sąd uznał, że sąd rejonowy zaniżył te zadośćuczynienie w sposób rażący i uwzględnił ją w kwocie 500 złotych uznając z uwagi ta to, że taki był tylko i wyłącznie zakres zaskarżenia. W związku z tym sąd okręgowy doszedł do wniosku, że zarzuty zawarte w apelacji dotyczące naruszenia artykułu 445, 447 są zasadne, natomiast, jeżeli chodzi o zarzuty naruszenia artykułu 233 paragraf 1 kodeksu postępowania cywilnego, to oczywiście ten zarzut jest niezasadny, albowiem sąd ustalając wysokość zadośćuczynienia prawidłowo ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy, między innymi ocenę, opinię biegłego sądowego W. S., jak również zeznania świadków. Opinia biegłego nie była kwestionowana przez stronę pozwaną, więc ta ocena, tej opinii jest prawidłowa, albowiem sąd uwzględnił wszystkie okoliczności mające znaczenie i wpływ na wysokość zadośćuczynienia, natomiast tylko uznał te zadośćuczynienie w zbyt niskiej kwocie, w związku z tym, z czym dopuścił się naruszenia artykułu 445 kodeksu cywilnego. Natomiast, jeżeli chodzi o pozostałe zarzuty dotyczące kosztów to oczywiście są one również zasadne i wbrew odpowiedzi na apelację w tej części apelacja nie podlegała odrzuceniu, tak jak to sugerował w odpowiedzi na apelacje pozwany (...) S.A. Oczywiście sąd rejonowy nieprawidłowo rozliczył te koszty i sąd okręgowy dokonał tej korekty, albowiem, za, jeżeli chodzi o koszty postępowania przed sądem pierwszej instancji, a więc należą się przede wszystkim opłaty od pozwu w kwocie 800 złotych jak i również wynagrodzenie adwokata w kwocie 2417 złotych, za postępowanie przed sądem drugiej instancji w wyniku, którego został uchylony pierwszy wyrok w przedmiotowej sprawie należą się koszty w postaci 800 złotych opłaty od apelacji i koszty 1200 złotych zastępstwa procesowego. Przy ponownym rozpoznaniu doszły koszty związane z opinią biegłego w kwocie 447 złotych 52 grosze, co daje ogólną kwotę 5664 złote 52 grosze i takie koszty poniosła strona powodowa w niniejszym postępowaniu. Jeżeli chodzi o stronę pozwaną to oczywiście koszty za pierwszą instancję (...) i 1200 za postępowanie przed sądem drugiej instancji, czyli łącznie są to koszty w kwocie 3617 złotych. Biorąc pod uwagę, że strona powodowa domagała się zasądzenia kwoty 16000 złotych, a sąd uwzględnił roszczenie w kwocie 8500 złotych, czyli powódka wygrała, w 53%, czyli z tej ogólnej kwoty kosztów należy jej się kwota 3002 złote 19 groszy, natomiast w pozostałej części strona powodowa przegrała, czyli pozwany wygrał, w 47% czyli należy się zwrot kosztów w kwocie 1700 złotych. Biorąc pod uwagę różnicę jest to kwota 1302 złote 19 groszy i do takiej kwoty sąd podwyższył koszty procesu, które są należy stronie powodowej przed sądem pierwszej instancji. W związku z tym mając powyższe sąd okręgowy na mocy artykułu 386 paragraf 1 dokonał zmiany zaskarżonego orzeczenia zarówno w zakresie kwoty dochodzonego głównego roszczenia, jak i również w zakresie kosztów. Natomiast, jeżeli chodzi o koszty postępowania przed sądem drugiej instancji, oczywiście przed sądem pierwszej instancji sąd orzekał o kosztach na podstawie rozporządzenia ministra sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie na podstawie rozporządzenia z dnia 28 września 2002 roku. Natomiast, jeżeli chodzi o koszty w postępowaniu przed sądem drugiej instancji to apelacja już wpłynęła po dniu 1 stycznia 2016 roku, w związku z tym sąd orzekł na mocy artykułu 98 kodeksu postępowania cywilnego, jak również na podstawie rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku, na te koszty składa się oczywiście koszty zastępstwa adwokackiego jak i również opłata, która została uiszczona przez stronę powodową od apelacji. Koniec uzasadnienia.

[koniec części (...)]

I C 406/15

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