Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02.09.2021r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dominik Bednarski

Protokolant: --------------------------------

po rozpoznaniu w dniu 17.02.2020r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa B. S.

przeciwko (...) S.A. (...) w W.

o zapłatę

działając na podstawie art. 15 zzs(2) ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 ze zm.) na posiedzeniu niejawnym

orzeka:

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki 36.000,00 zł (słownie: 36.000,00 zł złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 23.05.2019r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 5.417 zł (pięć tysięcy czterysta siedemnaście i 00/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Grudziądzu) kwotę 77,12 zł (siedemdziesiąt siedem i 12/100 złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 2493/19

UZASADNIENIE

Powódka B. S. wniosła przeciwko (...) Spółce Akcyjnej (...) z siedzibą w W. pozew o zapłatę kwoty 36.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 maja 2019 do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że z pozwanym zakładem ubezpieczeń łączyła ją umowa ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków w wariancie (...) na okres od 8 września 2018 roku do 7 września 2019 roku. W dniu 1 listopada 2018 roku, a więc w czasie trwania ochrony ubezpieczeniowej, doszło do nieszczęśliwego wypadku, w wyniku którego powódka doznała uszczerbku na zdrowiu w postaci skręcenia stawu skokowego lewego, stłuczenia lewego barku oraz stłuczenia palców 4. i 5. prawej ręki. W związku z urazem powódka przez okres od dnia 2 listopada 2018 roku do 12 kwietnia 2019 roku była czasowo niezdolna do pracy i przebywała na zwolnieniu lekarskim. W czasie zwolnienia lekarskiego odbywała też rehabilitację barku. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady wypłacając powódce na podstawie decyzji z dnia 10 maja 2019 roku kwotę 800,00 zł tytułem odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu. Ubezpieczyciel odmówił powódce wypłaty odszkodowania z tytułu czasowej niezdolności do pracy pomimo tego, że ubezpieczenie powódki obejmowało opcje dodatkową D1 – czasową niezdolność Ubezpieczonego do pracy z sumą ubezpieczenia 40.000,00 zł. Z tego tytułu stosowanie do § 5 ust. 2 pkt 1 lit. b OWU (...) ubezpieczonemu przysługuje świadczenie w wysokości 1% sumy ubezpieczenia za każdy dzień czasowej niezdolności do pracy przynoszącej stałe źródło dochodu, począwszy od 1-ego dnia czasowej niezdolności ubezpieczonego do pracy, gdy ta niezdolność trwała nieprzerwanie ponad 30 dni. Zdaniem powódki pozwany zakład ubezpieczeń powinien wypłacić powódce świadczenie w łącznej wysokości 36.000,00 zł (90 dni x 1% x 40.000,00). Powódka wzywała pozwanego do zapłaty, jednak ten odmówił (k. 4-6).

W odpowiedzi na pozew (...) Spółka Akcyjna (...) z siedzibą w W. wniosło o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pisma strona pozwana przyznała, że powódka była objęta ochroną ubezpieczeniową w zakresie nieszczęśliwych wypadków u pozwanego. Zdaniem strony pozwanej, doznany przez powódkę nie uzasadniał konieczności pozostawania przez powódkę na zwolnieniu lekarskim przez okres 200 dni. Strona pozwana podniosła również, że skoro powódka była niezdolna do pracy przez tak długi okres to niezdolność do pracy musiała wynikać z innych schorzeń istniejących przed wypadkiem z dnia 1 listopada 2018 roku i niemających z nim związku (k. 34).

Sąd – w sposób dorozumiany - rozpoznał sprawę w postępowaniu „zwykłym”.

Na podstawie art. 15zzs(2) ustawy z 2.03.2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.) Sąd zamknął rozprawę i wydał wyrok na posiedzeniu niejawnym.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 1 listopada 2018 roku w trakcie przenoszenia szafki nocnej do pokoju córki, B. S. poślizgnęła się i spadła na znoszoną ze schodów szafkę. W wyniku tego zdarzenia powódka doznała uszczerbku na zdrowiu w postaci skręcenia stawu skokowego lewego, stłuczenia lewego barku oraz stłuczenia palców czwartego i piątego prawej ręki. W związku z doznanymi urazami powódka przez okres od dnia 2 listopada 2018 roku do dnia 12 kwietnia 2019 roku przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku z czasową niezdolnością do pracy. W okresie zwolnienia powódka odbywała rehabilitacje barku. B. S. w czasie zaistnienia zdarzenia z dnia 1 listopada 2018 roku zatrudniona była na czas nieokreślony na stanowisku szwaczki w pełnym wymiarze czasu pracy.

W dniu zdarzenia B. S. objęta była ochroną ubezpieczeniową od następstw nieszczęśliwych wypadków w wariancie (...) w (...) Spółce Akcyjnej (...) z siedzibą w W.. Ubezpieczenie powódki obejmowało opcję Dodatkową D1 – czasowa niezdolność Ubezpieczonego do pracy z sumą ubezpieczenia dla wariantu opcja Dodatkowa D1 - czasowa niezdolność Ubezpieczonego do pracy w kwocie 40.000,00 zł.

Zgodnie z § 6 ust. 2 pkt 1 lit. b OWU (...) za zapłatą dodatkowej składki umowa ubezpieczenia może zapewnić w ramach opcji dodatkowych świadczenie w wysokości 1% sumy ubezpieczenia określonej w umowie ubezpieczenia dla opcji Dodatkowej D1 za każdy dzień czasowej niezdolności do pracy przynoszącej stałe źródło dochodu, powstałej w następstwie nieszczęśliwego wypadku, który wydarzył się podczas trwania ochrony ubezpieczeniowej, począwszy od 1-go dnia czasowej niezdolności Ubezpieczonego do pracy, w przypadku gdy czasowa niezdolność Ubezpieczonego do pracy trwała nieprzerwanie powyżej 30 dni. Wypłata świadczenia przysługuje maksymalnie za 90 dni czasowej niezdolności Ubezpieczonego do pracy.

Na podstawie decyzji z dnia 10 maja 2019 roku (...) Spółka Akcyjna (...) w W. przyznało powódce świadczenie w wysokości 800,00 zł z tytułu doznanych obrażeń ciała i jego następstw zgodnie z pkt (...) Tabeli Norm Uszczerbku na Zdrowiu.

W dniu 24 lipca 2019 roku powódka wezwała pozwanego do wypłaty świadczenia ubezpieczeniowego w kwocie 36.000,00 zł z tytułu czasowej niezdolności do pracy w okresie od 2 listopada 2018 roku do 12 kwietnia 2021 roku.

Pozwany pismem z dnia 12 sierpnia 2019 roku, a wcześniej pismem z dnia 18 lipca 2019 roku, odmówił wypłaty żądanej przez powódkę kwoty twierdząc, że charakter doznanych przez powódkę obrażeń ciała nie uzasadnia tak długiego okresu przebywania na zwolnieniu lekarskim.

Niezdolność do pracy powódki w okresie od 2 listopada 2018 roku do 12 kwietnia 2019 roku była spowodowana następstwami urazu doznanego w dniu 1 listopada 2018 roku. Nie wstępują wzmianki o schorzeniach towarzyszących powodujących niezdolność do pracy a nie mających związku z przebytym urazem. Okres leczenia był rzeczywiście długotrwały, jednak lekarz leczący uznał za zasadne przedłużenie zwolnienia, a Zakład Ubezpieczeń Społecznych tego nie kwestionował. Nie występują podstawy do negowania zasadności wystawienia w wymienionym okresie zwolnień lekarskich. Możliwe jest długotrwałe odczuwanie dolegliwości i utrzymywanie się ograniczenia funkcji po tego typu urazie, jakiego doznała powódka.

(dowody :

- dokumentacja medyczna – k. 21-24, 62, 67-69 akt;

- polisa ubezpieczeniowa – k. 10-12 akt;

- Ogólne Warunki Ubezpieczenia (...) k. 13-20 akt;

- zaświadczenie – k. 25 akt;

- decyzja ubezpieczyciela z dnia 10 maja 2019 r. – k. 26 akt;

- decyzja ubezpieczyciela z dnia 18 lipca 2019 r. – k. 27 akt;

- wezwanie do zapłaty – k. 28 akt;

- decyzja ubezpieczyciela z dnia 12 sierpnia 2019 r. – k. 29 akt;

- akta szkody;

- przesłuchanie powódki – k. 47 – 47v akt;

- pisemna opinia biegłego z dziedziny ortopedii i traumatologii lek. R. A. – k. 90-92 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony powyżej stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów wymienionych w poprzedniej części uzasadnienia, jak również w oparciu o przesłuchanie powódki B. S. oraz na podstawie opinii biegłego z dziedziny chirurgii urazowo- ortopedycznej lek. med. R. A..

Dowody z dokumentów co do zasady nie były kwestionowane przez strony, w związku z czym stanowiły wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych.

Na walor wiarygodności zasługiwały również osobowe źródła dowodowe, tj. zeznania powódki B. S. jako spójne, logiczne i znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

Sąd w pełni podzielił opinię biegłego z dziedziny chirurgii urazowo- ortopedycznej lek. med. R. A. jako rzetelną, kompletną i przekonującą.

Sąd, na podstawie art. 235(2) § 1 pkt 5 k.p.c., pominął wniosek dowodowy strony pozwanej zawarty w piśmie z dnia 14 lipca 2021 roku (k. 104), gdyż dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego w zakresie tej samej tezy dowodowej przyczyniłoby się jedynie do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania. W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy był kompletny i stanowił jasną oraz spójną podstawę do merytorycznego orzekania w sprawie. Przy czym Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego zgodnie, z którym jeżeli sąd nie wydał postanowienia o dopuszczeniu lub odmowie dopuszczenia określonych dowodów (art. 236), można to potraktować za uchybienie niemające istotnego wpływu na rozstrzygnięcie sprawy (art. 398 ³ § 1 pkt 2) - wtedy, gdy sąd w sposób dostatecznie pewny określił materiał dowodowy mogący stanowić podstawę merytorycznego orzekania (wyroki SN: z dnia 19 stycznia 2007 r., III CSK 368/06, Lex nr 277293; z dnia 12 maja 2005 r., III CK 613/04, Lex nr 380929; z dnia 25 czerwca 2008 r., II UK 327/07, Lex nr 496393; z dnia 30 października 2008 r., II CSK 254/08, Lex nr 511999; z dnia 20 stycznia 2009 r., II CSK 417/08, Lex nr 518078).

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia zasady oraz wysokości należnego powódce odszkodowania z tytułu niezdolności do pracy za okres od 2 listopada 2018 roku do 12 kwietnia 2019 roku. Strona pozwana podnosiła, że uraz doznany przez powódkę nie uzasadniał konieczności pozostawania przez powódkę na zwolnieniu lekarskim przez okres 200 dni, jednak w ocenie Sądu zarzut podniesiony przez stronę pozwaną okazał się niezasadny.

Bezsporną pozostaje okoliczność, że w okresie wystąpienia nieszczęśliwego wypadku tj. w dniu 1 listopada 2018 roku powódka była objęta ochroną ubezpieczeniową u pozwanego, w tym posiadała wykupioną Opcję Dodatkową D1 - D1 - czasowa niezdolność Ubezpieczonego do pracy ze stałą sumą ubezpieczenia w kwocie 40.000,00. Zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 1 lit. b OWU (...) zgodnie z którym za zapłatą dodatkowej składki umowa ubezpieczenia może zapewnić w ramach opcji dodatkowych świadczenie w wysokości 1% sumy ubezpieczenia określonej w umowie ubezpieczenia dla opcji Dodatkowej D1 za każdy dzień czasowej niezdolności do pracy przynoszącej stałe źródło dochodu, powstałej w następstwie nieszczęśliwego wypadku, który wydarzył się podczas trwania ochrony ubezpieczeniowej, począwszy od 1-go dnia czasowej niezdolności Ubezpieczonego do pracy, w przypadku gdy czasowa niezdolność Ubezpieczonego do pracy trwała nieprzerwanie powyżej 30 dni. Wypłata świadczenia przysługuje maksymalnie za 90 dni czasowej niezdolności Ubezpieczonego do pracy.

W ocenie Sądu niezdolność do pracy powódki w okresie od 2 listopada 2018 roku do 12 kwietnia 2019 roku była spowodowana następstwami urazu doznanego w dniu 1 listopada 2018 roku, co uzasadniało pozostawanie przez powódkę na zwolnieniu lekarskim przez wskazany powyżej okres. Nie ma również podstaw oby przyjąć, że niezdolność do pracy wynikała z innych schorzeń towarzyszących, zaś same dolegliwości jakich doznała powódka w wyniku zdarzenia mogą być długotrwale odczuwanie. Okoliczności te znajdują potwierdzenie w opinii sporządzonej przez biegłego lek. med. R. A., która to opinia została wydana po wnikliwej analizie zebranego materiału dowodowego przez biegłego będącego osobą obcą dla stron, a ponadto posiadającą wysokie kwalifikacje oraz doświadczenie w sporządzaniu tego typu opinii. Nadto zasady doświadczenia życiowego wskazują, że skoro powódka jest zatrudniona jako szwaczka. to uraz jakiego doznała w dniu 1 listopada 2018 roku rzutował na niemożność wykonywania przez nią pracy zarobkowej. Opinia została wydana po zbadaniu powódki przez biegłego. Powołanie się na fakt niekwestionowania długotrwałości leczenia przez lekarza prowadzącego oraz przez ZUS stanowi w ocenie Sądu jedynie uzupełniający argument. Nie świadczy o braku samodzielności przy wydawaniu opinii. Wszak biegły dalej precyzyjnie i jednoznacznie stwierdza, iż możliwe jest długotrwałe odczuwanie dolegliwości i utrzymywanie się ograniczenia funkcji po tego typu urazie.

Powódka dochodziła od pozwanego świadczenia z tytułu umowy ubezpieczenia osobowego. Zgodnie z art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela przy ubezpieczeniu osobowym polega w szczególności na zapłacie umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej (art. 805 § 2 pkt 2 k.c.). Ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci, będących następstwem nieszczęśliwych wypadków (art. 829 § 1 pkt 2 k.p.c.).

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 36.000,00 zł tytułem umownego odszkodowania za czasową niezdolność do pracy za okres od 2 listopada 2018 roku do dnia 12 kwietnia 2019 roku.

O odsetkach orzeczono w myśl art. 481 § 1 i 2 k.c., zasądzając je od dnia 23 maja 2019r. do dnia zapłaty (art. 817 § 1 k.c. – roszczenie zgłoszono pozwanemu 22 kwietnia 2019r.). Wobec powyższego należało orzec jak w punkcie I. i II. sentencji.

O kosztach procesu w punkcie III. wyroku orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Powódka wygrała niniejszą sprawę w całości, w związku z czym należał się jej zwrot od pozwanego wszystkich poniesionych kosztów procesu, na które składały się opłata od pozwu w kwocie 1.800,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 3.600 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych /tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 265/), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

O nakazaniu ściągnięcia od pozwanego, jako przegrywającego niniejszą sprawę w całości, na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwoty 77,12 zł w punkcie IV. sentencji wyroku orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 755 ze zm.). Na wydatki związane z postępowaniem, tymczasowo poniesione przez Skarb Państwa, składało się wynagrodzenie biegłego w kwocie 77,12 zł w części niepokryte z zaliczki uiszczonej przez stronę pozwaną (k. 51, 93).