Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

Sędzia SO Dariusz Półtorak

Protokolant:

st. sekr. sąd. Beata Defut-Kołodziejak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 513/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 10 marca 2020 r., sygn. II K 339/17

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

-------------------------------------------------------------

-------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

---------------------

------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść orzeczenia, a to jest art. 4 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk, polegająca na:

a)  nienależytym rozważeniu całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego i odmówieniu waloru wiarygodności tej części wyjaśnień oskarżonego D. B., w których wskazuje on, że nie najechał samochodem N. (...) nr rej. (...) na wystające druty zbrojeniowe i nie spowodował uszkodzeń samochodu pokrzywdzonego podczas holowania, nie przyznał się do uszkodzenia samochodu pokrzywdzonego podczas interwencji policjantów G. F. i M. M. (1), w sytuacji, gdy wyjaśnienia te znajdują odzwierciedlenie w zeznaniach M. M. (2), S. B. i E. B.;

b)  nieobdarzeniu walorem wiarygodności tej części zeznań świadków M. M. (2), S. B. i E. B., w zakresie, w jakim twierdzili oni, że oskarżony jedynie holował pojazd pokrzywdzonego i nie najechał nim na wystające druty zbrojeniowe, powodując jego konkretne uszkodzenia, z uwagi na to, że osoby te są osobami najbliższymi w stosunku do oskarżonego, w sytuacji, gdy okoliczność pokrewieństwa pomiędzy pokrzywdzonym ze świadkami B. B. i K. B. (1) nie miała wpływu na ocenę wiarygodności zeznań świadków, będących członkami najbliższej rodziny pokrzywdzonego przez Sąd;

c)  bezkrytycznym obdarzeniu walorem wiarygodności zeznań pokrzywdzonego K. B. (2) i B. B. w zakresie w jakim wskazują oni, że to oskarżony uszkodził samochód pokrzywdzonego, pomijając przy tym, że są oni skonfliktowani z oskarżonym, a nadto świadkowie ci są spokrewnieni z pokrzywdzonym, a zatem przy ocenie wiarygodności ich zeznań należy podchodzić z duża dozą ostrożności;

d)  pominięciu przy wydawaniu zaskarżonego orzeczenia tej części wyjaśnień oskarżonego, zeznań pokrzywdzonego, zeznań świadków M. M. (2), E. B., S. B., K. B. (1), w których zgodnie wskazywali oni, że samochód N. (...) nr rej. (...) był samochodem po kolizji, uszkodzonym, poocieranym, porysowanym przed zdarzeniem z dnia 25 lutego 2017 roku;

e)  błędnym uznaniu za wiarygodne tej części zeznań świadków G. F. i M. M. (1), w których wskazali oni, że oskarżony przyznał się do uszkodzenia samochodu pokrzywdzonego, w sytuacji, gdy okoliczność ta nie znajduje potwierdzenia w treści ich notatników służbowych, a ponadto jest sprzeczna z zasadni logiki i doświadczenia życiowego, ponieważ gdyby oskarżony faktycznie przyznał się do winy, to przedstawiłby policjantom dowód swojej polisy OC;

