Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

F o r m u l a r z U K 1

Sygnatura akt

II K 664/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

D. S.

- w dniu 13 maja 2020 roku ok. godz. 20:35 w miejscowości S. (gm. Z., woj. (...)), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniami za przestępstwa wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 12 września 2016 r. sygn. akt II K 175/16, a także w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności z ostatnio wymienionego wyroku za umyślne przestępstwa podobne, prowadził w ruchu lądowym, samochód osobowy marki (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości na poziomie 1,6 ‰ alkoholu we krwi,

- w dniu 20 czerwca 2020 roku ok. godz. 16:50 na ul. (...) w B. (woj. (...)), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniami za przestępstwa wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 12 września 2016 r. sygn. akt II K 175/16, a także w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności z ostatnio wymienionego wyroku za umyślne przestępstwa podobne, prowadził w ruchu lądowym, samochód osobowy marki (...) (nr VIN (...)) z założonymi tablicami rejestracyjnymi o nr (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 17:49 do stężenia na poziomie 0,81 mg/l, zaś o godz. 18:04 na poziomie 0,82 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

- w dniu 30 czerwca 2020 roku ok. godz. 23:05 na ul. (...) w B. (woj. (...)) - na wysokości ulicy (...), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniami za przestępstwa wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 12 września 2016 r. sygn. akt II K 175/16, a także w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności z ostatnio wymienionego wyroku za umyślne przestępstwa podobne, prowadził w ruchu lądowym, samochód osobowy marki (...) z założonymi tablicami rejestracyjnymi o nr (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia na poziomie 1,96 ‰ alkoholu we krwi oraz pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego - funkcjonariusza Policji, poruszającego się oznakowanym pojazdem służbowym, przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego, nie zatrzymał niezwłocznie wskazanego pojazdu mechanicznego i kontynuował jazdę,

- w dniu 30 czerwca 2020 r. o. godz. 23:05 na ul. (...) na wysokości ulicy (...) w B., woj. (...) dopuścił się czynnej napaści na funkcjonariusza Policji w osobie sierż. sztab. M. F. podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w ten sposób, że pomimo wydania przez niego sygnału świetlnego przy pomocy latarki ze światłem czerwonym podającego sygnał do zatrzymania pojazdu, stojąc na osi jezdni, kierując samochodem osobowym marki (...) z założonymi tablicami o nr rej (...) nie reagował na dawane sygnały jadąc bezpośrednio wprost na funkcjonariusza zmuszając go do gwałtownego odskoczenia z miejsca kontroli,

- w dniu 30 czerwca 2020 roku około godz. 23:05 w m. D. woj. (...) znieważył funkcjonariusza Policji w osobie asp. P. P., używając w stosunku do niego słów wulgarnych i obelżywych podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych,

- w dniu 30 czerwca 2020 roku około godz. 23:05 w m. D. woj. (...) znieważył funkcjonariusza Policji w osobie sierż. sztab. M. F., używając w stosunku do niego słów wulgarnych i obelżywych podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych,

- w dniu 30 czerwca 2020 roku około godz. 23:05 w m. D. woj. (...) groził funkcjonariuszowi Policji w osobie asp. P. P. popełnieniem przestępstwa na jego szkodę, w ten sposób że, podczas podjętej w stosunku do niego interwencji, wykrzykiwał groźby pozbawienia życia, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione,

- w dniu 30 czerwca 2020 r. około godz. 23:05 w m. D. woj. (...) groził funkcjonariuszowi Policji w osobie sierż. sztab. M. F. popełnieniem przestępstwa na jego szkodę, w ten sposób że, podczas podjętej w stosunku do niego interwencji, wykrzykiwał groźby pozbawienia życia, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

- w dniu 13 maja 2020 roku ok. godz. 20:35 w miejscowości S. (gm. Z., woj. (...)) D. S. prowadził w ruchu lądowym, samochód osobowy marki (...)o nr rej. (...),

- znajdował się wtedy w stanie nietrzeźwości na poziomie 1,6 ‰ alkoholu we krwi,

- oskarżony był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i obowiązywał go wówczas zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczony w związku ze skazaniami za przestępstwa wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 12 września 2016 r. sygn. akt II K 175/16,

- czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności z ostatnio wymienionego wyroku za umyślne przestępstwa podobne, gdyż w okresie od 02.05.2016 r. do 12.06.2018 r. odbywał karę 3 lat pozbawienia wolności z ww. wyroku łącznego;

- w dniu 20 czerwca 2020 roku ok. godz. 16:50 na ul. (...) w B. (woj. (...)), D. S. prowadził w ruchu lądowym, samochód osobowy marki (...) (nr VIN (...)) z założonymi tablicami rejestracyjnymi o nr (...),

- znajdował się wtedy się w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 17:49 do stężenia na poziomie 0,81 mg/l, zaś o godz. 18:04 na poziomie 0,82 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

- w dniu 30 czerwca 2020 roku ok. godz. 23:05 na ul. (...) w B. (woj. (...)) - na wysokości ulicy (...) prowadził w ruchu lądowym, samochód osobowy marki (...) z założonymi tablicami rejestracyjnymi o nr (...),

- znajdował się wówczas w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia na poziomie 1,96 ‰ alkoholu we krwi,

- w związku z tym, że przekroczył dozwoloną prędkość i nie zatrzymał się do kontroli drogowej patrol Policji ruszył za oskarżonym w pościg,

- pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego - funkcjonariusza Policji, poruszającego się oznakowanym pojazdem służbowym, przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego, D. S. nie zatrzymał niezwłocznie wskazanego pojazdu mechanicznego i kontynuował jazdę,

4. w dniu 30 czerwca 2020 r. o. godz. 23:05 na ul. (...) na wysokości ulicy (...) w B., woj. (...) D. S. dopuścił się czynnej napaści na funkcjonariusza Policji w osobie sierż. sztab. M. F. podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w ten sposób, że pomimo wydania przez niego sygnału świetlnego przy pomocy latarki ze światłem czerwonym podającego sygnał do zatrzymania pojazdu, stojąc na osi jezdni, kierując samochodem osobowym marki (...)z założonymi tablicami o nr rej (...) nie reagował na dawane sygnały jadąc bezpośrednio wprost na funkcjonariusza zmuszając go do gwałtownego odskoczenia z miejsca kontroli,

5. w dniu 30 czerwca 2020 roku około godz. 23:05 w m. D. woj. (...) D. S. znieważył funkcjonariusza Policji w osobie asp. P. P., używając w stosunku do niego słów wulgarnych i obelżywych podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych,

6. w dniu 30 czerwca 2020 roku około godz. 23:05 w m. D. woj. (...) znieważył funkcjonariusza Policji w osobie sierż. sztab. M. F., używając w stosunku do niego słów wulgarnych i obelżywych podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych,

7. w dniu 30 czerwca 2020 roku około godz. 23:05 w m. D. woj. (...) groził funkcjonariuszowi Policji w osobie asp. P. P. popełnieniem przestępstwa na jego szkodę, w ten sposób że, podczas podjętej w stosunku do niego interwencji, wykrzykiwał groźby pozbawienia życia, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione,

8.w dniu 30 czerwca 2020 r. około godz. 23:05 w m. D. woj. (...) groził funkcjonariuszowi Policji w osobie sierż. sztab. M. F. popełnieniem przestępstwa na jego szkodę, w ten sposób że, podczas podjętej w stosunku do niego interwencji, wykrzykiwał groźby pozbawienia życia, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione,

9.D. S. był zatrzymany od 13 maja 2020 r. (godz. 22:00) do 14 maja 2020 r. (godz. 15:40) zaś w okresie od 30 czerwca 2020 r. (godz. 23:10) jest tymczasowo aresztowany, przy czym od 27 listopada 2020 r. (godz. 23:10) odbywa karę z innej sprawy,

10. D. S. był wielokrotnie karany (siedmiokrotnie za przestępstwa polegające na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, pięciokrotnie za przestępstwa przeciwko mieniu oraz dwukrotnie za przestępstwa przeciwko życiu lub zdrowiu).

zeznania W. W.

zeznania A. P.

zeznania M. J.

protokół badania stanu trzeźwości

opinia biegłego z zakresu medycy sądowej

odpis wyroku z obliczeniem kary

wyjaśnienia D. S.

notatka urzędowa

protokół badania stanu trzeźwości

odpis wyroku z obliczeniem kary

wyjaśnienia D. S.

zeznania P. P.

zeznania M. F.

zeznania A. S.

protokół pobrania krwi

sprawozdanie z przeprowadzonych badań chemicznych

odpis wyroku z obliczeniem kary

zeznania P. P.

zeznania M. F.

zeznania A. S.

zeznania P. P.

wyjaśnienia D. S.

zeznania M. F.

wyjaśnienia D. S.

zeznania P. P.

wyjaśnienia D. S.

zeznania M. F.

wyjaśnienia D. S.

protokół zatrzymania

zawiadomienie o przyjęciu

informacja (...)

informacja o osobie z K.

odpis wyroku

97-98

101-102, 269-270

104-105,

270-271

134-135, 287

153-154

35-36, 72-74, 77-79, 109-110, 171-172, 266-267

153-154

35-36, 72-74, 77-79, 109-110, 171-172, 266-267

8-9, 267-268

3-4, 319-320

143-144, 269

181b

181 a

153-154

8-9, 267-268

3-4, 319-320

143-144, 269

8-9, 267-268

35-36, 72-74, 77-79, 109-110, 171-172, 266-267

3-4, 319-320

35-36, 72-74, 77-79, 109-110, 171-172, 266-267

8-9, 267-268

35-36, 72-74, 77-79, 109-110, 171-172, 266-267

3-4, 319-320

35-36, 72-74, 77-79, 109-110, 171-172, 266-267

324-327

147-152

313-315, 317

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

D. S.

- w dniu 13 maja 2020 roku ok. godz. 20:35 w miejscowości S. (gm. Z., woj. (...)), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniami za przestępstwa wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 12 września 2016 r. sygn. akt II K 175/16, a także w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności z ostatnio wymienionego wyroku za umyślne przestępstwa podobne, prowadził w ruchu lądowym, samochód osobowy marki (...)o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości na poziomie 1,6 ‰ alkoholu we krwi,

- w dniu 30 czerwca 2020 roku ok. godz. 23:05 na ul. (...) w B. (woj. (...)) - na wysokości ulicy (...), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniami za przestępstwa wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 12 września 2016 r. sygn. akt II K 175/16, a także w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności z ostatnio wymienionego wyroku za umyślne przestępstwa podobne, prowadził w ruchu lądowym, samochód osobowy marki (...)z założonymi tablicami rejestracyjnymi o nr (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia na poziomie 1,96 ‰ alkoholu we krwi oraz pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego - funkcjonariusza Policji, poruszającego się oznakowanym pojazdem służbowym, przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego, nie zatrzymał niezwłocznie wskazanego pojazdu mechanicznego i kontynuował jazdę,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

1.1.2

1.1.3

1.1.4

1.1.5

1.1.6

1.1.7

1.1.8

1.1.9

1.1.10

zeznania W. W.

zeznania A. P.

zeznania M. J.

protokół badania stanu trzeźwości

opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

odpis wyroku z obliczeniem kary

wyjaśnienia D. S.

notatka urzędowa

protokół badania stanu trzeźwości

odpis wyroku z obliczeniem kary

wyjaśnienia D. S.

zeznania P. P.

zeznania M. F.

zeznania A. S.

protokół pobrania krwi

sprawozdanie z przeprowadzonych badań chemicznych

odpis wyroku z obliczeniem kary

zeznania P. P.

zeznania M. F.

zeznania A. S.

zeznania P. P.

zeznania M. F.

wyjaśnienia D. S.

PROTOKÓŁ

zatrzymania

zawiadomienie o przyjęciu

informacja z (...)

informacja o osobie z K.

Sąd dał wiarę zeznaniom W. W. złożonych na etapie postępowania przygotowawczego, gdyż były spójne, konkretne, stanowcze i logiczne oraz zgodne z doświadczeniem życiowym; przecież to na podstawie jego relacji interweniowała Policja i nie ma wystarczających podstaw do tego, aby twierdzić, że niesłusznie on wówczas obciążał oskarżonego; zgodnie zaś z zeznaniami A. K. protokół odpowiadał relacji jaką wówczas zdawał świadek;

spójne, logiczne, konsekwentne, zgodne z doświadczeniem życiowym, korespondujące ze sobą nawzajem;

protokół spełnia warunki określone przez art. 148 § 1 kpk, a strony nie kwestionowały jego treści;

zupełna, logiczna, zrozumiała, przekonująca;

niekwestionowany dokument urzędowy

zgodne z pozostałym materiałem dowodowym

niekwestionowany dokument

protokół wypełniony rzetelnie i opatrzony podpisami, a strony nie kwestionowały jego treści

niekwestionowany dokument urzędowy

zgodne z pozostałym materiałem dowodowym

spójne, logiczne, konsekwentne, zgodne z doświadczeniem życiowym, korespondujące ze sobą nawzajem oraz wyjaśnieniami oskarżonego, który przyznawał się do tego czynu

protokół wypełniony rzetelnie i opatrzony podpisami

sprawozdanie rzetelne oraz spełniające warunki formalne, a przy tym nie kwestionowane przez strony

niekwestionowany dokument urzędowy

spójne, logiczne, konsekwentne, zgodne z doświadczeniem życiowym, korespondujące ze sobą nawzajem

spójne, logiczne, konsekwentne, zgodne z doświadczeniem życiowym, korespondujące ze sobą nawzajem oraz wyjaśnieniami oskarżonego, który przyznawał się do tych czynów w całości;

spełnia warunki określone przez art. 148 § 1 kpk, a strony nie kwestionowały jego treści

niekwestionowany dokument urzędowy

niekwestionowana informacja z systemu informatycznego

niekwestionowany dokument urzędowy

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1

1.4

zeznania W. W.

wyjaśnienia D. S.

świadek w czasie przesłuchania przed Sądem był bardzo zdenerwowany i próbował „bronić” oskarżonego wycofując się z wcześniejszych zeznań, które obciążały D. S.; protokół jego przesłuchania na etapie postępowania przygotowawczego w świetle relacji A. K. był zgodny z tym, co wówczas podawał W. W. i skoro podpisał on go nie kwestionując jego jasnych i kategorycznych zapisów, to późniejsza zmiana zeznań nie jest przekonująca i stanowi jedynie nieudolną próbę „obrony” osoby oskarżonego oraz świadczy o braku „obywatelskiej” odwagi w podtrzymaniu swojej relacji na sali rozpraw w obecności D. S.;

zdaniem Sądu oskarżony zaprzecza swojemu sprawstwu licząc na to, że brak bezpośrednich dowodów i nie ujęcie go na „gorącym uczynku” uwolni go od odpowiedzialności za popełnienie czynu zabronionego; interweniujący funkcjonariusze Policji pojawili się jednak na miejscu zdarzenia natychmiast po tym jak oskarżony był widziany za kierownicą przez W. W., a silnik auta był jeszcze ciepły; fakt natomiast, że D. S. widząc policjantów spożywał na ich oczach alkohol dobitnie wskazuje na to, że chciał w ten sposób zatrzeć ślady i wykazać, że pił wódkę dopiero po kierowaniu pojazdem; ze względu jednak na to, że nawet po „odjęciu” alkoholu wypitego w obecności funkcjonariuszy poziom zawartości alkoholu w dalszym ciągu przekraczał granice stanu nietrzeźwości, zaprzeczanie swojemu sprawstwu stanowi jedynie taktykę procesową D. S., gdyż łańcuch poszlak jest zupełny i kompletny;

Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim D. S. utrzymywał, iż nie widział on funkcjonariusza Policji (M. F.) znajdującego się na jezdni i podającego przy użyciu latarki z czerwonym światłem sygnał do zatrzymania się, gdyż przeczy temu relacja jadącego z nim pasażera - A. S., który konsekwentnie i kategorycznie utrzymywał, że pokrzywdzony był widoczny i był widziany przez oskarżonego, który z pełną premedytacją zamiast się zatrzymać przyspieszył, a następnie zaczął uciekać; ponadto zaś doświadczenie życiowe wskazuje na to, że ubiór policjanta odzianego w odblaskową kamizelkę i posługującego się latarką ze światłem czerwonym wyklucza, aby był on niewidoczny dla kierowcy; wszystko to oznacza, że ostateczne depozycje oskarżonego w tym zakresie zostały wykreowane jedynie na użytek obrony przed zarzutem i nie mając nic wspólnego z prawdą;

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

1, 2, 3, 4

D. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przypisane D. S. w punktach 1a, 1b i 1c zachowania wypełniały znamiona występku określonego w art. 178a § 4 kk. Oskarżony prowadził bowiem pojazdy mechaniczne w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości. Nie może ulegać przecież wątpliwości, że samochody osobowe są pojazdami mechanicznymi. Oskarżony natomiast prowadził je po drogach publicznych, a więc w ruchu lądowym. Zawartość zaś alkoholu w wydychanym powietrzu lub krwi za każdym razem przekraczała wartość określoną w art. 115 § 16 kk, który zawiera definicję stanu nietrzeźwości. Nadto przypisanych czynów oskarżony dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniami za przestępstwa wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 12 września 2016 r. sygn. akt II K 175/16.

Oskarżony przypisanych mu w punktach 1a, 1b i 1c czynów dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 kk. Wyrokiem bowiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 12 września 2016 r. sygn. akt II K 175/16 za czyny z art. 178a § 4 kk wymierzono mu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 2 maja 2016 r. do 12 czerwca 2018 r.; przestępstw przypisanych w niniejszej sprawie dopuścił się 13 maja oraz 20 i 30 czerwca 2020 r., a zatem w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwa podobne.

Czyn oskarżonego z punktu 1c wypełniał ponadto również dyspozycję art. 178b kk, gdyż D. S. nie zatrzymał się niezwłocznie i kontynuował jazdę pomimo wydania polecenia zatrzymania pojazdu (przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych) przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego – funkcjonariusza Policji poruszającego się oznakowanym radiowozem. Zbieg powyższych przepisów posiada charakter realny, dlatego, też zgodnie z art. 11 § 2 kk Sąd dokonał kumulatywnej kwalifikacji prawnej powyższego czynu i uznał, iż wyczerpuje on znamiona art. 178a § 1 kk i art. 178b kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Z uwagi na to, że ustawa obowiązująca w chwili czynów z punktów 1a i 1b była względniejsza dla sprawcy (ze względu na dolną granicę orzekania kary łącznej) Sąd zgodnie z art. 4 § 1 kk stosował ustawę wówczas obowiązującą.

Czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 2 wyroku (zarzut III) stanowił występek z art. 223 § 1 kk. M. F. jako funkcjonariusz Policji jest bowiem funkcjonariuszem publicznym (por. art. 115 § 13 pkt 7 kk). Oskarżony zaś pędząc wprost na niego rozpędzonym do około 100 km/h samochodem osobowym dopuścił się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego w związku z pełnieniem przez pokrzywdzonego obowiązków służbowych (kontroli ruchu drogowego) używając przy tym innego (podobnie niebezpiecznego do broni palnej lub noża) przedmiotu w postaci ww. pojazdu mechanicznego. W judykaturze przyjmuje bowiem się, że: 1) „kierowca pojazdu mechanicznego, który widząc funkcjonariusza Policji, wzywającego go do zatrzymania się, świadomie nie zatrzymuje prowadzonego przez siebie pojazdu i najeżdża na tego funkcjonariusza, zmuszając go do opuszczenia miejsca wykonywania kontroli drogowej, wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 233 § 1 kk” - obecnie art. 223 § 1 kk - (wyr. SN z 15.4.1998 r., III KKN 119/97, P.. 1998, Nr 7–8, s. 166, z uwagami aprobującymi S. Z., Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego – Izba Karna, P.. 1998, Nr 7–8, s. 166); 2) „samochód typu bagażowego R. T., ważący ok. 1,5 t. użyty w typowy dla tej rzeczy sposób, a więc przy wprowadzeniu go w ruch, tym bardziej z dużą prędkością może być uznany za inny podobnie niebezpieczny przedmiot jak broń palna, czy nóż w rozumieniu art. 233 kk - obecnie art. 223 § 1 kk -, skoro nie budzi wątpliwości, że takie celowe użycie go przeciwko osobie może u niej spowodować co najmniej ciężkie uszkodzenie ciała” (wyr. SA w Katowicach z 31.10.2000 r., II AKa 273/00, Prz. Orz. PA w K. 2000, poz. 19; wyr. SA w Katowicach z 12.2.2004 r., II AKa 12/04, KZS 2004, Nr 9, poz. 60; wyr. SA w Warszawie z 29.10.2014 r., II AKa 103/14, L.); 3) „samochód, z uwagi na swe gabaryty, masę, kinetykę stanowi przedmiot podobnie niebezpieczny co nóż, czy broń palna. Nie wymaga dowodu stwierdzenie, że w zasadzie każde potrącenie osoby pieszej przez znajdujący się w ruchu pojazd jest równoznaczne ze stworzeniem realnego zagrożenia dla jej zdrowia i życia, albowiem w konfrontacji z jego masą, właściwościami, strukturą, ciało ludzkie jest po prostu bezbronne. Oczywiste też jest, że auto ze swej natury, jako przedmiot służący do szybkiego przemieszczania się człowieka, musi być tu oceniany w pozycji dynamicznej, to jest w ruchu” (wyr. SA w Lublinie z 16.4.2014 r., II AKa 61/14, L.).

Zachowania oskarżonego opisane w zarzutach IV oraz V, a przypisane w punkcie 3 wyroku wyczerpują dyspozycję art. 226 § 1 kk. Funkcjonariusz Policji jest bowiem funkcjonariuszem publicznym (por. art. 115 § 13 pkt 7 kk). Wypowiadanie zaś wobec policjantów epitetów (jak na k. 4 wers 9 od góry oraz jak na k. 9 wers 9 od góry zeznań) stanowiło niewątpliwie użycie pod ich adresem słów wulgarnych i powszechnie uznawanych za obelżywe, które znieważały funkcjonariuszy, gdyż uwłaczały ich czci oraz okazywały pogardę wobec nich i naruszały ich godność. Ponadto wypowiedzi oskarżonego skierowane w odniesieniu do funkcjonariuszy Policji miały miejsce w trakcie i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, gdyż dotyczyły przeprowadzanej przez nich wówczas interwencji.

Zachowania oskarżonego opisane w zarzutach VI oraz VII, a przypisane w punkcie 4 wyroku wyczerpały znamiona gróźb karalnych. Podczas bowiem interwencji D. S. groził P. P. i M. F. pozbawieniem życia, a groźby te wzbudziły w nich uzasadnione obawy, że zostaną spełnione. Oskarżony wypełnił w ten sposób znamiona czynu stypizowanego w art. 190 § 1 kk. Przestępstwo to polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub osoby jej najbliższej. Przepis ten ma na celu ochronę wolności w sensie psychicznym tzn. wolności od strachu. Dla bytu tego przestępstwa bez znaczenia są zamiar i możliwość natychmiastowego zrealizowania groźby. Istotnym jest natomiast aby sprawca zmierzał do wywołania u pokrzywdzonego stanu obawy oraz aby groźba, o której była mowa wywołała w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona. Oskarżony w sposób werbalny i bezpośredni wyraził wobec policjantów zamiar odnalezienia ich miejsc zamieszkania i pozbawienia ich życia, a groźby ty ze względu na okoliczności mogły wzbudzić i w rzeczywistości wzbudziły w zagrożonych uzasadnione obawy, że zostanie spełniona. Groźby były wypowiedziana w sposób sugerujący powstanie stanu zagrożenia, w stanie wzburzenia związanego z podjętą interwencją. W sytuacji zaś kiedy oskarżony nie miał już nic do stracenia P. P. i M. F. mogli się obawiać, że D. S. zachowa się nieracjonalnie i impulsywnie.

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. S.

1, 3, 4

1, 2, 3, 4

1, 3, 4

1, 2, 3, 4

- uwagi na to, że występki przypisane oskarżonemu w punktach 1, 3 i 4 wyroku zostały popełnione w krótkich odstępach czasu i z wykorzystaniem takiej samej sposobności oraz zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 kk; w związku z tym, Sąd wymierzył za nie oskarżonemu po jednej karze;

- przy wymiarze kary, Sąd wziął pod uwagę na niekorzyść oskarżonego uprzednią wielokrotną karalność, zaś na korzyść zostało poczytane przyznanie się do winy w zakresie części czynów oraz przeproszenie pokrzywdzonych;

- wymierzone kary (4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, 2 lat pozbawienia wolności oraz po 6 miesięcy pozbawienia wolności) odpowiadają przede wszystkim stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynów, a ponadto pozwalają na osiągnięcie zapobiegawczych i wychowawczych celów kary w stosunku do niego, a także czynią zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa;

- oskarżony działał umyślnie i w pełni świadomie zdecydował się spożywanie alkoholu i kierowanie pod jego działaniem samochodami; z ogromną prędkością pędził na policjanta, który chciał go zatrzymać do kontroli; uciekał przed funkcjonariuszami nie stosując się do wydawanych poleceń i nie zatrzymał się niezwłocznie, znieważał policjantów i groził im;

wszystko to sprawia, że niedochowanie przez oskarżonego wierności prawu było ogromne, a stopień społecznej szkodliwości przypisanych mu czynu był bardzo wysoki;

- D. S. ma za nic sobie orzekane mu wcześniej kary za takie same przestępstwa i pomimo orzeczonych zakazów prowadzenia pojazdów dalszym ciągu porusza się pojazdami mechanicznymi znajdując się w stanie nietrzeźwości i pozwala sobie na co raz więcej; zasługuje już zatem jedynie na bardzo surowe kary, które zbliżone są do górnych granic ustawowego zagrożenia;

-stosownie do treści art. 42 § 4 kk, z racji ponownego popełnienia przestępstw z art. 178a § 4 kk Sąd zobligowany był do orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;

- kolejną konsekwencją skazania za przestępstwo przeciwko komunikacji określone w art. 178a § 4 kk musiało być orzeczenie na podstawie art. 43a § 2 kk świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej; jego wysokość zgodnie z wymienionym przepisem wynosi co najmniej 10 000 zł, a Sąd doszedł do przekonania, że należy orzec je w wysokości 20 000 zł, gdyż wielość zachowań oskarżonego wymaga orzeczenia go powyżej minimalnej jego wysokości;

- sąd orzekł karę łączną 6 lat pozbawienia wolności, gdyż tylko surowa kara może zapobiec temu żeby D. S. nie dopuścił się tragicznych już w skutkach przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, których następstwem mogłaby być nawet śmierć innego człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu;

- oskarżony jest bardzo mało podatny na działania resocjalizacyjne, gdyż pomimo odbycia już kary pozbawienia wolności w znaczącym wymiarze 3 lat w dalszym ciągu popełnia i to „hurtowo” przestępstwa podobnego rodzaju; w związku z tym, cele wychowawcze kary mogą zostać osiągnięte wobec niego jedynie w warunkach długotrwałej izolacji penitencjarnej;

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

D. S.

z racji tego, że oskarżony był zatrzymany od 13 maja 2020 r. (godz. 22:00) do 14 maja 2020 r. (godz. 15:40) oraz tymczasowo aresztowany od 30 czerwca 2020 r. (godz. 23:10) Sąd zaliczył ww. okres zatrzymania oraz tymczasowego aresztowania do 27 listopada 2020 r. godz. 23:10 (chwili wprowadzenia do wykonania kary pozbawienia wolności z innego wyroku) na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności;

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

O kosztach obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu, Sąd orzekł na podstawie § 2, § 3, § 4 ust. 1 - 3 oraz § 17 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 3, a także § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 poz. 18) i zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. M. kwotę 1092,24 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

W oparciu o art. 627 kpk i art. 616 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 600 zł tytułem opłaty oraz kwotę 2038,31 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składają się: wydatki poniesione w postępowaniu przygotowawczym (800,70 zł – k. 190), ryczałt za doręczenia na etapie sądowym sprawy (20 zł), koszty nieopłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu przez adwokata (1092,24 zł) oraz koszty sprowadzania oskarżonego na rozprawę - konwojowania do sądu (125,37 zł – k. 262, 280 i 318).

8. PODPIS

II K 664/20

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

PROTOKÓŁ