Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód S. K. w pozwie z dnia 8 listopada 2016r. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. na jego rzecz kwoty 4.100,00 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 15 sierpnia 2016r. (od upływu 30 dniowego terminu, w którym pozwany był zobowiązany zgodnie z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) dokonać wypłaty pełnej kwoty należnego odszkodowania) do dnia zapłaty oraz zasądzenie od strony pozwanej kosztów postępowania. W uzasadnieniu żądania powód podał, że w dniu 7 czerwca 2016r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w następstwie którego doznał obrażeń ciała. Sprawca wypadku był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił powodowi część należnego zadośćuczynienia w kwocie 900,00 zł. Kwota ta w ocenie powoda nie rekompensuje doznanej przez niego szkody ( k. 2-3).

Strona pozwana w pisemnej odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Uzasadniając swoje stanowisko strona pozwana przyznała, iż w przedmiotowej sprawie przyjęła swoją odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu szkody powstałej na skutek uszkodzenia ciała powoda wskutek wypadku, do którego doszło w dniu 7 czerwca 2016r. i przyznała w toku likwidacji szkody powodowi zadośćuczynienie za krzywdę w wysokości 900,00 zł oraz zwrot kosztów leczenia w wysokości 171,75 zł. Zdaniem pozwanego wypłacone powodowi zadośćuczynienie jest sumą odpowiednią, aby poszkodowany mógł za jej pomocą złagodzić odczucie krzywdy obrażeniami spowodowanymi w wypadku. Jego wysokość była odpowiednia w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. tzn. w tym znaczeniu, że rekompensowała szkodę niemajątkową powoda adekwatnie do zakresu krzywd w sposób wymierny ekonomicznie. Pozwany zakwestionował również roszczenie powoda obejmujące żądanie zapłaty odsetek, jego zdaniem uzasadnione jest przyznanie odsetek dopiero od chwili wyrokowania. Mając na uwadze charakter sprawy pozwany przedstawił propozycję zawarcia ugody poprzez zapłatę kwoty 2.000,00 zł na rzecz powoda ( k 25).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 czerwca 2016r. powód S. K. jechał motocyklem marki Y. ul. (...) w B. w kierunku miasta. Nagle poczuł uderzenie w swój motocykl. Okazało się, że kierujący pojazdem D., nie ustępując pierwszeństwa przejazdu na skrzyżowaniu, wjechał w jadącego motocyklem powoda. Bezpośrednio po wypadku powód został przetransportowany karetką pogotowia do Szpitala (...). B. w S.. Po wykonanych badaniach rozpoznano u powoda: stłuczenie okolicy stawu skokowego lewego, otarcie skóry dłoni lewej, otarcie skóry podudzia lewego, stłuczenie okolicy lędźwiowej po stronie lewej. Po jednodniowej obserwacji został wypisany do dalszego leczenia ambulatoryjnego. Pobyt w szpitalu był dla niego bardzo stresujący. Po wypadku powód odczuwał dolegliwości bólowe, stosował leki przeciwbólowe, maści i opatrunki. Miał problemy ze snem. Przed wypadkiem powód był zdrowy, nie chorował na nic, nie miał nigdy złamań czy urazów kręgosłupa. Leczył się w (...). Leczenie zakończył 20 lipca 2016r. Na zwolnieniu lekarskim przebywał w okresie od 8 czerwca do 17 lipca 2016r. Powód prowadzi samodzielnie warsztat, z powodu wypadku stracił kilku klientów ponieważ nie mógł pracować a jednocześnie miał wyższe składki ZUS. Z powodu wypadku musiał odwołać zaplanowany wyjazd do Bułgarii ze znajomymi. Obecnie nie wrócił do jazdy motocyklem, która była jego pasją, odczuwa lęk, jeździ samochodem.

/dowód: częściowo zeznania powoda k. 44-45 akt, opinia sądowo-lekarska biegłego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii lek. med. D. D.- dane z wywiadu k. 59-60 akt, dokumentacja medyczna powoda k. 9-11 akt, zwolnienia lekarskie L-4 k. 12-15 akt/.

W wyniku wypadku z dnia 7 czerwca 2016r. powód nie doznał ani długotrwałego ani trwałego uszczerbku na zdrowiu w myśl rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. Czas odczuwanych dolegliwości trwał u powoda minimum pół roku od zdarzenia.

/dowód: opinia sądowo-lekarska biegłego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii lek. med. D. D. k. 60 akt/.

W następstwie zgłoszonej przez powoda szkody pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznał powodowi odszkodowanie w wysokości 1.071,95 zł obejmujące zadośćuczynienie za krzywdę w wysokości 900,00 zł i koszty leczenia w wysokości 171,95 zł.

/dowód: zgłoszenie szkody k. 16-18 akt, decyzja pozwanego o przyznaniu odszkodowania k. 19-20 akt/.

Ustalenia faktyczne Sąd poczynił na podstawie wskazanych w uzasadnieniu dowodów z dokumentów prywatnych przedłożonych przez powoda, których wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu i nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Powyższe ustalenia faktyczne Sąd poczynił również w oparciu o dowód z zeznań powoda S. K., uznając je w przeważającym zakresie za wiarygodne, albowiem były one spójne, logiczne, konsekwentne i korelowały z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda co do wskazywanych przez niego okoliczności dotyczących tego, aby w okresie przebiegu leczeniu był zmuszony korzystać z pomocy osób trzecich, jak również tego, aby wypadek pozostawił u niego określone następstwa (dalsze dolegliwości bólowe, ograniczenie sprawności ruchowej, konieczność korzystania z pomocy przy wykonywaniu cięższych prac), albowiem okoliczności te nie zostały potwierdzone przez powołanego w sprawie biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii w wydanej opinii. Biegły stwierdził kategorycznie, iż powód nie doznał ani długotrwałego ani trwałego uszczerbku na zdrowiu, a czas odczuwanych dolegliwości trwał u powoda minimum pół roku od zdarzenia.

W kwestii ustalenia rodzaju i rozmiaru urazów doznanych przez powoda w wyniku wypadku z dnia 7 czerwca 2016r., rozmiaru bólu, czasu jego trwania, wielkości trwałego czy też długotrwałego oraz przemijającego uszczerbku na zdrowiu Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii wykonanej w ocenie Sądu w sposób fachowy i merytoryczny. Sąd uznał przedstawioną przez biegłego opinię za sporządzoną w sposób wyczerpujący i rzetelny, a stwierdzenia w niej zawarte są spójne, jasne i kategoryczne. Żadna ze stron nie zakwestionowała opinii biegłego i nie wnosiła o jej uzupełnienie. Opinia biegłego sądowego stanowiła podstawę merytoryczną wydanego orzeczenia.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowym postępowaniu okoliczności zaistnienia wypadku z dnia 7 czerwca 2016r. jak i zakres obrażeń, jakie odniósł powód na skutek tego wypadku nie są sporne. Bezsporny był także fakt, iż sprawca wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności w zakresie OC u pozwanego, a zatem także fakt, że pozwany odpowiada za skutki wypadku w myśl art. 822 i następne kodeksu cywilnego. Pozwany zakład ubezpieczeń przyjął co do zasady swoją nieodpowiedzialność za zaistniałe zdarzenie i wypłacił już na rzecz powoda kwotę 900,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną przez niego krzywdę.

Element sporny postępowania sprowadzał się do oceny zasadności zasądzenia na rzecz powoda zadośćuczynienia w kwocie przez niego żądanej w związku z konsekwencjami wyżej wymienionego wypadku.

Podstawą prawną roszczeń powoda są art. 444 i 445 k.c. Zgodnie z pierwszym ze wskazanych przepisów w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 445 § 1 k.c., w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym (art. 444 k.c.), sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Odnosząc się do żądania pozwu w zakresie zadośćuczynienia wskazać trzeba, iż pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (wyrok SN z 28.08.2001 r., III CKN 427/00, LEX nr 52766). Zadośćuczynienie winno uwzględniać doznaną krzywdę poszkodowanego, na którą składają się cierpienia fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości oraz cierpienia psychiczne polegające na ujemnych uczuciach przeżywanych bądź w związku z cierpieniami fizycznymi, bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, zwłaszcza trwałymi lub nieodwracalnymi (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 3.11.1994 r., III APr 43/94, OSA 1995/5/41, LEX nr 23784).

Mając na uwadze rodzaj doznanych przez powoda S. K. urazów w wyniku zdarzenia z dnia 7 czerwca 2016r. (stłuczenia okolicy stawu skokowego lewego i okolicy lędźwiowej po stronie lewej, otarcie skóry dłoni lewej, otarcie skóry podudzia lewego, stłuczenie) i ich następstwa (ograniczenia ruchowe), czas trwania procesu leczenia przez okres ponad miesiąca, co wiązało się z korzystaniem w tym czasie ze zwolnienia lekarskiego, który został zakończony, ból trwający przez okres minimum pół roku od zdarzenia oraz uciążliwości z tym związane, brak trwałych czy długotrwałych następstw zdarzenia, co wynika z opinii biegłego, jak również mając na uwadze cierpienia psychiczne powoda (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi, z rozstrojem zdrowia czy wyłączeniem z normalnego życia, stres), w ocenie Sądu żądana przez powoda kwota 4.100,00 zł jest kwotą odpowiednią do rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda na skutek zdarzenia z dnia 7 czerwca 2016r. Zdaniem Sądu ta kwota zadośćuczynienia jest utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, a jednocześnie spełnia swą kompensacyjną funkcję i jest adekwatna do stopnia odniesionych obrażeń u powoda, nie prowadzi do nieuzasadnionego wzbogacenia pokrzywdzonego, i taka kwota na podstawie powołanego wyżej przepisu została zasądzona.

Odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 15 sierpnia 2016r. do dnia zapłaty zasądzono na podstawie art. 481 § 1 i § 2 ¹ k.c., uwzględniając w tym zakresie żądanie pozwu. Zadośćuczynienie nie jest bowiem odszkodowaniem szacowanym według cen z daty jego określenia (art. 363 § 2 k.c.), ani też rozstrzygnięcie o tym roszczeniu nie ma charakteru kształtującego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 2011r., sygn. akt I CSK 243/10, Lex nr 848109). Nie jest więc słuszne, w świetle art. 481 § 1 k.c., aby poszkodowany nie uzyskał należnego mu wynagrodzenia za poniesioną krzywdę tylko z uwagi na postawę zobowiązanego do wypłaty zadośćuczynienia oraz czas trwania procesu cywilnego.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.313,95 zł, na którą składają się: kwota 917,00,00 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 191,95 zł z tytułu wynagrodzenia biegłego sądowego za sporządzenie opinii.

Na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych orzeczono o zwrocie powodowi kwoty 308,05 zł tytułem niewykorzystanej części zaliczki na koszty opinii biegłego.

Sygn. akt I C 1677/16

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować w repertorium C.

2.  Odpis uzasadnienia proszę doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.

3.  Akta z wpływem lub do prawomocności.

SSR Katarzyna Bętkowska 09.04.2018r. ( poniedziałek).