Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 882/17

Dnia 27 maja 2021 roku

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Małgorzata Czajka

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Rusnarczyk

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2021 roku w Nowym Sączu
na rozprawie

sprawy z powództwa : E. P. (1)

przeciwko : Towarzystwu (...) w W.

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. na rzecz powódki E. P. (1) kwotę 80.000 zł (osiemdziesiąt tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 października 2016 roku do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia;

II.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. na rzecz powódki E. P. (1) kwotę 373 zł (trzysta siedemdziesiąt trzy złote) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16 stycznia 2017 roku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztu zakupu peruki;

III.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. na rzecz powódki E. P. (1) kwotę 9.658 zł (dziewięć tysięcy sześćset pięćdziesiąt osiem złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

a)  od kwoty 472,64 zł ( czterysta siedemdziesiąt dwa złote sześćdziesiąt cztery grosze) od dnia 24 października 2016 roku do dnia zapłaty;

b)  od kwoty 1.046,06 zł ( tysiąc czterdzieści sześć złotych sześć groszy) od dnia 16 stycznia 2017 roku do dnia zapłaty;

c)  od kwoty 1.534,15 zł ( tysiąc pięćset trzydzieści cztery złote piętnaście groszy) od dnia 19 października 2017 roku do dnia zapłaty;

d)  od kwoty 2.942,72 zł ( dwa tysiące dziewięćset czterdzieści dwa złote siedemdziesiąt dwa grosze) od dnia 18 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty;

e)  od kwoty 2.114,81 zł ( dwa tysiące sto czternaście złotych osiemdziesiąt jeden groszy) od dnia 28 stycznia 2019 roku do dnia zapłaty;

f)  od kwoty 1.547,62 zł ( tysiąc pięćset czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt dwa grosze) od dnia 08 lipca 2019 roku do dnia zapłaty;

IV.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

V.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. na rzecz powódki E. P. (1) kwotę 5,417 zł

( pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego;

VI.  zasądza od powódki E. P. (1) na rzecz strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. kwotę 3.617 zł

( trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego;

VII.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Nowym Sączu z roszczenia zasądzonego powódce E. P. (1) w punkcie I wyroku kwotę 1.000 zł ( tysiąc złotych) tytułem części opłaty od pozwu i kwotę 235,50 zł

( dwieście trzydzieści pięć złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu części wydatków sądowych do uiszczenia których nie była zobowiązana strona pozwana;

VIII.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Nowym Sączu kwotę 4.501,55 zł ( cztery tysiące pięćset jeden złotych pięćdziesiąt pięć groszy) tytułem części opłaty od pozwu od uiszczenia, której powódka była zwolniona i kwotę 406 zł (czterysta sześć złotych) tytułem części wydatków, od uiszczenia których powódka była zwolniona.

sygn. akt I C 882/17

UZASADNIENIE wyroku z 27 maja 2021 roku

Powódka E. P. (2) w pozwie skierowanym przeciwko Towarzystwu (...) w W. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej na swoją rzecz : 1) - kwoty 110.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie płatnymi od dnia 09 stycznia 2017 roku do dnia zapłaty tytułem należnego jej zadośćuczynienia za krzywdę jakiej doznała w wyniku wypadku, któremu uległa w dniu 27 lipca 2016 r. ; 2) kwoty 3.181.38 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie tytułem zwrotu kosztów leczenia, na którą to kwotę składają się: kwota 485,73 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie płatnymi od dnia 24 października 2016 r. do dnia zapłaty, kwota 1.658,42 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie płatnymi od dnia 16 stycznia 2017r. do dnia zapłaty oraz kwota 1.037,23 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie płatnymi od dnia następnego po doręczeniu odpisu pozwu do dnia zapłaty; 3) - zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kwoty 373 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie płatnymi od dnia 16 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zakupu peruki; oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego radcy prawnego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 27 lipca 2016 r. uległa wypadkowi komunikacyjnemu w następstwie, którego doznała rozległych obrażeń ciała. Sprawca wypadku był objęty w dniu zdarzenia ubezpieczeniem OC u strony pozwanej. Bezpośrednio po wypadku powódka poddana była hospitalizacji i licznym badaniom. W związku z wypadkiem powódka doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu, co zostało stwierdzone w trzech kolejnych orzeczeniach lekarzy orzeczników Towarzystwa (...). Łącznie orzeczony procentowy uszczerbek na zdrowiu powódki w związku z wypadkiem określono na 51%. Powódka podniosła jednak, iż tak określony przez lekarzy pozwanego uszczerbek na zdrowiu jest sprzeczny z faktycznym stanem jej zdrowia. Ponadto, na podstawie badania przeprowadzonego w dniu 03 stycznia 2017 r. lekarz orzecznik ZUS orzekł o niezdolności powódki do pracy i uznał za zasadne przyznanie jej uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 6 miesięcy licząc od daty wyczerpania zasiłku chorobowego. Decyzją z dnia 23 stycznia 2017 r. świadczenie takie zostało powódce przyznane. Zaświadczenie lekarskie z dnia 31 maja 2017 r. potwierdziło dalszą niezdolność powódki do pracy.

Powódka wywodziła, że do dnia zdarzenia wiodła spokojne i ustabilizowane życie. Wypadek spowodował w jej organizmie i psychice bardzo poważne zmiany. Przed przedmiotowym zdarzeniem powódka była ona osobą aktywną i pełną wigoru. W wyniku wypadku stała się osobą niepełnosprawną. Nie jest w stanie wykonywać zwykłych czynności życia codziennego. Obowiązki, które dotychczas nie sprawiały jej trudności, teraz stanowią zadania trudne do wykonania. Uniemożliwia to normalne życie - powoduje konieczność pomocy osób trzecich i buduje frustrację powódki. Powódka ma świadomość, że ból będzie jej towarzyszył przez całe życie.

W wyniku wypadku brzuch, twarz i głowa powódki zostały dożywotnio oszpecone. Na jej głowie widnieją duże blizny, które uniemożliwiają całkowity wzrost włosów w operowanym miejscu. Czaszka powódki została w ogromnym stopniu zdeformowana i deformacja ta ma charakter trwały - powódka już nigdy nie powróci do normalnego wyglądu sprzed wypadku. Zniekształcenie to powoduje ogromne zaniżenie samooceny przez powódkę i może stanowić powód, dla którego będzie ona odsunięta od społeczeństwa. Jej wygląd bowiem, odbiega obecnie od przyjętych kanonów urody i może być nieakceptowany przez innych członków społeczeństwa.

Powódka nadal odczuwa skutki wypadku. zarówno jeśli chodzi o wygląd, jak i samopoczucie. Odczuwa bóle głowy, pleców oraz nóg. Pogorszeniu uległ jej wzrok (krwiak na oku prawym) i słuch (perforacja błony bębenkowej). Ujawniła się u niej padaczka pourazowa, która objawia się napadami polegającymi na zawrotach głowy czy odczuwaniu różnych zapachów. Charakter napadów nie jest stały i może ulegać zmianom czy znacznemu pogorszeniu. Leczenie tych dolegliwości obejmuje okres co najmniej 3 lat, a najprawdopodobniej będzie trwał dużo dłużej. Dodatkowo powódka cierpi na powypadkową hiponatremię - zaburzenie polegające na chorobowym stanie obniżonego poziomu sodu w surowicy krwi. Niski stan sodu w organizmie może stanowić bezpośrednie zagrożenie życia i zwiększa prawdopodobieństwo występowania napadów padaczkowych.

Cierpienie i ból towarzyszą powódce codziennie od kilku miesięcy, co de facto uniemożliwia jej normalne życie. W dużej części czaszki powódka nie ma czucia, którego najprawdopodobniej nigdy już nie odzyska ze względu na uszkodzone nerwy. Powódka ma problemy z koncentracją i pamięcią a konieczność przyjmowania leków przeciwpadaczkowych powoduje, że nie może ona prowadzić samochodu. W konsekwencji przestała być osobą samodzielną i jest zmuszona ciągle korzystać z pomocy osób trzecich.

Wypadek powódki w nagły i niespodziewany sposób zmusił ją do zmiany planów życiowych, nie tylko tych o charakterze codziennym, ale również tych poważnych, planowanych od dłuższego czasu. Powódka, zmuszona okolicznościami, nie mogła w pełni cieszyć się z zawartego dnia 29 października 2016 r. małżeństwa. W trakcie ślubu powódka zmuszona była nosić perukę, aby zakryć oszpeconą część głowy. W konsekwencji utraciła możliwość pełnego przeżywania tak ważnych dla każdego nowożeńca chwil.

Ponadto, powódka cierpi psychicznie z powodu przebytego wypadku. Po przedmiotowym zdarzeniu towarzyszy jej ciągłe poczucie dyskomfortu i niska samoocena. Powódka posiada wykształcenie wyższe, jednak z powodu dolegliwości powypadkowych nie jest w stanie zdobyć takiej pracy, która odpowiadałaby jej kwalifikacjom. Dodatkowo, powódka jest matką 15 letniej córki. Przedmiotowy wypadek spowodował u dziewczynki ogromny szok psychiczny i ciągły stres o zdrowie matki. Powódka z przyczyn związanych z wypadkiem nie jest w stanie w pełni sprostać zadaniom, jakie stawia przed każdym rodzicem obowiązek wychowania dziecka. Również matka powódki, J. P., z którą zamieszkuje we wspólnym gospodarstwie domowym, w ogromnym stopniu odczuwa skutki wypadku. Wpłynął on w bardzo negatywny sposób na jej zdrowie psychiczne.

Strona pozwana w ramach postępowania likwidacyjnego wypłaciła 90.000 zł powódce tytułem zadośćuczynienia co jednak w jej ocenie nie jest adekwatne do stopnia jej krzywdy.

Co do kosztów leczenia powódka wskazała, że ze względu na stan zdrowia była zmuszona do zakupu niezbędnych do leczenia środków medycznych i szeregu wizyt lekarskich. W związku z tym, poniosła ona koszty zakupu zarówno leków jak i akcesoriów ułatwiających jej rekonwalescencję, a także wizyt u Lekarzy Specjalistów. Strona pozwana dotychczas wypłaciła na jej rzecz z tytułu zwrotu kosztów leczenia kwotę 1.196,39 zł. Zgodnie z przedstawionymi paragonami i fakturami całość kosztów poniesionych przez powódkę z tego tytułu wyniosła natomiast 3.554,38 zł i pozostaje w ścisłym związku z dolegliwościami powypadkowymi. Z uwagi na powyższe, do zapłaty pozostało 2.357,99 zł.

Žądanie odsetek powódka uzasadniała faktem, iż zgłoszenie szkody nastąpiło w dniu 7 grudnia 2016 r. - pozwany od tego czasu znał wszelkie okoliczności przedmiotowej sprawy i mógł przyznać stronie powodowej świadczenia.

W odpowiedzi na pozew (k. 150- 154) pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zajętego stanowiska pozwany przyznając swą odpowiedzialność z tytułu wypadku, jakiego ofiarą była powódka co do zasady oświadczył, że domaganie się przez powódkę z tytułu tej odpowiedzialności kwot wyższych aniżeli już zostały wypłacone w postępowaniu likwidacyjnym jest bezzasadne. Pozwany wywodził, że kilkukrotnie sporządzał orzeczenia lekarskie na potrzeby likwidacji szkody, wydanie których to orzeczeń poprzedzone było badaniem powódki. Postępowanie likwidacyjne szkody prowadzone było z zachowaniem szczególnej staranności. Istotnie ze sporządzonych orzeczeń wynika, iż pozwany ustalił 51% uszczerbek na zdrowiu, jakiego powódka doznała w związku z wypadkiem. Oczywistym jest, iż zadośćuczynienia nie można obliczać w sposób arytmetyczny biorąc pod uwagę wyłącznie wysokość doznanego uszczerbku na zdrowiu niemniej powódka otrzymała ok. 1.600 zł za każdy 1% uszczerbku na zdrowiu. W tej sytuacji zdaniem pozwanego podstawowa funkcja zadośćuczynienia -funkcja kompensacyjna została w wypadku powódki spełniona, zaś kwota wypłacona stanowi odczuwalną ekonomicznie wartość. Kwota ta nie jest również kwotą zaniżoną i z całą pewnością nie powoduje, jak twierdzi powódka, deprecjacji dobra prawnego.

