Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 137/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Koninie z dnia 29.03.2021r. ( II K 38/20 )

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

O. J.

Niekaralność oskarżonego.

dane o karalności z K.

(...)

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Dane o karalności

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie była kwestionowana przez strony i sąd.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie :

1.  art.7 kpk i art.410 kpk polegającą na pominięciu przy wyrokowaniu, w zakresie czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt 1 aktu oskarżenia, ujawnionego w toku rozprawy głównej dowodu z zezna świadka T. P., niepoddaniu tego dowodu ocenie jurydycznej i ustaleniu faktów z jego pominięciem, co w konsekwencji doprowadziło do oparcia wyroku jedynie na części ujawnionego w sprawie materiału dowodowego,

2.  art.7 kpk polegająca na dowolnej a nie swobodnej ocenie dowodu :

⚫

z zeznani świadka K. M. (1) poprzez przyjęcie braku podstaw do uznania by świadek bezpodstawnie pomawiała oskarżonego podczas gdy prawidłowa ocena powyższego dowodów na tle pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosków odmiennych,

⚫

z zeznań świadka P. K. i przyjęcie na jego podstawie za udowodniony fakt dobrowolnego obcowania płciowego oskarżonego z małoletnią M. K. (1) oraz fakt zawiadomienia przez świadka Policji o przedmiotowym zdarzeniu, podczas gdy prawidłowa ocena dowodu z zeznań świadka prowadzi do wniosku, że świadek nie tylko nie miał żadnej wiedzy na temat zarzucanego oskarżonemu czynu ale również nie wierzył córce, że zdarzenie to miało miejsce,

⚫

z zeznań świadków D. W., B. M., E. A., M. K. (2), F. M., M. S., P. C., M. Z., J. W., T. P., N. A. oraz A. D.
i przyjęcie na ich podstawie za udowodniony fakt obcowania oskarżonego z małoletnią M. K. (1) podczas gdy żaden ze wskazanych świadków nie miał wiedzy na temat zarzucanego oskarżonemu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się bezzasadna. Zawarta w niej argumentacja nie doprowadziła do postulowanych przez skarżącą zmian wyroku.

Odnosząc się do zawartych w apelacji obrońcy oskarżonego zarzutów naruszeń proceduralnych to należy zauważyć, iż zgodnie z art.438 pkt 2 kpk orzeczenie podlega uchyleniu ( lub zmianie ) jedynie w razie takiej obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść tego wyroku. W realiach niniejszego procesu skarżąca poprzestała jedynie na ich wyliczeniu, nie podejmując nawet trudu i próby wykazania ewentualnego wpływu na treść zaskarżonego wyroku. Takie działanie nie może oczywiście skutkować powodzeniem apelacji. W aspekcie przyczyn odwoławczych określonych w art.438 pkt 2 kpk w środku odwoławczym mogą być podnoszone także zarzuty niezgodności przebiegu postępowania z wymogami prawa procesowego, i to zarówno te błędy, które polegają na zaniechaniu wypełnienia konkretnych nakazów przepisów prawa procesowego ( errores in omittendo ), jak i te które sprowadzają się do działania sprzecznego z konkretnymi przepisami procedury ( errores in faciendo ). Przepisy procedury statuują też fundamentalne metody oceny dowodów, z zatem takie naruszenie tych zasad, które mogło mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia, może stanowić podstawę zarzutu środka odwoławczego. Należy pamiętać o tym, że wpływ danego uchybienia na treść orzeczenia zależy ściśle od realiów konkretnej sprawy ( vide: „Kodeks postępowania karnego – Komentarz” pod. red. Z. Gostyńskiego wyd. ABC W-wa 1998 tom II, str.460-461 tezy 13, 15 ).

Jak słusznie zauważył Sąd Apelacyjny w W.w wyroku z dnia (...)( (...)) przepis art.410 kpk przywoływany przez autorkę apelacji z dnia (...)nie nakłada na sąd obowiązku przywołania w uzasadnieniu wyroku wszystkich dowodów bez wyjątku, gdyż oceny wymagają tylko te, które według sądu miały znaczenie dla wydanego orzeczenia. Uwaga ta odnosi się zatem do chybionych dywagacji skarżącej co do zeznań świadka T. P., w zakresie odnoszącym się do zdarzenia z udziałem K. M. (2) ( vide: (...)uzasadnienia apelacji). Omówienie wybranych dowodów jest dopuszczalne, o ile mają one znaczenie dla wyrokowania. Nie stanowi naruszenia przepisu art.410 kpk dokonanie oceny dowodu przeprowadzonego lub ujawnionego na rozprawie. Naruszenie treści przepisu art.410 kpk następuje poprzez oparcie wyroku na okolicznościach nieujawnionych w toku rozprawy głównej, bądź też przez pominięcie przy wyrokowaniu ujawnionych w toku rozprawy głównej okoliczności tak korzystnych, jak i niekorzystnych dla oskarżonego. Nie stanowi zaś naruszenia przepisu art.410 kpk dokonanie takiej czy innej oceny dowodu przeprowadzonego lub ujawnionego na rozprawie.

Argumentacja zawarta w przedmiotowej apelacji sprowadza się w pierwszym rzędzie do nieuzasadnionej, bezpodstawnej polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu Okręgowego
w K.. Zasadza się ona na innej, niż przyjęta przez sąd I instancji ocenie materiału dowodowego. Podkreślić przy tym należy, że zaproponowana przez obrońcę ocena materiału dowodowego jest całkowicie dowolna i nie znajduje żadnego uzasadnienia w prawidłowo zebranym materiale dowodowym, który jak już wspomniano został należycie rozważony. Zarzut naruszenia art.7 kpk – i dający się wyprowadzić jedynie z treści uzasadnienia apelacji zarzut błędu w ustaleniach faktycznych – może być tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen
i wniosków, wyprowadzonych przez sąd meriti z okoliczności ujawnionych, w toku postępowania sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Ustalenia faktyczne wyroku dot. winy i sprawstwa nie wykraczają jednak – jak w sprawie O. J. – poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. Reasumując należy więc przyjąć, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów
i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną zawartą w treści przepisu art.7 kpk wówczas gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności sprawy i to
w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i niekorzyść oskarżonego, jest wyczerpujące i logiczne z uwzględnieniem wskazań wiedzy i zasad doświadczenia życiowego
( vide: wyroki Sądu Najwyższego z 20.02.1975r., II KR 355/74, publ. OSNKW 1975/9/84;
z 22.01.1975r, I KR 197/74, publ. OSNKW 1975/5/58; z 5.09.1974r., II KR 114/74, publ. OSNKW 1975/2/28; z 22.02.1996r., II KRN 199/95, publ. PiPr. 1996/10/10; z 16.12.1974r., Rw 618/74, publ. OSNKW 1975/3-4/47 ). Przypomnieć w tym miejscu należy, że zgodnie z art.7 kpk organy postępowania, a więc także i sąd, kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Zgodnie z panującym
w orzecznictwie poglądem ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.11.1990r., publ. OSNKW 1991/9/41 ), przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art.7 kpk wtedy m. in. gdy:

⚫

jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy
( art.410 kpk ) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy ( art.2 § 2 kpk),

⚫

stanowi wynik rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego ( art.4 kpk ),

⚫

jest wyczerpująco i logicznie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – uargumentowane w uzasadnieniu wyroku ( art.424 § 1 pkt 1 i 2 kpk ).

Mając powyższe uwagi na względzie, uznać obiektywnie należy, że ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego została dokonana przez sąd I instancji z uwzględnieniem zasad sformułowanych w przepisie art.7 kpk. Nie można więc zgodzić się ze stanowiskiem skarżącej co do oceny wyjaśnień oskarżonego i zeznań przesłuchanych świadków, ze szczególnym uwzględnieniem wskazanych w zarzutach apelacji: T. P., K. M. (1), P. K., D. W., B. M., E. A., M. K. (2), F. M., M. S., P. C., M. Z., J. W., T. P., N. A. oraz A. D.. Wywody te są nie tylko przekonywująco przez sąd I instancji uzasadnione ale i odpowiednio obszerne, tak więc nie ma powodu by je powielać ponownie w tym miejscu. Należy jedynie podkreślić, że uwadze skarżącej uszło i to, że twierdzenie ww. osób Sąd Okręgowy w K. weryfikował z należytą ostrożnością, natomiast sugestia apelującej, że ocena ta nosi znamiona dowolnej, jest całkowicie bezpodstawna. Uwaga ta odnosi się zwłaszcza do zeznań składanych przez obie pokrzywdzone, czego dowodem jest krytyczna analiza ich twierdzeń, uwzględniająca m.in. obiektywne opinie psychologiczne. Z kolei skarżąca posiłkując się wypowiedziami i przypuszczeniami osób znających okoliczności sprawy głównie ze słyszenia koncentrowała swoją uwagę na zeznaniach osób obciążających O. J. swoimi zeznaniami, wywodząc w konkluzji, iż te ostatnie są stronnicze i nie zasługują na wiarygodność. Ten sposób argumentacji, z oczywistych wprost powodów nie może być skuteczny, albowiem dowodem w postępowaniu karnym może być wszystko co służy do wyrobienia przez sąd orzekający przekonania o winie lub niewinności oskarżonego, jeżeli zostanie przeprowadzone w trybie przewidzianym przez prawo procesowe. Dowodem są więc także wypowiedzi dla oskarżonego niekorzystne pod warunkiem, że sąd dokona wszechstronnej analizy i w uwzględnieniu innych dowodów, zaś swoje stanowisko rzeczowo i logicznie uzasadni. W sprawie tej wymóg te został spełniony a pogląd sądu I instancji w kwestii wiarygodności dowodów pozostaje pod ochroną art.7 kpk ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17.11.2004r., V KK 158/04, publ. OSNKW 2004/11-12/107 ). W tym miejscu wypada więc powtórzyć za Sądem Apelacyjnym w K.( vide: uzasadnienie wyroku
z dnia (...),(...) ), że jest oczywistym, iż w razie sprzeczności w zeznaniach
( analogicznie wyjaśnieniach ) osób występujących w procesie karnym wartość dowodowa zeznań złożonych w toku postępowania przygotowawczego jest taka sama jak zeznań, które zostały złożone na rozprawie. Decyzja, którą ze sprzecznych wersji uznać za wiarygodną, należy do sądu orzekającego. Odnosząc się do wypowiedzi świadka T. P. nie można podzielić stanowiska skarżącej, że zostały one pominięte przez sąd I instancji. Nie budziło wątpliwości, że swoją wiedzę na tematy istotne dla sprawy czerpała wyłącznie ze słyszenia, tj. relacji innych osób. Oczywistym jest, że niesie to naturalne ograniczenia w zakresie szczegółowości spostrzeżeń, braku przekłamań, i to niezależnie od zażyłości łączących ją
z oskarżonym ( „… może on miał moje zdjęcia w telefonie ale w stroju kąpielowym lub w staniku. Sama mu je wysyłałam…” – vide: (...) ). Z tego też powodu nie miały one jednolitego charakteru. Słusznie okoliczność ta została dostrzeżona przez sąd meriti, który prawidłowo uznał, że mają one dodatnią wartość dowodową w zakresie odnoszącym się do przestępstwa na szkodę M. K. (1) ( vide: (...) uzasadnienia zaskarżonego wyroku ).
Są w tym zakresie komplementarne nie tylko z innymi podobnymi osobowymi źródłami dowodowymi ale i opinią biegłej psycholog. Inaczej należy je natomiast oceniać na tle zarzutu stawianego oskarżonemu na szkodę K. M. (1). Z wypowiedzi z dnia (...)
( vide: (...) ) nie wynika bynajmniej, że nie doszło do zdarzenia, za które skazano oskarżonego. Mało konkretne sformułowania używane przez świadka przeczą jedynie by doszło do gwałtu,
a nie że oskarżony poprzestał jedynie na jego usiłowaniu. Dywagacjom obrońcy przeczą też zabezpieczone wydruki korespondencji z komunikatora dostarczone np. przez T. P. w dniu (...) Uwaga ta odnosi się m.in. do dyskusji ww. z K. M. (1) na (...). Nadto fakt, że ww. nie była zadowolona z tego, że jej związek ze sprawą został wyjawiony przez M. K. (1), lub też nie chciała jej kontynuacji nie podważa bynajmniej prawidłowości ustaleń Sądu Okręgowego. Także z wypowiedzi z dnia (...)
że „… K. mi powiedziała na karuzeli, że boi się, że jak O. wyjdzie to jego rodzina będzie chciała odszkodowanie…” nie wynika jeszcze jednoznacznie i kategorycznie, że ww. składała fałszywe zeznania i bezpodstawnie obciążała oskarżonego. Subiektywnemu wyobrażeniu świadka T. P. na temat przebiegu ww. wydarzeń i braku sprawstwa oskarżonego przeczy w sposób niezwykle dobitny treść cyt. powyżej opinii R. Z. – F.
z dnia (...), że procesy spostrzegania, zapamiętywania i odtwarzania zdarzeń przebiegały u K. M. (1) prawidłowo. Biegła podkreślała też, że zeznania K. M. (1) spełniają psychologiczne kryteria wiarygodności ( vide: (...) ). Stanowisko to biegła podtrzymała kategorycznie przed sądem, także po zapoznaniu się z materiałami wytworzonymi już w trakcie procesu. Podkreślała przy tym, że nie dostrzegła jakiegoś szczególnego wpływu M. K. (1) na zeznania K. M. (1), co przeczy tezie forsowanej przez obrońcę na (...) apelacji. Wręcz przeciwnie wypowiedź ww. świadka oceniła jako „ swobodną, autentyczną”
( vide: (...)). W tej sytuacji zarzut naruszenia dyrektyw z art.7 kpk co do oceny zeznań świadka K. M. (1) nie sposób uznać za zasadny. Uwaga ta odnosi się także do pozostałych osobowych źródeł dowodowych, w tym zeznań P. C. i F. M.. Ich ocena na s.(...) uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie budzi zastrzeżeń sądu odwoławczego. Skarżąca eksponuje w apelacji fakt, że M. K. (1) namawiała ww. do pogrążenia oskarżonego, jednakże nie dostrzegła, że okoliczność ta nie jest żadną nowością, albowiem została uwzględniona przez Sąd Okręgowy ( pkt 2 wyroku ) i doprowadziła przecież nie tylko do istotnej zmiany opisu czynu ale i proponowanej w pkt II aktu oskarżenia kwalifikacji prawnej. Ten ostatni, odwołując się do odpowiednich cytatów, wykazał, że jej aktywność w tym zakresie nie dotyczy bynajmniej potwierdzenia faktów, które nie miały w ogóle miejsca
w rzeczywistości, ale lansowania swojej wersji wydarzeń by „ jak najbardziej utopić O. ”.
Nic więc dziwnego, że okoliczności te sąd meriti miał na względzie przy ocenie jej wiarygodności. Uwaga ta odnosi się rzecz jasna także i do sygnałów przekazywanych przez innych świadków
( np. E. A., M. S., czy A. D. ) oraz biegłą psycholog, które nakazywały sądowi odpowiednią ostrożność przy weryfikacji wypowiedzi M. K. (1). Wbrew odmiennym sugestiom skarżącej uwarunkowania te zostały należycie uwzględnione przez sąd I instancji. Efektem było przyznanie waloru wiarygodności jej twierdzeniom jedynie w części. Świadczą o tym zapisy uzasadnienia zaskarżonego wyroku na s.(...). Chybione są także wątpliwości obrońcy generowane w zakresie dot. znaczenia świadków J. B., P. K., D. W., B. M., E. A., M. K. (2), F. M., M. S., P. C., M. Z., J. W., N. A. oraz A. D.. Oczywistym jest bowiem, że ww. nie byli bezpośrednimi świadkami wydarzeń, które opisują, albowiem znają je wyłącznie z relacji innych osób, w tym oskarżonego lub pokrzywdzonych. Uzupełniają je o swoje odczucia i przekonanie co do wiarygodności uczestników zdarzeń objętych aktem oskarżenia. Sąd Okręgowy też miał pełną tego świadomość, tak więc skarżąca nic nowego nie wnosi. W swoim wywodzie na s.(...) apelacji zdaje się przy tym zapominać, że uprzednio sama powoływała się na wypowiedzi T. P., które miały przecież analogiczny walor i charakter. Autora apelacji pomija za to tendencyjnie inne dowody, które obciążają jej mandanta, a mianowicie zabezpieczoną korespondencję z aplikacji M., dot. O. J. oraz M. K. (1). Nie jest to działanie przypadkowe, albowiem wynika z niej, że oskarżony nie tylko namawiał ww. do kontaktów seksualnych ale i obcował płciowo z tą ostatnią pokrzywdzoną ( vide:(...) ). Dowód ten ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem nie tylko pochodzi od uczestników postępowania ale i pozwala zweryfikować ich późniejsze twierdzenia składane
w trakcie śledztwa i procesu. Oczywistym jest zatem, że ma jeszcze dodatkowy walor związany ze swobodą i spontanicznością wypowiedzi, tzn. nie jest obciążony późniejszym interesem procesowym poszczególnych stron. Dopiero w ten sposób można w sposób pełny i wyczerpujący ocenić dowód z tzw. pomówienia, co autorka apelacji postuluje na (...) apelacji. Poza sporem jest bowiem, że wiarygodność wypowiedzi pokrzywdzonych – podobnie jak każdego osobowego źródła dowodowego, w tym i oskarżonego – musi być oceniana w kontekście całokształtu relacjonowanych okoliczności oraz na tle pozostałych dowodów. Postulat ten, przywoływany m.in. w cyt. przez obrońcę wyroku Sądu Apelacyjnego w W.z dni (...)
w sprawie (...) został niewątpliwie zrealizowany w realiach niniejszej sprawy.

Reasumując należy zaznaczyć, że oparcie przez sąd ustaleń faktycznych na określonej i wyraźnie wskazanej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku grupie dowodów i jednoczesne nieuznanie dowodów przeciwnych, nie stanowi uchybienia, które mogłoby powodować zmianę lub uchylenie wyroku, w sytuacji gdy zgodnie z treścią art.424 § 1 pkt 1 kpk, Sąd Okręgowy
w K. wskazał jakimi w tej kwestii kierował się względami. Jak wynika z motywów zaskarżonego wyroku sąd I instancji uczynił zadość wymaganiom wskazanego wyżej przepisu, dokonując szczegółowej i wszechstronnej analizy materiału dowodowego oraz wskazując precyzyjnie jakie fakty uznał za udowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach. Sąd ten odpowiednio wskazał w jakich częściach uznał w/w dowody za wiarygodne, a w jakich za nie zasługujące na wiarę ( lub są nieistotne ), przy czym stanowisko swoje logicznie
i przekonywująco uzasadnił. Dowody te pozwoliły przypisać oskarżonemu winę i sprawstwo
w zakresie przypisanych mu czynów opisanych w pkt 1 i 2 zaskarżonego wyroku z dnia (...)

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku oraz uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak skutecznych zarzutów apelacji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zawarta w pkt 2 zaskarżonego wyroku podstawa prawna nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

W pkt 2 zaskarżonego wyroku wskazano – jako podstawę nadzwyczajnego złagodzenia kary – przepis art.60 § 1 i § 6 pkt 4 kk. Ten ostatni przepis odnosi się jednak do przestępstw, których dolną granicą ustawowego zagrożenia jest kara pozbawienia wolności niższa od roku. Przestępstwo z art.200 § 1 kk do takich nie należy i dlatego należało zastosować przepis art.60 § 1 i § 6 pkt 3 kk.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wyrok Sądu Okręgowego w Koninie z dnia 29.03.2021r. w pkt 1-9,
z wyłączeniem podstawy nadzwyczajnego złagodzenia kary w pkt 2.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak skutecznych zarzutów apelacji obrońcy i okoliczności podlegających z urzędu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Zawarta w pkt 2 zaskarżonego wyroku podstawa prawna nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Zwięźle o powodach zmiany

W pkt 2 zaskarżonego wyroku wskazano – jako podstawę nadzwyczajnego złagodzenia kary – przepis art.60 § 1 i § 6 pkt 4 kk. Ten ostatni przepis odnosi się jednak do przestępstw, których dolną granicą ustawowego zagrożenia jest kara pozbawienia wolności niższa od roku. Przestępstwo z art.200 § 1 kk do takich nie należy i dlatego należało zastosować przepis art.60 § 1 i § 6 pkt 3 kk.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Na podstawie art.624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, mając na uwadze jego aktualną sytuację materialną.

7.  PODPIS

P. G. M. Ś. P. G.