Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia 21 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Beata Brysiewicz

Protokolant: Justyna Szmurło

przy udziale prokuratora : Marka Moskala

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2014r., 21marca 2014r.

s p r a w y:

L. N. s. F. i N. z d. S. ur. (...) w C.,

skazanego następującymi wyrokami:

1. Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie XIKs 158/00 z dnia 9 października 2000roku za czyny popełnione: w okresie od listopada 1997roku do marca 1999roku z art.77§2kks na karę grzywny w wysokości 40( czterdziestu) stawek dziennych przyjmując jedną stawkę dzienną za równoważną kwocie 50( pięćdziesięciu) zł, oraz za czyn z art. 57§1kks popełniony w okresie od listopada 1997roku do marca 1999roku na karę 1000( jednego tysiąca) zł grzywny, orzeczono o kosztach.

2. Łącznym Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 14 lutego 2008roku w sprawie IIIK 224/07 obejmującego skazania wyrokami:

a)  Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 25 stycznia 2002 r. w sprawie II K 341/01 za przestępstwo z art. 300 §2 kk popełnione pomiędzy 07 stycznia 1999 r. a 25 listopada 1999 r. na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej na 3 (trzy) lata tytułem próby i karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 20 (dwudziestu) złotych. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 22 grudnia 2004 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary;

b)  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie III Ks 62/03 za przestępstwo z art. 54 §2 kks w zw. z art. 6 §2 uks popełnione w latach 1997 - 2002 na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 30 (trzydziestu) zł;

c)  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie XIII K 1752/03 za przestępstwo z art. 244 kk popełnione w dniu 26 czerwca 2003 r. na karę 5 (pięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy w wymiarze 30 godzin miesięcznie na rzecz placówki wskazanej przez Sąd;

d)  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie III K 209/04 za przestępstwo z art. 244 kk popełnione w dniu 10 listopada 2003 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 (trzech) lat próby;

e)  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie XIII K 3577/03 za przestępstwo z art. 244 kk popełnione w dniu 30 września 2003 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

f)  Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 2 marca 2005 r. w sprawie III K 167/04 za przestępstwo z art. 156 §3 kk popełnione w nocy z 19 na 20 grudnia 2003 r. na karę 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności;

Na mocy art. 85 kk, art. 86 §1 kk i art. 87 kk połączono karę ograniczenia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku o sygn. XIII K 1752/03 (przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności) z karami pozbawienia wolności orzeczonymi w wyrokach Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie o sygn. XIII K 3577/03 oraz Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 167/04 i wymierzono skazanemu H. N. karę łączną 8 (ośmiu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; w pozostałej części wyroki podlegające łączeniu pozostawiono do odrębnego wykonania;

Na mocy art. 572 kpk umarzono postępowanie w części dotyczącej wyroków Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawach o sygnaturach akt: III Ks 62/03 i III K 209/04.

Zaliczono na poczet orzeczonych kar łącznych okresy kar odbytych w sprawach podlegających łaczeniu.4 roku, od dnia 30 września 2004 roku do dnia 4 marca 2005 roku oraz od dnia 3 listopada 2006 roku do dnia 14 lutego 2008 roku;

Orzeczono o kosztach.

3. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 15 czerwca 2009roku w sprawie XIIIK 98/08 za czyn popełniony w dniu 26 października 2008roku z art.216§1kk na karę grzywny w wysokości 30(trzydziestu) stawek dziennych przyjmując jedną stawkę dzienną za równoważną kwocie 30( trzydziestu) zł; orzeczono o kosztach.

4. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 14 kwietnia 2010roku w sprawie VIIK 246/08, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 17 lutego 2011roku w sprawie VIIIKa 682/10, za czyn popełniony w okresie od 01 października 1997roku do 03 lutego 1998roku z art. 286§1kk w z w z art.294§1kk w zw. z art.12 kk na karę 1( jednego) roku i 8(ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, na mocy art.69§1i2kk, art.70§1pkt1kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono skazanemu na okres próby wynoszący 5( pięć) lat, orzeczono o kosztach, postanowieniem z dnia 20 maja 2013roku w sprawie VIIKo 425/13 zarządzono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności.

5. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 15 stycznia 2013roku w sprawie VIIK 989/12 za czyn z art. 278§1kk w zw z art.64§1kk popełniony w dniu 13 września 2012roku na karę 4( czterech) miesięcy pozbawienia wolności, na mocy art.63§1kk na poczet orzeczonej kary zaliczono skazanemu okres zatrzymania w dniu 13.09.2012roku, orzeczono o kosztach.

I.  N a mocy art. 85 kk i art. 86 §1 kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach: Sądu Rejonowego w Augustowie w sprawie o sygn. II K 341/01, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie VIIK 246/08 i wymierza skazanemu L. N. karę łączną 2( dwóch) lat i 6( sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  W pozostałym zakresie wyroki jednostkowe pozostawia do odrębnego wykonania.

III.  Na mocy art. 572kpk umarza postępowanie w przedmiocie wyroku orzeczonego w sprawie Sądu Rejonowego w Białymstoku VIIK 989/12, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie XIKs 158/00 oraz wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie IIIK 224/07 w zakresie orzeczonej kary łącznej orzeczonej ze spraw: Sądu Rejonowego w Białymstoku XIIIK 1752/03, Sądu Rejonowego w Białymstoku XIIIK 3577/03, Sądu Okręgowego w Białymstoku IIIK 167/04 oraz w zakresie umorzenia postępowania w sprawach Sądu Rejonowego w Białymstoku IIIKs 62/03 i IIIK 209/04.

IV.  Na poczet orzeczonej kary łącznej zalicza skazanemu okres kar odbytych w sprawach podlegających łączeniu oraz okresy zaliczone na poczet orzeczonych kar w sprawach jednostkowych.

V.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę 144( sto czterdzieści cztery) zł wraz z należnym od tej kwoty podatkiem VAT w wysokości 23% tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu.

VI. Kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

III K 182/13

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

L. N. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1. Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie XIKs 158/00 z dnia 9 października 2000roku za czyny popełnione: w okresie od listopada 1997roku do marca 1999roku z art.77§2kks na karę grzywny w wysokości 40( czterdziestu) stawek dziennych przyjmując jedną stawkę dzienną za równoważną kwocie 50( pięćdziesięciu) zł, oraz za czyn z art. 57§1kks popełniony w okresie od listopada 1997roku do marca 1999roku na karę 1000( jednego tysiąca) zł grzywny, orzeczono o kosztach.

2. Łącznym Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 14 lutego 2008roku w sprawie IIIK 224/07 obejmującego skazania wyrokami:

g)  Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 25 stycznia 2002 r. w sprawie II K 341/01 za przestępstwo z art. 300 §2 kk popełnione pomiędzy 07 stycznia 1999 r. a 25 listopada 1999 r. na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej na 3 (trzy) lata tytułem próby i karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 20 (dwudziestu) złotych. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 22 grudnia 2004 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary;

h)  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie III Ks 62/03 za przestępstwo z art. 54 §2 kks w zw. z art. 6 §2 uks popełnione w latach 1997 - 2002 na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 30 (trzydziestu) zł;

i)  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie XIII K 1752/03 za przestępstwo z art. 244 kk popełnione w dniu 26 czerwca 2003 r. na karę 5 (pięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy w wymiarze 30 godzin miesięcznie na rzecz placówki wskazanej przez Sąd;

j)  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie III K 209/04 za przestępstwo z art. 244 kk popełnione w dniu 10 listopada 2003 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 (trzech) lat próby;

k)  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie XIII K 3577/03 za przestępstwo z art. 244 kk popełnione w dniu 30 września 2003 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

l)  Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 2 marca 2005 r. w sprawie III K 167/04 za przestępstwo z art. 156 §3 kk popełnione w nocy z 19 na 20 grudnia 2003 r. na karę 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności;

Na mocy art. 85 kk, art. 86 §1 kk i art. 87 kk połączono karę ograniczenia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku o sygn. XIII K 1752/03 (przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności) z karami pozbawienia wolności orzeczonymi w wyrokach Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie o sygn. XIII K 3577/03 oraz Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 167/04 i wymierzono skazanemu H. N. karę łączną 8 (ośmiu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; w pozostałej części wyroki podlegające łączeniu pozostawiono do odrębnego wykonania;

Na mocy art. 572 kpk umarzono postępowanie w części dotyczącej wyroków Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawach o sygnaturach akt: III Ks 62/03 i III K 209/04.

Zaliczono na poczet orzeczonych kar łącznych okresy kar odbytych w sprawach podlegających łaczeniu.4 roku, od dnia 30 września 2004 roku do dnia 4 marca 2005 roku oraz od dnia 3 listopada 2006 roku do dnia 14 lutego 2008 roku;

Orzeczono o kosztach.

3. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 15 czerwca 2009roku w sprawie XIIIK 98/08 za czyn popełniony w dniu 26 października 2008roku z art.216§1kk na karę grzywny w wysokości 30(trzydziestu) stawek dziennych przyjmując jedną stawkę dzienną za równoważną kwocie 30( trzydziestu) zł; orzeczono o kosztach.

4. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 14 kwietnia 2010roku w sprawie VIIK 246/08, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 17 lutego 2011roku w sprawie VIIIKa 682/10, za czyn popełniony w okresie od 01 października 1997roku do 03 lutego 1998roku z art. 286§1kk w z w z art.294§1kk w zw. z art.12 kk na karę 1( jednego) roku i 8(ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, na mocy art.69§1i2kk, art.70§1pkt1kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono skazanemu na okres próby wynoszący 5( pięć) lat, orzeczono o kosztach, postanowieniem z dnia 20 maja 2013roku w sprawie VIIKo 425/13 zarządzono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności.

5. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 15 stycznia 2013roku w sprawie VIIK 989/12 za czyn z art. 278§1kk w zw z art.64§1kk popełniony w dniu 13 września 2012roku na karę 4( czterech) miesięcy pozbawienia wolności, na mocy art.63§1kk na poczet orzeczonej kary zaliczono skazanemu okres zatrzymania w dniu 13.09.2012 roku, orzeczono o kosztach.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o akta spraw: Sądu Rejonowego w Białymstoku XIII Wydział Grodzki sygn. XIII K 98/08 (t. I-II) wraz z wyrokiem z dnia 15 czerwca 2009 roku (odpis wyroku w aktach niniejszych – k. 11), Sądu Rejonowego w Białymstoku VII Wydział Karny sygn. VII K 246/08 (t. I-XXIII) wraz z wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2010 roku i wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy sygn. VIII Ka 682/10 z dnia 17 lutego 2011 roku (odpisy wyroków w aktach niniejszych – k. 14-19), Sądu Rejonowego w Białymstoku VII Wydział Karny sygn. VII K 989/12 wraz z wyrokiem z dnia 15 stycznia 2013 roku (odpis wyroku w aktach niniejszych – k. 21), Sądu Okręgowego w Białymstoku III Wydział Karny sygn. III K 224/07 wraz z wyrokiem z dnia 14 lutego 2008 roku i wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku II Wydział Karny sygn. II Ka 54/08 z dnia 08 maja 2008 roku oraz postanowieniem Sądu Okręgowego w Białymstoku III Wydział Karny sygn. III K 224/07 z dnia 25 lutego 2010 roku (odpisy wyroków i postanowienia w aktach niniejszych – k. 65-70, odpis wyroku Sądu Najwyższego sygn. IV KK 16/14 z dnia 18 lutego 2014 roku – k. 72-73, Sądu Rejonowego w Białymstoku XI Wydział C.-Karny sygn. XI Ks 158/00 (odpis wyroku w aktach niniejszych – k. 79-80.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 569 § 1 k.p.k. wyrok łączny wydaje się w sytuacji, gdy zachodzą warunki do wymierzenia kary łącznej na zasadach przewidzianych w art. 85 k.k. Wymieniony przepis kodeksu karnego określa podstawowe przesłanki materialonoprawne umożliwiające łączenie orzeczonych wobec skazanego kar. Zgodnie z nim warunkiem dopuszczalności wymierzenia kary łącznej jest to, by przestępstwa ustalone różnymi wyrokami popełnione zostały przez sprawcę zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. W przepisie tym wyraźnie zastrzeżono graniczny moment pozwalający na przyjęcie, które z dwóch lub więcej popełnionych czynów pozostają w realnym zbiegu. Cezurą tą jest „pierwszy chociażby nieprawomocny wyrok”, a zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku podanego analizie w zakresie ewentualnego objęcia go wyrokiem łącznym.

Przed rozpoczęciem analizy dat wydania wyroków skazujących oraz dat popełnienia poszczególnych przestępstw wskazać należy, iż w stosunku do L. N. w dniu 14 lutego 2008 roku w sprawie III K 224/07 Sąd Okręgowy w Białymstoku wydał wyrok łączny. W wyroku tym Sąd wyodrębnił dwie grupy przestępstw pozostających w zbiegu realnym i wymierzył dwie kary łączne. Pierwsza z nich obejmowała swoim węzłem kary jednostkowe orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Augustowie w sprawie II K 341/01 i Sądu Rejonowego w Gliwicach w sprawie III K 1139/05, zaś druga kary jednostkowe wymierzone wyrokami Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawach XIII K 1752/03 i XIII K 3577/03 oraz wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie III K 167/04. W stosunku do pozostałych wyroków (III Ks 62/03 i III K 209/04 Sądu Rejonowego w Białymstoku) postępowanie zostało umorzone.

Dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy i wydania nowego wyroku łącznego istotne znaczenie miał fakt, iż na skutek kasacji wniesionej przez obrońcę L. N. wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach (sygn. akt VI Ka 550/07) utrzymujący w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach (sygn. akt III K 1139/05) został uchylony, a sprawa została przez Sąd Najwyższy przekazana do ponownego rozpoznania. W związku z powyższym rozwiązaniu uległa pierwsza kara łączna określona w wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie III K 224/07, a wyrok wydany przez Sąd Rejonowy w Gliwicach w sprawie III K 1139/05 w chwili obecnej nie posiada przymiotu prawomocności i nie mógł być brany pod uwagę przy wydawaniu kolejnego wyroku łącznego.

Z analizy dat wyroków i dat popełniania poszczególnych przestępstw wynika, iż w przedmiotowym wypadku pierwszym chronologicznie wyrokiem skazującym L. N. był wyrok Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 25 stycznia 2002 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 341/01. Przed datą wydania tego wyroku L. N. popełnił przestępstwo za które został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 14 kwietnia 2010 roku w sprawie o sygn. akt VII K 246/08- czyn zabroniony objęty tym wyrokiem popełniono w okresie od 1 października 1997 roku do 3 lutego 1998 roku.

Analiza wyżej wymienionych dat popełniania przestępstwa i dat wyroków nie pozostawia wątpliwości, iż w przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do wyszczególnionych wyżej wyroków został spełniony warunek połączenia kar o którym mowa w art. 85 k.k., w postaci związku czasowego pomiędzy popełnianymi przestępstwami. Przestępstwo objęte wyrokiem w sprawie VII K 246/08 popełnione zostało przez skazanego przed wydaniem pierwszego chronologicznie wyroku skazującego.

Odnośnie kar orzeczonych wobec L. N. pozostałymi wyrokami uznać należało, iż brak było podstaw do ich połączenia. Wyrok Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 9 października 2000 roku wydany w sprawie XI Ks 158/00 obejmował co prawda przestępstwo popełnione w okresie od listopada 1997 roku do marca 1999 roku, jednakże kara orzeczona tym wyrokiem z uwagi na swój charakter (kara grzywny) nie podlegała połączeniu z karami orzeczonymi w sprawach II K 341/01 Sądu Rejonowego w Augustowie (kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, co do której zarządzono wykonanie) oraz VII K 246/08 Sądu Rejonowego w Białymstoku (kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, co do której również zarządzono wykonanie). W przypadku wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie o sygn. akt VII K 989/12 uznać należało, iż brak było podstaw do objęcia go węzłem kary łącznej. W sprawie tej skazany popełnił przestępstwo w dniu 13 września 2012 roku, a więc na długo po wydaniu jakiegokolwiek innego wyroku skazującego zapadłego w stosunku do L. N..

W zakresie przestępstw pozostających w zbiegu realnym, objętych punktem II wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 14 lutego 2008 roku (wyroki XIII K 1752/03, XIII K 3577, III K 167/04) oraz w zakresie wyroków co do których Sąd Okręgowy w w/w sprawie umorzył postępowanie (III Ks 62/03 i III K 209/04) postępowanie należało umorzyć- w tym zakresie wskazany wyrok łączny Sądu Okręgowego w Białymstoku nie utracił bowiem mocy.

Sąd stwierdzając przesłanki do połączenia kar wymierzonych wyrokami jednostkowymi zobowiązany był do dokonania analizy wysokości tych kar i podjęcia decyzji odnośnie wysokości kary łącznej. Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając określonych w wyżej wymienionym przepisie wartości. Polskie prawo karne nie określa w sposób bezpośredni dyrektyw wymiaru kary łącznej, które zostały jednak sformułowane w wyniku długoletniej działalności orzeczniczej sądów, a w szczególności Sądu Najwyższego. Zgodnie z utrwalonymi poglądami judykatury wyróżnić można trzy modelowe rozwiązania znajdujące odzwierciedlenie w zasadach stosowanych w procesie wymiaru kary łącznej. Są to: zasada absorpcji, zasada asperacji i zasada kumulacji. Wybór sposobu wymierzenia kary łącznej w oparciu o jedną z wymienionych zasad uzależniony jest od okoliczności konkretnego przypadku, w tym w szczególności od więzi o charakterze przedmiotowym i podmiotowym pomiędzy poszczególnymi przestępstwami, za które wymierzono kary jednostkowe (tak też Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 7 października 2002 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II KK 270/02). Chociaż wybór jednego z wymienionych sposobów wymiaru kary łącznej zależny jest od okoliczności konkretnej sprawy, zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się, że niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji traktować należy jako rozwiązanie stosowane wyjątkowo. Priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej powinna być zasada asperacji (por. A. Marek: Komentarz, Kodeks karny, Warszawa 2004 rok s. 293; uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 2 grudnia 1975 roku wydanego w sprawie o sygn. akt Rw 628/75, OSNKW 1976/2/33.)

Odnosząc powyższe rozważania do okoliczności niniejszej sprawy wskazać należy, iż w ocenie Sądu w stosunku do kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Augustowie (II K 341/01) i Sądu Rejonowego w Białymstoku (VII K 246/08) zastosowanie zasady absorpcji nie jest uzasadnione. W pierwszej kolejności podkreślić należy, iż brak jest bardzo bliskiego związku czasowego pomiędzy wszystkimi popełnionymi przez skazanego przed wydaniem pierwszego wyroku przestępstwami. Pomiędzy poszczególnymi popełnianymi przestępstwami występowała przerwa w trakcie której skazany nie popełniał czynów zabronionych- przerwa ta wynosiła około 11 miesięcy- stan bezprawności wywołany przestępstwem objętym wyrokiem VII K 246/08 trwał do 3 lutego 1998 roku, początkowa data czynu zabronionego objętego wyrokiem II K 341/01 przypada natomiast na dzień 7 stycznia 1999 roku. Wyżej wymienione okresy dzielące momenty popełniania przez skazanego przestępstw wskazują, iż miał on odpowiednią ilość czasu do rozważenia naganności swojego postępowania i podjęcia decyzji o nieprzystępowaniu do działań sprawczych stanowiących kolejne przestępstwo. Wskazać jednak należy, iż okresy te nie były jednak na tyle znaczące by uzasadniać zastosowanie zasady kumulacji.

Kolejną okolicznością wpływającą na decyzję Sądu o zastosowaniu przy wymiarze kary łącznej zasady asperacji był charakter przestępstw przypisanych skazanemu. Przestępstwo przypisane L. N. w sprawie II K 341/01 zakwalifikowane zostało z art. 300 § 2 k.k., natomiast przestępstwo objęte wyrokiem VII K 246/08 stanowiło czyn z art. 286 § 1 w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. W ocenie Sądu przytoczonego przestępstwa nie wykazują oznak podobieństwa. Zgodnie z art. 115 § 3 k.k. przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaj (a analizowanym przypadku są to przestępstwa godzące w dwa odmienne rodzaje dóbr- mienie oraz prawidłowe funkcjonowanie obrotu gospodarczego), przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Orzeczenie kary łącznej jest działaniem racjonalnym mającym na celu oznaczenie kary odpowiedniej do stopnia związku przedmiotowo- podmiotowego między zbiegającymi się realnie przestępstwami, co nie oznacza jednak, iż jedynie tego rodzaju okoliczności mają wpływ na jej wymiar. Nie można zapominać, iż decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma również wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary zarówno w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej. Na wymiar kary łącznej wpływ ma m.in. zachowanie się skazanego po wydaniu wyroku skazującego. Dlatego też zasadnym jest uwzględnianie warunków i właściwości osobistych skazanego, jego zachowania po popełnieniu przestępstw, a więc wszelkich mających znaczenie dla wymiaru kary łącznej okoliczności, które powstały po wydaniu wyroków stanowiących podstawę wyroku łącznego. Z opinii Dyrektora zakładu karnego w którym przebywa skazany wynika, iż jego zachowanie można określić jako dobre. Jest zatrudniony nieodpłatnie na terenie jednostki penitencjarnej, przełożony nie ma zastrzeżeń do jego pracy. L. N. był wielokrotnie nagradzany i nie był karany dyscyplinarnie, stosuje się do wymogów regulaminu i porządku dnia, dobrze funkcjonuje wśród osadzonych, nie jest konfliktowy, nie sprawia problemów wychowawczych. W opinii podkreślono również, iż skazany karę odbywa w systemie programowanego oddziaływania, nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Wskazano, że w czasie ostatniej przerwy w odbywaniu kary przebywając z rodziną zachowywał się poprawnie, dopuścił się jednak popełnienia przestępstwa kradzieży (k. 55).

Z uwagi na wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał, iż zasadnym było wymierzenie skazanemu kary łącznej w wysokości 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd orzekając o objęciu wyroków jednostkowych węzłem kary łącznej w pozostałym zakresie pozostawił wyroki do odrębnego wykonania. Sąd zaliczył również na poczet orzeczonej kary łącznej okresy kar odbytych w sprawach jednostkowych podlegających łączeniu oraz okresy zaliczone na poczet orzeczonych kar w sprawach jednostkowych.

O kosztach pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu Sąd orzekł na podstawie § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461). Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. kosztami postępowania obciążono Skarb Państwa.