Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

p.o. sekr. sądowego Kinga Ambroziak vel Mrozowicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 987/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 5 października 2021 r. sygn. akt
II K 666/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

---------------------

---------------------------------------

---------------------------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

---------------------------------

--------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Zarzut obrońcy oskarżonego na podstawie art. 438 pkt 4 kpk obraza przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 37a § 1 kk w postaci przyjęcia, iż nie ma możliwości zastosowania tego przepisu i wymierzenia kary ograniczenia wolności, w sytuacji gdy ustalenia stanu faktycznego sprawy oraz udokumentowana sytuacja rodzinna i materialna oskarżonego jak też jego zachowanie wskazują jednoznacznie, iż kara ograniczenia wolności mogłaby spełnić swoje cele zarówno w zakresie prewencji ogólnej jak też indywidualnej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Tytułem wstępu do niniejszych rozważań w pierwszej kolejności wskazać należy, iż orzeczona względem oskarżonego kara w żadnym razie nie nosi cech rażącej niewspółmierności, a tylko tego rodzaju niewspółmierność mogłaby powodować, w myśl art. 438 pkt 4 kpk, wydanie orzeczenia reformatoryjnego. Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wówczas, jeżeli z punktu widzenia nie tylko sprawcy czy jego obrońcy, ale i ogółu społeczeństwa, orzeczona kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość. Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa – rażąco niewspółmierną, czyli niewspółmierną w stopniu niedającym się wręcz zaakceptować.

W ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie nie było podstaw do wymierzenia kary innej rodzajowo lub w wyższym lub niższym rozmiarze.

Podnoszony zarzut z art. 438 pkt 4 kpk, skarżący wiąże z obraza prawa materialnego, ale obraza prawa materialnego może polegać na błędnej wykładni przepisu, zastosowaniu nieodpowiedniego przepisu, a także na niezastosowaniu określonego przepisu, w sytuacji gdy jest to obowiązkowe. Natomiast przepis art. 37a kk nie ma zaś charakteru normy stanowczej (zawierającej nakaz lub zakaz określonego postępowania), zatem jego obraza - w rozumieniu art. 438 pkt 1 kpk - nie wchodzi w grę (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 kwietnia 2016 r. II AKa 42/16).

W związku z tym zastosowanie instytucji uregulowanych w art. 37a § 1 kk w każdym jednym przypadku uzależnione jest od decyzji sądu. Co więcej norma z art. 37a § 1 kk stanowi pewnego rodzaju odstępstwo od zasady, zgodnie z którą - za przypisany
czyn wymierzana jest kara, która przewidziana została jako sankcja karna
za konkretne przestępstwo. Stąd też sięgając po uregulowanie z art. 37a § 1 kk sąd
za każdym razem obowiązany jest do indywidualnego podejścia i całościowego przeanalizowania konkretnego przypadku.

W niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji wnikliwie rozważył kwestię zastosowania wobec oskarżonego represji karnej za przypisany mu czyn. Sąd Rejonowy prawidłowo przyjął, iż brak jest możliwości zastosowania w niniejszej sprawie art. 37a § 1 kk i wymierzenie oskarżonemu jedynie kary ograniczenia wolności za przypisany mu czyn, ponieważ kara nie spełniłaby swojego celu zarówno w zakresie prewencji generalnej, a także indywidualnej. Kara ograniczenia wolności byłaby karą niewspółmiernie łagodną biorąc pod uwagę, że oskarżony znajdował się pod znacznym wpływem alkoholu, a także mając na uwadze uprzednią karalność za czyn
z art. 178a § 1 kk i art. 244 kk. Obrazuje to również lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego oraz wymiaru sprawiedliwości. Sąd Rejonowy analizując uprzednią karalności oskarżonego słusznie zauważył, że stosowane kary pozbawienia wolności z warunkowym ich zawieszeniem nie odnosiły pozytywnego skutku w zakresie zmiany postawy oskarżonego.

Obrońca oskarżonego nie wskazał żadnych argumentów, które skutkowałyby uwzględnieniem apelacji. Wszystkie okoliczności wymienione w apelacji przez obrońcę związane z oceną wyjaśnień oskarżonego, jego sytuacją rodzinną zostały prawidłowo ocenione przez Sąd pierwszej instancji. Sąd Rejonowy ustalając rodzaj kary uwzględnił zarówno okoliczności łagodzące (skruchę oraz przyznanie
się oskarżonego, jego stan zdrowia, a także sytuację rodzinną związaną z przewlekłym leczeniem z uwagi na zwyrodnienie kręgosłupa, fakt, że jest rencistą i
ma na utrzymaniu 4 dzieci) oraz obciążające (znaczną ilość alkoholu, uprzednią karalność za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości). W związku z tym kara pozbawienia wolności w wymiarze 3 miesięcy – w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, będzie wystarczająca dla osiągnięcia celów kary i wymogów z art. 53 kk

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy słusznie nie znalazł podstaw
do zastosowania wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności. Nietrzeźwy kierowca stanowi niewątpliwie zagrożenie w ruchu drogowego, a wyjaśnienia oskarżonego związane z krótkim odcinkiem do przejechania 200 - 300 m, a także małym natężeniem ruchu w miejscu popełnienia czynu nie mogą stanowić żadnych okoliczności łagodzących, zwłaszcza gdy oskarżony był uprzednio karany
za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości. Nie można pominąć zeznań świadka B. M., który opisał sposób w jaki oskarżony prowadził pojazd mechaniczny zjeżdżając ze swojego pasa ruchu, stanowiąc zagrożenie dla nadjeżdżających z naprzeciwka, nie reagował na sygnał dźwiękowe. Takie zachowanie oskarżonego świadczy o lekceważącym stosunku nie tylko do obowiązującego porządku prawnego, ale również bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Ponadto cele prewencji indywidulanej i generalnej słusznie doprowadziły Sąd pierwszej instancji przy prawidłowym ustaleniu stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz pozostałych dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53 kk,
iż w rozpoznawanej sprawie zachodzi konieczność orzeczenia wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, albowiem kara ograniczenia wolności stanowiłaby nadmierną pobłażliwość, doprowadzając oskarżonego, ale również społeczeństwo do przekonania o jego bezkarności, co dodatkowo mogłoby stanowić pewne przyzwolenie na takie zachowania.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez zastosowanie regulacji określonej w art. 37 a § 1 kk i orzeczenie wobec oskarżonego J. L. kary ograniczenia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu podniesionego przez obrońcę oskarżonego skutkowała bezzasadnością wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 5 października 2021 r. sygn. akt
II K 666/20- utrzymany w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec bezzasadności zarzutu skarżącego wyrok należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

---------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk w zw. z art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 627 kpk Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego G. J. na rzecz Skarbu Państwa 80 złotych kosztów sądowych – w tym 20 zł wydatków za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońcy

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 5 października 2021r. sygn. akt II K 666/20

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana