Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 11 października 2021 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa

po rozpoznaniu w dniu 21 września 2021 roku na rozprawie

sprawy z wniosku D. B.

z udziałem M. B.

o podział majątku wspólnego

p o s t a n a w i a :

I.  Dokonać podziału majątku wspólnego wnioskodawcy D. B. i uczestniczki postępowania M. B., w skład którego wchodzi:

a)

• a)  samochód osobowy marki A. (...), rok produkcji 2006, nr rej. (...), o wartości 14 300 zł,

  b)  samochód osobowy marki A. (...), rok produkcji 2005, nr rej. (...), o wartości 13 500 zł,

w ten sposób, że samochód opisany w ppkt a) przyznać uczestniczce postępowania M. B., a samochód opisany w ppkt b) przyznać wnioskodawcy D. B..

II.  Zasądzić od uczestniczki postępowania M. B. na rzecz wnioskodawcy D. B. kwotę 400 zł (czterysta złotych) tytułem dopłaty oraz kwotę 13 520,38 zł (trzynaście tysięcy pięćset dwadzieścia złotych 38/100) tytułem rozliczenia poniesionych przez strony kosztów naprawy pojazdów i długów spłaconych przez wnioskodawcę z własnych środków po ustaniu wspólności majątkowej, łącznie kwotę 13 920,38 zł (trzynaście tysięcy dziewięćset dwadzieścia złotych 38/100) płatną w terminie roku od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku zwłoki w płatności.

III.  Oddalić w pozostałej części wniosek wnioskodawcy D. B. o rozliczenie długów spłaconych przez wnioskodawcę z własnych środków po ustaniu wspólności majątkowej.

IV.  Oddalić wniosek uczestniczki postępowania M. B. o rozliczenie kwoty uzyskanej ze sprzedaży samochodu osobowego marki O. (...) o nr rej. (...).

V.  Zasądzić od uczestniczki postępowania M. B. na rzecz wnioskodawcy D. B. kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu połowy opłaty sądowej od wniosku wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za czas od uprawomocnienia postanowienia do dnia zapłaty.

VI.  Orzec, iż uczestnicy postępowania ponoszą pozostałe koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie we własnym zakresie.

Sygn. akt I Ns 361/20

UZASADNIENIE

D. B. wystąpił z wnioskiem o podział majątku wspólnego byłych małżonków wskazując jako uczestniczkę postępowania M. B..

We wniosku podał, że zawarty 4 maja 2013 roku związek małżeński zainteresowanych, w którym panował ustrój wspólności majątkowej, został rozwiązany przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 3 marca 2020 roku wydanym w sprawie VI RC 1451/19, który uprawomocnił się z dniem 11 marca 2020 roku.

Ostatecznie wnioskodawca i uczestniczka postępowania zgodnie wnieśli o ustalenie, że w skład ich majątku wspólnego mającego ulec podziałowi wchodzą:

a)

• a)  samochód osobowy marki A. (...), rok produkcji 2006, nr rej. (...), o wartości 14 300 zł – znajdujący się w posiadaniu uczestniczki,

  b)  samochód osobowy marki A. (...), rok produkcji 2005, nr rej. (...), o wartości 13 500 zł – znajdujący się w posiadaniu wnioskodawcy,

i o dokonanie podziału tego majątku w ten sposób, że samochód opisany w pkt 1. przyznać uczestniczce postępowania, natomiast samochód opisany w pkt 2. przyznać wnioskodawcy i zasądzić od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy stosownej dopłaty.

Wnioskodawca wniósł ponadto o rozliczenie w niniejszym postępowaniu:

a)  nakładów poniesionych przez niego po ustaniu wspólności z majątku osobistego na majątek wspólny w postaci kosztów naprawy pojazdu opisanego wyżej w pkt 2. w wysokości 3 000 zł;

b)  wspólnych długów spłaconych przez wnioskodawcę z własnych środków po ustaniu wspólności majątkowej, z tytułu:

-

kredytów gotówkowych zaciągniętych w Niemczech przez wnioskodawcę za zgodą uczestniczki (umowa (...) nr (...) z dnia 13.05.2016r., umowa (...) nr (...) z dnia 09.02.2017r., umowa (...) nr (...) z dnia 06.11.2018r.), w łącznej kwocie 23 880,84 zł – i zasądzenie z tego tytułu od uczestniczki postępowania na rzecz wnioskodawcy kwoty 11 940,42 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 671,70 zł od dnia 02.04.2020r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 667,73 zł od dnia 02.05.2020r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 649,77 zł od dnia 02.06.2020r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 653,64 zł od dnia 02.07.2020r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 647,86 zł od dnia 02.08.2020r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 646,01 zł od dnia 02.09.2020r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 663,75 zł od dnia 02.10.2020r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 678,96 zł od dnia 02.11.2020r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 658,10 zł od dnia 02.12.2020r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 668,63 zł od dnia 05.01.2021r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 663,51 zł od dnia 02.02.2021r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 664,89 zł od dnia 02.03.2021r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 679,71 zł od dnia 02.04.2021r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 669,42 zł od dnia 04.05.2021r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 657,81 zł od dnia 02.06.2021r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 664,25 zł od dnia 02.07.2021r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 670,48 zł od dnia 03.08.2021r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 664,20 zł od dnia 02.09.2021r. do dnia zapłaty;

-

niemieckiego świadczenia rodzinnego w kwocie 3 159,93 zł (693,24 euro) – i zasądzenie z tego tytułu od uczestniczki postępowania na rzecz wnioskodawcy kwoty 1 579,96 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29.03.2021r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu wnioskodawca podniósł, że w związku ze zwiększonymi potrzebami finansowymi rodziny, za zgodą i w porozumieniu z uczestniczką postępowania zaciągnął w Niemczech trzy ww. kredyty gotówkowe. Środki w kwocie 5000 euro uzyskane z pierwszego kredytu, zostały z wydatkowane na zakup samochodu - znajdującego się aktualnie w posiadaniu uczestniczki - a pozostała kwota 1 700 euro została przelana na ich wspólny rachunek bankowy, z którego uczestniczka pobierała pieniądze. Drugi kredyt, również w kwocie 5000 euro, został spożytkowany na urządzenie przez wnioskodawcę mieszkania w Niemczech, które według wspólnych planów małżonków, niebawem miało służyć założonej przez nich rodzinie. W tym celu wnioskodawca zakupił telewizor za 649 euro, lodówkę za 399 euro, szafę za 349,99 euro i opłacił należności związane z mieszkaniem. Pozostałe środki z kredytu w kwocie 2 700 euro zostały w trzech transzach przelane na wspomniany wyżej rachunek bankowy i z wydatkowane przez uczestniczkę na potrzeby rodziny. Trzeci kredyt, jako kredyt konsolidacyjny, zaciągnięty został w związku z koniecznością spłaty dwóch poprzednich, a uzyskana za jego pomocą dodatkowa kwota 5 000 euro została w większości, tj. w kwocie 4 420 euro, przelana uczestniczce w związku z potrzebami finansowymi rodziny małżonków. Wnioskodawca podniósł, że od daty ustania wspólności majątkowej ww. kredyt konsolidacyjny jest spłacany wyłącznie przez wnioskodawcę z jego własnych środków. Miesięczna rata wynosi 294 euro i na potrzeby niniejszej sprawy została przeliczona przez wnioskodawcę według kursu euro NBP z dnia zapłaty raty.

Odnośnie niemieckiego świadczenia rodzinnego, wnioskodawca wskazał, że uzyskane z tego tytułu środki przelewał co miesiąc uczestniczce na ich wspólny rachunek bankowy. Po rozwodzie uczestniczka wystąpiła z wnioskiem o przyznanie jej w Polsce świadczenia rodzinnego „500+”, o czym nie poinformowała wnioskodawcy. Świadczenie 500+ uczestniczka pobiera od stycznia 2020 roku. Za miesiąc styczeń, luty i marzec 2020 roku wnioskodawca otrzymał niemiecki zasiłek rodzinny i środki te przelał uczestniczce. Tymczasem niemiecki zasiłek rodzinny przysługuje jedynie w wysokości różnicy w stosunku do świadczeń należnych w Polsce. Decyzją niemieckiego urzędu z dnia 06.04.2020r., wnioskodawca został wezwany do zwrotu kwoty 693,24 euro tytułem nadpłaconego zasiłku rodzinnego za miesiąc styczeń, luty i marzec 2020 roku. Kwotę tą wnioskodawca uiścił w dniu 4 maja 2020 roku.

Uczestniczka postępowania M. B. wniosła o oddalenie ww. wniosków wnioskodawcy. Odnośnie kredytów podniosła, iż zostały zaciągnięte przez wnioskodawcę bez jej wiedzy i zgody, a środki uzyskane z tego tytułu zostały spożytkowane na wyłączne potrzeby wnioskodawcy, a nie na potrzeby założonej przez małżonków rodziny. Natomiast odnośnie niemieckiego zasiłku rodzinnego podniosła, że wnioskodawca był poinformowany o tym, iż uczestniczka stara się w Polsce o świadczenie rodzinne 550+, a poza tym nie przekazał on uczestniczce środków pochodzących z niemieckiego świadczenia rodzinnego za styczeń, luty i marzec 2020 roku.

Uczestniczka wniosła o rozliczenie w niniejszym postępowaniu:

a)  kwoty uzyskanej przez wnioskodawcę ze sprzedaży w dniu 7 października 2019 roku samochodu osobowego marki O. (...) o nr rej. (...);

b)  nakładów poniesionych przez nią po ustaniu wspólności z majątku osobistego na majątek wspólny w postaci kosztów naprawy pojazdu opisanego wyżej w pkt 1. w wysokości 3 000 zł.

Wnioskodawca D. B. wniósł o oddalenie ww. wniosków uczestniczki postępowania.

Sąd ustalił, co następuje:

D. B. i M. B. związek małżeński zawarli w dniu 4 maja 2013 roku w K.. Ze związku tego posiadają dwoje małoletnich dzieci. Małżonków łączył system ustawowej wspólności majątkowej.

Małżeństwo D. B. i M. B. zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 3 marca 2020 roku wydanym w sprawie VI RC 1451/19, który uprawomocnił się 11 marca 2020 roku.

(okoliczności bezsporne, dowód: odpis wyroku rozwodowego k. 14-14v)

Od początku trwania związku małżeńskiego, M. B. zajmowała się prowadzeniem domu i wychowywaniem wspólnych dzieci, z którymi mieszkała w Polsce, natomiast D. B. pracował w Niemczech i był jedynym żywicielem rodziny. Środki finansowe na potrzeby rodziny przelewał na należący do małżonków rachunek walutowy w (...) Bank (...) S.A., z którego korzystała M. B..

(okoliczności bezsporne, dowód: historia rachunku walutowego k. 200-242)

W skład majątku wspólnego D. B. i M. B. mającego ulec podziałowi wchodzą:

1.

• 1.  samochód osobowy marki A. (...), rok produkcji 2006, nr rej. (...), o wartości 14 300 zł – obecnie znajdujący się w posiadaniu M. B.,

  2.  samochód osobowy marki A. (...), rok produkcji 2005, nr rej. (...), o wartości 13 500 zł – obecnie znajdujący się w posiadaniu D. B..

(okoliczności bezsporne, dowód: kserokopie dowodów rejestracyjnych k. 15-16 oraz k. 17-18)

W czasie trwania wspólności majątkowej małżonkowie nabyli także samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...), który w dniu 7 października 2019 roku został sprzedany przez D. B.. Środki uzyskane ze sprzedaży zostały z wydatkowane na testy DNA małoletnich dzieci małżonków.

(dowód: umowa sprzedaży pojazdu k. 248-249; zeznania wnioskodawcy k. 131)

W czasie trwania wspólności majątkowej, D. B. zaciągnął w Niemczech za wiedzą i zgodą M. B. trzy kredyty gotówkowe:

1.  w kwocie 5 000 euro na podstawie umowy (...) nr (...) z dnia 13.05.2016r.,

2.  w kwocie 5 000 euro na podstawie umowy (...) nr (...) z dnia 09.02.2017r.,

3.  w kwocie 10 597,34 euro na podstawie umowy (...) nr (...) z dnia 06.11.2018r.

Środki uzyskane z pierwszego kredytu, zostały przeznaczone m.in. na zakup samochodu - znajdującego się aktualnie w posiadaniu M. B. - natomiast pozostała kwota 1 700 euro została przelana na należący do małżonków rachunek walutowy w (...) Bank (...) S.A. i z wydatkowana na potrzeby rodziny.

Środki uzyskane z drugiego kredytu zostały spożytkowane na urządzenie przez D. B. mieszkania w Niemczech, w którym, według wspólnych planów, małżonkowie mieli niebawem zamieszkać wraz z dziećmi. W tym celu wnioskodawca zakupił telewizor za 649 euro, lodówkę za 399 euro, szafę za 349,99 euro i opłacił należności związane z mieszkaniem. Pozostałe środki z tego kredytu w kwocie 2 700 euro zostały w transzach przelane na należący do małżonków rachunek walutowy w (...) Bank (...) S.A. i z wydatkowane na potrzeby rodziny.

Trzeci kredyt to kredyt konsolidacyjny. Uzyskane z tego tytułu środki finansowe do kwoty 5 597,34 euro zostały przeznaczone na spłatę dwóch poprzednich kredytów, natomiast kwota 5 000 euro została w przeważającej części przelana w transzach na należący do małżonków rachunek walutowy w (...) Bank (...) S.A. w związku z potrzebami finansowymi rodziny. Zgodnie z umową, spłata kredytu ma nastąpić w ratach w wysokości po 294 euro miesięcznie.

Od daty ustania wspólności majątkowej ww. kredyt konsolidacyjny jest spłacany wyłącznie przez D. B. z jego własnych środków, który do dnia orzekania w niniejszej sprawie uiścił z tego tytułu łącznie 23 880,84 złotych, w tym:

1.  kwotę 1 343,40 zł w dniu 01.04.2020r. (średni kurs euro, wg tabeli NBP, wynosił w tym dniu 4,5694 zł),

2.  kwotę 1 335,46 zł w dniu 30.04.2020r. (średni kurs euro 4,5424 zł),

3.  kwotę 1 299,54 zł w dniu 01.06.2020r. (średni kurs euro 4,4202 zł),

4.  kwotę 1 307,27 zł w dniu 01.07.2020r. (średni kurs euro 4,4465 zł),

5.  kwotę 1 295,72 zł od dnia 31.07.2020r. (średni kurs euro 4,4072 zł),

6.  kwotę 1 292,01 zł od dnia 01.09.2020r. (średni kurs euro 4,3946 zł),

7.  kwotę 1 327,50 zł od dnia 01.10.2020r. (średni kurs euro 4,5153 zł),

8.  kwotę 1 357,93 zł od dnia 30.10.2020r. (średni kurs euro 4,6188 zł),

9.  kwotę 1 316,21 zł od dnia 01.12.2020r. (średni kurs euro 4,4769 zł),

10.  kwotę 1 337,26 zł od dnia 04.01.2021r. (średni kurs euro 4,5485 zł),

11.  kwotę 1 327,02 zł od dnia 01.02.2021r. (średni kurs euro 4,5137 zł),

12.  kwotę 1 329,79 zł od dnia 01.03.2021r. (średni kurs euro 4,5231 zł),

13.  kwotę 1 359,42 zł od dnia 01.04.2021r. (średni kurs euro 4,6239 zł),

14.  kwotę 1 338,84 zł od dnia 04.05.2021r. (średni kurs euro 4,5539 zł),

15.  kwotę 1 315,62 zł od dnia 01.06.2021r. (średni kurs euro 4,4749 zł),

16.  kwotę 1 328,50 zł od dnia 01.07.2021r. (średni kurs euro 4,5187 zł),

17.  kwotę 1 340,96 zł od dnia 02.08.2021r. (średni kurs euro 4,5611 zł),

18.  kwotę 1 328,41 zł od dnia 01.09.2021r. (średni kurs euro 4,5184 zł).

(dowód: umowa kredytu z dnia 13.05.2016r. k. 19-29 wraz z tłumaczeniem k. 139-142; umowa kredytu z dnia 09.02.2017r. k. 30-45 wraz z tłumaczeniem k. 143-147; umowa kredytu z dnia 06.11.2018r. k. 46-53 wraz z tłumaczeniem k. 148-153; dowody zakupu telewizora, lodówki i szafy k. 68-70; tabele kursów średnich walut obcych NBP k. 79-87, 250-253, 293, 327-328, 350 i 353; zeznania świadka R. G. k. 316-316v; zeznania wnioskodawcy k. 130v-131; historia rachunku walutowego k. 200-242; dowody spłat rat kredytu wraz z tłumaczeniem k. 71-76, 190-195, 186-189, 196-198, 291-292, 323-326, 348-349, 351-352)

W czasie trwania wspólności majątkowej, tj. pod koniec 2015 roku, D. B. wystąpił w Niemczech z wnioskiem o przyznanie zasiłku rodzinnego na dzieci, tzw. kindergeld. Zasiłek ten został przyznany decyzją właściwego niemieckiego organu z dnia 22 lutego 2016 roku i wynosił 188 euro miesięcznie na każde dziecko. D. B. co miesiąc przelewał z tego tytułu na konto walutowe małżonków kwotę 400 euro. Zasiłek ten przelał także za miesiąc styczeń, luty i marzec 2020 roku.

W grudniu 2019 roku M. B. wystąpiła w Polsce z wnioskiem o przyznanie świadczenia rodzinnego 500+. Świadczenie te jest jej wypłacane począwszy od stycznia 2020 roku.

Decyzją właściwego niemieckiego organu z dnia 6 kwietnia 2020 roku, D. B. został wezwany do zwrotu kwoty 693,24 euro tytułem nadpłaconego niemieckiego zasiłku rodzinnego za okres od stycznia do marca 2020 roku. D. B. zwrócił ww. kwotę w dniu 4 maja 2020 roku. Tego dnia średni kurs euro wg tabeli NBP wynosił 4,5582 zł. Zwrócona przez D. B. kwota stanowiła więc 3 159,93 złotych.

W dniu 13 lipca 2020 roku właściwy niemiecki organ wydał decyzję o uchyleniu ustalenia wysokości zasiłku rodzinnego na rzecz małoletnich W. B. i I. B. od czerwca 2020 roku.

(dowód: decyzja niemieckiego organu z dnia 22.02.2016r. wraz z tłumaczeniem k. 165-170; historia rachunku walutowego k. 200-242; dowód przelewu kindergeld za marzec 2020 r. wraz z tłumaczeniem k. 171-172; potwierdzenie przelewu 500+ z dnia 31.03.2020r. k. 261; decyzja niemieckiego organu z dnia 06.04.2020r. z dowodem przelewu z dnia 04.05.2020r. wraz z tłumaczeniem k. 173-185; tabela kursów średnich walut obcych NBP k. 254; decyzja niemieckiego organu z dnia 13.07.2020r. wraz z tłumaczeniem k. 283-289)

Po ustaniu wspólności majątkowej, M. B. i D. B. ponieśli z własnych środków kwoty po 3 000 złotych tytułem kosztów naprawy samochodów znajdujących się w ich posiadaniu i wchodzących w skład ich majątku wspólnego.

(dowód: faktura VAT i paragon k. 77-78; faktura VAT k. 108)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 31 § 1 k.r.o. majątkiem wspólnym małżonków są przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Przepis art. 43 § 1 k.r.o. zawiera domniemanie, iż oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z art. 46 k.r.o. od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku w sprawach nie unormowanych w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i dziale spadku. Podobne odesłanie w kwestiach proceduralnych do przepisów o dziale spadku zawiera przepis art. 567 § 3 k.p.c.

Skład i wartość majątku ulegającego podziałowi ustala Sąd (art. 567 § 3 k.p.c. w zw. z art. 684 k.p.c.). Zasadą jest, iż podział majątku wspólnego obejmuje składniki należące do danego majątku w dacie ustania wspólności oraz istniejące w chwili dokonywania podziału.

Przepisy regulujące postępowanie o dział spadku (art. 680-689 k.p.c.), jak i przepisy normujące podział majątku wspólnego (art. 566-567 k.p.c.), nie określają wprost sposobów podziału majątku. Odsyłają do uregulowań dotyczących zniesienia współwłasności (art. 688 k.p.c.).

W myśl art. 622 § 2 k.p.c. w zw. z art. 688 k.p.c., gdy wszyscy współwłaściciele złożą zgodny wniosek co do sposobu zniesienia współwłasności, sąd wydaje postanowienie odpowiadające treści wniosku, jeżeli projekt podziału nie sprzeciwia się prawu ani zasadom współżycia społecznego, ani też nie narusza w sposób rażący interesu osób uprawnionych.

W toku postępowania zainteresowani zgodnie wnieśli o ustalenie, że w skład ich majątku wspólnego mającego ulec podziałowi wchodzą:

1.  samochód osobowy marki A. (...), rok produkcji 2006, nr rej. (...), o wartości 14 300 zł,

2.  samochód osobowy marki A. (...), rok produkcji 2005, nr rej. (...), o wartości 13 500 zł,

oraz o dokonanie podziału ww. majątku wspólnego w ten sposób, aby samochód opisany w pkt 1. przyznać uczestniczce, zaś samochód opisany w pkt 2. przyznać wnioskodawcy i zasądzić od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy stosowną dopłatę.

Powyższy projekt podziału nie sprzeciwia się prawu ani zasadom współżycia społecznego, ani też nie narusza w sposób rażący interesu osób uprawnionych, stąd też Sąd dokonał podziału majątku wspólnego zgodnie z treścią wniosku zainteresowanych.

W sprawie bezspornie ustalono, że w czasie trwania wspólności majątkowej zainteresowani nabyli ponadto samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...), który w dniu 7 października 2019 roku został sprzedany przez wnioskodawcę, co potwierdza załączona do akt sprawy umowy sprzedaży samochodu (k. 248). Ponieważ do sprzedaży tego pojazdu doszło w czasie trwania wspólności majątkowej zainteresowanych, a uczestniczka postępowania nie przedstawiła żadnych dowodów, z których wynikałoby, że środki uzyskane ze sprzedaży zostały z wydatkowane na wyłączne potrzeby wnioskodawcy, Sąd dał wiarę zeznaniom wnioskodawcy, że pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostały przeznaczone na testy DNA małoletnich dzieci zainteresowanych, a więc na potrzeby rodziny. Konsekwencją takich ustaleń było uznanie przez Sąd, że kwota uzyskana ze sprzedaży samochodu marki O. (...) nie podlega rozliczeniu w niniejszym postępowaniu. Dlatego też Sąd oddalił wniosek uczestniczki postępowania o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego celem ustalenia wartości ww. pojazdu w dacie jego sprzedaży, albowiem dowód ten był zbędny, spowodowałyby nieuzasadnioną zwłokę w rozpoznaniu sprawy oraz zbędne koszty po stronie uczestniczki. Zauważyć należy, iż zbycie pojazdu na podstawie umowy potwierdzonej pismem nastąpiło w trakcie małżeństwa i wspólności majątkowej, za wiedzą uczestniczki. Pieniądze otrzymane ze sprzedaży zostały wydatkowane. Jeśli uczestniczka była przekonana, iż samochód powinien być zbyty za większą kwotę, powinna była wówczas sprzeciwić się sprzedaży auta, którego była współwłaścicielem. Na skutej jej bierności auto zostało sprzedane w trakcie wspólności małżeńskiej i w związku z tym transakcja ta nie może być uwzględniona w podziale majątku, albowiem na dzień ustania wspólności majątkowej przedmiotowy samochód nie wchodził w skład majątku wspólnego.

Wnioskodawca wniósł o rozliczenie w niniejszym postępowaniu spłaconych przez niego z własnych środków po ustaniu wspólności majątkowej długów związanych z majątkiem wspólnym, tj. z tytułu zaciągniętych w Niemczech kredytów gotówkowych oraz z tytułu zwróconego niemieckiego zasiłku rodzinnego.

W orzecznictwie przyjmuje się, że podział majątku wspólnego obejmuje w zasadzie jedynie aktywa, natomiast pasywa pozostają poza jego zakresem (vide orzeczenie Sądu Najwyższego z 18.08.1959r., I CR 547/58, OSNCK 1959/2/59 oraz postanowienia Sądu Najwyższego: z 09.09.1976r., III CRN 83/76, Lex nr 5036, z 21.01.2010r., I CSK 205/09, Lex nr 560500 i z 15.04.2011r., III CSK 430/10, Lex nr 846560).

Jednakże przepis art. 686 k.p.c., który znajduje zastosowanie również do sprawy o podział majątku wspólnego poprzez odesłanie zawarte w przepisie art. 567 § 3 k.p.c., stanowi, że w postępowaniu działowym sąd rozstrzyga m.in. także o wzajemnych roszczeniach pomiędzy współspadkobiercami z tytułu spłaconych długów spadkowych. Jak to zostało wyjaśnione w powołanym wyżej postanowieniu Sądu Najwyższego z 9 września 1976 roku, w sprawie III CRN 83/76, odpowiednie zastosowanie tego przepisu przewidziane w art. 567 § 3 k.p.c. prowadzi do wniosku, że o długach związanych z majątkiem wspólnym i ciążących w czasie trwania wspólności na obojgu małżonkach, które zostały spłacone przez jednego z małżonków z własnych środków po ustaniu wspólności majątkowej, rozstrzyga sąd w postępowaniu o podział majątku wspólnego, i to ze skutkami wynikającymi z dyspozycji art. 618 § 3 k.p.c. w zw. z art. 688 k.p.c. (vide postanowienie Sądu Najwyższego z 15.04.2011r., II CSK 430/10, Lex nr 846560)

Tożsame stanowisko Sąd Najwyższy prezentował także w postanowieniu z 11 marca 2010 roku w sprawie IV CSK 429/09 (Lex nr 678022), w którym wskazał, że jeżeli uczestnik po ustaniu wspólności majątkowej, a przed podziałem majątku wspólnego, spłacił z własnych środków dług, który powstał w trakcie trwania wspólności ustawowej i był długiem wspólnym małżonków, albo jednego z nich, ale w związku z majątkiem wspólnym, to taki dług, zgodnie z art. 686 k.p.c. w zw. z art. 567 § 3 k.p.c., powinien zostać rozliczony w ramach podziału majątku wspólnego. Podstawę rozliczenia takiego długu nie stanowi jednak art. 45 § 1 k.r.o., gdyż przepis ten dotyczy jedynie wydatków i nakładów dokonanych z majątku osobistego na majątek wspólny albo odwrotnie w trakcie trwania wspólności ustawowej.

Sąd nie dał wiary zeznaniom uczestniczki postępowania oraz zeznaniom świadka K. S., jakoby zaciągnięcie przez wnioskodawcę ww. kredytów gotówkowych nastąpiło bez wiedzy i zgody uczestniczki postępowania. Zeznania te pozostają bowiem w oczywistej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie w tym zakresie.

Przesłuchany w sprawie w charakterze świadka R. G. – brat uczestniczki postępowania, zeznał, że mieszka z wnioskodawcą w tej samej miejscowości w Niemczech i był z wnioskodawcą przy zaciąganiu przez niego pierwszego kredytu. Zeznał, że osobiście słyszał rozmowę telefoniczną uczestniczki z wnioskodawcą, który konsultował z żoną warunki kredytu i radził się w kwestii jego zaciągnięcia. Rozmowa była przełączona na tryb głośno mówiący, więc świadek doskonale słyszał rozmowę małżonków i oświadczenie uczestniczki, która stwierdziła, że skoro warunki są dobre, to trzeba wziąć ten kredyt. Świadek dodał, że środki z tego kredytu małżonkowie przeznaczyli m.in. na zakup samochodu znajdującego się obecnie w posiadaniu uczestniczki.

Tak też konsekwentnie twierdził wnioskodawca, który zeznał, że pozostałą część kredytu przelał na należący do małżonków rachunek walutowy, z którego środki pobierała uczestniczka postępowania na potrzeby rodziny.

W tym miejscu należy wskazać, że zeznania ww. świadka i wnioskodawcy w omawianym zakresie znajdują potwierdzenie w załączonej do akt sprawy kserokopii dowodu rejestracyjnego pojazdu o nr rej. (...), który to dowód rejestracyjny został wydany 14.07.2016r. (a data wzięcia kredytu to 13.05.2016r.), oraz w załączonej do akt historii należącego do małżonków rachunku walutowego w (...) Bank (...) S.A., z której wynika, że w dniu 20.05.2016r. wnioskodawca przelał na ten rachunek kwotę 1 200 euro, a w dniu 09.06.2016r. kwotę 500 euro (k. 215-216).

Co do drugiego kredytu, zaciągniętego w dniu 09.02.2017r., świadek R. G. zeznał, że kredyt ten został zaciągnięty po rozmowie telefonicznej, w której brał udział wnioskodawca, uczestniczka postępowania, mama świadka i uczestniczki oraz żona świadka.

Wnioskodawca konsekwentnie twierdził, że środki z drugiego kredytu zostały spożytkowane na urządzenie przez niego mieszkania w Niemczech, w którym, według wspólnych planów, małżonkowie mieli niebawem zamieszkać wraz z dziećmi. W tym celu wnioskodawca zakupił telewizor za 649 euro, lodówkę za 399 euro, szafę za 349,99 euro i opłacił należności związane z mieszkaniem, zaś pozostałe środki z tego kredytu w kwocie 2 700 euro zostały w transzach przelane na należący do małżonków rachunek walutowy w (...) Bank (...) S.A. i z wydatkowane na potrzeby rodziny.

Twierdzenia wnioskodawcy znajdują potwierdzenie w załączonych do akt dowodach zakupu wyżej wspomnianego sprzętu AGD i szafki (k. 68-70) oraz w załączonej do akt historii należącego do małżonków rachunku walutowego w (...) Bank (...) S.A., z której wynika, że w dniu 21.02.2017r. wnioskodawca przelał na ten rachunek kwotę 1 100 euro, w dniu 09.03.2017r. kwotę 800 euro i w dniu 27.03.2017r. kwotę 800 euro (k. 240). Ponadto, sama uczestniczka postępowania przyznała, że zainteresowani planowali wspólne zamieszkanie w Niemczech. Fakt ten potwierdziła również świadek K. S..

Przechodząc do kredytu konsolidacyjnego z dnia 06.11.2018r., wskazać należy, iż świadek R. G. zeznał z całą pewnością, że wnioskodawca nie podejmował samodzielnie żadnej decyzji finansowej, wszystko konsultował z uczestniczką, z którą godzinami prowadził rozmowy telefoniczne. Świadek zeznał ponadto: „M. wiedziała o kredytach, to jest dla mnie jasne i klarowne (…) D. zawsze przesyłał jej pieniądze na rachunek w Polsce (…) Nie wiem, dlaczego moja siostra temu zaprzecza”.

Z załączonej do akt historii należącego do małżonków rachunku walutowego w (...) Bank (...) S.A. wynika, że w dniu 08.11.2018r. wnioskodawca przelał na ten rachunek kwotę 2 000 euro, w dniu 13.11.2018r. kwotę 650 euro, w dniu 20.11.2018r. kwotę 300 euro, w dniu 22.11.2018r. kwotę 220 euro, w dniu 04.12.2018r. kwotę 800 euro, w dniu 17.12.2018r. kwotę 250 euro, w dniu 20.11.2018r. kwotę 300 euro, w dniu 29.01.2019r. kwotę 700 euro, w dniu 20.11.2018r. kwotę 300 euro (k. 230-232).

Faktem jest, że na rachunek walutowy małżonków wpływały również - za pośrednictwem wnioskodawcy - środki finansowe przeznaczone dla matki uczestniczki, a pochodzące od brata i ojca uczestniczki. Jednak, wbrew twierdzeniom uczestniczki, wszystkie takie przelewy były w tytule wyraźnie oznaczone „kasa dla mamy” „pieniądze dla C.” lub nadawcą tych przelewów był „W. G.” „R. G.”.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. G., uznając je za jasne, logiczne i rzeczowe oraz korelujące z pozostałym omówionym wyżej materiałem dowodowym w postaci kserokopii dowodu rejestracyjnego i historii rachunku walutowego. R. G. był naocznym świadkiem rozmów przeprowadzanych przez wnioskodawcę z uczestniczką w kwestii kredytów, natomiast świadek K. S. wiedzę na ten temat posiadała wyłącznie z relacji uczestniczki postępowania.

Nie budzi zatem wątpliwości Sądu, że zaciągnięcie przez wnioskodawcę ww. kredytów odbyło się za wiedzą i zgodą uczestniczki postępowania. Była dobrze zorientowana w osiąganych przez wnioskodawcę zarobkach z tytułu wynagrodzenia za pracę. Biorąc pod uwagę, że przelewane przez wnioskodawcę na potrzeby rodziny kwoty wynosiły każdorazowo od 50 do 300 euro, nie sposób przyjąć, że uczestniczkę nie zastanowiły przelewy znacznej wysokości (od 1100 do 2000 euro), które miały miejsce bezpośrednio po zawarciu przedmiotowych umów kredytu.

Z przedłożonych przez wnioskodawcę i załączonych do akt sprawy dowodów przelewów wraz z ich tłumaczeniem przysięgłym (k. 71-76, 190-195, 186-189, 196-198, 291-292, 323-326, 348-349, 351-352) wprost wynika, że od daty ustania wspólności majątkowej wnioskodawca spłacił 18 rat kredytu konsolidacyjnego, w wysokości po 294 euro każda. Na potrzeby niniejszej sprawy, każda uiszczona przez wnioskodawcę rata została przeliczona na złoty polski według średniego kursu euro NBP z dnia zapłaty raty. Uczestniczka postępowania nie kwestionowała przedłożonych przez wnioskodawcę tabel kursów średnich NBP. W oparciu o te tabele Sąd ustalił, że wnioskodawca spłacił z własnych środków po ustaniu wspólności kredyt w kwocie 23 880,84 złotych, która to kwota podlega rozliczeniu w niniejszym postępowaniu.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że rozliczeniu w niniejszym postępowaniu podlega również kwota 693,24 euro uiszczona przez wnioskodawcę w dniu 4 maja 2020 roku zgodnie z decyzją niemieckiego organu w związku z nadpłaconym niemieckim zasiłkiem rodzinnym. Zainteresowani byli doskonale zorientowani, że warunkiem otrzymywania pełnego niemieckiego zasiłku rodzinnego jest nie pobieranie świadczenia rodzinnego w Polsce. Skoro zatem za styczeń, luty i marzec 2020 roku uczestniczka postępowania otrzymała w Polsce świadczenie rodzinne 500+ i za ten sam okres wypłacony został niemiecki zasiłek rodzinny, którego nadpłata w konsekwencji podlegała obowiązkowi zwrotu, Sąd uznał, że jest to dług związany z majątkiem wspólnym małżonków, który podlega rozliczeniu w niniejszym postępowaniu. Fakt przelania przez wnioskodawcę na rzecz uczestniczki niemieckiego zasiłku rodzinnego za styczeń i luty wynika z załączonej do akt sprawy historii rachunku walutowego (k. 223-224), a za marzec - z dowodu przelewu wraz z jego tłumaczeniem przysięgłym (k. 171-172).

W oparciu o przedłożoną przez wnioskodawcę tabelę kursów średnich NBP z dnia 04.05.2020r. (k. 254), Sąd ustalił, że zwrócona przez wnioskodawcę kwota 693,24 euro w przeliczeniu na złoty polski stanowi równowartość 3 159,93 złotych (693,24 Euro x 4,5582 zł).

Zgodnie z art. 45 § 1 k.r.o., każdy z małżonków może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny.

Zarówno wnioskodawca, jak i uczestniczka postępowania udowodnili, że po ustaniu wspólności majątkowej ponieśli z własnych środków nakłady na naprawę znajdujących się w ich posiadaniu samochodów wchodzących w skład majątku wspólnego. Każde z nich poniosło z tego tytułu kwotę 3 000 złotych, co potwierdzają załączone do akt sprawy faktury i paragony (k. 77-78 i 108). Zatem omawiane nakłady, wobec ich równej wysokości, uległy wzajemnemu rozliczeniu bez konieczności zasądzania z tego tytułu jakichś należności. Na marginesie jedynie podnieść należy, że skoro każdy z zainteresowanych posiada samochód, z którego korzysta, a tym samym pobiera pożytki, z wyłączeniem drugiego współwłaściciela, to winien samodzielnie ponosić koszty jego napraw i eksploatacji.

Reasumując, łączna wartość majątku wspólnego zainteresowanych podlegającego podziałowi wynosi 27 800 złotych. Ponieważ udziały zainteresowanych w majątku wspólnym są równe, udział przypadający wnioskodawcy i uczestniczce postępowania wynosi więc 13 900 złotych (27 800 zł : 2).

Na skutek podziału majątku wspólnego wnioskodawca otrzymał składnik o wartości 13 500 złotych, zaś uczestniczka postępowania składnik o wartości 14 300 złotych.

Wobec powyższego zaszła konieczność zasądzenia od uczestniczki postępowania na rzecz wnioskodawcy dopłaty w wysokości 400 złotych (art. 212 § 3 k.c.).

Jak wskazano wyżej, na podstawie art. 686 k.p.c. w zw. z art. 567 § 3 k.p.c. Sąd zasądził ponadto od uczestniczki postępowania na rzecz wnioskodawcy połowę spłaconego po ustaniu wspólności kredytu konsolidacyjnego, tj. 11 940,42 złotych (23 880,84 zł : 2) oraz połowę zwróconego niemieckiego zasiłku rodzinnego, tj. kwotę 1 579,96 złotych (3 159,93 zł : 2).

Dlatego też w punkcie II. postanowienia, Sąd zasądził od uczestniczki postępowania na rzecz wnioskodawcy łącznie kwotę 13 920,38 zł (400 zł + 11 940,42 zł + 1 579,96 zł), oznaczając termin, sposób jej uiszczenia oraz wysokość odsetek należnych w przypadku zwłoki w płatności i oddalił w pozostałej części wniosek wnioskodawcy o rozliczenie spłaconych długów, tj. w zakresie żądania zasądzenia odsetek oddzielnie dla poszczególnych spłaconych przez niego rat. Wnioskodawca nie wykazał, aby wzywał uczestniczkę do zwrotu połowy rat kredytu spłacanego przez niego w Niemczech przed założeniem przedmiotowej sprawy, a zatem uczestniczka nie pozostawała w zwłoce z zwrotem tych kwot. Dlatego też Sąd zasądził odsetki od zasądzonej kwoty od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

W ocenie Sądu, rok od daty uprawomocnienia się postanowienia podziałowego, to czas odpowiedni, który pozwoli uczestniczce na znalezienie zatrudnienia i zgromadzenie kwoty zasądzonej na rzecz wnioskodawcy. Znalezieniu pracy przez uczestniczkę nie stoi na przeszkodzie stan jej zdrowia ani wiek dzieci, które uczęszczają już do szkoły i przedszkola.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepis art. 520 § 2 k.p.c., uznając, iż ze względu na charakter sprawy zainteresowani winni w równym stopniu ponieść opłatę sądową od wniosku (1 000 zł), która została uiszczona przez wnioskodawcę, i dlatego zasądził od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy jej połowę, to jest kwotę 500 złotych.

O pozostałych kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 520 § 1 k.p.c.