Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2020 roku

Sąd Rejonowy w Łęczycy, I Wydział Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Wojciech Wysoczyński

Protokolant: st. sek. sąd. Katarzyna Retkowska

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2020 roku, w Ł., na rozprawie,

sprawy z powództwa Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w B.

przeciwko W. A.

o zapłatę

zasądza od pozwanej W. A. na rzecz powoda Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w B. kwotę 69.239,99 (sześćdziesiąt dziewięć tysięcy dwieście trzydzieści dziewięć 99/100 ) złotych z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie naliczanymi od dnia 6 lutego 2020 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 6.283 zł (sześć tysięcy dwieście osiemdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt I C 181/20

UZASADNIENIE

W pozwie 6 lutego 2020 roku, powód Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w B. reprezentowany przez pełnomocnika – pracownika powoda - wniósł do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie pozew przeciwko W. A. o zapłatę kwoty 69.239,99 złotych z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Jednocześnie pełnomocnik powoda wniósł o zwrot kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie /pozew k.2-5/.

W dniu 3 marca 2020 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym uwzględniający roszczenia powoda / k. 7v/.

W sprzeciwie z dnia 18 marca 2020 roku, pozwana reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika – adwokata wnosiła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu.

Pozwana podniosła, że należność z tytułu pożyczki jest niższa niż wskazana w pozwie. Jednocześnie wskazała, że po wyliczeniu należności strona pozwana zajmie stanowisko w odpowiedzi na pozew / k. 8v /.

W dniu 32 marca 2020 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Łęczycy / k. 14v/.

Na skutek przekazania sprawy według właściwości pełnomocnik powoda uzupełnił braki formalne pozwu poprzez złożenie dowodu udzielenia pełnomocnictwa oraz przedłożył dowodu z dokumentów / pismo k. 21-59/.

Pełnomocnik pozwanej przedłożył oryginał pełnomocnictwa / k. 59/.

W toku postępowania zawodowy pełnomocnik powoda poparł żądanie pozwu oraz wniósł o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych / k. 64-94/.

Po doręczeniu pism i dokumentacji pełnomocnik pozwanej nie złożył innych zarzutów przeciwko żądaniu pozwu, nie odniósł się również do treści złożonej przez stronę powodową dokumentacji, nie stawił się również na rozprawę / k. 98/.

Sąd Rejonowy ustalił:

W dniu 18 września 2018 roku, powód zawarł w formie pisemnej z pozwaną umowę kredytu gotówkowego (...) nr (...)- (...) na mocy, której powód udzielił pozwanej kredytu w kwocie 68.517,60 zł na okres od dnia 18.09.2018r. do dnia 20.09.2028 roku.

Kredyt miał być spłacany zgodnie z umową w 120 ratach, płatnych do 20 - dnia każdego miesiąca. Pierwsza rata płatna do 22.10.2018r. Pierwsza rata i kolejne w wysokości 1066,72 zł ( wraz z wliczoną składką ubezpieczeniową w wysokości 198,70 zł), a ostatnia rata miała charakter wyrównujący.

Zgodnie z częścią 5 umowy wszelkie wpłaty pozwanego na poczet kredytu powód zaliczał na spłatę kredytu z tytułu zawartej umowy w następującej kolejności: prowizje, opłaty i koszty Banku, odsetki od zadłużenia przeterminowanego, odsetki zapadłe, przeterminowane raty kapitałowe odsetki bieżące zadłużenie z tytułu kredytu, koszty ubezpieczeń dobrowolnych.

Od kwoty kredytu naliczane było zmienne oprocentowanie określone w części 6 umowy. Na dzień zawarcia umowy wynosiło ono 8,99 % w stosunku rocznym. Składała się na nie suma stała w całym okresie kredytowania marża Banku w wysokości 7,20 %

Umowa zgodnie z częścią 7 wskazywała, iż w przypadku braku zapłaty w terminie określonym w umowie od przeterminowanych rat kapitałowych powód będzie naliczał odsetki karne w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie skali roku. Na dzień zawarcia umowy kredytowej wysokość oprocentowania karnego wynosiła 14 % w stosunku rocznym.

Zgodnie z częścią 7 Umowy, Bank mógł wypowiedzieć umowę kredytową z zachowaniem 30 - dniowego okresu wypowiedzenia w przypadku nie dokonania przez pozwaną w terminach określonych w umowie, spłaty pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim dwukrotnym listownym wezwaniu pozwanej do zapłaty zaległych rat lub ich części wynikających z zawartej umowy , w terminie nie 7 dni od otrzymania wezwania / umowa k.23-27/.

W dniu 26 lipca 2017 roku, powód skierował do pozwanej upomnienie i poinformował ją o nieuregulowaniu należności na rzecz powoda z tytułu zawartej umowy / pismo wraz z dowodem nadania k. 36-37/.

W dniu 2 września 2019 roku, powód skierował do pozwanej wezwanie do zapłaty / pismo wraz z dowodem doręczenia k. 34-35/.

W dniu 25 września 2019 roku, powód skierował do pozwanej powtórne wezwanie do zapłaty, informując pozwaną że nieuregulowanie należności może doprowadzić do wypowiedzenia przez bank umowy / pismo wraz z dowodem doręczenia k. 32-33/.

Na skutek braku terminowej spłaty rat kredytu przez pozwaną, powód w dniu 28 października 2019 roku, wypowiedział pozwanej umowę kredytową i postawił całą kwotę udzielonego kredytu w stan natychmiastowej wymagalności, wzywając pozwaną do zapłaty całości zadłużenia do dnia 18 grudnia 2019 roku. Oświadczenie powoda o wypowiedzeniu umowy pozwana odebrała w dniu 31 października 2019 roku ( pismo wraz z z.p.o. k. 30 – 31 ).

W dniu 7 stycznia 2020 roku, powód skierował do pozwanej wezwanie do zapłaty kwoty 68.264,18 złotych / pismo wraz z dowodem doręczenia k. 28-29/.

Wobec braku zapłaty żądanej kwoty, w dniu 6 lutego 2020 roku stosownie do regulacji art. 95 z dnia 29.08.1997 r. Prawo Bankowe (Dz. U. z 1997 r. Nr 140 poz. 939 z późniejszymi zmianami) strona powodowa wystawiła wyciąg z ksiąg banku stwierdzający zadłużenie strony pozwanej.

Na roszczenia Powoda składają się:

- niespłacona należność główna z tytułu umowy w kwocie 65.264,18 złotych;

- odsetki naliczone od dnia 1 lipca 2019 roku do dnia 18 grudnia 2019 roku zgodnie z częścią 6 umowy za okres korzystania z kapitału w kwocie 2.687,03 złote;

- odsetki karne naliczone zgodnie z częścią 7 umowy kredytowej, od przeterminowanych rat kapitałowych od dnia 23 października 2019 roku do dnia 5 lutego 2020 roku w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie w skali roku;

- dalsze odsetki karne obciążające dłużnika od dnia 6 lutego 2020 roku do dnia zapłaty w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie w skali roku, które na dzień sporządzania wyciągu wynoszą 14,00% powinny być obliczone od kwoty niespłaconej należności głównej powiększonej o kwotę odsetek umownych w wysokości 3.975,81 zł tj. na dzień wniesienia pozwu od kwoty wynoszącej łącznie 69.239,99 zł./ wyciąg z ksiąg banku k. 22/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanego powyżej materiału dowodowego w postaci dowodów z dokumentów. Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów zgromadzone w aktach sprawy, albowiem w toku postępowania nie ujawniła się żadna okoliczność, która podważyłaby wiarygodność tych dowodów.

Sąd Rejonowy zważył:

Powództwo jest zasadne.

Pozwana reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika w sprzeciwie od nakazu zapłaty, podniosła w zasadzie jeden zarzut – braku udowodnienia roszczenia co do wysokości.

Wobec powyższego strona powodowa przedstawiła potwierdzone za zgodność z oryginałem przez zawodowego pełnomocnika rozliczenie spłat kredytu z kartą analityczną rachunku kredytowego oraz tabelę z wyliczeniem odsetek wraz z kartą analityczną.

Po doręczeniu przedmiotowych pism i dokumentacji pełnomocnik pozwanej nie złożył innych zarzutów przeciwko żądaniu pozwu, nie odniósł się również do treści złożonej przez stronę powodową dokumentacji, nie stawił się również na rozprawę.

Z uwagi na powyższe, mając na uwadze, że strona pozwana nie odniosła się do twierdzeń strony przeciwnej o faktach związanych z wysokością i terminem spłat, sąd fakty te uznał za przyznane w trybie art. 230 k.p.c.

Niezależnie od powyższego, w toku postępowania strona powodowa przedstawiła wystawiła wyciąg z ksiąg banku stwierdzający zadłużenie strony pozwanej.

Wyciąg z ksiąg bankowych, który zgodnie z art. 95 ust. 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1876, dalej - Pr.bank.) w postępowaniu cywilnym nie ma mocy dokumentu urzędowego, przewidzianej w art. 244 k.p.c., stanowi dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c. i podlega ocenie razem z wszystkimi innymi dowodami, w myśl reguł wynikających z art. 233 k.p.c.

