Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 2 czerwca 2021 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. wniosła przeciwko J. B. o zapłatę kwoty 2890,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 8 października 2019 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Powód dochodzi zapłaty ceny za sprzedane pozwanemu opony.

28 października 2021 r. Sąd wydał nakaz zapłaty, orzekając zgodnie z żądaniem pozwu.

Kurator dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych oraz przyznanie wynagrodzenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W ramach kilkuletniej współpracy stron, trwającej od ok. 2016 roku pozwany J. B. zlecał powódce (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. naprawy swoich pojazdów i kupował do nich części. Pozwany regulował swoje zobowiązania na bieżąco, płacąc za usługi naprawcze powódki i sprzedane mu części samochodowe kartą płatniczą.

Dnia 23 września 2019 r. pozwany zakupił u powódki 2 opony do swojej naczepy, o symbolu 385/65 R22,5T HR4 M.. Sprzedane opony zostały pozwanemu wydane.

W związku z tym powódka wystawiła na pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 2890,50 zł brutto, z terminem płatności 7 października 2019 r. Faktura VAT została osobiście podpisana przez pozwanego. Na prośbę pozwanego faktura VAT została wystawiona z odroczonym terminem płatności drogą przelewu na rachunek bankowy.

Dowód:

- faktura VAT k. 7;

- zeznania za powódkę M. J. k. 94-95.

Pozwany nie uiścił powódce ceny. Telefoniczne próby kontaktu z pozwanym okazały się bezskuteczne.

Pismem z dnia 5 lutego 2020 r. powódka wezwała pozwanego na wskazany przez niego adres do zapłaty kwoty 2890,50 zł w terminie 3 dni. Pozostałe pisemne wezwania do zapłaty powracały przez pozwanego niepodjęte.

Dowód:

- pismo z dnia 5 lutego 2020 r. k. 8;

- dowód nadania i doręczenia k. 9;

- zeznania za powódkę M. J. k. 94-95.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez stronę powodową, których autentyczności nie kwestionowano, częściowo wyprowadzając odmienne wnioski. Sąd bazował również na dowodzie z przesłuchania przedstawiciela powódki M. J., które w ocenie Sądu były szczere i prawdziwe, korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Brak było podstaw, aby zdyskredytować jego wiarygodność.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne.

Podstawę prawną roszczenia strony powodowej o zapłatę ceny stanowił przepis art. 535 k.c., zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Kurator pozwanego zakwestionował roszczenie, podnosząc zarzut niewykazania wykonania umowy przez powódkę.

W ocenie sądu powódka zgodnie z art. 6 k.c. wykazała fakt zawarcia umowy, wydania pozwanemu zakupionego towaru, doręczenia mu faktury opiewającej na umówioną z pozwanym cenę sprzedaży. Wezwanie do zapłaty zostało doręczone na podany przez pozwanego adres, pozwany miał okazję zapoznać się z jego treścią, mimo że zwrotne potwierdzenie odbioru przesyłki zostało opatrzone podpisem nienależącym do pozwanego, jak zeznał przedstawiciel powódki. Pozwany nie zgłaszał żadnych reklamacji, ceny również nie uiścił. Zasądzeniu podlegała zatem cała kwota ze spornej faktury.

Podstawę prawną orzeczenia o odsetkach ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych, zasądzonych w pkt I wyroku, stanowi art.7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. z 2016 r. poz. 684 ze zm.), zgodnie z którym w transakcjach handlowych- z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny - wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: 1) wierzyciel spełnił swoje świadczenie; 2) wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie. Co miało miejsce w niniejszej sprawie. Pozwany bowiem otrzymał fakturę VAT, którą opatrzył własnoręcznym podpisem w obecności przedstawiciela powódki. Z treści faktury wynikał odroczony – na prośbę pozwanego – termin płatności ceny. Stąd orzeczono jak w pkt I wyroku.

W pkt II przyznano na rzecz kuratora pozwanego - adwokata M. P. wynagrodzenie w kwocie 600 zł, powiększonej o należny podatek VAT, co daje łączną kwotę 738 zł. Wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej reguluje Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej. Zgodnie z § 1 tego rozporządzenia wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej, zwanego dalej „kuratorem”, ustala się w kwocie nieprzekraczającej 40% stawek minimalnych za czynności adwokackie określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2017 r. poz. 2368 i 2400). Zgodnie z § 2 wysokość stawek minimalnych w sprawach nieokreślonych w przepisach, o których mowa w ust. 1, ustala się, przyjmując za podstawę stawkę w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju, a zgodnie z § 3 wysokość wynagrodzenia w sprawach wymagających przeprowadzenia rozprawy ustala się w kwocie wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej wskazanych stawek minimalnych, jeżeli uzasadnia to: nakład pracy kuratora, w szczególności czas poświęcony na przygotowanie się do działania w postępowaniu, liczba stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjęte w sprawie; wartość przedmiotu sporu; stopień zawiłości sprawy.

W ocenie sądu nakład pracy kuratora polegający na zapoznaniu się z aktami sprawy, sporządzeniu sprzeciwu od nakazu zapłaty, udziale w jednej rozprawie zdalnej, na której przesłuchano przedstawiciela powódki uzasadnia przyznanie wynagrodzenia w kwocie wyższej niż minimalna przewidziana ww. rozporządzeniem, ale na poziomie stawki minimalnej 600 zł adekwatnie do w.p.s. jak dla ustanowionych pełnomocników z urzędu, o co zresztą pierwotnie wnosiła kurator pozwanego (por. § 8 pkt 3 rozporządzenia MS z 3.10.2016 r., Dz. U. z 2019 r.poz.18). Jest to wprawdzie kwota niższa od stawki minimalnej przewidzianej rozporządzeniem MS w sprawie opłat za czynności adwokackie, ale mając na uwadze charakter sprawy, nakład pracy, w tym zarzuty i treść sprzeciwu, jest to kwota wynagrodzenia wystarczająca i adekwatna, a dodatkowo podlega ona podwyższeniu o podatek VAT, co daje łączną kwotę 738 zł.

O kosztach procesu jak w pkt III sentencji orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c. Na zasądzone od pozwanego koszty powódki, która proces wygrała, składają się wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym 900 złotych, opłata od pozwu 200 złotych, opłata od pełnomocnictwa 17 złotych oraz wydatek na wynagrodzenie kuratora w kwocie 738 zł, pokryty z zaliczki strony powodowej.

W tym stanie orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)