VI U 84/21
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-08-2021
-
Osoba publikująca:Magdalena Derbin
-
Korektor:Magdalena Derbin
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygnatura akt VI U 84/21
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 marca 2021 roku
Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Tomasz Korzeń
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 marca 2021 roku
sprawy z odwołania I. W.
od decyzji z dnia 2 grudnia 2020 roku, znak: (...)
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.
o wypłatę niezrealizowanego świadczenia
zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 2 grudnia 2020 roku, znak: (...) w ten sposób, że przyznaje I. W. prawo do niezrealizowanego świadczenia rentowego za listopad 2020 r. po mężu R. W..
Tomasz Korzeń
VI U 84/21 UZASADNIENIE
I. W. odwołała się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 2.12.2020 roku, którą organ rentowy odmówił jej wypłaty niezrealizowanego świadczenia rentowego po zmarłym mężu R. W..
Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniósł o oddalenie odwołania. Podniósł, że w akcie zgonu wpisano datę znalezienia zwłok, więc nie wiadomo kiedy mąż odwołującej zmarł.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
R. W. był mężem I. W.. Pobierał rentę. W akcie jego zgonu nie określono daty zgonu, a jedynie datę znalezienia zwłok (6.11.2020 r.).
/ bezsporne /
Sąd zważył co następuje:
Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 136 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. 2021.291; dalej jako ustawa), w razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia określone ustawą, świadczenia należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi, dzieciom, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, a w razie ich braku - małżonkowi i dzieciom, z którymi osoba ta nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego, a w razie ich braku - innym członkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej lub na których utrzymaniu pozostawała ta osoba.
Okoliczności sprawy nie były sporne, wynikają z treści dokumentów zgromadzonych w aktach pozwanego.
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 stycznia 2001r., II UKN 195/00 (OSNP 2002/18/442) wskazał, że zasada domniemania życia osoby zaginionej, która nie została uznana za zmarłego w trybie art. 29-32 k.c. stanowi podstawowe kryterium dopuszczalności odpowiedniego stosowania przepisów o wstrzymaniu świadczeń z ubezpieczenia. Wychodząc z tego samego założenia domniemania życia należy dojść do wniosku, iż datą śmierci data znalezienia zwłok. W przeciwnym wypadku, który ma miejsce w przedmiotowej sprawie, w sytuacji, gdy ustalenie daty śmierci jest niemożliwe do ustalenia, uprawnieni nigdy nie mogliby skorzystać z prawa do wypłaty świadczeń emerytalnych z art. 136 ust.1 ustawy emerytalnej. Taka niekorzystna interpretacja przepisu art. 136 ust.1 ustawy emerytalnej byłaby sprzeczna z konstytucyjną gwarancją prawa obywatela do przyznanych mu świadczeń z zabezpieczenia społecznego (art. 6 ust.1 Konstytucji) i w niedopuszczalny sposób ograniczałoby uprawnienia członków rodziny świadczeniobiorcy, wynikające z art. 136 ustawy emerytalnej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie III AUa 1219/15 - LEX nr 2039691).
Pozwany dowodu przeciwnego (a więc śmierci ubezpieczonego wcześniej niż w dniu znalezienia zwłok), uzyskanego w stosownym postępowaniu administracyjnym lub sądowym, nie złożył.
Strony nie wnosiły o przeprowadzenie rozprawy. Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 477 14 § 2 w związku z art. 148 1 § 1 KPC Sąd przyznał odwołującej prawo do świadczenia niezrealizowanego.
Tomasz Korzeń