Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy – V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: Magdalena Pańków

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 roku w Legnicy

sprawy z wniosku W. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania W. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 31 października 2013 roku

znak (...)

zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń społecznych Oddział w L. z dnia 31 października 2013 r., znak (...) w ten sposób, że wysokość emerytury wnioskodawczyni W. B. ustala nadal od 01 listopada 2013 r. na kwotę 1248,05 zł.

Sygn. akt VU 1572/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 31 października 2013 r. przeliczył emeryturę W. B. uwzględniając do ustalenia wysokości tego świadczenia 33 lata, 9 miesięcy i 17 dni okresów składkowych oraz 1 rok, 3 miesiące i 5 dni okresów nieskładkowych. Na skutek dokonanego przeliczenia ustalono wysokość emerytury od 01 listopada 2013 r. na kwotę 1.240,12 zł miesięcznie.

W odwołaniu od powyższej W. B. nie zaakceptowała dokonanego przeliczenia domagając się dalszej wypłaty emerytury w kwocie po 1.248,05 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją pierwszą o przyznaniu emerytury z dnia 21 maja 1997 r.(...) Dyrekcja Okręgowa (...) do ustalenia wysokości przyznanego W. B. świadczenia uwzględniła 34 lata i 7 miesięcy okresów składkowych oraz 5 miesięcy okresów nieskładkowych.

dowód: decyzja z dnia 21 maja 1997 r. – w aktach ubezpieczeniowych.

Powyższe ustalenie w zakresie uwzględnionego okresu składkowego i nieskładkowego potwierdził w decyzji z dnia 16 czerwca 2004 r. o przeliczeniu emerytury oraz w późniejszych decyzjach (np. z 01 marca 2009 r.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L..

dowód: decyzja z dnia 16 czerwca 2004 r., k. 75 i 85 w aktach ubezpieczeniowych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 31 października 2013 r. przeliczył emeryturę W. B. uwzględniając do ustalenia wysokości tego świadczenia 33 lata, 9 miesięcy i 17 dni okresów składkowych oraz 1 rok, 3 miesiące i 5 dni okresów nieskładkowych. Na skutek dokonanego przeliczenia ustalono wysokość emerytury od 01 listopada 2013 r. na kwotę 1.240,12 zł miesięcznie.

(niesporne)

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji okaże się, że przedłożone dowody nie dawały podstaw do ustalenia prawa do emerytury lub renty albo ich wysokości. Dokonując wykładni przepisu art. 114 ust. 1 ustawy Sąd Najwyższy w wyroku 21 września 2010 r., sygn. akt III UK 94/09 (LEX 621346) wskazał, że nowe okoliczności i dowody w rozumieniu art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych muszą „mieć wpływ na prawo do świadczenia lub jego wysokość”. Sądy krajowe powinny ustalić, czy pominięcie dowodów lub okoliczności zostało wywołane przez stronę, czy stanowiło błąd Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a także wziąć pod uwagę czas, jaki upłynął od wydania decyzji stwierdzającej prawo do emerytury lub renty oraz ocenić proporcjonalność skutków ewentualnej ingerencji w świadczenie. W przypadku, gdy prawo do świadczenia zostało ustalone niezasadnie, ale nastąpiło z przyczyn leżących wyłącznie po stronie organu rentowego lub innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne, a ingerencja wiązałaby się z istotnymi, negatywnymi skutkami dla ubezpieczonego, w szczególności gdy jest wysoce prawdopodobne, iż ubezpieczony nie mógłby przystosować się do zmienionych okoliczności z uwagi na wiek, stan zdrowia lub sytuację rodzinną, należy uznać, że nowe dowody lub okoliczności nie miały wpływu na prawo do świadczenia i odmówić uchylenia wcześniejszych decyzji. Także Sąd Apelacyjny w Rzeszowie w wydanym w sprawie III AUa 322/13 wyroku z dnia 27 czerwca 2013 r. (LEX nr 1331107) stwierdził, iż nie do zaakceptowania jest sytuacja, w której organ rentowy powołując się na treść art. 114 ust. 1 u.e.r.f.u.s., zmienia decyzję przyznającą uprzednio prawo do świadczenia, czy jego wysokość jedynie dlatego, że inaczej ocenił materiał dowodowy zebrany w poprzednim postępowaniu.

Odnosząc powyższe wskazania do ustalonych w sprawie faktów należy uznać, że odwołanie jest uzasadnione. Należy bowiem uwzględnić istotny fakt, że wnioskodawczyni nie miała żadnego wpływu na błędne ustalenie okresów składkowych i nieskładkowych. To błędne ustalenie stanowiło wyłącznie błąd organu rentowego. Nie mniej istotny jest również fakt, iż od chwili przyznania opartego na błędnym ustaleniu okresów składkowych i nieskładkowych w dniu 21 maja 1997 r. świadczenia do ujawnienia błędu i wydania w dniu 31 października 2013 r. decyzji o przeliczeniu świadczenia upłynęło ponad 16 lat. O ile dla uprawnionej do niewysokiej przed jej przeliczeniem emerytury w kwocie 1.248,86 zł wnioskodawczyni nawet, po zaokrągleniu, kwota 8 zł miesięcznie ma dla jej skromnego budżetu istotne znaczenie, o czym dostatecznie świadczy jej determinacja z jaką domaga się wypłaty emerytury w dotychczasowej wysokości, to dla funduszu emerytalnego nie ma ona istotnego znaczenia. Obiektywnie w realiach rozpoznawanej sprawy choćby ze względu na wiek ubezpieczonej nowe ujawnione przez organ rentowy okoliczności nie mają zdaniem Sądu wpływu na wysokość przysługującego jej świadczenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., uwzględniając uzasadnione odwołanie zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł co do istoty sprawy.