Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2021 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Wojciech Wołoszyk

Protokolant: st. sekr. sąd. Marzena Karpińska

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2021 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko P. K.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 216.329,68 zł ( dwieście szesnaście tysięcy trzysta dwadzieścia dziewięć złotych 68/100 ) zastrzegając pozwanemu prawo do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do nieruchomości , dla których prowadzone są księgi wieczyste nr : (...) , (...) oraz (...) , na których ustanowiono hipotekę umowną łączną na rzecz powoda w kwocie 375.000 zł ,

2.  w pozostałej części oddala powództwo ,

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 16.853 zł ( szesnaście tysięcy osiemset pięćdziesiąt trzy złote ) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII GC 323/20

UZASADNIENIE

Powód – (...) z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko pozwanemu – P. K. o zapłatę kwoty 375.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że nabył wierzytelność od (...) z siedzibą w W. na podstawie porozumienia o przeniesieniu praw i obowiązków wynikających z umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 14 czerwca 2016r., którą to umową (...) nabył wierzytelność od (...) Powód wskazał także, że (...) jest następcą prawnym (...) w związku z połączeniem z (...) Z (...) w trybie art. 492 § 1 pkt. 1 k.s.h. Dalej powód wskazał, że pomiędzy (...) a pozwanym została zawarta w dniu 31 maja 2012 r. umowa nr (...) kredytu obrotowego na rachunku bieżącym. Przedmiotowa umowa była wielokrotnie aneksowana. Ponadto powód podkreślił, że na podstawie umowy kredytu Bank oddał do dyspozycji kredytobiorcy środki pieniężne w ustalonej umową wysokości. Powód zaznaczył, że strony w § 5 oraz w pkt. I aneksu nr (...) do umowy kredytu postanowiły, że zabezpieczeniem spłaty udzielonego kredytu wraz odsetkami będzie hipoteka umowna łączna w kwocie 375 000,00 zł. Powód wskazał, że pozwany nie wywiązał się ze swojego zobowiązania i nie uregulował na rzecz Banku płatności szczegółowo określonych w umowie kredytu wraz z późniejszymi zmianami, w związku z tym Bank w dniu 23 stycznia 2015r. wypowiedział umowę kredytu. Powód podkreślił również, że w wyniku postawienia wierzytelności w stan wymagalności Bank wystawił w dniu 16 marca 2015r. przeciwko pozwanemu tytuł egzekucyjny nr (...), obejmujący wierzytelność z tytułu umowy nr (...) kredytu obrotowego w rachunku bieżącym z dnia 31 maja 2012r. Zaś w dniu 1 kwietnia 2015r. Sąd Rejonowy w Szubinie wydał postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności Bankowemu Tytułowi Egzekucyjnemu w sprawie o sygn.. akt I Co 234/15. Powód podał, że w oparciu o tenże tytuł wykonawczy wierzyciel pierwotny wystąpił o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko pozwanemu. W wyniku powyższego przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w W. S. Ż. zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne pod sygn. akt Km 853/15. Powód zaznaczył, że w dniu 14 czerwca 2016r. bank zawarł z (...) z siedzibą w W. umowę sprzedaży wierzytelności cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez dłużnika osobistego z wierzycielem pierwotnym – (...). Powód wskazał, że następnie w dniu 30 czerwca 2016r. (...) z siedzibą w W. zawarł z powodem porozumienie o przeniesieniu praw i obowiązków wynikającej z umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 14 czerwca 2016r. cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z ww. umowy. Powód zaznaczył, że wystąpił z wnioskiem o zmianę dotychczasowego wierzyciela hipotecznego w księdze wieczystej nr (...). Jednocześnie powód wskazał, że zgodnie z treścią aktualnego odpisu ksiąg wieczystych wierzycielem z tytułu nieruchomości zabezpieczonej hipoteką umowną łączną w kwocie 375 000,00 zł wobec pozwanego w chwili obecnej jest powód.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym w dniu 16 października 2020r, w sprawie o sygn. akt VIII GNc 334/20 Sąd Okręgowy w Bydgoszczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu swego stanowiska powód podniósł zarzut przedawnienia oraz wskazał, że powód nie wykazał żadnymi dowodami, aby termin przedawnienia roszczenia został w jakikolwiek sposób przerwany. Pozwany podkreślił, że pozew w niniejszej sprawie został złożony w dniu 21 września 2020r., a więc ponad dwa lata po upływie terminu przedawnienia roszczenia. W ocenie pozwanego, powód nie wykazał wysokości roszczenia, ani jego skutecznego nabycia od wierzyciela pierwotnego. Pozwany podkreślił, że wyciągowi z umowy cesji przedłożonego do pozwu nie można nadać przymiotu wiarygodności.

W odpowiedzi na sprzeciw pozwanego, powód podtrzymał wszystkie dotychczas podniesione przez siebie twierdzenia oraz wnioski. Ponadto powód powołał się na art.77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz podkreślił, że powód i tak zachowuje uprawnienie do zaspokojenia z przedmiotu zabezpieczenia, czyli nieruchomości, na której zostało ustanowione rzeczowe zabezpieczenie spłaty zobowiązania. Powód zaznaczył także, że dowodem skutecznego nabycia dochodzonego roszczenia jest poświadczony notarialnie wyciąg z umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 14 czerwca 2016r. wraz z aneksem nr (...) i załącznikiem nr A do Aneksu obejmującego przedmiotową sprawę i stanowiącego integralną część umowy oraz porozumienia z dnia 30 czerwca 2016r. o przeniesieniu praw i obowiązków z umowy sprzedaży wierzytelności. Ponadto powód podkreślił, że z treści aktualnego odpisu z ksiąg wieczystych wynika, że wierzycielem z tytułu wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wobec pozwanego jest powód. Powód odniósł się także do zarzutu pozwanego co do niewykazania roszczenia co do wysokości, w tym zakresie powód wskazał, że dochodzi on w przedmiotowej sprawie kwoty 375 000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Jednocześnie również powód zaznaczył, że kwota ta została ograniczona do wpisu hipoteki umownej łącznej, ustanowionej na nieruchomościach o nr KW (...), (...), (...), zabezpieczającego spłatę wierzytelności z tytułu umowy kredytu obrotowego w rachunku bieżącym z dnia 31 maja 2012r., stosownie do treści art. 65 i 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Pomiędzy (...) a pozwanym – P. K. została zawarta w dniu 31 maja 2012 r. umowa nr (...) kredytu obrotowego na rachunku bieżącym. Przedmiotowa umowa była wielokrotnie aneksowana.

(dowód: umowa kredytu obrotowego na rachunku bieżącym z dnia 31 maja 2012r. nr (...)- k. 7 – 12 akt, aneksy do umowy z dnia 31 maja 2012r. nr (...) – k.13 – 34 akt )

Na podstawie przedmiotowej umowy kredytu (...) oddał do dyspozycji kredytobiorcy środki pieniężne w ustalonej umową wysokości.

Strony w § 5 oraz w pkt. I aneksu nr (...) do umowy kredytu postanowiły, że zabezpieczeniem spłaty udzielonego kredytu wraz odsetkami będzie hipoteka umowna łączna w kwocie 375.000 zł.

(dowód: umowa kredytu obrotowego na rachunku bieżącym z dnia 31 maja 2012r. nr (...)- k. 7 – 12 akt, aneksy do umowy z dnia 31 maja 2012r. nr (...) – k.13 – 34 akt, odpisy z ksiąg wieczystych o nr (...) – k. 35- 43 akt, oświadczenie o ustanowieniu hipoteki łącznej z dnia 31 maja 2012r. – k. 136 – 136 v akt, oświadczenie (...) stwierdzające złożenie oświadczenia o ustanowieniu hipoteki łącznej z dnia 31 maja 2012 r. k. 137- 137v akt, oświadczenie o zmianie treści ustanowionej hipoteki łącznej z dnia 16 maja 2013r. –k. 138 – 138 v akt, oświadczenie (...) stwierdzające złożenie oświadczenia o zmianie treści ustanowionej hipoteki łącznej z dnia 16 maja 2016r. – k. 139-139 v akt)

Pozwany nie wywiązał się ze swojego zobowiązania i nie uregulował na rzecz (...) płatności szczegółowo określonych w umowie kredytu wraz z późniejszymi zmianami. W związku z tym (...) w dniu 23 stycznia 2015r. wypowiedział umowę kredytu.

