Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 sierpnia 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 12 maja 2020 r. odmówił A. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 30 lipca 2020 r. ustaliła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Ponadto wnioskodawczyni w 10-leciu przypadającym przed złożeniem wniosku o rentę udokumentowała staż pracy w łącznym wymiarze 3 lata i 27 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

/decyzja k. 104 akt ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła A. G. wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swego stanowiska odwołująca podniosła iż zaskarżona decyzja błędnie ustaliła stan faktyczny gdyż jest chora ale nie stwierdzono niezdolności do pracy pomimo posiadanego umiarkowanego stopnia niepełnosprawności i istniejących schorzeń.

/ odwołanie k. 3-33/

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k. 34./

Na rozprawie w dniu 20 grudnia 2021r. strony podtrzymały swoje stanowisko w sprawie.

/ stanowisko procesowe stron protokół z rozprawy dnia 20 grudnia 2021 r. 00:00:41 -00:05:07/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni A. G. urodziła się (...) Posiada wykształcenie zawodowe, pracowała w zawodzie po szkole ogrodniczej jako sprzedawca a później jako sprzątaczka. W chwili obecnej nie pracuje.

/bezsporne/

Wnioskodawczyni po wyczerpaniu okresu zasiłkowego pobierała do dnia 16 maja 2020r. świadczenie rehabilitacyjne na podstawie decyzji ZUS z dnia 27 listopada 2019r.

/ bezsporne, decyzja k.24 akt ZUS /

W dniu 12 maja 2020r. r. ubezpieczony złożyła wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

/ wniosek nienumerowane strony akt ZUS dotyczących renty/

Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u wnioskodawczyni zaburzenia depresyjno-lękowe, przewlekłą niewydolność limfatyczną, astmę oskrzelową w wywiadzie, zez rozbieżny lewego oka następczy z niedowidzeniem i wysoką krótkowzroczność oka prawego. Orzeczeniem z dnia 1 lipca 2020 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że z uwagi na posiadane schorzenia, wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. /opinia lekarska k. 60-62 dokumentacji medycznej ZUS, orzeczenie k. 54 akt ZUS/ /

W dniu 16.06.2020 do ZUS wpłynął sprzeciw wnioskodawczyni od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, i żądanie rozpatrzenia sprawy przez Komisję Lekarską ZUS. Wnioskodawczyni podniosła, że z uwagi na stan zdrowia wbrew zapatrywaniu lekarza orzecznika jest niezdolna do pracy.

/sprzeciw – k.65 dokumentacji medycznej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 30 lipca 2020 w całości podtrzymała rozpoznanie i wnioski Lekarza orzecznika nie stwierdzając u ubezpieczonej ograniczenia sprawności organizmu dającego podstawy do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy na dalszy okres na poziomie posiadanych kompetencji zawodowych. .

/opinia lekarska z dnia 30.07.2020 r. k. 90-92 dokumentacji medycznej akt ZUS, orzeczenie k. 56 akt ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 5 sierpnia 2020 r. odmówił A. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja k. 104 akt ZUS/

U A. G. w sądowym badaniu przez biegłego neurologa rozpoznano zespół bólowy kręgosłupa odcinka szyjnego, przebyty półpasiec twarzy po stronie lewej oraz migrena w wywiadzie. Nie stwierdza się u niej objawów uszkodzenia układu nerwowego, które pozwoliłyby uznać badana za długotrwale niezdolną do pracy.

/ pisemna opinia biegłego lekarza neurologa J. B. k. 41-43/

Z punktu widzenia pulmonologa u wnioskodawczyni stwierdza się astmę oskrzelową częściowo kontrolowaną z zaostrzeniem infekcyjnym wymagającym intensyfikacji leczenia w grudniu 2019r. ale w obecnym stopniu zaawansowania nie narusza sprawności organizmu wni0oskodawczyni w stopniu powodującym niezdolność do pracy zgodnej z kwalifikacjami.

/ opinia biegłego pulmonologa A. M. k. 44-46/

W sądowym badaniu przez biegłego psychiatrę u wnioskodawczyni stwierdzono zaburzenia depresyjno–lękowe mieszane, bez objawów psychotycznych, bez obniżonego istotnie nastroju. Wnioskodawczyni jest sprawna intelektualnie, prezentuje zaburzenia depresyjno-lękowe mieszane z somatyzacją objawów o poziomie nerwicowym. Brak jest podstaw z punktu widzenia psychiatry do stwierdzenia niezdolności do pracy na ogólnym rynku pracy.

/ opinia biegłego lekarz psychiatry G. P. k. 57-59/

Z punktu widzenia okulisty u A. G. rozpoznaje się niedowidzenie oka lewego na poziomie 0,16 i zez. Wnioskodawczyni jest praktycznie osobą jednooczną ostrość wzroku oka prawego jest pełna. Niedowidzenie oka lewego występuje prawdopodobnie od dzieciństwa i z tego powodu posiada lekki stopień niepełnosprawności stały powstały przed 16 rokiem życia. Wnioskodawczyni z uwagi na powstanie ograniczenia sprawności wzroku w dzieciństwie zaadaptowała się do nich. Jest w związku z powyższymi schorzeniami zdolna do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami i zawodach które dotychczas wykonywała.

/ opinia biegłego lekarza okulisty M. F. k. 108-112/

Wnioskodawczyni w 10-leciu przypadającym przed złożeniem wniosku o rentę udokumentowała staż pracy w łącznym wymiarze 3 lata i 27 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

/bezsporne/

Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty w tym dokumentacje medyczną oraz opinie biegłych: neurologa, pulmonologa, psychiatry i okulisty.

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawczyni w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych odwołującej. Biegli uznali, że z powodu naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni na dzień wydania spornej decyzji nie jest niezdolna do pracy zgodnej z poziomem wykształcenia i kwalifikacji zawodowych.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawczyni. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wnioskodawczyni w zasadnie zastrzeżenia zgłaszała jedynie do opinii biegłego okulisty podczas gdy schorzenia okulistyczne powstały w dzieciństwie zostały wniesione do zatrudnienia i nie mogłyby być podstawą przyznania prawa do renty nawet gryby powodowały niezdolność do pracy.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 291 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 w/w ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uważa się za spełniony jeżeli wynosi on łącznie co najmniej 5 lat dla osób u których niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres ten powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed dniem złożenia wniosku o świadczenie lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 58 i ust.4 przepisu powyższego nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny i jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy a nadto warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w tym opinii biegłych z zakresu neurologii, pulmonologii psychiatrii i okulistyki Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia nie sprawiają iż wnioskodawczyni jest chociażby częściowo niezdolna do pracy. Skarżąca przy uwzględnieniu wszystkich posiadanych przez niego schorzeń jest zdolna do wykonywania pracy zgodnie z kwalifikacjami. W ocenie Sądu biegli w swoich opiniach wyjaśnili dlaczego w taki właśnie sposób ocenili zdolność wnioskodawczyni do wykonywania pracy zarobkowej. Opinie biegłych oceniające stan zdrowia wnioskodawczyni szczegółowo wyjaśniały dlaczego naruszenie sprawności organizmu skarżącej nie przekłada się na zdolność świadczenia przez nią pracy. Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność wskazanych opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawczyni zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawczyni i wpływu dolegliwości na jej zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie biegłych uznając, że były pełne, jasne i nie prowadziły do sprzecznych wniosków.

Podkreślić należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. (por wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...) Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 4 lipca 2018 r.III AUa 1328/17 Legalis numer 1824314).Sąd miał przy tym na uwadze , iż w istocie (co podnosiła strona odwołująca) ograniczenie samodzielności sądu w zakresie dokonywania ustaleń wymagających wiadomości specjalnych, wynikające z art. 278 § 1 KPC, obejmuje w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy również ocenę wzajemnego powiązania różnych schorzeń stwierdzonych u osoby ubiegającej się o rentę i skutków tych powiązań. W szczególności wiadomości specjalnych wymaga ocena, czy wszystkie razem (a nie każde z osobna) ustalone schorzenia implikują niezdolność ubezpieczonego do pracy. Sąd nie ma kompetencji do samodzielnego ustalenia, że równoczesne występowanie u ubezpieczonego licznych schorzeń nie powoduje jego całkowitej niezdolności do pracy tylko z tej przyczyny, że schorzenia te nie są obecnie na tyle zaawansowane, aby każde z nich oceniane z osobna stanowiło podstawę do przyjęcia całkowitej niezdolności do pracy. /Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z dnia 26 lipca 2011 r. I UK 29/11 Legalis Numer 447384. wyrok wyrok SN - Izba Pracy z dnia 19-03-2019 II UK 93/18 L./

Niemniej jednak nie należy tracić z pola widzenia, iż sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie SN z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z 2000-06-30 II UKN 617/99 OSNAPiUS 2002/1/26). Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji, aby opinia biegłego (biegłych) przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyr. SN z 25.9.1997 r., II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430). Dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (wyrok SN z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00 L.).

Zgodnie z art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na gruncie rozpoznawanej sprawy wnioskodawczyni nie przedstawiła żadnych dowodów potwierdzających brak jej zdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Wnioskodawczyni, z uwagi na posiadane schorzenia nie jest osobą niezdolną do pracy zarobkowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. W konsekwencji powyższego żądanie odwołania zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania wnioskodawczyni prawa o renty nie mogło zostać zaakceptowane.

W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawczyni, jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc w sentencji wyroku.

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem

doręczyć wnioskodawczyni.