Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2021 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Rosłan- Karasińska

Protokolant: Diana Puczkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2021 r. w Warszawie

sprawy (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

z udziałem zainteresowanej A. B.

na skutek odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (płatnika składek)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 18 marca 2019 r. znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 18 marca 2019 r. znak: (...) w ten sposób, że stwierdza, iż A. B. jako pracownik u płatnika składek (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 października 2018 r.;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. na rzecz zainteresowanej A. B. i odwołującej się (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty po 180,00 zł (sto osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Monika Rosłan- Karasińska

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2019 r. (data nadania w placówce pocztowej) (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. z dnia 18 marca 2019 r. znak: (...) Odwołująca się spółka zakwestionowała orzeczenie przez organ rentowy, że A. B. jako jej pracownik nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od 1 października 2018 r. W ocenie spółki organ wydał decyzję wadliwie, bez przeprowadzenia postępowania dowodowego i bez ustalenia stanu faktycznego sprawy, a jednocześnie bez przesłuchania strony ani ubezpieczonej. Organ rentowy wszczął postępowanie w przedmiocie podlegania ubezpieczeniom społecznym w związku z błędami
co do dokumentacji zgłoszeniowej/rozliczeniowej A. B., w odpowiedzi na co spółka przedłożyła żądanie wyjaśnienia wraz z załącznikami. Tymczasem w skarżonej decyzji organ stwierdza, że w istocie wszczęte postępowanie dotyczyło innej sprawy, a mianowicie prawidłowości zgłoszenia A. B. do obowiązkowych ubezpieczeń w kontekście uznania przez organ, że brak było materialnoprawnych podstaw do takiego zgłoszenia.
Trudno zatem stawiać zarzut odwołującej, że nie odpowiedział na wezwanie organu, skoro odwołująca się na wezwania organu odpowiedziała, a organ uznał, że postępowanie dotyczy innej sprawy, o której poinformował stronę. Jednocześnie spółka podniosła, że organ rentowy nie poczynił żadnych ustaleń co do stanu faktycznego. Wskazała przy tym, że A. B. została zatrudniona w spółce na stanowisku analityka od 1 października 2018 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę z dnia 28 września 2018 r., a w zakres jej obowiązków wchodzi m. in. analizowanie sytuacji finansowej spółki i wspieranie księgowości. Spółka przedstawiła również szczegółowe informacje dotyczące zatrudnienia ubezpieczonej. Powołując się na powyższe, wniosła o zmianę skarżonej decyzji i objęcie A. B. ubezpieczeniem od 1października 2018 r. (odwołanie k. 3-18 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 27 maja 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wniósł o jego odrzucenie na podstawie art. 477 ⁹ § 3 k.p.c. jako wniesione po upływie terminu, ewentualnie o jego oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie organ rentowy wyjaśnił, że A. B. została zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego przez płatnika składek Koncept
Sp. z o.o. od dnia 1 października 2018 r. Zgłoszenie do ubezpieczeń wpłynęło dniu 2 listopada 2018 r., zaś dwa dni później, z dniem 4 listopada 2018 r., ubezpieczona stała się niezdolna
do pracy. W celu ustalenia A. B. do ubezpieczeń wszczęto z urzędu postępowanie wyjaśniające, o którym strony zostały poinformowane. Zainteresowana nie złożyła wyjaśnień ani dowodów, z kolei płatnik składek złożył jedynie wyjaśnienia dotyczące dokumentów rozliczeniowych. Nie złożył wyjaśnień odnośnie zatrudniania zainteresowanej na podstawie umowy o pracę i nie nadesłał dokumentów, do których nadesłania był wzywany. W tych okoliczności organ uznał, ze dokonanie zgłoszenia do ubezpieczeń miało na celu wyłącznie uzyskanie prawa do wypłaty świadczeń, a nie faktyczne wykonywanie zatrudnienia (odpowiedź na odwołanie k. 19-20 a.s.).

Na rozprawie w dniu 24 maja 2021 r. zainteresowana A. B. przyłączyła się do stanowiska odwołującej się spółki, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji i ustalenie, że podlega ubezpieczeniom społecznym (protokół rozprawy k. 191 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 września 2018 r. A. B. została zatrudniona w (...) Sp. z o.o. Oddział w K. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od dnia 1 października 2018 r. na stanowisku analityk, w pełnym wymiarze czasu pracy oraz za wynagrodzeniem
w wysokości 7.000,00 zł brutto. Zainteresowana została zatrudniona w spółce ze względu
na wieloletnie doświadczenie w zakresie ekonomii i poprzednią pracę w Koncept Sp. o.o.
W okresie od 1 lutego 2014 r. do 31 grudnia 2016 r. była zatrudniona w (...) Sp. z o.o. Oddział w K. na stanowisku dyrektora ds. finansowych z wynagrodzeniem w wysokości 10.000 zł brutto (umowy o pracę k. 8-9 a.s., świadectwo pracy k. 10 a.s.; pisemne zeznania świadków: A. W. (1) k. 134-136 a.s., A. W. (2) k. 141-144 a.s., P. C. k. 149-151 a.s.; zeznania zainteresowanej k. 192-194 a.s.).

Zgłoszenie A. B. do ubezpieczeń zostało przyjęte w ZUS w dniu
2 października 2018 r. (druk (...) P (...) k. 14 a.s.).

Pracując na stanowisku analityka A. B. miała być odpowiedzialna przede wszystkim za koordynację, zarządzanie i nadzorowanie kontraktów realizowanych przez spółkę w ramach zamówień publicznych, m. in. na rzecz Ministerstwa Obrony Narodowej, jednostek samorządowych oraz sądów, a także zajmować się negocjowaniem, sprzedażą
i pozyskiwaniem nieruchomości w K.. Po rozpoczęciu pracy zainteresowana
z uczestniczyła w realizacji kontraktu na dostawę sprzętu komputerowego dla Komendy Głównej Policji oraz zajmowała się kontrolą kosztów kontraktu dla MON (pisemne zeznania świadków: A. W. (1) k. 134-136 a.s., A. W. (2) k. 141-144 a.s., P. C. k. 149-151 a.s.; zeznania zainteresowanej k. 192-194 a.s.).

Zainteresowana pracowała przez 8 godzin dziennie w godzinach od 8:00 do 16:00. Miejscem wykonywania pracy odwołującej był oddział spółki mieszczący się w K. przy ul. (...). Wykonując pracę podlegała prezesa zarządu spółki (paski wynagrodzeń
k. 11-13 a.s.; pisemne zeznania świadków: A. W. (1) k. 134-136 a.s., A. W. (2) k. 141-144 a.s., P. C. k. 149-151 a.s.; zeznania zainteresowanej k. 192-194 a.s.).

W dniu 4 października 2018 r. zainteresowana stała się niezdolna do pracy z powodu problemów z kręgosłupem oraz ataku rwy kuszowej. Korzystała ze zwolnienia lekarskiego
w okresie od 4 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. W okresie nieobecności odwołującej jej czynności wykonywali M. W. (1) i A. W. (2) (dane o pobieranych świadczeniach – akta rentowe; dokumentacja medyczna zainteresowanej k. 95 a.s.; pisemne zeznania świadków: A. W. (1) k. 134-136 a.s., A. W. (2) k. 141-144 a.s.; zeznania zainteresowanej k. 192-194 a.s.).

(...) Sp. z o.o. w 2017 roku wyniósł 568.332,29 zł, zaś w 2018 roku
– 412.233,79 zł (dokumenty finansowe odwołującej się spółki k. 112 a.s.).

Pismem z dnia 22 stycznia 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział
w W. zawiadomił (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz A. B.
o wszczęciu z urzędu postępowania wyjaśniającego w sprawie zgłoszenia zainteresowanej
do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia w odwołującej się spółce i podstaw wymiaru składek, jednocześnie zobowiązując strony do podania informacji i dokumentów dotyczących jej zatrudnienia. W odpowiedzi na zobowiązanie (...) Sp. z o.o. złożyła wyjaśnienia wskazując, że A. B. została w sposób prawidłowy wykazana przez płatnika składek w dokumentach rozliczeniowych, przedkładając dodatkowo druki (...) P (...) (zawiadomienia z 22.01.2019 r., wyjaśnienia odwołującej się spółki z 13.02.2019 r. – akta rentowe).

Po zakończeniu postępowania ZUS (...) Oddział w W. wydał w dniu 18 marca
2019 r. decyzję nr (...) na podstawie której stwierdził, że A. B. jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 października 2018 r.
W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że okoliczności sprawy, takie jak brak wyjaśnień i dowodów na świadczenie pracy, brak świadków, zgłoszenie do ubezpieczeń dwa dni przed powstaniem niezdolności do pracy, brak reakcji zainteresowanej na kierowaną przez Zakład korespondencję wskazują, że dokonanie zgłoszenia do ubezpieczeń miało na celu wyłącznie uzyskanie prawa do świadczeń, a nie faktyczne wykonywanie zatrudnienia (skarżona decyzja ZUS z 22.01.2019 r. – akta rentowe).

W sierpniu 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. przeprowadził w (...) Sp. z o.o. kontrolę m. in. w zakresie ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych i wypłacanie tych świadczeń za okres styczeń 2016 r. – grudzień 2018 r. Kontrolę przeprowadzono na podstawie zaświadczeń z powodu choroby na drukach (...), kart wynagrodzeń i kart zasiłkowych oraz umów o pracę. Kontrolą została objęta m. in. wypłata świadczeń dla zainteresowanej A. B.. Ostatecznie ustalono, że płatnik składek ustalił świadczenia z ubezpieczeń społecznych zgodnie z posiadaną dokumentacją oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami (dokumentacja z kontroli ZUS
k. 208-212 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny na postawie wymienionych wyżej dowodów z dokumentów, pisemnych zeznań świadków oraz zeznań odwołującej.
Tak określony materiał dowodowy Sąd uznał za wiarygodny, gdyż wynikały z niego spójne informacje dotyczące okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.
W szczególności Sąd dał wiarę zeznaniom świadków, którzy dokładnie przedstawili okoliczności spornego zatrudnienia zainteresowanej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się do ustalenia, czy między odwołującą się (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. a zainteresowaną A. B. została zawarta ważna umowa o pracę skutkująca objęciem jej ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi, chorobowemu i wypadkowemu oraz czy umowa ta była przez strony realizowana.

W pierwszej kolejności Sąd Okręgowy zwrócił uwagę na konieczność odniesienia się
do wniosku organu rentowego o odrzucenie odwołania jako wniesionego po terminie. Zgodnie z art. 477 ⁹ § 1 k.p.c. odwołanie od decyzji organu rentowego wnosi się w terminie miesiąca
od dnia jego doręczenia stronie. Z informacji widniejących w aktach rentowych wynika,
że skarżona decyzja z dnia 18 marca 2019 r. została doręczona płatnikowi dniu 21 marca
2019 r. Co do zasady miesięczny termin na wniesienie odwołanie upływał zatem w dniu
21 kwietnia 2019 r. Należy jednak zaznaczyć, że zarówno ten dzień, jak i następny, były dniami wolnymi od pracy (odpowiednio niedziela oraz dzień świąteczny – drugi dzień Wielkiej Nocy), wobec czego zgodnie z art. 112 k.c. w zw. z art. 115 k.c. termin na wniesienie odwołania
od decyzji ZUS z 18 marca 2019 r. z dniem 23 marca 2019 r. Powyższe oznacza, że nadanie przez płatnika odwołania w placówce pocztowej z dniem 23 marca 2019 r. oznaczało wniesienie odwołania w terminie. Tym samym odwołanie podlegało rozpoznaniu.

