Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 grudnia 2021 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Tomasz Choczaj

Protokolant: Iwona Bartel

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2021 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa K. M.

przeciwko Skarbowi Państwa - Szefowi (...) Zarządu (...)
w B.

o ochronę naturalnego środowiska człowieka

1.  zasądza od pozwanego Skarbu Państwa - Szefa (...) Zarządu (...) w B. na rzecz powódki K. M. kwotę:

a) 64 800,00 zł (sześćdziesiąt cztery tysiące osiemset złotych) tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia
23 lutego 2019 roku do dnia zapłaty,

b) 4 706,00 zł (cztery tysiące siedemset sześć złotych) tytułem zwrotu części kosztów procesu;

2.  umarza postępowanie dotyczące żądania określonego w punkcie 1 pozwu w części przekraczającej kwotę 15 000,00 zł - wobec cofnięcia pozwu
w tym zakresie;

3.  oddala powództwo w pozostałej części;

4.  ściąga z roszczenia zasądzonego na rzecz powódki K. M.
w pkt 1 a wyroku na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego
w S. kwotę 2 040,53 zł (dwa tysiące czterdzieści złotych 53/100) tytułem części brakujących kosztów opinii biegłego i kwotę 446,40 zł (czterysta czterdzieści sześć złotych 40/100) tytułem części brakującej opłaty stosunkowej;

5.  nakazuje pobrać od pozwanego Skarbu Państwa - Szefa (...) Zarządu (...) w B. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 3 627,60 zł (trzy tysiące sześćset dwadzieścia siedem złotych 60/100) tytułem części brakujących kosztów opinii biegłego.

Sygn. akt I C 106/19

UZASADNIENIE

K. M. wniosła o zasądzenie od Skarbu Państwa - Szefa (...) Zarządu (...) w B. kwoty 51 000,00 zł tytułem odszkodowania za konieczność poniesienia kosztów rewitalizacji budynku wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 8 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 25 000,00 zł tytułem odszkodowania za utratę wartości nieruchomości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 8 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty. Ponadto wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki kosztów procesu.

Pismem z 30 listopada 2021 r. powódka zmodyfikowała swoje żądanie
i wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz w miejsce kwoty 51 000,00 zł, która została określona w pkt 1 pozwu, kwoty 15 000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 8 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty, a także
o zasądzenie w miejsce kwoty 25 000,00 zł, która została określona w pkt 2 pozwu, kwoty 49 800,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 8 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty. W pozostał części cofnął pozew wraz ze zrzeczeniem
się roszczenia.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki kosztów procesu.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Powódka jest właścicielką nieruchomości położonej w B., gmina S., oznaczonej numerem działki (...) oraz nieruchomości położonej
w K., gmina Ł., składającej się z działek o numerach (...), dla których Sąd Rejonowy w Łasku prowadzi księgę wieczystą (...), (dowód: odpis zwykły księgi wieczystej - k. 17; wypis z rejestru gruntów - k. 19; mapy - k. 20-21) .

Dla terenów, na których znajdują się przedmiotowe nieruchomości, nie ma opracowanego planu miejscowego, a istniejący przestał obowiązywać. Dla gminy Ł. opracowane jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, z ostatnimi zmianami przyjętymi uchwałą nr (...) Rady Miejskiej w Ł. z 30 czerwca 2017 r. Dla gminy S. opracowane jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przyjęte uchwałą nr (...) Rady Gminy S. z 28 lutego 2019 r. Działki o numerach (...), położone są na terenach zabudowy mieszkaniowo - usługowej i zagrodowej o niskiej intensywności, a także na terenie upraw rolnych o niskiej klasie bonitacyjnej gleby. Natomiast działka o numerze (...) położona jest na terenach trwałych użytków zielonych, zadrzewień i dolin rzecznych, a także na obszarach szczególnie zagrożonych powodzią. (...) te znajduje się na zachód od miejscowości Ł.. Działka o numerze (...) jest zabudowana, natomiast pozostałe działki
nie są zabudowane. Sąsiadują one z terenami zabudowań domów jednorodzinnych i gruntami rolnymi. Teren działki (...) jest uzbrojony w sieć energetyczną, wodociągową. Ścieki odprowadzane są do przydomowej oczyszczalni. Działka jest ogrodzona stalowym płotem z furtką i bramą, występują też elementy drewniane. Zabudowę stanowią dwa jednorodzinne, parterowe budynki mieszkalne, które zostały wzniesione w latach pięćdziesiątych
i osiemdziesiątych. Starszy budynek ma powierzchnię użytkową 48 m ^{( 2)} . Mury zbudowane są z cegły, stropy betonowe, dach ma konstrukcję drewnianą, jest pokryty papą. Drugi budynek ma powierzchnię użytkową 57 m ^{( 2)} . Mury zbudowane są z cegły, stropy betonowe, dach ma konstrukcję drewnianą, jest pokryty papą. Teren posesji nie jest utwardzony. Zabudowę uzupełnia budynek gospodarczy
o powierzchni zabudowy 94 m ^{( 2)} , murowany z cegły i pokryty papą, (dowód: wypis z rejestru gruntów - k. 19; mapy - k. 20 - 21; opinie pisemne biegłego K. N. - k. 67 - 176, k. 214 - 319 i k. 356 - 361 ) .

