Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2014 r. w Gliwicach

sprawy Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do świadczenia przedemerytalnego

na skutek odwołania Z. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 30 września 2013 r. nr SP2- (...)

zmienia zaskarżoną decyzję przyznając odwołującej Z. K. prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 29 sierpnia 2013 roku.

(-) SSR del. Joanna Smycz

Sygn. akt VIII U 2660/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 września 2013r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonej Z. K. prawa do świadczenia przedemerytalnego, uzasadniając, iż wprawdzie ubezpieczona udowodniła 34 lata, 9 miesięcy i 24 dni okresów składkowych i nieskładkowych, jednak rozwiązanie stosunku pracy nie nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy, wobec czego brak podstaw do przyznania świadczenia.

Ubezpieczona Z. K. wniosła odwołanie od tej decyzji, domagając się jej zmiany i przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego. Na uzasadnienie podała, że zakład pracy wypowiedział jej warunki pracy w związku z trudną sytuacją firmy, a na zaproponowane warunki nie mogła przystać z uwagi na jej stan zdrowia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy – Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. ustalił co następuje:

Ubezpieczona Z. K. urodziła się (...)

Ostatnim zatrudnieniem ubezpieczonej była praca w firmie P. P.H. (...) S.C. J. O., R. M. od 1 września 2011r. do 31 stycznia 2013r.

W dniu 31 stycznia 2013r. doszło do rozwiązania stosunku pracy. W świadectwie pracy z dnia 31 stycznia 2013r., które ubezpieczona przedłożyła w ZUS, jako przyczynę rozwiązania umowy o prace wskazano art. 30 § 1 pkt 2 k.p. tj. wypowiedzenie umowy przez pracodawcę.

Ubezpieczona jest zarejestrowana jako bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy w Z. od 20 lutego 2013r. W okresie od 28 lutego 2013r. do 27 lutego 2014r była uprawniona do pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Z dniem 28 sierpnia 2013r. wyczerpała półroczny okres pobierania tego zasiłku. W okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych, nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych. W dniu 27 sierpnia 2013r. Powiatowy Urząd Pracy w G. wystawił jej zaświadczenie potwierdzające powyższe informacje.

W dniu 27 sierpnia 2013r.. ubezpieczona złożyła w organie rentowym wniosek o ustalenie prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 września 2013r., ZUS O/Z. odmówił ubezpieczonej prawa do świadczenia przedemerytalnego, uzasadniając, że rozwiązanie stosunku pracy nie nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy.

Do okresów składkowych i nieskładkowych ZUS zaliczył ubezpieczonej 34 lata, 9 miesięcy i 24 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

W toku postępowania ustalono, że pracodawca ubezpieczonej P.P.H. (...) S.C. J. O., R. M. 28 czerwca 2012r. poinformował ubezpieczoną, że z dniem 30 września 2012r. rozwiązuje z odwołującą umowę o pracę z powodu redukcji etatów. W dniu 28 września 2012r. wystawiono ubezpieczonej świadectwo pracy, które ubezpieczona przedłożyła w toku postępowania sądowego, a z którego wynika, iż dniu 30 września 2012r. doszło do rozwiązania stosunku pracy. Jako przyczynę rozwiązania umowy o prace wskazano art. 30 § 1 pkt 2 k.p. tj. wypowiedzenie umowy przez pracodawcę.

Ustalono, że ubezpieczona nadal pracowała w ww. firmie, jako cukiernik. Zakres obowiązków obejmował przygotowanie ciast, ich wypiek i wykończenie oraz posprzątanie stanowiska pracy. Ubezpieczona pracowała w godzinach od 6 do 14.

W dniu 28 września 2012r. pracodawca wypowiedział jej warunki pracy. Zaproponowano skarżącej pracę w charakterze cukiernika, piekarza i ekspedientki. Przyczyną wypowiedzenia warunków pracy była reorganizacja w firmie.

Ubezpieczona nie przyjęła proponowanych warunków pracy z uwagi na swój stan zdrowia. Praca na proponowanych stanowiskach wiązała się z pracą w godzinach nocnych, w wysokich temperaturach oraz w pozycji wymuszonej, a odwołująca cierpi na schorzenia kardiologiczne i neurologiczne, które uniemożliwiają jej wykonywanie takiej pracy.

W toku postępowania przedłożyła zaświadczenie lekarskie z dnia 28 października 2013r., które potwierdza schorzenia neurologiczne ubezpieczonej

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o akta organu rentowego, wyjaśnienia ubezpieczonej (zapis rozprawy z dnia 7 marca 2014r. 11 min. 49 sek. – 24 nim. 59 sek.), zaświadczenia lekarskiego z dnia 28 października 2013r. (k. 3 a.s.), świadectwa pracy i pisma z dnia 28 września 2012r. (koperta – k. – 13 a.s.) oraz akt osobowych (koperta k. – 12 a.s.).

Sąd ocenił zgromadzony materiał dowodowy jako kompletny i wiarygodny, a przez to mogący stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Twierdzenia ubezpieczonej o przeciwwskazaniach do podjęcia pracy na proponowanych przez firmę stanowiskach znajdują potwierdzenie w zaświadczeniu lekarskim z dnia 28 października 2013r.

Sąd Okręgowy – Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. zważył:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. Nr 120, poz. 1252 ze zm.), prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.1)), zwanej dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn.

Z kolei w myśl ust 3 tego przepisu świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2)w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3)złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Niewątpliwie, ubezpieczona była zatrudniona u tego pracodawcy przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Ubezpieczona jest także zarejestrowana jako bezrobotna, posiada wymagany 6 miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, oraz w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Posiada także wymagany staż pracy.

Kwestia sporna w niniejszej sprawie sprowadza się zatem do ustalenia, czy stosunek pracy jaki łączył ubezpieczoną z pracodawcą tj. (...) .H. (...)” s.c. K.Podsiadło, L. M. został rozwiązany z przyczyn dotyczących pracodawcy.

Organ rentowy nie kwestionował, że ubezpieczona spełnia pozostałe wymagane przesłanki.

W ocenie Sądu, wyniki postępowania dowodowego pozwalają uznać, że do rozwiązania umowy o pracę w dniu 31 stycznia 2013r. doszło z przyczyn dotyczących pracodawcy.

W ocenie Sądu niezależnie od formy rozwiązania stosunku pracy, dla celów ustawy o świadczeniach przedemerytalnych istotne jest badanie jakie faktycznie były przyczyny utraty zatrudnienia, ważne jest, aby pracownik utracił zatrudnienie oparte na umowie o pracę w wyniku okoliczności dotyczących pracodawcy.

Zgodnie z wyrokiem z dnia 8 maja 2013r. Sądu Apelacyjnego w Krakowie, sygn. akt III AUa 1531/12 dla sądu ubezpieczeń społecznych badającego spełnienie przesłanki w postaci rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy nie jest wiążący ani stosowny zapis w świadectwie pracy co do przyczyn rozwiązania stosunku pracy, ani też fakt niewydania świadectwa pracy ( LEX nr 1314765).

Nadto Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 18 września 2012r., sygn. akt III AUa 494/12 wyraził pogląd, że art. 10 ust. 1 ustawy z 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników dotyczy zwolnień indywidualnych pracowników u pracodawców podlegających ustawie i tam za przyczyny rozwiązania stosunku pracy niedotyczącą pracownika, uważa się przyczyny stanowiące wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron. Zważywszy na fakt, iż ustawa z 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania (…) dotyczy także ustania stosunku prac wskutek dokonania wypowiedzenia zmieniającego, przyjąć należy, iż dorobek orzecznictwa na tle tej ustawy ma odpowiednie przełożenie do rozwiązania stosunku pracy na podstawie Kodeksu pracy w trybie art. 42 § 2 i 3 tegoż (LEX nr 1220445).

Wydane ubezpieczonej świadectwo pracy z dnia 31 stycznia 2013r. jako podstawę rozwiązania stosunku pracy wskazuje art. 30 § 1 pkt 2 k.p., tj. za wypowiedzeniem złożonym przez pracodawcę, wobec nie przyjęcia przez pracownika nowych warunków pracy i płacy. Wskazana w świadectwie przyczyna mogłaby sugerować, że faktyczną przyczyną ustania stosunku pracy było „zwykłe” wypowiedzenie umowy o pracę.

Biorąc jednak pod uwagę całokształt okoliczności niniejszej sprawy, w ocenie Sądu należało przyjąć, że rozwiązanie umowy niewątpliwie nastąpiło z przyczyn dotyczących pracodawcy.

O powyższym świadczy, iż ubezpieczona nie przyjęła proponowanych warunków pracy z uwagi na swój stan zdrowia co faktycznie powodowało konieczność rozwiązania stosunku pracy, zatem odmowę należy uznać za uzasadnioną, ponieważ zaproponowane warunki były nie do przyjęcia z powodów zdrowotnych, wobec czego można uznać, że wyłączna przyczyna wypowiedzenia była przyczyną leżącą po stronie zakładu pracy. W świetle analizy powyższych orzeczeń odmowa przyjęcia przez pracownika warunków pracy i płacy zaproponowanych mu w trybie wypowiedzenia zmieniającego, które w sposób istotny pogarszają jego warunki pracy lub płacy albo mają formę szykany w stosunku do niego nakierowaną na "pozbycie" się go przez pracodawcę, nie stanowi współprzyczyny rozwiązania stosunku pracy, i wówczas przyjmuje się, iż stosunek pracy został rozwiązany z przyczyn niedotyczących pracownika. Odnosząc powyższą wykładnię do sprawy niniejszej Sąd nie ma wątpliwości co do tego, że stosunek pracy wnioskodawczyni uległ rozwiązaniu z przyczyn dotyczących pracodawcy.

Reasumując, postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszej sprawie wykazało w sposób jednoznaczny, że odwołująca spełnia wszystkie przesłanki niezbędne do przyznania jej świadczenia przedemerytalnego.

Z powyższych względów, Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji i zmienił zaskarżoną decyzję przyznając Z. K. prawo do świadczenia przedemerytalnego poczynając od 29 sierpnia 2013r. tj. od wyczerpania półrocznego okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

SSR (del.) Joanna Smycz