Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2021 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2021 r. w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku S. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wysokość świadczenia

na skutek odwołania S. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 10 grudnia 2020 r. sygn.: (...) i (...)

oddala odwołanie;

Sygn. akt VU 149/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 grudnia 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił S. G. prawa do przeliczenia kapitału, ponieważ przy ustalaniu kapitału początkowego nie uwzględnia się okresu pracy w gospodarstwie rolnym.

Decyzją z dnia 10 grudnia 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił S. G. prawa do przeliczenia wysokości, z uwagi na to że brak podstaw do przeliczenia kapitału początkowego.

W odwołaniu od tych decyzji z 31 grudnia 2020 roku S. G. domagała się zaliczenia do stażu ubezpieczeniowego:

- okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców na podstawie art. 10 ust 1 punkt 3 ustawy emerytalnej jako okresu składkowego;

- okresu pozostawania bez pracy z powodu niemożności jej otrzymania przed 15 listopada 1991 roku na podstawie art. 6 ustęp 2 pkt 6 ustawy emerytalnej;

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu podniósł, że przy ustalaniu kapitału początkowego nie zalicza się okresów pracy w gospodarstwie rolnym, o których mowa w art. 10 ustawy emerytalnej, co wyklucza ponowne ustalenie kapitału i emerytury. Wysokość emerytury z art. 26 ustawy emerytalnej, którą pobiera wnioskodawczyni, może ulec zwiększeniu tylko o okres opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników, ale skarżąca nie wykazała, aby opłacała takie składki. Jednocześnie ZUS podkreślił, że przepis art. 10 ust 1 pkt 3 ustawy emerytalnej dotyczy wyłącznie emerytur przyznawanych na starych zasadach osobom urodzonym przed 1 stycznia 1949 roku. W zakresie zaliczenia okresu pozostawania bez pracy ZUS wskazał, że warunkiem zaliczenia tego okresu do składkowego jest zarejestrowanie się w urzędzie zatrudnienia przed 15 listopada 1991 roku, a wnioskodawczyni była zarejestrowana jako osoba bezrobotna dopiero od 20 października 1995 roku.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

ustalił następujący stan faktyczny:

S. G., urodziła w dniu (...) r. ,wystąpiła w dniu 24 kwietnia 2013 roku. z wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego.

(dowód: wniosek – k. 1-2 akt kapitałowych)

Decyzją z dnia 17 czerwca 2017 roku organ rentowy ustalił S. G. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku na kwotę 37 214,54 złotych.

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1989 roku do 31 grudnia 1998 roku.

Wskaźnik wysokości kapitału początkowego wyniósł 16,64 %. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono na kwotę 203,16zł. w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 16,64 % przez kwotę bazową wynoszącą 1220,89 złotych.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął:

- 57 miesięcy okresów składkowych (4 lata 9 miesięcy i 28 dni),

- 6 miesięcy i 17 dni okresów nieskładkowych;

- 6 lat sprawowania opieki nad dziećmi;

- współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego -53,33 %;

- średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat – wynoszący 209 miesięcy.

Okresy składkowe przeliczono ze współczynnikiem 1,3%, a okresy nieskładkowe oraz okres sprawowania opieki nad dziećmi współczynnikiem 0,7%.

(dowód: decyzja ZUS - k. 27-28 akt kapitałowych)

Decyzją z dnia 9 marca 2020 roku organ rentowy ponownie ustalił S. G. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku na kwotę 40 786,35 złotych.

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1989 roku do 31 grudnia 1998 roku.

Wskaźnik wysokości kapitału początkowego wyniósł 22,23 %. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono na kwotę 271,40zł. w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 22,23 % przez kwotę bazową wynoszącą 1220,89 złotych.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął:

- 57 miesięcy okresów składkowych (4 lata 9 miesięcy i 28 dni),

- 6 miesięcy i 17 dni okresów nieskładkowych;

- 6 lat sprawowania opieki nad dziećmi;

- współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego -53,33 %;

- średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat – wynoszący 209 miesięcy.

Okresy składkowe (57 miesięcy) oraz okres sprawowania opieki nad dziećmi (72 miesiące) przeliczono współczynnikiem 1,3%, a okresy nieskładkowe - współczynnikiem 0,7%.

(dowód: decyzja ZUS - k. 32-33 akt kapitałowych)

W dniu 25 lutego 2020 roku S. G. złożyła wniosek o emeryturę.

(dowód: wniosek – k. 1-5 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 16 marca 2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał S. G. prawo do emerytury od 1 lutego 2020 roku.

Emerytura została obliczona na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i jej wysokość wyniosła 916,26 złotych brutto, po waloryzacji o d 1 marca 2020 roku 948,88zł.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto:

- kwotę składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnianiem waloryzacji 58 558,76 złotych;

- kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego 179 668,68 złotych;

- średnie dalsze trwanie życia 260 miesięcy.

Wysokość świadczenia została obliczona poprzez zsumowanie kwoty składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji ( 58 558,76 złotych) i kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego ( 179 668,68 złotych) a następnie podzielenie tej sumy przez średnie dalsze trwanie życia dla wieku równego wiekowi przejścia na emeryturę wynoszącego 260 miesięcy.

(dowód: decyzja ZUS – k. 26 akt emerytalnych )

W dniu 27 listopada 2020 roku S. G. wniosła o podwyższenie emerytury przez zaliczenie do okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 24 marca 1981 roku do 12 sierpnia 1987 roku oraz o przeliczenie kapitału początkowego.

(dowód: wniosek – k. 37 i 44 akt emerytalnych)

Rodzice wnioskodawczyni J. i Z. małżonkowie S. od 4 listopada 1971 roku byli właścicielami gospodarstwa rolnego położonego w R. o powierzchni 1,85 ha oraz w R. o powierzchni 5,36 ha.

(dowód: zaświadczenie z 22.10.2020r. – k. 3 akt)

Wnioskodawczyni była zameldowana na pobyt stały w gospodarstwie rolnym rodziców w R. w okresie od 13 kwietnia 1966 roku do 12 maja 1980 roku oraz od 24 marca 1981 roku do 12 sierpnia 1987 roku.

(dowód: zaświadczenie z 13.10.2020 roku – k. 4 akt)

Wnioskodawczyni była zarejestrowana jako osoba bezrobotna w (...) Urzędzie pracy w O. w okresie od 14 lipca 1993 roku do 15 stycznia 1995 roku, od 20 października 1995 roku do 28 lutego 1997 roku i od 26 sierpnia 1998 roku do 3 lipca 2000roku.

(dowód: zaświadczenie z 29.01.2013r. – k. 11 akt kapitałowych)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Spór sprowadzał się do ustalenia, czy ubezpieczonej przysługuje prawo przeliczenia kapitału i emerytury przez zaliczenie do stażu ubezpieczeniowego okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 24 marca 1981 roku do 12 sierpnia 1987 roku na podstawie art. 10 ustęp 1 ustawy emerytalnej.

Należy przypomnieć, że w przedmiotowej sprawie skarżąca ma przyznane prawo do emerytury od 1 lutego 2020 roku na podstawie art. 24 ust 1 ustawy emerytalnej. Zgodnie z tym przepisem ubezpieczonej kobiecie urodzonej po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat. Emerytura z art. 24 ustawy emerytalnej nie zależy od długości stażu ubezpieczeniowego, ale od osiągnięcia wieku emerytalnego i wysokości kapitału początkowego, co wynika z art. 25 ustawy emerytalnej.

Zgodnie bowiem z art. 25 ustęp 1 ustawy emerytalnej podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24 ustawy emerytalnej, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183 (art. 26 ustawy emerytalnej)

Na wysokość emerytury z art. 24 EmRentyFUSU wpływ ma zatem wyłącznie:

1) zwaloryzowany kapitał początkowy (w przypadku podlegania ubezpieczeniu społecznemu przed 1.1.1999 r.);

2) zwaloryzowane składki na ubezpieczenie emerytalne zgromadzone na koncie ubezpieczonego;

3) chwila przejścia na emeryturę;

4) tzw. średnie dalsze trwania życia.

Prawo do emerytury z art. 24 ustawy nie zależy zatem od długości stażu ubezpieczeniowego, dlatego nie ma do niej zastosowania – jak słusznie podnosi ZUS- przepis art. 10 ustęp 1 pkt 3 ustawy emerytalnej. Przepis ten bowiem stosuje się jedynie przy ustalaniu prawa i wysokości emerytury, która zależy od osiągnięcia minimalnego stażu ubezpieczeniowego, czyli emerytury z art. 27 ustawy emerytalnej - dla osób urodzonych przez 1 stycznia 1949 rokiem. Emerytura dla takich ubezpieczonych urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r. zależy od spełnienia łącznie następujących warunków:

1) osiągnięcia wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn;

2) posiadanie okresów składkowych i nieskładkowych wynoszących co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 27a.

Jeżeli ubezpieczony nie ma wymaganego dla nabycia uprawnień emerytalnych z art. 27 ustawy emerytalnej stażu ubezpieczeniowego (20 lat kobieta, 25 lat mężczyzna) wtedy przepis art. 10 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS pozwala przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości na uzupełnienie tych okresów, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe okresami.:

1) ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki,

2) przypadającymi przed dniem 1 lipca 1977 r. okresami prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia,

3) przypadającymi przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresami pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia,

w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Przy ustalaniu prawa do emerytury na podstawie art. 27 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych okresy składkowe i nieskładkowe są uzupełniane okresami wymienionymi w art. 10 ust. 1 tej ustawy w zakresie niezbędnym do uzupełnienia okresu wymaganego do przyznania emerytury.

W judykaturze Sądu Najwyższego przyjmuje się jednolicie, że art. 10 ustawy o emeryturach i rentach z FUS pozwala uzupełnić okresy składkowe i nieskładkowe okresami pracy w gospodarstwie rolnym do rozmiaru najbliższego (kolejnego) stażu okresów składkowych i nieskładkowych w zakresie wymaganym i koniecznym do nabycia określonych uprawnień emerytalnych. Oznacza to, że jeżeli okresy składkowe lub nieskładkowe nie przekraczają w przypadku kobiety 15 lat, to możliwe jest ich uzupełnienie okresami wskazanymi w art. 10 ust. 1 ustawy w celu nabycia prawa do tzw. niepełnej emerytury na podstawie art. 28 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W przypadku zaś, gdy okresy składkowe i nieskładkowe przekraczają 15 lat, to możliwe jest ich uzupełnienie okresami, o jakich mowa w art. 10 ust. 1 ustawy, dla nabycia pełnych uprawnień emerytalnych (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 3 grudnia 2004 r., II UK 59/04 - OSNP 2005, nr 13, poz. 195; z dnia 5 września 2008 r., II UK 364/07 - OSNP 2010, nr 1 - 2, poz. 23; z dnia 24 września 2009 r., II UK 19/09 - OSNP 2011, nr 9 - 10, poz. 135 oraz z dnia 20 stycznia 2011 r., I UK 246/10 - Legalis).

W przedmiotowej sprawie jak wyżej podkreślono emerytura wnioskodawczyni nie jest zależna od długości stażu ubezpieczeniowego, ale od osiągnięcia wieku emerytalnego i wysokości kapitału początkowego.

Kapitał początkowy dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek zgodnie z treścią art. 173 ust. 1 w zw. z art. 174 ust 1-3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, ustala się na zasadach określonych w art. 53 ustawy, z uwzględnieniem ust. 2-12 (ust. 1). Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy okresy składkowe, o których mowa w art. 6, okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5 oraz okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2 (ust. 2).

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 roku (ust. 3).

Podnieść należy, że kapitał początkowy wylicza się zgodnie z art. 173 ustęp 3 ustawy na dzień 1 stycznia 1999r. A zatem okresy składkowe i nieskładkowe wylicza się na dzień 1 stycznia 1999r. Natomiast dalsze okresy składkowe i nieskładkowe, są uwzględniane przy wyliczaniu już nie kapitału początkowego, ale wysokości emerytury z tym, że nie jako okresy składkowe i nieskładkowe, ale jako zwaloryzowane składki zaewidencjonowane na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Z tych względów przy wyliczaniu kapitału początkowego nie są uwzględniane okresy składkowe i nieskładkowe przypadające od dnia 1 stycznia 1999r.

Wśród okresów, które uwzględnia się przy ustalaniu kapitału początkowego nie ma okresów pracy w gospodarstwie rolnym, o których mowa w art. 10 ustawy emerytalnej. W takiej sytuacji brak możliwości zaliczenia do stażu ubezpieczeniowego przy ustalaniu kapitału początkowego okresu pracy wnioskodawczyni w gospodarstwie rolnym rodziców. Nawet zatem, gdyby wnioskodawczyni wykazała, że pracowała w gospodarstwie rolnym rodziców od 24 marca 1981 roku do 12 sierpnia 1987 roku, to okoliczność ta nie ma jakiegokolwiek wpływu na wysokość jej świadczenia, gdyż okres ten nie może zostać zaliczony do stażu ubezpieczeniowego, z którego ustala się kapitał początkowy. Udowadnianie przez ubezpieczoną okresów uzupełniających, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (praca w gospodarstwie rolnym rodziców po ukończeniu wieku 16 lat), nie mógł zwiększyć jej stażu ubezpieczeniowego.

Rację ma ZUS, że wysokość emerytury wnioskodawczyni mogłaby ulec zwiększeniu jedynie na podstawie art. 26 a ustawy emerytalnej za okresy opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników, ale tego skarżąca nie wykazała, gdyż nie przedłożyła zaświadczenia z KRUS o okresach opłacania składek. W myśl bowiem art. 26a ustawy emerytalnej wysokość emerytury ustalonej zgodnie z art. 26 ulega zwiększeniu za okresy opłacania składek na Fundusz Emerytalny Rolników, Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników i ubezpieczenie emerytalno-rentowe, o których mowa w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników. Zwiększenie to ustala się według zasad wymiaru części składkowej emerytury rolniczej przewidzianych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników na podstawie zaświadczenia Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego o okresach opłacania składek.

Brak również podstaw do zaliczenia do kapitału początkowego okresu pozostawania przez skarżącą bez pracy z powodu niemożności jej otrzymania na podstawie art. 6 ustęp 2 pkt 6 ustawy emerytalnej przed 15 listopada 1991 roku. W myśl tego przepisu za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. okresy, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne czasowego pozostawania bez pracy na obszarze Państwa Polskiego z powodu niemożności jej otrzymania lub niemożności podjęcia szkolenia zawodowego, w tym okresy pobierania zasiłków z funduszu aktywizacji zawodowej, zasiłków dla bezrobotnych oraz zasiłków szkoleniowych wypłaconych z Funduszu Pracy;

Przepis ten odnosi się tylko i wyłącznie do okresów pozostawania bez pracy z powodu niemożności jej otrzymania lub niemożności podjęcia szkolenia zawodowego, w tym okresów pobierania zasiłków z funduszu aktywizacji zawodowej, zasiłków dla bezrobotnych oraz zasiłków szkoleniowych wypłaconych w Funduszu Pracy. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w motywach wyroku z dnia 27 sierpnia 2008 r., sygn. akt II UK 404/08, dla prawidłowego stosowania tej normy prawnej istotnym jest ustalenie pojęcia „okresu czasowego pozostawania bez pracy z powodu niemożności jej otrzymania lub niemożności podjęcia szkolenia zawodowego”. Nie ma wątpliwości, że okresy te są równoznaczne z okresami poszukiwania pracy. Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 września 1945 r. o pośrednictwie pracy i pośrednictwie przy zawieraniu umów o naukę zawodu (Dz.U. Nr 41, poz. 231), wydanym na podstawie art. 2, 4 i 11 dekretu z dnia 2 sierpnia 1945 r. o urzędach zatrudnienia (Dz.U. Nr 30, poz. 182), kierownicy zakładów pracy obowiązani byli w terminie trzydniowym zawiadomić właściwy urząd zatrudnienia, jego oddział lub instytucję wykonywającą zastępczo czynności urzędu zatrudnienia zarówno o każdym wolnym jak i nowoobsadzonym miejscu pracy lub pracy w rozumieniu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 września 1945 r., a następnie okresy bezrobocia - w rozumieniu ustawy o zatrudnieniu z dnia 29 grudnia 1989 r. (Dz.U. Nr 75, poz. 446 ze zm.). Z kolei o niemożności podjęcia pracy stanowi negatywny wynik jej poszukiwania. O takim negatywnym wyniku nie sposób mówić w przypadku, kiedy „poszukujący pracy” lub „bezrobotny” nie skorzystał z możliwości zarejestrowania się uprzednio jako poszukujący pracy lub w miejscu nauki zawodu. Z drugiej zaś strony, każdy poszukujący pracy lub miejsca nauki zawodu, zgłaszający się do właściwego urzędu zatrudnienia w godzinach urzędowych, powinien być zarejestrowany (§ 7). Na użytek rozporządzenia z 1945 r., osoba pozostająca bez pracy, zgłaszająca gotowość jej podjęcia, określana była jako „poszukująca pracy”. Obowiązująca od 31 grudnia 1989 r. ustawa o zatrudnieniu wprowadziła, w miejsce pojęcia „poszukujący pracy” pojęcie „bezrobotny”. Zgodnie z definicją zawartą w jej art. 2 ust. 1 pkt 8, bezrobotny to osoba zdolna do pracy i gotowa do jej podjęcia w ramach stosunku pracy, pozostająca bez pracy i zarejestrowana we właściwym dla miejsca zamieszkania organie zatrudnienia stopnia podstawowego, z zastrzeżeniem dalszych warunków. Te same przesłanki, jakie determinują się oba pojęcia - „poszukujący pracy” i „bezrobotny” - są także niezbędne dla uznania konkretnej osoby za „czasowo pozostającą bez pracy z powodu niemożności jej uzyskania lub niemożności podjęcia szkolenia zawodowego”. Chodzi tu mianowicie o pozostawanie bez pracy, jej poszukiwanie oraz gotowość jej podjęcia. Te wspólne cechy uprawniają do przyjęcia, że okresy czasowego pozostawania bez pracy z powodu niemożności jej uzyskania lub niemożności podjęcia szkolenia zawodowego to okresy uprzednio poszukiwania urzędzie zatrudnienia - w rozumieniu dekretu z dnia 2 sierpnia 1945 r. o urzędach zatrudnienia, a później we właściwym dla miejsca zamieszkania organie zatrudnienia stopnia podstawowego - w rozumieniu ustawy z 1989 r. o zatrudnieniu. Wywody te Sąd Najwyższy podsumował stwierdzeniem, że okresy czasowego pozostawania bez pracy z powodu niemożności jej uzyskania i niemożności podjęcia szkolenia zawodowego w urzędzie pracy w rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 6 ustawy emerytalnej z 1998 r., to okresy równoznaczne z okresami zarejestrowania się, pierwotnie, w urzędzie zatrudnienia jako osoba poszukująca pracy - rozporządzenie z 1945 r., następnie, w organie zatrudnienia, jako osoba bezrobotna - ustawa o zatrudnieniu z 1989 r. (OSNP rok 2011, nr 7-8, poz. 111).

Odnosząc powyższe rozważania do sprawy podnieść należy, że wnioskodawczyni nie może być uznana za osobę pozostającą bez pracy z powodu niemożności jej otrzymania w rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 6 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, gdyż nie wykazała, aby w okresie pozostawania bez pracy w związku z niemożnością jej otrzymania przed 15 listopada 1991 roku była zarejestrowana w urzędzie zatrudnienia jako osoba poszukująca pracy. Jak wynika z zaświadczenia z Urzędu Pracy wnioskodawczyni zarejestrowała się jako osoba bezrobotna dopiero od 14 lipca 1993 roku, a więc po 15 listopada 1991 roku. Powyższe wyklucza możliwość zaliczenia do stażu ubezpieczeniowego okresów pozostawania bez pracy przed 15 listopada 1991 roku. Na marginesie należy dodać, że skarżąca nie sprecyzowała w odwołaniu okresu pozostawania bez pracy przed 15 listopada 1991 roku, o zaliczenie którego wniosła. Nie wymieniła go też w kwestionariuszu dotyczącego okresów składkowych i nieskładkowych.

W przedmiotowej sprawie brak było zatem podstaw prawnych do przeliczenia kapitału i emerytury wnioskodawczyni na podstawie art. 114 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na podstawie na podstawie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie jako bezzasadne.