Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 grudnia 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział T. po rozpoznaniu wniosku z dnia 17 września 2019 r. odmówił S. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 21 listopada 2019 r. ustaliła, że S. W. nie jest niezdolny do pracy.

/decyzja k. 50 akt ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji złożył S. W. wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 października 2019 r. W uzasadnieniu swego stanowiska odwołujący podniósł iż zaskarżona decyzja nie zawiera wszechstronnego uzasadnienia stanu faktycznego będącego podstawą jej wydania i opiera się na orzeczeniu Komisji lekarskiej które bezpodstawnie pomija rzeczywisty stan zdrowia wnioskodawcy potwierdzony dokumentacją medyczną.

/ odwołanie k. 3-11

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k. 53./

Na rozprawie w dniu 12 maja 2021r. ustanowiony w toku procesu pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie.

/ stanowisko procesowe strony powodowej protokół z rozprawy dnia 12 maja 2021 r. 00:01:09 -00:04:15/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W. S. W. urodził się (...) Z wykształcenia jest inżynierem technologiem żywności pracował jako kierownik ubojni, kierownik zakładu garmażeryjnego, kierownik produkcji kierownik działu w sklepie , prowadził własną działalność – hodowlę kur. Ostatnio pracował jako pomoc w kuchni w (...)W chwili obecnej nie pracuje.

/bezsporne/

Wnioskodawca pobierał okresowa rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 września 2019 r.

/ bezsporne/

W dniu 17 września 2019 r. ubezpieczony złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres.

/ wniosek k. 47 akt ZUS/

Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u wnioskodawcy okresowe zespoły dysfunkcyjno- bólowe kręgosłupa na podłożu zmian dyskopatyczno- zwyrodnieniowych . Cukrzyca t II. nadciśnienie tętnicze. U ubezpieczonego stwierdzono obniżenie wydolności dynamicznej kręgosłupa ze zmiennymi w stopniu dolegliwościami somatycznymi na podłożu zmian wykazanych w (...) kręgosłupa. Lekarz orzecznik wskazał, iż maksymalnie możliwa sprawność fizyczna badanego jest obniżona, jednak jednocześnie obecnie zachowany jest ten zakres sprawności który ustawodawca określił jako sprawność niezbędną do wykonywania pracy zgodnej z poziomem wykształcenia/ wykształcenie wyższe/. Badany wymaga kontynuacji leczenia lecz nie wymaga bezwzględnego odsunięcia od wykonywania pracy, zwłaszcza ze środkowe zakresy ruchów kręgosłupa nie są bolesne. Profilaktycznym przeciwwskazaniem dla ubezpieczonego jest zatrudnianie się w pracach określonych w Klasyfikacji Ciężkości Pracy jako "ciężkie" dla mężczyzn. Przekwalifikowanie zawodowe nie jest celowe. W czasie orzekania uwzględniono, stopień naruszenia sprawności organizmu, rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek. Orzeczeniem z dnia 18 października 2019 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że z uwagi na posiadane schorzenia, wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. /opinia lekarska k. 20 dokumentacji medycznej ZUS, orzeczenie k. 48 akt ZUS/ /

W dniu 29.10.2019 do ZUS wpłynął sprzeciw wnioskodawcy od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, i żądanie rozpatrzenia sprawy przez Komisję Lekarską ZUS. Wnioskodawca podniósł, że z uwagi na stan zdrowia wbrew zapatrywaniu lekarza orzecznika jest niezdolny do pracy.

/sprzeciw – k.21 dokumentacji medycznej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 21 listopada 2019 w całości podtrzymała rozpoznanie i wnioski Lekarza orzecznika nie stwierdzając u ubezpieczonego ograniczenia sprawności organizmu dającego podstawy do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy na dalszy okres na poziomie posiadanych kompetencji zawodowych. .

/opinia lekarska z dnia 21.11.2020 r. k. 33-35 dokumentacji medycznej akt ZUS, orzeczenie k. 45 akt ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 21 listopada 2019 r. organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 6 grudnia 2019 r. odmówił S. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja k. 50 akt ZUS/

U S. W. w sądowym badaniu przez biegłego neurologa rozpoznano zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa bez istotnych deficytów neurologicznych oraz przewlekły zespół bólowy kręgosłupa. Wnioskodawca od wielu lat odczuwa bóle kręgosłupa. Pierwszy raz hospitalizowany był w roku 1980. Leczony jest przez neurologa i okresowo rehabilitowany. Aktualnie oczekuje na dalszą rehabilitację. W badaniu neurologicznym nie stwierdza się znacznego stopnia naruszenia sprawności organizmu w przebiegu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Na badanie nakładała się komponenta funkcjonalna. Z powodu choroby zwyrodnieniowej wnioskodawca na rynku pracy jest osobą niepełnosprawną, ale zdolną do wykonywania pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach (badany nie posiada stopnia niepełnosprawności).

/ pisemna opinia biegłego lekarza neurologa J. B. k. 62-64/

Z punktu widzenia chirurga naczyniowego u wnioskodawcy stwierdza się żylaki lewej kończyny dolnej, bez zmian troficznych, w stopniu zaawansowania C 2 w sześciostopniowej skali (...). Biorąc pod uwagę łącznie: stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowego sposobu zarobkowania lub podjęcia innej pracy zarobkowej z uwzględnieniem charakteru wykonywanych prac, posiadane kwalifikacje oraz możliwość nabycia nowych kwalifikacji, wiek i rokowanie, biegły chirurg uważa, że u badanego nie stwierdza się naruszenia sprawności organizmu z przyczyn chirurgicznych skutkującego niezdolnością do pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

/ opinia biegłego chirurga naczyniowego M. G. k. 68-68v./

W sądowym badaniu przez biegłego diabetologa u wnioskodawcy stwierdzono Cukrzycę typ 2 przewlekle niewyrównaną, powikłaną neuropatią cukrzycową. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa Nadciśnienie tętnicze. Z punktu widzenia diabetologa Wnioskodawca jest zdolny do pracy na ogólnie dostępnym rynku pracy. Cukrzyca typu 2 w przypadku wnioskodawcy jest przewlekle niewyrównana, powikłana neuropatią cukrzycową, ale stopień zaawansowania powikłań nie powoduje niezdolności do pracy. Wnioskodawca wymaga stałej opieki w poradni diabetologicznej, częstej kontroli poziomów glikemii / profil dobowy 2 - 3 x w tygodniu/, ewentualnej zmiany sposobu leczenia cukrzycy, stosowania diety cukrzycowej i odpowiednio dobranego nawet niewielkiego wysiłku fizycznego, ale z punktu widzenia diabetologa nie powoduje to niezdolności do pracy na ogólnym rynku pracy.

/ opinia biegłego lekarz diabetologa M. P. k. 71-72/

Z punktu widzenia internisty u S. W. rozpoznaje się nadciśnienie tętnicze umiarkowanego stopnia, bez powikłań ze strony serca. Cukrzyca t.2 leczona środkami doustnymi. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego z objawowym zespołem bólowym o typie rwy barkowej lewostronnej. Żylaki lewej kończyny dolnej bez zmian troficznych skóry.

Z przyczyn internistycznych brak jest podstaw uzasadniających orzeczenie niezdolności do dotychczas wykonywanej pracy. Wnioskodawca jest w pełni wydolny krążeniowo i oddechowo, a umiarkowane nadciśnienie tętnicze, którego skuteczność trudno ocenić wobec braku wpisów wartości RR w dokumentacji medycznej, można skutecznie skorygować farmakologicznie w warunkach ambulatoryjnych. U badanego nie stwierdza się zaburzeń mentalnych jak również istotnych objawów niesprawności fizycznej. Mimo kilku chorób o charakterze internistycznym nigdy nie wymagał hospitalizacji w oddziale wewnętrznym. W ocenie biegłego internisty wnioskodawca w aktualnym stanie zdrowia i sprawności organizmu jest zdolny do dotychczas wykonywanej pracy.

/ opinia biegłego lekarza internisty L. P. k. 75-76 v./

Ze względów ortopedycznych u ubezpieczonego rozpoznaje się zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa w odcinku szyjnym i lędźwiowo - krzyżowym, bez upośledzenia funkcji kręgosłupa. Miernie nasilone zmiany zwyrodnieniowe stawów obojczykowo -barkowym, bez upośledzenia funkcji. Wygojone złamanie rzepki prawej , bez upośledzenia funkcji stawu kolanowego prawego. Z punktu widzenia biegłego ortopedy wnioskodawca jest zdolny do pracy. Biegły ortopeda nie stwierdza upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawcy za częściowo lub całkowicie niezdolnego do pracy. W rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS z dnia 17.12.1998 wnioskodawca nie utracił w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

/ pisemna opinia biegłego ortopedy M. S. 79-81/

Z punktu widzenia biegłego z zakresu medycyny pracy oceniającego łącznie wszystkie schorzenia Wnioskodawcy (biegły ocenił holistycznie poziom i stopień naruszenia sprawności organizmu odnosząc to do poziomu kwalifikacji i kompetencji zawodowych Ubezpieczonego), stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy S. W. nie czynił go na dzień wydania zaskarżonej decyzji jak i obecnie niezdolnym do pracy w ramach posiadanego poziomu kompetencji zawodowych. Wnioskodawca jest zdolny do dotychczasowego zatrudnienia.

/ opinia biegłego w zakresie medycyny pracy k. 122 -127 v/

Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty w tym dokumentacje medyczną oraz opinie biegłych: neurologa, chirurga naczyniowego, diabetologa, internisty, ortopedy, biegłego z zakresu medycyny pracy.

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawcy w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych odwołującego. Biegli rozpoznali u ubezpieczonego zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa bez istotnych deficytów neurologicznych oraz przewlekły zespół bólowy kręgosłupa, żylaki lewej kończyny dolnej, bez zmian troficznych, Cukrzycę typ 2 przewlekle niewyrównaną, powikłaną neuropatią cukrzycową, nadciśnienie tętnicze umiarkowanego stopnia. Biegli uznali, że z powodu naruszenia sprawności organizmu wnioskodawca na dzień wydania spornej decyzji nie jest niezdolny do pracy zgodnej z poziomem wykształcenia i kwalifikacji zawodowych.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawcy. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wnioskodawca zobligowany przez Sąd do ewentualnego odniesienia się do wydanych w sprawie opinii biegłych nie składał do nich zastrzeżeń lecz domagał się wyłącznie najpierw dopuszczenia dowodu z opinii biegłego w zakresie medycyny pracy, następnie zaś uzupełnienia wskazanej opinii podnosząc iż biegły z zakresu medycyny pracy nie odniósł się do schorzenia P. wtórnego na które cierpi. W ocenie Sądu brak więc było podstaw do kwestionowania wniosków biegłych lekarzy specjalistów neurologa, chirurga naczyniowego, diabetologa, internisty, ortopedy w tym przedmiocie.

Co do zaś wniosku strony o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego w zakresie medycyny pracy w ocenie Sądu zmierzał on tylko i wyłącznie do nieuprawnionego przewlekania postępowania z tych też względów podlegał pominięciu na podstawie art. 235 ²§ 1 pkt 5 kpc.

Wskazać należy iż biegły z zakresu medycyny pracy podobnie jak pozostali opiniujący w sprawie specjaliści w sposób przejrzysty i wyczerpujący opisał stan zdrowia wnioskodawcy z uwzględnieniem wszelkiej dostępnej dokumentacji medycznej ponadto holistycznie z uwzględnieniem wszystkich schorzeń wnioskodawcy ocenił poziom i stopień naruszenia sprawności jego organizmu rzutujący na brak stwierdzenia jego niezdolności do pracy odnosząc to do poziomu kwalifikacji i kompetencji zawodowych. Analiza opinii biegłego z zakresu medycyny pracy pozwala uznać, iż biegły wnikliwe zapoznał się z dokumentacją medyczną ubezpieczonego i dokumentacją przedłożoną w procesie, historią jego choroby, wyciągnął z zebranej dokumentacji medycznej oraz osobistego badania ubezpieczonego stanowcze wnioski w zakresie oceny jego zdolności do pracy, które zostały umotywowane w sposób niebudzący wątpliwości. To natomiast, iż wnioskodawca inaczej niż biegły ocenia dokumentację medyczną i stan własnego zdrowia bez przedstawienia konkretnych i jednoznacznych zarzutów które dyskwalifikowałyby opinię biegłego w zakresie medycyny pracy jako nierzetelną stanowi jedynie polemikę z wnioskami końcowymi tej opinii i co za tym idzie nie może odnieść skutku tylko z tego powodu, że strona powodowa jest niezadowolona z dokonanej przez biegłego oceny. Zatem także opinia biegłego zakresu medycyny pracy podobnie jak opinie pozostałych specjalistów stanowiła wiarygodne źródło dowodowe w niniejszym procesie.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 291 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 w/w ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uważa się za spełniony jeżeli wynosi on łącznie co najmniej 5 lat dla osób u których niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres ten powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed dniem złożenia wniosku o świadczenie lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 58 i ust.4 przepisu powyższego nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny i jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującego się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w tym opinii biegłych z zakresu neurologii, chirurgii naczyniowej, diabetologii, chorób wewnętrznych, ortopedii i medycyny pracy Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawcy schorzenia każde z osobna i w ujęciu całościowym holistycznym, po dniu 1 października 2019 tj po dacie do której pierwotnie przyznano mu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, nie sprawiają iż wnioskodawca jest chociażby częściowo niezdolny do pracy. Skarżący przy uwzględnieniu wszystkich posiadanych przez niego schorzeń jest zdolny do wykonywania pracy zgodnie z kwalifikacjami. W ocenie Sądu biegli w swoich opiniach wyjaśnili dlaczego w taki właśnie sposób ocenili zdolność wnioskodawcy do wykonywania pracy zarobkowej. Opinie biegłych oceniające stan zdrowia wnioskodawcy szczegółowo wyjaśniały dlaczego naruszenie sprawności organizmu skarżącego nie przekłada się na zdolność świadczenia przez niego pracy. Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność wskazanych opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawcy zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawcy i wpływu dolegliwości na jego zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie biegłych uznając, że były pełne, jasne i nie prowadziły do sprzecznych wniosków.

Podkreślić należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. (por wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...) Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 4 lipca 2018 r.III AUa 1328/17 Legalis numer 1824314).Sąd miał przy tym na uwadze , iż w istocie (co podnosiła strona odwołująca) ograniczenie samodzielności sądu w zakresie dokonywania ustaleń wymagających wiadomości specjalnych, wynikające z art. 278 § 1 KPC, obejmuje w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy również ocenę wzajemnego powiązania różnych schorzeń stwierdzonych u osoby ubiegającej się o rentę i skutków tych powiązań. W szczególności wiadomości specjalnych wymaga ocena, czy wszystkie razem (a nie każde z osobna) ustalone schorzenia implikują niezdolność ubezpieczonego do pracy. Sąd nie ma kompetencji do samodzielnego ustalenia, że równoczesne występowanie u ubezpieczonego licznych schorzeń nie powoduje jego całkowitej niezdolności do pracy tylko z tej przyczyny, że schorzenia te nie są obecnie na tyle zaawansowane, aby każde z nich oceniane z osobna stanowiło podstawę do przyjęcia całkowitej niezdolności do pracy. /Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z dnia 26 lipca 2011 r. I UK 29/11 Legalis Numer 447384. wyrok wyrok SN - Izba Pracy z dnia 19-03-2019 II UK 93/18 L./

Niemniej jednak nie należy tracić z pola widzenia, iż sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie SN z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z 2000-06-30 II UKN 617/99 OSNAPiUS 2002/1/26). Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji, aby opinia biegłego (biegłych) przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyr. SN z 25.9.1997 r., II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430). Dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (wyrok SN z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00 L.).

W ocenie Sądu uwzględniając cel jakiemu przyświecało przyprowadzenie dowodu z opinii biegłego w zakresie medycyny pracy tj. wydanie opinii holistycznej, w której biegły po przeanalizowaniu dotychczas wydanych opinii, i opierając się na ich wnioskach, miał wydać całościową ocenę stanu zdrowia ubezpieczonego ; w tym jego zdolności do pracy został spełniony. Biegły kompleksowo przeanalizował stan zdrowia wnioskodawcy z uwzględnieniem wniosków wszystkich biegłych uprzednio już nie kwestionowanych przez stronę odwołującą i na ich podstawie zgodnie z posiadaną wiedzą w zakresie medycyny pracy orzekł, iż wnioskodawca z uwagi na wszystkie posiadane schorzenia w dacie wydania zaskarżonej decyzji był zdolny do pracy zgodnej posiadanymi kwalifikacjami.

Wskazać należy, że dla obalenia twierdzeń biegłego specjalisty nie wystarcza przeświadczenie strony, iż fakty wyglądają inaczej, lecz koniecznym jest również rzeczowe wykazanie, iż wystawiona przez biegłego opinia jest niespójna bądź merytorycznie błędna. Na gruncie rozpoznawanej sprawy nie zostały przedstawione żadne zarzuty, które poddawały by w wątpliwość rzetelność wniosków biegłego właśnie w tym kompleksowym holistycznym ujęciu. Strona powodowa co prawda zgłaszała określone zastrzeżenia do wskazanej opinii podnosząc iż biegły nie uwzględnił jednego z posiadanych przez wnioskodawcę schorzeń P. wtórnego. Niemniej jednak podnosząc wskazane zarzuty odwołujący całkowicie pomija iż ocena wskazanego schorzenia neurologicznego była objęta już przedmiotem opinii biegłego neurologa, której wnioskodawca nie kwestionował. Tym samym wskazane zastrzeżenia nie mogły prowadzić merytorycznie do podważenia wniosków opinii biegłego w zakresie medycyny pracy. Natomiast informacje uzyskane od tego biegłego w procesie w zakresie kompleksowej, holistycznej oceny stanu zdrowia wnioskodawcy były wystarczające dla merytorycznego orzekania.

Zgodnie z art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na gruncie rozpoznawanej sprawy wnioskodawca nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających brak jego zdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Wnioskodawca, z uwagi na posiadane schorzenia nie jest nadal osobą niezdolną do pracy zarobkowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. W konsekwencji powyższego żądanie odwołania zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania wnioskodawcy prawa o renty na dalszy okres nie mogło zostać zaakceptowane.

W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawcy, jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc w sentencji wyroku.

J.L.