W dniu 25 października 2016 roku Sejmik Województwa (...) podjął uchwałę nr (...) w sprawie utworzenia strefy ograniczonego użytkowania, w której nastąpiło przesunięcie granic poszczególnych podobszarów oznaczonych wyodrębnionymi izoliniami, która to uchwała uchyliła jednocześnie uchwałę z dnia 9 lutego 2010 roku w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego w Ł.. Zgodnie
z § 8 powołanej uchwały w obszarze ograniczonego użytkowania wprowadza
się następujące ograniczenia w zakresie przeznaczenia terenu:

a)  w podobszarze A:

-

zakaz przeznaczania terenu pod zabudowę mieszkaniową jedno
i wielorodzinną, zagrodową i zamieszkania zbiorowego, a także mieszkaniowo- usługową,

-

zakaz tworzenia terenów rekreacyjno- wypoczynkowych,

-

zakaz tworzenia stref ochronnych A uzdrowisk,

-

zakaz przeznaczania terenu pod budowę: szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży;

b)  w podobszarze B:

-

zakaz tworzenia stref ochronnych A uzdrowisk,

-

zakaz przeznaczania terenu pod budowę: szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy, (bezsporne) .

Z § 9 tej uchwały wynika, że w obszarze ograniczonego użytkowania wprowadza się następujące ograniczenia w zakresie korzystania z terenu:

a)  w podobszarze A:

-

zakaz budowy budynków jedno i wielorodzinnych oraz zamieszkania zbiorowego, zagrodowego, mieszkaniowo - usługowego, szpitali, domów opieki społecznej, a także obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży,

-

zakaz zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych w całości lub części na budynki mieszkalne jedno- i wielorodzinne oraz zamieszkania zbiorowego, zabudowę zagrodową, mieszkaniowo- usługowe, szpitale, domy opieki społecznej, a także obiekty związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży,

-

dopuszcza się rozbudowę, odbudowę oraz nadbudowę istniejących szpitali, domów opieki społecznej i obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży,

-

dopuszcza się zmianę sposobu użytkowania budynków w całości lub części na cele mieszkaniowe oraz budowę nowych budynków mieszkalnych jednorodzinnych jako towarzyszących innym funkcjom, na warunkach określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego,

a w przypadku braku planu miejscowego, na warunkach określonych w decyzji o warunkach zabudowy;

a)  w podobszarze B:

-

zakaz budowy szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy,

-

zakaz zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych w całości lub części na szpitale, domy opieki społecznej oraz obiekty związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy,

-

dopuszcza się rozbudowę odbudowę oraz nadbudowę istniejących szpitali, domów opieki społecznej i obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, (bezsporne) .

Z § 10 powyższej uchwały wynika, że w obszarze ograniczonego użytkowania wprowadza się następujące wymagania techniczne dotyczące budynków:

a)  w podobszarze A - w budynkach istniejących oraz nowoprojektowanych należy zapewnić właściwy klimat akustyczny w pomieszczeniach wymagających ochrony akustycznej, zgodnie z obowiązującymi normami, poprzez zastosowanie przegród budowlanych o odpowiedniej izolacyjności akustycznej;

b)  w podobszarze B - w budynkach szpitali, domów opieki społecznej i budynkach związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży należy zapewnić właściwy klimat akustyczny w pomieszczeniach wymagających ochrony akustycznej, zgodnie zobowiązującymi normami, poprzez zastosowanie przegród budowlanych o odpowiedniej izolacyjności akustycznej, (bezsporne) .

Przedmiotowe działki znajdują się na terenie wyżej wspomnianego obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego w Ł. w granicach podobszaru A, (bezsporne).

Wprowadzenie wymienioną wyżej uchwałą obszaru ograniczonego użytkowania zmniejszyło wartość działek o numerze (...) o łączną kwotę 49 800,00 zł, (dowód: opinie pisemne biegłego K. N. - k. 67
- 176, k. 214 - 319 i k. 356 - 361) .

Na skutek działania lotniska wojskowego dochodzi do przekroczenia dopuszczalnych norm hałasu na przedmiotowych działkach. Przed utworzeniem obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego Ł. oba budynki mieszkalne nie spełniały standardowych wymogów akustycznych, które określały obowiązujące normy prawa budowlanego. Dotyczyło to łącznie wymiany 7 okien, założenia okapników i nawiewników. Koszt doprowadzenia tych budynków
do norm akustycznych wynosi 14 872,39 zł. W celu zapewnienia odpowiedniego klimatu akustycznego w pomieszczeniach budynków - po wprowadzeniu obszaru ograniczonego użytkowania - należy wykonać adaptację akustyczną polegającą na wymianie 7 okien, założeniu 7 okapników, 7 nawietrzników i 7 wentylatorów. Koszt tych prac wynosi 29 835,11 zł. Różnica tych kwota daje w zaokrągleniu kwotę 15 000,00 zł, (dowód: opinie biegłego K. N. - k. 214 - 319 i k. 356 - 361 ) .

W piśmie z 2 listopada 2018 r. powódka zawarła wezwanie pozwanego
do zapłaty kwoty 400 000,00 zł tytułem odszkodowania w związku
z ograniczeniem sposobu korzystania z jej nieruchomości. Wyznaczyła dziesięciodniowy termin do zapłaty powyższej kwoty. Powódka złożyła do Sądu Rejonowego w Łasku wniosek o zawezwanie pozwanego do próby ugodowej. Posiedzenie w tej sprawie odbyło się 22 lutego 2019 r., nie doszło do ugody, (dowód: pismo - k. 9; wniosek o zawezwanie do próby ugodowej - k. 10 - 12; zawiadomienie o terminie posiedzenia - k. 18) .

Powyższy stan faktyczny jest częściowo bezsporny, bowiem Sąd ustalił
go na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony, których wiarygodność i prawdziwość nie była przez nie kwestionowana.

Sąd ustalił utratę wartości działek w oparciu o opinię biegłego z zakresu szacowania nieruchomości. Opinię tę uznał za wiarygodną, albowiem jest jasna, wewnętrznie niesprzeczna oraz naukowo i logicznie uzasadniona. Została ona sporządzona w oparciu o oględziny nieruchomości oraz o przedstawioną przez strony dokumentacje, przy czym sporządzono ją z uwzględnieniem zasad fachowej wiedzy i doświadczenia. Biegły szczegółowo opisał stan nieruchomości, a także dokonał stosownych obliczeń. W opinii uzupełniającej odniósł się do wątpliwości stron i w sposób jasny i logiczny wskazał, dlaczego podtrzymuje wnioski wcześniejszej opinii.

Sąd ustalił, że na skutek działania lotniska wojskowego w Ł. dochodzi do przekroczenia dopuszczalnych norm hałasu na przedmiotowych działkach;
że budynki nie były dostatecznie wyciszone przed wejściem w życie powyższej uchwały; zakres robót potrzebnych do zapewnienia budynkom odpowiedniego klimatu akustycznego i ich wartość - w oparciu o opinię biegłego K. N.. Opinię tę Sąd uznał za wiarygodną, albowiem jest jasna, wewnętrznie niesprzeczna oraz naukowo i logicznie uzasadniona. Opinia została sporządzona w oparciu o oględziny nieruchomości oraz o przedstawioną przez strony dokumentację, przy czym uwzględnia zasady fachowej wiedzy i doświadczenia. Biegły szczegółowo opisał stan nieruchomości powódki, a także dokonał stosownych obliczeń. Uwzględnił przy tym wątpliwości stron, fachowo i rzeczowo odnosząc się do nich w sporządzonej opinii uzupełniającej.

Sąd pominął przy ustalaniu stanu faktycznego zeznania świadka, gdyż
nic nie wnoszą do sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 129 ust. 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (tekst jedn., Dz. U. z 2021 r., poz. 1973 ze zm.), w związku
z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę.

Przesłankami wynikającej z tej regulacji są: wejście w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, szkoda poniesiona przez właściciela nieruchomości, jej użytkownika wieczystego lub osobę, której przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości i związek przyczynowy między wprowadzonym ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości a szkodą.

Z powyższego przepisu wynika także, iż szkodą jest także zmniejszenie wartości nieruchomości, co koresponduje z pojęciem straty w rozumieniu art. 361 § 2 k.c.

W orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego utrwalił
się pogląd, z którego wynika, że przy definiowaniu obszaru ograniczonego użytkowania trzeba dostrzegać z jednej strony związane z jego utworzeniem ograniczenia w zakresie sposobu korzystania z nieruchomości, z drugiej, przyczyny, które legły u podstaw utworzenia tego obszaru. Ograniczenia
są związane z konkretną nieruchomością położoną na tym obszarze i dotyczą każdego właściciela, gdyż dopóki będzie istniał obszar ograniczonego użytkowania, dopóty będą obowiązywały wprowadzone na jego terenie ograniczenia w zakresie przeznaczenia, wymagań technicznych dotyczących budynków oraz sposobu korzystania z gruntów.

Praktycznie zawsze obszar ograniczonego użytkowania ingeruje w prawo własności i w sferę wolności właściciela, wobec czego wyszczególnienie sytuacji, w których dojdzie do utworzenia go, jest wyczerpujące i wymaga uprzedniego stwierdzenia, że zastosowanie najlepszych dostępnych metod i środków
nie doprowadziło do utrzymania dopuszczalnych warunków środowiska. Konieczność utworzenia obszaru wynika z tego, że jest to jedyny sposób uzyskania efektu w postaci ochrony zasobów środowiska, który uwzględnić powinien wyczerpanie dostępnych środków i zasadę proporcjonalności przewidzianą w art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Samo już zatem utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania wskazuje na negatywne oddziaływanie lotniska na środowisko w stopniu wymagającym wprowadzenia ograniczeń
w wykonywaniu prawa własności. Ograniczenia te musi respektować każdy właściciel nieruchomości (patrz wyrok Sądu Najwyższego z 25 lutego 2009 r.,
II CSK 565/08, wyrok Sądu Najwyższego z 25 lutego 2009 r., II CSK 546/08, Lex 528219).

Mając powyższe na uwadze oraz zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, zwłaszcza opinię biegłego ds. wyceny nieruchomości, należy stwierdzić, że wskutek wprowadzenia obszaru ograniczonego użytkowania powódka poniosła szkodę, która polega na ograniczeniu w sposobie korzystania z nieruchomości i zmniejszeniu jej wartości, ponieważ znajduje się ona
w podobszarze A obszaru ograniczonego użytkowania wprowadzonego uchwałą Nr (...)Sejmiku Województwa (...) z 25 października 2016 r.

Należy w tym miejscu dodać, że powódka nie może dochodzić zakazania immisji hałasu przez lotnisko. Zatem ma ograniczoną możliwość wykonywania swojego prawa własności poprzez podejmowanie działań ochronnych. Istotne
w niniejszej sprawie jest również i to, że z § 9 powyższej uchwały wynika m.in. zakaz przeznaczania terenu pod zabudowę mieszkaniową jedno i wielorodzinną, zagrodową i zamieszkania zbiorowego oraz mieszkaniowo - usługową. Zatem szkodę powódki należy badać pod kątem utraty zdolności swobodnego wykorzystania nieruchomości na te cele i oceniać pod kątem spadku jej wartości. Reasumując, wskutek uszczuplenia zakresu i sposobu dotychczasowego korzystania z nieruchomości oraz zmuszenia do zmiany dotychczasowego
jej przeznaczenia, co wynika z utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania, w obrębie którego usytuowana jest nieruchomość powódki, doznała ona szkody
w postaci obniżenia wartości nieruchomości. Wypada zauważyć, że nieruchomość jest dobrem inwestycyjnym i o ile nie jest wyłączona spod obrotu podlega regułom rynkowym, a jej wartość jest weryfikowana przez wolny rynek, niezależnie od tego czy właściciel zamierza ją zbyć, czy też nie poczynił w tym zakresie żadnych kroków (patrz wyroki Sądu Apelacyjnego w Poznaniu: z 30 września 2009 r.,
I ACa 484/09, Lex 756606 i I ACa 772/09 z 17 czerwca 2010 r., Lex 756717). Zatem do zakresu szkody podlegającej naprawieniu na podstawie art. 129 ust. 2 cytowanej wcześniej ustawy należy obniżenie wartości nieruchomości wynikające z faktu, że jej współwłaściciele będą musieli znosić dopuszczalne na tym obszarze immisje, np. hałas (patrz wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 18 listopada 2010 r., I ACa 884/10, Lex 756735). Nieruchomość powódki znajduje
się w pobliżu lotniska wojskowego w Ł., zatem hałas wytwarzany przez samoloty negatywnie postrzegany jest przez potencjalnych nabywców. Z opinii biegłego ds. wyceny nieruchomości wynika, że zainteresowanie nabyciem nieruchomości w okolicach lotniska w obszarze ograniczonego użytkowania spadło, a ewentualni nabywcy mogą być skłonni do ich kupna za niższą cenę. Dlatego Sąd ustalił za biegłym, że wartość rynkowa działek należących
do powódki spadła o łączną kwotę 49 800,00 zł.

Przechodząc do drugiego roszczenia powódki, które dotyczyło zwrotu nakładów na rewitalizację akustyczną budynków, należy przytoczyć treść art. 136 ust. 3 wyżej wymienionej ustawy, z którego wynika, że w razie określenia
na obszarze ograniczonego użytkowania wymagań technicznych dotyczących budynków, szkodą, o której mowa w przepisie art. 129 ust. 2 ustawy, są także koszty poniesione w celu wypełnienia tych wymagań przez istniejące budynki, nawet w przypadku braku obowiązku podjęcia działań w tym zakresie.

W orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego utrwalił
się pogląd, z którego wynika, że obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą jej wyrządzenia i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić. Odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, istniejący
w chwili jej wyrządzenia do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób prawem przewidziany (patrz uchwała Sądu Najwyższego z 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01, OSNC 2002, zeszyt 6, poz. 74).

W tej sprawie obowiązek pozwanego do naprawienia szkody powódki, który polega na uiszczeniu odpowiedniej sumy pieniężnej, powstał z chwilą wejścia
w życie uchwały Sejmiku Województwa (...). Ustalała ona bowiem zakres koniecznych do wykonania nakładów rewitalizacyjnych, zmierzających
do przyczynienia się do zwiększenia atrakcyjności nieruchomości niewpływającej na podniesienie jej wartości z uwagi na lokalizację w strefie ograniczonego użytkowania.

Budynki znajdujące się na nieruchomości powódki są przeznaczone
na potrzeby mieszkaniowe i niewątpliwie wymagają ochrony akustycznej
na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki
i ich usytuowanie. Z opinii biegłego K. N. wynika, że nie spełniają one obowiązujących wymogów, a przez to nie zapewniają należytego klimatu akustycznego. W celu ochrony akustycznej konieczne jest poczynienie nakładów, których koszty biegły z zakresu budownictwa określił na kwotę 29 835,11 zł brutto. Jednakże z uwagi na to, że oba budynki nie spełniały wymogów akustycznych także przed wprowadzeniem obszaru ograniczonego użytkowania, należało od tej kwoty odliczyć koszt doprowadzenia ich do tych wymogów, który wynosi
14 872,39 zł. Zatem szkoda powódki z tego tytułu wynosi ostatecznie
w zaokrągleniu 15 000,00 zł.

Dlatego Sąd orzekł, jak w pkt 1a wyroku, na podstawie art. 129 ust. 2 i art. 136 ust. 3 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (tekst jedn., Dz. U. z 2020 r., poz. 1219).

Zgodnie z treścią art. 203 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Sąd może uznać
za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności
są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają
do obejścia prawa.

W niniejszej sprawie powódka cofnęła pozew ponad kwotę 15 000,00 zł
w zakresie odszkodowania z tytułu rewitalizacji akustycznej posiadanych przez nią budynków. Dlatego Sąd orzekł, jak w pkt 2 wyroku, na podstawie art. 355 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 i 4 k.p.c., gdyż cofnięcie pozwu było zgodne z prawem, nie miało na celu obejścia prawa i było zgodne z zasadami współżycia społecznego.

W pozostałej części Sąd powództwo o odszkodowanie oddalił, o czym orzekł, jak w pkt 3 wyroku.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481
§ 1 k.c. w zw. z art. 455 k.c.

W tym miejscu należy zauważyć, że powódka nie udowodniła, że przed wytoczeniem powództwa wysłała pozwanemu pismo z 2 listopada 2018 r. Nie ma więc pewności, co do tego, czy i kiedy pozwany je otrzymał. Jednakże z akt sprawy wynika, że termin posiedzenia Sądu Rejonowego w Łasku w sprawie
o zawezwanie do próby ugodowej został wyznaczony na 22 lutego 2019 r.
W związku z tym, że w sprawie bezsporne jest, że nie doszło do zawarcia ugody, to należy stwierdzić, że 22 lutego 2019 r. roszczenie stało się wymagalne,
a od 23 lutego 2019 r. pozwany pozostawał w zwłoce. Dlatego w pozostałej części Sąd powództwo o odsetki oddalił, o czym orzekł, jak w pkt 3 wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł, jak w pkt 1 b wyroku, na podstawie art. 100 k.p.c.

Powódka poniosła koszty procesu w wysokości 10 400,00 zł, w tym koszty zastępstwa prawnego w wysokości 5 400,00 zł, ustalone na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 ze zm.), koszty opłaty stosunkowej w wysokości 3 800,00 zł oraz koszty zaliczki na opinię biegłego
w wysokości 1 200,00 zł.

Pozwany poniósł koszty zastępstwa prawnego w wysokości 5 400,00 zł, które zostały ustalone na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn., Dz. U. z 2018 r., poz. 265).

W związku z tym, że powódka wygrała sprawę w 64 %, to należy stwierdzić, że wygrała także koszty procesu w wysokości 6 656,00 zł (64 % z kwoty 10 400,00 zł). W związku z tym, że pozwany wygrał sprawę w 36 %, to należy stwierdzić,
że wygrał także koszty procesu w wysokości 1 944,00 zł (36 % z kwoty 5 400,00 zł). Różnica obu kwot dała kwotę 4 706,00 zł (6 656,00 zł minus 1 944,00 zł), którą Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki.

O brakujących kosztach procesu Sąd orzekł, jak w pkt 4 i 5 wyroku,
na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn., Dz. U. z 2021 roku, poz. 2257 ze zm.) w zw. z art. 100 § 1 k.p.c.

W przypadku pozwanego, brakujące koszty procesu, to brakujące koszty opinii w wysokości 5 668,13 zł. W związku z tym, że pozwany przegrał sprawę
w 64 %, to należy stwierdzić, że musi pokryć brakujące koszty do wysokości
3 627,60 zł.

W przypadku powódki, brakujące koszty procesy, to brakujące koszty opinii
w wysokości 5 668,13 zł i brakująca opłata stosunkowa w wysokości 1 240,00 zł.
W związku z tym, że powódka przegrała sprawę w 36 %, to należy stwierdzić,
że musi pokryć brakujące koszty procesu do wysokości 2 040,53 zł i 446,40 zł.