Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 51/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. S. (1)

1. w dniu 14 grudnia 2020 roku w W., dostawszy się do mieszkania nr (...) przy ul. (...) podstępem, podając się za lokatora mieszkania usytuowanego piętro wyżej, pod pozorem sprawdzenia czy lokal nie jest zalewany, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia, z torebki wiszącej w przedpokoju, portfela z zawartością gotówki w kwocie 110 zł, dowodu osobistego, karty płatniczej, karty kredytowej na szkodę E. G., przy czym dopuścił się przedmiotowej kradzieży w sposób szczególnie zuchwały, wykazując swoim zachowaniem postawę lekceważącą i wyzywającą wobec E. G.

2. w dniu 14 grudnia 2020 roku w W. przy ul. (...) naruszył nietykalność cielesną E. G. w ten sposób, że odepchnął pokrzywdzoną, powodując jej upadek

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 14 grudnia 2020 roku P. S. (1) zadzwonił przez domofon do mieszkania nr (...), położonego w bloku przy ul. (...) w W., zamieszkiwanego przez E. G.. Przedstawił się jako lokator mieszkania usytuowanego piętro wyżej i poinformował o problemie z pralką. Wyrażając obawy dotyczące zalania mieszkania E. G., poprosił o wpuszczenie go do bloku.

E. G. otworzyła domofonem drzwi wejściowe do bloku. Po chwili usłyszała dzwonek do drzwi swojego mieszkania. Po otwarciu drzwi ujrzała P. S. (1), który na twarzy miał założoną maskę ochronną. Stojąc przy drzwiach wejściowych do mieszkania P. S. (1) poprosił E. G. o sprawdzenie, czy łazienka w jej mieszkaniu nie została zalana. Idąc do łazienki E. G. zostawiła uchylone drzwi wejściowe do mieszkania.

W tym czasie P. S. (1) z torebki wiszącej w przedpokoju dokonał kradzieży portfela z zawartością gotówki w kwocie 110 zł, dowodu osobistego, karty płatniczej i karty kredytowej na szkodę E. G..

Gdy E. G. wróciła z łazienki i zauważyła, że P. S. (1) wszedł do przedpokoju, zażądała od mężczyzny, by opuścił mieszkanie. P. S. (1) wówczas poprosił kobietę o podanie szklanki wody. Chcąc uczynić zadość prośbie P. S. (1) kobieta skierowała się w stronę kuchni. Zauważyła jednak, że P. S. (1) usiłuje schować ukradziony portfel w tylnej kieszeni. Wówczas zażądała okazania jej chowanej rzeczy. W reakcji na to P. S. (1) wybiegł z mieszkania E. G. i zaczął uciekać w stronę windy.

wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1)

34; 169-170

zeznania świadka E. G.

11; 171-172

E. G. wybiegła z mieszkania za P. S. (1) i na klatce schodowej zaczęła wołać o pomoc. Z obawy przed wezwaniem Policji P. S. (1) oddał E. G. portfel z zawartością gotówki w kwocie 110 zł, dowodu osobistego, karty płatniczej i karty kredytowej. Mężczyzna poprosił, by nie zawiadamiać Policji. Na hałas zareagował P. S. (2), który wspólnie z E. G. próbował zatrzymać P. S. (1).

P. S. (1) dobiegł do windy i wsiadł do niej. P. S. (2) uniemożliwił mu jednak wciśnięcie przycisku na panelu. Kiedy P. S. (1) chciał wybiec z windy, pomiędzy nim a P. S. (2) i E. G. doszło do szarpaniny. W trakcie szamotaniny P. S. (1) wypchnął E. G. z windy powodując jej upadek, czym naruszył jej nietykalność cielesną. W wyniku upadku E. G. doznała silnego bólu kręgosłupa. P. S. (1) próbował wypchnąć z windy także P. S. (2). P. S. (2) wspólnie z sąsiadem obezwładnili P. S. (1) i sprowadzili na parter bloku, gdzie oczekiwano na przyjazd Policji.

wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1)

34; 169-170

zeznania świadka E. G.

11; 171-172

zeznania świadka P. S. (2)

21; 197-198

Przybyli na miejsce zdarzenia funkcjonariusze Policji zatrzymali P. S. (1).

protokół zatrzymania

2

zeznania świadka M. R.

16v; 172

Przeprowadzone badanie stanu trzeźwości P. S. (1) wykazało zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wynoszącą 0,08 mg/l.

protokół badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania

8-9

P. S. (1) był w przeszłości sześciokrotnie karany.

karta karna

109-111

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

---

---

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

---

---

---

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1)

wiarygodne, spójne z pozostałymi zgromadzonymi w sprawie dowodami osobowymi i nieosobowymi.

zeznania świadka E. G.

jasne, logiczne, konsekwentne, wzajemnie uzupełniające się z zeznaniami świadka P. S. (2) oraz wyjaśnieniami oskarżonego.

zeznania świadka P. S. (2)

jasne, logiczne, konsekwentne, korelujące z zeznaniami świadka E. G. oraz wyjaśnieniami oskarżonego.

zeznania świadka M. R.

jasne, logiczne, konsekwentne.

protokół zatrzymania

dokument urzędowy, nie budzący wątpliwości co do rzetelności i autentyczności, niekwestionowany przez strony.

protokół badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania

dokument urzędowy, nie budzący wątpliwości co do rzetelności i autentyczności, niekwestionowany przez strony.

karta karna

dokument urzędowy, nie budzący wątpliwości co do rzetelności i autentyczności, niekwestionowany przez strony.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

---

---

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

---

---

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I.1.

I.2.

P. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgromadzony w sprawie materiał dowody pozwolił przyjąć, że oskarżony P. S. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstw z art. 278a § 1 k.k. i art. 217 § 1 k.k. Czyny te pozostają w zbiegu realnym. Sąd dokonał zmiany kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego, bowiem na podstawie materiału sprawy wykluczyć należało przyjętą przez oskarżyciela publicznego w akcie oskarżenia kwalifikację prawną z art. 13 § 2 k.k. w zw. z art. 281 k.k., tj. usiłowanie kradzieży rozbójniczej, o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia.

Na podstawie wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka E. G. Sąd ustalił ponad wszelką wątpliwość, że P. S. (1) w dniu 14 grudnia 2020 r. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia portfela wraz z zawartością gotówki w kwocie 110 zł, dowodu osobistego, karty płatniczej i karty kredytowej, działając na szkodę E. G.. Zdaniem Sądu oskarżony dopuścił się przedmiotowej kradzieży w sposób szczególnie zuchwały.

Przestępstwo kradzieży szczególnie zuchwałej penalizuje przepis art. 278a § 1 k.k. Znamieniem kwalifikującym jest w tym przypadku sposób działania sprawcy, czyli działanie w sposób szczególnie zuchwały. W pozostałym zakresie znamię czynności wykonawczej pokrywa się ze znamieniem czynnościowym kradzieży zwykłej. Zgodnie z art. 115 § 9a k.k. kradzieżą szczególnie zuchwałą jest: 1) kradzież, której sprawca swoim zachowaniem wykazuje postawę lekceważącą lub wyzywającą wobec posiadacza rzeczy lub innych osób lub używa przemocy innego rodzaju niż przemoc wobec osoby, w celu zawładnięcia mieniem; 2) kradzież mienia ruchomego znajdującego się bezpośrednio na osobie lub w noszonym przez nią ubraniu albo przenoszonego lub przemieszczanego przez tę osobę w warunkach bezpośredniego kontaktu lub znajdującego się w przedmiotach przenoszonych lub przemieszczanych w takich warunkach.

Ujęcie w art. 115 § 9a pkt 1 k.k. okoliczności działania sprawcy kradzieży w postaci „wykazywania postawy lekceważenia, postawy wyzywającej wobec posiadacza rzeczy lub innych osób" to niewątpliwie odwołanie się ustawodawcy do kluczowego aspektu kierunku wykładni tego pojęcia, prezentowanego na gruncie Kodeksu karnego z 1969 r. Stąd też za kradzież szczególnie zuchwałą należy uznać jawne działanie sprawcy zaboru, które jest zaskoczeniem dla ofiary. Kradzieżą szczególnie zuchwałą jest więc zabór rzeczy ruchomej będącej w bezpośrednim władaniu ofiary i przy bezpośrednim kontakcie ze sprawcą. W szczególności gdy działanie sprawcy jest zaskoczeniem dla ofiary i przez to zaskoczenie nie podejmuje ona żadnej reakcji (zob. wyrok SN z 21 września 1988 r., V KRN 184/88, LEX nr 17949). Kradzież szczególnie zuchwała nie musi być dokonana wyłącznie w miejscu publicznym. I dlatego też zaakceptować należy treść jednego z judykatów, gdzie za kradzież szczególnie zuchwałą uznano zabór mienia ruchomego w lokalu mieszkalnym, dokonany w związku z podstępnym pozorowaniem wykonywania czynności służbowych organów ścigania (wyrok SA w Rzeszowie z 20 października 1992 r., II AKr 98/92, LEX nr 21188). Zachowanie to wiązało się bowiem z bezpośrednim kontaktem sprawcy z ofiarą i było przejawem wyzywającej i lekceważącej postawy sprawców. Z punktu widzenia kwalifikacji prawnej nie ma znaczenia wartość skradzionej rzeczy lub skradzionego mienia ruchomego. Przestępstwo kradzieży szczególnie zuchwałej nie jest czynem przepołowionym(por. Konarska-Wrzosek V. (red.), Lach A., Lachowski J., Oczkowski T., Zgoliński I., Ziółkowska A., Kodeks karny. Komentarz, LEX/el.).

W ocenie Sądu w realiach niniejszej sprawy P. S. (1) swoim zachowaniem wykazał postawę lekceważącą i wyzywającą wobec pokrzywdzonej E. G.. Oskarżony podając się za lokatora mieszkania usytuowanego piętro wyżej niż mieszkanie pokrzywdzonej, podstępnie dostał się najpierw na klatkę schodową bloku przy ul. (...) w W., a następnie do przedpokoju w mieszkaniu E. G.. Wykorzystując w arogancki i butny sposób zaufanie pokrzywdzonej, P. S. (1) pod pozorem sprawdzenia czy lokal pokrzywdzonej nie jest zalewany, odwrócił jej uwagę, by w tym czasie dokonać kradzieży z jej torebki wiszącej w przedpokoju, portfela z zawartością gotówki w kwocie 110 zł, dowodu osobistego, karty płatniczej i karty kredytowej. Następnie chcąc ukryć w kieszeni ukradziony portfel oskarżony, wykazując lekceważenie dla pokrzywdzonej, poprosił ją o podanie szklanki wody. Nie zwracając uwagi na prośbę pokrzywdzonej o okazanie jej chowanej rzeczy, oskarżony wybiegł z mieszkania i podjął próbę ucieczki. Niewątpliwie zachowanie oskarżonego było dla pokrzywdzonej zaskoczeniem, zaś zdarzenie miało dynamiczny przebieg. Sąd nie miał jakichkolwiek wątpliwości, że oskarżonego w chwili czynu cechował brak szacunku dla pokrzywdzonej, zaś jego postawa była prowokująca. Okoliczność, że do kradzieży doszło w mieszkaniu pokrzywdzonej nie ma znaczenia dla zakwalifikowania czynu oskarżonego jako kradzieży szczególnie zuchwałej. Jak bowiem wskazano we wcześniejszym fragmencie uzasadnienia kradzież szczególnie zuchwała nie musi być dokonana wyłącznie w miejscu publicznym. W tym zakresie Sąd w pełni podziela zapatrywania Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie wyrażone z uzasadnieniu wyroku z dnia 20 października 1992 r. w sprawie II AKr 98/92.

Reasumując, Sąd przyjął, że oskarżony w dniu 14 grudnia 2020 roku w W., dostawszy się do mieszkania nr (...) przy ul. (...) podstępem, podając się za lokatora mieszkania usytuowanego piętro wyżej, pod pozorem sprawdzenia czy lokal nie jest zalewany, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia, z torebki wiszącej w przedpokoju, portfela z zawartością gotówki w kwocie 110 zł, dowodu osobistego, karty płatniczej, karty kredytowej na szkodę E. G., przy czym dopuścił się przedmiotowej kradzieży w sposób szczególnie zuchwały, wykazując swoim zachowaniem postawę lekceważącą i wyzywającą wobec E. G.. Czynem tym oskarżony wyczerpał znamiona występku z art. 278a § 1 k.k.

Z kolei zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 14 grudnia 2020 roku w W. przy ul. (...) naruszył nietykalność cielesną E. G. w ten sposób, że odepchnął pokrzywdzoną, powodując jej upadek, oskarżony wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 217 § 1 k.k. W doktrynie wskazuje się bowiem, że naruszenie nietykalności cielesnej może nastąpić przez uderzanie człowieka lub dokonanie tego w inny sposób. Prawnie relewantne będzie tu zatem w istocie każde oddziaływanie na ciało innej osoby, które nie jest przez nią akceptowane. Forma naruszenia nietykalności nie ma tu większego znaczenia, gdyż ustawodawca wprowadził otwarty katalog (w ramach tzw. znamion wyjaśniających), jedynie przykładowo wyliczając uderzanie człowieka (jako przypadek w praktyce najczęstszy), przez co w znamionach przepisu mieszczą się wszystkie zachowania podjęte w wymiarze fizycznym, a realizujące skutek w postaci naruszenia nietykalności cielesnej (por. Konarska-Wrzosek V. (red.), Lach A., Lachowski J., Oczkowski T., Zgoliński I., Ziółkowska A., Kodeks karny. Komentarz, LEX/el.). Prokurator na rozprawie 10 marca 2021 r. objął przedmiotowy czyn prywatnoskargowy ściganiem z urzędu w trybie art. 60 § 1 k.p.k., w związku z czym postępowanie w tym zakresie toczy się z urzędu.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na zakwalifikowanie czynu oskarżonego jako przestępstwa usiłowania kradzieży rozbójniczej. Na podstawie art. 281 k.k. odpowiada bowiem sprawca, który wcześniej dokonuje kradzieży a następnie, ażeby utrzymać się w posiadaniu zabranego przedmiotu, używa przemocy wobec osoby lub grozi natychmiastowym jej użyciem albo doprowadza osobę do stanu nieprzytomności lub bezbronności, której obecność lub zachowanie, według oceny sprawcy, zagraża utrzymaniu takiego posiadania. Nie jest przy tym istotne, czy osoba taka rzeczywiście stanowi przeszkodę w utrzymaniu się przez sprawcę w posiadaniu rzeczy, czy też okoliczność tę sprawca sobie tylko wyobraża (zob. wyrok SA w Szczecinie z dnia 27 listopada 2014 r., II AKa 217/14, LEX nr 1668666).

Z konsekwentnych wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka E. G. wynika, iż w dniu zdarzenia P. S. (1) uciekając z mieszkania E. G., w obawie przed wezwaniem Policji, zwrócił pokrzywdzonej zabrany wcześniej portfel, a następnie – dopiero kiedy próbował uciec windą, a pokrzywdzona i P. S. (2) wsiedli razem z nim do windy – oskarżony odepchnął pokrzywdzoną, powodując jej upadek. W konsekwencji nie można przyjąć, że oskarżony użył przemocy w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy, skoro rzecz ta została już uprzednio pokrzywdzonej zwrócona. Motywem działania oskarżonego w tym przypadku było ułatwienie sobie ucieczki z miejsca zdarzenia, do której finalnie nie doszło.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---

☐

3.4. Umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---

☐

3.5. Uniewinnienie

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. S. (1)

I.1.

I.1.

Wymierzając oskarżonemu za czyn z pkt. I.1. karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 6 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym Sąd uwzględnił:

⚫

ustawowe zagrożenie za przestępstwo z art. 278a § 1 k.k. karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8 oraz możliwość zastosowania w takim przypadku instytucji kary mieszanej z art. 37b k.k.;

⚫

znaczny stopień winy oskarżonego, który w chwili czynu był osobą dojrzałą i poczytalną, a więc w pełni zdolną do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem; ponadto oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, w której można było oczekiwać od niego zachowania zgodnego z prawem;

⚫

znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, na który składa się:

- naruszenie istotnego dobra prawnego jakim jest mienie;

- rozmiar wyrządzonej szkody w związku z kradzieżą pieniędzy w kwocie 110 zł, dowodu osobistego, karty płatniczej i karty kredytowej;

- działanie z zamiarem bezpośrednim;

- szczególnie naganną motywację oskarżonego, jaką była chęć osiągnięcia w szybki sposób korzyści majątkowej;

⚫

okoliczność łagodzącą: zwrócenie przez oskarżonego ukradzionych rzeczy, przyznanie się do popełnienia przestępstwa i przeproszenie pokrzywdzonej oraz wybaczenie ze strony pokrzywdzonej;

⚫

okoliczność obciążającą: uprzednią sześciokrotną karalność oskarżonego;

⚫

cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: wymierzona kara uświadomi oskarżonemu fakt naruszenia obowiązujących norm społecznych, a przez dolegliwość, jaka łączy się z jej wykonaniem, stanowić będzie na przyszłość bodziec zniechęcający do popełnienia czynów naruszających prawo;

⚫

potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa: wyrobienie przekonania o nieuchronności sankcji, ugruntowanie poczucia obowiązywania określonych norm i wartości oraz zaufania do instytucji państwa i obowiązującego prawa, a także uświadomienie społeczeństwu, że przestępstwa przeciwko mieniu spotykają się z ostrą reakcją wymiaru sprawiedliwości.

P. S. (1)

I.2.

I.2.

Wymierzając oskarżonemu w pkt. I.2. karę 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 4 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym Sąd uwzględnił:

⚫

ustawowe zagrożenie za przestępstwo z art. 217 § 1 k.k. karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku oraz możliwość zastosowania w takim przypadku instytucji kary mieszanej z art. 37b k.k.; Sąd podziela stanowisko tej części doktryny, zgodnie z którym karę mieszaną (łączoną) można stosować do wszystkich występków, które są zagrożone karą pozbawienia wolności, w tym także do tych, w których kara ta jest przewidziana do alternatywnego stosowania z karami wolnościowymi;

⚫

znaczny stopień winy oskarżonego, który w chwili czynu był osobą dojrzałą i poczytalną, a więc w pełni zdolną do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem; ponadto oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, w której można było oczekiwać od niego zachowania zgodnego z prawem;

⚫

znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, na który składa się:

- naruszenie istotnego dobra prawnego jakim jest nietykalność cielesna człowieka;

- motywację oskarżonego, jaką była chęć uniknięcia odpowiedzialności za dokonaną kradzież szczególnie zuchwałą;

- działanie z zamiarem bezpośrednim;

- ujemne następstwo czynu, jakim było występowanie u pokrzywdzonej dolegliwości bólowych kręgosłupa;

⚫

okoliczność łagodzącą: przyznanie się do popełnienia przestępstwa i przeproszenie pokrzywdzonej oraz wybaczenie ze strony pokrzywdzonej;

⚫

okoliczność obciążającą: uprzednią sześciokrotną karalność oskarżonego;

⚫

cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: wymierzona kara uświadomi oskarżonemu fakt naruszenia obowiązujących norm społecznych, a przez dolegliwość, jaka łączy się z jej wykonaniem, stanowić będzie na przyszłość bodziec zniechęcający do popełnienia czynów naruszających prawo;

⚫

potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa: wyrobienie przekonania o nieuchronności sankcji, ugruntowanie poczucia obowiązywania określonych norm i wartości oraz zaufania do instytucji państwa i obowiązującego prawa.

P. S. (1)

II

I.1.

I.2.

Wymierzając oskarżonemu karę łączną 5 miesięcy pozbawienia wolności oraz 10 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym Sąd uwzględnił:

⚫

zaistnienie realnego zbiegu przestępstw, za które w punktach I.1. i I.2. wyroku wymierzono oskarżonemu kary tego samego rodzaju;

⚫

potrzebę połączenia kar na zasadzie kumulacji z uwagi na naruszenie przez sprawcę dwóch różnych istotnych dóbr prawnych, tj. mienia oraz nietykalności cielesnej; Sąd w pełni podziela pogląd, że jednym z elementów wpływających na możliwość oparcia wymiaru kary łącznej na dyrektywie kumulacji jest stopień związku między pozostającymi w zbiegu przestępstwami. Im związek ten jest ściślejszy, tym bardziej przeważa absorbowanie poszczególnych kar, im luźniejszy - tym bardziej przeważa ich kumulacja, sumowanie. W orzecznictwie podkreśla się, że równość wobec prawa, stanowiąca podstawę wszelkiej sprawiedliwości, wymaga, by zasady te stosować identycznie do każdego przypadku, nie zważając, która ze stron na tym w poszczególnej sprawie traci, a która korzysta (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 13 lipca 1995 r., II AKr 184/95, Prok. i Pr.-wkł. 1996, nr 2-3, poz. 16);

⚫

cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: kara łączna na zasadzie kumulacji najskuteczniej zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa, biorąc pod uwagę jego dotychczasową postawę wobec wartości społecznych oraz poziom jego demoralizacji; uwzględnienie celów wychowawczych i zapobiegawczych wskazuje na potrzebę dłuższego procesu resocjalizacji oskarżonego w warunkach izolacji oraz dłuższego wykonywania kary ograniczenia wolności w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne;

⚫

potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, które na gruncie przedmiotowej sprawy przemawiają przeciwko łagodności wymiaru kary łącznej; kara łączna na zasadzie asperacji lub absorpcji mogłaby wywoływać niepożądane wrażenie większej ,,opłacalności” popełniania wielu przestępstw, aniżeli przestępstwa pojedynczego.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. S. (1)

III

II

Oskarżony był tymczasowo aresztowany w sprawie w okresie od dnia 14 grudnia 2020 r., godz.: 18:45 (zatrzymanie) do dnia 4 marca 2021 r., godz. 17:15 (k. 2; 200).

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonej kary łącznej pozbawienia wolności w/w okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej należnych adw. K. W. za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym Sąd orzekł na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze oraz § 2 pkt 1, § 4 ust. 3, § 17 ust. 1 pkt 2, § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Na koszty te złożyła się opłata za obronę w śledztwie (300 zł) i przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym (420 zł) oraz udział obrońcy z urzędu w drugim terminie rozprawy głównej (84 zł). Opłatę w łącznej wysokości 804 zł należało podwyższyć się o kwotę podatku od towarów i usług.

V

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, z uwagi na fakt, że uiszczenie ich byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na brak majątku i dochodów oraz konieczność odbycia kary pozbawienia wolności.

Podpis