Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

25 października 2021 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Kosicka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie 25 października 2021 r. w Warszawie

odwołania H. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W.

z 25 i z 26 lutego 2020 r. znak (...)

I.  oddala odwołanie od decyzji z 26 lutego 2020 r.;

II.  umarza postępowanie w zakresie odwołania od decyzji z 25 lutego 2020 r.;

III.  przyznaje adwokatowi G. C. od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) podwyższone o stawkę podatku od towarów i usług (VAT) tytułem wynagrodzenia za reprezentowanie H. W. z urzędu.

Sygn. akt VII U 408/20

UZASADNIENIE

H. W. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z 26 lutego 2020 r. znak (...) w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń za okres od 1 października 2017 r. do 29 lutego 2020 r. zaskarżając ją w całości.

Odwołująca zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie art. 107 § 3 k.p.a. poprzez brak wskazania przez organ rentowy w uzasadnieniu decyzji informacji o sposobie obliczenia kwoty nienależnie pobranego świadczenia za poszczególne miesiące oraz zasad obliczania żądanej kwoty, w wyniku czego odwołująca została pozbawiona możliwości weryfikacji poprawności rozstrzygnięcia. Ubezpieczona wniosła o ustalenie, że nie jest zobowiązana do nienależnie pobranego świadczenia za okres od 1 października 2017 r. do 29 lutego 2020 r. w łącznej kwocie 15 958,85 zł oraz poprzez weryfikację i ustalenie prawidłowej wysokości nienależnie pobranych przez nią świadczeń (odwołanie k. 3 – 5 a.s.).

Ubezpieczona złożyła także odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z 25 lutego 2020 r. znak (...) w przedmiocie ponownego ustalenia wysokości emerytury i zaskarżyła ją w części, w zakresie jakim organ rentowy w pkt. IV decyzji orzekł o braku podstaw do podwyższenia emerytury o kwotę stanowiącą różnice między kwotą emerytury najniższej a ustaloną przez organ rentowy kwotą emerytury. Odwołująca wniosła o zmianę decyzji w tym zakresie poprzez podwyższenie przysługującej jej emerytury do kwoty najniższej emerytury od 1 kwietnia 2020 r. (odwołanie k. 3-4 sygn. akt VII U 422/20).

Zarządzeniem z 14 kwietnia 2020 r. sąd na podstawie art. 219 k.p.c. połączył sprawę sygn. akt VII U 422/20 ze sprawą sygn. akt VII U 408/20 celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia (zarządzenie k. 9 sygn. akt VII U 422/20).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy wskazał, że 16 grudnia 2016 r. ubezpieczona złożyła wniosek o emeryturę, świadczenie zostało przyznane decyzją z 24 stycznia 2017 r. 30 stycznia 2020 r. ubezpieczona złożyła wniosek o ponowne obliczenie świadczenia. Od 1 października 2017 r. organ rentowy podwyższał kwotę emerytury ubezpieczonej do kwoty minimalnej, tj. do kwoty 1000 zł, a po waloryzacji od 1 marca 2018 r. do kwoty 1029,80 zł, zaś od 1 marca 2019 r. do kwoty 1100 zł. Rozpoznając wniosek z 30 stycznia 2020 r. organ rentowy ustalił, że przychód odwołującej przekracza kwotę podwyższenia. Wobec tego, w ocenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonej nie przysługuje podwyższenie emerytury z FUS o kwotę stanowiąca różnicę między kwotą emerytury najniższej a kwotą emerytury uzyskiwanej. Na wysokość ustalonej decyzją nadpłaty składają się kwoty wypłaconych świadczeń:

- od 1 października 2017 r. do 28 lutego 2018 r. kwota podwyższenia 521,91 zł miesięcznie x 5 miesięcy wyniosła w sumie 2609,55 zł,

- od 1 marca 2018 r. do 28 lutego 2019 r. kwota podwyższenia 537,46 zł miesięcznie x 12 miesięcy wyniosła 6449,52 zł,

- od 1 marca 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. kwota podwyższenia 593,58 zł miesięcznie x 10 miesięcy wyniosła 5395,80 zł,

- od 1 stycznia 2020 r. do 29 lutego 2020 r. kwota podwyższenia 481,99 zł miesięcznie x 2 miesiące wyniosła 963,98 zł.

Wobec tego kwota łącznej nadpłaty wyniosła 15 958,85 zł (2609,55 zł + 6449,52 zł + 5395,80 zł + 963,98 zł).

Organ rentowy podkreślił, że fakt pracy ubezpieczonej i osiąganie przez nią z tego tytułu przychodu, który przekraczał kwotę podwyższenia emerytury został ujawniony we wniosku z 30 stycznia 2020 r. Ponadto ubezpieczona w decyzji z 24 stycznia 2017 r. została pouczona, że w przypadku podwyższenia emerytury do kwoty najniższej emerytury należy powiadomić organ rentowy o miesięcznej kwocie osiąganego przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczeń społecznych lub z tytułu służby. Podwyższenie emerytury z FUS do kwoty najniższej emerytury nie przysługuje w przypadku osiągania przychodu w wysokości przekraczającej kwotę tego podwyższenia. Odwołująca w ocenie organu rentowego nie spełniła tego obowiązku (odpowiedź na odwołanie k. 13-13v. a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie dotyczące decyzji z 25 lutego 2020 r. wskazał, że jest to nowe roszczenie zgłoszone przez ubezpieczoną i nie zostało rozpoznane przez organ rentowy, wobec tego organ rentowy wniósł o przekazanie go do rozpoznania organowi rentowemu (pismo ZUS z 8 stycznia 2021r. - k. 27 a.s.).

Postanowieniem z 2 lipca 2021 r. sąd przekazał do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziałowi w W. zawarty w piśmie procesowym z 30 marca 2021 r. i 28 lipca 2020 r. wniosek H. W. o podwyższenie wysokości świadczenia do kwoty najniższej emerytury od 1 kwietnia 2020 r . (postanowienie z 2 lipca 2021 r. k. 29 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

H. W. urodzona (...) od 1 grudnia 2016 r. uprawniona jest do emerytury przyznanej decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z 21 stycznia 2017 r.

Emerytura obliczona na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej wyniosła 1051,83 zł, zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników stanowiło kwotę 121,35 zł. Wysokość świadczenia wraz ze zwiększeniem wynosiła 1173,18 zł.

Emerytura obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła 224,47 zł, zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników stanowiło kwotę 77,22 zł. Wysokość świadczenia wraz ze zwiększeniem wynosiła 301,69 zł.

Emerytura obliczona na podstawie art. 183 ustawy emerytalnej wynosiła 476 zł i była niższa od najniższej emerytury, która od 1 grudnia 2016 r. wynosiła 882,56 zł. Emerytura nie została podwyższona, ponieważ H. W. nie udowodniła łącznie okresów składkowych i nieskładkowych w wymiarze 21 lat. Decyzja w pkt VIII pouczenia zawierała informację, że w przypadku podwyższenia emerytury do kwoty najniższej emerytury należy powiadomić organ rentowy o miesięcznej kwocie osiągane go przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczeń społecznych lub z tytułu służby. Podwyższenie emerytury z FUS do kwoty najniższej emerytury nie przysługuje w przypadku osiągania przychodu w wysokości przekraczającej kwotę tego podwyższenia (decyzja ZUS z 21 stycznia 2017 r., k. 64 – 66 a.r.).

Ponieważ emerytura H. W. była niższa od najniższej emerytury, została podwyższona:

- od 1 października 2017 r. do 28 lutego 2018 r. do kwoty 1000 zł miesięcznie, czyli o kwotę 521,91 zł miesięcznie,

- od 1 marca 2018 r. do 28 lutego 2019 r. do kwoty 1029,80 zł miesięcznie, czyli o kwotę 537,46 zł miesięcznie,

- od 1 marca 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. do kwoty 1100 zł miesięcznie, czyli o kwotę 593,58 zł miesięcznie,

- od 1 stycznia 2020 r. do 29 lutego 2020 r. do kwoty 1100 zł miesięcznie, czyli o kwotę 481,99 zł miesięcznie.

Wobec tego kwota łącznej nadpłaty wyniosła 15 958,85 zł (2609,55 zł + 6449,52 zł + 5395,80 zł + 963,98 zł). (odpowiedź na odwołanie, k. 13v. a.s.).

Ubezpieczona 30 stycznia 2020 r. złożyła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniosek o ponowne obliczenie świadczenia emerytalno-rentowego (wniosek z 30 stycznia 2020 r., k. 70-71 a.r.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. 25 lutego 2020 r. wydał decyzję znak: (...) w której ponownie ustalił wysokość emerytury od 1 października 2017 r., tj. od miesiąca od którego podwyższono emeryturę do kwoty najniższej emerytury. Wysokość emerytury od 1 października 2017 r. została ustalona na kwotę 391,67 zł bez podwyższenia. Zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników stanowiło kwotę 86,42 zł, emerytura ze zwiększeniem wynosiła 478,09 zł., a po waloryzacji od 1 marca 2018 r. wynosiła 492,34 zł i od 1 marca 2019 r. wynosiła 506,42 zł. Emerytura od 1 stycznia 2020 r. wynosiła 526,47 zł, zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników stanowiło kwotę 91,54 zł, a emerytura ze zwiększeniem wynosiła 618,01 zł, natomiast po waloryzacji od 1 marca 2020 r. wraz ze zwiększeniem wynosiła 640,01 zł. Organ rentowy ustalił na podstawie indywidualnego konta ubezpieczonego, że H. W. osiąga przychód, który przekracza kwotę podwyższenia, w związku z tym nie przysługuje jej podwyższenie emerytury z FUS o kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą emerytury najniższej a kwota emerytury wypłaconej (decyzja ZUS z 25 lutego 2020 r., k. 72-74 a.r.).

26 lutego 2020 r. organ rentowy ujawnił nadpłatę emerytury za okres od 1 października 2017 r. do 29 lutego 2020 r. w kwocie 15 958,85 zł (notatka i informacja o nienależnie pobranych świadczeniach z 26 lutego 2020 r., k. 76-78 a.r.). W oparciu o ww. notatkę i informację o nienależnie pobranych świadczeniach Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. 26 lutego 2020 r. wydał decyzję znak: ENM/20/045135617 w której stwierdził, że H. W. pobrała nienależne świadczenia za okres 1 października 2017 r. do 29 lutego 2020 r. w łącznej kwocie 15 958,85 zł z tytułu emerytury. Organ rentowy zobowiązał ubezpieczoną do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń. Organ rentowy oparł decyzję na podstawie art. 87 ust. 5 w zw. z art. 104 ust. 1-4 ustawy emerytalnej (decyzja ZUS z 26 lutego 2020 r., k. 80 a.r.).

W związku z postanowieniem sądu z 2 lipca 2021 r., organ rentowy rozpatrzył wniosek o podwyższenie wysokości emerytury ubezpieczonej do kwoty najniższej emerytury od 1 kwietnia 2020 r. 22 lipca 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję, w której dokonał przeliczenia emerytury H. W. od 1 kwietnia 2020 r. Organ rentowy ustalił wysokość emerytury od 1 kwietnia 2020 r. na kwotę 545,21 zł, zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników stanowiło kwotę 94,80 zł, a emerytura ze zwiększeniem wynosiła 640,01 zł. Wysokość emerytury przyznanej od 1 kwietnia 2020 r. w kwocie 640,01 zł okazała się niższa od najniższej emerytury wynoszącej 1200 zł, w związku z tym organ rentowy podwyższył emeryturę ubezpieczonej do kwoty 1200 zł. Wysokość emerytury po waloryzacji od 1 marca 2021r. wyniosła 1250,88 zł (decyzja ZUS z 22 lipca 2021 r., k. 86 a.r.).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o akta emerytalne odwołującej oraz zeznania odwołującej H. W. złożone na rozprawie 25 października 2021 r. (k 74-75 a.s).

Sąd zważył, co następuje:

Sprawa z odwołania ubezpieczonej dotyczące decyzji z 25 lutego 2020 r. podlegała umorzeniu, zaś odwołanie od decyzji z 26 lutego 2020 r. nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności sąd dokonał oceny zasadności odwołania H. W. od decyzji z 25 lutego 2020 r. znak: ENM/20/045135617, w którym ubezpieczona wnosiła o podwyższenie wysokości świadczenia do kwoty najniższej emerytury od 1 kwietnia 2020 r . W tym zakresie sąd miał na uwadze, że sprawa ta na wniosek Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziałowi w W. została przekazana postanowieniem z 2 lipca 2021 r. do organu rentowego jako nowe roszczenie. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziałowi w W. po rozpatrzeniu ww. wniosku ubezpieczonej 22 lipca 2021 r. wydał decyzję, w której dokonał przeliczenia emerytury H. W. od 1 kwietnia 2020 r. Organ rentowy ustalił wysokość emerytury od 1 kwietnia 2020 r. na kwotę 545,21 zł, zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników stanowiło kwotę 94,80 zł, a emerytura ze zwiększeniem wynosiła 640,01 zł. Wysokość emerytury przyznanej od 1 kwietnia 2020 r. w kwocie 640,01 zł okazała się niższa od najniższej emerytury wynoszącej 1200 zł. W związku z tym organ rentowy podwyższył emeryturę ubezpieczonej do kwoty 1200 zł. Wobec powyższego odwołanie H. W. od decyzji z 25 lutego 2020 r. znak: ENM/20/045135617 należało umorzyć w zakresie w jakim decyzja ta została zmieniona decyzją z 22 lipca 2021 r.

Sąd miał na uwadze, że zgodnie z art. 477 ¹³ § 1 k.p.c. zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności zaskarżonego orzeczenia przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd – przez wydanie decyzji lub orzeczenia uwzględniającego w całości lub w części żądanie strony – powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji lub orzeczenia nie ma wpływu na bieg sprawy.

W orzecznictwie wskazuje się, że powyższy przepis ma jednoznaczne brzmienie, z którego nie da się wyprowadzić wniosku, że chodzi w nim wyłącznie o zmianę przez organ rentowy zaskarżonej decyzji w drodze wydania decyzji zmieniającej. Zmiana ta może nastąpić przez wydanie – stosownie do okoliczności danej sprawy – każdej decyzji, byleby tylko jej skutkiem było uwzględnienie w całości lub w części żądania strony objętego przedmiotem zaskarżonej decyzji (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 25 stycznia 2012 r., II UK 225/11). Wskazana w art. 477 ^{( 13)} k.p.c. „zmiana zaskarżonej decyzji" nie musi polegać na wydaniu nowej decyzji zmieniającej zaskarżoną, ale na wydaniu takiej decyzji, której skutkiem jest uwzględnienie w całości lub w części żądania strony objętego przedmiotem zaskarżonej decyzji. Nie będzie to więc jedynie wprost decyzja zmieniająca, lecz również decyzja anulującą decyzję wcześniejszą, byleby wynikało z niej, że rozstrzyga o przedmiocie tej wcześniejszej decyzji i to zgodnie z żądaniem odwołania (por. orzeczenia: Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 27 lutego 2013 r., III AUa 910/12, z 24 czerwca 2015 r., III AUa 246/15 oraz Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 5 września 201 3r., III AUa 1432/12).

Powyżej opisana sytuacja miała miejsce w przypadku wydania decyzji z 22 lipca 2021 r. na mocy której Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. dokonał przeliczenia emerytury H. W. od 1 kwietnia 2020 r. i podwyższył emeryturę ubezpieczonej do kwoty 1 200 zł tj. do kwoty najniższej emerytury. Niewątpliwie organ rentowy uznał roszczenie w całości, zgodnie z żądaniem odwołującej, dlatego też w tym zakresie należało umorzyć postepowanie, o czym sąd orzekł na podstawie art. 477 ¹³ § 1 k.p.c. w pkt 2 wyroku.

Następnie sąd zbadał zasadność odwołania H. W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z 26 lutego 2020 r. znak (...) w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń za okres od 1 października 2017 r. do 29 lutego 2020 r.

Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z art. 138 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2021r. poz. 291), osoba, która nienależnie pobrała świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu.

W myśl ust. 2 w/w przepisu, za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się:

1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania;

2) świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą świadczenia.

Zgodnie z ustępem 3 w/w przepisu za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się również świadczenia wypłacone z przyczyn niezależnych od organu rentowego osobie innej niż wskazana w decyzji tego organu.

Natomiast ustęp 4 sanowi, że nie można żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń za okres dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli osoba pobierająca świadczenia zawiadomiła organ rentowy o zajściu okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, a mimo to świadczenia były jej nadal wypłacane, w pozostałych zaś wypadkach - za okres dłuższy niż 3 lata, z zastrzeżeniem ust. 5.

Kwoty nienależnie pobranych świadczeń w związku z osiągnięciem przychodów, októrych mowa w art. 104 ust. 1, podlegają zwrotowi za okres nie dłuższy niż 1 rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym wydano decyzję o rozliczeniu świadczenia, jeżeli osoba pobierająca to świadczenie powiadomiła organ rentowy o osiągnięciu przychodu, w pozostałych zaś przypadkach - za okres nie dłuższy niż 3 lata kalendarzowe poprzedzające rok wydania tej decyzji (ustęp 5).

Natomiast, w myśl art. 87 ust. 5 ustawy emerytalnej prawo do podwyższenia łącznej kwoty emerytury i okresowej emerytury kapitałowej do wysokości najniższej emerytury nie przysługuje emerytom, którzy osiągają przychód z tytułu działalności o której mowa w art 104 ust 1-4, jeżeli przychód ten przekracza kwotę podwyższenia.

Zgodnie natomiast z art. 104 ust 1 prawo do emerytury lub renty ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu, na zasadach określonych w ust. 3-8 oraz w art. 105, w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 2 oraz z tytułu służby wymienionej w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 6.

Dla emerytów i rencistów prowadzących pozarolniczą działalność za przychód, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych (ust. 1a).

Za działalność podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 1, uważa się zatrudnienie, służbę lub inną pracę zarobkową albo prowadzenie pozarolniczej działalności, z uwzględnieniem ust. 3. (ust 2)

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do emerytów i rencistów osiągających przychód z tytułu działalności wykonywanej za granicą (ust 3).

W niniejszej sprawie bezsporny był fakt uzyskiwania przez odwołującą przychodów przewyższających kwotę podwyższenia.

Odwołująca została pouczona o obowiązku informowania organu rentowego o osiąganym przychodzie oraz braku prawa do podwyższenia emerytury do wysokości najniższej emerytury w przypadku osiągania przychodów w wysokości przekraczającej kwotę tego podwyższenia w pouczeniu znajdującym się w decyzji o przyznaniu emerytury z 24 stycznia 2017 r.

Sąd zgodził się z organem rentowym, że odwołująca nie realizowała obowiązku informowania organu rentowego o osiąganym przychodzie. Organ rentowy wiadomość o osiąganych przez ubezpieczoną przychodów powziął dopiero w momencie złożenia przez nią wniosku o przeliczenie wysokości świadczenia 30 stycznia 2020 r., na podstawie notatki i informacji o nienależnie pobranych świadczeniach z 26 lutego 2020 r.

Niewątpliwie więc odwołująca zobowiązana jest do zwrotu świadczenia za okres nie dłuższy niż 3 lata kalendarzowe poprzedzające rok wydania decyzji o rozliczeniu świadczenia czyli za okres od 1 października 2017 r. do 29 lutego 2020 r., tj. za miesiące w których uzyskała przychód przekraczający kwotę podwyższenia emerytury.

Podwyższenia emerytury H. W. stanowiły kwoty:

- od 1 października 2017 r. do 28 lutego 2018 r. po 521,91 zł miesięcznie,

- od 1 marca 2018 r. do 28 lutego 2019r. po 537,46 zł miesięcznie,

- od 1 marca 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. po 593,58 zł miesięcznie,

- od 1 stycznia 2020r. do 29 lutego 2020 r. po 481,99 zł miesięcznie.

Wobec tego kwota łącznej nadpłaty dokonanej przez organ rentowy na rzecz ubezpieczonej wyniosła 15 958,85 zł (2609,55 zł + 6449,52 zł + 5395,80 zł + 963,98 zł).

W tym zakresie, odwołanie jako bezzasadne podlegało oddaleniu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. (pkt. 1 wyroku).

O kosztach zastępstwa procesowego sąd orzekł w pkt 3 wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 15 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2019r., poz. 17 t.j.) i przyznał ustanowionemu z urzędu pełnomocnikowi odwołującej się podwójną stawkę za reprezentowanie jej w sprawie dotyczącej dwóch zaskarżonych decyzji, tj. stawkę 90 zł x 4, co dało łącznie kwotę 360 zł, biorąc pod uwagę nakład pracy pełnomocnika i charakter sprawy. Przyznana kwota została podwyższona o należną stawkę podatku VAT.