Co do roszczenia odszkodowawczego pozwany podniósł, że w toku likwidacji szkody dokonał szczegółowej analizy faktur i paragonów przedłożonych przez powódkę. Za bezzasadne pozwany uznał koszty leczenia przedstawione w Fakturze (...), w paragonach: (...), (...). (...), (...), (...), paragon (...) poz. oraz (...) poz. 1 oraz poz. 3 z uwagi na brak związku z leczeniem skutków wypadu.

W związku z przedłożeniem przez powódkę kolejnych paragonów pozwany po dokonaniu analizy uznał, że bezzasadne są koszty leczenia przedstawione w paragonach (...), (...) poz. 1 oraz (...) poz. 1 oraz poz. 2 z uwagi na brak związku z leczeniem skutków wypadu. Nadto pozwany podniósł, iż część paragonów przedłożonych przez powódkę była nieczytelna, co uniemożliwiło ich weryfikację.

Powódka w kolejnych pismach procesowych wnosiła o rozszerzenie powództwa w zakresie, jakim dotyczyło poniesionych przez nią kosztów leczenia. I tak pismem z 3 kwietnia n 2018 r. powódka wniosła dodatkowo o zasądzenie kwoty 2 942, 72 zł (k. 193), pismem z 2 stycznia 2019 r. (k. 625) powódka wniosła o zasądzenie dodatkowo kwoty 2.114, 81 zł a pismem z 28 czerwca 2019 r. kwoty 1.547, 62 zł.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego ,Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 lipca 2016 roku w N. na ul. (...) kierując samochodem marki O. (...) nr rej. (...) naruszył zasady ruchu drogowego w ten sposób, że jadąc prostym odcinkiem drogi w kierunku miejscowości D. nie zachował szczególnej ostrożności oraz niewłaściwie obserwował drogę przed kierowanym pojazdem zbliżając się do przejścia dla pieszych oznakowanego znakiem pionowym „D-6" oraz znakiem poziomym P-10", a także pomimo tego, że pojazd marki F. (...) nr rej. (...) jadący z kierunku przeciwnego zatrzymał się przed tym przejściem dla pieszych ustępując pierwszeństwa pieszej (powódce w niniejszej sprawie) E. P. (3), nie ustąpił pierwszeństwa tej pieszej i potrącił E. P. (3), która była w zaawansowanej fazie przechodzenia przez przejście dla pieszych i pokonała odcinek o długości około 7 metrów przy całkowitej szerokości jezdni 8,5 metra idąc po przejściu z lewej strony na prawą patrząc z kierunku jazdy pojazdu marki O. (...), w wyniku czego piesza doznała obrażeń ciała skutkujących naruszeniem czynności narządów ciała E. P. (3) powodującym chorobę realnie zagrażającą życiu pokrzywdzonej w rozumieniu art. 156 S 1 pkt. 2 kk. Przeciwko T. G. w oparciu o czyn opisany jak powyżej, a zakwalifikowany jako przestępstwo z art. 177 S 2 kk wszczęto postępowanie karne. Wyrokiem z dnia 20 lutego 2017 roku, sygn. (...) Sąd Rejonowy w N. uznał T. G. winnym popełnienia tego czynu.

Dowód: wyrok Sądu Rejonowego w N. z 20 lutego 2017 r., sygn.. (...)/16-k. 18

Pojazd sprawcy zdarzenia w chwili wypadku posiadał aktualne ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. (okoliczność bezsporna)

Bezpośrednio po zdarzeniu powódka została przetransportowana do Szpitala (...) w N.. Tam wykonano u niej badania w następstwie których stwierdzono: urazowy krwotok podtwardówkowy, stłuczenie głowy; złamanie kości ciemieniowej i skroniowej po stronie prawej; krwiak śródmózgowy po stronie lewej; obrzęk mózgu; stłuczenie płuca prawego; złamanie głowy strzałki lewej; złamanie kości sklepienia czaszki; ranę szarpaną okolicy ciemieniowej; ranę szarpaną grzbietu nosa; otarcia i ogólnych potłuczenia ciała. W trakcie pierwszych dni hospitalizacji u powódki zdiagnozowano nadto zaburzenia świadomości, silne dolegliwości bólowe głowy, afazję oraz zaburzoną orientację auto i allopsychiczną. W badaniu TK z 28 lipca 2016 r. stwierdzono u powódki rozległe ukrwotocznione ognisko stłuczenia otoczone strefą obrzęku, krwiak przymózgowy w okolicy skroniowej i ciemieniowej, obrzmienie lewej półkuli mózgowej, struktury środkowe mózgu przemieszczone na stronę prawą, płyn w zatoce sitowej i klinowej, krwiak podczepcowy oraz obrzęk tkanek miękkich okolicy ciemieniowej prawej. Wobec powódki zastosowano leczenie zachowawcze lekami E., A., C. oraz przeciwbólowymi oraz przekazano do dalszego leczenia w Oddziale Neurochirurgicznym transportem sanitarnym z lekarzem. W dniach od 2 sierpnia 2016 r. do 18 sierpnia 2016 r. powódka była ponownie hospitalizowana w Szpitalu (...) w N., gdzie została poddana zabiegom kraniektomii oraz kraniotomii. Przeprowadzone badania wykazały utrzymujące się u powódki stłuczenia mózgu, ogniska krwotoczne, stłuczenia niedokrwienne, obrzęk mózgu, afazję oraz zawężenie szpary powiekowej. Zalecono dalszą farmakoterapię oraz kontrolę w Poradni Neurologicznej. Powódka posiadała uprzednio wystawione zwolnienie lekarskie do dnia 15 września 2016 r. W następnym okresie powódka korzystała z lekarskich konsultacji domowych.

Następnie, w dniach 14 września 2016 r., 21 września 2016 r., 06 października 2016 r., 26paxdziernika 2016 r., 21 listopada 2016 r., 21 grudnia 2016 r., powódka odbywała konsultacje w Poradni Neurologicznej, gdzie, w związku z utrzymującymi się dolegliwościami, pozostawała pod stałą opieką lekarską. Ze względu na dolegliwości powstałe w wyniku przedmiotowego zdarzenia, powódka była również konsultowana w Poradni Okulistycznej. Również w dniach 27 września 2016 r. i 03 stycznia 2017 r. powódka była konsultowana przez Lekarza Neurochirurga, który w oparciu o Międzynarodową Statystyczną Klasyfikację Chorób i Problemów Zdrowotnych (...), stwierdzał u powódki zapadnięcie płatu skórno - mięśniowego, opadanie kącika ust, nasilone zaburzenia mowy, drętwienie języka, padaczkę wtórną objawową brak precyzj w ręce prawej oraz drętwienie prawej stopy. Skierowano ją na badanie TK i przedłużono zwolnienie do dnia 24 stycznia 2017 r. W dniu 5 października 2016 r. powódka otrzymała skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne - masaż, (...).

W dniu 7 listopada 2016 r. powódka została przyjęta na Oddział Neurochirurgii Szpitala Wojewódzkiego im. (...). Ł. w T. celem poddania się zabiegowi operacyjnemu przywrócenia płata kostnego z powłok brzucha do czaszki. Została wypisana do domu w stanie jak w dniu przyjęcia z zaleceniem kontroli w Poradni Neurochirurgicznej oraz stawienia się ponownie w ww. Szpitalu celem usunięcia szwów skórnych. Ponadto, w dniu 17 listopada 2016 r. powódka zgłosiła się do Szpitala (...) w N. z powodu zaburzeń mowy i drętwienia twarzy.

Następnie, od dnia 2 lutego 2017 r. do dnia 15 lutego 2017 r. powódka była ponownie hospitalizowana w Szpitalu (...) w N., gdzie oprócz dotychczasowych dolegliwości wynikających z przedmiotowego wypadku, rozpoznano u niej podejrzenie niedoczynności nadnerczy, hiponatremię i padaczkę pourazową. Przeprowadzono szereg badań: RTG klatki piersiowej, CT głowy, USG jamy brzusznej, EKG. Powódka została przekazana transportem medycznym do Kliniki (...) w K.. W okresie od dnia 15 lutego 2017 r. do dnia 21 lutego 2017 r. powódka przebywała na Oddziale Klinicznym Endokrynologii Szpitala (...) w K., gdzie w epikryzie stwierdzono u niej: padaczkę pourazową hiponatremię i leukopenię. Poddano badaniom kontrolnym i zastosowano farmakoterapię oraz zalecono systematyczną kontrolę w Poradni Endokrynologicznej i Neurologicznej, a także kontrolę morfologii krwi obwodowej i transaminaz w POZ.

Ponadto, od dnia 12 kwietnia 2017 r. powódka pozostaje pod opieką (...), ze względu na dolegliwości psychiczne towarzyszące jej od dnia przedmiotowego zdarzenia.

Dowód: dokumentacja lekarska powódki — k. 26-123

W toku postępowania likwidacyjnego powódka trzykrotnie, a to w dniach: 27 grudnia 2016 r.,

30 grudnia 2016 r. oraz 30 marca 2017 r była badana przez lekarzy orzeczników Towarzystwa (...). Łącznie orzeczono wobec niej 51% procentowy uszczerbek na zdrowiu. Pozwany wypłacił powódce tytułem zadośćuczynienia kwotę 90 000 zł.

Dowód: Orzeczenie lekarza orzecznika (...) z dnia 27 grudnia 2016 r.- k. 88, orzeczenie lekarza z komisji (...) z dnia 30. (...)., orzeczenie lekarza orzecznika (...) z dnia

30.03.2017 r., zaświadczenia o stanie zdrowia dla celów świadczeń z ubezpieczenia społecznego wydane przez lekarza prowadzącego leczenie z dni 03 stycznia 2017 r. i 31 maja 2017 r., orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 18 stycznia 2017 r.-k. 99

Na podstawie badania, przeprowadzonego w dniu 3 stycznia 2017 r. lekarz orzecznik ZUS orzekł o niezdolności do pracy powódki i uznał za zasadne przyznanie jej uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 6 miesięcy licząc od daty wyczerpania zasiłku chorobowego. Decyzją z dnia 23 stycznia 2017 r. świadczenie takie zostało powódce przyznane. Zaświadczenie lekarskie z dnia 31 maja 2017 r. potwierdziło dalszą niezdolność powódki do pracy.

Dowód: Decyzja o przyznaniu świadczenia rehabilitacyjnego z dnia 23. (...). •

Jednym z następstw wypadku u powódki była perforacja (rozerwanie) błony bębenkowej ucha lewego z wyciekiem krwistym z ucha i wynikającym z tego niedosłuchem o typie przewodzeniowym, ponadto powódka doznała rany szarpanej grzbietu nosa. Dolegliwością był niedosłuch ucha lewego o charakterze przewodzeniowym. Procentowego uszczerbku na zdrowiu z tytułu niedosłuchu na dzień zdarzenia (i tuż po) nie da się ustalić, a to ze względu na to, że nie było przeprowadzone badanie akumetryczne (badanie słuchu szeptem) i badanie audiometryczne ze względu na ogólny stan zdrowia powódki i występującą wówczas afazję (powódka nie była w stanie porozumiewać się słownie). W badaniu audiometrycznym wykonanym niespełna dwa miesiące po wypadku (21 września 2016) słuch ucha lewego był w normie we wszystkich częstotliwościach do 4000 Hz, a dla 8000 HZ wynosił 25 dB, co jest pograniczem normy i osłabieniaN,W uchu prawym stwierdzano ubytek dla częstotliwości 8000 HZ w wielkości 35 dB. Aktualnie stan słuchu obu uszu jest porównywalny do badania z września 2016 roku: widoczne są niewielkie ubytki tylko dla częstotliwości 6000-8000 Hz. Nie mają one znaczenia ani klinicznego, ani orzeczniczego. Zatem uszczerbek zdrowia z tytułu stanu słuchu na dzień badania (a także na dzień 21 września 2016) wynosi u powódki 0%. Stan słuchu w żadnym stopniu nie ogranicza jej zdolności do pracy, nawet gdyby pracowała w zawodzie wymagającym dobrego słuchu, nie ogranicza jej w codziennym funkcjonowaniu, w pełnieniu ról społecznych.

W wyniku wypadku powódka doznała także rany szarpanej grzbietu nosa, uszczerbek na zdrowiu z tego tytułu może być oceniany dopiero po wygojeniu rany (bo gojenie mogło przebiegać rożnie). Blizna grzbietu nosa powoduje 1 ⁰/0) trwałego uszczerbku na zdrowiu, zgodnie z punktem 19 a) stosownej tabeli uszczerbkowej . Rokowania u powódki są dobre. Stan laryngologiczny jest stabilny. Z laryngologicznego punktu widzenia nie ma żadnych szczególnych zaleceń co do dalszego trybu życia powódki. Nie ma wskazań do rehabilitacji. Ze względu na zgłaszany okresowy pisk w uchu lewym i obustronne niewielkie ubytki słuchu wysokotonowe, powódka powinna unikać narażenia na hałas potencjalnie uszkadzający słuch (głośne koncerty, dyskoteki, praca w hałasie bez zabezpieczenia słuchu przed tym hałasem),

Z laryngologicznego punktu widzenia w okresie leczenia i rekonwalescencji powódka nie wymagała żadnej diety. Z laryngologicznego punktu widzenia w związku z leczeniem i rekonwalescencją pourazową powódka nie wymagała pomocy osób trzecich. Z racji dolegliwości laryngologicznych powódka nie poniosła kosztów. Perforacja błony bębenkowej nie daje dolegliwości bólowych poza czasem, w którym powstaje, ból zazwyczaj trwa sekundy - minuty, pojawia się szum, czasem o charakterze pisku i uczucie zatkania ucha, niedosłuchu. Uczucie niedosłuchu związanego z perforacją błony trwa różnie długo, w przypadku powódki niedosłuch ustąpił do dwóch miesięcy od zdarzenia. Dolegliwości te mają charakter subiektywny i są trudne do oceny zewnętrznej (poza oceną wielkości niedosłuchu). Perforacja błony musi się zabliźnić samoistnie. „Leczenie” perforacji błony bębenkowej to osłonowe podanie antybiotyku, ochrona ucha przed wodą unikanie sytuacji mogących prowadzić do nadmiernego wzrostu ciśnienia, takich jak kichanie, granie na instrumentach dętych. U powódki do zabliźnienia błony doszło przed upływem dwóch miesięcy od wypadku.

Dowód: opinia biegłego z zakresu otolaryngologii E. G. - k. 540-541 oraz opinie uzupełniające- k. 574

W wyniku wypadku u powódki wystąpiły zaburzenia przygnębienno-lękowe adaptacyjne. Polegają one na utrzymujących się objawach przygnębiennych i lękowych, spowodowanych przeżytym stresem zarówno fizycznym i psychicznym spowodowanym długotrwałym uciążliwym leczeniem operacyjnym, przeżytym związanym z tym bólem cierpieniem, powikłaniami po stosowanym leczeniu farmakologicznym. W sferze psychologicznej powódka doznała silnego stresu spowodowanego trwałym oszpeceniem spowodowanym utratą atrakcyjności fizycznej, utraty pewności siebie, załamaniem planów życiowych, poczuciem obniżenia ogólnej sprawności fizycznej. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu stwierdzone u powódki zaburzenia uzasadniają uznanie 10 % uszczerbku na zdrowiu ( utrwalona nerwica związana z urazem czaszkowo-mózgowym pkt 10 ppk 2).

Rokowanie co do uzyskania poprawy jest niekorzystne z uwagi na utrwalenie występujących objawów , znaczne szkody fizyczne i psychiczne powodujące trwale skutki w funkcjonowaniu społecznym. Proces leczenia psychiatrycznego powódki rozpoczął się po uzyskaniu stabilizacji somatycznej tj w 2016. Prowadzący lekarz rozpoznał u badanej zaburzenia stresowe pourazowe, zalecił stosowne leczenie farmakologiczne ( leki o działaniu przeciwdepresyjnym i przeciw lękowym) oraz zgodnie z zasadami sztuki zalecił podjęcie psychoterapii, którą powódka obecnie kontynuuje. Z powodu utrwalonych i utrzymujących się zaburzeniami powódka wymaga dalszego leczenia psychiatrycznego, kontynuacji psychoterapii i wsparcia psychologicznego.

Dowód: opinia psychiatryczna biegłej I. A.- k. 663-666

Powstały u powódki w wyniku wypadku uraz czaszkowo-mózgowy ze złamaniem kości czaszki oraz stłuczeniem mózgu spowodował narastające zaburzenia świadomości i przytomności. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym łub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania stwierdzono u powódki 34 % uszczerbku na zdrowiu , w tym: w punkcie 1 a (szpecąca zaciągająca blizna czołowo-skroniowa po stronie lewej głowy) - 7 ⁰/0, w punkcie 2 (szpecące szczeliny pooperacyjne kości sklepienia czaszki w ok. czołowo-skroniowej lewej) - 7 ⁰/0, w punkcie 8 a (padaczka pourazowa) - 20 ⁰/0. Rokowania co do wyleczenia padaczki są niepewne. lm dłuższy czas od wypadku tym rokowanie jest gorsze. Zmiany na głowie są trwałe i niezmienne. Zalecany jest oszczędzający tryb życia, z unikaniem nadmiernych wysiłków fizycznych. Obecnie nie ma wskazań do rehabilitacji powódki. Powódka wymaga systematycznego leczenia przeciwpadaczkowego w poradni neurologicznej. Po leczeniu operacyjnym powódki, zarówno pierwszym jak i drugim, wskazana była dieta bogatobialkowa.

Dowód: opinia biegłego specjalisty neurochirurga- neurotraumatologa W. M.- k. 723- 727 oraz opinie uzupełniające- k. 789, 820, 864

Powódka w następstwie wypadku nie doznała urazu narządu wzroku pośredniego i bezpośredniego ani trwałych jego następstw. Procent trwałego uszczerbku na zdrowiu z okulistycznego punktu widzenia wynosi : zero procent.

Dowód: opinia okulisty A. B.- k. 825-826

Ponadto u powódki stwierdzono trwały uszczerbek na zdrowiu w oparciu o tabelę z Dziennika Ustaw Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku według punktu 19a- 1% za niewielką bliznę u podstawy nosa ( długości około 2 centymetry i słabo widoczna) oraz według punktu 159 -3% słownie trzy z powodu izolowanego złamania kości strzałkowej. Rokowania co do stanu zdrowia powódki ze względu na narząd ruchu są dobre i nie przewiduje się w przyszłości pogorszenia. Bez

Bezpośrednio po wypadku i hospitalizacji powódka wymagała opieki i pomocy innych osób w okresie około 3 miesięcy w wymiarze średnim 3 do 4 godzin dziennie.

Dowód: opinia biegłego z zakresu (...)- k. 872-874

Powódka przed wypadkiem pracowała w ośrodku szkoleniowym dla kierowców. Była osobą bardzo aktywną, energiczną Po powrocie z pracy sprzątała, gotowała, przygotowywała do szkoły swą córkę, pomagała jej w zadaniach, spotykała się ze swym przyszłym mężem, pomagała w wielu sprawach swej matce, trzy razy w tygodniu chodziła na siłownię, jeździła na rowerze. W wolnym czasie dużo czytała, rozwiązywała krzyżówki, oglądała telewizję, wyjeżdżała na krótkie wycieczki.

Do pracy po wypadku powódka wróciła pod koniec listopada 2017 r. po wykorzystaniu zasiłku rehabilitacyjnego i urlopu. Powódka obecnie wykonuje tam podobne czynności jak przed wypadkiem z tym, że robi wszystko wolniej. Nie wykonuje też czynności związanych z utrzymaniem czystości, co wcześniej należało do jej obowiązków. Po pracy powódka czuje się zmęczona- nie ma siły na wykonywanie wyżej wymienionych czynności dnia codziennego. U powódki występują lęki związane z ruchem komunikacyjnym. Powódka nie prowadzi już auta. Do pracy powódka jeździ autobusem. Obawia się przechodzenia przez jezdnię.

Powódka cały czas odczuwa bóle głowy, ma problemy z równowagą, w nocy może spać tylko na jednym boku. W związku z nabytą padaczką ma kłopoty z powonieniem. Zmienił jej się smak i węch.

Powódka przez wypadkiem, na październik 2016 roku, miała zaplanowany własny ślub. W tygodniu, w którym doszło do wypadku miała roznosić zaproszenia dla gości. Do końca nie widziała, czy ślub się odbędzie. Ostatecznie powódka zdecydowała, że nie będzie przekładać uroczystości, a jedynie ograniczyła liczbę gości. W dniu ślubu nie czuła się jednak komfortowomiała ogoloną głowę i musiała nosić perukę, co wywołało u niej smutek i przygnębienie. Uroczystość z powodu złego samopoczucia powódki trwała bardzo krótko.

Bezpośrednio po wypadku powódka nie mogła mówić, nie rozpoznawała liter, nie czytała, nie pisała. Bała się Że nie będzie mogła wrócić do pracy, że narzeczony nie będzie chciał wziąć z nią ślubu, że nie da rady pomagać córce. Musiała się na nowo uczyć po wypadku wszytych prostych czynności. Mąż kupował jej książki z obrazkami, aby stopniowo wszystko sobie przypominała. Powódka odsunęła się w związku z tym od ludzi, unikała kontaktów społecznych, wyjść, stała się osobą zamkniętą w sobie. Powódka miewała myśli samobójcze. Oszpecenie twarzy i głowy spowodowało obniżenie jej samooceny. Obecnie nadal powódka ma problemy z koncentracją zapamiętywaniem podstawowych czynności, mylą się jej słowa co wywołuje u niej irytację.

Powódka tuż po wypadku zdana była na pomoc narzeczonego oraz swej matki. Narzeczony od rana do wieczora był u niej w szpitalu, wykorzystał cały urlop, a potem wziął L4

Powódka po wypadku obawiała się o los swej córki, martwiła się co się z nią stanie jeśli sama umrze. W związku z tym zaczęła się od niej odsuwać. Žle się czuła z myślą, że ją zaniedbuje nie może jej pomagać. Obecnie powódka ponownie nawiązała więź z córką, stała się też bardziej otwarta na kontakty z innymi ludźmi. Powódka ma nadal problemy z oglądaniem telewizji - ma problemy z patrzeniem na jaskrawe światło monitora, ma też trudności z czytaniem szybko męczy się jej wzrok.

dowód: zeznania świadka P. P. (1) - k. 181 v od 00:14:05, zeznania powódki-k. 182 v od

Powódka po wypadku w związku z wypadkiem poniosła liczne koszty związane z leczeniem.

dowód: paragony za zakupy- k. 128-135, faktury, paragony-k. 136-138, k. 199-222,

k. 628-658, k. 687-721,

Powódka za perukę zapłaciła 373 zł.

dowód: faktura za zakup peruki - k. 140

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o załączone do akt dokumenty, których wiarygodność i autentyczność nie były przez strony kwestionowane i nie wzbudziły zastrzeżeń Sądu, opinii biegłych z zakresu: otolaryngologii E. G., psychiatrii I. A., neurochirurgii neurotraumatologii W. M., okulistyki A. B., (...) a nadto w oparciu o zeznania świadka P. P. (1) i zeznania powódki.

W ocenie Sądu przywołane dokumenty w pełni zasługiwały na to, aby zostały ocenione jako wiarygodne, ponieważ były przekonujące, spójne, a także wzajemnie się uzupełniały. Dokumenty te pozwoliły na pełniejszą weryfikację twierdzeń stron odnośnie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności i dlatego też Sąd w całości się na nich oparł dokonując rekonstrukcji stanu faktycznego.

Sąd jako wiarygodne ocenił dopuszczone w sprawie opinie biegłych. Biegli udzielili wyczerpujących odpowiedzi na zadane im pytania, a następnie w opiniach uzupełniających ustosunkowali się do stawianych zarzutów przekonująco uzasadniając zajęte stanowisko.

Sąd podzielił w całości zeznania świadka P. P. (2). Wymieniony mimo, iż jako osoba najbliższa dla powódki (małżonek) miał interes w tym, aby zeznawać w sposób dla niej korzystny, zeznawał spontanicznie. Podane przez niego informacje jawią się jako szczere. Świadek wnikliwie opisał w szczególności stan powódki po wypadku, zakres udzielanej jej opieki. Jego zeznania jako osoby bezpośrednio opieki tej udzielającej Sąd uznał jako najbardziej miarodajne w tej kwestii i jako takie przyjął za podstawę swych ustaleń.

Sąd podzielił także zeznania samej powódki. Nacechowane są one co prawda subiektywnymi ocenami, które to i tak wymagały weryfikacji w odniesieniu do zasad logiki i doświadczenia życiowego, ale co do zasadniczych kwestii znajdują w większości oparcie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, w tym zwłaszcza wydanych w sprawie opiniach.

Sąd zważył. co następuie:

Przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (art. 822 S 1 k.c.). Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w S 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (art. 822 S 2 k.c.). O ile strony nie umówiły się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody (art. 824 S 1 k.c.).

Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 392) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym (art. 36 ust. 1).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela jest uzależniona od zakresu odpowiedzialności sprawcy zdarzenia. Z mocy art. 436 w zw. z art. 435 S 1 k.c. sprawca zdarzenia odpowiada za szkodę na osobie lub mieniu wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

W niniejszej sprawie bezsporne było to, że samochód, którym poruszał się sprawca wypadku., posiadał ubezpieczenie OC na podstawie umowy zawartej z pozwanym.

Zadośćuczynienie

Zgodnie z art. 445 S 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie ma na celu kompensatę nie tylko cierpień fizycznych, ale również niekorzystnych następstw zdarzenia w sferze psychiki poszkodowanego. Ma ono na celu przyniesienie poszkodowanemu równowagi emocjonalnej naruszonej przez doznane cierpienia psychiczne. Zasadniczym kryterium ustalenia wysokości zadośćuczynienia jest rozmiar cierpienia i rozmiar niekorzystnych zmian w życiu poszkodowanego będących następstwem deliktu zawinionego przez sprawcę szkody. Suma pieniężna przyznana tytułem zadośćuczynienia ma być zgodnie z art. 445 S 1 k.c. - odpowiednia (wyrok SN z dnia 08 czerwca 2011 r., I PK 275/10, LEX nr 1164114, wyrok SN z dnia 08 sierpnia 2012r. I CSK 2/12, LEX nr 1228578, wyrok SN z dnia 12 lipca 2012 r., I CSK 74/12, LEX nr 1226824).

Sąd przy określaniu wysokości zadośćuczynienia ma obowiązek w każdym przypadku dokonywać oceny konkretnego stanu faktycznego i brać pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy. Okoliczności te, to przede wszystkim rozmiar doznanych cierpień fizycznych, a więc ból, długotrwałość leczenia i inne dolegliwości, a także cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z doznanymi cierpieniami fizycznymi. Nie bez znaczenia przy dokonywaniu tej oceny jest także wiek poszkodowanego i skutki uszkodzenia ciała w zakresie ogólnej zdolności do normalnego funkcjonowania. Jednocześnie niedopuszczalne jest stosowanie jakichkolwiek mechanizmów przy wyliczaniu wysokości zadośćuczynienia (vide wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 29 marca 2012r. sygn. I ACa 228/12, wyrok SN z dnia 9 listopada 2007r., V CSK 245/07).

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie wypłacona powódce przez pozwanego po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego z tego tytułu łącznie kwota 90. 000 zł nie wyczerpuje w całości roszczenia jakich powódka z tego tytułu może zasadnie się domagać.

Pojęcie krzywdy odnosi się do czynników niewymiernych (ból fizyczny, cierpienia psychiczne), które zobiektywizować można jedynie z odwołaniem się do jakiś ogólnych kryteriów. I tak, takim punktem odniesienia może być w szczególności rodzaj obrażeń doznanych w następstwie wypadku. W przypadku powódki obrażenia takie były natomiast stosukowo duże i łączyły się ze znacznymi dolegliwościami zarówno na płaszczyźnie fizycznej jak i psychicznej. Powódka bezpośrednio po wypadku zdana była na pomoc matki i narzeczonego. Ponieważ przed wypadkiem była osobą aktywną , energiczną, od nikogo niezależną a wręcz niosącą pomoc innym, wywoływało to u niej frustrację. Powódka początkowo utraciła umiejętność tak prostych czynności jak czytanie, czy pisanie. Miała kłopoty z pamięcią. Ponieważ do zdarzenia doszło tuż przed jej planowanym ślubem powódka obawiała się czy do ślubu tego dojdzie. Martwiła się także, czy nie utraci pracy, czy w ogóle przeżyje, zastanawiała się kto w takiej sytuacji zaopiekuje się jej córką. Choć ślub powódki ostatecznie się odbył to, w dniu uroczystości nie mogła cieszyć się pełną szczęścia. Czuła dyskomfort z powodu swego oszpecenia. Powódka zamknęła się w sobie, odsunęła się od relacji społecznych. Do dziś powódka odczuwa lęki związane z poruszaniem się na jezdni, nie jeździ samochodem jako kierowca. Powódka nabawiła się padaczki, która zaburza jej smak i węch, uniemożliwia jej normalne funkcjonowanie. Nadal ma zaburzenia pamięci, myli słowa. Cierpienie powódki osiągnęło też znaczny próg na płaszczyźnie fizycznej. Dolegliwości bólowe były znaczne i długo utrzymywały się na wysokim poziomie. Nadal powódka miewa silne bóle głowy, które utrudniają jej codzienne funkcjonowanie.

Z drugiej jednak strony trzeba mieć na uwadze, że dolegliwości bólowe powoda są coraz mniejsze. Powódka powoli odzyskuje też równowagę emocjonalną. Otoczona jest bliskimi członkami swej rodziny, ponownie zacieśniła swą więź z córką stopniowo otwiera się a kontakty społeczne, wróciła tez do tej samej pracy, jaką wykonywała przed wypadkiem.

Mając wszystko powyższe na względzie Sąd ostatecznie uznał, że kwotą która pozwoli zrekompensować krzywdę powódki będzie dodatkowo kwota 80 000 zł, o czym wyrzeczono jak w pkt l. ( pkt. I wyroku ) .

Odszkodowanie.

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu (art. 444 S I k.c.).

Sąd za uzasadnione uznał roszczenie powódki o zwrot kosztów zakupu peruki. Powódka doznała urazu głowy, wymagała wygolenia włosów, jej czaszka została zdeformowana, co wywoływało u niej duży dyskomfort, spadek poczucia wartości. ( pkt. Il wyroku ) .

Koszty leczenia Sąd ocenił za uzasadnione w takim zakresie jak wskazano w pkt III wyroku. W tej części roszczenie powódki znajduje oparcie w przedłożonych fakturach, rachunkach. Przedstawione w nich koszty leczenia znalazły tez akceptację w przeprowadzonych na potrzeby postepowania opiniach biegłych. Sąd nie uwzględnił tu jedynie dwóch faktur przedłożonych w ramach pierwotnego odszkodowania, z których to nie wynikało aby miały związek z powypadkowym leczeniem powódki i były nieczytelne.

Zasadzając te koszty Sąd pogrupował je stosownie do kolejno przedkładanych przez powódkę żądań oraz dokumentacji . W pkt. Il Nie została uwzględniona kwota należność na kwotę 83,46 zł , ( k. 131 ) , ponieważ jest nieczytelna i nie ma możliwości ustalenia , jakich artykułów dotyczy . oraz z analogicznych powodów rana kwotę 42 zł ( k. 133) , co łącznie stanowi 125, 46 zł ( w ramach pkt. IV wyroku ).

O kosztach sąd orzekł stosownie do wyników postępowania.

Powództwo zostało uwzględnione w około 75%. ( tj. kwota 90.031 zł , oddalono kwotę 30.125,46 zł)

Powódka została zwolniona od kosztów sądowych ponad kwotę 500 zł (k. 141).

Obie strony były reprezentowane przez zawodowych pełnomocników ustanowionych z wyboru. Obie strony poniosły też wydatki w postaci opłat skarbowych od udzielonych pełnomocnictw.

W sprawie przeprowadzono szereg opinii biegłych, które skutkowały przyznaniem biegłym wynagrodzenia w następujących kwotach: 310, 73 zł (k. 549), 37, 59 zł (k. 587), 37, 59 zł (k. 612), 543, 08 zł (k. 672), 692, 97 zł (k. 783), 158, 47 zł (795), 395 zł (034), 126, 08 zł (k.

836), 160, 07 zł (k.867), 518, 24 zł (k. 879). Opinie w sumie kosztowały 2.941 ,46 zł z czego

75% to kwota 2.206 zł i powinna być zapłacona przez stronę pozwaną , zaś 25% to kwota 735,50 zł

Na poczet tych opinii strony uiściły zaliczki: strona pozwana - 1800 zł (k. 516) powódka - 500 zł (k. 531). Zatem po uwzględnieniu zaliczki strony pozwanej pozostało do dopłaty 406 zł; powódka powinna dopłacić 235,50 zł

Z uwagi na wynik sprawy Sąd dokonał stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu (art.

100 k.p.c. w zw. z art. 108 S 1 k.p.c.) i zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 5417 zł , zgodnie z par. 2 pkt. 6 rozporządzenia Min. Spraw. w sprawie opłat za czynności adwokackie pkt. ( V wyroku ) , a na podst. pkt 5 tegoż paragrafu — odpowiednio 3.617 zł od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego .

Na podstawie art.113 S 1 u.k.s.c. w zw. z art. 100 k.p.c. Sąd nakazał ściągnięcie na rzecz Skarbu Państwa od strony pozwanej kwoty 4501 ,55 zł tytułem części należnej opłaty od pozwu, od uiszczenia której powódka była zwolniona oraz 406 zł tytułu wydatków.

Na podstawie par. 2 tego aft. Z roszczenia , zasądzonego na rzecz powódki w pkt. I roszczenia kwotę 1.000 zł, ( od oddalonej części powództwa , po odliczeniu zapłaconej kwoty 500 zł), której strona pozwana nie miała obowiązku uiścić oraz 235,50 zł z tytułu części wydatków na opinię biegłych , których nie miała obowiązku uiścić strona pozwana.