(dowód: wypowiedzenie umowy kredytu – k. 44 akt)

(...) wystawił w dniu 16 marca 2015r. przeciwko pozwanemu tytuł egzekucyjny nr (...), obejmujący wierzytelność z tytułu umowy nr (...) kredytu obrotowego w rachunku bieżącym z dnia 31 maja 2012r. Wierzytelność obejmowała m. in. kapitał wymagalny w wysokości 216.329,68 zł oraz odsetki. W dniu 1 kwietnia 2015r. Sąd Rejonowy w Szubinie wydał postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności Bankowemu Tytułowi Egzekucyjnemu w sprawie o sygn. akt I Co 234/15. W oparciu o tenże tytuł wykonawczy wierzyciel pierwotny wystąpił o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko pozwanemu.

W wyniku powyższego, przed komornikiem sądowym przy Sądzie Rejonowym w W. S. Ż. toczyło się postępowanie egzekucyjne pod sygn. akt Km 853/15.

(dowód: Bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z dnia 16 marca 2015r. – k. 45 akt – 45 v akt, Postanowienie Sądu Rejonowego w Szubinie z dnia 1 kwietnia 2015r. w sprawie o sygn.. akt I Co 234/15 – k. 47 akt, wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu – k. 46 akt, postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W. w sprawie o sygn. akt Km 853/15 z dnia 8 października 2015r. – k. 48 akt)

(...) jest następcą prawnym (...) w związku z połączeniem (...) z (...) w trybie art. 492 § 1 pkt. 1 k.s.h. poprzez przeniesienie całego majątku (...) na rzecz (...) z jednoczesnym podwyższeniem kapitału zakładowego w drodze emisji akcji wydanych dotychczasowym akcjonariuszom (...)

(dowód : odpis pełny KRS – k. 53 – 79 akt)

W dniu 14 czerwca 2016r. (...) zawarł z (...) z siedzibą w W. umowę sprzedaży wierzytelności cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez dłużnika osobistego z wierzycielem pierwotnym – (...). Wierzytelność względem powoda wchodziła w skład tzw. Pakietu II , obejmującego wierzytelności należne w stosunku do klientów instytucjonalnych ( mikroprzedsiębiorców ) zabezpieczone hipoteką.

Następnie, w dniu 30 czerwca 2016r. (...) z siedzibą w W. zawarł z powodem porozumienie o przeniesieniu praw i obowiązków wynikającej z umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 14 czerwca 2016r. cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z ww. umowy – w zakresie dotyczącym pakietu II i III. Cesja nie obejmowała wyłącznie wierzytelności z pakietu I.

(dowód: poświadczony notarialnie wyciąg z umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 14 czerwca 2016r. wraz aneksem nr (...) oraz załącznikiem nr (...) do aneksu, obejmujący przedmiotową wierzytelność oraz stanowiący integralną część umowy oraz porozumienia z dnia 30 czerwca 2016r. – k. 49- 50 akt, zawiadomienie o cesji wierzytelności – k. 51 akt, wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda – k. 52 akt)

Powód wystąpił z wnioskiem o zmianę dotychczasowego wierzyciela hipotecznego w księdze wieczystej nr (...).

Zgodnie z treścią aktualnego odpisu ksiąg wieczystych wierzycielem z tytułu nieruchomości zabezpieczonej hipoteką umowną łączną w kwocie 375.000 zł wobec pozwanego w chwili obecnej jest powód.

(dowód: odpisy z ksiąg wieczystych o nr (...) – k. 35- 43 akt)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części dotyczącej należności głównej co do kwoty 216.329,68 zł , z zastrzeżeniem ograniczenia odpowiedzialności pozwanego do nieruchomości obciążonej hipotecznie , zaś w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie został ustalony na podstawie opisanych wyżej dokumentów przedłożonych przez powoda. W ocenie Sądu, dokumenty te były czytelne i umożliwiały Sądowi zapoznanie się z treścią oświadczeń woli lub wiedzy stron, które na dokumentach złożyły podpisy. Ich autentyczność nie była kwestionowana i nie budziła również wątpliwości Sądu.

Sąd Okręgowy chciałby w tym miejscu zaznaczyć, że przy ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd miał na uwadze treść art. 233 § 1 k.p.c., zgodnie, z którym Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

Przechodząc do merytorycznego rozważenia przedmiotowej sprawy w pierwszej kolejności odnieść należało się do zarzutu pozwanego co do braku legitymacji czynnej powoda. Albowiem pozwany wskazał, że w jego ocenie wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu jest tylko dokumentem prywatnym, w którym wierzytelność nie została sprecyzowana. Powyższy zarzut pozwanego, zdaniem Sądu Okręgowego należało uznać za całkowicie chybiony.

Sąd Okręgowy zwrócił szczególną uwagę, iż z akt sprawy jednoznacznie wynika, że pomiędzy (...) a pozwanym – P. K. została zawarta w dniu 31 maja 2012 r. umowa nr (...) kredytu obrotowego na rachunku bieżącym. Przedmiotowa umowa była wielokrotnie aneksowana.

W związku z powyższym, nie ulega wątpliwości Sądu, że pierwotnego wierzyciela oraz pozwanego łączyła umowa kredytu , stanowiąca umowę nazwaną, uregulowaną ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2187 – dalej jako „Pr. bank.”). Zgodnie z art. 69 ust. 1 tej ustawy przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji. Istotną cechą tej umowy jest jej charakter wzajemny, ekwiwalentem świadczenia banku, polegającego na oddaniu do dyspozycji na czas oznaczony określonej kwoty pieniężnej, jest zapłata odsetek i prowizji, niezależna od obowiązku zwrotu wykorzystanego kredytu . Ten rodzaj i zakres ekwiwalentu przesądza również o odpłatnym charakterze tej umowy.

Natomiast (...) jest następcą prawnym (...) w związku z połączeniem z (...) (...) w trybie art. 492 § 1 pkt. 1 k.s.h. poprzez przeniesienie całego majątku (...) na rzecz (...) z jednoczesnym podwyższeniem kapitału zakładowego w drodze emisji akcji wydanych dotychczasowym akcjonariuszom (...) Następnie należy podkreślić, że w dniu 14 czerwca 2016r. bank zawarł z (...) z siedzibą w W. umowę sprzedaży wierzytelności cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez dłużnika osobistego z wierzycielem pierwotnym – (...). Wierzytelność powoda była ujęta w tzw. pakiecie II i opisana w wyciągu z załącznika (...) do aneksu nr (...) powyższej umowy. Następnie, w dniu 30 czerwca 2016r. (...) z siedzibą w W. zawarł z powodem porozumienie o przeniesieniu praw i obowiązków wynikającej z umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 14 czerwca 2016r. cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z ww. umowy – w zakresie pakietów nr II i III a więc również w zakresie dotyczącym wierzytelności wobec pozwanego.

W ocenie Sądu Okręgowego wskazać trzeba, że zgodnie z art. 494 § 1 k.s.h. Spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki. Należy zgodzić się z poglądem panującym w orzecznictwie, iż stosownie do treści art. 494 § 1 k.s.h. spółka przejmująca wstępuje z mocy prawa z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej, a zatem także obejmujące zabezpieczenia hipoteczne. Jak stanowi art. 494 § 3 k.s.h. ujawnienie w księgach wieczystych przejścia na spółkę przejmującą praw ujawnionych w tych księgach następuje na wniosek tej spółki. Przyjmuje się, że w razie połączenia spółek (art. 492 § 1 k.s.h.), ujawnienie spółki przejmującej w księdze wieczystej w miejsce spółki przejmowanej może nastąpić na podstawie danych z rejestru przedsiębiorców w KRS potwierdzonych odpisem. Połączenie następuje z dniem wpisania połączenia do rejestru (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2018 r., V CSK 559/17, LEX nr 2618543).

Tymczasem jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, powód wystąpił z wnioskiem o zmianę dotychczasowego wierzyciela hipotecznego w księdze wieczystej nr (...). Zgodnie z treścią aktualnego odpisu ksiąg wieczystych wierzycielem z tytułu nieruchomości zabezpieczonej hipoteką umowną łączną w kwocie 375.000 zł wobec pozwanego w chwili obecnej jest powód. Fakt nabycia wierzytelności przez powoda nie wynika zatem nie tylko z kwestionowanego przez pozwanego wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu, ale także z odpisu ksiąg wieczystych oraz – co najważniejsze – z poświadczonego notarialnie wyciągu z umów sprzedaży wierzytelności. Przedłożone przez powoda dokumenty oraz wyciąg z ksiąg wieczystych wskazują jednoznacznie, iż powód udowodnił swoją legitymację czynną.

Natomiast uzasadniony okazał się zarzut pozwanego co do przedawnienia roszczenia w przedmiotowej sprawie. Należy podkreślić, że (...) w dniu 23 stycznia 2015r. wypowiedział umowę kredytu pozwanemu, gdyż pozwany nie wywiązał się ze swojego zobowiązania i nie uregulował na rzecz Banku płatności szczegółowo określonych w umowie kredytu wraz z późniejszymi zmianami. Wypowiedzenie umowy przez bank w wyniku jej naruszenia przez kredytobiorcę, m.in. poprzez zaniechanie lub nieterminowe dokonywanie spłaty kredytu , ma charakter sankcyjny. Uprawnienie to realizowane jest przez dokonanie jednostronnej czynności prawnej prawo-kształtującej i powoduje, z upływem terminu wypowiedzenia, nie tylko następcze wygaśnięcie zobowiązania w zakresie praw i obowiązków kontraktowych ciążących na obu stronach (skutek ex nunc) ale i ukształtowanie dalszych stosunków prawnych. Ich przedmiot i zakres wyznaczają zasady ogólne prawa zobowiązań oraz, w oznaczonym zakresie, treść dotychczasowej umowy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2017 r., II CSK 281/16, Glosa 2018/2/74). Kredyt został więc w styczniu 2015 r. postawiony przez pierwotnego wierzyciela w stan wymagalności. Podkreślenia wymaga także okoliczność , iż wszystkie czynności egzekucyjne były podejmowane przez pierwotnego wierzyciela również w 2015r. Tymczasem powód wniósł pozew w przedmiotowej sprawie dopiero w czerwcu 2020 r. (zob. k.84 akt).

Należy przy tym podnieść , iż termin przedawnienia roszczenia z tytułu kredytów bankowych nie zostaje przerwany dla nabywcy wierzytelności przez wszczęcie postępowania egzekucyjnego przez bank jako wierzyciela pierwotnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności ( uchwała SN z dnia 29 czerwca 2016 r. , III CZP 29/16 ) , co miało miejsce w niniejszej sprawie. Wobec takiego stanu rzeczy, przyjmując trzyletni termin przedawnienia roszczenia wynikający z art. 118 kc ( jako roszczenia związanego z prowadzoną przez powoda działalnością gospodarczą ) oraz termin wniesienia przez powoda pozwu , w czerwcu 2020r. – w ocenie Sądu Okręgowego doszło do przedawnienia roszczenia w niniejszej sprawie.

Jednakże Sąd Okręgowy miał na uwadze to, że prawnym zabezpieczeniem spłaty udzielonego kredytu jest hipoteka umowna łączna w kwocie 375.000 zł. Otóż, zgodnie z art. 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie narusza uprawnienia wierzyciela hipotecznego do uzyskania zaspokojenia z nieruchomości obciążonej. Przepisu tego nie stosuje się do roszczeń o świadczenia uboczne. Co za tym idzie, przepisu tego nie stosuje się do odsetek oraz kwoty z tytułu opłat i prowizji.

Z powołanego przepisu wynika, że przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką pociąga za sobą tylko skutki w sferze obligacyjnej, nie pozbawia natomiast wierzyciela hipotecznego uprawnienia do zaspokojenia się z nieruchomości. Powyższe oznacza, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie przysługuje zarzut przedawnienia, i to niezależnie od tego, czy jest też dłużnikiem osobistym, czy tylko rzeczowym. Odpowiedzialność rzeczowa jest wyłączna i jedynie dłużnik osobisty może obronić się zarzutem przedawnienia, jeżeli nie jest jednocześnie dłużnikiem rzeczowym (art. 117 k.c.). Jeżeli nim jest, a dojdzie do przedawnienia i dłużnik zgłosi taki zarzut, to będzie odpowiadał tylko rzeczowo, a sąd uwzględniając powództwo ograniczy, zgodnie z art. 319 k.p.c., jego odpowiedzialność do obciążonej nieruchomości (por. wyrok Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 11 września 2019 r., I C 326/18, LEX nr 2725318). Sąd podziela pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 2 czerwca 2020 r. , I ACa 446/19 , iż ustawa w art. 77 u.k.w.h. nie czyni żadnego rozróżnienia co do rodzaju odsetek objętych tym przepisem. Należy zatem przyjąć, że dłużnik rzeczowy, który skutecznie powołał się na przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej, odpowiada z tytułu hipoteki wyłącznie w zakresie sumy głównej, uwalnia się natomiast całkowicie od odpowiedzialności z tytułu odsetek.

Uzasadniony był także częściowo zarzut pozwanego co do niewykazania wysokości wierzytelności w zakresie należności głównej , który to zarzut miał znaczenie w świetle wskazanych wyżej zasad odpowiedzialności rzeczowej pozwanego. Należy podnieść , że wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego stanowi jedynie dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., który stanowi dowód wyłącznie tego, iż osoba, która go podpisała złożyła zawarte w dokumencie oświadczenie. Obowiązujący przepis art. 194 ust. 2 ustawy z 2004 roku o funduszach inwestycyjnych wprost już przy tym pozbawia wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego mocy prawnej dokumentów urzędowych w postępowaniu cywilnym (por. wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 25 lutego 2015r., I ACa 824/15). Pozwany zatem miał prawo zakwestionować ów wyciąg. Słusznie pozwany wskazał , że co prawda sam wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu wskazuje na kwotę 400.893,29 zł należności głównej ( k. 52 ) , jednakże wierzyciel nie wykazał , że kwota ta faktycznie stanowi kwotę kapitału. Jak wynika bowiem z pisma wierzyciela pierwotnego z dnia 23 stycznia 2015 r. stanowiącego załącznik do wniosku o nadanie klauzuli (...) , wysokość kapitału wyniosła tylko 216.329,68 zł. Potwierdza to zresztą sam bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z 16 marca 2015 r. gdzie wyraźnie wskazuje się na kwotę 216.329,68 zł jako kwotę kapitału wymagalnego ( k. 34 akt I Co 234/15 , k. 45 i 47 akt ). Również taka kwota kapitału widnieje na wyciągu z załącznika do umowy przelewu wierzytelności z 14 czerwca 2016 r. W odpowiedzi na sprzeciw powód w żaden sposób nie odniósł się do zarzutu pozwanego w tej kwestii i nie wyjaśnił w jaki sposób doszło do podwyższenia wysokości należności głównej do kwoty ponad 400 tys. zł. Należy zatem przyjąć , iż powództwo zostało udowodnione tylko co do kwoty należności głównej w wysokości 216.329,68 zł.

Wobec powyższych okoliczności oraz treści art. 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece – Sąd rozpoznający niniejszą sprawę miał zatem podstawę tylko do zasądzenia należności głównej w wysokości 216.329,68 zł. W tym stanie rzeczy Sąd zasądził od pozwanego , jako dłużnika rzeczowego , na rzecz powoda kwotę 216.329,68 zł , ograniczając na podstawie art. 319 k.p.c. jego odpowiedzialność do obciążonej nieruchomości ( pkt I wyroku ).

Zaś w pozostałym zakresie powództwo oddalił , jako przedawnione a także niewykazane co do wysokości należności głównej w części przewyższającej 216.329,68 zł. (punkt II wyroku).

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z art. 100 zd. 1 kc , dokonując ich stosunkowego rozdzielenia. Powód wygrał proces w około 57 %. Powód poniósł koszty w wysokości łącznie 29.567 zł , z czego 10.817 zł stanowiły koszty zastępstwa pełnomocnika ( wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł ) a 18.750 zł stanowiła opłata od pozwu. Pozwany nie poniósł kosztów związanych ze swoim udziałem w sprawie. Powodowi należy się zatem 57 % poniesionych kosztów , tj. w przybliżeniu 16.853 zł , o czym orzeczono w pkt III wyroku.