f)  nienależytym rozważeniu całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci dokumentów: umowy sprzedaży samochodu N. (...) nr rej. (...) z dnia 24 stycznia 2017 roku oraz umowy sprzedaży samochodu N. (...) nr rej. (...) z dnia 19 września 2016 r., w których wartość rynkowa samochodu została dwukrotnie ustalona przez strony umowy na kwotę 600 złotych brutto, a zatem dowody te powinny stanowić podstawę do ustalenia wartości rynkowej samochodu N. (...) nr rej. (...) w chwili zdarzenia z dnia 25 lutego 2017 roku;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji przedstawił w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku jakie fakty i na podstawie jakich dowodów, uznał za udowodnione i nieudowodnione oraz dlaczego obdarzył przymiotem wiarygodności poszczególne dowody. Ocena wyjaśnień oskarżonego, jak i zeznań świadków, a także pozostałych dowodów, w tym dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy i dowodów z dokumentów w postaci umów sprzedaży auta, poprzedzona została ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności niniejszej sprawy, zarówno tych korzystnych, jak i niekorzystnych dla oskarżonego. W odniesieniu do relacji między stronami i między świadkami podkreślić należy, iż o wartości dowodu nie przesądza pochodzenie zeznań od osoby o bliższym lub dalszym stopniu pokrewieństwa, sympatie czy też antypatie między świadkami, lecz treść poszczególnych dowodów, tj. treść zeznań - tak w aspekcie ich wewnętrznej spójności, jak i w konfrontacji z treścią innych dowodów. Żaden przeprowadzony w sprawie dowód nie może być oceniany w oderwaniu od wymowy wszystkich pozostałych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2015 r., sygn. akt II AKa 47/15, OSA 2015 nr 7, poz. 17, str. 13, Legalis Numer 1213436). Wybór wiarygodnych źródeł dowodowych jest prerogatywą sądu stykającego się bezpośrednio z dowodami i odnoszącego wrażenia z przebiegu rozprawy głównej. Swobodna ocena dowodów ograniczona jest jedynie powinnością przedstawienia rozumowania, które doprowadziło ten sąd do dokonanego wyboru. Jest to niezbędne dla ustrzeżenia się od dowolności, usuwającej ów wybór spod kontroli stron i nadzoru instancyjnego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 30 grudnia 2016 r., sygn. II AKa 286/15, KZS 2017 nr 3, poz. 43, KZS 2017 nr 3, poz. 45, KZS 2017 nr 4, poz. 27, Legalis Numer 1697217). Sąd Rejonowy zeznania wszystkich świadków poddał bardzo szczegółowej, wnikliwej, i przede wszystkim konfrontacyjnej analizie, przekonująco uzasadniając, z jakich przyczyn i które z nich uznał za wiarygodne (k. 182). Sąd Rejonowy słusznie wskazał, iż zeznania K. B. (2), K. B. (1) i B. B. znalazły potwierdzenie w zeznanych funkcjonariuszy Policji G. F. i M. M. (1) uczestniczących w interwencji na podwórku stron. Odmowa przyznawania przymiotu wiarygodności dowodom o przeciwstawnej wymowie (wyjaśnienia oskarżonego i zeznania wspierającej go grupy świadków) stanowiła naturalną konsekwencję oceny dowodów. Jak wynika z zeznań G. F. (k. 48), oskarżony przyznał się, że holował N. oraz że w trakcie doszło do jego uszkodzenia. Ponadto, oskarżony w czasie interwencji miał wielokrotnie powtarzać, że jeżeli jego wujek jeszcze raz postawi swój pojazd pod ich domem to go rozwali, zniszczy oraz że nie będzie zwracał pieniędzy za powstałe uszkodzenia, gdyż K. B. (2) nie ma prawa korzystać z ich połowy podwórka. W tej sytuacji, bez znaczenia dla rozstrzygnięcia pozostawało czy pokrzywdzony i członkowie jego rodziny słyszeli moment uderzenia, jak również to czy dokładnie zaobserwowali ten moment na nieoświetlonym podwórku. Jednocześnie, wskazać należało, iż G. F. nie miał żadnego interesu, aby złożyć zeznania sprzeczne z zastanym podczas interwencji stanem rzeczy i opowiedzieć się po którejkolwiek stronie konfliktu rodzinnego. Powołanie się przez obrońcę na to, że zeznania tego świadka nie znalazły potwierdzenia w notatniku służbowym, pozostawało bezzasadne w sytuacji, gdy w/w zeznania stawiły rozwinięcie skrótowej notatki ze zdarzenia. Nie przekonał Sądu Okręgowego również argument, iż sprzecznym z zasadni logiki i doświadczenia życiowego pozostaje nie przedstawienie przez oskarżonego swojego dowodu polisy OC, w sytuacji, w której miał on przyznać się do uszkodzenia pojazdu. Stan zgromadzonych dowodów prowadzi do wnioskowania odnośnie nieprzejednanej postawy D. B. i wyrażeniu przez niego głębokiego przekonania, iż miał prawo nie tylko do przestawienia, ale nawet uszkodzenia pojazdu wuja, z uwagi na to, że zaparkował on na działce objętej współwłasnością. Ponadto, okoliczność, iż uszkodzenia pojazdu N. (...) były uszkodzeniami świeżymi, potwierdził nie tylko pokrzywdzony oraz grupa wspierających go świadków, ale również okoliczność ta znalazła potwierdzenie w opinii biegłego. Do tożsamego wniosku doszedł Sąd Rejonowy, odnotowując w pisemnych motywach wyroku brak kurzu i nalotu na sfotografowanych zarysowaniach, co prowadziło do zgodnego z art. 7 kpk wniosku, iż uszkodzenia pojazdu były świeże i powstały w krótkim czasie przed oględzinami. W ocenie Sądu Okręgowego to, że pokrzywdzony spożywał alkohol na swoim podwórku w dniu zdarzenia, nie miało związku ze zdarzeniem z aktu oskarżenia, zaś wskazywanie przez obrońcę, iż to on mógł w stanie nietrzeźwości w dniu 25 lutego 2017 r. przeparkowywać pojazd i zahaczyć przy tym o druty zbrojeniowe, uszkadzając to auto, stanowiło zupełnie bezpodstawną hipotezę, której nie uprawdopodobniał żaden ze zgromadzonych w tej sprawie dowodów. Charakterystyczna pozostawała niekonsekwencja skarżącego, z jednej strony wskazującego, że z zeznań świadków wspierających oskarżonego wynikało, iż pojazd ten uszkodzony był dużo wcześniej, a jego stan techniczny pozostawiał wiele do życzenia, zaś z drugiej strony podnoszącego, iż to pokrzywdzony przestawiając to auto w stanie nietrzeźwości w dniu zdarzenia, miał odpowiadać za jego uszkodzenia. Bezzasadnym był również zarzut odnoszący się do postulatu obrońcy w zakresie ustalenia wartości rynkowej pojazdu wyłącznie na podstawie umów sprzedaży z dnia 19 września 2016 r. (poprzedzającej zdarzenie z a/o) i z dnia 24 stycznia 2017 r. – obu na kwotę 600 złotych, zamiast na opinii biegłego rzeczoznawcy inż. J. M.. Zgodnym z doświadczeniem życiowym pozostaje, iż pokrzywdzony mógł kupić ów pojazd „okazyjnie”, poniżej ceny rynkowej. Pojazd w dniu zdarzenia miał także ważne badania techniczne (k. 166v). Fakt, iż K. B. (2) uzyskał za niego taką samą kwotę, jaką pierwotnie zapłacił kilka miesięcy wcześniej, świadczy o tym, iż w dniu zdarzenia samochód ten nadawał się jeszcze do użytku i mógł służyć zgodnie z przeznaczeniem (nawet oskarżony nie kwestionował tego, że pokrzywdzony przed zdarzeniem w normalny sposób korzystał z tego samochodu), zaś po zdarzeniu mógł zostać jedynie rozebrany na części lub zezłomowany, przy uzyskaniu przez sprzedawcę podobnej kwoty.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego D. B. od do zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku

Lp.

Zarzut

2.

Obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść orzeczenia, a to art. 201 kpk w zw. z art. 7 kpk, poprzez oparcie rozstrzygnięcia w zakresie powstania, rodzaju i rozmiaru uszkodzeń w pojeździe pokrzywdzonego, a także wyceny tych uszkodzeń na opinii biegłego z zakresu wyceny ruchomości mgr J. M., w sytuacji, gdy opinia ta jest niepełna i niejasna, a jej poprawność jest nieweryfikowalna;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw, aby stwierdzić dowolność w pierwszoinstancyjnej ocenie opinii biegłego rzeczoznawcy mgr inż. J. M.. Sąd Rejonowy słusznie uznał ją za jasną, pełną i niezawierającą sprzeczności. W ocenie Sądu Okręgowego, była ona w wystarczającym stopniu szczegółowa, oparcie się przez biegłego na dokumentacji fotograficznej uszkodzeń pojazdu N. (...) wystraczające, zaś metoda porównawcza wybrana przez biegłego adekwatna do realiów tej sprawy. Stwierdzenie, że konieczne jest dopuszczenie opinii innego biegłego, należy do Sądu, a nie do strony postępowania, gdyż to organ orzekający decyduje o tym, czy treść ekspertyzy zasługuje na uznanie. Opinia ta dotyczyła uśrednionych ceny aut i średnich cen napraw samochodowych ustalonych za pośrednictwem Internetu, dokładniej portalu Otomoto, najpopularniejszego portalu samochodowego w Polsce (róg zdjęć i charakterystyczny wygląd ogłoszenia). Specjalistyczna wiedza biegłego, ponad 30 letnie doświadczenie oraz znajomość problematyki obrotu pojazdami mechanicznymi, ich częściami i kosztami napraw i robocizny, przeczy ocenie tej opinii jako niewiarygodnej. W ocenie Sądu Okręgowego, logicznym jest wniosek, iż samochodów o niskiej wartości rynkowej nie zawsze opłaca się reperować, albowiem koszt ewentualnej naprawy i zakupu części wymagających zmiany może przewyższać wartość takiego auta i akurat ta okoliczność pozostaje zgodna z doświadczeniem życiowym. Wskazana przez obrońcę (k. 199) wartość auta z opinii biegłego – 1200 zł, nie podważa skutecznie tego, że koszty naprawy auta w zakresie w jakim opiniował biegły w tej sprawie ustalił on prawidłowo na kwotę 1170 zł, a zatem kwotę dwukrotnie przewyższającą kwotę z umowy sprzedaży. W świetle art. 201 kpk, skoro Sąd I instancji uznał w/w opinię biegłego za pełną, jasną i niesprzeczną, to nie miał powodu dopuszczania dowodu z innej opinii na te same okoliczności.

Zgodnie z utrwaloną praktyką, poza procesowa opinia biegłego nie może stanowić dowodu będącego przedmiotem oceny sądu, póki dowód taki nie zostanie przeprowadzony w sposób przewidziany przez przepisy procesowe. Jak słusznie stwierdził Sąd Apelacyjny w Katowicach, biegli powoływani są postanowieniem organu procesowego prowadzącego postępowanie. Dopiero takie postąpienie konstytuuje biegłych w procesie. Opinia wykonana bez polecenia organu procesowego, na zlecenie osoby zainteresowanej, nie ma waloru środka dowodowego. Opinia taka nie może być zaliczona w poczet materiału dowodowego jako dowód z dokumentu, bo art. 393 § 3 k.p.k. zezwalający na odczytywanie na rozprawie dokumentów prywatnych powstałych poza postępowaniem karnym i nie dla jego celów, nie dotyczy prywatnej opinii (postanowienie z dnia 22 listopada 2001 roku, KZS 4/01 poz. 53). Sąd Apelacyjny w Krakowie opowiada się konsekwentnie za niedopuszczalnością dowodu z opinii sporządzonej przez "biegłego prywatnego", to jest z opinii zleconej poza procesem przez stronę. Taka ekspertyza może informować sąd o celowości dopuszczenia dowodu z opinii biegłego, ale nie może takiej opinii zastępować, bo nie pochodzi od osoby bezstronnej, skoro między zlecającą stroną a jej autorem istnieje stosunek obligacyjny, oparty na więzi finansowej (wyrok z dnia 10 listopada 2012 roku, KZS 12/12 poz. 54, zbiór 3261). Treść opinii prywatnej może dać asumpt do rozważenia potrzeby powołania nowych ekspertów lub zażądania od powołanego już w postępowaniu biegłego, uzupełnienia swej opinii w określonym, niezbędnym zakresie, w trybie art. 201 kpk. W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy takiej konieczności nie stwierdził. Warto odnotować na co dokładnie powołał się obrońca we wniesionej apelacji przez pryzmat opinii prywatnej inż. Ł. A.. W sporządzonej opinii prywatnej wskazano, że kwota za jaką został zakupiony przez pokrzywdzonego samochód marki N. (...) wskazuje, że samochód ten był w złym stanie technicznym, a jego wartość była równa wartości złomu względem wagi przedmiotowego pojazdu. Jak już wskazano, takie sformułowanie pozostaje błędne i automatycznie przekreśla samą możliwość zakupu danego przedmiotu tanio, aczkolwiek w stanie nadającym się do korzystania z samochodu, zgodnie z jego przeznaczeniem (tj. auta posiadającego ważne badania techniczne i ubezpieczenie). W tym miejscu podkreślić należy także, iż dla oskarżonego, który posiadał miejsce do przechowania pojazdu, w dalszym ciągu go użytkował i miał możliwość włożenia swojego własnego czasu i pracy (umiał tego dokonać i posiadał doświadczenie w tym względzie) prawidłowym jest wniosek, iż przedmiotowy samochód przedstawiał dla niego wyższą wartość, niż ta wskazana na umowie. W ocenie Sądu Okręgowego, w odniesieniu do aut o niskiej wartości, przy wycenie pojazdu i jego stwierdzonych uszkodzeń wadliwe jest zastosowanie metody odzysku, zaproponowanej przez inż. Ł. A., tj. różnicy pomiędzy wartością rynkową, a wartością pojazdu uszkodzonego. Jak już wskazano przeczy temu doświadczenie życiowe związane z naprawą aut, które z uwagi na rocznik i wieloletnią eksploatację cechuje niska wartość rynkowa. W dalszym ciągu przechodzą one badania techniczne, są dopuszczone do użytku, niemniej jednak koszty ewentualnych napraw i zakupu części przyspieszają decyzję ich właścicieli o zamianie auta na lepsze. Nie oznacza to automatycznie, że uszkodzenia pojazdów stosunkowo tanich, tj. o niskiej wartości rynkowej, cechuje niższy stopień społecznej szkodliwości, aniżeli pojazdów luksusowych. Związany ze skazaniem obowiązek kompensacji szkody wynikającej z popełnienia przestępstwa nie jest uzależniony od celowości dokonania stosownych napraw w zniszczonym przedmiocie, a pokrzywdzony uzyskaną w ten sposób kwotę może wydatkować zgodnie ze swoim uznaniem.

Wniosek

- o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii rzeczoznawcy samochodowego inż. Ł. A. na okoliczność ustalenia rozmiaru uszkodzeń powstałych w samochodzie marki N. (...) nr rej. (...), wyceny wartości szkody powstałej w związku ze stwierdzonymi uszkodzeniami oraz ustalenia czy stwierdzone uszkodzenia – ich charakter, rodzaj – mogły powstać w sposób opisywany przez pokrzywdzonego w wyniku holowania pojazdu i najechania na betonowy słupek, z którego wystawały druty zbrojeniowe;

- o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego D. B. od do zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Lp.

Zarzut

3.

Obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść orzeczenia, a to jest art. 170 § 1 pkt 5 kpk w zw. z art. 201 kpk, poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku dowodowego o przeprowadzenie dowodu z uzupełniającej ustnej opinii biegłego rzeczoznawcy, w sytuacji, gdy dotychczasowa opinia wbrew zapatrywaniom Sądu, jest niepełna, niejasna, a w konsekwencji jest nieweryfikowalna;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

omówiono powyżej w rubryce 3.2

Wniosek

- o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii rzeczoznawcy samochodowego inż. Ł. A. na okoliczność ustalenia rozmiaru uszkodzeń powstałych w samochodzie marki N. (...) nr rej. (...), wyceny wartości szkody powstałej w związku ze stwierdzonymi uszkodzeniami oraz ustalenia czy stwierdzone uszkodzenia – ich charakter, rodzaj – mogły powstać w sposób opisywany przez pokrzywdzonego w wyniku holowania pojazdu i najechania na betonowy słupek, z którego wystawały druty zbrojeniowe;

- o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego D. B. od do zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku

Lp.

Zarzut

4.

Błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia i mających wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że oskarżony D. B. umyślnie uszkodził samochód pokrzywdzonego podczas holowania pojazdu poprzez najechanie na wystające druty zbrojeniowe wystające obok domu oskarżonego, w sytuacji, gdy z dowodów będących zdaniem Sądu podstawą ustalenia powyższych faktów to nie wynika, ponieważ zarówno pokrzywdzony, jak też świadkowie K. B. (1), B. B. oraz przesłuchiwani w sprawie funkcjonariusze policji nie widzieli momentu zdarzenia;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut wtórny. Aby wykazać błąd w ustaleniach faktycznych lub naruszenie standardów swobodnej oceny i interpretacji dowodów nie wystarczy subiektywne przekonanie obrońcy o nieprawidłowości zaskarżonego orzeczenia. Konieczne jest wykazanie, że w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenie faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo że takiego ustalenia nie dokonano, choć z przeprowadzonych dowodów określony fakt jednoznacznie wynikał, bądź wykazanie, że tok rozumowania Sądu I instancji był sprzeczny ze wskazaniami doświadczenia życiowego, prawami logiki czy z zasadami wiedzy. Skarżący we wniesionej apelacji nie wykazał nieprawidłowości rozumowania Sądu Rejonowego w zakresie istotnych dla rozstrzygnięcia ustaleń. Ustalenia faktyczne w przedmiotowej sprawie generalizowała pierwszoinstancyjna ocena dowodów, która w pełni spełniła wymogi art. 7 kpk, a postępowanie dowodowe nie wymagało uzupełnienia.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego D. B. od do zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

rozstrzygnięcie o winie i karze wymierzonej oskarżonemu

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

- na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk oraz art. 3 ust. 1 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 zł tytułem opłaty za II instancję oraz obciążył go wydatkami za postępowanie odwoławcze w wysokości 20 zł

7.  PODPIS