Przechodząc do rozpoznania zasadności odwołania Sąd Okręgowego wskazuje,
że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 423) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu
i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Z mocy ww. ustawy, tj. w myśl art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1, pracownicy podlegają również ubezpieczeniu chorobowemu i wypadkowym. Objęcie ubezpieczeniem z tytułu zatrudnienia, zgodnie z art. 13 pkt 1 u.s.u.s., następuje od dnia nawiązania stosunku pracy do jego ustania. O tym jednak, czy dany stosunek prawny łączący dwa podmioty może być uznany za stosunek pracy, rozstrzygają przepisy prawa pracy.

Stosownie do treści definicji zawartej w art. 2 k.p. pracownikiem jest osoba zatrudniona między innymi na podstawie umowy o pracę. Użyty w powyższym przepisie zwrot „zatrudniona” oznacza istnienie między pracownikiem a pracodawcą szczególnej więzi prawnej o charakterze zobowiązaniowym, tj. stosunku pracy. Istotą tegoż stosunku jest
– w świetle art. 22 § 1 k.p. – uzewnętrznienie woli umawiających się stron, z których jedna deklaruje chęć wykonywania pracy określonego rodzaju w warunkach podporządkowania pracodawcy, natomiast druga – stworzenia stanowiska pracy i zapewnienia świadczenia pracy za wynagrodzeniem. Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się
do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. W ujęciu art. 22 § 1 k.p. stosunek pracy to relacja prawna łącząca pracodawcę i pracownika, na której treść składają się wzajemne prawa i obowiązki. Swoistość stosunku pracy wyraża się w jego cechach, które odróżniają go od stosunków cywilnoprawnych, a także zwyczajowej, okazjonalnej pomocy członków najbliższej rodziny świadczonej na rzecz określonego przedsiębiorcy, w ramach których świadczona jest praca.
Do tych właściwości stosunku pracy należą: dobrowolność zobowiązania, zarobkowy charakter stosunku pracy, osobisty charakter świadczenia pracy oraz podporządkowanie pracownika
co do miejsca, czasu i sposobu wykonywania pracy, wyrażające się również w możliwości wydawania pracownikowi poleceń dotyczących pracy.

W niniejszej sprawie organ rentowy stanął na stanowisku, zgodnie z którym zgłoszenie zainteresowanej A. B. do ubezpieczeń społecznych z tytułu zawartej z Koncept
Sp. z o.o. umowy o pracę miało na celu wyłącznie uzyskanie świadczeń, a nie faktyczne wykonywanie zatrudnienia. W uzasadnieniu skarżonej decyzji organ rentowy powołał się
na pozorność stosunku pracy między stronami w rozumieniu art. 83 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, formułowany w oparciu o treść cytowanego
art. 83 k.c., zgodnie z którym zamiar nawiązania stosunku ubezpieczenia społecznego,
bez rzeczywistego wykonywania umowy o pracę, świadczy o fikcyjności zgłoszenia
do pracowniczego ubezpieczenia społecznego. W sytuacji, w której stronom umowy o pracę przyświeca jedynie intencja włączenia do ubezpieczenia społecznego (i uzyskanie świadczeń płynących z tego ubezpieczenia) pod pozorem zatrudnienia, bez jego rzeczywistego wykonywania (art. 83 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.), zawarcie umowy o pracę nie może rodzić skutków prawnych i stanowić podstawy do uznania, że osoba, która zawarła taką umowę podlega ubezpieczeniu społecznemu pracowników. A contrario do powyższego, przyjmuje się, że nie można stwierdzić pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, w sytuacji, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca pracę tę przyjmował (zob. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 12 maja 2011 r., II UK 20/11; z dnia 19 października 2007 r.,
II UK 56/07; z dnia 5 października 2005 r., I UK 32/05; wyrok Sądu Apelacyjnego
w K. z dnia 11 lutego 2014 r., III AUa 929/13). Dla objęcia ubezpieczeniem społecznym z tytułu wykonywania pracy zasadnicze znaczenie ma więc nie to, czy umowa
o pracę została zawarta i czy jest ważna (jako nienaruszająca art. 83 § 1 k.c.), lecz tylko to,
czy strony umowy pozostawały w stosunku pracy (art. 8 ust. 1 u.s.u.s.). O tym zaś, czy strony istotnie w takim stosunku pozostawały i stosunek ten stanowi tytuł ubezpieczeń społecznych, nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, wypłata wynagrodzenia, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, wystawienie świadectwa pracy, ale faktyczne
i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy (essentialia negotii), a wynikających z art. 22 § 1 k.p.

Analiza stanowiska organu rentowego prowadzi do wniosku, że podstaw stwierdzenia pozorności stosunku pracy organ upatrywał w braku przedstawienia przez strony stosownych wyjaśnień i dowodów na realizację łączącego strony stosunku pracy. Odmiennie rzecz miała się na tle przeprowadzonego przez Sąd postępowania odwoławczego, w toku którego strona odwołująca się przedstawiła dowody na potwierdzenie faktycznej realizacji umowy o pracę zawartej między spółką (...), a zainteresowaną A. B.. Dokonana przez Sąd analiza zaoferowanych przez stronę dowodów prowadziła do poczynienia innych wniosków, niż uczynił to organ rentowy. W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy potwierdza bowiem, że strony zawarły ważną umowę o pracę i realizowały łączący je stosunek pracy. Z pisemnych zeznań świadków wynika, że odwołująca została zatrudniona jako analityk w (...) oddziale spółki. Świadkowie M. W. (2) i A. W. (2) zeznali, że współpracowali z zainteresowaną w zakresie nadzorowania i przygotowywania transakcji
w sprawach dotyczących nieruchomości oraz przeprowadzania kontraktów na zamówienia publiczne. Sąd dał również wiarę zeznaniom zainteresowanej, która szczegółowo przedstawiła czym zajmowała się w trakcie zatrudnienia. Zeznania te znajdują przy tym potwierdzenie
w pisemnych zeznaniach świadków. Wynika z nich, że zainteresowana współuczestniczyła
w realizacji zamówienia publicznego na rzecz Ministerstwa Obrony Narodowej oraz prowadziła sprawy związane z (...) spółki (...). Z zeznań świadków wynika przy tym, że odwołująca podlegała bezpośrednio prezesowi odwołującej się spółki, który również podjął decyzję o jej zatrudnieniu. Należy przy tym zaznaczyć, że zainteresowana już wcześniej, bo na przełomie lat 2014-2016, była zatrudniona w (...) sp. z o.o. na stanowisku dyrektora finansowego, co w ocenie Sądu mogło stanowić powód ponownego nawiązania z nią współpracy z odwołującą się spółką. Wprawdzie w sprawie było bezspornym,
że zainteresowana pozostawała aktywna zawodowo zaledwie przez dwa dni, po czym stała się niezdolna do pracy, jednakże okoliczność ta samodzielnie nie oznacza, że przy zawarciu umowy o pracę stronom towarzyszył zamiar stworzenia pozoru zatrudnienia. Zrealizowanie się ryzyka ubezpieczeniowego w krótkim okresie po podjęciu zatrudnienia samo w sobie nie stanowi bowiem jeszcze o nieistnieniu stosunku pracy. Wskazani wyżej świadkowie potwierdzili, że zainteresowana podjęła pracę i ją wykonywała, co w ocenie Sądu należy odczytywać jako faktyczną realizację stosunku pracy łączącego strony, niezależnie od czasu jego trwania. Z zeznań samej zainteresowanej wynika natomiast, że niezdolność do pracy była spowodowana okolicznościami obiektywnymi, tj. atakiem rwy kulszowej. Wprawdzie z zeznań tych wynika również, że zainteresowana od dłuższego czasu ma problemy ze zdrowiem, co potencjalnie może świadczyć o chęci pozyskania przez nią tytułu objęcia ubezpieczeniom chorobowym (oraz innymi związanymi ze stosunku zatrudnienia), niemniej jednak, w świetle cytowanego wyżej orzecznictwa, okoliczność ta traci na znaczeniu w perspektywie faktycznego świadczenia przez nią pracy.

Sąd nie podzielił przy tym również wątpliwości organu rentowego co do możliwości finansowych spółki w zakresie zatrudnienia zainteresowanej za wynagrodzeniem w wysokości 7.000 zł. Skoro w sprawach o podleganie ubezpieczeniom społecznym istotne jest ustalenie, czy strony łączył stosunek pracy, to kwestia wysokości wynagrodzenia przewidzianego
w umowie o pracę wynagrodzenia ma zasadniczo znaczenie drugorzędne, tym bardziej,
że organ rentowy nie kwestionował tak określony podstawy wymiaru składek. N. jednak od powyższego stwierdzenia, w toku postępowania płatnik składek przedłożył sprawozdania finansowe za lata 2018-2019 z których wynika, iż odwołująca się spółka odnotowuje znaczne zyski finansowej z prowadzonej działalności, które w ocenie Sądu należy uznać za zupełnie wystarczające do zatrudnienia zainteresowanej za wynagrodzeniem przewidzianym w spornej umowie o pracę. W tym kontekście warto również zauważyć,
że w poprzednim stosunku pracy łączącym strony zainteresowana pracując na stanowisku dyrektora finansowego otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 10.000 zł, co tym bardziej uprawdopodabnia zatrudnienie zainteresowanej za wynagrodzeniem w wysokości 7.000 zł.

Dodatkowo Sąd Okręgowy zwrócił również uwagę na załączone do akt sprawy dokumenty z kontroli ZUS przeprowadzonej w odwołującej się spółce na przełomie sierpnia 2019 roku, w ramach której analizowano m. in. prawidłowość ustalania uprawnień
do świadczeń z ubezpieczeń społecznych i wypłacania tych świadczeń. Zakres kontroli w tym przedmiocie obejmował okres od stycznia 2016 r. do grudnia 2018 r. i dotyczył m. in. zainteresowanej A. B.. Ostatecznie w trakcie kontroli nie znaleziono żadnych uchybień dotyczących sytuacji zainteresowanej tak w zakresie powyższym, jak i pozostałym objętą kontrolą, w tym co do prawidłowości oblizania składek, czy zgłaszana danych dla celów ubezpieczeń społecznych. Powyższe wnioski cechuje więc pewna rozbieżność ze stanowiskiem organu przyjętym w skarżonej decyzji, co ma znaczenie o tyle, że zgodnie z protokołem kontroli inspektor ZUS miał dostęp do dokumentacji kadrowej dotyczącej zainteresowanej –
w przeciwieństwie do organu rentowego w toku postepowania wyjaśniającego poprzedzającego wydanie skarżonej decyzji.

Na tle powyższych ustaleń Sąd Okręgowy zważył zatem, że okoliczność zatrudnienia zainteresowanej w (...) Sp. z o.o. od 1 października 2018 r., w obliczu treści materiału dowodowego zebranego w sprawie niniejszej oraz wyników postępowania kontrolnego przeprowadzonego przez organ rentowy, ostatecznie nie budzi wątpliwości. Sąd uznał więc odwołanie za zasadne, nie znajdując podstaw, by przypisać spornej umowie o pracę z 28 września 2018 r. cech pozorności, a postępowaniu stron w ramach jej zawarcia – działań niezgodnych z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 2 k.c.). Z poczynionych w sprawie ustaleń wynika, że zainteresowana podjęła zatrudnienie w odwołującej się spółce i wykonywała powierzone jej obowiązki zgodnie z umową, co jednak zostało przerwane obiektywnymi okolicznościami związanymi z jej stanem zdrowia. W tym stanie rzeczy stanowisko organu rentowego – jako bazujące w istocie na uznaniu działań stron za pozorne z uwagi na brak przedstawienia dowodów potwierdzających faktyczne wykonywanie zatrudnienia – nie mogło się ostać i podlegało stosownej zmianie.

Z tych też względów Sąd Okręgowy uznał wniesione odwołania za zasadne i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił skarżoną decyzję orzekając jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd Okręgowy rozstrzygnął o kosztach postępowania na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie obciążając organ rentowy – jako stronę przegrywającą postępowanie – kosztami zastępstwa procesowego strony odwołującej się.