Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Beata Malinowska

Protokolant: Natalia Tomaszewska

Przy udziale oskarżyciela za (...)

Urząd C. – Skarbowy w T.: J. P.

Po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 20.09.2018 r., 07.12.2018r., 15.02.2019r., 13.09.2019r. sprawy

K. K. – s. T. i L. z domu C., ur. (...) w P., PESEL (...), zam. (...)-(...) C., ul. (...), karanego

oskarżonego o to, że:

w okresie od sierpnia 2016 roku do dnia 23 stycznia 2017 roku, pełniąc obowiązki prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., na automatach: H. S. (...) nr (...), G. (...) nr (...), H. S. (...) nr (...), Silver S. (...) nr (...), K. (...) nr (...), H. S. P. (...) nr (...), B. H. (...) nr (...), H. S. (...) nr (...), S. (...) (...) nr (...) i G. 42 (...) nr (...), urządzał w lokalu o nazwie i adresie: Salon (...) na automatach J. C., ul. (...)-S. 28, (...)-(...) G., gry wbrew przepisom art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 471 ze zm.),

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks

orzeka:

I.  Oskarżonego K. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu tj. przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i za to, na podstawie art. 107 § 1 kks wymierza mu karę grzywny w wysokości 160 (stu sześćdziesięciu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 80 (osiemdziesiąt) złotych;

II.  Na podstawie art. 30 § 5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci:

a)  Automatów do gier: H. S. (...) nr (...) wraz z 5 kluczami,

G. (...) nr (...) wraz z 2 kluczami, H. S. (...) nr (...) wraz z 4 kluczami, Silver S. (...) nr (...) wraz z 2 kluczami, K. (...) nr (...) wraz z 4 kluczami, H. S. P. (...) nr (...) wraz z 2 kluczami, B. H. (...) nr (...) wraz z 2 kluczami, H. S. (...) nr (...) wraz z 4 kluczami, S. (...) (...) nr (...) wraz z 3 kluczami i G. 42 (...) nr (...) wraz z 3 kluczami

Przechowywanych w magazynie (...)-Skarbowego w T. przy ul. (...) nr (...)

b)  gotówki w kwocie 410,00 (czterysta dziesięć) złotych znajdującej się
w automatach wymienionych pod poz. a) i przechowywanej na koncie sum depozytowych I. Administracji Skarbowej w B. (...)- (...) - przez przekazanie jej do K.- (...)Skarbowego w T.,

III.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.280,00 zł (tysiąc dwieście osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty oraz obciąża go poniesionymi wydatkami postępowania w kwocie 8.066,97 zł (osiem tysięcy sześćdziesiąt sześć złotych 97/100).

II K 821/17

UZASADNIENIE

K. K. od dnia 20 grudnia 2013r. pełnił funkcje Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. . W dniu 23 stycznia 2017r. w Salonie gier na automatach J. C. przy ul. (...) – (...) w G., gdzie działalność gospodarczą prowadzi firma (...) sp. z o.o. z siedzibą w B. , funkcjonariusze Urzędu Celnego w T. ujawnili włączone i gotowe do gry automaty do gier : H. S. (...) nr (...), G. (...) nr (...), H. S. (...) nr (...), Silver S. (...) nr (...), K. (...) nr (...), H. S. P. (...) nr (...), B. H. (...) nr (...), H. S. (...) nr (...), S. (...) (...) nr (...) i G. 42 (...) nr (...), których dysponentem była (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. . Automaty te zostały wstawione do lokalu w G. w sierpniu 2016r. Funkcjonariusze Urzędu Celnego dokonali oględzin automatów , przeprowadzono także eksperymenty dotyczące odtworzenia możliwości gier na automatach. Ustalono w ten sposób, że przeprowadzane na nich gry miały charakter losowy, tj. ich wynik był niezależny od zręczności czy szybkości reakcji grającego a od układów elektronicznych sterujących grami . (...) kasowania punktów z pamięci automatów oraz realizacja wypłat przez kasę salonu wykazały ,że gry urządzane na tych automatach wypełniają definicję gier na automatach określoną w ustawie „o grach hazardowych” . Pieniądze graczom wypłacała obsługa salonu . (...) salonu wybierała też pieniądze z automatów i J. B. – kierownik salonu gier - wpłacała je na konto bankowe , które przekazał jej K. K.. Automaty nie posiadały poświadczenia rejestracji . (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. nie posiadała zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie urządzania i prowadzenia tego rodzaju gier .

(dowód: zeznania świadka J. B. – k. 144, 66v ;

zeznania świadka J. M. k- 160v-161,

zeznania świadka J. W. k-160v,

zeznania świadka M. D. k- 161,

protokół z kontroli - k. 7-12,

umowa k- 67,

odpis z KRS k- 68-69,

protokół oględzin- k. 16-19 ,

protokół zatrzymania rzeczy k- 14-15,

płyta CD k- 13 ,

dowód wpłaty k- 20,

pokwitowania k- 21-23,

akty notarialne k- 58-64)

Wszystkie gry na automatach , które zostały zatrzymane przez funkcjonariuszy celnych w Salonie gier na automatach J. C. przy ul. (...) – (...) w G., miały charakter losowy , końcowy układ symboli na bębnach nie zależał od zręczności gracza a miały charakter wyłącznie losowy , oprogramowanie automatów zawierało generator losowy . Automaty udostępniały funkcję „autostart”. Gry prowadzone na tych automatach wyczerpują definicję gier na automatach z ustawy „o grach hazardowych”

(dowód: ekspertyzy biegłego sądowego z zakresu informatyki przy Sądzie Okręgowym w Słupsku mgr. inż. W. K. k- 169-242 ;

K. K. był do tej pory 64 razy karany za przestępstwa z art. 107 par. 1 kks

( dowód: karta karna - k. 147-153)

Oskarżony K. K. w toku postępowania przygotowawczego i sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego i wyjaśnił ,że ze znanych mu orzeczeń sądów oraz opinii autorytetów prawa dotyczących tych automatów wynikało ,że działalność spółki jest zgodna z prawem i legalna. Z momentem wejścia w życie nowej ustawy „o grach hazardowych” spółka zaprzestała działalności w zakresie urządzania gier. Spółka odprowadzała też podatek do Urzędu Skarbowego. Nie był on kwestionowany jako pochodzący z nielegalnego źródła. Spółka nie zwracała się do Ministerstwa Finansów o wydanie decyzji w trybie ustawy o grach hazardowych

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. K. – k. 143, 89 )

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego.

Oskarżony był Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. , która była dysponentem automatów do gier zainstalowanych w Salonie gier na automatach J. C. przy ul. (...) – (...) w G.. Fakt ten znalazł też potwierdzenie w zeznaniach świadka J. B. .

Z zeznań świadków M. D. , J. W. i J. M. wynikało też jednoznacznie ,że przeprowadzane na automatach gry miały charakter losowy, tj. ich wynik był niezależny od zręczności czy szybkości reakcji grającego a od układów elektronicznych sterujących grami . Sąd nie miał wątpliwości co do wiarygodności zeznań świadków, w szczególności biorąc pod uwagę wyniki przeprowadzonej przez pracowników urzędu celnego kontroli automatów do gier. Ponadto zeznania świadków znalazły też w pełni potwierdzenie w ekspertyzach biegłego sądowego z zakresu informatyki przy Sądzie Okręgowym w Słupsku mgr. inż. W. K., z których także jednoznacznie wynikało ,że wszystkie gry na automatach miały charakter losowy.

Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego kwestionującego swe sprawstwo i winę sprzeciwiał się również protokół kontroli, z którego wynikało, że gry na automatach miały charakter losowy. Sąd dał wiarę tym dokumentom, a także innym dokumentom zgromadzonym w sprawie, gdyż z urzędu, a także na wniosek stron nie zakwestionowano ich autentyczności oraz prawdziwości.

Sąd dał wiarę pisemnym ekspertyzom biegłego sądowego z zakresu informatyki przy Sądzie Okręgowym w Słupsku mgr. inż. W. K. albowiem zostały one wykonane w sposób rzetelny i fachowy przez osoby o odpowiednio wysokich kwalifikacjach zawodowych. Sąd nie znalazł więc podstaw by kwestionować ich wiarygodność.

K. K. został oskarżony o czyn z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6§2 k.k.s.

Biorąc pod uwagę stan prawny obowiązujący w okresie zarzucanym w akcie oskarżenia, a więc okres od sierpnia 2016r. do 23 stycznia 2017r., Sąd, stosując regułę przewidzianą w art. 2 § 2 k.k.s., ocenił zasadność zarzutu z punktu widzenia treści art. 107 § 1 k.k.s. oraz ustawy o grach hazardowych w brzmieniu obowiązujących w tym czasie. Z tego punktu widzenia należy wskazać, że odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe przewidziane w art. 107 § 1 k.k.s. podlegał ten, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządzał lub prowadził grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny. Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę stan faktyczny ustalony w sprawie należało przyjąć, że oskarżony wyczerpał znamiona czynu co do automatów wymienionych w akcie oskarżenia.

Oskarżony w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, nie ma jednak wątpliwości, że reprezentował (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. która była dysponentem automatów do gier zainstalowanych w Salonie gier na automatach J. C. przy ul. (...) – (...) w G.. Były one też użytkowane przez klientów. Zatem, w świetle treści §3 art. 9 k.k.s. - odpowiada on za przestępstwo skarbowe jak sprawca.

Ustalenie, że oskarżony K. K. urządzał gry na automatach, w dalszej kolejności powodowało konieczność rozważenia, czy swym zachowaniem działał wbrew przepisom ustawy. Przytoczone wymaganie przewidziane w art. 107 § 1 k.k.s., aby prowadzenie gier na automatach miało miejsce „wbrew przepisom ustawy” powoduje, że warunków prowadzenia tego typu gier należy poszukiwać w przepisach ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Oceniając spełnienie przez oskarżonego K. K. tych warunków, Sąd odwołał się wyłącznie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, z pominięciem treści art. 14 ust. 1 tej ustawy. Wniosek ten wynikał z aprobaty poglądu wyrażonego przez Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 19 stycznia 2017 r., I KZP 17/16, OSNKW 2017, nr 2, poz. 7. Wedle najwyższej instancji sądowej - kolizja prawa krajowego z prawem unijnym, w świetle zasady bezpośredniego stosowania prawa Unii Europejskiej (art. 91 ust. 3 Konstytucji), może prowadzić do zastąpienia przepisów krajowych uregulowaniami prawa unijnego albo do wyłączenia normy prawa krajowego przez bezpośrednio skuteczną normę prawa Unii Europejskiej. W konsekwencji, norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE L z 1998 r. Nr 204, s. 37 ze zm.), wyłącza możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 KKS przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 612) w pierwotnym brzmieniu. Natomiast art. 6 ust. 1 tej ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 KKS, o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony. Ponadto należy też jednak zauważyć ,że ustawa z dnia 12 czerwca 2015r. , o zmianie ustawy o grach hazardowych , która weszła w życie z dniem 3 września 2015r. została notyfikowana Komisji Europejskiej w dniu 5 listopada 2014r, a więc należało przyjąć ,że w okresie zarzucanego oskarżonemu czynu obowiązywała już znowelizowana ustawa „ o grach hazardowych”.

Stosując przytoczony pogląd do stanu faktycznego niniejszej sprawy należało przyjąć, że oskarżony K. K. nie spełnił wymagania przewidzianego w art. 6 ust. 1 oraz w art. 14 ust. 1 cytowanej ustawy o grach hazardowych. Wedle dyspozycji tych przepisów w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia czynu działalność w zakresie gier na automatach mogła być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji lub zezwolenia na prowadzenie kasyna gry. Jak wynika z protokołów kontroli, oskarżony (reprezentowana przez niego spółka) nie posiadał koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych, w tym gier na automatach, które to gry nie były prowadzone w kasynie .

Mając na względzie stan faktyczny ustalony w niniejszej sprawie należało przyjąć, że oskarżony K. K. prowadził gry na automatach bez wymaganej koncesji na prowadzenie kasyna gry lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych, w tym gier na automatach, które to gry nie były prowadzone w kasynie czym wyczerpał znamiona art. 107 § 1 k.k.s.. W ocenie Sądu w sprawie tej nie zachodzi też powaga rzeczy osądzonej gdyż czyn zarzucany oskarżonemu dotyczy innych miejsc i automatów niż te za które został on skazany w innych sprawach.