Podnieść także trzeba, że zgodnie z ugruntowanym już w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiskiem, zawartym m.in. w wyroku z dnia 20 listopada 2014 r., VCSK 78/14 (niepubl.) pozwany, kwestionując zasadność powództwa, nie może ograniczyć się do stwierdzenia, że zaprzecza wszystkim faktom powołanym przez powoda, z wyjątkiem tych, które wyraźnie przyzna. Podobnie w wyroku z dnia 9 lipca 2009 r., IIICSK 341/08 (niepubl.) Sąd Najwyższy wskazał, iż nie można odpowiadając na pozew twierdzić, że się nie zgadzając z pozwem "przeczy wszystkim faktom powołanym przez powoda, poza tymi, które wyraźnie się przyzna". Fakty i dowody związane z konkretnymi okolicznościami, z którymi się pozwany nie zgadza powinien on wskazać, jeśli ma to służyć obronie jego racji, powinien się on ustosunkować do twierdzeń strony powodowej. Zwrócić także uwagę należy na stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w wyroku z dnia z dnia 10 czerwca 2013 r., II PK 304/12 (niepubl.), z którego wynika, iż rozkład ciężaru dowodu (art. 6 k.c.) oraz relewantny art. 232 k.p.c. nie może być rozumiany w ten sposób, że ciężar dowodu zawsze spoczywa na powodzie. W razie sprostania przez powoda ciążącym na nim obowiązkom dowodowym, na stronie pozwanej spoczywa ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających oddalenie powództwa.

Zaprzeczenie prawdziwości dokumentu prywatnego w postaci sporządzonego prawidłowo i zgodnie z kompetencją ustawową banku wynikającą z art. 95 ust. 1 Pr.bank. wyciągu z ksiąg rachunkowych pożyczkodawcy (kredytodawcy) nie może polegać na samej negacji istnienia lub wysokości długu, jeśli z pozostałych dowodów przedłożonych przed Bank wynika fakt zawarcia umowy pożyczki jej wysokość i ustalone przez strony warunki spłaty, a w przypadku analizowanym w niniejszej sprawie - także wykaz i sposób zarachowania kilkunastu dokonanych przez dłużnika wpłat. Pozwany nie wskazał, jakie konkretnie nieprawidłowości odbierają moc dowodową takiemu dokumentowi. / tak też. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 7 lutego 2018 r., I ACa 278/17/.

Pozwana po doręczeniu jej przedmiotowej dokumentacji nie negowała ich wartości dowodowej, co więcej pozwana nie odniosła się do się do konkretnych kwot zadłużenia wskazanych w tym wyciągu przez powoda, nie wskazywała które pozycje są przez nią kwestionowane i dlaczego, nie zarzucała jakich konkretnych wpłat powód nie uwzględnił.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał roszenie strony powodowej za zasadne.

Na marginesie zauważyć należy, że dopuszczalne i skuteczne jest wypowiedzenie umowy kredytu, uczynione z zastrzeżeniem warunku - niezapłacenia zadłużenia w oznaczonym terminie ( por. Wyrok Sądu Najwyższego z 8.09.2016 r., II CSK 750/15, LEX nr 2182659; Wyrok Sądu Najwyższego z 24.09.2015 r., V CSK 698/14, LEX nr 1805901; Postanowienie Sądu Najwyższego z 22.03.2013 r., III CZP 85/12, LEX nr 1360269 oraz Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 23.01.2018 r., V AGa 49/18, LEX nr 2447608).

Całkowitą wartość pozaodsetkowych kosztów kredytu określona w umowie z dnia 28.02.2018 roku mieści się w graniach określonych przez art. 36a ww. ustawy o kredycie konsumenckim.

W zakresie żądanych przez stronę powodową odsetek stwierdzić należy, iż żądanie to znajduje podstawę w umowie łączącej strony i mieści się ono w granicach ustawowych określonych przez art. 481 § 2 ¹ k.c. i art. 359 § 2 k.c. Termin i sposób naliczenia oraz wysokość odsetek nie był przez pozwaną kwestionowany.

W tym stanie rzeczy powództwo należało uznać za zasadne z uwagi na treść art. 471 k.c.

O kosztach postępowania Sad orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., obciążając pozwana obowiązkiem zapłacenia na rzecz powoda kosztów opiewających na kwotę 6.283 złotych na którą składają się: uiszczona opłata od pozwu – 866 zł., wynagrodzenie pełnomocnika – 5.400 zł. oraz opłata od pełnomocnictwa – 17 złotych.