Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 06 listopada 2020 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Katarzyna Górna-Szuława

po rozpoznaniu w dniu 06 listopada 2020 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa: T. B.

przeciwko : (...) Spółka Akcyjna z siedzibą
w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda T. B. kwotę 983,97 zł (dziewięćset osiemdziesiąt trzy złote 97/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 03 stycznia 2017r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda T. B. kwotę 974,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  nakazuje pobrać od powoda T. B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 87,20 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych,

5.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 161,95 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Sygn. akt VGC 1627/18

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2018 r. (data wpływu) powód T. B. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wystąpił do Sądu Rejonowego w Kaliszu I Wydziału Cywilnego przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. z pozwem o zapłatę kwoty 1.510,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 03 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego ubezpieczyciela na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 02 grudnia 2016 r. doszło do kolizji drogowej, wskutek której uległ uszkodzeniu samochód marki R. nr rej. (...) stanowiący własność J. M.. W dniu zdarzenia poszkodowany posiadał aktualne ubezpieczenie (...) Casco (AC) u pozwanego. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany ubezpieczyciel stwierdził w pojeździe szkodę częściową. Przyznał
i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie za uszkodzony pojazd w kwocie 3.400,44 zł. Powód wskazał, że kwestionuje takie ustalenie szkody, gdyż jego zdaniem powinna ona zostać rozliczona jako całkowita, gdyż pozwany nieprawidłowo zakwalifikował błotnik tylny prawy pojazdu i drzwi przednie prawe. Podniósł, że w drodze umowy cesji nabył wierzytelność składającą się z części odszkodowania ponad kwotę przyznaną i wypłaconą właścicielowi pojazdu. Wskazał, że ubezpieczyciel dotychczas wypłacił 4.910,44 zł, zaś dochodzona kwota stanowi częściowe odszkodowania.

Nakazem zapłaty w postepowaniu upominawczym z dnia 18 lipca 2018 r. wydanym
w sprawie sygn. akt I Nc 1124/18 Referendarz Sądowy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Z przedmiotowym rozstrzygnięciem nie zgodził się pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika i w dniu 30 kwietnia 2018 r. (data wpływu) złożył sprzeciw, w którym wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu strona pozwana przyznała, że dnia 03 grudnia 2016 r. w wyniku kolizji drogowej uległ uszkodzeniu samochód marki R. nr rej. (...) stanowiący własność J. M., który posiadał u niego ubezpieczenie AC. Wskazała, że przyjęła odpowiedzialność za powstałą szkodę, a po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego stwierdziła w pojeździe szkodę częściową i wypłaciła poszkodowanemu odszkodowanie
w kwocie 3.400,44 zł brutto.

Pozwany ubezpieczyciel zakwestionował żądanie pozwu wskazując, iż prawidłowo ustalił wartości warunkujące rozliczenie szkody jako częściowej. Podniósł, że poszkodowany nie udokumentował poniesionych kosztów naprawy pojazdu, wobec czego wysokość szkody została ustalona w oparciu o §17 OWU ubezpieczenia AC.

Zarządzeniem z dnia 21 czerwca 2018 r. sprawa została przekazana V Wydziałowi Gospodarczemu Sądu Rejonowego w Kaliszu.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Zarządzeniem z dnia 07 sierpnia 2020 r. Przewodnicząca na podstawie art. 15zzs2 ustawy z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych
w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa (...)21 zobowiązała pełnomocników stron do przedłożenia w terminie 14 dni, na piśmie, ostatecznego stanowiska w sprawie
i poinformowała, iż w związku z przeprowadzeniem w całości postępowania dowodowego Sąd zamknie rozprawę i wyda orzeczenie na posiedzeniu niejawnym. Zakreślony termin upłynął bezskutecznie. Żadna ze stron nie wykonała zobowiązania.

W dniu 06 listopada 2020 r. Sąd zamknął rozprawę i wydał wyrok na posiedzeniu niejawnym. Dnia 23 listopada 2020 r. (data wpływu) pełnomocnik powoda rozszerzył powództwo do kwoty 3.913,36 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód T. B. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) w B. w oparciu o wpis do (...). Zaś pozwany ubezpieczyciel (...) S.A. z siedzibą w W. jest wpisany do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...).

(fakty bezsporne).

W dniu 02 grudnia 2016 r. doszło do kolizji drogowej, wskutek której uległ uszkodzeniu samochód marki R. (...) nr rej. (...) stanowiący własność J. M..

(fakty bezsporne, a nadto zgłoszenie szkody k. 33-36).

W dniu zdarzenia poszkodowany posiadał aktualne u pozwanego ubezpieczenie Autocasco zawarte zgodnie z umową z dnia 20 stycznia 2016 r., potwierdzone polisą nr (...). Integralną częścią umowy były Ogólne Warunki Ubezpieczeń Komunikacyjnych (...) zatwierdzone uchwała Zarządu (...) S.A. nr (...) z dnia 28 września 2015 r.

(fakty bezsporne, a nadto pokrycie polisy k. 37-39, owu k. 45-60).

Zgodnie z §3 ust. 63 lit. a OWU, które miały zastosowanie w łączącej poszkodowanego z pozwanym umowie ubezpieczenia szkodą całkowitą (całkowitym zniszczeniem pojazdu) jest uszkodzenie pojazdu w takim zakresie, że koszty jego naprawy ustalone wg zasad określonych w §18 ust. 2 przekraczają 70% wartości pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania.

W myśl §18 ust. 1 OWU w celu określenia, czy zachodzi przypadek szkody całkowitej wartość pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania porównuje się do kosztów naprawy pojazdów określonych zgodnie z ust. 2. Natomiast zgodnie z §18 ust. 2 koszty naprawy pojazdu stanowiące podstawę do ustalenia, czy zachodzi przypadek szkody całkowitej ustala się na podstawie kalkulacji kosztów naprawy sporządzonej przez (...) wg zasad zawartych w systemie A., E. lub DAT z zastosowaniem: norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu, stawki za roboczogodzinę ustalonej przez (...) w oparciu o średnie ceny usług autoryzowanych stacji obsługi pojazdów działających na terenie miejsca zamieszkania ubezpieczonego, cen części zamiennych zawartych w systemach A., E. lub DAT, ustalonych wg wariantu serwisowego, cen materiałów lakierniczych i normaliów zawartych w systemach A., E. lub DAT. W kalkulacjach kosztów naprawy uwzględniane są uszkodzenia pojazdu wynikające z wypadku ubezpieczeniowego. W myśl §18 ust. 4 w przypadku szkody całkowitej wysokość odszkodowania ustala się w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania pomniejszonej o wartość rynkową pozostałości,
z uwzględnieniem warunków AC.

Zgodnie z §3 ust. 63 lit. b OWU szkodą częściową jest szkoda inna, niż całkowita.
W myśl §17 ust. 2 w koszty naprawy pojazdu ustalane są w oparciu o ceny usług i części zamiennych zakwalifikowanych do wymiany: w wariancie serwisowym – cen części oryginalnych serwisowych, w wariancie optymalnym: cen części oryginalnych serwisowych, pomniejszonych w zależności od okresu eksploatacji pojazdu, cen części oryginalnych oraz cen części porównywalnej jakości. W myśl ust. 5 wysokość odszkodowania ustala się
z zastosowaniem norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu, stawki za roboczogodzinę ustalonej przez (...) w oparciu o średnie ceny usług stosowane przez warsztaty porównywalnej kategorii do warsztatu wykonującego naprawę, działające na terenie miejsca naprawy pojazdu, części zamiennych ustalonych zgodnie
z postanowieniami OWU oraz cen materiałów lakierniczych i normaliów zawartych
w systemach A., E. lub DAT. Przy czym (...) ustala odszkodowanie w ten sposób pod warunkiem przedstawienia rachunków lub faktur VAT dotyczących robocizny, części zamiennych, materiałów lakierniczych i normaliów. Natomiast w myśl ust. 7 w razie nieprzedstawienia rachunków lub faktur VAT (...) wypłaca bezsporną część odszkodowania ustalona na podstawie swojej wyceny, sporządzonej w oparciu o zasady zawarte w systemach A., E. lub DAT, z zastosowaniem norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu, stawki za roboczogodzinę ustalonej przez (...) w oparciu o średnie ceny usług stosowane przez warsztaty działające na terenie miejsca zamieszkania poszkodowanego, cen części zamiennych zawartych w systemach A., E. lub DAT, ustalonych w wariancie optymalnym oraz cen materiałów lakierniczych i normaliów zawartych w systemach A., E. lub DAT.

(dowód: owu k. 45-60).

Poszkodowany zgłosił szkodę pozwanemu w dniu 03 grudnia 2016 r. Ubezpieczyciel zarejestrował ja pod numerem (...). Pozwany przyjął odpowiedzialność za powstałą szkodę, a po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego zakwalifikował ją jako częściową. W trakcie likwidacji szkody pozwany zakwalifikował do naprawy błotnik tylny samochodu oraz drzwi przesuwne. Poszkodowany nie wniósł zastrzeżeń do zakresu naprawy ustalonego przez ubezpieczyciela ani kwalifikacji części. Decyzją z dnia 31 maja 2017 r. pozwany przyznał poszkodowanemu odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia Autocasco w wysokości 3.400,44 zł.

(fakty bezsporne, nadto: zgłoszenie szkody k. 33-36, wycena kosztów naprawy k. 40, kosztorys k. 41-43, decyzja k. 44).

Umową cesji wierzytelności z dnia 20 kwietnia 2017 r. poszkodowany J. M. przeniósł na (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. wszelkie wierzytelności przysługujące jej wobec strony pozwanej, sprawcy szkody oraz każdego innego podmiotu odpowiedzialnego za tą szkodę, a wynikające ze szkody komunikacyjnej z dnia 02 grudnia 2016 r. nr (...) na pojeździe marki R. nr rej. (...) likwidowanej przez (...) S.A. Przelew obejmował wszelkie uprawnienia cedentki względem dłużnika/ów związane ze szkodą w pojeździe, w tym m.in. prawo dostępu do akt szkody, jednakże
z wyłączeniem faktycznie wypłaconej kwoty oraz z wyłączeniem roszczeń z tytułu zwrotu kosztów holowania, parkingu lub pojazdu zastępczego. Przy czym cedent oświadczył, że dotychczas otrzymała od ubezpieczyciela kwotę 3.400,44 zł tytułem odszkodowania, która nie pokryła w całości jego roszczeń. Umowa została podpisana przez poszkodowanego
i osobę umocowaną do działania w imieniu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P..

(fakty bezsporne, a nadto: umowa przelewu wierzytelności k. 11).

Umową cesji wierzytelności z dnia 21 kwietnia 2017 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. przelała na rzecz powoda wszelkie wierzytelności przysługujące jej wobec strony pozwanej, sprawcy szkody oraz każdego innego podmiotu odpowiedzialnego za tą szkodę, a wynikające ze szkody komunikacyjnej z dnia 02 grudnia 2016 r. nr (...) na pojeździe marki R. nr rej. (...) likwidowanej przez (...) S.A. Przelew obejmował wszelkie uprawnienia cedentki względem dłużnika/ów związane ze szkodą w pojeździe, w tym m.in. prawo dostępu do akt szkody, jednakże z wyłączeniem faktycznie wypłaconej kwoty oraz z wyłączeniem roszczeń z tytułu zwrotu kosztów holowania, parkingu lub pojazdu zastępczego. Przy czym cedent oświadczył, że dotychczas otrzymała od ubezpieczyciela kwotę 3.400,44 zł tytułem odszkodowania, która nie pokryła
w całości jego roszczeń. Umowa została podpisana przez strony umocowane do działania
w imieniu spółek.

(fakty bezsporne, a nadto: umowa przelewu wierzytelności k. 12).

W dniu 29 maja 2017 powód T. B. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wystąpił do Sądu Rejonowego w Kaliszu przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. z pozwem o zapłatę kwoty 1.510,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 03 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego ubezpieczyciela na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 02 grudnia 2016 r. doszło do kolizji drogowej, wskutek której uległ uszkodzeniu samochód osobowy marki R. nr rej. (...) stanowiący własność J. M., a poszkodowany w dniu zdarzenia poszkodowany posiadał aktualne ubezpieczenie Autocasco u pozwanego. Podał, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany ubezpieczyciel stwierdził w pojeździe szkodę częściową i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie za uszkodzony pojazd w kwocie 3.400,44 zł. Powód wskazał, że w drodze umowy cesji nabył wierzytelność składającą się
z części odszkodowania ponad kwotę przyznaną i wypłaconą właścicielowi pojazdu.

Nakazem zapłaty w postepowaniu upominawczym z dnia 25 lipca 2017 r. wydanym w sprawie sygn. akt V GNc 2661/17 Referendarz Sądowy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. Nakaz uprawomocnił się w dniu 17 sierpnia 2017 r.

(fakty bezsporne, a nadto dokumenty w aktach sprawy SR w Kaliszu V Wydziału Gospodarczego sygn. akt V GNc 2661/17: pozew k. 2-5, nakaz zapłaty k. 27).

Łącznie z tytułu szkody w pojeździe marki R. nr rej. (...) z tytułu szkody
z dnia 02 grudnia 2016 r. pozwany wypłacił kwotę 4.910,44 zł brutto.

(fakt bezsporny).

Powód zlecił Instytutowi (...) w B. wyliczenie szkody w pojeździe. Wartość pojazdu przed szkodą została ustalona na kwotę 19.500,00 zł, koszt naprawy pojazdu na kwotę 20.011,00 zł, zaś wartość pozostałości na kwotę 8.500,00 zł.

(dowód: wyliczenie szkody k. 13-12, kosztorys k. 16-19).

W wyniku zdarzenia z dnia 02 grudnia 2016 r. został uszkodzony (...), nr rej. (...) o pojemności silnika 2463 cm ³ i przebiegu 278.002 km. Jego pierwsza rejestracja miała miejsce dniu 11 grudnia 2007 r. Samochód został importowany do Polski w stanie używanym.

W wariancie serwisowym (wariant 1), przy przyjęciu stawki robocizny za 1 rbg
w wysokości 120,00 zł netto (tj. stawki z terenu miejsca zamieszkania poszkodowanego) koszt naprawy uszkodzonego pojazdu wynosi 8.223,14 zł brutto. Wg tej kalkulacji naprawy zostałaby obliczona wysokość odszkodowania, gdyby samochód został naprawiony w (...)
i gdyby za tą naprawę została przedłożona faktura VAT. Wariant ten był niezbędny dla ustalenia, czy szkoda w pojeździe winna być zakwalifikowana jako całkowita, czy jako częściowa. Samochód był ubezpieczony na sumę 19.965,00 zł brutto. W kalkulacji powoda został wyceniony na kwotę 19.500,00 zł. Ponieważ koszt naprawy pojazdu wg cen serwisowych jest niższy niż 70%, zgodnie z umową AC szkodę należało zakwalifikować jako częściową.

Koszt naprawy samochodu przy rozliczeniu szkody wg kosztorysu, z częściami oryginalnymi wynosi 5.941,48 zł brutto (wariant 2). Natomiast koszt naprawy pojazdu wg kosztorysu, z częściami oryginalnymi i zamiennikami wynosi 5.894,01 zł brutto (wariant 3).

Zarówno błotnik tylny prawy, drzwi odsuwane prawe, jak i ścianę tylna prawą można naprawić zgodnie z technologią producenta pojazdu. Wymiana drzwi na nowe nie wpłynęłaby na funkcjonalność i żywotność samochodu, a wyłącznie na koszty jego naprawy. Ściana tylna prawa jest połączona z nadwoziem pojazdu metodami termicznymi i jej wymiana stanowiłaby ingerencję na dużej powierzchni, zniszczyłaby fabryczne zabezpieczenie antykorozyjne samochodu i spowodowałaby skrócenie żywotności elementów nadwozia, do których jest mocowana. Jej wymiana miałaby na żywotność samochodu większy wpływ negatywny, niż jej naprawa.

Przy przyjęciu do wymiany drzwi bocznych prawych przy zastosowaniu cen części oryginalnych –60% koszt naprawy uszkodzonego samochodu wynosi 7.769,31 zł (wariant 4). Zaś przy przyjęciu cen części oryginalnych –60% i cen najtańszych zamienników dla części, dla których takie zamienniki występowały 7.313,80 zł (wariant 5).

Koszt naprawy uszkodzonego pojazdu winien zostać ustalony wg wariantu 3.

(dowód: opinia biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej i ruchu drogowego wraz
z załącznikami k. 108-143, opinia uzupełniająca k. 165-166, 178-179, 192-206).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów: dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, dokumentach w aktach szkodowych ubezpieczyciela oraz pisemnej opinii biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej i ruchu drogowego J. P..

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty, z których dowód przeprowadzono w toku postępowania. Ich autentyczność oraz prawdziwość stwierdzonych w nich faktów nie budziła jego wątpliwości, ani nie była kwestionowana przez strony (art. 230 kpc).
W szczególności Sąd uznał za wiarygodne dołączone do sprawy akta szkody komunikacyjnej. Potwierdzają one fakt zgłoszenia szkody oraz wysokość wypłaconego
z tytułu odszkodowania. Ponadto zebrana w aktach dokumentacja stała się podstawą opracowania opinii przez biegłego sądowego i w takim zakresie akta te mają istotne znaczenie dla sprawy.

Opinia biegłego ma na celu ułatwienie Sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. Sama opinia nie może być źródłem materiału faktycznego sprawy ani stanowić podstawy ustalenia okoliczności będących przedmiotem oceny biegłych. Opinia biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233§1 kpc, lecz co odróżnia ją pod tym względem, to szczególne dla tego dowodu kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych
w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (postanowienie SN
z dnia 07 listopada 2000 r., I CKN 1170/98). Specyfika oceny tego dowodu wyraża się zatem w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej.

Podkreślić należy, iż dowód z opinii biegłego podlega ocenie Sądu według mierników właściwych dla przedmiotu konkretnej opinii, a więc z punktu widzenia zgodności
z zasadami logicznego rozumowania, wiedzy powszechnej, podstaw teoretycznych opinii wskazujących na wiedzę biegłego, sposobu formułowania opinii i jej wniosków, także ze względu na ich jednoznaczność i zgodność z postawionymi biegłemu pytaniami, jednakże bez wnikania w ten zakres materii opinii, która wynika z wiedzy specjalistycznej biegłego (tak uzasadnienie wyroku SO w Łodzi z dnia 24 sierpnia 2020 r., XIII Ga 700/19, uzasadnienie wyroku SA w Krakowie z dnia 16 stycznia 2020 r., I ACa 1049/18). Konieczność zasięgnięcia opinii biegłego ogranicza samodzielność Sądu w zakresie dokonywania ustaleń wymagających wiadomości specjalnych. Sąd nie jest związany opinią biegłego, ale nie może, nie podzielając jego merytorycznych wypowiedzi ingerować w treść opinii, wprowadzać w miejsce merytorycznych wywodów biegłego własnych stwierdzeń dotyczących przedmiotu opinii. Zdyskwalifikowanie w całości lub w części albo zweryfikowanie wywodów opinii biegłego nie może być dokonane bez posłużenia się wiedzą specjalistyczną (tak uzasadnienie wyroku SO w Łodzi z dnia 24 sierpnia 2020 r., XIII Ga 700/19 oraz uzasadnienie wyroku SA w Katowicach z dnia 20 grudnia 2019 r., I ACa 620/19).

Po doręczeniu opinii biegłego pełnomocnik powoda zgłosił do niej zastrzeżenia. Przedłożył prywatną opinię dotyczącą przedmiotowej szkody i zażądał, by biegły się do niej ustosunkował. Zakwestionował brak zakwalifikowania do wymiany drzwi przesuwnych prawych oraz przedniej części błotnika tylnego prawego. W odpowiedzi biegły wskazał, że w trakcie likwidacji szkody pozwany zakwalifikował do naprawy błotnik tylny samochodu oraz drzwi przesuwne, zaś poszkodowany nie wniósł zastrzeżeń do zakresu rzeczowego naprawy ustalonego przez ubezpieczyciela. Podał, że naprawa zgodnie z technologią producenta pojazdu przewiduje naprawę blacharską poprzez szpachlowanie, zaś nie można zakładać, że zostanie ona wykonana nieprawidłowo, przy zastosowaniu zbyt dużej ilości szpachli. Wskazał również, iż stawka za 1 rbg prac naprawczych w miejscu zamieszkania poszkodowanego wynosi 120,00 zł netto. Odnosząc się do naprawy ściany tylnej prawej biegły podał, że wymiana miałaby na żywotność samochodu większy wpływ negatywny, niż jej naprawa. Na wniosek pełnomocnika powoda biegły sporządził również kosztorys, w którym uwzględnił do wymiany drzwi odsuwane prawe. Pełnomocnik powoda po doręczeniu tej opinii nie kwestionował jej, nie złożył do niej żadnych zastrzeżeń ani nie wniósł o jej uzupełnienie.

Pełnomocnik pozwanego nie złożył zastrzeżeń do żadnej opinii biegłego.

Mając na względzie powyższe Sąd podzielił opinię biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. J. P.. W ocenie Sądu opinia biegłego jest jasna i logiczna, a nadto została sporządzona fachowo i rzetelnie. Wnioski wywiedzione w opinii są należycie uzasadnione i wolne od błędów logicznych oraz wewnętrznych sprzeczności, co świadczy o dużym doświadczeniu zawodowym i rzetelnej wiedzy fachowej biegłego. Biegły ustalił wartość pojazdu w stanie po szkodzie, wyczerpująco uzasadniając przyjęte kryteria oraz koszty jego naprawy. Jednoznacznie
i kategorycznie wskazał, że zarówno błotnik tylny prawy, drzwi odsuwane prawe, jak
i ścianę tylna prawą można naprawić zgodnie z technologią producenta pojazdu wskazując, że wymiana drzwi na nowe nie wpłynęłaby na funkcjonalność i żywotność samochodu,
a wyłącznie na koszty jego naprawy, zaś wymiana ściany tylnej miałaby na żywotność samochodu większy wpływ negatywny, niż jej naprawa.

Przy ustalaniu wysokości odszkodowania należnego powodowi Sąd pominął przedłożoną przez niego opinię prywatną, opracowaną na jego zlecenie, gdyż zgodnie
z obowiązującym orzecznictwem stanowi ona jedynie umotywowane stanowisko strony (tak wyrok SN z dnia 09 maja 2007 r., II CSK 77/07, L., wyrok SA w Warszawie z dnia 27 września 2011 r., I ACa 133/11).

Sąd zważył, co następuje:

Powód w przedmiotowej sprawie dochodził od pozwanego ubezpieczyciela odszkodowania na podstawie dobrowolnej umowy Autocasco.

Między stronami bezsporna była kwestia odpowiedzialności pozwanego ubezpieczyciela za szkodę powstałą w pojeździe poszkodowanego, wynikającą z łączącej ich umowy ubezpieczenia AC. W przedmiotowej sprawie sporna była zaś kwalifikacja tej szkody jako częściowej oraz jej wysokość, a co za tym idzie wysokość odszkodowania przysługującego powodowi od poszkodowanego, zaś na skutek umów przelewu wierzytelności z dnia 20 kwietnia 2017 r. i 21 kwietnia 2017 r. przysługująca powodowi (art. 509 kc i n.), czego strona pozwana nie kwestionowała.

Zgodnie z treścią art. 805 kc przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę (§1). Świadczenie ubezpieczyciela przy ubezpieczeniu majątkowym polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (§2 pkt 1).

Przez szkodę w rozumieniu art. 361§2 kc należy rozumieć różnicę między stanem majątkowym poszkodowanego, jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę, a stanem tego majątku jaki istniałby, gdyby nie wystąpiło to zdarzenie. Odszkodowanie winno zrekompensować w całości poniesioną przez poszkodowanego szkodę.

Zgodnie ze sporządzoną w sprawie opinią biegłego sądowego w przedmiotowej sprawie, ponieważ koszt naprawy pojazdu wg cen serwisowych jest niższy niż 70% jego wartości, szkodę z dnia 02 grudnia 2016 r. zgodnie z umową AC należało zakwalifikować jako częściową.

W dniu zdarzenia powód posiadał u pozwanego aktualne ubezpieczenie AC. Powód nie przedłożył do akt sprawy żadnych rachunków ani faktur VAT dotyczących naprawy uszkodzonego pojazdu. Zaś zgodnie z §17 ust. 7 OWU w razie nieprzedstawienia rachunków lub faktur VAT (...) wypłaca bezsporną część odszkodowania ustalona na podstawie swojej wyceny, sporządzonej w oparciu o zasady zawarte w systemach A., E. lub DAT, z zastosowaniem norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu, stawki za roboczogodzinę ustalonej przez (...) w oparciu
o średnie ceny usług stosowane przez warsztaty działające na terenie miejsca zamieszkania poszkodowanego, cen części zamiennych zawartych w systemach A., E. lub DAT, ustalonych w wariancie optymalnym oraz cen materiałów lakierniczych i normaliów zawartych w systemach A., E. lub DAT. Tak ustalony koszt naprawy uszkodzonego pojazdu, zgodnie z wariantem 3 opinii biegłego sądowego poszkodowanego wynosi 5.894,11 zł brutto.

Przy czym Sąd nie uznał za uzasadnione przyjęcia do wymiany błotnika tylnego prawego, drzwi odsuwanych prawych, ani ściany tylnej prawej. Podzielił bowiem stanowisko biegłego, że elementy te można naprawić zgodnie z technologią producenta pojazdu. Podkreślić w tym miejscu należy, iż poszkodowany w trakcie likwidacji szkody nie wniósł zastrzeżeń do zakresu naprawy ustalonego przez ubezpieczyciela ani kwalifikacji części. Zaś biegły kategorycznie wskazał, że wymiana drzwi na nowe nie wpłynęłaby na funkcjonalność i żywotność samochodu, a wyłącznie na koszty jego naprawy, zaś wymiana ściany tylnej miałaby na tą żywotność większy wpływ negatywny, niż jej naprawa.

Wysokość szkody w niniejszej sprawie stanowi zatem wartość naprawy przedmiotowego pojazdu, ustalona przez biegłego, czyli kwota 5.894,01 zł brutto. Tytułem odszkodowania została już wypłacona przez pozwanego ubezpieczyciela kwota 4.910,44 zł brutto (3.400,44 zł + 1.510,00 zł). Pozostaje więc do wypłaty tytułem naprawienia szkody kwota 983,97 zł brutto (5.894,01 zł – 4.910,44 zł), którą to kwotę Sąd zasądził na od pozwanego ubezpieczyciela na rzecz powoda (pkt 1 sentencji wyroku) i oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt 2 sentencji wyroku).

O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o art. 481§1 kc, zgodnie z którym wierzyciel może żądać odsetek, jeżeli dłużnik opóźnił się ze spełnieniem świadczenia. Natomiast w myśl art. 817§1 kc zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie. Poszkodowany zgłosił szkodę pozwanemu w dniu 03 grudnia 2017 r., co wynika ze zgłoszenia szkody. Tym samym odsetki od dochodzonego roszczenia należą się od dnia 03 stycznia 2017 r. Przy czym data początkowa odsetek żądanych przez powoda nie była kwestionowana przez pozwanego. Dlatego Sąd uwzględnił roszczenie odsetkowe w całości, o czym orzekł w pkt 1 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 zd. 1 kpc, zgodnie z zasadą stosunkowego ich rozdzielenia.

Na koszty te w rozpoznawanej sprawie złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 76,00 obliczona zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 473 ze zm.), koszty zastępstwa procesowego stron w kwocie po 900,00 zł obliczone zgodnie z §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.) i §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.), kwota po 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa wynikająca z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.).oraz koszty opinii biegłego w wysokości 1.249,15 zł (przy czym powód uiścił zaliczkę na poczet opinii biegłego w kwocie 1.000,00 zł). Powód poniósł koszty procesu w wysokości 1.993,00 zł (76,00 zł + 917,00 zł + 1.000,00 zł), zaś pozwany w kwocie 917,00 zł. Łącznie koszty procesu wyniosły 2.910,00 zł.

Pozwany ubezpieczyciel przegrał proces w 65%, zaś powód w 35% i w takiej części winni ponieść jego koszty. Mając na względzie powyższe Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 974,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu od oddalonej części powództwa, o czym orzekł w pkt 3 sentencji wyroku.

Nadto, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach Sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od powoda kwotę 87,20 zł, zaś od pozwanego kwotę 161,95 zł na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych (nieuiszczonych kosztów opinii biegłego), o czym orzekł w pkt 4 i 5 sentencji wyroku.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława