Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 11 marca 2022 r.

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia (del.) Maciej Olechowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Suza

Oskarżyciel publiczny asp. szt. Robert Guźda

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2022 r.

sprawy M. S.

obwinionego o popełnienie wykroczenia z art. 116 § 1a kw w zw. z art. 46a pkt 2 i art. 46b pkt 13 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 roku o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi i § 25 ust. 1 pkt 2 lit. e Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 2021 roku w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii i § 1 pkt 3 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 września 2021 roku zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii

w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania

na skutek zażalenia Komendanta Powiatowego Policji w K. na postanowienie Sądu Rejonowego w Kolbuszowej z dnia 18 stycznia 2022 r. w sprawie II W 4/22 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania

na podstawie art. 437 § 1 i § 2 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw

p o s t a n o w i ł:

u c h y l i ć zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę II W 4/22 Sądowi Rejonowemu w Kolbuszowej do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2022 r. do Sądu Rejonowego w Kolbuszowej wpłynął wniosek Komendanta Powiatowego Policji w K. o ukaranie M. S. za to, że wymieniony w dniu 10 grudnia 2021 roku w K. w sklepie (...) przebywając w miejscu ogólnodostępnym nie zastosował się do nakazu zakrywania przy pomocy maseczki ust i nosa, tj. wykroczenia z art. 116 § 1a kw w zw. z art. 46a pkt 2 i art. 46b pkt 13 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi i § 25 ust. 1 pkt 2 lit. e Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 2021 roku w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii i § 1 pkt 3 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 września 2021 roku zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii.

Sąd Rejonowy w Kolbuszowej postanowieniem z dnia 18 stycznia 2022 r. w sprawie II W 4/22 odmówił wszczęcia postępowania z wniosku Komendanta Komendy Powiatowej Policji w K. o ukaranie M. S.. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi nie zawiera obowiązku zasłaniania ust i nosa, a jedynie znajduje się w niej odesłanie do możliwości ustanowienia takowych w drodze rozporządzenia. W konkluzji Sąd I instancji uznał więc, że skoro norma art. 116 § 1a kw będąc przepisem blankietowym nie przewiduje wprost sankcji karnych za nieprzestrzeganie zakazów, nakazów, ograniczeń lub obowiązków określonych w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, zachowanie obwinionego nie podlegało odpowiedzialności wykroczeniowej, a ewentualne ukaranie go za tego typu zachowanie mogłoby prowadzać do ograniczenia z korzystania z konstytucyjnych wolności i praw, które to ograniczenia mogą być ustanawiane wyłącznie aktem prawnym rangi ustawowej.

Powyższe postanowienie w trybie art. 103 § 3 kpw w zw. z art. 59 § 2 kpw zaskarżył w całości na niekorzyść obwinionego Komendant Powiatowej Komendy Policji w K. i na podstawie art. 427 § 1 i § 2 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw oraz art. 438 pkt 1 i 3 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw orzeczeniu temu zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego przez niezasadne przyjęcie, że brak jest możliwości uznania czynu popełnionego przez M. S. za wykroczenie, podczas gdy prawidłowa ocena wskazuje, że doszło do popełnienia wykroczenia.

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie Komendanta Powiatowej Komendy Policji w K. zasługuje na uwzględnienie.

Odnosząc się do argumentacji Sądu I instancji, która legła u podstaw odmowy wszczęcia postępowania, Sąd odwoławczy widzi za konieczne przypomnienie, że o ile do 29 listopada 2020 r. argumentacja jakby karanie za niestosowanie się do nakazu zakrywania przy pomocy maseczki ust i nosa, będącego następstwem wprowadzonych na obrzeże całej Rzeczypospolitej Polskiej ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, mogła prowadzać do ograniczenia z korzystania z konstytucyjnych wolności i praw wynikających z art. 31 ust 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej była w pełni aprobowana orzecznictwie sądów powszechnych, albowiem powszechny nakaz zakrywania nosa i ust przed tą datą wprowadzony z przekroczeniem granic upoważnienia ustawowego, o tyle racje ma skarżący, że w dniu 29 listopada 2020 r weszła w życie ustawa z dnia 28 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19, w której art. 15 pkt 2 lit. c wprowadzająca zmianę w art. 46b ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi polegającą, na dodaniu do art. 46b punktu 13 w brzmieniu: „nakaz zakrywania ust i nosa, w określonych okolicznościach, miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach, wraz ze sposobem realizacji tego nakazu”. Okoliczność ta ma natomiast o tyle znaczenie, że tym samym wprowadzony wówczas i obowiązujący do dziś powyższy przepis rangi ustawowej stanowi obecnie właściwą podstawę do wprowadzania odpowiednich regulacji w formie rozporządzenia i w konsekwencji zrodził możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności wykroczeniowej z art. 116 § 1a kw osobę naruszającą nakaz zakrywania przy pomocy maseczki ust i nosa w miejscu ogólnodostępnym – w tym na ternie sklepów i innych miejscach, a szczegółowo opisanych w § 25 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 2021 roku w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii i § 1 pkt 3 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 września 2021 roku zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii.

Tym samym art. 46b ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi po dodaniu punktu 13 w brzmieniu: „13) nakaz zakrywania ust i nosa, w określonych okolicznościach, miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach, wraz ze sposobem realizacji tego nakazu”, w ocenie Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu stanowi obecnie ustawowe upoważnienie i właściwą podstawę do wprowadzania odpowiednich regulacji w formie rozporządzenia i umożliwia pociągniecie sprawcy naruszającego wynikające z tej regulacji obostrzenia do odpowiedzialności wykroczeniowej z art. 116 § 1a kw.

Wreszcie na zakończenie Sąd odwoławczy pragnie wyrazić pogląd, że nie można przy tym zapomnieć i o tym, iż w obecnej sytuacji zagrożenia naszego zdrowia i życia w związku z rozprzestrzeniającym się wirusem SARS-COVID-19 oraz trudnej sytuacji w służbie zdrowia, wszyscy zobowiązani jesteśmy do przestrzegania określonych zasad sanitarnych. I o ile przepisy prawa nakładają na nas określone zakazy i nakazy w związku ze stanem epidemii, a przestrzeganie ich jest naszym obowiązkiem, o tyle polski wymiar sprawiedliwości winien wydatnie wpisać się w realizację tego celu. O ile bowiem respektowania prawa jest obowiązkiem powszechnym, to nie może ujść uwadze, że zapobieganie skutkom rozprzestrzeniania się wirusa SARS-COVID-19 jest też obywatelską powinnością, która winna się sprowadzać do prezentowania odpowiedzialnej społecznie postawy, polegającej na dbaniu nie tylko o własne zdrowie, ale także o zdrowie i życie osób z naszego bliższego i dalszego otoczenia. Tym samym przestrzeganie nakazu zakrywania przy pomocy maseczki ust i nosa, choć dla wielu osób może jawić się jako mało komfortowe i tak jest niewielką ceną za możliwość przyczynienia się do uratowania innej osobie zdrowia, a nawet życia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 i § 2 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Kolbuszowej do ponownego rozpoznania.