Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2017r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2017 r. w K.

sprawy z powództwa K. S.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda K. S. kwotę 4.000,0 ( cztery tysiące) złotych z odsetkami ustawowymi w wysokości 13% w stosunku rocznym za okres od 14.11.2014r. do 22.12.2014r., w wysokości 8% w stosunku rocznym za okres od 23.12.2014r. do 31.12.2015r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości 7% w stosunku rocznym za okres od 01.01.2016r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.952,60 ( dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa i 60/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje zwrócić powodowi kwotę 342,60 ( trzysta czterdzieści dwa i 60/100) złotych tytułem nadpłaconej zaliczki na wydatki.

Sygn. akt I C 295/16

UZASADNIENIE

Powód K. S. wniósł o zasądzenie kwoty 14 000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od 14.11.2014r. do dnia zapłaty na podstawie art. 444§1 kc tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w wyniku wypadku drogowego z dnia 17.05.2014r. Podniósł, że w dniu 17.05.2014r. na drodze pomiędzy K. i S. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego doznał uszczerbku na zdrowiu. Sprawca wypadku, kierujący pojazdem ubezpieczonym u pozwanego został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie za przestępstwo z art. 177§2 kk. Powód wskutek zdarzenia utracił przytomność i z miejsca zdarzenia został przewieziony helikopterem do Szpitala (...) w E.. W szpitalu pozostawał do 18.05.2014r. po zszyciu ran głowy i przeprowadzeniu badań diagnostycznych rozpoznano u powoda złamanie mostka i uraz głowy. Powód otrzymał silne leki przeciwbólowe. W wyniku wypadku i doznanych urazów zostało utrudnione normalne funkcjonowanie powoda. Przez okres kilku tygodni niemożliwe było wykonywanie wielu prac w gospodarstwie domowym oraz wiele czynności dnia codziennego w tym sprzątanie, przygotowywanie posiłków i codzienna toaleta. Przy wszystkich czynnościach powód musiał korzystać z pomocy osób bliskich, co było krępujące. Nagła utrata zdrowia jest dla powoda bolesnym doświadczeniem, która pociągnęła za sobą niezdolność prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie. Doznane obrażenia były źródłem ogólnego osłabienia organizmu, co wraz z ograniczeniem sprawności pod względem fizycznym i psychicznym spowodowało znaczne obniżenie komfortu życia codziennego. Powód musiał zrezygnować z ulubionej formy aktywności jaką były spacery, jazda na rowerze i motocyklu. Wpadek spowodował u powoda silne lęki, a na dźwięk tego słowa odtwarza przebieg traumatycznych wydarzeń. Ponadto ujawniły się u powoda lęki komunikacyjne polegające na nadmiernej ostrożności podczas prowadzenia auta z obawy przed kolejnym wypadkiem. Po urazie głowy pozostała powodowi widoczna blizna. Wciąż odczuwa także skutki wypadku zwłaszcza podczas wysiłku fizycznego, w związku z czym musiał podjąć leczenie neurologiczne. Rozpoznano u niego uraz kręgosłupa szyjnego pozostający w związku z wypadkiem z dnia 17.05.2014r. Pozwany przyjął odpowiedzialność z tytułu zaistniałej szkody i po ustaleniu 11% stałego uszczerbku na zdrowiu przyznał zadośćuczynienie w wysokości 11 000 zł. W ocenie powoda jest to kwota zbyt niska, nieadekwatna do doznanego urazu, odczuwanych dolegliwości i utrudnień w życiu codziennym oraz długotrwałości leczenia. Jako podstawę żądania w zakresie odsetek wskazał art. 481§1 k.c.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych. Przyznał, że był ubezpieczycielem w zakresie ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu, który był sprawca wypadku. Przyznał także, że wypłacił powodowi dotychczas tytułem zadośćuczynienia kwotę 11000,00 zł oraz kwotę 132,13 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. W ocenie pozwanego krzywda doznana przez powoda wskutek spornego wypadku zostało w całości zrekompensowana przyznanym zadośćuczynieniem, które pod względem wysokości spełnia kryteria uznania za kwotę odpowiednią w stosunku do rozmiaru obrażeń oraz cierpień fizycznych i psychicznych oraz ograniczeń w wykonywaniu czynności życia codziennego oraz jest adekwatne do doznanej krzywdy. Podniósł także, że w postępowaniu likwidacyjnym uwzględnione zostały wszystkie czynniki mające wpływ na wysokość zadośćuczynienia w tej sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 17.05.2014r. na drodze publicznej pomiędzy miejscowościami K. – S. kierujący pojazdem A. (...) nr rej. (...) S. P. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachował dostatecznej koncentracji i uznała za kierownicą w wyniku czego zjechał na prostym odcinku drogi na lewy przeciwległy pas jezdni, a następnie uderzył prawym bokiem samochodu w przydrożne drzewo stojące na lewym poboczu, nieumyślnie powodując wypadek drogowy w wyniku, którego obrażeń doznali pasażerowie sprawdzonego przez niego pojazdu. Jednym z pasażerów pojazdu był K. S., który doznał urazu głowy z raną tłuczoną prawego łuku brwiowego i okolicy potylicznej, złamania trzonu mostka w 1/2 bez przemieszczenia, rany tłuczonej prawego stawu skokowego o długości 6 cm. Za spowodowanie wypadku jego sprawca został skazany za czyn z art. 177§2 k.k. prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 23.10.2014r. w sprawie (...).

(d.: prawomocny wyrok SR Kętrzyn z dnia 23.10.2014r. w sprawie (...) – k. 163 tych akt)

W chwili zdarzenia sprawca był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej z tytułu posiadania pojazdu w pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W..

( bezsporne)

Bezpośrednio po zdarzeniu powód został przewieziony drogą lotnicza do Szpitala (...) w E., gdzie stwierdzono u powoda złamanie mostka, uraz głowy i ranę tłuczoną głowy w okolicy potylicznej. W dniu 18.05.2014r. powód został wypisany do domu po zaopatrzeniu. Leczenie kontynuował w poradni urazowo - ortopedycznej w K., gdzie zgłosił się 03.06.2014r. Leczenie powoda z powodu doznanych urazów zostało zakończone 09.07.2014r.

(d.: karta informacyjna – k. 11, historia choroby - 12-13)

Dnia 01.12.2015r. u powoda wykonano badanie (...) odcinaka szyjnego kręgosłupa w związku z podjętym leczeniem neurologicznym, w którym stwierdzono dyskopatię kręgów C3-C4, C4-C5, C5 – C6.

(d.: dokumentacja medyczna – k. 14 -17)

W wyniku zdarzenia z dnia 17.05.2014r. powód doznał złamania mostka z niewielkim przemieszczeniem, co skutkowało 10 % trwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Obecnie występujące u powoda dolegliwości bólowe okolicy kręgosłupa szyjnego nie maja związku przyczynowo – skutkowego z wypadkiem. Zmiany wykazane w badaniu (...) mają charakter samoistny i związane są z funkcjonowaniem codziennym i samoistnymi zmianami dyskopatycznymi. Leczenie dolegliwości związanych wypadkiem zostało zakończone a dolegliwości związane w wypadkiem nie wymagają dalszych zabiegów medycznych i nie ograniczają możliwości zarobkowych powoda. Nie ma również ograniczeń do uprawiania czynnej rekreacji, w tym jazdy rowerem czy prowadzenia pojazdów mechanicznych. Nie doszło również do trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zakresie schorzeń neurologicznych i obecnie u powoda nie występują neurologiczne następstwa wypadku.

(d.: opinia biegłego z zakresu (...). G. – k. 102, opinia biegłego z zakresu neurologii G. P. 135-136)

W dacie wypadku powód nie pracował zawodowo, był na zasiłku dla bezrobotnych. Po wypadku powód przez dwa tygodnie przebywał w domu. W tym czasie leżał i wymagał ciągłej opieki, która sprawowała konkubina B. T. (1). Po dwóch tygodniach powód wstał i od tego czasu wymagał pomocy tylko przy wstawaniu z łóżka. Od grudnia 2014r. podjął prace jako pracownik fizyczny przy robotach remontowych i wykończeniowych.

(d.: zeznania świadka B. T. – k. 80, wyjaśnienia informacyjne powoda – k. 79v-80)

W dniu 08.10.2014r. szkoda została zgłoszona do ubezpieczyciela sprawcy szkody (...) S.A. z siedzibą w W..

(d.: bezsporne, zgłoszenie szkody – k. 64)

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego w dniu 13.11.2014r. pozwany wypłacił powodowi zadośćuczynienie w kwocie 11.000,00 zł oraz zwrot kosztów leczenia w kwocie 132,13 zł.

(d.: bezsporne; zawiadomienia o wypłacie - k. 60-63).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest częściowo zasadne.

Pozwany uznał co do zasady swoją odpowiedzialność ubezpieczeniową za skutki zdarzenia z dnia 17.05.2014r., a spór stron dotyczył jedynie wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia z tytułu doznanej wskutek zdarzenia krzywdy.

Stosownie do art. 444§1 kc w zw. z art. 445§1 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przy ustaleniu wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd kierował się przyjętymi w orzecznictwie kryteriami oceny rozmiaru krzywdy takimi jak rozmiar, rodzaj i okres trwania cierpień fizycznych i psychicznych, ich nasilenie, liczbę i czasokres pobytów w szpitalach, liczbę i stopień inwazyjności ewentualnych zabiegów medycznych, nasilenie i czas trwania ewentualnych dolegliwości bólowych, a nadto trwałość skutków czynu niedozwolonego, wpływ na dotychczasowe życie poszkodowanego, ogólną sprawność fizyczną i psychiczną poszkodowanego oraz prognozy poszkodowanego na przyszłość. Sąd wziął również pod uwagę, że zadośćuczynienie ma przede wszystkim kompensacyjny charakter, stąd nie może być ono symboliczne, lecz powinno przedstawiać realną, ekonomicznie odczuwalną wartość (vide m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 sierpnia 2013r., I CSK 667/12, LEX nr 1391106).

Mając na uwadze powyższe, należało w ocenie Sądu przyjąć, iż przyznane powodowi przez pozwanego zadośćuczynienie w wysokości 11 000,00 zł było w okolicznościach sprawy zaniżone i nieadekwatne do rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda.

Doznany przez powoda uszczerbek na zdrowiu nie wiązał się z koniecznością długotrwałego pobytu w szpitalu, przechodzenia długotrwałych i skomplikowanych zabiegów leczniczych. Należy jednak mieć na uwadze, iż skutkował on dosyć wysokim trwałym uszczerbkiem na zdrowiu, który został określony przez biegłego na 10%. Bezpośrednio po wypadku powód nie był w stanie funkcjonować samodzielnie, nie mógł się poruszać, był obolały, nie mógł wstać i musiał leżeć w łóżku. Stan taki, jak wynika z niekwestionowanych w tym zakresie zeznań świadka B. T. (3) trwał około 2 tygodni. W tym czasie powód był całkowicie uzależniony od pomocy i opieki innych osób we wszystkich czynnościach począwszy od przygotowywania i spożywania posiłków a skończywszy na czynnościach związanych z potrzebami fizjologicznymi oraz higienicznymi. Ograniczenia takie dla osoby młodej, do tej pory całkowicie sprawnej i silnej fizycznie, która nie miała zwyczaju korzystać z pomocy innych z pewnością wiązały się dodatkowymi dolegliwościami psychicznymi w postaci poczucia bezradności i uzależnienia od innych. Należy mieć na uwadze również, iż doznany uraz w postaci złamania mostka z pewnością objawiał się znacznymi dolegliwościami bólowymi przy każdym ruchu, czy nawet jak wskazuje powód w wyjaśnieniach informacyjnych – przy kichnięciu. Okoliczność ta wprost wynika z umiejscowienia urazu i w tym zakresie brak podstaw do kwestionowania twierdzeń powoda i zeznań świadka o znacznych dolegliwościach bólowych. Jak wynika z zeznań świadka B. T. (3) po wstaniu powoda z łóżka po około dwóch tygodniach zakres koniecznej pomocy znacznie się zmniejszył, ale dalej jeszcze przez jakiś czas wymagał pomocy przy wstawaniu. Utrzymywały się także dolegliwości bólowe, co najmniej do czasu zakończenia leczenia, co miało miejsce w lipcu 2014r.

Jednocześnie jak wynika z dopuszczonego dowodu z opinii biegłych z zakresu ortopedii i traumatologii oraz neurologii, obecnie odczuwane i zgłaszane przez powoda dolegliwości bólowe ze strony kręgosłupa szyjnego nie pozostają w związku z wypadkiem z dnia 17.05.2014r., a wskutek wypadku powód nie doznał trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu o charakterze neurologicznym.

Wbrew twierdzeniom pozwu biegły z zakresu ortopedii nie ujawnił także szpecących blizn na głowie, a skutki wypadku z dnia 17.05.2014r. nie ograniczają także możliwości uprawiania czynnej rekreacji, w tym jazdy rowerem czy prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Wskazane opinie biegłych nie były kwestionowana przez strony. Zostały wydane na podstawie dokumentacji medycznej powoda i po przeprowadzeniu badania jego aktualnego stanu zdrowia. W ocenie Sądu są jasne, kategoryczne i jednoznaczne. Ich wnioski są sformułowane w sposób przystępny i zrozumiały, brak przy tym zastrzeżeń do logicznej poprawności wniosków wyciągniętych przez biegłych na podstawie poczynionych przez nich ustaleń, stosownie do przedłożonego materiału badawczego w postaci dokumentacji lekarskiej. Nie zawierają przy tym błędów merytorycznych ani logicznych, wobec czego Sąd podzielił ich wnioski w całości.

Z kolei odnosząc się do twierdzeń powoda o spowodowaniu przez wypadek silnych lęków czy przeżyć traumatycznych, w szczególności lęków komunikacyjnych polegających na nadmiernej ostrożności podczas prowadzenia auta z obawy przed kolejnym wypadkiem, należy wskazać, że nie zostały one udowodnione. Powód nie przedłożył żadnych obiektywnych dowodów świadczących o odczuwaniu w chwili obecnej takich skutków zdarzenia ani nie zgłosił wniosków dowodowych w tym kierunku. Dowodem zaistnienia urazu psychicznego czy rzeczywistego zaistnienia lęków „komunikacyjnych”, o których mowa w pozwie nie są zeznania świadka B. T. (3), albowiem wynika z nich jedynie, iż powód od daty wypadku prowadzi ostrożniej ewentualnie woli by to świadek prowadził. Okoliczność ta, sama w sobie, nie jest jednak dowodem doznania urazu psychicznego. Z pewnością zachowania takie wynikają z negatywnych doświadczeń powoda jakie wiążą się z wypadkiem, co jest kwestią naturalną i zgodną z zasadami doświadczenia życiowego. Brak jednak dowodu by były efektem rzeczywistego urazu psychicznego lub odczuwanej do chwili obecnej traumy. Brak również podstaw do ustalenia rozmiaru ewentualnych negatywnych konsekwencji dla zdrowia psychicznego powoda na tej podstawie. Z okoliczności sprawy wynika przy tym, iż powód do tej pory od chwili zdarzenia nie korzystał z pomocy psychologicznej czy psychiatrycznej, wobec czego uzasadniony jest wniosek, iż doznane dolegliwości nie przekroczyły zwykłej miary właściwej dla tego rodzaju zdarzeń i nie były na tyle dolegliwe ani długotrwałe by można było mówić iż skutkowały trwałymi następstwami odczuwanymi w chwili obecnej.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż kwotą odpowiednią zadośćuczynienia w okolicznościach sprawy powinna być kwota 15000,00 zł. Zważywszy natomiast, iż pozwany wypłacił już powodowi zadośćuczynienie w kwocie 11000,00 zł, Sąd uwzględnił powództwo do kwoty 4000,00 zł tytułem uzupełnienia zadośćuczynienia, stosownie do art. 445§1 kc w zw. z art. 444§1 kc.

Dalej idące w tym zakresie żądania powoda Sąd oddalił jako zbyt wygórowane i nie mające uzasadnienia w okolicznościach sprawy, w szczególności rozmiarze doznanej krzywdy.

O odsetkach należnych powodowi od zasądzonej kwoty Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu, tj. od dnia następnego po wypłacie powodowi bezspornej części roszczenia, mając na uwadze, iż nastąpiło to po upływie terminu do zaspokojenia roszczenia powoda określonego w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (j.t.: Dz.U. z 2016r., poz. 2060). W tym zakresie Sąd związany był żądaniem pozwu zgodnie z art. 321 k.p.c. Należało także mieć na uwadze, iż orzeczenie sądu o zadośćuczynieniu nie ma charakteru konstytutywnego. Powstanie tego roszczenia nie jest uzależnione od wydania orzeczenia sądowego, ponieważ powstaje ono już z chwilą wyrządzenia szkody. W konsekwencji może być zgłaszane poza procesem oraz zaspokajane dobrowolnie bez jakiekolwiek orzeczenia sądu w tym przedmiocie. Termin jego spełnienia przez ubezpieczyciela sprawcy określony jest we wskazanym przepisie, stąd o należnych powodowi odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 476 KC w zw. z art. 481§1 i 2 KC i art. 455 KC. Określając wysokość odsetek Sąd uwzględnił zmiany Kodeksu Cywilnego, wprowadzone Ustawą z 09.10.2015r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015r., poz. 1830).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 KPC, mając na uwadze, iż powód jedynie w 28,57 % utrzymał się w swoim pierwotnym żądaniu. Przy czym wysokość kosztów zastępstwa procesowego Sąd ustalił na podstawie §2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz. 1804 ze zm.) w zw. z §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie zmiany rozporządzenia w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2016r., poz. 1667).

O zwrocie nadpłaconej zaliczki orzeczono na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t.: Dz.U. z 2016r., poz. 623 ze zm.).