Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 44/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. z dnia 14 lipca 2020r.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Prokurator zarzucił wyrokowi:

„1.obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przepisanego oskarżonym, to jest:

- art. 158 § 1 k.k. polegającą na wadliwym zastosowaniu tego przepisu przy kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonym D. H. i O. K. w sytuacji, gdy z opisu czynu przypisanego, dokonanego na podstawie trafnych i niekwestionowanych ustaleń faktycznych czyn ten wyczerpuje ustawowe znamiona występku z art. 158 § 3 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw.zart 158 § 3 k.k. wzw.zart. 11 § 2 k.k.

- art. 11 § 2 k.k. polegającą na jego niezasadnym pominięciu w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonym D. (...) i U. K. pomimo tego, że zarówno z opisu czynu jak i przyjętej kwalifikacji prawnej wynika, że czyn ten wyczerpał znamiona określone w dwóch przepisach ustawy karnej

-

art. 158 § 3 k.k. polegającą na wadliwym zastosowaniu tego przepisu przy kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu Y. K. w sytuacji, gdy z opisu czynu przypisanego, dokonanego na podstawie trafnych i niekwestionowanych ustaleń faktycznych czyn ten wyczerpuje ustawowe znamiona zbrodni z art. 156 § 3 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 159 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

-

art. 4 § 1 k.k. polegającą na jego niezasadnym pominięciu w wyroku w przyjętej podstawie prawnej orzeczenia w sytuacji, gdy w chwili popełnienia przestępstwa obwiązywał inny stan prawny, niż w chwili orzekania,

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść polegający na:

- błędnym uznaniu, że oskarżony Y. K. podczas udziału w pobiciu pokrzywdzonych G. P., K. G. (1) i F. S. (1) używał niebezpiecznego narzędzia w postaci noża (zamkniętego) podczas, gdy właściwa ocena zeznań świadków, w szczególności K. G. (1), A. N., D. K. (2), D. S. (1), A. R. (1) oraz wyjaśnienia oskarżonego Y. K., które w zakresie, jakim odnosiły się do opisu przebiegu zdarzenia Sąd Okręgowy uznał za wiarygodne, uwzględniająca zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego nakazuje uznać, że nóż, który podczas pobicia pokrzywdzonych używał oskarżony Y. K. miał wysunięte ostrze, w przeciwnym razie przyjęcie w opisie czynu znamienia użycia niebezpiecznego narzędzia, a w kwalifikacji prawnej art. 159 k.k. byłoby niezasadne

- błędnym uznaniu, iż oskarżycielka posiłkowa J. K. jest osobą właściwą do zasądzania na jej rzecz na podstawie art. 46 § 1 k.k. zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wynikającą ze śmierci pokrzywdzonego F. S. (1) w sytuacji, gdy nie należy ona do grona osób najbliższych dla tego pokrzywdzonego, ponieważ nigdy nie pozostawała z nim w związku małżeńskim, a w chwili śmierci również w konkubinacie, lecz osobami takimi są małoletnie dzieci F. S. (1), które mogą wykonywać prawa mu przysługujące, w tym prawo żądania zadośćuczynienia, które to prawo, z uwagi na swój wiek wykonują za pośrednictwem swojej matki J. K. - ustawowego i faktycznego opiekuna

3. rażącą niewspółmierność - łagodność kar wymierzonych wszystkim oskarżonym w zakresie kar zasadniczych oraz wysokości zasądzonego zadośćuczynienia wyrażająca się w wymierzeniu kar pozbawienia wolności w dolnych graniach ustawowego zagrożenia czynów faktycznie przypisanych oskarżonym w wyroku, w sytuacji, gdy mając na uwadze okoliczności zdarzenia, sposób działania sprawców, ilość osób pokrzywdzonych przestępstwem, skutek w postaci śmierci jednego z pokrzywdzonych należy uznać orzeczenie o karze za rażąco łagodne, nie uwzględniające w sposób właściwy stopnia winy oskarżonych, stopnia społecznej szkodliwości czynu, a także cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara orzeczona miałaby osiągnąć w stosunku do oskarżonych, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a zasądzone zadośćuczynienie w kwocie po 5 000 zł od każdego z oskarżonych, sprowadzające się w rzeczywistości do zasądzenia łącznie kwoty 3 750 zł na każde z dzieci zmarłego F. S. (1) za jedynie symboliczne, sprzeczne z samą istotą zadośćuczynienia, które miałoby zrekompensować osobom uprawnionym - małoletnim dzieciom krzywdę moralną wynikająca z utraty jednego z rodziców, z którym pozostawały w ścisłym związku emocjonalnym, i na którego utrzymaniu pozostawały.”

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego, co do zasady, są prawidłowe, aczkolwiek nie zostały z odpowiednią szczegółowością przedstawione w pisemnym uzasadnieniu sądu rozstrzygającego.

Nie budzi wątpliwości, że działanie oskarżonych było reakcją na wcześniejsze pobicie O. K. pod sklepem (...), prawdopodobnie przez A. R. i jego polskich kolegów. Działanie oskarżonych było spontaniczne, nie poprzedzały go żadne wcześniejsze ustalenia. Oskarżeni pobiegli pod w/w sklep i po zobaczeniu potencjalnych sprawców wcześniejszego pobicia O. K. - natychmiast przystąpili do odwetu zadając ciosy rękami i kopiąc sprawców, w ich ocenie, pobicia kolegi. Z wyjaśnień D. H. wynika, że nie używał żadnego przedmiotu / k.98 /. Także O. K. nie posługiwał się żadnym przedmiotem, choć w kieszeni spodni miał schowany nóż / k.73 /. Natomiast, Y. K. od początku przyznawał, iż w trakcie zdarzenia , w prawej ręce trzymał ZAMKNIĘTY nóż i tą ręką zadawał ciosy /k. 640 /. W sprawie brak jakiegokolwiek dowodu na to, że dwaj pierwsi oskarżeni akceptowali taki sposób posłużenia się nożem przez Y. K., więcej - nie mieli realnych możliwości zaobserwowania tego faktu i ewentualnego zaakceptowania tego typu działania. Nie sposób zatem twierdzić, że ci oskarżeni godzili się na takie działanie Y. K., które było jego indywidualną decyzją. Celem tych oskarżonych było pobicie potencjalnych sprawców pobicia O. K.. Fakt, że D. H. nie miał żadnego przedmiotu, a O. K., posiadając nóż w kieszeni spodni, nie wyjął go wskazuje, w ocenie Sądu Apelacyjnego, że zamiarem oskarżonych było pobicie przy użyciu gołych rąk oraz nóg. Nie mogli też /D. H. i O. K./ przewidzieć, że ciosy zadane przez Y. K. będą tak silne, wzmocnione przez trzymany w ręce złożony nóż, że spowodują upadek F. S. i poważny uraz głowy, a w następstwie tego urazu - jego śmierć. Nie budzi też wątpliwości, że ci dwaj sprawcy nie zadali F. S. żadnego ciosu.

Twierdzenie prokuratora, że w trakcie zadawania ciosów, Y. K. posłużył się nożem z OTWARTYM ostrzem, jest błędne i i wynika z nieprawidłowej oceny części dowodów dokonanej przez skarżącego. Przede wszystkim przeczą mu obiektywne opinie lekarskie. Żadna z osób, które doznały obrażeń, w tym F. S. nie miała ran ciętych, charakterystycznych dla użycia ostrza noża. Zestawienie tych opinii z opinią genetyczną, która wykazała ślady DNA F. S. i G. P. na rękojeści noża , którym Y. K. posłużył jak kastetem, potwierdza tezę , że ten oskarżony nie zadawał ciosów nożem z OTWARTYM ostrzem. Choć prokurator powołał się na zeznania K. G., to ten potwierdził, iż w ręce jednego sprawcy widział jakieś narzędzie, ale jednocześnie zaprzeczył, aby to był nóż /k. 861/. G. P., wbrew twierdzeniom apelacji, również nie widział , aby którykolwiek z napastników używał noża /k/ 46/. Choć świadkowie D. S. i P. M. twierdzili, że widzieli rany zadane nożem, to w świetle cytowanych, obiektywnych opinii lekarskich, nie sposób tego inaczej ocenić jak wytwór ich wyobraźni. Natomiast A. R., jako potencjalny sprawca wcześniejszego pobicia O. K., jest niewiarygodny. Także dlatego, że pierwszy uciekł przed napastnikami i zamknął się w sklepie. Wtedy też, ale już po pobiciu innych osób, Y. K. zaczął uderzać w szybę ręką i dopiero wtedy otworzył ostrze noża /vide wyjaśnienia tego oskarżonego k. 640/.

Natomiast, nie budzi wątpliwości, że Y. K. zdawał sobie sprawę, iż zadaje silne ciosy tym bardziej, że w prawej dłoni trzymał złożony nóż, a to musiało zwiększać siłę jego ciosów. Zresztą, świadczy o tym fakt przewrócenia się na chodnik, po takich ciosach, G. P. i F. S. oraz powstania u nich, na skutek tych ciosów, krwawiących ran. Obowiązkiem sądu rozstrzygającego było rozważenie nie tylko czy Y. K. godził się na spowodowanie, w świetle powyższych ustaleń, na spowodowanie ciężkich obrażeń ciała u pokrzywdzonych, ale także czy mógł przewidzieć tragiczną śmierć F. S..

Wniosek

Działanie każdego z oskarżonych należało ocenić indywidualnie, w ramiach zamiaru jaki każdy z nich realizował. W świetle wyżej przytoczonych rozważań, nieuprawniony był wniosek prokuratora, iż D. H. i O. K. wypełnili znamiona przestępstwa z art.158 § 3 kk.

Natomiast, nie budzą wątpliwości ustalenia, że Y. K. nie tylko uderzył co najmniej dwie osoby, ale to on spowodował upadek F. S., a w konsekwencji istnieje związek przyczynowy pomiędzy śmiercią tego poszkodowanego, a działaniem konkretnego oskarżonego. Obowiązkiem sądu rozstrzygającego było rozważenie odpowiedzialności karnej Y. K. nie tylko na gruncie art. 158 § 3 kk i art. 159 kk, ale także art. 156 § 1 i 3 kk. A tego Sąd Okręgowy nie uczynił.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skutkiem dokonanej powyżej analizy była zmiana opisu czynu przypisanego D. H. i O. K.. A ponieważ ich rola w zdarzeniu była drugorzędna, wymierzono im kary po roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Trzeba podkreślić, iż są to kary bezwzględne, i świetle ustalonych okoliczności zdarzenia - nie sposób ich uznać za nadmiernie łagodne.

Natomiast odmiennie należy kwalifikować czyn przypisany Y. K.. Możliwa do zastosowania kwalifikacja m.in. z art. 156 § 3 kk powoduje, że w myśl art. 28 § 4 kpk, jego sprawę winien rozpoznać sąd w składzie dwóch sędziów i trzech ławników. Ponieważ tak się nie stało, a zachodzi bezwzględna przesłanka z art. 439 § 1 pkt.2 kpk, Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżony wyrok w stosunku do Y. K. w całości i jego sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu we właściwym składzie.

3.2.

Wyrok zaskarżył również pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych, który zarzucił:

„ 1. Obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 46 § 1 K.k.:

- w zw. z art. 361 oraz 446 § 4 K.c. przez zasądzenie tytułem zadośćuczynienia za krzywdę kwoty nieodpowiedniej do rozmiaru krzywdy doznanej przez małoletnich pokrzywdzonych oraz z uwzględnieniem sytuacji majątkowej oskarżonych,

-

w zw. z art. 441 § 1 K.c. przez zasądzenie zadośćuczynienia od każdego z oskarżonych, z pominięciem węzła solidarności;

2. obrazę przepisów postępowania, tj.:

-

art. 415 § 1 K.p.k. przez zasądzenie zadośćuczynienia na rzecz J. K., podczas gdy pokrzywdzonymi (i oskarżycielami posiłkowymi) w niniejszym postępowaniu były małoletnie dzieci pokrzywdzonego F. S. (1), tj. E., N., K. i N. S., i to na rzecz każdego z wyżej wymienionych Sąd winien zasądzić od oskarżonych solidarnie odpowiednią kwotę tytułem zadośćuczynienia za krzywdę,

-

art. 413 § 1 pkt 6 K.p.k. przez nieprzywołanie w sentencji wyroku podstawy prawnej orzeczenia środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody.”

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zasadny był zarzut, ż sąd rozstrzygający nieprawidłowo zasądził zadośćuczynienie na rzecz J. K.. Jest to matka i jednocześnie przedstawiciel ustawowy dzieci, których ojcem jest F. S. (1).

Wniosek

Uwzględniając ustalenia w przedmiotowej sprawie, Sąd Okręgowy winien zasądzić ewentualne zadośćuczynienie na rzecz E., N., K. i N. S.. Jednak, z uwagi na uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Y. K. do ponownego rozpoznania, rozważania na temat wysokości ewentualnego zadośćuczynienia są przedwczesne.

Ponieważ oskarżeni D. H. i O. K. nie zadali żadnego ciosu F. S., i to nie oni spowodowali obrażenia ciała, których doznał ten poszkodowanych, zdaniem Sądu Apelacyjnego nie było podstaw do obciążania ich odpowiedzialnością odszkodowawczą.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zakres odpowiedzialności odszkodowawczej oskarżonego Y. K. będzie przedmiotem badania przy ponownym rozpoznaniu sprawy. Natomiast odnośnie pozostałych oskarżonych, w związku z wyżej wyrażonym stanowiskiem, należało uchylić pkt. III wyroku Sądu Okręgowego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Ponownie opisano czyn oskarżonych D. H. i O. K. oraz przypisano mu właściwą kwalifikację, a także wymierzono współmierne do stopnia zawinienia kary.

Zwięźle o powodach zmiany

Tak, jak wskazano w pkt.3.1 uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

Nienależycie obsadzony sąd I instancji.

☒ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Możliwość przypisania Y. K. popełnienia m.in. zbrodni z art. 156 § 3 kk powodowała, iż jego sprawę powinien rozpoznać sąd w składzie dwóch sędziów i trzech ławników.

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Zgodnie z art. 633 kpk oskarżeni D. H. i O K. ponoszą wydatki za postępowanie odwoławcze w 1/3 części, a na podstawie art. 10 ust. 1 w zw. z art. 2ust.1 pkt. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciążono ich opłatą za obie instancje.

7.  PODPIS

SSO/del/ Jacek Szreder SSA Stanisław Stankiewicz SSA Andrzej Olszewski

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

ustalenia faktyczne, kwalifikacja prawna i wymiar kary

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

zasądzenie zadośćuczynienia na rzecz niewłaściwej osoby, wysokość tego zasądzenia

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana