Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Magdalena Chudy (spr.)

Sędziowie: SSO Dorota Lutostańska

SSO Danuta Hryniewicz

Protokolant: st.sekr.sądowy Jolanta Jankowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Janusza Płońskiego

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2014r.

sprawy oskarżonego K. M. o przestępstwo z art. 279§1 kk, art. 279§1 kk w zb z art. 288§1 kk w zw z art. 11§2 kk, art. 13§1 kk w zw z art. 279§1 kk w zb z art. 288§1 kk w zw z art. 11§2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Bartoszycach II Wydziału Karnego

z dnia 2 października 2013r. sygn. akt II K 241/13

orzeka:

I zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną,

II zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. Z. kwotę 420 zł ( czterysta dwadzieścia złotych) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 96,60 zł ( dziewięćdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt groszy ) tytułem podatku VAT od zasądzonego wynagrodzenia,

III zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Bartoszycach II Wydział Karny wyrokiem z dnia 2 października 2013 r. Sygn.akt.IIK241/13 w sprawie przeciwko

1/ S. C.

2/ R. C.

3/ P. S.

4/ K. M.

oskarżonych o to, że:

I.  w nocy z 20 na 21 września 2012r. w Ł., w woj. (...), wspólnie z

inną ustaloną osobą i nieustaloną osobą dokonali kradzieży z włamaniem do kiosku nr (...) przy ul. (...) w ten sposób, że po uprzednim ' oberwaniu kłódki, podważeniu drzwi wejściowych i obłamaniu języka zamka podklamkowego, dostali się do wnętrza kiosku, skąd zabrali w celu przywłaszczenia papierosy różnych marek o wartości 5.020,36 zł na szkodę i * K. K. (1), przy czym S. C. i P. S. dopuścili się w/w czynu przed upływem pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 279§1 k.k., a wobec S. C. i P. S. z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

II.  w dniu 23 września 2012r. w B., w woj. (...), wspólnie z inną ustaloną osobą, dokonali kradzieży z włamaniem do miejscowego sklepu (...) w ten sposób, że po uprzednim zerwaniu dwóch kłódek na kracie zabezpieczającej drzwi od strony zaplecza, a następnie odgięciu tych drzwi w dolnej części, włamali się do sklepu, skąd po penetracji zabrali w celu przywłaszczenia papierosy różnych marek o wartości 14.600 zł, powodując łącznie staty w wysokości 15.100 zł na szkodę A. C., przy czym S. C. i P. S. dopuścili się w/w czynu przed upływem pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 279§1 k.k., a wobec S. C. i P. S. z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

III.  w nocy 24 września 2012r. w L., w woj. (...), wspólnie z inną osobą dokonali kradzieży z włamaniem do kiosku przy ul. (...) w ten sposób, że po uprzednim zerwaniu kłódki zabezpieczającej drzwi wejściowe i wyłamaniu tych drzwi dostali się do wnętrza kiosku, skąd zabrali w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 100 zł i wannę myjki dojarki, powodując łącznie straty w wysokości 135 zł na szkodę W. M. (1), przy czym S. C. i P. S. dopuścili się w/w czynu przed upływem pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 279§1 k.k., a wobec S. C. i P. S. z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

IV.  w nocy 24 września 2012r. w L., w woj. (...), wspólnie z inną ustaloną osobą dokonali kradzieży z włamaniem do kiosku przy ul. (...) w ten sposób, że po uprzednim zdjęciu krat zabezpieczających kiosk i wybiciu szyby dostali się do wnętrza kiosku, skąd zabrali w celu przywłaszczenia karty startowe do telefonów komórkowych sieci (...), (...), (...), słuchawki do MP3, maszynkę do golenia m-ki G., cygaro, celulozę w workach foliowych, pieniądze i inne rzeczy o łącznej wartości 384,70 zł na szkodę K. K. (2), a ponadto w tym samym czasie i miejscu uszkodzili drzwi wejściowe, wybili szybę i zniszczyli kłódki, powodując straty w wysokości 500 zł na szkodę w/w pokrzywdzonej, przy czym S. C. i P. S. dopuścili się w/w czynu przed upływem pięciu lat po odbyciu co najmiej sześciu mieisęcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 279§1 k.k. w zb. z art. 288§1 k.k. i w zw. z art. 11 §2 k.k., a wobec S. C. i P. S. z art. 279§1 k.k. w zb. z art. 288§1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. i w zw. z art. 64§1 k.k.

V.  w nocy 24 września 2012r. w L., w woj. (...), wspólnie z inną ustaloną osobą, usiłowali dokonać kradziezy z włamaniem do kiosku przy ul. (...) na szkodę E. K., lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na niemożność pokonania zabezpieczenia drzwi wejściowych, a ponadto w tym samym czasie i miejscu uszkodzili drzwi wejściowe, powodując straty w wysokości 417,41 zł na szkodę (...) S.A. w W., przy czym S. C. i P. S. dopuścili się w/w czynu przed upływem pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. w zb. z art. 288§1 k.k. i w zw. z art. 11 §2 k.k., a wobec S. C. i P. S. z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. w zb. z art. 288§1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. zw. z art. 64§1 k.k.

orzekł:

I.  Oskarżonych: S. C., R. C., P. S. i K. M. uznał za winnych popełnienia zarzucanego im czynu w punkcie I aktu oskarżenia z tym ustaleniem, że oskarżeni zabrali w celu przywłaszczenia kilkaset paczek papierosów różnych marek i za to z mocy art. 279§1 k.k. skazał R. C. i K. M. na kary po 1 (jednym) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, zaś z mocy art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. skazał oskarżonych S. C. i P. S., opierając wymiar kary o art. 279§1 k.k., na kary po 1 (jednym) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  oskarżonych: S. C., R. C., P. S. i K. M. uznał za winnych popełnienia zarzucanego im czynu w punkcie II aktu oskarżenia z tym ustaleniem, że oskarżeni zabrali w celu przywłaszczenia 1460 paczek papierosów różnych marek i za to z mocy art. 279§1 k.k. skazał R. C. i K. M. na kary po 1 (jednym) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, zaś z mocy art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. skazał oskarżonych S. C. i P. S., opierając wymiar kary o art. 279§1 k.k., na kary po 1 (jednym) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  oskarżonych: S. C., R. C., P. S. i K. M. uznał za winnych popełnienia zarzucanego im czynu w punkcie III aktu oskarżenia z tym ustaleniem, że oskarżeni zabrali w celu przywłaszczenia wannę myjki dojarki o wartości 35 złotych i za to z mocy art. 279§1 k.k. skazał R. C. i K. M. na kary po 1 (jednym) roku pozbawienia wolności, zaś z mocy art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. skazał oskarżonych S. C. i P. S., opierając wymiar kary o art. 279§1 k.k., na kary po 1 (jednym) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

IV.  oskarżonych: S. C., R. C., P. S. i K. M. uznał za winnych popełnienia zarzucanych im czynów w punktach IV i V aktu oskarżenia ustalając, że stanowią one ciąg przestępstw z art. 279§1 k.k. w zb. z art. 288§1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k., z art. 13§ 1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. w zb. z art. 288§1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. i za to z mocy art. 279§1 k.k. w zb. z art. 288§1 k.k. w zw. z art. 11 §2k.k., art. 13§ 1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. w zb. z art. 288§1 k.k. w zw. z art 11 §2 k.k. skazał R. C. i K. M., opierając wymiar kary o art. 279§1 k.k. w zw. z art. 11 §3 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. na kary po 1 (jednym) roku i 2 (dwa miesiące) pozbawienia wolności, zaś z mocy art. 279§1 k.k. w zb. z art. 288§1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k., art. 13§ 1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. w zb. z art. 288§1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. skazał oskarżonych S. C. i P. S., opierając wymiar kary o art. 279§1 k.k. w zw. z art. 11 §3 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k., na kary po 1 (jednym) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

V.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86§1 k.k. i art. 91 §2 k.k. jednostkowe kary pozbawienia wolności z punktów I-IV połączył i wymierzył oskarżonym kary łączne:

a)  oskarżonemu S. C. karę 2 (dwóch) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

b)  oskarżonemu R. C. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

c)  oskarżonemu P. S. karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

d)  oskarżonemu K. M. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności zaliczył oskarżonym: S. C., R. C., P. S. i K. M. okresy zatrzymania w sprawie w dniach 24 i 25 września 2012 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 46§1 k.k. orzekł wobec oskarżonych: S. C., R. C., P. S. i K. M. na rzecz pokrzywdzonej A. C. po 2500 (dwa tysiące pięćset) złotych tytułem środka karnego obowiązku naprawienia szkody w całości;

VIII.  na podstawie art. 44§1 i 2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych zabezpieczonych w sprawie, zapisanych pod numerem (...) księgi przechowywanych przedmiotów tutejszego Sądu;

IX.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackich: adwokata A. P. kwotę 504 złotych i należny od tej sumy podatek VAT tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonego S. C. wykonywaną w postępowaniu sądowym i 300 złotych i należny od sumy podatek VAT za śledztwo, adwokata S. Z. kwotę 504 złotych i należny od tej sumy podatek VAT tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonego K. M. wykonywaną w postępowaniu sądowym, adwokata W. M. (2) kwotę 300 złotych i należny od tej sumy podatek VAT za obronę z urzędu oskarżonego P. S. w śledztwie;

X.  na podstawie art. 624§1 k.p.k. zwolnił oskarżonych: S. C., R. C., P. S. i K. M. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego.

Obrońca oskarżonego zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej skazania za czyn I i II aktu oskarżenia w całości, w części dotyczącej skazania za czyn III-V aktu oskarżenia – w części dotyczącej orzeczenia o karze.

Na podstawie art.427§1i2kpk i art.438 pkt.2,3i4kpk zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1) w części dotyczącej skazania za czyn z pkt.I aktu oskarżenia błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia mający wpływ na jego treść , a polegający na niezasadnym przyjęciu , że oskarżony K. M. popełnił czyn zarzucany mu w pkt.I aktu oskarżenia , pomimo braku w tym zakresie dostatecznych dowodów,

2) w części dotyczącej skazania za czyn z pkt.II aktu oskarżenia obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia polegająca na obrazie art.424§1kpk , art.4kpk oraz art.7kpk poprzez niedostateczne wykazanie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku , dlaczego sąd oparł swoje rozstrzygnięcie, co do ilości skradzionych papierosów wyłącznie na zeznaniach A. C., pomimo, że zezania te pozostają w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego K. M. oraz oskarżónego S. C. oraz nie odniósł się w ogóle do dowodu w postaci protokołu oględzin rzeczy zabezpieczonych bezpośrednio po zatrzymaniu oskarżónych w dniu 24 września 2012 r.,

3) w części dotyczącej skazania za czyny z pkt.III-V oskarżenia rażącą surowość kary , podczas gdy właściwa ocena stopnia społecznej szkodliwości zarzucanych oskarżonemu czynów , wzgląd na cele zachowawcze i zapobiegawcze jakie kara powinna osiągnąć w stosunku do młodocianego sprawcy oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa uzasadniają wymierzenie wobec oskarżonego kar w łagodniejszym wymiarze oraz zastosowanie wobec jego osoby dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary .

Na podstawie art.437§1i2kpk obrońca oskarżonego wniosła;

- uchylenie zaskarżonego orzeczenia o karze łącznej pobawienia wolności zawarte w punkcie V litera d części dyspozytywnej wyroku Sądu Rejonowego,

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzutu stawianego mu w punkcie I aktu oskarżenia , ewentualnie o uchylenie wyroku w tym zakresie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania ,

- zmianę zaskarżonego wyroku , co do zarzutu stawianego oskarżonemu w pkt.II aktu oskarżenia poprzez przyjęcie , że oskarżeni zabrali w celu przywłaszczenia ze sklepu (...) w B. 4910 paczek papierosów róznych marek , ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w tym zakresie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji,

- zmianę zaskarżonego wyroku , co do zarzutów stawianych oskarżonemu w pkt.III-V aktu oskarżenia poprzez wymierzenie mu kar w łagodniejszym wymiarze oraz warunkowe zawieszenie kary łącznej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego na uwzględnienie nie zasługują, zaś zarzuty w nich podniesione są bezzasadne w stopniu oczywistym.

Z treści apelacji jako zasadniczy wyłania się zarzut sformułowany przez apelującego jako błąd w ustaleniach faktycznych, ( dotyczący zasadności przypisania zarzucanego mu w pkt.I czynu) to jednak jego uzasadnienie w części motywacyjnej wskazuje, że intencją jej autora była polemika z ocenę dowodów obciążających oskarżonego dokonaną przez Sąd meriti.

Obrońca wskazywał na niezasadne przywiązanie przez Sąd dużej mocy dowodowej wyjaśnieniom oskarżonego P. S. złożonym bezpośrednio po zatrzymaniu. Wskazywał, iż z ich treści bezpośrednio nie wynikało , aby udział w tym włamaniu brał K. M..

Słusznie jednak z treści tej relacji Sąd I instancji wyciągnął odmienne wnioski. Podnieść należy, iż w odniesieniu tylko do udziału K. M. we włamaniu skarżący widział mankamenty w relacji współoskarżonego P. S..

W tym miejscu przyznać obrońcy oskarżonego należy, iż dowód z wyjaśnień oskarżonego S. był jednym z istotniejszych dowodów dotyczących włamania w Ł.. Okoliczności ujawnienia faktu udziału oskarżonych w tym włamaniu ujawnił P. S. podczas pierwszego przesłuchania po zatrzymania w dniu 25 września 2012 r. W tym czasie oskarżeni zostali zatrzymani w związku z włamaniami na terenie L. i okolicy B.. Przesłuchujący P. S. funkcjonariusz nie miał wiedzy na temat włamania w Ł.. Oskarżony S. dość szczegółowo opisał zdarzenie . W odniesieniu do oskarżonego K. M. wprost wskazywał na jego udział we włamaniu. Faktem jest , iż podając sposób w jaki się oddalili z miejsca zdarzenia nie wymienił imienia oskarżonego, jednak podał dwukrotnie to samo imię, co sugeruje dość oczywiste przejęzyczenie . Fakt , iż oskarżony K. M. brał udział we włamaniu w Ł. podkreśla w sposób opisowy zasadnicza część wyjaśnień oskarżonego S.. Podnieść należy , iż w toku postępowania przygotowawczego oskarżony ten nie kwestionował swego udziału we włamaniu w Ł.. W toku postępowania przed sądem wszyscy oskarżeni zgodnie zakwestionowali fakt dokonania włamania w Ł., do którego za wyjątkiem K. M. przyznawali się w toku postępowania przygotowawczego. Słusznie w tej sytuacji Sąd Rejonowy uznał obecne stanowisko oskarżonych w sprawie , jedynie za zgodne z ich linią obrony zmierzającą zminimalizować konsekwencje karne niniejszej sprawy.

W pkt.II apelacji obrońca uznał, iż Sąd niezasadnie przyjął, iż oskarżeni wskutek włamania do sklepu w B. dokonali kradzieży papierosów o ilości 1460 paczek papierosów. Podnieść należy, iż w odniesieniu do powyższej kwestii Sąd I instancji poczynił dość szczegółowe rozważania. Wskazywał, iż pokrzywdzona od początku konsekwentnie wskazywała na wysokość poniesionych przez nią strat. Słusznie Sąd I instancji wskazywał, dając jej w tym zakresie wiarę, iż świadek nie miała powodów, aby bezpodstawnie obciążać w tym zakresie oskarżonych.

Z punktu widzenia apelacji obrońcy oskarżonego istotnym jest , iż oskarżeni nie zostali zatrzymani bezpośrednio po włamaniu do sklepu. Ilość papierosów, które zabrali oskarżeni oraz fakt, iż włamywali się do miejsc, gdzie papierosami handlowano świadczyć może o tym, iż nie dokonywali kradzieży na własne potrzeby. Oskarżeni mieli czas i sposobność, aby pozbyć się części łupu.

Stwierdzić wobec powyższe należy, że Sąd I instancji oceniając zgromadzony i ujawniony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie uchybił żadnemu ze wskazanych w apelacji przepisów postępowania. Przy dokonywaniu ustaleń faktycznych nie pominął żadnych dowodów, lecz je przeanalizował i rozważył, a w konsekwencji swego rozumowania doszedł do przekonania o wiarygodności jednych i niewiarygodności drugich. Ocena dowodów oparta jest na całokształcie materiałów postępowania ujawnionych na rozprawie. Stanowisko swoje w przedmiocie oceny dowodów sąd orzekający należycie uzasadnił, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, a także wskazań wiedzy. Ocena ta nie przekracza granic zakreślonych w art. 7 k.p.k. i tym samym korzysta z ochrony przewidzianej w tym przepisie. Zarzut obrazy art. 7 k.p.k. może być skuteczny tylko wówczas, gdy skarżący wykaże, że sąd orzekający - oceniając dowody - naruszył powyższe zasady. Tymczasem obrońca usiłując podważyć ocenę dokonaną przez Sąd, a także poczynione w oparciu o nią ustalenia, nie wskazał żadnych rzeczowych argumentów wskazujących na to, że jest ona dowolna. Wbrew temu co podnosi apelujący, swoje rozumowanie Sąd należycie przedstawił w pisemnych motywach wyroku. Brak jest podstaw do kwestionowania dokonanych przez sąd ustaleń faktycznych i końcowego rozstrzygnięcia, gdy nadto sąd nie orzeknie z obrazą art. 410 k.p.k. i art. 424 k.p.k. oraz nie uchybi dyrektywie art. 5 § 2 k.p.k. Tego rodzaju uchybień i o takim stopniu, by rodziły one wątpliwości co do trafności zaskarżonego wyroku – Sąd odwoławczy nie stwierdził.

Nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut rażącej niewspółmierności kary sformułowany zarówno w apelacji oskarżonego, jak i jego obrońcy. Zauważyć wypada, że obrońca oskarżonego w odniesieniu do orzeczonych przez Sąd meriti kar jednostkowych nie wskazał de facto na jakakolwiek okoliczność, która nie byłaby rozważana przez Sąd, a przemawiającą za łagodniejszym ich ukształtowaniem.

Zauważyć bowiem należy, że oskarżony był już kilkakrotnie karany, zarzucanych przestępstw dopuścił się w okresie próby.

Również kara łączna orzeczona przez Sąd meriti musi uwzględniać przytoczony fakt. Jakkolwiek czyny popełnione przez oskarżonego były zwarte czasowo, a także wykazują w znacznej części tożsamość rodzajową, tym niemniej ich ilość oceniana w powiązaniu z zupełnie bezkrytyczną postawą oskarżonego wskazuje, że orzeczona kara łączna na zasadzie częściowej asperacji jest rozstrzygnięciem sprawiedliwym i nie nosi cech rażącej niewspółmierności w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k.

Słusznie Sąd Rejonowy uznał również, iż oskarżony nie zasługuje na warunkowe zawieszenie orzeczonej kary pozbawienia wolności. Podnieść należy, iż dopuścił się ich w okresie próby. Zasadnie można uznać, iż środki wolnościowe stosowane wobec oskarżonego okazały się nieskuteczne.

Stwierdzając, że argumentacja autora apelacji stanowi jedynie nieuzasadniony dyskurs z prawidłowo przeprowadzonymi przez Sąd I instancji dowodami i ustalonym na ich podstawie stanem faktycznym zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy, uznając apelacje za oczywiście bezzasadne. ( art. 437 § 1 k.p.k.)

. Rozstrzygnięcia o kosztach obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu dokonano na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. 02, nr 123, poz. 1058 ze zm.). w zw z § 14 pkt.2 pkt.4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz.U. nr 163 poz. 1348..)

Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art.17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U nr.49 z 1983 r poz.223 z późn. Zm.)uwzględniając sytuację materialną oskarżonego, którą w znacznej części kształtuje perspektywa wprowadzenia do wykonania kary pozbawienia wolności, uznał za słuszne zwolnić oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.