W toku postępowania Sąd nie doszukał się okoliczności ograniczających lub wyłączających winę oskarżonego. W szczególności w tej sprawie brak było okoliczności odwołujących się do tego, że oskarżony działał pod wpływem błędu. Oskarżony pełnił funkcję prezesa zarządu Spółki w okresie objętym aktem oskarżenia. Spółka te zajmowała się działalnością prowadzoną w taki sam sposób , tj. na urządzaniu gier na automatach . Wobec powyższego należy uznać ,że jako od przedsiębiorcy , który prowadzi działalność zarobkową w dziedzinie podlegającej reglamentacji przez państwo , stosować należy inne, podwyższone w stosunku do przeciętnego obywatela – standardy . Oskarżony wiedział o rozbieżnościach interpretacyjnych dotyczących notyfikacji , spośród których wybrał taką wykładnię , która mogła przynieść mu dodatkowe dochody. Tym samym w sposób świadomy podjął ryzyko , że wybrana przez niego wykładnia nie zostanie zaaprobowana przez organy prowadzące postępowanie przygotowawcze i sądy , w konsekwencji czego być może poniesie odpowiedzialność karno-skarbową. Ponadto oskarżony nie wykorzystał trybu z art. 2 ust. 6 ustawy o grach hazardowych , który pozwoliłby na uzyskanie decyzji Ministra Finansów ostatecznie ustalającej charakter urządzeń , którymi się posługiwał. W świetle przypadków kwestionowania legalności automatów do gier w wielu sprawach dotyczących działalności o podobnym charakterze , w tym zatrzymania takowych i wydawania wyroków skazujących ,zaś z drugiej strony orzeczeń umarzających postępowanie i uniewinniających , byłoby to zachowanie racjonalne i świadczące o braku zgody na ewentualność naruszania prawa. Ponadto należy tez zauważyć ,że funkcjonariusze celni wielokrotnie zatrzymywali automaty do gier , których dysponentem był (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. a automaty nie posiadały poświadczeń rejestracji oraz urządzenia te miały charakter gier losowych i były prowadzone w celach komercyjnych co tym bardziej wskazywało na to ,że oskarżony zdawał sobie sprawę , z tego że jego interpretacja prawa nie jest akceptowana przez Urzędy Celne tym bardziej ,że ustawa o grach hazardowych została uchwalona zgodnie z polskimi przepisami i nie została uchylona we właściwym trybie. W ocenie Sądu należy też zauważyć ,że w czasie popełnienia czynu zarzucanego oskarżonemu w niniejszej sprawie był on już raz prawomocnie skazany za przestępstwo z art. 107 par. 1 kks przez Sąd Rejonowy w B. w sprawie o sygn.akt IX K 207/15 oraz 5 razy skazany w pierwszej instancji za przestępstwa z art. 107 par. 1 kks przez: Sąd Rejonowy w C.w sprawach o sygn.. akt (...) Sąd Rejonowy w T. w sprawie (...) i Sąd Rejonowy w P. w sprawie (...) - a pomimo tego nie zaprzestał swojej działalności gospodarczej w tym zakresie.

W świetle powyższych okoliczności, branych pod uwagę przy wymiarze kary Sąd uznał, że oskarżonemu należy wymierzyć karę 160 stawek dziennych grzywny. Zdaniem Sądu kara wymierzona oskarżonemu stanowi zadośćuczynienie dyrektyw przewidzianych w art. 13 § 1 k.k.s. Przede wszystkim jest ona, z uwagi na jej wysokość, odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu przestępnego. Kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonego, a także odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej i uprzedniej karalności oskarżonego.

Wymierzona kara nie pomija również względów związanych z potrzebą realizacji prewencji generalnej. W ocenie Sądu, stanowi ona wszakże sygnał dla środowiska oskarżonego, że popełnienie wymienionego czynu nie jest bezkarne, lecz związane z określoną dolegliwością finansową. Określając wysokość jednej stawki dziennej kary grzywny Sąd miał, na podstawie art. 23 § 3 k.k.s., na uwadze, że oskarżony pełni funkcję prezesa zarządu spółkach z o.o. (...) , (...), Spółki (...) i (...) i osiąga dochód w wysokości 4.700 zł netto (k. 143) . Dlatego też Sąd ustalił wysokość jednej stawki kary grzywny za równoważną kwocie 80 zł, a więc wyższą od 1/30 minimalnego wynagrodzenia za pracę. Z tych względów orzeczono jak w punkcie I-szym wyroku.

O przepadku automatów do gier orzeczono na podstawie art. 30 § 1 i 5 k.k.s. jak w punkcie II wyroku.

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. oraz ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę oraz obciążono go wydatkami.