Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lutego 2021 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Sławomir Splitt

po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2021 roku w Gdyni

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. W. (1)

przeciwko (...) S.A. w W.

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki A. W. (1) na rzecz pozwanej (...) S.A. w W. kwotę 3.617,00 złotych (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od powódki A. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 2.151,42 złotych (dwa tysiące sto pięćdziesiąt jeden złotych czterdzieści dwa grosze) tytułem wydatków poniesionych tymczasowo ze środków Skarbu Państwa.

Sygn. akt I C 640/18

UZASADNIENIE

Powódka A. W. (1) złożyła pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę na zasadzie in solidum:

-

kwoty 465,73 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem odszkodowania,

-

kwoty 30.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za krzywdę.

W uzasadnieniu powódka wskazała, iż w dniu 5 kwietnia 2017 roku korzystała z zabiegu depilacji laserowej w Laser DeLux.

Zabieg dotyczył pielęgnacji okolic pogłębionego bikini – zabieg był bardziej bolesny niż dotychczasowe, o czym powódka informowała osobę wykonującą zabieg, która jednak nie reagowała na słowa powódki.

Zabieg wykonywany był w wyraźnym pośpiechu, pracownica salonu nie przytrzymywała urządzenia tuż przy skórze.

Powódka po powrocie do domu zorientowała się, że w miejscach depilacji pojawiły się poparzenia, a następnie owrzodzenia w miejscach łonowych. Zaniepokojona udała się do salonu, gdzie po oględzinach pracownica salonu wskazała, że dolegliwości przejdą same, należy stosować krem, później zaoferowała bezpłatny zabieg.

Ślady po zabiegu goiły się przez kilka miesięcy (około czterech), pozostawiając blizny, przebarwienia i odbarwienia. W wyniku powyższego pogorszył się stan psychiczny powódki, odbijając się na poczuciu własnej wartości i kobiecości.

Powódka była zmuszona do ograniczenia swobody życiowej, w domu poruszała się bez bielizny, ograniczyła wyjścia z domu (bo obcierała ją bielizna), odsunęła się od partnera, ucierpiało jej pożycie, kłóciła się z partnerem, odbiło się negatywnie na jej życiu zawodowym – aktorki i konferansjerki. Zabieg pozostawił też nieusuwalne blizny.

Na roszczenie powódki o odszkodowanie składał się koszt zakupu leków (65,73 złotych), wizyt u dermatologa (200 złotych) oraz psychologa (200 złotych).

(pozew – k. 3- 10)

Pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Zarzucił to, iż powódka nie wykazała związku przyczynowego między zabiegiem, a urazami powódki oraz tego, aby do powstania krzywdy doszło w wyniku niedochowania należytej staranności przy dokonywaniu zabiegu depilacji laserowej.

Subiektywne odczucia powódki co do odczuwania bólu i dyskomfortu wynikały najprawdopodobniej z tego, iż zabieg był przeprowadzony na wrażliwej części ciała.

Pozwany zakwestionował to, aby powódka wskutek nieprawidłowo wykonanego zabiegu doznała długotrwałego lub trwałego uszczerbku na zdrowiu. Ewentualne problemy dermatologiczne mieszczą się zaś w kategorii skutków ubocznych depilacji laserowej

Ponadto pozwany zakwestionował wysokość zadośćuczynienia oraz zakwestionował roszczenie o odszkodowanie z tytułu poniesionych kosztów leków, konsultacji medycznych i porad psychologicznych, albowiem nie wykazano, aby pozostawały w związku ze zgłaszanymi urazami.

Przyznając to, iż łączyła go z pozwanym A. A. umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pozwany powołał się na wynikającą z umowy franszyzę redukcyjną określoną na kwotę 500,00 złotych.

(odpowiedź na pozew – k. 85-87v.)

W stosunku do pozwanego A. A. Sąd zawiesił postępowanie – z uwagi na niewskazanie w terminie adresu pozwanego, zaś następnie – postanowieniem z dnia 30 października 2020 roku – postępowanie w stosunku do pozwanego zostało umorzone.

(postanowienie – k. 166, postanowienie – k. 325)

Stan faktyczny:

Dnia 5 kwietnia 2017 roku powódka poddała się zabiegowi depilacji laserowej tzw. brazylijskiej, tj. okolic pogłębionego bikini w salonie (...) w G., prowadzonego pod firmą (...).

Przed zabiegiem przeprowadzono wywiad z powódką, a ona sama wypełniła dwustronną kartę zawierającą przeciwskazania, zalecenia i ewentualne skutki uboczne, w tym, że przebarwienia, zaciemnienie/zbrązowienie, odbarwienie mogą pozostawić trwały ślad.

Powódka korzystała wcześniej z podobnych zabiegów. W czasie zabiegu powódka odczuwała silniejsze niż wcześniej pieczenie skóry. Krótko po zabiegu powódki używała maści steroidowej E. na zalecenie znajomego dermatologa matki powódki, który wydał je bez fizykalnego badania powódki (na podstawie okazanego zdjęcia). Powódka 3 dni po wykonanym zabiegu, zaniepokojona reakcją skórną okolicy zabiegu udała się do salonu (...), gdzie poinformowano ją, że wystąpiła typowa reakcja.

(okoliczności bezsporne nadto potwierdzone: wydrukiem z (...) k. 148, zeznaniami świadka E. W. – k. 170-174, płyta – k. 177, dokumentacją – k. 194-198, zeznania powódki – k. 212-212v., płyta – k. 214, również informacyjnie – k. 167-170, płyta – k. 177)

W dniu 25 kwietnia 2017 roku lekarz dermatolog E. T. rozpoznała u powódki owrzodzenie 4-5 cm w okolicy wargi sromowej bez cech infekcji wtórnej. Zalecono odstawienie maści E.. Stosowanie maści E. mogło mieć znaczenie w procesie gojenia się skóry po zabiegu.

(okoliczność bezsporna nadto potwierdzona: zaświadczeniem lekarskim – k. 25)

W badaniu dermatologicznym przeprowadzonym w dniu 22 lutego 2018 roku dermatolog T. I. stwierdził widoczne blizny zanikowe w okolicy odbytu, których lokalizacja miała odpowiadać zmianom skórnym widocznym na okazanych przez powódkę zdjęciom, które miały być wykonane 3 dni i około miesiąc pod zabiegu.

(okoliczność bezsporna nadto potwierdzona: zaświadczeniem lekarskim – k. 26)

Po opisanym zabiegu doszło u powódki do miejscowego poparzenia skóry I° i II°. Była to silna, jednak prawidłowa reakcja, na prawidłowo wykonany zabieg. U powódki nie pozostały żadne zmiany skórne, które można byłoby określić jako patologiczne ani kwalifikujące się do stwierdzenia jednorazowego czy też trwałego uszczerbku na zdrowiu. Na skórze w okolicach krocza poniżej dużej szpecącej blizny poporodowej znajduje się praktycznie niewidoczne 3-4 mm przebarwienie, które jest płaskie i zlewa się z otoczeniem. Stan skóry powódki w miejscu zabiegu nie wymaga żadnych zabiegów „naprawczych” medycznych, w tym dermokosmetycznych, ani tym bardziej z zakresu chirurgii plastycznej.

Postępowanie zabiegowe u powódki zostało zakończone i nie można u niej stwierdzić żadnych zmian patologicznych. Nie istniały przeciwwskazania u powódki do prawidłowego wykonania zabiegu. Wykonująca zabieg E. S. (obecnie (...)) posiadała odpowiednie kwalifikacje do przeprowadzenia zabiegu oraz do tego, aby właściwie zakwalifikować powódkę do zabiegu depilacji laserowej, wykluczając zmiany chorobowe mogące być przeciwskazaniem do prawidłowego wykonania zabiegu.

(dowód: opinia biegłego sądowego A. W. (2) – k. 231-242 wraz z pisemnymi opiniami uzupełniającymi – k. 274-280, k. 297-299)

A. A. w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej ubezpieczony był u pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. z franszyzą redukcyjną w ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej.

(okoliczność bezsporna nadto potwierdzona: polisą nr (...) – k. 18-21 wraz z OWU – k. 96-119)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków, powódki, załączonych dokumentów oraz na podstawie dowodu z opinii biegłego.

Oceniając osobowe środki dowodowe, istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okazały się dowody z przesłuchania powódki oraz świadka E. W. (poprzednio: S.).

Zasadniczo pozostawały one bezsporne co do faktu samego przeprowadzenia zabiegu, zapoznania się powódki z ewentualnymi skutkami ubocznymi planowanego zabiegu, wywiadu medycznego oraz wystąpienia u powódki silnej reakcji skórnej na skutek zabiegu.

Zeznania pozostałych świadków, tj. partnera powódki – B. S. oraz matki powódki B. W. nie były przydatne dla rozstrzygnięcia. Dotyczyły bowiem przede wszystkim wysokości szkody, która – jak ustalono – nie wystąpiła, a przynajmniej nie z winy podmiotu wykonującego zabieg depilacji na rzecz powódki. Świadkowie ci nie byli także bezpośrednimi świadkami zabiegu, a swoją wiedzę, co do stanu skóry powódki i sposobu przeprowadzenia zabiegu czerpali od powódki. Na marginesie warto zwrócić uwagę, że świadek B. W. relacjonowała, że korzystała już z usług salonu (...) w G. i zabieg był bolesny dopiero wówczas, kiedy wykonywała go E. S.. Nie wskazała jednak, aby wystąpiły u niej (lub jej młodszej córki, która również korzystała z usług tego salonu) deklarowane lub przynajmniej zbliżone do deklarowanych przez powódkę negatywne skutki.

Nieprzydatna dla rozstrzygnięcia sprawy okazała się także opinia biegłego psychologa z uwagi na brak zawinienia po stronie wykonującej zabieg, o czym mowa poniżej.

Sąd uznał za wiarygodną opinię biegłego sądowego z zakresu dermatologii, albowiem w sposób jasny, jednoznaczny i przekonujący udzielił on odpowiedzi na pytania wskazane w tezie dowodowej, które odnosiły się do kwestii winy pracownika pozwanego, jak również do określenia zakresu skutków poniesionych przez powódkę w związku z zabiegiem.

W ocenie biegłego jeżeli zabieg depilacji ma być skuteczny po zabiegu pomimo selektywności dochodzi do punktowego poparzenia skóry. Stopień poparzenia zależy od ilości melaniny we włosie, grubości włosów oraz ich ilości przypadających na centymetr, ale również kolorytu skóry otaczającej.

Jednocześnie biegły wskazał, iż powódka mimo wielu depilacji innych części ciała nie spodziewała się aż tak silnej reakcji.

Biegły podkreślił, iż aplikacja leku steroidowego E., który zastosowała powódka nie należy stosować na uszkodzoną skórę, a także w fałdy skóry, gdyż może skutkować różnego rodzaju powikłaniami, w tym infekcjami i utrudnionym gojeniem. Po wykonanym zabiegu u powódki nie pozostały żadne zmiany skórne, które można by określić jako patologiczne. Biegły uznał, iż powódka nie doznała uszczerbku na zdrowiu. Fakt wystąpienia ostrzejszej reakcji skórnej nie stanowi w przedmiotowej sprawie wystarczającej przesłanki do stwierdzenia jednorazowego czy też trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Jednocześnie biegły wskazał, iż bezpośrednio po zabiegu powódka nie skorzystała z pomocy lekarskiej, nie stosowała żadnych leków, ani nie miała stwierdzonej niezdolności do pracy.

Powódka samodzielnie podjęła decyzję o stosowaniu maści E., który stosowała w nieokreślony ścisłe medycznie sposób i przez nieokreślony czas – co mogło mieć wpływ na proces gojenia skóry po zabiegu. Postępowanie zabiegowe u powódki zostało zakończone i nie można u niej stwierdzić żadnych zmian patologicznych. Na skórze w okolicach krocza poniżej dużej szpecącej blizny poporodowej znajduje się praktycznie niewidoczne 3-4 mm przebarwienie, które jest płaskie i zlewa się z otoczeniem.

Nie istniały przeciwwskazania u powódki do prawidłowego wykonania zabiegu.

Ponadto biegły wskazał, iż dolegliwości doznane przez powódkę w całości pokrywają się ze skutkami ubocznymi zabiegu wymienionymi w podpisanym przez powódkę oświadczeniu z dnia 28 września 2016 roku. W opinii uzupełniającej biegły ponownie wskazał, iż punktowe poparzenie skóry I° i II° podczas zabiegu depilacji laserowej należy uznać za normalne następstwo takiego zabiegu.

Biegły ponownie podkreślił, iż aplikacja preparatu sterydowego – to jest maści E., mogła skutkować licznymi powikłaniami w postaci infekcji bakteryjnej, utrudnionego gojenia, w konsekwencji powstania blizn, zaników skóry, przebarwień. Ponownie biegły zanegował, aby skutkiem zabiegu była blizna wskazując, iż zmian skórna ma charakter przebarwienia.

Biegły w uzupełniających opiniach odniósł się do wszystkich zarzutów strony powodowej. Z tego powodu Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania pisemnej opinii biegłego wraz z uzupełniającymi opiniami pisemnymi. Zdaniem Sądu opinie te zostały sporządzone rzetelnie i fachowo, z uwzględnieniem całokształtu materiału dowodowego, a nadto zostały wyrażone w sposób jasny, zrozumiały i nie zawierają luk czy sprzeczności. Przedstawione przez biegłego wnioski są kategoryczne, dobrze uzasadnione, a także nie budzą wątpliwości Sądu w świetle zasad logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego.

Wobec powyższego opinie biegłego sądowego z zakresu dermatologii stanowiły pełnowartościowy materiał dowodowy, na osnowie którego Sąd ustalił stan faktyczny.

Mając powyższe na uwadze Sąd pominął dowód z opinii innego biegłego sądowego dermatologa.

Wobec faktu obowiązywania pomiędzy właścicielem salonu (...) w G. – A. A. a pozwanym ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia w czasie zaistnienia przedmiotowego wypadku, powódka – jako osoba trzecia wskazana w art. 822 § 1 k.c. – mogła dochodzić naprawienia szkody bezpośredniego od ubezpieczyciela.

Zgodnie bowiem ze wskazanym art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

W myśl § 4 tego artykułu uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Poza tym podstawę odpowiedzialności pozwanej stanowią w niniejszej sprawie przepisy art. 415 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., art. 445 § 1 k.c. Podkreślić należy, że do przesłanek odpowiedzialności z tytułu czynu niedozwolonego należą: działanie lub zaniechanie sprawcy, z którym związana jest odpowiedzialność, szkoda oraz normalny związek przyczynowy pomiędzy działaniem bądź zaniechaniem a szkodą. Poza tym odpowiedzialność pozwanej oparta była również z o treść art. 430 k.c., albowiem pozwany powierzył E. S. (obecnie (...)) wykonywanie zabiegów w jego salonie kosmetycznym.

Zgodnie z artykułem 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Z powołanego przepisu wynika jedna z naczelnych zasad procesu sądowego polegająca na tym, że dowód wykazania prawdziwości określonego faktu obciąża tego, kto się na dany fakt powołuje, dla uzasadnienia dochodzonego przed sądem prawa. Czyn sprawcy według art. 415 k.c., rodzi odpowiedzialność cywilną, gdy posiada pewne właściwości, cechy, zwane znamionami, odnoszące się do jego strony przedmiotowej i podmiotowej. Znamiona niewłaściwości postępowania od strony przedmiotowej określa się pojęciem bezprawności czynu, natomiast od strony podmiotowej określa się jako winę w znaczeniu subiektywnym. Bezprawność stanowi zatem przedmiotową cechę czynu sprawcy a oznacza ujemną ocenę porządku prawnego o zachowaniu się sprawcy szkody. Według ugruntowanego w doktrynie i judykaturze stanowiska, które podziela tutejszy Sąd, bezprawność w kontekście art. 415 k.c. polega nie tylko na przekroczeniu mierników i wzorców wynikających z wyraźnych przepisów, zwyczajów, ale polega także na naruszeniu zasad współżycia społecznego (zob.m.in. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1999 r., II CKN 499/98, LEX nr 462993; z dnia 13 czerwca 2001 r., II CKN 532/00, LEX nr 1211958; 13 lutego 2004 r., IV CK 40/03, LEX nr 151636; z dnia 20 stycznia 2009 r., II CSK 423/08, LEX nr 527191; z dnia 10 lutego 2010 r., V CSK 287/09, OSP 2012/1095; z dnia 17 lutego 2011 r., z dnia 6 grudnia 2012 r., I CSK 559/10, OSNC 2012/2/25; z dnia 1 maja 2012 r., IV CSK 579/11, LEX nr 1232804; z dnia 6 lutego 2014 r., I CSK 201/13, LEX nr 1523426). Odnośnie przesłanki zawinienia wskazać należy, że na gruncie odpowiedzialności deliktowej winę interpretować należy jako swoistą zarzucalność bezprawnego zachowania. Bezprawność zachowania ma postać nagannej umyślności lub nieumyślności (lekkomyślności lub niedbalstwa), tj. takiego subiektywnego procesu decyzyjnego sprawcy, który doprowadza do celowego, zamierzonego i świadomego podjęcia zachowania, o którym sprawca wie, że jest ono bezprawne, albo co do którego może – i przy zachowaniu należytej staranności powinien – wiedzieć, że jest ono bezprawne (lub że istnieje realna możliwość, że takim się okaże). Zawinienie sprawcy oceniane jest z zobiektywizowanego punktu widzenia. Przy czym z punktu widzenia odpowiedzialności cywilnej każdy stopień winy, nawet przypadek culpa levissima uzasadnia nałożenie na sprawcę szkody obowiązku jej naprawienia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10.10.1975r., ICR 656/75, LEX nr 7759). Równocześnie związek przyczynowy między szkodą a zachowaniem osoby za nią odpowiedzialnej musi być rozumiany w sposób obowiązujący na gruncie prawa cywilnego, zgodnie z art. 361 § 1 k.c., zatem jako normalny związek przyczynowy.

Postępowanie dowodowe przeprowadzone w tej sprawie wykazało, że (...) nie przekroczył wzorców należytej staranności, jakiej można oczekiwać od profesjonalisty zawodowo zajmującego się świadczeniem usług w postaci depilacji laserowej, tym samym nie można mu przypisać zawinionego i bezprawnego zachowania, na skutek którego powódka doznała szkody.

Przede wszystkim zabieg wykonany został przez pracownika E. S., która posiadała odpowiednie kwalifikacje do przeprowadzenia zabiegu oraz zakwalifikowania powódki do badania.

Wykonany zbieg był kolejnym tego typu zabiegiem u powódki. Korzystała ona z nich bowiem już wielokrotnie. Nadto została zapoznana z możliwymi skutkami ubocznymi wykonanego zabiegu, które zresztą wystąpiły.

Jak stwierdził biegły, reakcja skórna miejsca zabiegu była silna, jednak typowa. Z pewnością na proces gojenia nie wpłynęło pozytywnie stosowanie maści E.. Sąd podziela również pogląd biegłego, że dermatologiczne badanie stanu skóry leży w kompetencji lekarza dermatologa (nie kosmetyczki), który winien wykonać fizykalne badanie, a nie opierać się jedynie na dostarczonym zdjęciu). Lekarz dermatolog, do którego niecały miesiąc po zabiegu udała się powódka, zalecił odstawienie stosownej maści steroidowej, która w ogóle nie powinna być stosowana w przypadku powódki.

Tym samym należy zauważyć, iż zastosowanie przez powódkę bezpośrednio po zdarzeniu preparatu niewłaściwego z punktu widzenia medycznego, preparatu, który nie tylko nie ułatwiał procesu gojenia, ale wpływał – zgodnie z twierdzeniem biegłego (co również potwierdziła decyzja dermatologa o odstawieniu tego preparatu) na ten proces negatywnie, a był aplikowany w dowolny sposób, nie pozwala na przypisanie negatywnych następstw zdarzenia opisywanych przez powódkę jako skutku niewłaściwego zabiegu, tym bardziej, iż zgodnie z twierdzeniami biegłego został on przeprowadzony prawidłowo, a skutki były typowe.

Jak wyjaśniono powyżej, a skrótowo należy przypomnieć w tym miejscu, zabieg wykonany został prawidłowo. Poza tym po wykonanym zabiegu u powódki nie pozostały żadne zmiany skórne, które można by określić jako patologiczne biegły uznał, iż powódka nie doznała uszczerbku na zdrowiu.

Mając na uwadze powyższe należało uznać, przede wszystkim w oparciu o opinię biegłego sądowego z zakresu dermatologii, brak winy po stronie podmiotu wykonującego zabieg nie ulegał wątpliwości.

W tej sytuacji bezprzedmiotowe było czynienie ustaleń w zakresie wysokości szkody.

Mając zatem na uwadze wszystkie podniesione powyżej okoliczności na mocy art. 415 k.c. a contrario w zw. z art. 430 k.c. w zw. z art. 822 § 1 k.c. Sąd w punkcie I. wyroku oddalił powództwo jako nieudowodnione co do zasady.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II. wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804 ze zm.), zasądzając od przegrywającej proces powódki na rzecz pozwanego całość poniesionych przez niego kosztów procesu, na co składało wynagrodzenie fachowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego w stawce minimalnej (3.600 zł), a także opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).

W punkcie III. wyroku na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 8 ust. 1 i art. 83 i 113 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 z późn. zm.) nakazano ściągnąć od powódki (jako przegrywającej proces) kwotę 2.151,42 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych wynagrodzenia biegłego.