Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 31 lipca 2018 roku (data prezentaty), sprecyzowanym na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2019 roku, A. D. wniósł o obniżenie alimentów na rzecz małoletniego G. D., ustalonych wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w W. z dnia 14 sierpnia 2012 roku, w sprawie o sygn. akt IV RC 35/11, z kwoty 500 zł do kwoty 300 zł miesięcznie, za okres 5 lat wstecz oraz o zasądzenie od przedstawicielki ustawowej, na rzecz powoda, kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego /pozew k. 4 – 11/.

Pozwem wzajemnym, złożonym na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2019 roku, małoletni G. D., reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową J. G., wniósł o podwyższenie alimentów od A. D., z kwoty 500 zł do kwoty 1 700 zł miesięcznie oraz o zasądzenie kosztów procesu. Jednocześnie, wystąpił o udzielenie zabezpieczenia przez zobowiązanie A. D. do łożenia na utrzymanie małoletniego kwoty 1 500 zł miesięcznie tytułem alimentów /powództwo wzajemne k. 97 – 101/.

A. D. wniósł o oddalenie powództwa wzajemnego /pozew wzajemny k. 216 – 223/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dotychczasowy obowiązek alimentacyjny A. D., na rzecz małoletniego G. D., ustalony został wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w W. z dnia 14 sierpnia 2012 roku, w sprawie o sygn. akt IV RC 35/11, na kwotę 500 zł miesięcznie. Wyrok uprawomocnił się z dniem 4 stycznia 2013 roku.

Sytuacja stron, w dacie poprzedniego wyroku alimentacyjnego, była następująca:

A. D. miał 32 lata. W wykształcenia był technikiem mechanikiem. Był bezrobotny, poszukiwał pracy. W okresie od końca 2005 roku do początku 2007 roku pozwany pracował jak sprzedawca aut w (...). Na przełomie 2008/2009 roku, przez 3 miesiące, pracował jako manager warsztatu samochodowego, osiągając dochód w wysokości około 2 000 zł netto. Następnie na podstawie umowy o dzieło dostarczał materiały szkoleniowe i z tego tytułu otrzymywał dochód w kwocie 1 350 zł netto. W 2009 i 2010 roku zrealizował około 7 umów o dzieło. Posiadał dwa samochody marki R. z 1991 roku oraz z 2005 roku. Spłacał, nieterminowo, kredyt, w ratach po około 900 zł miesięcznie. Był ogólnie zdrowy, posiadał jednak dolegliwości kręgosłupa, które jego zdaniem nie pozwalały na pracę w pozycji półstojącej. Pozostawał w nieformalnym związku z A. M., z którego posiadał dziecko urodzone (...). Partnerka powoda, ze względów finansowych, mieszkała z dzieckiem we W., pozostawała z dzieckiem na utrzymaniu rodziców. Powód mieszkał po części w W. u swojej matki, nie partycypując w kosztach utrzymania mieszkania, a po części we W.. Na dziecko z nowego związku nie łożył żadnych kwot, ewentualnie robił zakupy.

Małoletni G. D. miał 4 lata. Mieszkał z matką i dwoma przyrodnimi braćmi: 7 – letnim E. i 11 – letnim A.. Pozostawał pod opieką matki. Był ogólnie zdrowym dzieckiem, sezonowo chorującym na przeziębienie. Usprawiedliwione potrzeby dziecka Sąd ocenił na poziomie kwoty 1 000 zł. Matka oceniała je na kwotę 2 000 zł miesięcznie.

J. G. miała 38 lat. Byłą bezrobotna. Mieszkała z dziećmi w mieszkaniu przy ul. (...) o powierzchni około 40 m ². Na dwójkę starszych dzieci otrzymywała alimenty w łącznej kwocie 2 600 zł miesięcznie. Ponosiła koszty związane z utrzymaniem mieszkania tj. czynsz, woda oraz wywóz śmieci w kwocie 1 100 zł miesięcznie, gaz, prąd, TV około 340 zł miesięcznie, ochrona mieszkania 100 zł miesięcznie.

Rodzice małoletniego pozostawali w konflikcie na tle osobistym i finansowym. Przez pierwszy rok po urodzeniu dziecka matka zezwalała na kontakty z dzieckiem, a częstotliwość kontaktów była w dużej mierze uzależniona od zmiennych relacji między rodzicami małoletniego. Początkowo pozwany kontaktował się z dzieckiem regularnie, czasem codziennie lub co dwa tygodnie. Przynosił zakupy spożywcze i rzeczy dla dziecka. Pozwany nie chciał łożyć na utrzymanie dziecka. Z uwagi na konflikt rodziców dziecka od 2 lata nie widział dziecka /k. 245 – 246, 316, 320 – 325 akt sygn. IV RC 35/11/.

Aktualnie sytuacja stron jest następująca:

Powód A. D. ma 39 lat. Z zawodu jest mechanikiem samochodowym. Posiada wykształcenie wyższe, pedagogiczne. Jest zdrowy. W okresie od września 2013 roku do października 2014 roku korzystał ze wsparcia psychologa w Ośrodku Interwencji Kryzysowej. Po 2014 roku podejmował okresowo zatrudnienie na podstawie umów o dzieło, w ramach których zajmował się doradztwem motoryzacyjnym, weryfikowaniem uszkodzeń samochodów, przygotowywaniem materiałów do szkoleń mechaników samochodowych, badaniem jakość obsługi w serwisie. Był zarejestrowany w Urzędzie Pracy, jako osoba bezrobotna. Został skierowany na staż w firmie motoryzacyjnej, otrzymywał wynagrodzenie w kwocie 120% brutto zasiłku dla bezrobotnych tj. 925,83 zł miesięcznie. Po stażu, do marca 2019 roku, zatrudniony był na podstawie umowy o pracę, na 3 miesiące, z wynagrodzeniem 2 150 zł brutto. Umowa uległa rozwiązaniu z upływem czasu, na który została zawarta. Nie posiada majątku. Od dnia poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego nie zaciągał kredytów. Deklaruje zaciąganie tzw. chwilówek oraz pożyczek prywatnych u rodziny i znajomych.

Powód mieszka z matką – emerytką. Deklaruje pozostawanie na jej utrzymaniu. Poza małoletnim G. powód posiada 7 – letniego syna i obowiązek alimentacyjny na jego rzecz w kwocie 500 zł miesięcznie. Aktualnie młodszy syn powoda mieszka z matką w W.. Powód posiada zaległości alimentacyjne w kwocie około 60 000 zł.

W latach 2014 – 2016 powód nie wykazywał dochodów w Urzędzie Skarbowym. W 2017 roku uzyskał dochód w kwocie 2 800 zł, a w 2018 roku w kwocie około 7 800 zł /zeznanie podatkowe k. 81 – 82, protokół k. 273/.

Deklaruje bezskuteczne poszukiwanie pracy z uwagi na rozsyłane, przez matkę dziecka, do salonów samochodowych informacje, że jest dłużnikiem alimentacyjnym. W czerwcu 2014 roku J. G. poszukiwała w Internecie informacji o powodzie, informując, iż nie łoży on na utrzymanie swoich dzieci, ukrywa majątek, jest pijakiem, złodziejem, oszustem, damskim bokserem. W kwietniu 2016 roku powód był modelem w katalogu P. P.. Pisał o sobie, że prowadzi szkolenia dla mechaników samochodowych, jest ekspertem kilku dużych koncernów produkujących auta. Powód utrzymuje, że nie autoryzował tych informacji. Z uwagi na zrzeczenie się, przez powoda, wynagrodzenia za katalog, J. G. poinformowała P. P., że powód nie płaci alimentów. Przedstawicielka ustawowa deklaruje, że „parę miesięcy temu” powód spłacił dług u kolegi w wysokości 20 000 zł .

Wyrokiem z dnia 11 grudnia 2018 roku powód skazany został za przestępstwo niealimentacji (209 § 1 k.k.). Deklaruje także istnienie dwóch wyroków skazujących za niepłacone zobowiązania finansowe na rzecz banków

/informacja k. 14 – 15, zaświadczenie k. 16, 18, decyzja k. 17, zaświadczenie o wysokości dochodów podatnika k. 20, oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania k. 24 – 26, wydruk z Internetu k. 266 – 270, przesłuchanie powoda k. 271v – 272v, przesłuchanie przedstawicielki ustawowej k. 272v, pismo k. 237 – 241/.

Z urzędu Sądowi wiadomo, iż kontakty A. D. z małoletnim synem G. D., ustalone zostały postanowieniem Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 16 lutego 2015 roku, w sprawie sygn. akt III Nsm 241/14 (zmienionym postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 25 listopada 2015 roku, w sprawie sygn. akt VI Ca 555/15) w każdą pierwszą sobotę miesiąca, w godzinach 11:00 – 14:00, poza miejscem zamieszkania matki J. G., przy czym w obecności kuratora sądowego przez 6 miesięcy, a przez pierwsze dwa kontakty w obecności matki małoletniego J. G. i kuratora sądowego. Matka dziecka zobowiązana została do udostępnienia małoletniego wnioskodawcy w czasie ustalonych kontaktów, a ojciec dziecka do oddania małoletniego matce po zakończeniu kontaktów. J. G. nie wykonuje postanowienia Sądu o kontaktach, wobec czego prawomocnym postanowieniem z dnia 23 listopada 2017 roku, w sprawie o sygn. akt V Nsm 775/17, Sąd zagroził matce dziecka nakazaniem zapłaty, na rzecz powoda, kwoty 300 zł za każde naruszenie obowiązku wynikającego z orzeczenia Sądu. A. D. zainicjował drugi etap postępowania o wykonywanie kontaktów. Z ustaleń Sądu poczynionych na gruncie w/w sprawy wynika, iż ostatni kontakt wnioskodawcy z synem miał miejsce w 2014 roku, w trakcie badania rodziny w Rodzinnym Ośrodku Diagnostyczno – Konsultacyjnym. W marcu i lipcu 2019 roku matka dziecka otworzyła drzwi mieszkania, kiedy powód przyszedł zrealizować kontakt. Starszy syn przedstawicielki ustawowej filmował próbę realizacji kontaktu. Małoletni, w obecności matki i brata, powtarza, że „nie zna tego Pana” i odmawia realizacji kontaktów.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 21 marca 2019 roku, w sprawie sygn.. akt V Nsm 775/17, Sąd nakazał J. G. zapłatę, na rzecz A. D., kwotę 4 800 zł za naruszenie, w okresie od grudnia 2017 roku do marca 2019 roku włącznie, obowiązków wynikających z postanowienia Sądu o kontaktach.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 20 listopada 2018 roku, w sprawie sygn. akt V Nsm 1561/18, Sąd ograniczył J. G. władze rodzicielką nad małoletnim G. D., poprzez ustanowienie nadzoru kuratora sądowego, zobowiązanie do podjęcia ukończenia warsztatów umiejętności wychowawczych oraz ustanowienie zakazu wyjazdów małoletniego, poza granice Polski, bez zgody ojca dziecka /postanowienie k. 228 – 229, przesłuchanie powoda k. 272, przesłuchanie przedstawicielki ustawowej k. 272 – 273/.

Małoletni G. D. ma 11 lat. Uczęszcza do publicznej szkoły podstawowej. Jada posiłki w szkole finansowane przez (...) /faktura k. 177, przesłuchanie powoda k. 272/. Mieszka z matką oraz rodzeństwem. Usprawiedliwione potrzeby dziecka kształtują się na poziomie kwoty około 1 200 – 1 300 zł miesięcznie, w tym: wyżywienie około 400 zł, ubranie, obuwie 200 zł, przybory szkolne około 50 zł, kosmetyki, środki czystości około 50 zł, rozrywka, hobby około 100 zł, wakacje, ferie 200 zł, udział w kosztach utrzymania mieszkania około 300 zł, telefon 43 zł /faktury k. 183, 185 – 186, przesłuchanie powoda k. 271v – 272v, przesłuchanie przedstawicielki ustawowej k. 272v, wywiad kuratora /.

J. G. ma 45 lat. Aktualnie posiada czworo dzieci: 17 – letniego A., 14 – letniego E., 11 – letniego G. i 7 – letnią S., z którymi mieszka w mieszkaniu o pow. 40 m ². Nie posiada majątku. Nie pracuje. Deklaruje podejmowanie prac dorywczych, jako ankieter, z wynagrodzeniem około 150 zł miesięcznie. Pobiera świadczenia wychowawcze na każde z dzieci, świadczenia rodzinne, alimenty (na rzecz trójki starszych dzieci z Funduszu Alimentacyjnego w kwotach po 500 zł na dziecko), a na córkę w kwocie 1 300 zł. Łączna wysokość w/w świadczeń wynosi 5 267 zł miesięcznie. Korzysta z programu (...). Deklaruje posiadanie zobowiązań finansowych, po byłym mężu, których nie spłaca – z wyjątkiem zaległości w czynszu, z uwagi na brak środków. Jest w trakcie ogłaszania upadłości konsumenckiej. Z uwagi na zajęcie komornicze nie posiada własnego rachunku bankowego; operuje rachunkiem bankowym najstarszego syna. Deklaruje korzystanie z finansowej pomocy rodziny, przyjaciół. Swój miesięczny koszt utrzymania ocenia na kwotę 700 zł miesięcznie, w tym: udział w kosztach utrzymania mieszkania 300 zł, telefon 159 zł, wyżywienie, środki czystości 240 zł /oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania k. 234 – 235, przesłuchanie przedstawicielki ustawowej k. 272v – 273/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie w/w materiału dowodowego.

Sąd oddalił wnioski dowodowe powoda z pkt 5 i 6 pisma z dnia 12 kwietnia 2019 roku, jako zbędne, z uwagi na zgromadzony materiał dowodowy, do rozstrzygnięcia przedmiotowego postępowania /pismo k. 216, protokół k. 271v/.

Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy Sąd uznał za wiarygodny materiał dowodowy. Nie były one kwestionowane przez żadną ze stron, zaś Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

Miesięczny koszt utrzymania małoletniego matka określiła na kwotę około 2 500 zł. Deklaruje, iż na takim samym poziomie stara się utrzymać pozostałe dzieci. Do pozwu wzajemnego J. G. dołączyła zestawienie kosztów utrzymania małoletniego G., których suma wynosi około 5 000 zł miesięcznie, w tym: wyżywienie 500 zł, obiady w szkole 290 zł, opłaty szkolne około 100 zł, wydatki szkolne 112 zł, środki czystości 180 zł, opieka lekarska, dentystyczna: dentysta 160 zł plus pakiet medyczny 60 zł, okulista 25 zł, okulary 60 zł, zakup witam i lekarstw 150 zł, buty, bielizna, ubrania 200 zł, wyjścia do kina, teatru, kultura 200 zł, basen 90 zł, taniec 300 zł miesięcznie, zajęcia klimatyczne (wakacje, ferie, dni wolne od nauki) 250 zł, święta 70 zł, ubezpieczenie 44 zł, zabawki rozwojowe i edukacyjne, książki, lektury szkolne 40 zł, komputer i tablet 150 zł, sprzęt sportowy, rehabilitacyjny 90 zł, dowozy 90 zł, imprezy dziecięce około 250 zł, sport 540 zł (szkółka piłkarska 290 zł, K. – Fu 250 zł), fotograf, fryzjer 50 zł, naczynia kuchenne 15 zł, kołdra, poduszka, pościel, koc 99 zł, dywan 25 zł, wyposażenie pokoju dziecka 105 zł, fotelik samochodowy 21 zł, udział w kosztach utrzymania mieszkania 700 zł /k. 102/.

Na rozprawie w dniu 23 lipca 2019 roku, koszt zajęć dodatkowych dziecka (piłka nożna, nauka gry na gitarze) matka określiła już tylko na kwotę 100 – 300 zł miesięcznie, poza okresem wakacjami, kiedy małoletni nie uczęszcza na zajęcia. Nie przedstawiła żadnych dowodów na udział małoletniego w tych zajęciach i ponoszenie tych kosztów.

Sąd kwestionuje przedstawione przez matkę dziecka koszty utrzymania małoletniego G..

Gdy przyjąć za J. G., że wydaje na utrzymanie małoletniego G. kwotę 2 500 zł miesięcznie, przy uwzględnieniu stanowiska J. G., iż podobne kwoty przeznacza na utrzymanie pozostałych dzieci, to należałoby dojść do wniosku, że J. G. dysponuje kwotą około 10 000 zł miesięcznie na utrzymanie dzieci. Ponadto, posiada dodatkowe środki na własne utrzymanie. Tymczasem ze złożonego, przez J. G., zaświadczenia o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania wynika, iż dysponuje ona środkami w kwocie 5 267 zł miesięcznie, które zaprzeczają stanowisku przedstawicielki ustawowej o wysokości kosztów utrzymania dzieci. Wprawdzie J. G. deklaruje podejmowanie prac dorywczych, korzystanie z finansowej pomocy rodziny, niemniej jednak musiałaby otrzymywać regularne, comiesięczne środki z tych tytułów w wysokości około 5 000 zł, czego nie wykazała.

Złożone przez przedstawicielkę ustawową potwierdzenia wykonania transakcji /k. 135 – 139, 142 – 155, 165, 172 – 176, 178 – 180, 184, 187, 191 – 200, 249 – 258, 263/ potwierdzają jedynie, iż w datach w nich wskazanych, z rachunku bankowego A. G. dokonano transakcji środków w kwotach wskazanych w potwierdzeniu transakcji. Nie pozwalają one jednak zweryfikować, czy powyższe wydatki zaspokajały usprawiedliwione potrzeby małoletniego G., czy innego dziecka/dzieci J. G. lub jej samej. Jako przykład posłużyć może potwierdzenie kosztów telefonu małoletniego w kwocie 96,15 zł /k. 184/, który na rozprawie matka dziecka określiła na kwotę 43 zł. Podobnie, złożone przez matkę dziecka faktury /k. 156 – 168, 170 – 171, 181 – 182, 189 – 190, 242 – 248, 259 – 261, 264, 265/ czy bilet /k. 262/ potwierdzają jedynie wydatki J. G. w kwocie wskazanej w fakturze, na bilecie ale nie pozwalają na ustalenie nabywcy rzeczy. Matka dziecka nie wykazała zatem kosztów utrzymania dziecka ani na poziomie kwoty 5 000 zł, ani 2 500 zł miesięcznie.

Oceny realnych, usprawiedliwionych potrzeb dziecka Sąd dokonał w dużej mierze na podstawie zasad logiki i doświadczenia, uwzględniając wiek i potrzeby dziecka oraz realne możliwości zarobkowe jego rodziców.

Sąd kwestionuje stan zdrowia małoletniego, koszty leków, opieki medycznej, stomatologicznej małoletniego. W pozwie wzajemnym, matka małoletniego podniosła, że dziecko często choruje i przebywa w szpitalach, a ona ponosi koszty leczenia dziecka. W wywiadzie kuratora z dnia 28 stycznia 2019 roku, stan zdrowia małoletniego G. oceniała jako bardzo dobry. Na rozprawie J. G. wskazała, że dzieci często chorują i są hospitalizowane. Złożony przez matkę dziecka wynik badania okulistycznego /k. 139/, zawiera jedynie wskazanie do dalszej obserwacji wzroku dziecka, a nie noszenia okularów. Z uwagi na brak daty trudno ustalić datę badania. Sąd nie otrzymał od matki dziecka dowodu zakupu okularów dla małoletniego. Konsultacja z ostrego dyżuru okulistycznego pochodzi z 30 maja 2017 roku i miała miejsce po urazie plastikową butelką /k. 141/. Natomiast aktualnego stanu uzębienia małoletniego nie potwierdzać Indywidualna Karta Profilaktycznego Badania Stomatologicznego z dnia 23 listopada 2016 roku, czyli sprzed ponad 2,5 roku /k. 140/. Matka dziecka nie złożyła żadnego aktualnego zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego dolegliwości zdrowotne dziecka.

Koszty mediów (prąd, gaz, woda, telefony) matka małoletniego określiła na kwotę 1 500 zł miesięcznie, a całkowity koszt utrzymania mieszkania na kwotę 3 000 zł miesięcznie. Sąd kwestionuje ten koszt, z uwagi na brak dowodów na ponoszenie takich wydatków. Na potwierdzenie kosztów Internetu oraz opłat za energię matka małoletniego złożyła potwierdzenie opłaty z lipca i września 2018 roku, w kwotach odpowiednio 151,55 zł i 350 zł /k. 185 – 186/. Aktualnych, z 2019 roku, dowodów nie przedstawiła. W wywiadzie kuratora z dnia 28 stycznia 2019 roku, koszt utrzymania mieszkania matka małoletniego określiła na kwotę około 1 500 zł i informowała, że nie posiada zaległości w opłatach za czynsz i media /wywiad k. 79 – 82 akt V Opm 8/19/. W ocenie Sądu małoletni G. nie powinien partycypować w spłacie zadłużenia za mieszkanie; powinien natomiast ponosić 1/5 bieżących kosztów eksploatacji mieszkania (czynsz 900 zł, gaz około 100 zł, prąd około 160 zł, woda 140 zł, około Internet 150 zł). Ponadto, zauważyć należy w tym miejscu, że J. G. określa swój udział w kosztach utrzymania mieszkania na kwotę 300 zł miesięcznie, a udział małoletniego na kwotę 700 zł miesięcznie, co nie znajduje uzasadnienia.

Sąd kwestionuje koszty odpłatnych zajęć małoletniego, z uwagi na brak dowodów na udział małoletniego w takich zajęciach oraz wysokość kosztów tych zajęć oraz zmienne stanowisko matki dziecka w tej kwestii.

Z uwagi na finansowanie kosztów wyżywienie dziecka w szkole przez (...), miesięczny koszt wyżywienia dziecka Sąd ocenia na kwotę około 400 zł.

Usprawiedliwione potrzeby dziecka, adekwatnie do możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka oraz wieku i potrzeb małoletniego, Sąd ocenia na kwotę około 1 200 – 1 300 zł miesięcznie, w tym: wyżywienie około 400 zł, ubranie, obuwie 200 zł, przybory szkolne około 50 zł, kosmetyki, środki czystości około 50 zł, rozrywka, hobby około 100 zł, wakacje, ferie 200 zł, udział w kosztach utrzymania mieszkania około 300 zł, telefon 43 zł.

Wyższych oraz innych, niż w/w, kosztów utrzymania dziecka matka nie wykazała. Mając na uwadze upływ czasu od złożenia pozwu do wydania przedmiotowego wyroku oraz nałożone na matkę dziecka zobowiązanie do potwierdzenia kosztów utrzymania dziecka, zasadnym jest przyjąć, iż gdyby takie potwierdzenia J. G. posiadała, to złożyłaby je do akt sprawy.

Sąd nie daje wiary stanowisku powoda, jakoby jego możliwości zarobkowe nie pozwalały na wywiązywanie się z obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletniego w dotychczasowej wysokości. W ocenie Sądu powód jest w stanie łożyć na utrzymanie syna alimenty w kwocie 700 zł miesięcznie. Powód jest z zawodu mechanikiem samochodowym. Posiada doświadczenie zawodowe w branży samochodowej. Gdyby dołożył należytych starań mógłby osiągać dochody w tym zawodzie na poziomie minimum 3 000 zł netto miesięcznie. Jest młodym, zdrowym, dyspozycyjnym mężczyzną może zatem wykorzystywać w pełni swoje możliwości zarobkowe.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Jak stanowi natomiast treść art. 135 § 1 i 2 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach
o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego. W takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub
w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zmiana obowiązku alimentacyjnego, zgodnie z art. 138 kro, możliwa jest
w razie zmiany stosunków tzn. wtedy, gdy zmianie ulegają uzasadnione potrzeby uprawnionego albo możliwości zarobkowe zobowiązanego. Zmiana taka musi jednak być istotna i musi ona nastąpić nie wcześniej, niż po uprawomocnieniu się wyroku zasądzającego alimenty, albowiem powództwo nie może zmierzać do weryfikacji prawomocnego orzeczenia sądu, dotyczącego obowiązku alimentacyjnego (wyrok SN z dnia 25 maja 1999 roku, sygn. akt I CKN 274/99, wyrok SN z dnia 27 maja 1999 roku, sygn. akt I CKN 687/98).

Przyjmuje się, za uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 roku
(III CZP 91/86), że „przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień
- prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody”.

Zgodnie z treścią art. 730 ¹ § 1 k.p.c. udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje natomiast wtedy, gdy jego brak uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie (§ 2).

W ocenie Sądu od dnia poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego nastąpiła zmiana, w rozumieniu art. 138 kro, uzasadniająca podwyższenie alimentów do kwoty 700 zł miesięcznie, poczynając od daty złożenia pozwu wzajemnego. Powództwo o obniżenie alimentów, jako całkowicie bezzasadne, podlega oddaleniu.

W ocenie Sądu koszty utrzymania dziecka nie uległy zmniejszeniu od daty poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego. Zmienił się charakter potrzeb dziecka. Aktualnie, jak już wyżej wspomniano, Sąd ocenia usprawiedliwione potrzeby dziecka na kwotę 1 200 – 1 300 zł miesięcznie.

Od dnia poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego zmianie tj. zmniejszeniu nie uległy możliwości zarobkowe rodziców dziecka. Możliwości te pozwalają ojcu dziecka na łożenie alimentów w kwocie 700 zł miesięcznie, a matce dziecka na pokrywanie pozostałych kosztów utrzymania dziecka.

Powód posiada doświadczenie zawodowe w branży samochodowej. Gdyby dołożył należytych starań mógłby osiągać dochody w tym zawodzie na poziomie minimum 3 000 zł netto miesięcznie. Jest młodym, zdrowym, dyspozycyjnym mężczyzną może zatem wykorzystywać w pełni swoje możliwości zarobkowe. Możliwości te pozwalają na wywiązywanie się z obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletniego G., ale także na rzecz drugiego małoletniego dziecka powoda.

Matka dziecka, w ocenie Sądu, także posiada możliwości zarobkowe. Deklaruje prace dorywcze w charakterze ankietera i brak czasu, z uwagi na opiekę nad dziećmi, na podjęcie pracy. Mając jednak na uwadze, iż wszystkie dzieci J. G. realizują obowiązek szkolny, w ocenie Sądu brak przeszkód do podjęcia zatrudnienia przez matkę małoletniego, choćby w niepełnym wymiarze czasu pracy.

W ocenie Sądu rodzice małoletniego podejmują zatrudnienie, jednakże z uwagi na postępowania komornicze, mają one charakter nieoficjalny.

Jak już wyżej wspomniano, z urzędu Sądowi wiadomo, iż matka dziecka uniemożliwia powodowi realizację kontaktów z synem. Pomimo deklaracji matki dziecka, iż od lutego 2019 roku wykonuje swoje obowiązki wynikające z orzeczenia Sądu o kontaktach, a do tego czasu niezrozumiała orzeczenia, to Sąd nie ma wątpliwości, iż J. G. świadomie uniemożliwiała realizację kontaktów powoda z synem, z uwagi na niewywiązywanie się przez powoda z obowiązku alimentacyjnego. Aktualny wymiar kontaktów powoda z synem, nawet gdyby kontakty były realizowane, oznacza, iż praktycznie całkowity ciężar opieki i wychowania dziecka spoczywa na matce. Niemniej jednak dotychczasowa postawa matki dziecka uniemożliwiła zbudowanie takiej więzi emocjonalnej dziecka z ojcem, aby te kontakty mogły ulec zwiększeniu, a tym samy powód zaangażował się w opiekę nad synem.

Mając na uwadze możliwości zarobkowe i majątkowe rodziców dziecka, ciążące na nich zobowiązania finansowe, uwzględniając iż oboje posiadają na swoim utrzymaniu także inne małoletnie dzieci, uwzględniając wkład osobisty w opiekę i wychowanie małoletniego oraz postawę matki w kwestii realizacji kontaktów powoda z synem, za zasadne Sąd uznał zwiększenie obowiązku alimentacyjnego powoda do kwoty 700 zł miesięcznie.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 13 ust. 1
i art. 96 ust. 1 pkt 2 i art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.05.167.1398), obciążając pozwanego nieuiszczoną opłatą sądową w kwocie 120 zł (200x12x5%).

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Z uwagi na treść pkt 7 wyroku, Sąd umorzył postępowanie w przedmiocie wniosku J. G. o udzielenie zabezpieczenia, ponieważ wydanie postanowienia zabezpieczającego roszczenie małoletniego stało się bezprzedmiotowe (art. 355 § 1 k.p.c.).

Sędzia Marzena Rzońca