Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

-

sędzia Jacek Klęk

Protokolant

-

st. sekr. sąd. Zdzisława Dróżdż

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 270/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Sieradzu z 30 września 2021 r. sygn. akt II K 181/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

K. K. (1)

Przeprowadzenie interwencji w dniu zdarzenia w miejscu pobytu oskarżonego oraz pokrzywdzonych – co do czynu z pkt. I i II aktu oskarżenia

zez. M. B. (1)

289v - 290v

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.1.1

zeznania M. B. (1)

Dowód nie miał znaczenia dla ustalenia faktów. Przesłuchiwany funkcjonariusz Policji nie pamiętał żadnych szczegółów zdarzenia pozwalających na ustalenie przebiegu interwencji, obrażeń pokrzywdzonych czy nawet zachowania oskarżonego. W tej sytuacji nie jest możliwym dokonywanie ustaleń faktycznych w oparciu o takie zeznanie.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. Obraza art. 157 § 4 k.k. w zw. z art. 60 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. poprzez wszczęcie i prowadzenie postępowania w zakresie czynu z pkt II pomimo braku skargi uprawnionego oskarżyciela, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą wskazaną w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

O oczywistej jego bezzasadności stanowi treść aktu oskarżenia, w którym wprost zachowanie oskarżonego na szkodę D. K. zakwalifikowano jako czyn prywatnoskargowy. W ocenie Sądu prokurator poprzez wniesienie aktu oskarżenia do Sądu nie tylko wyraził swoją wolę realizacji uprawnienia przewidzianego w art. 60 § 1 k.p.k., ale i faktycznie wszczął postępowania karne w rozumieniu art. 60 § 1 k.p.k. Do takiej decyzji uprawnia go treść powołanego przepisu, i to w każdym stadium postępowania karnego. Niewątpliwie prokurator powinien taką decyzję poprzedzić wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów albo o jego zmianie, z jednoczesnym przywołaniem w tym postanowieniu art. 60 § 1 k.p.k., lecz nie jest to warunek konieczny. Prokurator, wnosząc akt oskarżenia do sądu, konwaliduje nieprawidłowości przy wszczęciu i prowadzeniu postępowania o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego (vide: wyrok SN z 5.09.2006 r. w spr. IV K.K. 176/06; OSNwSK 2006, poz. 1662 oraz System Informacji Prawnej LEX nr 294945).

Wniosek

Uchylenie orzeczenia i umorzenie postępowania w zakresie czynu z pkt II wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Przedstawiona przez obrońcę argumentacja nie okazała się zasadna, przez co i wniosek musiał być oceniony jako neizasadny.

3.2.

2. Obraza przepisów postępowania, która miała istotny wpływ na treść orzeczenia, a to:

a)  art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka funkcjonariusza Policji M. B. (1) oraz nieustalenie czy i na jakie obrażenia lub dolegliwości uskarżała się pokrzywdzona D. K. (2) w trakcie interwencji poprzedzających inkryminowane zdarzenie, podczas gdy pełniący z nią służbę świadek (...) nie pamiętał w jaki sposób w tym przypadku wyglądały rozpytania i nie wykluczył, że pokrzywdzona mogła zgłaszać jakieś obrażenia i dolegliwości, co doprowadziło Sąd do poczynienia niesłusznych ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie i uniemożliwiło oskarżonemu pełne zrealizowanie prawa do obrony,

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut okazał się zasadny o tyle, że dowód ten mógł przynieść wyjaśnienie kluczowej kwestii sprawstwa, co do czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. 1.a. Świadek wszak miał w noc poprzedzającą zderzenie kilkakrotny kontakt z D. K. (2). Brak przesłuchania M. B. (1) został konwalidowany podczas rozprawy apelacyjnej. Jednocześnie jednak, jak wskazano wyżej, jej przesłuchanie nie dostarczyło żadnych istotnych dla sprawy informacji ani nie pozwoliło na uzupełnienie ustaleń faktycznych.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego w zakresie czynu z pkt I.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest niezasadny. Po pierwsze Sąd Okręgowy przesłuchał ww. świadka na rozprawie apelacyjnej, jednak świadek nie dostarczył istotnych informacji, a po drugie ani to przesłuchanie, ani jego brak w Sądzie I instancji nie mógł być podstawą do zmiany rozstrzygnięcia.

3.3.

2. Obraza przepisów postępowania, która miała istotny wpływ na treść orzeczenia, a to:

b)  art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodu z zeznań pokrzywdzonych i przyjęcie, że ich zeznania są wiarygodne, podczas gdy zawierają one rozbieżności przede wszystkim w opisie przebiegu zdarzenia, sposobu w jakim oskarżony miał zadać uderzenie w brzuch pokrzywdzonej D. K. (2), czy uderzył ją również w inną część ciała, czy uderzył pokrzywdzonego D. K. (3) w twarz i żebra, a nadto pokrzywdzeni są bezpośrednio zainteresowani rozstrzygnięciem sprawy na niekorzyść oskarżonego, mają powody do pomawiania go, ponieważ są z nim skonfliktowani i chcą przejąć w posiadanie lokal zajmowany przez niego, w chwili zdarzenia znajdowali się pod znacznym działaniem alkoholu, nie tylko sprowokowali całe zdarzenie, lecz z uwagi na ich zachowanie funkcjonariusze Policji interweniowali pod tym adresem kilka razy w ciągu nocy je poprzedzającej, przy jednoczesnej sprzeczności ich zeznań z zasadami logiki, doświadczenia życiowego, wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami K. N. (1), M. P. (1) i J. N. (1), którego zeznania nota bene zostały przez Sąd Rejonowy zupełnie pominięte, a także zeznaniami interweniujących funkcjonariuszy Policji, co miało wpływ na treść orzeczenia przez dokonanie nieprawidłowej oceny wyjaśnień oskarżonego oraz świadków K. N. (1) i M. P. (1), a w konsekwencji poczynienie błędnych ustaleń faktycznych co do sprawstwa oskarżonego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest częściowo zasadny. Przede wszystkim rozstrzygnięcie Sądu Odwoławczego, o czym również w kolejnej części uzasadnienia, nie jest oparte o wątpliwości tego rodzaju, czy do zdarzenia w postaci naruszenia czynności narządu ciała i rozstroju zdrowia w ogóle doszło, lecz o zakres tych obrażeń, jeżeli chodzi o czyn z pkt I aktu oskarżenia. Zeznania zarówno (...), jak i D. K. są konsekwentne w zakresie okoliczności zdarzenia, tj. awantury pomiędzy stronami, jej przyczyn oraz skutków czy zachowania oskarżonego. Sam oskarżony zresztą w toku postępowania sądowego przyznał się, że doszło do szarpaniny pomiędzy nim a pokrzywdzonymi, a interweniujący policjanci potwierdzają próbę uderzenia przez oskarżonego D. K., co wskazuje na to, kto był stroną inicjującą użycie siły fizycznej. Sama zaś okoliczność istniejącego pomiędzy stronami konfliktu nie jest decydująca dla oceny zdarzenia, zwłaszcza w świetle innych okoliczności sprawy, w tym obrażeń ujawnionych przez pokrzywdzoną i pokrzywdzonego, czy informacji podanych przez funkcjonariuszy Policji. Wbrew także twierdzeniom obrońcy okoliczność znajdowania się przez uczestników zdarzenia pod wpływem alkoholu dowodzi właśnie, że początkowo słowna awantura szybko przerodziła się w konflikt fizyczny. To właśnie jest zgodne z logiką i doświadczeniem życiowym, nie zaś postawa oskarżonego, którą forsuje obrońca, jakoby znajdując się w stanie nietrzeźwości nie przejawiał on zachowań agresywnych. Drobne nieścisłości w zeznaniach D. K. dotyczące wykonania przez niego telefonu na Policję, nie wpływają na istotę jego zeznań, co do uderzeń kierowanych przez oskarżonego w jego stronę. Jednocześnie obrońca ma rację co do oceny zeznań K. N. (1) i M. P. (1), a także co do niedokonania oceny zeznań J. N. (1) oraz ich pominięcia przy rozważaniach Sądu I instancji, choć nie w zakresie samych ustaleń faktycznych co do czynności sprawczych podejmowanych przez oskarżonego, lecz co do zakresu obrażeń doznanych przez pokrzywdzoną. Sąd odniesie się do tego w dalszej części uzasadnienia.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego w zakresie czynu z pkt I.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyrok Sądu I w zakresie rozstrzygnięcia odnośnie czynu I nie mógł się ostać, bowiem Sąd meriti oparł ustalenia faktyczne w tym zakresie na wadliwie ocenionym materiale dowodowym. Nadmienić tu należy, iż Sąd Okręgowy nie miał wątpliwości, co do zasadności skazania oskarżonego, co do czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia, bowiem w tym zakresie materiał dowodowy pozwolił na dokonanie niebudzących wątpliwości ustaleń faktycznych odnośnie sprawstwa jak i winy oskarżonego.

3.4.

2. Obraza przepisów postępowania, która miała istotny wpływ na treść orzeczenia, a to:

c)  art. 5 § 2 k.p.k. wskutek rozstrzygnięcia na niekorzyść oskarżonego K. K. (1) wątpliwości, których nie udało się usunąć w toku postępowania dowodowego w niniejszej sprawie, a co odzwierciedla aktualnie wyrok Sądu meriti i to w sytuacji, gdy w związku z brakiem materiału dowodowego przesądzającego w sposób jednoznaczny, że doszło do naruszenia prawa na skutek działań podjętych przez wyżej wymienionego, nie sposób uznać oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu,

d)  art. 424 § 2 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. poprzez dokonanie przez Sąd meriti ustaleń faktycznych w sposób jedynie pragmatyczny, jak.k.olwiek nieuwzględniający przy tym okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego K. K. (1), co w konsekwencji przełożyło się na treść zapadłego w sprawie i kwestionowanego aktualnie orzeczenia, podczas gdy obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę jest przede wszystkim dążenie do dokonania takiego wyjaśnienia sprawy, a to w oparciu o wszystkie przeprowadzone w toku postępowania dowody, aby stworzyć miarodajną podstawę dla ukształtowania przekonania o ewentualnym sprawstwie, winie i odpowie-dzialności oskarżonego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty są zasadne i skutkują koniecznością przeprowadzenia na nowo postępowania, co do czynu z pkt I aktu oskarżenia.

Sąd I instancji w sposób niedopuszczalny pominął przy ocenie dowodów korzystne dla oskarżonego zeznania J. N. (1), które (ze względu na śmierć świadka) zostały ujawnione bez odczytywania. Równie wadliwie Sąd Rejonowy ocenił zeznania K. N. (1) i M. P. (1). Należy wskazać, że wskutek ich łącznego wartościowania w sekcji 1.1.2. nie sposób dojść, dlaczego została dokonana taka ich ocena. Odwołanie się do tych samych powodów, które legły u podstaw odmowy uznania wiarygodności wyjaśnień oskarżonego nie jest jasne ani prawidłowe, bowiem Sąd odnosił się w nich do istniejącego konfliktu między stronami zajścia czy celowej próby uniknięcia odpowiedzialności karnej poprzez całkowitą negację negatywnych zachowań oskarżonego. Nie wyjaśnia to zatem w dostateczny sposób, dlaczego Sąd Rejonowy uznał zeznania ww. świadków za niewiarygodne. W ocenie Sądu Okręgowego przy tym wersja oskarżonego w pewnym zakresie (co do niezłamania palca pokrzywdzonej) znajduje potwierdzenie właśnie w tych zeznaniach. Co prawda, wyjaśnienia oskarżonego z k. 40 wskazują na datę 5/6 sierpnia 2020 r. jako datę powstania tych obrażeń pokrzywdzonej, ale w ocenie Sądu jest to albo błąd pisemny (zapisu wyjaśnień) albo błąd oskarżonego, bowiem zeznania M. P. i K. N. konsekwentnie wskazują na to, że do złamania palca doszło w przeciągu 1 dnia przed zdarzeniem, względnie tego samego dnia (brak konkretnych godzin uniemożliwia w tej chwili zakreślenie pełnych ram czasowych, natomiast nie budzi wątpliwości, że świadkowie i oskarżony podawali, że do uskarżania się przez pokrzywdzoną na złamany palec miało dojść jeszcze przed zdarzeniem z 6 września 2020 r.). Warto podkreślić, że oskarżony wskazywał również, że co do uszkodzonego palca pokrzywdzonej interwencję zgłaszał J. N. (1) i taką interwencję policja przeprowadziła. K. N. zeznała przy tym, że D. K. (2) wykrzykiwała do jakiegoś mężczyzny (nie K. K. (1)), że jego brat złamał jej palec (k. 110 - „..D. K. (2) z jakimś mężczyzną byli na podwórku bloku gdzie D. K. (2) wykrzykiwała do tego mężczyzny że cyt. »twój brat złamał mi palca«. Ja wyjrzałam przez okno i zobaczyłam D. K. (2) z jakimś mężczyzną oni byli sami, K. K. (1) nie widziałam"), zaś M. P. (1) na k. 119v wskazała: „...widziałam jak miała już złamany palec. Ona wtedy powiedziała, że zrobił to jej szwagier". Świadek J. N. (1), którego zeznania ujawniono bez odczytywania, wskazał na k. 131v: „..D. wspomniała wtedy, iż ma uszkodzony palec ten palec uszkodził jej jakiś mężczyzna, nie pamiętam czy ona podała jego imię i nazwisko. Na pewno nie zrobił jej to K., bo tak mówiła.". J. N. jest o tyle istotnym świadkiem, że odwoływał się również wprost do twierdzeń D.K., nie zaś wyłącznie własnych obserwacji czy informacji podawanych przez oskarżonego. Z racji tego, że Sąd Rejonowy nie dokonał oceny jego wiarygodności, nie sposób ustalić, dlaczego nie uwzględnił jego zeznań.

Jednocześnie sama ocena sądu meriti wyjaśnień oskarżonego również pozostawia wiele do życzenia. Przede wszystkim, jak już Sąd Okręgowy wspomniał, wyjaśnienia oskarżonego znajdują, wbrew stanowisku Sądu Rejonowego, częściowe potwierdzenie w innych dowodach. Ponadto, niezrozumiałym jest ustalenie, jakoby frustracja oskarżonego była wynikiem jego kłopotów rodzinnych, a jednocześnie zanegowanie przy ocenie wiarygodności zeznań pokrzywdzonych okoliczności tożsamych czy znaczenia sprawy rozwodowej. Taka dwoistość oceny tych samych elementów służących do oceny wiarygodności stron musi wzbudzać wątpliwości.

Obrońca zatem, słusznie wskazał, że w zakresie oceny dowodów dotyczących zarzutu I Sąd I instancji nie uwzględnił wszystkich okoliczności ujawnionych na rozprawie (zeznania J. N.), uchybiając tym art. 410 k.p.k. oraz wadliwie zakwestionował wiarygodność zeznań K. N. argumentując swoją decyzję wyłącznie okolicznościami dotyczącymi M. P., a tym samym uchybiając zasadzie swobodnej oceny dowodów stanowionej art. 7 k.p.k. Powyższe w oczywisty sposób skutkowało rozstrzygnięciem z pkt. 1.a zaskarżonego wyroku. Trzeba przy tym zaznaczyć, że wskazane wadliwości dotyczą sprawstwa oskarżonego w zakresie obrażeń w postaci złamania palca pokrzywdzonej a maja one znaczenie, bo legły u podstaw zakwalifikowania przedmiotowego zachowania oskarżonego jako wyczerpującego dyspozycje m.in. art. 157 § 1 k.k.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego do czynu zarzucanego w pkt I.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postępowanie sądowe, co do czynu z pkt I aktu oskarżenia musi być przeprowadzone na nowo.

3.5.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mający wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, iż wskutek rzekomego jednokrotnego uderzenia otwartą dłonią w brzuch pokrzywdzonej D. K. (2) oskarżony stworzył zagrożenie dla życia i zdrowia płodu oraz D. K. (2), podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie takich ustaleń i biegły patomorfolog w pisemnej opinii z dnia 14 października 2020 r. nie wysnuł takich wniosków określając przy tym rozstrój zdrowia poczętego dziecka jako lekki, a nadto w ustnej opinii uzupełniającej dodał, iż gdyby pokrzywdzona spożywała alkohol przez kilka dni wcześniej to wówczas sam stan jej nietrzeźwości mógł spowodować tenże rozstrój.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca oskarżonego ma rację wskazując, że opinia biegłego, zarówno pisemna, jak i uzupełniająca ustna, nie dają podstaw do ustalenia niebezpieczeństwa utraty życia lub zdrowia płodu. Biegły faktycznie określił rozstrój zdrowia dziecka (płodu) na lekki, w kategoriach art. 157 § 2 k.k., natomiast podczas przesłuchania na rozprawie wskazał, że spadek tętna płodu mogło spowodować zarówno uderzenie, jak i stan nietrzeźwości pokrzywdzonej. Co prawda, wskazał jednocześnie, że sam stan nietrzeźwości tego dnia nie mógł doprowadzić do takiej sytuacji, jednak w razie utrzymywania się stanu nietrzeźwości (czy też chociażby spożywania alkoholu) przez kilka dni mogło to wywołać podobną reakcję. To zaś oznacza, że pojawiają się kolejne wątpliwości, tym razem w zakresie słuszności przypisania oskarżonemu czynu z art. 160 § 1 k.k. W toku dalszego postępowania Sąd będzie zatem musiał tę okoliczność ustalić i ewentualnie zmienić opis czynu. Obrońca ma przy tym rację, że biegły nie weryfikuje prawdziwości twierdzeń pokrzywdzonej, a tym samym opinia nie może zaważyć na uznaniu bądź nie za wiarygodne jej twierdzeń, lecz stanowi dowód w tym zakresie pomocniczy. Obrońca prawidłowo również wskazał na brak odwołania się przez Sąd Rejonowy do okoliczności podawanej przez świadka K. N. dotyczącej upadku pokrzywdzonej przed zdarzeniem, co do której biegły wskazywał, że mogła dać tożsame objawy zwolnienia tętna płodu. Te okoliczności będą musiały być zweryfikowane w toku ponownego przewodu sądowego.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego w zakresie czynu z pkt I.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny wobec istniejących i możliwych do usunięcia wątpliwości – co wymagać będzie jednak ponownego rozpoznania sprawy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Sieradzu z 30 września 2021 r. sygn. akt II K 181/21 – co do czynu z pkt II aktu oskarżenia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zgromadzony materiał dowodowy dostarczył wystarczających podstaw do przyjęcia sprawstwa oskarżonego w zakresie czynu z pkt II aktu oskarżenia. Zeznania D.K. i D. K. pozostają w tym zakresie konsekwentne i zbieżne, sam zaś oskarżony przyznał się do zaistniałej z D. K. szarpaniny. Równocześnie interweniujący policjanci potwierdzają fakt próby uderzenia D. K. przez oskarżonego, co świadczy wyraźnie o tym, że stroną atakującą i używającą siły fizycznej był oskarżony. Logika i doświadczenie życiowe także wskazuje na to, że z uwagi na dużą różnicę fizyczną pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym, pokrzywdzony stroniłby od kontaktu fizycznego z dużo postawniejszym mężczyzną. Oprócz tego, funkcjonariusze Policji potwierdzili fakt zasinienia na twarzy pokrzywdzonego, a wskazanie przez niego osoby identyfikowały oskarżonego jako sprawcę (k. 219, zeznanie M. M.). Stąd też rozstrzygnięcie Sądu I instancji. co do pkt II aktu oskarżenia nie wzbudza wątpliwości.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości.

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Sąd I instancji dokonał nie tylko wadliwej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, ale i pominął jego istotną część, co skutkowało dowolnym ustaleniami faktycznymi odnośnie czynu przypisanego w pkt. 1.a. Sąd nie wyjaśnił przy tym w uzasadnieniu wszystkich okoliczności rozstrzygnięcia, uniemożliwiając pełną kontrolę instancyjną w stopniu przekraczającym możliwości skorzystania z instytucji art. 449a k.p.k. Postępowanie wymaga przeprowadzenia przewodu na nowo i dokonanie właściwej oceny dowodów, ale też niezbędnym jest przeprowadzenie wskazanych niżej dowodów celem dokonania rzetelnych ustaleń faktycznych. Braki w dokonanych ustaleniach były na tyle istotne, że Sąd Okręgowy mimo uzupełnienia materiału dowodowego o przesłuchanie funkcjonariuszki Policji M. B., nie był w stanie wydać orzeczenia kończącego postępowanie w zakresie zarzutu z pkt I aktu oskarżenia.

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Istnieje konieczność:

a)  zabezpieczenia dokumentacji medycznej D. K. (2) pozostającej w dyspozycji (...) w S.;

b)  zabezpieczenie nagrania kłótni pomiędzy D.K. a mężczyzną zaistniałej na podwórku, a nagranej przez K. N. (1), o którym zeznała ww. i którego dotyczył wniosek obrony zgłoszony 07 września 2021 r. (k. 226), do którego Sąd meriti nie odniósł się; następnie odtworzenie zabezpieczonego nagrania na rozprawie i przesłuchanie pokrzywdzonej z uwzględnieniem okoliczności z nagrania wynikających;

c)  ponownego przesłuchania świadków K. N. (1) i M. P. (1) oraz ich osobnej, wyczerpującej oceny, a w zakresie świadka K. N. (1) w szczególności ponowne dopytanie kiedy i gdzie widziała, jak pokrzywdzona D. K. upadła na ziemię;

d)  zasięgnięcia opinii uzupełniającej biegłego z zakresu medycyny sądowej celem ustalenia:

a)  czy istnieje niebudzący wątpliwości związek przyczynowy pomiędzy uderzeniem otwartą dłonią w brzuch ciężarnej pokrzywdzonej, a zaistnieniem stanu zagrożenia o którym mowa w dyspozycji art. 160 § 1 k.k.; czy powyższe jest możliwe do ustalenia uwzględniając wpływ na spadek tętna płotu spożywanie przez matkę alkoholu i jej znaczny stan nietrzeźwości (0,59 mg/l);

b)  czy upadek pokrzywdzonej na ziemię mógł wywołać podobny skutek w zakresie narażenia płodu co uderzenie zadane pięścią lub otwartą dłonią;

c)  czy zdjęcie RTG lewej ręki pokrzywdzonej oraz opis urazu IV palca lewej ręki w dokumentacji medycznej (...) pozwala na ustalenie, czy do złamania palca doszło w dniu 6 września 2020 r. czy też równie dobrze mogło ono zaistnieć wcześniej, tj. czy da się określić, kiedy mogło dojść do złamania palca? W szczególności zbadanie, czy wskutek narośli na palcu lub używania przez pokrzywdzoną złamanego palca aż do czasu interwencji lekarskiej w dniu 6 września 2020 r. możliwym jest ustalenie, że pokrzywdzona złamała palec wcześniej czy dopiero w okolicznościach przez nią opisanych.

5)  dokonania oceny zeznań ujawnionego w przebiegu rozprawy materiału dowodowego we wzajemny powiązaniu, uwzględniając zasady logiki, wskazania wiedzy oraz doświadczenia życiowego.

Konkludując, zadaniem Sądu Rejonowego jest powtórzenie czynności dowodowych dotyczących zarzutu I z poszanowaniem przepisów procedury karnej oraz z uwzględnieniem poczynionych wyżej uwag. W oparciu o powyższe Sąd ustali, czy ujawniony w toku rozprawy materiał dowodowy, po pierwsze, pozwala na niebudzące wątpliwości ustalenie, że złamanie IV palca lewej ręki pokrzywdzonej było następstwem zawinionego działania oskarżonego, a po drugie, czy w równie niebudzący wątpliwości sposób istnieją podstawy do stwierdzenia, że to oskarżony swoim zawinionym zachowaniem bezpośrednio zagroził życiu i zdrowiu płodu(...)

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Opłatę ustalono w oparciu o art. 3 ust. 1 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r. nr 49 poz. 223) (w związku z uchylenie wyroku co do pkt I aktu oskarżenia Sąd Okręgowy obowiązany był do określenia i zasądzenia opłaty od skazania z pkt. 1.b za obie instancje). Co do wydatków Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 630 k.p.k. obciążają oskarżonego zryczałtowanymi kosztami doręczeń w połowie, tj. w kwocie 10,00 zł (co do jednego z dwóch przypisanych oskarżonemu zaskarżonym wyrokiem czynów apelacja nie została uwzględniona).

7.  PODPIS