Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 179/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

II K 327/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że społeczna szkodliwość czynu była znaczna oraz że postawa oskarżonej nie stanowi pozytywnej prognozy kryminologicznej, co nie pozwala na zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania, podczas gdy prawidłowo odkodowany stan faktyczny wskazuje na istnienie przesłanek uzasadniających zastosowanie wyżej wskazanej instytucji, tj. na nieznaczną społeczną szkodliwość czynu oraz na postawę niekaranego sprawcy uzasadniającą przypuszczenie, że będzie w przyszłości przestrzegała porządku prawnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Rejonowy w Radomsku dnia 17 listopada 2021 roku uznał D. P. za winną popełnienia przestępstwa, wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 kk. D. P. w dniu 25 marca 2021 roku w miejscowości (...) gmina D., powiat (...), województwa (...), będąc w stanie nietrzeźwości w stężeniu 0,60 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, jechała jako kierująca pojazdem marki M. o numerze rejestracyjnym (...) po drodze publicznej. Sąd I instancji orzekł wobec oskarżonej karę 8 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na potrąceniu 10% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym - po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych - na rzecz (...) Towarzystwa (...) oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat, środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej oraz obowiązek wykonywania pracy zarobkowej w okresie próby.

Apelacja obrońcy oskarżonej zarzuca wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych polegające na przyjęciu, że społeczna szkodliwość czynu była znaczna oraz że postawa oskarżonej nie stanowi pozytywnej prognozy kryminologicznej, co nie pozwoliło sądowi zastosować instytucji warunkowego umorzenia postępowania.

Na wstępie podkreślenia wymaga fakt, że zgodnie z treścią art. 66 par 1 i 2 sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, wobec sprawcy przestępstwa zagrożonego karą nieprzekraczającą 5 lat, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Orzeczenie o warunkowym umorzeniu jest zawsze fakultatywne. W sytuacji oskarżonej rzeczywiście można wskazać kilka okoliczności, które dałyby podstawę do zastosowania ww. instytucji prawa karnego. Co prawda oskarżona przyznała się do winy, była uprzednie niekarana oraz podzielając zdanie sądu rejonowego stworzyła umiarkowane niebezpieczeństwo w ruchu lądowym wieczorem około godziny 22. Jednak nie można zapominać o całokształcie popełnionego czynu przez D. P., albowiem oskarżona w pełni wyczerpała dyspozycję zarzucanego jej w akcie oskarżenia czynu. Ustalenia faktyczne w sprawie jednoznacznie wskazują, że D. P. umyślnie prowadziła samochód osobowy po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości. Działanie oskarżonej podjęte zostało z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim.

Zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania zgodnie z jedną z przesłanek art. 66 § 1 kk jest możliwe przy wykazaniu, że społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna. Podczas dokonywania oceny społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Sąd Apelacyjny podziela zdanie sądu rejonowego, że szkodliwość społeczna przypisanego oskarżonej czynu jest znaczna. Sąd Rejonowy wziął w należytym stopniu pod uwagę wskazane ustawowe okoliczności, mające wpływ na ocenę jej stopnia, a które to enumeratywnie znajdują się w art. 115 § 2 kk. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżoną sąd wziął pod uwagę, że przestępstwo zostało popełnione z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. Natomiast nie mają wpływu na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu takie okoliczności, jak: niekaralność sprawcy, jego dotychczasowe życie, jego właściwości i warunki osobiste, trudna sytuacja materialna czy rodzinna, gdyż okoliczności te sąd uwzględnił przy wymiarze kary. Sąd Rejonowy wziął pod uwagę podczas oceny stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną D. P. czynu takie przesłanki jak: "rozmiar grożącej szkody" oraz "waga naruszonych przez sprawcę obowiązków". W realiach niniejszej sprawy, trzeba dostrzec, iż oskarżona kierowała samochodem osobowym po drodze publicznej, mając kolejno: o godz. 22.03 - 0,60 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 22.19 - 0.50 mg/l, o godz. 22.23 - 0.49 mg/l, o godz. 22.25 - 0.49 mg/l, który to stan nietrzeźwości bardzo wyraźnie przekraczał próg, statuujący stan nietrzeźwości określony w art. 115 § 16 kk. Tym samym zagrożenie w ruchu drogowym, jakie spowodowała swoim nieodpowiedzialnym zachowaniem oskarżona, ocenić należałoby jako znaczne. Sąd meriti prawidłowo ocenił ruchliwość drogi, którą jechała oskarżona, tj. stopień natężenia ruchu, porę dnia/nocy w połączeniu z przejechanym odcinkiem drogi, warunkami atmosferycznymi, odległość do planowanego celu podróży, ilość spożytego alkoholu i jego rodzaj deklarowane przez oskarżoną w połączeniu z w/w wynikami pomiaru i ewentualnie takimi okolicznościami, w jakim stadium czy to przyswajania, stabilizacji czy może eliminacji znajdował się spożyty alkohol w organizmie oskarżonej podczas pomiarów. Nie można się zgodzić, ze zdaniem apelanta w kwestii uznania drogi jaką jechała oskarżona w dniu popełnienia czynu zabronionego za drogę wiejską, dojazdową. Bowiem zgodnie z treścią art 2 ust. 1 Ustawy o drogach publicznych z dnia 21 marca 1985 r. (Dz.U. Nr 14, poz. 60 z późn zm.) drogi publiczne ze względu na funkcje, jakie spełniają w sieci drogowej dzielą się także na drogi gminne, które to mają znaczenie lokalne i stanowią uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom. Zatem w chwili popełnienia czynu zabronionego oskarżona jechała drogą publiczną w rozumieniu art 178a par 1 kk.

Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia w zakresie sprawstwa i winy oskarżonej D. P. oraz dokonał prawidłowej oceny okoliczności sprawy, prowadzącej do zasadnego wniosku, o wyższym niż znikomy stopniu społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżoną, co w konsekwencji przełożyło się na podjęcie słusznego rozstrzygnięcia o skazaniu wymienionej.

Wina oskarżonej i stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonej kształtowały się bowiem na poziomie, który w ocenie sądu okręgowego, wykluczał możliwość wydania innej decyzji tj. wnioskowanego przez obrońcę zastosowania wobec oskarżonej instytucji warunkowego umorzenia postępowania.

Sąd odwoławczy stoi na stanowisku, że zasadne jest stwierdzenie, iż zastosowanie środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania, winno następować - co do zasady - w przypadkach nieznacznego przekroczenia dozwolonego ustawowego progu stanu nietrzeźwości (0.5 promila alkoholu we krwi lub 0,25 mg/l wydychanego powietrza zgodnie z treścią art. 115 par 16 kk).

Trudno wobec wskazanych okoliczności uwzględnić apelację obrońcy i zgodzić się z twierdzeniem, że czyn oskarżonej pozostawał na tyle społecznie nieszkodliwy, że możliwe było zastosowanie wobec niej instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Uwzględniając wszystkie okoliczności sprawy wymierzoną przez Sąd Rejonowy karę należy uznać za w pełni uzasadnioną. Tak określona sankcja będzie stanowiła odpłatę adekwatną do zawinienia, stopnia społecznej szkodliwości czynu, a przede wszystkim spełni cele z zakresu prewencji indywidualnej, będzie także "lekcją wychowawczą" dla oskarżonej. Kara ta spełni również cele z zakresu prewencji generalnej

Wniosek

Zmiana wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania na okres próby w wymiarze 2 lat oraz na podstawie art. 67 § 3 kk orzeczenie wobec oskarżonej na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 3000 zł oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii B na okres 1 roku, zaliczając na jego poczet okres zatrzymania prawa jazdy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyrok jest słuszny, także w zakresie rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych, apelacja zmierzająca do zmiany wyroku nie zasługuje na uwzględnienie z przyczyn wymienionych powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

sprawstwo, wina, kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak jest podstaw do korekty w wyroku w tym zakresie

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

O kosztach postępowania odwoławczego sąd okręgowy orzekł na podstawie art.636 § 1 kpk i § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym z dnia 18 czerwca 2003 roku (Dz. U. 108, 00z. (...)) z późn. zm.oraz art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych. Z tego powodu sąd odwoławczy zasądził od oskarżonej D. P. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty za drugą instancję oraz kwotę 20 (dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu wydatków w postępowaniu odwoławczym.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 17 listopad 2021 roku w sprawie o sygn. akt II K 327/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana